ඕස්ට්‍රේලියාවයි මායි ශිව දෙවියොයි

ඕස්ට්‍රේලියාවයි මායි හම්බවෙලා දැන් අවුරුදු 2ක් ඉවරයි . හ්ම්ම් වෙන ඕනෙම හමුවීමක් වගේ මේකත්  ආතල් සහ බෝරින් ..

ආතල් ගැන කිව්වොත් එහෙම හම්බකරන සියල්ල ජිවත් වෙන්න වියදම් කරලා ගෙයක් ඇතුලට වෙලා කාගෙන්වත් කරදරයක් නැතුව ඉන්න පුළුවන් .

හම්බ කරන එක මදි කියල හිතෙනවා නම් රස්සාවල් 3-4ක් හරි කරන්න පුළුවන් 

සහ අනිත් ඔය දියුණු රටවල තියෙනවා කියන පහසු කම් අඩු වැඩි වසයෙන් තියෙනවා 

ආ තව සමර් එකේ රස්නේ දවස් වලට බාගෙට ඇඳගත්ත සුද්දියෝ බලන්නත් පුළුවන් ...

බෝරීන්  වෙන්නේ පාරකට බැස්සට හෝන් සද්දයක් , අස්සෙන් දාන ත්‍රිවිල් එකක් , බයික්කෙකක් ආසාවට නැහැ ..

හදිසියකට විනාඩියෙන් දුවල  බඩුවක් අරන් එන්න කඩයක්, තේ කඩයක්  අහල පහලක නැහැ 

මොන මගුල කරන්න ගියත් පිළිවෙලකට ඇපොයින්මන්ට් දාල වෙලාවට ගිහින් කරගන්න ඕනේ... 

ඊට පස්සේ කොහෙට ගියත් හලෝ කොහොමද කියල අහල  මොනවා හරි කතා කරන්නම ඕනේ .. අපිට ඕන විදියට බුම්මගෙන, අහක බලාගෙන එන්න බැහැ .. එහෙම එන්න පුළුවන් .. ඒ උනාට අනිත් එකා ගැන දුක හිතිලා මොනවා හරි කියන්න සිද්ද වෙනවා ..

චුන් පාන් , මාළු කාරයෝ , ආදාර කාරයෝ නැහැ ..

ඉඳල හිටලා තැනක හෝම්ලස් වගේ ඩයල් එකක් සිංදුවක් කියල කීයක් හරි දාල යන්න පෙට්ටියක් තියාගෙන ඉන්නවා මිසක් අපිට පිනක් සිද්ද කරගන්න පුළුවන් විදියේ අසරණයෙක් දකින්නවත් නැහැ ..

තව ඉතින් වැඩිපුර ලියන්න ඕනේ නැහැනේ . ඔහෙලට හිතා ගන්න පුළුවන් ඇතිනේ  මම මේ කියන තත්වේ ගැන ..

********

මම මේ පහුගිය ටිකේ අර Amish Thripathi කියන ඉන්දියානු ලේඛකයා ලියපු Shiva Trilogy  එකේ සිංහල පරිවර්තන කියෙව්වා . කුමාර සිරිවර්ධන මහත්තයාගේ පරිවර්තනය ඉතාම රසවත්.. 

ඔය කතාවේ ඉන්නවා සූර්ය වංශිකයෝ සහ චන්ද්‍ර වංශිකයෝ කියල දෙපිරිසක් . 

සුර්ය වංශිකයෝ හරියට ඕස්ට්‍රේලියනුවෝ වගේ .. නීති ගරුක , ආචාර ශීලි , පිළිවෙලට වැඩ කරන හරි හොඳ මිනිස්සු, දුප්පතුන් කියල කොටසක් නැහැ ... ආණ්ඩුවෙන් හැමෝටම එකහා සමානව සලකනවා..  

චන්ද්‍ර වංශිකයෝ සිරි ලාංකිකයෝ වගේ .. නීතියට බය උනාට හීන් සීරුවේ තමන්ගේ වැඩේ කරගන්න ඕනේ ගේමක් ගහනවා.. ඊට පස්සේ එක්කෝ හිරේ යනවා , නැත්නම් චන්දෙ ඉල්ලලා පස්සේ හැප්පිලා මැරෙනවා ...  අචාර ශීලි කිව්වට ආචාරශිලිම නැහැ .. පිළිවෙලක් වැඩක් නැහැ වැඩේ කෙරෙන්නේ කොහොමද ඒක තමා ක්‍රමේ ... ආණ්ඩුවෙන් සැලකුවේ නැති උනාට තමන්ට කන්න තියෙන දේ උනත් අනුන්ට දීලා හිනා වෙලා ඉන්න මිනිස්සු ඉන්නවා .

හැබැයි එකේ ඉන්න චන්ද්‍ර වංශිකයින්ට  සුර්ය වංශික රට වෙච්ච ඕස්ට්‍රේලියාවට පැන ගන්න කිසිම උවමනාවක් නැහැ .

ඔය කතාවේ කතා නායකයා වෙච්ච ශිව දෙයියෝ මුලින්ම එන්නේ සුර්ය වංශිකයෝ ඉන්න  ඕස්ට්‍රේලියාවට, ඒ ඇවිල්ලා ඒ රටේ ක්‍රම සහ විධි දැකල ශිව දෙවියෝ වශී වෙනවා .. පස්සේ කාලයක් යනකොට ශිව දෙයියෝ ඉන්දියාව පුරා ඇවිදින්න යනවා ... ඒ යනකොට ශිව දෙවියන්ට තේරුම් යනවා මේ ඕස්ට්‍රේලියාවේ මිනිස්සුන්ගේ සිස්ටම් එකේ තියෙන අවුල. 

ඒ එක්කම චන්ද්‍ර වංශික සිරි ලාංකිකයෝයි, නාගයෝ වගේ ඉන්න අප්‍රිකානුවොයි , සල්ලි කාර බ්‍රන්ගා වරු වගේ ඉන්න චින්නුයි උන්ගේ රටවල ගෙවන්නෙත් වෙනස්ම විදියක ආතල් සහ සමහර විට සුර්ය වංශික ඕස්ට්‍රේලියානුවන්ට වඩා පරිපුර්ණ ජිවිතයක් කියන එක ශිව දෙයියෝ නම් තේරුම් ගන්නවා.

ඊට පස්සේ මොකද උනේ කියල දැන ගන්න ඒ පොත් ටික අරගෙන කියවන්න . ඕස්ට්‍රේලියාවේ ඉන්න කෙනෙක් නම් https://www.yaaya.com.au/ ඕකෙන් ගන්න පුළුවන් සිංහල පරිවර්තන තුනම .

********

ඔබට ඕස්ට්‍රේලියාවට එන්න ආසාවක් තියෙනවා නම් කොහොම හරි ට්‍රයි කරලා එන්න. ඒක ජිවිතේට හොඳ අත්දැකීමක් !

මේ තියෙන්නේ ඕස්ට්‍රේලියාව 

වින්ටරයේ පාළු උදෑසනක මෙල්බන් හන්දිය 

ඕටමයේ  දිනෙක වයින් වත්තක් 

කැලේ මැද්දේ පාරක් 

 කොහේදෝ යනකොට දැක්ක මොකක් දෝ ජලාශයක් 

 හරි ලස්සන ගස් 

ඕස්ට්‍රේලියාවටත් ඉර බහිනවා . ඔය ඈතින් පේන්නේ මෙල්බන් හන්දිය 

මං ආසම පාළු පාරක් 

ලංකාවේ ජිවිතේ ස්ථාවර තැනක තියෙනවනම් ඒ කියන්නේ ගෙයක් දොරක් හදාගෙන , වාහනයක් දෙකක් තියාගෙන, දරුවෝ ඉස්කෝලේ යන, නෑදෑයෝ යාලු මිත්‍රයෝ එක්ක අවුලක් නැතිව ඉන්න පුළුවන් කෙනෙක් නම් , ඕස්ට්‍රේලියාව කියන්නේ අමුතු ලොකු සීන් එකක් නෙමේ ..  එහෙම ලොකු සින් මවන, රට ඉඳල එන අයගෙන් තමා පරිස්සම් වෙන්න ඕනේ .. හෙහ් හෙහ් 

ජිවිතේ තියෙන ප්‍රශ්න ටික ඕස්ට්‍රේලියාවේ නෙමේ මොන දිපන්කරේ ගියත් ඒ විදියටම තියෙනවා . ඒ ප්‍රශ්න ටිකට මුහුණ දෙන්න සාපේක්ෂව හොඳ සහ නරක ක්‍රම ඒ ඒ රටවල මිනිස්සු හදාගෙන තියෙනවා . අපි ඒ ප්‍රශ්න සහ තියෙන ක්‍රම දිහා බලන්නේ මොන විදියට කියන එක අනුව රටේ සහ අපේ ජිවිත වල හොඳ නරක තීරණය වෙනවා . 

ඕස්ට්‍රේලියන් ෆැන්ටසිය ඔයාගේ සිහින වලට ඉක්මනට යන්න උදව් කරයි. හැබැයි ඒ  වෙනුවෙන් ගෙවන්න වෙන මිල ගැන හරියට අවබෝධ කරගෙන ඒ ෆැන්ටසියට එන්න කියන එක තමා මගේ නම් අදහස.  

 

මැලේසියන් ටොපිය

යටගිය දවසක ඉස්පිරිතාලෙක කෙල වෙලා ඉන්න වෙලාවක  ලියන්න කියල පටන් අරන් ඉවර කරගන්න බැරිවෙච්ච මෙන්න මේක මේ ගිය ශනිදා උදේ 6.27ට යෙදෙන සුබ මොහොතින් ලියන්න පටන් ගත්ත ඉවරයක් කරලා දාන්න හිතාගෙන . 

මැලේසියාව කියන්නේ සිරා ටොපියක් .. ඉස්සර අපි කාපු ටොපි වලින් මම ආසම උනේ Milady ටොපි වලට .. තාම තියෙනවද කියල නම් දන්නේ නැහැ .. මේ තියෙන්නේ ෆොටෝ එකක් 

මම 2013දී මැලේසියාවට ගියා. ඔය මැලේසියන් කතා මේ බ්ලොග් එකේ සෑහෙන්න ලියල ඇති...

මොන ටොපිය උනත් ටික දවසක් කනකොට එපා වෙනවනේ ..  ඉතින් ඔන්න ඔහොම එපා වෙලා අපි 2017 ආයේ ලංකාවට ගියා ..  මේ තියෙන්නේ ඒ යන්න කලින් මැලේසියාව ගැන මගේ සත දෙක ලියල දාපු එකක්.

ඔය ගියාට අපිට සුන්දර සිරි ලංකාවේ අවුරුද්දක්වත් ඉන්න ලැබුනේ නැහැ ... අර වන පෙත අඬගසයි වගේ මැලේසියන් ටොපි රස අපිට ආයේ එහෙට යන්න වැඩ සිද්ද කලා .. 

2018 ආයේ මැලේසියාවට ගියාම තමා මේ ටොපියේ තියෙන බරපතලකම තේරුම් ගියේ .

ටොපි කියන්නේ කනකම් රසවත් උනාට දන්නේම නැතිව දිය වෙලා යන ජාතියක් .. 

මැලේසියාවත් ටොපියක් ! අපිට හැමදාම කන්න බැහැ ... 

ඔන්න ටොපියේ රසට වහ වැටිලා ගියාට අන්තිමේ යන්න එන්න තැනක් නැති වෙනවා නේද කියන මෙව්වා එක මෙව්වා උනාට පස්සේ තමා මේ නුතන සිරි ලාංකික ෆැන්ටසි දේශය වෙච්ච ඩවුන් අන්ඩරයට මෙව්වා වෙන එක ගැන මම තදින්ම මෙව්වා කරන්න පටන් ගත්තේ.. ඔහේලට කියන්න මට ඔය  ඩවුන් අන්ඩරය ගැන තඹ සතේක මෙව්වා එකක් ඒ වෙනකං තිබ්බේ නැහැ .. 

මට ඉස්සර ඉඳල ආස වෙලා තිබ්බේ යනවනම් ජර්මනි, රුසියා, ඕලන්දේ , එංගලන්තේ , ප්‍රන්සේ, හපුතලේ වගේ ලස්සන ස්විට්සර්ලන්තේ   වගේ රටවල් ගැන ආසාවක් .. මේ ඩවුන් අන්ඩර උණ තිබ්බේ ඩවුන්  සවුත් දේසේ උපන් අපේ උන්දැට .. කඳුකරේ උපන් කම්මැලි මම ඕස්ට්‍රේලියාව ගැන දැනගෙන හිටියේ කැන්ගරුවෝ සහ ඔපෙරා හවුස් එක විතරයි .. 

අපේ මැරිච්ච ආච්චිට හාල් ගරන්න මට තාම හිතා ගන්න බැහැ මේ සිරි ලාංකිකයින්ට තියෙන මෙල්බන් උණට හේතුව මොකක් ද කියල ...

ඔන්න ඉතින් කොහොම හරි මැලේසියන් ටොපිය  කකා හිටපු අපි අර යට ගිය දවස අවසන් රාජපස්ස රජු ලංකාව පාලනය කරන සමයේ ආපු කෝවිඩ් -19 මාරක වසංගතේ පාලොස්දාස් දෙවෙනි වෙරියන්ට් එක වෙච්ච ඔමික්‍රොන් ද මොකක් ද කියන එක ඇවිල්ල විසිපන්දාස් තුන්වෙනි  වතාවට විතර රටවල් ලොක් ඩවුන් කරන්නයි , එයාපෝර්ට් වහන්නයි පටන් ගන්නකොටම, තිබ්බ බඩු මුට්ටු, යාන වාහන, ගේ දොර ඔක්කොම දාල    ටාර් ගාල මෙල්බන් හන්දියට පැන ගත්තා ..  හරියටම  2021 දෙසැම්බර් මාසේ පළවෙනිදා උදේ ඕස්ට්‍රේලියාව වහන්න හදද්දීම  අපි ඇතුලේ ..

අවුරුදු 3ක් විතර ට්‍රයි කරලා, මොන මගුලක් ද කියල ඔන්න  ඔහේ අනාත නාථ  වෙලා  ඉන්නකොට  යාලුවෙක් එවපු වට්සැප් මැසේජ් එකක තිබ්බ ජොබ් එකකට CV එක දාලා , එකෙන් ආපු ඉන්ටර්විව් ගින්දර වගේ ගොඩ දාල , අලි දෙන්නම්, කොටි දෙන්නම් කියල පොරොන්දු වෙච්ච කොම්පැනියක අනුග්‍රහය යටතේ  එයාගේ   සිහින දේසය වෙච්ච මෙල්බන් ලන්තෙට එන්න ආදරණිය බන්ටි නගාට හැකි වුණා ... බන්ටි නගා දස්සයා  කියල මම කලිනුත් කියල ඇතිනේ ... 

ගානට ඔක්කොම කරන්න ප්ලෑන් කරගෙන හිටියත්  අන්තිමට  අපිට පැය  48ක් වත්  තිබුනේ නැහැ  ..   කෝවිඩ් කොයි පැත්තට හැරෙයි ද කියල ෂුවර් නැති කම හින්ද, අතාරින්න පුළුවන් හැමදේම අතෑරලා දාල ආව ඉතින් ..

ඔහෙලට කියන්න ලංකාවට යවන්නෙත් නැතුව කොහොම හරි යන දිපන්කරෙකට අරං යනවා කියල හිතාගෙන මැලේසියාවෙන් ලාබෙට ගත්ත සිරා ගැජට් පුරවපු බෑග් එකක් පෙනී පෙනීම දාල ආවා ..  සැක් ... තාම මතක් වෙනවා .. 

ඒ ගේ අස් කරන්න ආපු මිනිස්සුන්ට හරි ආතල් එකක් තියෙන්න ඇති ... හෙහ් හෙහ් 

පස්සේ අපරාදේ කියල හිතුනත් , ඒ වෙලාවේ හැටියට ගන්න තිබ්බ හොඳම තීරණේ ඒක .. 

ගෙදර අයිති කාර චීන මහතා අන්තිම මොහොතේ  සෑහෙන උදව්වක් කළා...  අන්තිම මොහොතේ ඇවිල්ලා ගෙදර තිබ්බ බඩු  වලින් ටිකක් ලංකාවට යවන්න උදව් කරපු මැලේසියන් ට්‍රයිකෝ ආයතනයේ සරත් මහත්තයා තමා මාස ගානකට පස්සේ කාර් එක විකුණා ගන්න උදව් කලේ ..

කොටින්ම වෙඩින් මුද්දත් දාල ඇවිල්ල ... හෙහ් හෙහ් ..

කොහොම හරි අපි බලාපොරොත්තු නොවුණු තරම් ඉක්මනට මැලේසියන් ටොපි රස ඉවර වුණා ..

නමුත් තාම ඒ ටොපි රස අපිට අඬගහනවා... 

මෙල්බන් ජිවිතේටත් දැන් අවුරුදු 2ක් වෙන්න කිට්ටුයි  හැබැයි මෙල්බන් වල තියෙන රස අපි කැමති රසද කියන ප්‍රස්නේ අපි දෙන්නටම තාම තියෙනවා .

ඕස්ට්‍රේලියන් ෆැන්ටසිය ගැන මගේ සත දෙක ඊළඟ කොටසින් ලියන්නම්කො ..

New Scientist ඇසුරෙනි

   ඉස්සර ඔය වචන තුන විදුසර පත්තරේ දැක්කම ඒ ලිපිය නොවරදවාම කියවනවා .. අවුරුදු 20-25 කට විතර කලින් ඒ කියවපු දේවල් හරියට නොතේරුණත් ,  හිතන පතන විදිය වෙනස් වෙලා, අලුත් දැනුම හොයන්න කුතුහලයත්, යල්පැන ගිය බොරු සංකල්ප  වලින් නිදහස් වෙන්නත් ඒ කියවපු ලිපි හේතු වෙන්න ඇති..

ඒ දවස් වල සතිපතා පත්තරේ ගන්න හැකියාවක් තිබ්බට සඟරා අරන් කියවන්න පුළුවන් කමක් තිබ්බේ නැහැ .. විශේෂයෙන්ම New Scientist කියන්නේ මට මේ ලඟක් වෙනකම් දකින්නවත් නොලැබුණු සඟරාවක් .

ආස කරන දේවල් ගැන හින විතරක් දකින්න උරුම වෙච්ච ළමා කාලයක්   තිබ්බ අපිට ඒ හීන වැඩිය නාකි වෙන්න කලින් සැබෑ වෙනවා දකින්න ලැබිල තියෙන්නේ මේ වගේ සඟරා වලට කරුණු හොයන, ලියන , ඒවා පරිවර්තනය කරලා ලෝකේ පුරා බෙදන දහස් ගණන් මිනිස්සු කරන ඒ මෙහෙවර හින්ද කියල මට හිතෙනවා ..

මේ සඟරාවල තියෙන කරුණු, මිට වඩා ගැඹුරින්, ලේසියෙන් සහ නොමිලේ ලබා ගන්න දැන් හැකියාව තියෙනවා නමුත් 1956 නොවැම්බර් 22  වෙනිදා  එංගලන්තේ ලන්ඩන් නගරයේ  නිකුත්  වෙච්ච පළවෙනි මුද්‍රණයේ  ඉඳල දශක 6 කට වැඩි කාලයක් සතිපතා ඉතාම උසස් සහ නිවැරදි විද්‍යා තොරතුරු ගෙනාපු මේ සඟරාව මේ වෙනකොට App එකක් , වෙබ් අඩවියක් සහ කඩදාසි මුද්‍රණයක් වශයෙන් තුන් ආකාරයකට පලවෙනවා .

AI වලින් ලෝකේ දුවන්න පටන් ගත්ත මේ කාලේ උනත් මෙහි තියෙන කරුණු මගේ දැනුමේ හැටියට නම් නිවැරදි සහ අලුත් ..   ඒ වගේම යන්තම් උඩින් පල්ලෙන් මොනවා හරි ලියල දාන ගතිය වෙනුවට හොඳ දැනුමක් තියෙන ලේඛකයෝ මහන්සි වෙලා කරුණු  හොයල  ලියන සඟරාවක්. මේ හා සමාන කල හැකි වෙනත් සඟරා ලෝකේ තියෙනවා නම් ඉතාම කිහිපයක් විතරයි ඇත්තේ ..Scientific American සමහරවිට මේ වගේ ඇති .

මේ කාලේ සඟරා  අරගෙන කියවන අය කොපමණ ඉන්නවද කියල හිතාගන්න අමාරුයි .. නමුත් මම හිතනවා අපි තොරතුරු  හුවමාරුව නොදියුණු  කාලේ  අපිට  දැනුම  ලබා  දීම වෙනුවෙන් ඒ මිනිස්සුන්ට කරන උපහාරයක් වශයෙන් මෙවැනි සඟරා, පත්තර වල පැවැත්මට ආධාර කරන්න ඕනේ කියල .

ඉතින් ඔන්න ඔහොම හිතල පොඩි කාලේ English  කියවන්න බැරි උනත් දකින්න හරි ආස වෙච්ච New Scientist සඟරාවේ දායකත්වය (Subscription)  මම ගත්තා ... (පන්සලේ දායකයෙක් වෙන්න තව ටිකක් නාකි වෙලා හිතල බලනවා )

දැන් සතිපතා තැපෑලෙන් මට වර්ණ කඩදාසියේ මුද්‍රිත සඟරාවක් එනවා  , App එකට සහ වෙබ් අඩවියේ පිවිසුමත් තියෙනවා ... ගත්ත අනිත් හැම පොතම වගේ මේ සඟරාවත් මට  කියවන්න වෙන්නේ අඩුවෙන් .. නමුත් මට කවද හරි කියවන්න වෙලාවක් ලැබෙන කන්  මේ මිනිස්සුන්ට මේ වැඩේ කරගෙන යන්න උදව්වක් වෙනවා නේද කියන පිං  චේතනාවෙන් මම මේක කරගෙන යනවා.

මේ වෙනකම් ලැබුණු සඟරා වලින් කිහිපයක් .. 

විදුසර කියන්නේ ලංකාවේ   New Scientist කියලයි මට හිතෙන්නේ .. මේක ලියන ගමන් https://epaper.upali.lk/ එකට ගිහින් නොමිලේම දෙන විදුසර දායකත්වයත් ගත්ත .. 

එකේ තිබ්බ  අවසන් කලාපේ නම් New Scientist ඇසුරෙනි කියල යටින් ලියපු ලිපියක් දකින්න බැරි උනා . නමුත් තවමත් විදුසර උසස තත්වයෙන් තියෙනවා දැකීම සතුටක් ...

මැලේසියන් ටොපිය , ඕස්ට්‍රේලියන් ෆැන්ටසිය සහ (බං)කලොත් ලංකාව

මීට අවුරුද්දකට විතර කලින් ලියන්න හිතල මේ වෙනකම්  ලියා ගන්න බැරි වෙච්ච මේ පෝස්ටුව අලුත් අවුරුදු ඊව්‍ එකේ  ඕස්ට්‍රේලියාවේ රෝහලක ඇඳක් උඩ ඉඳන් ලියන්න  වෙයි කියල කවුද හිතුවේ ...

ඊටත් වඩා අවුරුදු 8ක්  විතර රස කර කර ජිවත් වුණු මැලේසියාවෙන් පැය 24ක් ඇතුලත දඩ බඩ ගාල තිබ්බ බඩු වලින් බාගයක් විතර විසි කරලා දාල එන්න වෙයි කියල කවුද හිතුවේ ...

ඔය ඔක්කොමත් හරි අවුරුදු 2500ක් විතර සංවර්ධනය වෙමින් ආපු සිරි ලංකාව එක පාරට බංකලොත් වෙයි කියල කවුද හිතුවේ ...

ඔන්න ඔහොමයි ඉතින් ඕවා වෙන්නේ ..

ඔච්චර දේවල් වෙන අස්සේ මේක ලියන එක පැත්තක දාල මේ  ලැබිච්ච ආතල් වෙලාවේ Netflix එකේ ෆිල්ම් එකක් බලන්න මට  හිතෙන එක අවුලක් නැහැනේ ...

එහෙම අවුල් කියල හිතෙනවනම් මට පොඩ්ඩක් කියන්න... ලබන අවුරුද්දට කලින්  මේ  ලියන්න හිතපු ටික අනිවා ලියනවා ...  

21 වසරක්

ඉරි වැටුණු සරමයි  අත්කොට ෂර්ට් එකයි , නැත්නම් අත්දිග ෂර්ට් එකයි කලිසමයි එක්ක කලුපාට ලෙදර් බෑග් එක. 

බයිසිකලේ  උදේ හවස ගමන් බිමන් ගිය, තනි අතින්  ගෙදර දොරේ හැම වැඩම කරලා, පුදුම රසට උයල, ගෙදරට එන ඕනේ කෙනෙකුට කන්න බොන්න නොදී ආපහු යන්න නො දුන්න , යාලුවන්ගේ, නෑයන් ගේ , ගමේ අයගේ , දන්න කියන ඕනේ කෙනෙකුගේ වැඩකට බෑ නොකියා උදව්පදව් කරපු, 

පොඩි දේටත් සංවේදී වෙන, ඇස්වලට කඳුළු ගලන , පොඩි දරුවන්ට පණ වගේ ආදරේ කරපු .. හවසට පොඩි ෂොට් එකක් දාගෙන ඇවිල්ල සාලේ මැද්දේ නිදාගෙන පෙළපාලි යද්දී කෑ ගගහ කියපු  සිංදු කියන .. යූ.ඇන්.පි කාරයෝ  , ජෙප්පෝ පෙන්නන්න බැරි,

ජිවත් වෙන්න විදියක්  නැතුව  වගා කරපු , උගස් අඹරන මැෂිමකට  වම් අතේ මහපට ඇඟිල්ල විතරක් ඉතිරි කරන්න ඉඩ දීපු,   කසිප්පු පෙරපු,  බදාම අනපු , තමන්ගේම කියල ගොඩනැගිලි කොන්ත්‍රාත් සමාගමක් පටන් ගත්තු , සල්ලි හම්බ කරන්න නොතේරුණු     

වයස අවුරුදු 35-40 ක් විතර වෙද්දී ලෝකේ රටවල් විසි ගානක විතර ඇවිදලා තිබ්බ , එවකට රටේ හිටපු අගමැති, මැති ඇමතිල එක්ක එකට කාපු බීපු , ඕනේ තැනක, ඕනේ දේශපාලකයෙක් එක්ක, දේශපාලන වේදිකාවක  බය නැතුව කතා කරලා, තමන්ට ඕනේ වැඩේ කරගන්න පුළුවන්,  තමන්ගේ  අත්සනින්  මිනිස්සුන්ට රස්සා අරන් දීපු,  

කවදාවත් බණක් බාවනාවක් නොකරපු, පන්සලේ හැම වැඩේම කරට අරගෙන කරලා දීපු , හැම පෝයටම පොල්  සම්බෝලයක් , පරිප්පු හොද්දක් හදාගෙන පන්සලට ගිහින් දානේ  බෙදපු .., කවදාවත් ගාථා නොකියන ,  දණ ගහල වඳින්නේ නැති,  ලොකු හාමුදුරුවන්ගේ හොඳම හිතවතා වෙච්ච.. 

හොර ගණයින්ට කුණු හරුපෙන් බනින..

හතර වරිගේ නෑයින් හැමෝගෙම ආදරය එක විදියට ලබපු , ආස්සරේ කරපු හැමෝම හැමදාම ආදරයෙන් මතක් කරන චරිතයක් වෙච්ච, වචන වලින් නැතුව ක්‍රියාවෙන් හැමෝටම ආදරය කරපු අවුරුදු 55ක් විතරක් ජිවත් වෙච්ච තාත්තා නැතිවෙලා අවුරුදු 21 ක් ගෙවිලා..

තාත්ත ගැන මේ ලියපු සමරිය ඇතුලේ  තව කතා ගොඩක් තියෙනවා .. ඒ වගේ ජිවත් වෙච්ච චරිතයක්  මට තාම හම්බවෙලා නැහැ. 

තාත්තා පර්ෆෙක්ට් කෙනෙක් නෙමේ … හැබැයි සිරා චරිතයක්… සංවේදී ගැහැණු ආදරයත් , දඩබ්බර පිරිමි  කමත් දෙකම තිබිච්ච, ඒ දෙකම හංගන්නේ නැතුව පෙන්නපු  කෙනෙක්…

ආගමික පොත පතින් , ගැඹුරු බණ වලින් සංකීර්ණ නිවනක් හොයන අපිට මිස් වෙච්ච සරල ජීවිතය තාත්ත ගෙව්වා කියල මට හිතෙනවා ..

AI ආතල්

කාලෙන් කාලෙට අපිට ආතල් ගන්න විවිද දේවල් හම්බවෙනවනේ ..  මේ දවස් වල AI. 

ඔය AI කියන්නේ අවුරුදු 60-70ක් තිස්සේ දියුණු වෙච්ච තාක්සනයක් ..  මේ වෙද්දී පොදු ජනතාව වන අපිට පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් මට්ටමේ AI ටූල්ස් එලි බහිමින් තියෙනවා .

මිට අවුරුදු 20කට විතර කලින් ඔහොම AI ටූල් එකකට කියල මම දැනන් හිටියේ Eliza කියල පොඩි සොෆ්ට්වෙයා එකක් .. දැන් මේ අද මම කියන්නේ ඒ Elizage වර්තමාන ස්වරුපයක් ගැන.. 

ChatGPT  ගැන මේ දවස් වල ලොකු කතා බහක් තියෙනවා.  සමහරු කොරහේ කිඹුල්ලු දකිනවා . කොහොම නමුත් AI අපේ ජිවිත පාලනය කරන්න දැන් ටික කාලයක් තිස්සේ පටන් අරන් තියෙන්නේ.

ChatGPT  කියන්නේ හැංගිලා අපිව පාලනය කරපු ඒ AI  හෙමිහිට කලඑළි බැහැපු අවස්තාවක්.      

සමහරු කියන්නේ ගොඩක් රස්සාවල් එහෙම තව අවුරුදු 5-10ක්  වගේ යනකොට නැති වෙන්න ඉඩකඩ තියෙනවා කියල ..  හරියටම එහෙම කියන්න බැරි උනත් මිනිස්සුන්ට තමාගේ මොලේ තියෙන හැකියාවල් ටිකක් වැඩිපුර මහන්සි වෙලා හොයා ගන්න වෙන්න නම් ඉඩ තියෙනවා ..මොකද ඕනේ කෙනෙකුට කරන්න පුළුවන් මට්ටමේ වැඩ තවදුරටත් මිනිස්සුන්ට කරන්න අවශ්‍ය වෙන එකක් නැහැ ..

කොහොම උනත් ලෝකේ සෑහෙන දියුණුවක් නම් වෙයි තව දසක 2-3 ක් යනකොට. 

මේවා ගැන සෑහෙන දේවල් ලියන්න පුලුවන් උනත් අපි දැනට මේ අපේ  හිතාදර ඉලෝන් මස්කයියා ගේ පුර්ණ අනුග්‍රහය යටතේ , සහ OpenAi ආයතනයේ සබාපති තුමා ඇතුළු කාර්යමණ්ඩලයේ පරිශ්‍රමයෙන් එලි දක්වල තියෙන ChatGPT බෝට්ටාගෙන් මට කරන්න වෙන වැඩක් නොතිබූ වෙලාවක අසනු ලැබූ ප්‍රශ්න කිහිපයක් බලමු.

(මට ඕනේ උනේ මම ලියන කතාව මේකා ලව්වා සිංහලෙන් ලියව ගන්න පුලුවන්ද කියල බලන්න ...ඒකට නම් තව කාලයක් යයි වගේ ..) 

Can you tell me something about you?

I am a machine learning model, so I don't have personal experiences or feelings to write about. However, I can provide you with information about how I work and what I can do.

I am a large language model created by OpenAI, which uses deep learning algorithms to generate human-like text. I have been trained on a vast amount of text data, which allows me to understand and respond to a wide range of questions and topics. I can provide information on various subjects, write in different styles and tenses, and even generate creative writing prompts and complete stories.

One of my main uses is to assist users with their questions, providing them with accurate and useful information. I can also be used in various NLP tasks like text summarization, chatbot, question-answering, and text generation.

Additionally, because I am a machine learning model and my knowledge is based on the text data I was trained on, my knowledge cut-off at the moment and my abilities are limited to the information I was trained on. The current date of training and browsing capability is also limited.

Please let me know if you have any other questions or if there's anything else I can help you with.

Can I teach you something?

As a machine learning model, I can be fine-tuned or retrained on new data in order to learn new information or improve my abilities on certain tasks. This process is called Transfer Learning.

However, I am unable to learn anything new in this session as the model is running on a server and it's not possible to adjust its weights without going through a process of retraining it on new data which is usually done on large computational resources.

Additionally, while it is possible to fine-tune a pre-trained language model on a specific task or with specific data, it requires a significant amount of computational resources and expertise in machine learning.

Please let me know if there is anything else I can help you with.

Do you know Sinhala?

Sinhala is a language spoken by the Sinhalese people in Sri Lanka and also spoken by the Sinhalese diaspora around the world. I am trained on a diverse set of data which includes texts in many different languages, including Sinhala. So in general, I should be able to understand and generate text in Sinhala, However, the quality of my responses may not be as good as for languages for which I was specifically trained for and the model's proficiency would depend on the data it was trained on.

Please let me know if you have any specific questions or tasks you would like me to help with in Sinhala and I will do my best to assist you.

Write a poem in Sinhala

Unfortunately, as a language model my proficiency in Sinhala might not be high enough to generate a poem that would make sense and rhyme. But I can try to provide a poem using my knowledge in Sinhala, please keep in mind that it might not be perfect:

පළමු මිනිසුන්ට සිදු කිරීමකි

මා මගේ පසුබිමට මගේ ආදරයකි

මා මගේ සිදුවීමට ආසන්නේ

මම මා මගේ මිනිසුනෙන් මිනිසුනේ

It is roughly translating to:

I try to do my best

With my own hands I shape my destiny

I strive to achieve my goals

I am the master of my fate

Please keep in mind that as a machine-generated text, the poem may not make sense, as my proficiency in Sinhala might be limited.

Can you write a story in Sinhala?

Sure, I can try to write a story in Sinhala for you. Please keep in mind that my proficiency in Sinhala might be limited so the story may not be perfect.

මිනිසුනෙන් මිනිසුනේ නිකුත් වීමට ආසන්නේ පනියම්ම. මා පවතින කවුළුවක් විසින් මිනිසුනෙන් සිදුවීමට ආසන්නේ නම් ඒ මා කිසිදු නිකුත් නොවීමටම හිතවා. මා සමහර දිනයේ පිරිසිදු කළ පුදුම් වලට ඉදිරිපත් වේලාවක් විසින් මිනිසුනෙන් මිනිසුනේ. මා නිසා මිනිසුනේ වන්නේ මම මා මගේ පසුබිමට මගේ ආදරයකි.

සිංහලෙන් තව කවියක් ලියන්න කිව්වම මේකා ලිව්වේ මෙහෙම 

Sure, here is another poem in Sinhala that I can generate for you, but please remember, my proficiency in Sinhala might be limited so the poem might not be perfect:

නිකුත් නොවීමක් නම් පිපුරුදු නිකුතු කරන්න 

ආදරයක් නම් ඔබට පවතිනවා මිනිසුනෙන් ආදර කරන්න

This is roughly translating to:

If you can't succeed try again 

Shape your destiny with your own hands

Once again, my proficiency in Sinhala might not be high enough to generate a poem that would make sense and rhyme. It might not be perfect, but I did my best to generate something in Sinhala.

සිරි ලංකාවේ සිංහලෙන් වැඩ කරන යට නම් ඔන්න දැනට බය වෙන්න ඕනේ නෑ ... හෙහ් හෙහ් ..

කාල යක්ෂ — පුජා

ජඩ් ඇලෙන්ඩිව විශාල ප්‍රතිමාව ඉදිරියට කැඳවාගෙන ආවේය.

මේ ඉන්නේ ස්කෘලොක් කියල නේද ඔබ හිතුවේ…? ඇලෙන්ඩිට කිසිවක් පැවසීමට ඉඩ නොතබා ඔහු ඇසීය.

“ඔව් .. දැවැන්ත ප්‍රතිමාවේ හිස දෙස බලමින් ඇය කීවාය..

“ඇයි එහෙම හිතුවේ ?”

ඉතිරි ටික මෙතනින්

අවුරුද්දකට පස්සේ ඔන්න ලිව්වා... කොහොම හරි 2022 එකක් ලියා ගන්න හිතුවත් බැරි උනා ..දැන් මේ පටන් ගන්න ඕනේ හින්ද ටිකක් ලියල දැම්ම.. ආයේ මතක් කරලා ගන්න .. කොටින්ම මටත් කතාව අමතක වෙලා තිබුනේ .. අලුත් අවුරුද්දට වැඩ ඇල්ලුවේ මේක ලියලා හෙහ් හෙහ් ..

කියවල , බැනල එහෙම ආයේ පොඩි තල්ලුවක් දෙන්න ... 2024 වෙන්න කලින් ෂුවර් එකට තව කොටසක් නම් ලියනවාආආආආඅ මයි !

IELTS සිංහලෙන් පාස්වෙමු

IELTS කියන්නේ හරි ආතල් විබාගයක් .  කොච්චර ආතල් ද කියනවනම් මමත් හත් අට සැරයක් ම කළා.. හෙහ් හෙහ් 

මේ නවීන  කාලේ ඉංගිරිස් පන්නෙට හැදිච්ච කෙනෙකුට ඕක 7-8 සැරයක් කරන්න තරම් ආතල් නැති එක පාරින් ටක් ගාල පාස් කරලා දාන්න  පුළුවන් විබාගයක්  උනාට මීට දසක තුන හතරකට කලින්, ඔය කව්රු හරි සර් කෙනෙක් පන්සලක , නැත්නම් ඔය කොහේ හරි මඩුවක් අටවාගෙන කරපු ඉංගිරිස් පන්ති ගිහින් ,  ඊට පස්සේ තව මොකක් හරි ඊට වඩා ටිකක් හොඳයි කියල අල්ලපු ගෙදර කෙනා කියපු හින්ද තව කොහේ හරි පන්තියකටත් ගිහිල්ල , කොහොම හරි කරලා ඩිප්ලෝමා කියල සහතික කෑල්ලකුත් අරන්, සාපෙ ඉංග්‍රීසි වලට යන්තම් පාස් එකක් දාගෙන හරි නැත්නම් දෙතුන් පාරක් ලියල යන්තම් ඉංගිරිස් පාස් කරගෙන, ඊටත් පස්සේ අනිත් සියලු දේවල් ආයේ සිංහලෙන් ඉගෙන ගෙන , ඊටත් පස්සේ කැඩිච්ච ඉංගිරිසියෙන් වැඩ කරන කොම්පැනි වල වැඩට ගිහින්,  ඒ ඔක්කොටමත් වඩා ඉස්කෝලේ කරන්න පුළුවන් ඔක්කොම කුපාඩි වැඩ ටික ඉංගිරිසි පීරියඩ් එකේ කරලා ,    ඊට පස්සේ මේ සිරි ලංකාව බංකොලොත් වෙනවා, කොහේ හරි යං ඕයි  කියල ඉර්දියෙන් බලල කියන  දයාබර බිරින්දෑගේ කන්කරච්චලෙන් බේරෙන්න කොහේ හරි රටකට පනින්න කියල හිතාගෙන ගිහිල්ලා ඔය IELTS විබාගේ කරන්ඩ ගියාම එක පාරින් පාස් වෙනවා බොරු පින්වතුනි..  හෙහ් හෙහ් 

මට  ඒ කාලේ ඉඳල ඉංගිරිසි ඉගෙන ගන්න ආසාවක් තිබ්බ.. විබාග පාස් වෙන එක කොහොම උනත් මට ඉංගිරිසි කියවන්නයි  , ලජ්ජා බයක් නැතුව වැරදියට හරි ඉංගිරිසියෙන් මොනවා හරි කියා ගන්නයි අවුලක් තිබ්බේ නැහැ...

ඉතින් කවදාවත් මේ සිරි ලංකාව දාල වෙන රටකට යන්නෙම නෑ කියල සිංහනාද කර කර හිටපු මටත් පිංවතුනි සියලු සිරි ලාංකික සත්වයාට කවදාහරි  අවසානයේ  සිද්ද වෙන විදියටම  සිය බිරින්දෑගේ සිහින දේසය වෙච්ච ඩවුන් අන්ඩර් දේසයට යන්ඩ හිත හදා ගන්ඩ උනා.  

ඔය හිත මම හදාගත්තේ 2018 විතර... හෙහ් හෙහ්  ඉතින් අන්න ඒ කාලේ ඉඳල මම ඔය IELTS  විබාගේ කරන්ඩ ගත්තා 

අපි ඉතින් හිත හදා ගත්තොත්, ඒ කියන්නේ  බ්ලොක් ගල් වගේ තමා... කොයි වෙලේ ආයේ වෙනස් වෙයි ද දන්නේ නැති හින්ද මම ඔන්න ඔය Internet එකේ තියෙන දේවල කියවල බලල එක පාරක් විබාගේ කළා, ඒ කලේ සිරි ලංකාවේදී..

මට මතක විදියට ඒ පාර ආවේ 

අසාගෙන සිටීමට - 8.5 ( මේ නම් ඉතින් කසාද බැඳපු දවසේ ඉඳල කියන දෙයක් අහගෙන ඉන්න  පුරුදු වෙච්ච හින්ද වෙන්ඩ ඇති )

කියවීමට  - 8.5 (අර පොඩි කාලේ ඉදල අහුවෙච්ච පත්තර කෑලි කියවන ගතිය හින්ද වෙන්ඩ ඇති )

ලිවීමට - 6.5

කතා කිරීමට - 6.0/6.5

ඔය ඩවුන් අන්ඩරේ ඇතුළු ගොඩක් රටවලට යන්න ඔය හැම එකටම ලකුණු 7ක් ඕනේ.

ඉතින් මිත්‍රවරුනි ඔය පළවෙනි පාරෙන් පස්සේ කරපු හැම පාරම මට ආවේ ආසන්න වශයෙන් ඔය ප්‍රතිපලේම තමා... එක්කෝ ලිවිම නැත්නම් කතාව 7 දාගන්න බැහැ... 

පලවෙනි පාර ලංකාවේ කලාට පස්සේ ඉතිරි හැම සැරේම මම කලේ Malayasia වේ British Council එකේ 

කතාව කොච්චර ප්‍රැක්ටිස් කලත් , කොච්චර රචනා, ලියුම් ලිව්වත් එකම ප්‍රතිපලේ ආවේ 

මම මැලේසියාවේ හිටපු American teacher කෙනෙක් , තව Ireland ද කොහෙද සුදු අයියා කෙනෙක්  ආදී වශයෙන් නොයෙක් ගුරුවරු ගාවට ගිහින් බැලුවා.. එකම ආනිසංසේ 

මේ ආකාරයෙන් මම අවුරුදු 2ක් ට්‍රයි කළා... 

හරි මම හිතන්නේ ඔය විබාගේ කරපු ගොඩක් අය මුණ දෙන තත්වයක් ඕක.

දැන් මම කියන්නම් අන්තිමට මම ඕක ගොඩ දාපු හැටි 

ඔය විබාගේ ඇත්තටම හරි ලේසියි. හැබැයි අපි දන්න ටික හරියට දැන ගන්න ඕනේ. මම කරපු පලවෙනි පාර ඉඳල අන්තිම පාර වෙනකම් මට Listening, Reading දෙක 8-8.5 මාරුවෙන් මාරුවට ආවා. ඒ දෙක තනිකරම පොඩි ටෙක්නික් වලින් ගොඩ දාන්න පුළුවන් 

ඒව ගැන ගොඩක් දේවල් Internet එකේ තියෙනවා. ඕනේ කෙනෙකුට කරන්න පුළුවන් 

සිරි ලාංකික අපිට අපේ ඉස්කෝල වල උගන්නන ඉංගිරිසි සහ අපි එදිනෙදා පාවිච්චි කරන ඉංගිරිසි වල තියෙන අවුල් හින්ද තමා ගොඩක් වෙලාවට ඔය Speaking, Writing කෙල වෙන්නේ.. මේක හැමෝටම අදාළ නැහැ නමුත් බහුතර ගමේ ඉස්කෝලේ ගිය මම වගේ  අයට පොදු තත්වයක් කියල මට හිතෙනවා  

මම සෑහෙන කැපවීමකින් කොච්චර විබාගෙට අදාළ දේවල් ඉගෙන ගත්තත් මම නොකරපු එක දෙයක් තමා මම කරන බේසික් වැරදි තේරුම් නොගත්ත එක. 

ඉතින් අන්තිමට මම කරපු දේ තමා මුල සිට නැවත ඉංගිරිසි  ඉගෙන ගත්ත එක.  ඒ කියන්නේ හොඳ grammer පොතක් අරගෙන මට නොතේරෙන හරි, මම හරියට පාවිච්චි නොකරන grammer ඉගෙන ගන්න එක.

ඊට පස්සේ මම හොයා ගත්තා ලංකාවේ උපතින්ම ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කරන පවුලක  IELTS කරන සර් කෙනෙක්. අනිත් විදෙස් රටවල ගුරුවරුන්ට වැඩිය, ඒ සර් ලාංකික අපි කරන, අපි වැරදි කියල නොදන්නා ගොඩක් දේවල් මට කියල දුන්නා.. 

උදාහරණයක් විදියට අපි pronounce            කරන වචන වල ගොඩක් අඩුපාඩු තියෙනවා. ඊටපස්සේ grammer පාවිච්චි කරන්නේ වැරදියට... සරලවම මම a, the කියන දෙක පවා ගොඩක් අවස්ථා වල පාවිච්චි කලේ වැරදියට. ඒ කියන්නේ මම රචනයක් කොච්චර කරුණු දාල කොච්චර හොඳට ලිව්වා කියල හිතුවත් ඒ ලියන වාක්‍ය වල අපි නොදන්නා පොඩි පොඩි වැරදි තියෙනවා. කතාවත් එහෙමයි. මට කිසි අවුලක් නැතුව හොඳට කතා කරගන්න පුලුවන් කම තිබ්බා නමුත් ඒ කතා කරන වාක්‍ය වල පොඩි පොඩි වැරදි තියෙනවා . IELTS කියන්නේ ඉංග්‍රීසි Test කරන විබාගයක් හින්ද ඒ පොඩි පොඩි වැරදි තියෙනකම් 6-6.5 කියන තැනින් උඩට යන්න බැහැ.

ලිවිම සහ කතාව, ඔය මට වගේ කෙල වෙන තව අය ඉන්නවනම් අනිත් වැදගත්ම දේ තමා  කතාව සහ ලියන දේ හරියට ප්ලෑන් කරන එක.  හිතට එන දේ කියාගෙන යන්නේ නැතුව හරි ප්ලෑන් එකකට ලියන්න සහ කතා කරන්න පුරුදු වෙන්න ඕනේ. 

IELTS  විබාගේ තනිකරම  සරල ඉංගිරිසි හරියට දැනගැනීම සහ පොඩ්ඩක් තාර්කිකව හිතල , ප්ලෑන් කරලා ගොඩ දාන්න පුළුවන්.

අපි කරන ලොකු වැරැද්දක් තමා ඔය internet එකේ තියෙන එක එක ක්‍රම ට්‍රයි කර කර විබාගේ ගොඩ දාන්න හදන එක. ඒ ක්‍රම හරි යනවා ඉංග්‍රීසි හරියට පුළුවන් අයට මේ විබාගේ පාස් වෙන්න සහ ඉහල Bands වලට යන්න නමුත් මේ මම වගේ බේසික ඉංගිරිස් වැරදි කර කර ඉංගිරිසි පුළුවන් කියල හිතාගෙන ඉන්න පුතාලට ඔය ටෙක් නික් වලින් ඕක ගොඩ දාන්න බැහැ. 

ඔබට ඔබගේ ඉංගිරිසි ගැන විස්වාසයක් නැත්නම්, තවදුරටත් කාලය සහ මුදල් ඔය විබාගය වෙනුවෙන් වැය නොකර හරි ගුරුවරයෙක් සමග ඉංගිරිසි ඉගෙන ගන්න.  මොකද  කොහොම හරි විබාගේ පාස් කරගෙන ඔය රටකට පැනගත්තත්, ප්‍රසිද්ධ ස්ථාන වලදී  රෙදි ගැලවී වැටෙන අවස්ථා එමට සිද්ද වෙනවා.

මේ රටවලදී ඉංගිරිසි අවුල් යන එක මෙහෙ ඉන්න අයට අවුලක් නැහැ. එයාල කියන්නේ උඹලට ඉංගිරිසි බැරි උනාට තවත් බාසාවක් පුළුවන්.. අපි දන්නේ ඉංගිරිසි විතරයි කියල.. නමුත් අපි මේ රටකට ඇවිල්ලා මේ රටවල් වල මිනිස්සු එක්ක  ජිවිතේ ඉදිරියට යන්න නම් මේ බාසාව හරියට දැන ගන්න එක ගොඩක් වැදගත්. ඔය ලංකාවේ තියෙන ඉංග්‍රීසි වැඩක් නෑ කියන ගොබ්බ මතය තමා අපිට කෙල වෙන්න ප්‍රධානම හේතුව.

හරි ඉතින් මමත් ඔහොම ගොබ්බ මත වල හිටපු එකෙක් තමා.. එකනේ මේ මෙච්චර ඉංගිරිසි පත්තර තියෙද්දී මේ බ්ලොගේ වල සින්හලෙන් කොටන්නේ... 

හලෝ බ්ලොග් එක

 ඉතින් කොහොමද සැප සනීප ?

සෙල්ලම් කාලේ - 2

පහුගිය පෝස්ට් එකෙන් ලිව්වනේ අපේ ගම ගැන විස්තරයි.. ගේ දොර විස්තරයි ටිකක් ..  ඔය කාලේ සහ ඊට කලින් ඉපදිච්ච බහුතර පිරිසකගේ කතාව ඔය හා සමාන ඇති.  ඒ හැම කතාවේම තියෙනවා වගේ මටත් හිටියා මරු යාලුවෝ සෙට් එකක්.

මම හිතන්නේ යාලුවෝ ගැන ටිකක් මම අර බයිසිකල් මතක පෝස්ට් එකේ ලිව්වා. 

[සුදුවා, සුගත්, මම, බර්ටි, ලෙඩා සහ බඩා, චමින්ද, ලොකු දොඩ්ඩා අපේ මුල් කාලින ගැන්සියේ විය. ලොකු දොඩ්ඩා අපේ අක්කාගේ වයසේ වූ අතර චමින්ද සහ සුගත් ඊට අවුරුදු කිහිපයක් බාල විය. සුදුවා සහ මම එක පන්තියේ වූ අතර ලෙඩා සහ බඩා යනු නිවුන් දෙදෙනෙකි. උන් දෙන්නා සහ බර්ටි හෙවත් බොට්ටා අපිට වඩා අවුරුද්දක් හෝ දෙකක් වැඩිමල් විය. අපේ ගෙදර සිට පොඩි බෑවුමක් නැග මීටර් 50-60ක් ගිය තැන සුදුලෑ ගේ තිබුණු අතර සුග්ගා හෙවත් සුගත්ලෑ ගෙදර තිබුනේ ඊට පොඩ්ඩක් එහායිනි. බොට්ටා, චමින්ද සහ ලොකු දොඩ්ඩා එක පවුලේ සහෝදරයන් විය. උන්ගේ ගෙවල් තිබුනේ තවත් මීටර් 200-300ක් එහාට වන්නටය. ලෙඩා සහ බඩා ගේ ගෙවල් තිබුනේ තවත් ටිකක් එහාට වන්නටය.

තාත්තාගේ බයිසිකලය පොල්ලේ යටින් දමා කන්ද පැදීමට නොහැකි නිසා බොහෝ විට කන්ද තල්ලු කර සුදුලෑ ගේ කිට්ටුවෙද්දී නැග කෙලින්ම යන්නේ සුගත්ලාගේ ගෙදරටය. සුදුවා එහෙට එයි. සුගත් අපට වඩා වසර 3-4ක් වැඩිමල් නිසා ඌ අයියා වුවද කවදාවත් අයියා කියා කතා කලේ නැත. නමුත් ඌ අපේ ලොක්කා විය. සුගත් කියන්නේ මොකක්ද සුදුවා සහ මම ඒකට එක පයින්ය. සුගත්ලාට තිබුනේ පොල් අතු සෙවිලි කල ගෙයකි. සුදුලෑ ගේ සෙමෙන්ති ගෙයක් විය. උන් ටික මතක් වෙද්දී බයිසිකල් මතක හැර තව බොහෝ දේ මතක් වුනත් මේක බයිසිකල් වලින් ඉවර කර ඉතිරි මතක පසුවට ලියමි.

සුගත් ගාමිණි මාමාගේ පුතාය. ඔහුට අපේ අක්කාගේ වයසේ අක්කා කෙනක් සහ නංගි කෙනෙක් විය. අපේ අක්කා සහ සුදුලෑ අක්කා සෙල්ලම් කලේ ඔවුන් සමගය.

මේ කාලය වන විට සුමිත් හෙවත් මැක්කා, මයුර, චාම්, පොඩි මංජු, සජියා සහ අනුර ද අපිට සෙට් වී සිටියේය. වඩා වැඩිමල් වූ සරත් අයියා, උස මංජුවා හෙවත් කොකා ද එහෙන් මෙහෙන් සෙට් විය. කොල්ලන් දහ දොළොස් දෙනෙකුගේ ගැන්සිය ගැන කතා රැසක් මතක් වීම අමාරුවෙන් නතර කරගෙන මාතෘකාවට අදාලව හෙවත් වටේ පඳුරු නොතලා මේ ටික ලියා දමමි. උස මංජුවා අපේ අක්කාට ලයින් දැමීම, අක්කලා වතුර ටැංකියේ හැංගීම, හේනේ වෙරළු තැම්බීම, වෙලේ ක්‍රිකට් මැච්, මහ වලේ මල්, වෙසක් පොසොන් දන්සල්, ක්‍රිකට්, එල්ලේ, ෆුට්බෝල් සහ වොලිබෝල් මැච්, ජිම් පප්පා ගේ කොකු, කොකෝවා, කොපි සහ සියඹලා ගස්, බතන්වත්තේ වලි සහ තවත් අටෝරාසියක් කතා එක ගොන්නට මතක් වේ. ]

මේ තියෙන්නේ ඒ පෝස්ට්  එකේ  යාලුවෝ ටික ගැන ලියපු ටික . 

අද වෙද්දී මම මේ යාලුවෝ හැමෝගෙන්ම ඈත් වෙලා ...  ඇත්තටම මට දුකයි එහෙම ඈත් වෙච්ච එක .. හැබැයි ඉතින් ඒ දේවල් එහෙම උනා. ඒ තමයි ඉතින් ජිවිතේ හැටි..

මම AL වලට ගම්පහ ඉස්කෝලෙට ගියාම හවසට ගමේ උන් එක්ක සෙල්ලම් කරන එක ටික ටික අඩු වුණා... ක්‍රිකට් ගහන්න නම් ගියා හැබැයි ඊට වඩා කාලයක් උන් එක්ක රස්තියාදු ගගහ ඉන්න එක ටික ටික අඩු වුණා. AL වලින් පස්සේ ඉතිං ඒ ජිවිතේ ටික ටික ඈත් වෙලාම ගියා ... ගොඩක් උන් රස්සාවලට ගියා, කසාද බැන්ද ... ඊට පස්සේ ඉතින් ටික ටික ඈත් උනා .

මම උන්ගෙන් ඈත් උනාට උන් උන් තව ලං වුණා. චමින්දය බැන්දේ සුගත් ගේ නංගිව, මයුරයා බැන්දේ පොඩි මංජුගේ අක්කව... පොඩි මංජු කියන්නේ දොඩම්මුල්ලලගේ පුංචිගේ පුතා ... ඉතින් සුගත්ලා , දොඩම්මුල්ලලා, මයුරලා  ඔක්කොම එක පවුලක් වෙලා දැන් ..

    

අපේ තාත්ත හපුතලේ ඉඳල ගිහින් එහෙ පදිංචි උනාට ඔය කියපු අනිත් යාලුවෝ ඔක්කොම වගේ එහෙ උපන් අය... මයුරලා ටිකක් එහා ගමකින් ද කොහෙද ඇවිල්ලා අපේ ගෙවල් කිට්ටුව පදිංචි උනා. ඉතිං ඒ පවුල් අතර සම්බන්ධය කොහොමත් වැඩියි.. 

අනිත් යාලුවන්ගේ අම්මලා ගෙදර හිටියට අපේ අම්මා වැඩට ගියානේ... ඉතිං ගමේ ගෙවල් එක්ක ආස්සරේ තිබ්බේ තාත්තා. අම්මා කොහොමත් වැඩිය කාත් එක්කවත් ආස්සරේට ගියේ නැහැ... එහෙම කරන්න තරම් වෙලාවක් තිබුනේ නැති කම සහ කොහොමත් අපේ අම්මා වැඩිපුර පාඩුවේ ඉන්න කැමති කෙනෙක්.  

හරි ඉතින් කරපු සෙල්ලම් මතක් කරමුකෝ දැන් 

අපේ ගෙවල් අවට ඒ දවස් වල තිබ්බේ ඔය යාලුවන්ගේ ගෙවල් ටිකයි  තව ගෙවල් කිපෙකුයි  තමා... ඒ කියන්නේ  ඉතිරි හැම තැනම ලඳු කැලෑ... සහ ගෙවල් පිටි පස්සේ තිබ්බේ හෙන රබර් වත්තක් සහ රබර් වත්තට පිටිපස්සෙන් හෙන වෙල් යායක්.

 සුදුලෑ ගෙදරට පිටිපස්සේ තමා අපේ ගෙදර , සුගත්ලගේ ගෙදර තිබ්බේ සුදුලෑ ගෙදරට ඉස්සරහින් පාරෙන් අනිත් පැත්තේ .

       මේ තියෙන්නේ අද (ගුගලය ඒ පළාතේ ගිය දවසේ ) ඔය කියන පාර.  කොළ පාට තාප්පේ තියෙන්නේ සුදුලෑ ගෙදර.. පාරෙන් අනිත් පැත්තේ තියෙන්නේ චමින්දය හදපු ගෙදර .. සුගත්ලගේ ගේ තියෙන්නේ චමින්දගේ ගෙදරට එහායින් .

ගුගලය ඔය පොඩි පාරේ ගිහින් නැහැ .. 

ඔය පේන පාරේ කොනේ තියෙන තැඹිලි ගහ පිටිපස්සේ තියෙන්නේ කොස් ගහ මම හිතන්නේ . අන්න ඒ කොස් ගහ ට පිටිපස්සේ තමා අපේ පරණ ගෙදර තිබ්බේ . මම මේ කියන කාලේදී සුදුලෑ ගෙදර පොඩි තනි තට්ටුවේ උළු හෙවිලි කරපු ගෙයක්,   පාර පොඩි අඩි පාරක්... ඔය පාර කෙළවර උනේ රබර් වත්තෙන් .. ඒ කියන්නේ අපේ ගේ පිටිපස්සේ තිබ්බේ පහු කාලේ සුදු අක්කලා ගේ හදපු ඉඩමයි , ඊට පිටි පස්සෙන් තඩි රබර් කැලෙයි.

මේ පින්තුරේ මැදින් තියෙන ගෙදර තමා දැන් සුගත්ලගේ ගෙදර.. නමුත් මේ කාලේදී ඒ ගෙදර තිබ්බේ ඔය ගෙදරට පොඩ්ඩක් දකුණු පැත්තට සහ පිටිපස්සට වෙන්න, පොල් අතු හෙවිලි කරපු ගෙයක්.

   මේ තියෙන හන්දියේ වම් පැත්තේ පේන තාප්පේ කෙලවරින් පිටිපස්සට ගියාම තමා බතන්වත්ත.

 

දැන් මේ පින්තුර වලින් ඒ දවස් වල තිබ්බ විදිය මවා ගන්න අමාරුයි . ඔය තාප්පෙන් වට වෙලා තියෙන ඉඩම  තමා අපේ වොලිබෝල් පිට්ටනිය. ඊට පිටිපස්සේ තිබ්බ පොල් ඉඩමේ තමා ක්‍රිකට් ගැහුවේ . දොඩම්මුල්ලලගේ ගෙවල් ඊට පිටි පස්සේ,  ඒ ඔක්කොටොම පිටිපස්සේ හෙන බෑවුමක් එක්ක තිබ්බ රබර් වත්තයි වෙලයි.

ඒ කාලේ සෙල්ලම් කරනවා කියන්නේ ඉතින් ඔය පාරවල් ටිකේ එහෙට මෙහෙට යන එන ගමන් වටේ ගස් වල ගෙඩි කකා , කිරිලල තුවක්කු වලින් එක එකාට වෙඩි තිය තිය හිස හැරුණු අතේ ඔහේ දුවන එක තමා .. 

කට්ටිය එකතු වෙලා සෙල්ලමක් කරන දවස් වල රොබින් හුඩ් වගේ දුනු ඊතල හදන් ඔය කැලෑ  අස්සේ දුවන එකයි , දෙපැත්තට බෙදිලා ඊතල වලින් විද ගැනිල්ලයි... 

වැඩේ නැගල යන්නේ එලෝ මෙලෝ නැතුව වතු පුරා දුවන කොට ,  ඉස්සර ඔය රබර් වත්තේ සහ දෙවට වල  තියෙන හැම ගහක් කොලක් නෑරම දන්නවා. කෝපි ගස්, වැටමාර ගස්, කොළ දිග ගස් ( ඒ ගස් වල නම අදටත් දන්නේ නැහැ ).. දං , කිරිල්ල, පොඩි සිඥෝ මරන් ගස්, රුක් අත්තන, දවට...

කට්ටිය ගොඩක් වෙලාවට සෙට් වෙන්නේ සුගත්ලගේ ගෙදර , එහෙදි  එක්කෝ ඉරි අල්ලනවා . නැත්නම්  ලොක්කෝ දෙන්නෙක් දෙපැත්තට වෙලා නායකයෝ වෙනවා  ඊට පස්සේ  උච්චි උච්චි තෝල් දානවා ... ( දැන් හරියට මතක නැහැ ) ඒ කියන්නේ දෙන්නෙක් කරට අත දාගෙන  ගිහින් කතා වෙලා එනවා එකෙක් උච්චි අනිකා තෝල් ( කොහොම හැදුනු වචන ද මන්ද )

ඇවිල්ලා  ලොක්කෝ දෙන්න ඉස්සර කියනවා උච්චි උච්චි තෝල් තෝල් කියල ...  තෝරණ එකා එක්කෝ උච්චි නැත්නම් තෝල් කියල එකෙක්ව උගේ පැත්තට ගන්නවා ... හෙහ් හෙහ් .. දැන් කාලේ ළමයි ඕක කොහොම කරනවද මන්ද..  අපිට නම් කට්ටිය ගොඩක් හිටපු හින්දා ඔය බෙදා ගනිල්ලටම හෙන වෙලාවක් යනවා... වලි  කෝටියයි ... හෙහ් හෙහ්... 

වලි පටන් ගන්නේ නොගැලෙපෙන උන් දෙන්නෙක් උච්චි තෝල් උනාම... ගොඩක් වෙලාවට  අපි පොඩි හින්දා අපිව ගන්න අවුලක් නැහැ .. හැබැයි සුග්ග , චමින්දය , අපේ අක්කා වගේ  ලොකු අය බෙදන්න ගියාම වලි ...

එතකොට අර ලෙඩයි, බඩයි හැමදාම වලි උන් දෙන්නා එක ටීම් එකට වැටුනත් වලි, ටීම් දෙකට වැටුනත් වලි ... හෙහ් හෙහ්...

බෙදිලා කරන සෙල්ලං ඇරුනම ටින් කඩන එක නැගලම ගිය තව සෙල්ලමක්.  ටින් කඩනවා කියල අපි කිව්වේ  සාඩින් ටින් එකකට ගල්  කැට  දෙක  තුනක් දාල, ඇරිලා  තියෙන පැත්ත තලලා දාල හෙල්ලුවහම සද්දේ ඇහෙන විදියට ටින් එකක්හ හදාගෙන  ඒක විසි කරලා කට්ටිය හැන්ගෙන එකයි එකෙක් ටින් එක විසි කරපු තැනින් අහුලාගෙන ඇවිල්ල  හැංගිච්ච  අයව  හොයන එකටයි.... හොයන එකාව තීරණේ වෙන්නේ  "හෝ දහය  විස්ස" ගැනල ඉතිරි වෙන කෙනා අනුව.     

ඔය සෙල්ලම නම් මම ළඟදිත් කළා අක්කලාගේ පොඩි උන් එක්ක... හෙහ් හෙහ් ..

තව ඊට පස්සේ වයිම දැමීම, ඩෑකර් කැඩීම, සියඹලා අහුලන එක ..  වයිම  දාන  හැටි නම්  මට දැන් මතක නැහැ...   ඩෑකර් කැඩීම කිව්වේ ස්පංචි බෝලයක් අරගෙන එක උඩ තියපු ටින් ගොඩකට ගහල  ඒක කඩනවා, එක කට්ටියක් ටින් ටික හදනකොට අනිත් කට්ටිය හදන උන්ට බෝලෙන් ගහනවා... ස්පංචි බොලේ ගන්නේ වැඩිය රිදෙන්නේ නැති හින්දා...  ඒ දවස් වල තිබ්බ පාට පාට රබර්  හමක් තිබ්බ  මැද ෆෝම් පුරවපු බෝල ජාතියක්  ඒවාට තමා  ස්පංචි බෝල කිව්වේ..

ගොඩක් වෙලාවට කලිසම් කොට   ගහගෙන සෙල්ලම් කරන හින්ද රතු  වෙන්ඩ  වදිනවා බෝල පාරවල්  හෙහ් හෙහ් ..

සියඹලා අහුලනවා කිව්වේ පොඩි අක්කලාගේ වත්තේ තිබ්බ තඩි සියඹලා ගස් දෙකෙන් වැටෙන සියඹලා අහුලන එකට ... මහා රූස්ස ගස් දෙකක් කෝපි කැලයක් එක්ක...එකේ අස්සේ රිංගල සියඹලා අහුලනවා කියන්නේ අමුතුම ආතල් එකක්... 

තව කොටස් දෙක තුනක්  ලියන්න දේවල්  මතක් වෙනවා... 

මේ අවුරුද්දට අද  තමයි බ්ලොග් එක දිහා බලන්නවත් වෙලාවක් හම්බ උනේ ...  කිසිම බ්ලොග් එකක් කියෙව්වේ නැහැ මාස 3-4 කින් ...  මේ කලින් ලියල තිබ්බ ටිකක් පබිලිස් කරලා නැවත ලියන්න පුළුවන් ද කියල ටෙස්ට් එකක් කරලා බලන්නේ ... හෙහ් හෙහ් ...

  

  

අධික බුසී හෙවත් හෙන වැඩ

        රට්ටු නම් කියයි කොච්චර වැඩ තිබ්බත් බ්ලොග් එකක් ලියන්න වෙලාවක් හොයා ගන්න පුළුවන් කියල ... හැබැයි රට්ටු දන්නේ නැහැ මම අලුතින් දාපු දේවල් කියවන්න කියල මාසයක් විතර බ්‍රව්සරේ වහන්නේ නැතුව තිබිච්ච බ්ලොග් එකක් රිෆ්‍රෙස් කරලා, ඒක රිෆ්‍රෙස් වෙන ටිකට වෙන වැඩකට ගිහින් ආයේ අර රිෆ්‍රෙස් වෙච්ච එක බලන්න ආවේ දවස් තුනකට පස්සේ කියල ... වෙන කොහෙවත් ගිහිල්ලා නෙමේ .. ඒ කොම්පුටරේම උදේ ඉදන් හවස් වෙනකම් වෙන වැඩ .. අරක රිෆ්‍රෙස් වෙන්න යන වෙලාව වත් බලන් ඉන්න බැරි තරම් වැඩ තියෙනකොට කොහොමද මනුස්සයෙක් බ්ලොග් ලියන්නේ ... රට්ටු දන්න බම්බුව ...හුහ් ..

දැන් කියයි ඔය කොච්චර කිව්වත් බ්ලොග් එකේ බොරු ටිකක් ලියන්න පැයක් හොයා ගන්න බැරි මොකද කියල ... එහෙම කරන්ඩ තිබ්බා පහුගිය කාලේ මේ රටේ Disney+ දුන්නේ නැත්නම්, මෙච්චර කල් කාලේ කන්ඩ හිටියේ Netflix විතරයි .. Disney+ ආවට පස්සේ මොකක් බලන්නද කියල හිතන්නම විනාඩි 10ක් විතර යනවා .. ඊට පස්සේ ඒකෙයි මේකෙයි තියෙන කතා ටික බලන්න තව විනාඩි 10ක් විතර යනවා .. ඊට පස්සේ කතාවක් හොයාගෙන බලන්න හදද්දී එක්කෝ චු බරයි , එක්කෝ තේ බොන්න ඕනේ .. අරව මෙව්වා ඒවා ඉවර වෙලා කතාව බලන්න තියෙන්නේ පැය බාගයයි ..  ඔය කතාවක් පැය බාගෙන් බලන්න බෑනේ .. කොහොමත් එක සැරේට කොටස් 3-4ක් වත් බලන්ඩ ඕනේ ... එතකොට කොහෙද ඉතින් බ්ලොග් ලියන්න වෙලාවක් ... රට්ටු දන්න බම්බුව ...හුහ් ..

මේ බ්ලොග් කලාව නගා හිටවන්න ඕනේ කියල ඔය ඔක්කොම බාධක මැඩගෙන මම මේ දැන් මාසෙකට විතර කලින් ඔන්න ලියන්න හිතුවා .. ඒ හිතද්දීම මෙන්න Apple TV එකේ Foundation යන්න ගත්තා .. Foundation කිව්වේ මේ ඔය අල්ලපු ගෙදර මනුස්සය ගේ හදන්න දාන Foundation නෙමේ .. Asimov ගේ Foundation. ඉතිං දැන් කාටද පුළුවන් ඕක නොබලා බ්ලොග් ලියන්න ... බ්ලොග් කලාව යකාට පලයන් කියල මම Foundation බැලුවා..   Disney+, Netflix වගේද Apple TV.  රට්ටු දන්න බම්බුව ...හුහ් ..

රට්ටුන්ටයි , බ්ලොග් වලටයි  බම්බු ගහන්න කියල ඔන්න ඔහොම ගැලක්ටික් එම්පයර් වල ප්‍රස්න ඔලුවේ දාගෙන අධික බුසි වෙලා ඉද්දි තමා අපේ හිතාදර නීදී ඊයේ දාපු කොමෙන්ට් එක දැක්කේ ..... අන්න ඒ වෙලාවේ තමා ඔන්න බ්ලොග් කියන්නෙත් යකඩෝ හෙනම ආතල් ජනක මෙව්වා එකක් නේද , මේ අපබ්‍රංස බල බල ඉන්නේ නැතුව අච්චර අපුරු මිනිස්සු පොඩ්ඩක් ආස්සරේ කරන්න ඕනේ නේද කියන මෙව්වා එක මගේ මෙව්වා එකට මෙව්වා උනේ ...

එහෙම මෙව්වා වෙලා මේක බැලුවම තමා මතක් වුනේ ... අන්න අර කෙල්ලෙකුයි , රාස්සයෙකුයි  දාගෙන ලියපු කතාවකුත් තිබ්බ නේද බොලේ කියල ...  මම හිතන්නේ ඒ කතාව දැන් වෙන විදියකට ඒ විශ්වය ඇතුලේ ඉවර වෙලා ඇති .. මම ඕක ආයේ ලියන්න ගිහින් නිකං මොකටද ඒ මිනිස්සුන්ට ප්‍රශ්න ඇති කරන්නේ ... සමහරවිට ස්කෘලොක් කියන්නේ හෙන බොරුවක් කියල ඔය රටේ එකෙක් වර්ගපුර්නිකාවක් ලියල ස්කෘලොක්ව චාටර්ම කරලා දාල ඇති ...  අර ඇලෙන්ඩි  කෙල්ලත් දැන් පවුලක් පන්සලක් වෙලා ඇති ... නහින දෙහින කාලේ හිටපු නෙමින්දෙර් රජ්ජුරුවන්ටත් ඇල්සයිමර් හැදිලා ඇති .. ආයේ ඕවා ඇදල අරං තේරුමක් නැහැ ..ඒ මිනිස්සු  ඔන්න ඔහේ හිටපුවාවේ .. 

අධික බුසි නැති වෙලාවක ආයේ මොනවා හරි ලියන එක ලියනවාමයි ...එතකං  බායි !

සෙල්ලම් කාලේ - 1

     අපේ ගෙදර තිබ්බේ ප්‍රධාන පාරෙන් කිලෝමීටර් එකක් විතර ඇතුලේ... ගෙදරට යන්න පැති දෙකකින් පාරවල් දෙකක් තිබුන. එයින් කෙටි පාර තමා ඔය කිලෝමිටරේ . අනිත් පැත්ත මං හිතන්නේ කොහොමත් කිලෝමීටර් 2-3ක් වත් දුර ඇති.  කෙටි පාරෙන් ආවොත් එක කන්දයි, දුර පාරෙන් ආවොත් කඳු දෙකයි.      

මම අර බයිසිකල් මතක පොස්ට් එකේ ටිකක් ලිව්වනේ අපේ ගෙවල් පළාතේ විස්තර. දැන් මේ ගෙයක් අස්සට කොටු වෙලා ඉන්නකොට තමා හිතුනු වෙලාවක හිතුනු  තැනක දුවල එන්න  තිබ්බ ඒ නිදහස මතක් වෙන්නේ.  මම පොඩිම කාලේ අපේ ගේ මැටි ගඩොල් වලින් හදල තිබුනට මට යමක් තේරෙන වයස වෙද්දී ඒක කපරාරු කරපු කාමර දෙකයි සාලෙයි කුස්සියයි තිබ්බ තරමක් ලොකු ගෙයක්. උළු හෙවිලි කරලා තිබුනේ. 

මේ තියෙන්නේ 2017 දී ඒ ගෙදර. ඒ වෙද්දී පාලුවට ගිහින් තිබුනේ  

   

මට අවුරුදු 13-14ක් වෙනකම් හිටියේ මේ ගෙදර. ඊට පස්සේ තමා ඔය පහලින් පේන අනිත් ගෙදර හැදුවේ. ඊට කලින් ඒ පැත්ත තනි කැලේ සහ හෙන පල්ලම.  ඔය දර ගොඩක් දාල තියෙන  හරියේ තිබ්බ ලොකු පේර ගස් දෙකක්, අක්කයි මායි ඒ ගස් දෙක බෙදාගෙන හිටියේ...  ඔය එක ගහක  හරහට ගිය  අත්තක කකුල් දෙකෙන් එල්ලිලා පේර කන එක ඉස්සර තිබ්බ ආසම වැඩක්. ඔලුවෙන් හිටගෙන තමා පේර කන්නේ හෙහ් හෙහ්...

ඒ දවස් වල මට අවුරුදු 7-8 ක් ඇති.  අක්කා මට වඩා අවුරුදු 7ක් වැඩිමල් හින්ද මාත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්න එච්චර සෙට් වුනේ නැහැ... වැඩිම උනොත් හැංගිමුත්තමක්, බට්ටෝ පැනිල්ලක් තමා. යාලුවොත් එක්ක සෙල්ලම් නොකරන වෙලාවට ගේ ඇතුලේ තනියම සෙල්ලම් කිරීම තමා ඉතින් . ඔය  කාලේ අපේ ගෙදර පරණ බඩු තිබුනා. ඒ කිව්වේ තාත්තගේ ගමේ ඉඳල  එනකොට ගෙනාපු දේවල් ඒවායින් මතක් වෙන කිහිපයක් තමා අමුතු හැඩයේ පෝසිලෙන් බඩු, ඒ කියන්නේ ටී සෙට් තව සත්තු වගේ දේවල් , ඊළඟට ෆොටෝ  නෙගටිව්, තව බණ්ඩාරනායක මැතිනිගේ/ මහත්තයාගේ  සහ තව එක එක අයගේ ෆොටෝ,  එක එක පොස්ට් කාඩ්,  අර හුරනකොට කීන් ගාල සද්ද එන පොඩි ත්‍රිමාන ගතියක් තිබ්බ කාඩ් ,  පරණ ආයුධ , ඒ කිව්වේ ඔය ට්‍රැක්ටර් එකකින් ගලවපු කෑල්ලක් දෙකක් ,  තව රතුපාට පතුරොම් කොපු  කිහිපයක්, මලකඩ කාපු  කඩුවක් ,  තව  ඉතින් ඔය එක එක ජාතියේ පරණ ලි බඩු එහෙම. ඊට පස්සේ අපේ අම්මගේ පරණ පත්තර මට මතක තියෙන්නේ කුමරි කියල එකක්, එක එක පොත් සහ ඉංග්‍රීසි මැගසින්.. ඉතින් මම තනියම ගෙදර ඉන්න වෙලාවට කරන  ප්‍රියතම වැඩක් තමා ඔය ලට්ට ලොට්ට ඇදගෙන බලන එක.  අර නෙගටිව් වලට ටෝච් එක ගගහ බලන එක. ඊට පස්සේ පත්තර වල තියෙන ඇඳුම් මෝස්‌තර මහන සත්තු, මල් වගේ ඒවා බලාගෙන අඳින එක.. 

මොකද ඒ කාලේ සෙල්ලම් බඩු කියන්නේ හෙනම ලක්සිරි බඩු හින්ද මට තිබ්බේ වයින් කලාම  පී-පෝ පී-පෝ ගාගෙන යන පොලිස් කාර් එකකුයි තව බැටරි වලින් දුවන ඉබ්බෝ පෙලියකුයි විතරයි. ඒ ඉබ්බෝ ටික නම් මම කසාද බඳිනකම්ම තිබ්බ ද කොහෙද .. හෙහ් හෙහ් .. බැටරි කියන්නෙත් හෙන ලක්සිරි බඩු හින්ද ඉබ්බා වැඩි හරියක් කැබිනට් එකක් අස්සේ තමා හිටියේ.. ආ තව අර නුලක් පස්සට ඇදල අත්හැරියම කඩාගෙන දුවන රතු පාට කාර් එකකුත් තිබ්බා.. මට හොඳට මතකයි ඔය ගෙදර එළියේ තියෙන රතුපාට පේමන්ට් එකට ඇවිල්ල ගෙදර කවුරුත් නැති වෙලාවක ඒකට මිටියකින් ගහල කඩපු හැටි...  එහෙම තමා කාර් එක වැඩ කරන්නේ කොහොමද කියල දැන ගන්න තිබ්බ ආසාව ඉස්ට සිද්ද කර ගත්තේ..

මම පොඩි කාලේ අපේ අම්මා වැඩට ගියා. තාත්තා, තාත්තගේ යාලුවෝ කීප දෙනෙක් එක්ක ගිහින් ඔය මේසන් වැඩ එහෙම කළා. ඉතින් තාත්ත වැඩි පුර ගෙදර හිටියා. අම්මට වඩා තාත්තා එක්ක අපි සමීපව හිටියා.  ඉස්කෝලේ තිබ්බේ අර දුර පාරෙන් යන පැත්තේ. ඉතින් එක්කෝ උදේට තාත්තා බයිසිකල් එකෙන් ඉස්කෝලෙට ගිහින් දානවා අක්කවයි මාවයි... නැත්නම් පයින් යනවා.  හවසට නම් කොහොමත් පයින් තමා.. 

තාත්ත ඉන්න දවසක් නම් තාත්ත එනවා ඉස්කෝලේ ලඟට එක්කන් යන්න. ඒ දවස් වල අපේ තාත්ත හෙන හැන්ඩ්සම්. සුදු, උස , ක්‍රේල් කොණ්ඩයක් තිබුනේ... අක්කගේ ඉස්කෝලේ යාලුවෝ ඒ දවස් වල තාත්තට ඉව්වේ මයිකල් නයිට් කියල .. අර නයිට්‍රයිඩර් එකේ නළුවා වගේ තමා කොන්ඩේ තිබුනේ .   තාත්ත ළමයි එක්ක හරි එකතුයි ..මගදී හම්බ උනොත් අහල පහල ගෙදරක අපේ යාලුවෙක් උනත් බයිසිකල් එකේ දාගෙන එක්කන් එනවා.. 

ඉස්කෝලේ ගිහින් ඇවිල්ල හවස් වරුවේ ඉතින් තනි සෙල්ලම තමා.  යාලුවොත් එක්ක කරපු සෙල්ලම් ගැන ලියන්න මහා ගොඩක් ජාති තියෙනවා ඒවා තව කොටසකින් ලියනනම්...  වැස්ස නිසා එලියට බහින්න බැරි දවස් නැත්නම් හවස් වෙලාවට ඉතින් මගේ ලොකුම වැඩේ චිත්‍ර අඳින එක තමා.  ඊට අමතරව, බින්කුන්ඩෝ හාරන එක , ටික්කො පනින එක , ඊට පස්සේ ගේ වටේ තිබ්බ ගස් වල කොළ කඩල එක කොටලා එක එක බීම  ජාති හදන සහ තව රටේ නැති නොයෙක් විකාර කළා. ඔය වැස්ස වෙලාවට අපේ ගෙදර ඇතුලට වහලෙන් වතුර වැටුණා. ඒ වැටෙන වතුර බිම දිගේ ඇඟිල්ලෙන් අඳින වාරි මාර්ග ක්‍රම ඔස්සේ ගේ පුරා අරන් යන එකත් හරි ජොලි වැඩක්.

මට ඒ දවස් වල පොඩි බයිසිකලයක් පදින්න හෙන ආසාවක් තිබ්බ හැබැයි ඉතින් බයිසිකලයක් හම්බ වුනේ නැහැ. අඩුම තරමේ කරත්තයක්වත් තිබ්බේ නැහැ.  මට මතකයි මම ගෙදර තිබ්බ පොඩි ලි බංකුවක කකුල් වලට කෙහෙල් ලෙලි තියෙන ගේ පුරා තල්ලු කරපු හැටි... අම්ම බැන්න කියල ආතල් ගන්න එක නතර කරන්න බැහැනේ.. හෙහ් හෙහ් ..     

තව ඉතින් කඩදාසි ඔරු සෑදීමත් , ඊට අමතරව හපුතලේ ලොකු අයිය කියල දුන්න ඔරිගාමි බඩු හදන එකත් හෙනම ආතල් වැඩ. යාලුවෙකුගේ ගෙදරට යන්න හරි යාලුවෝ අපේ ගෙදර ආවොත් හරි ගෑනු පිරිමි මල් පළතුරු දාන එකත් අපේ ප්‍රියතම වැඩක් වුනා ඒ දවස් වල , තව ඉතින් පංච දාන එක , දාම් ඇදිල්ල , කැරම් තිබ්බා කවුරු හරි සෙට් වෙච්ච ගමන්. 

ඔය කාලේ අපි සුගත්ලගේ ගෙදර ගිහින් චිත්‍රකතා පත්තර බැලුවා. ඒ වයේ හිටපු වීරයෝ අඳින එක තවත් මම ආසම වැඩක්.  සුගත් ගාව තිබුනා ඔය සෙන්රෝ හරි මොකක් හරි නමක් තියෙන වීරයෙක් ගැන ගිය කතාව එකතු කරලා හදපු ලොකු පොතක්. ඒක තමා අපේ ෆැන්ටසි වීර කතාව.  ඒ වගේ අමුඩ ගහ ගත්තු වීරයෝ අඳින්න ඇති එපා වෙනකම්... ඒ කාලේ ගෑනු රූපෙට ඒ හැටි හිත ගියේ නැහැ.. අපි මල් වගේ හැදුනු ළමයි..       

මම පහ වසරේ සිස්සත්තේ කරන කාලේ ඉස්කෝලේ ටීච කරපු පන්තියකට ගියා .. ඊට අමතරව බෝගහමුල පන්සලේ තිබ්බ ඉංග්‍රීසි පන්තියකට ගියා ... ඒ දෙකම ඉතින් ඔන්න ඔහේ ආවට ගියාට තමා කලේ ..සිස්සත්තේ පන්ති කට් කරලා ඇවිල්ල ගෙදරින් බැනුම් අහපු දවසුත් තිබ්බා ..  මල වදේ කියන්නේ එහෙම පන්ති කට් කරලා  ගෙදර ආවම අක්ක උගන්නන්න ගත්තා .. ඒක නම් එපාම කරපු වැඩක් ...  කොහොම උනත් මං සිස්සත්තේ පාස් වුණා.

ඔය සිස්සත්ත කාලේ තමා මට ගෑනුළමයෙක් ගැන පොඩි මෙව්වා එකක් දැනෙන්න පටන් ගත්තේ මුලින්ම.. ඒක හරි සෝක් හැඟීමක්... ඒ ළමයට ලස්සනට චිත්‍ර අඳින්න පුළුවන්, මටත් පුළුවන් ඒක තමා අපි දෙන්නගේ තිබ්බ ගැලපීම ... හෙහ් හෙහ් .. එකත් වෙනම ලියන්න පුළුවන් කතාවක් ..හෙහ් හෙහ්    

ඒ දවස් වල තව කරපු ආසම සෙල්ලමක් තමා දුනු ඊතල අරං රොබින් හුඩ් දැමීම, ඊට අමතරව ටාසන් , ටුවර් ඔෆ් ඩියුටි කියන්නේ අපි කරපු තව සෙල්ලමක් ... ටුවර් ඔෆ් ඩියුටි  එකේ තිබ්බ බෝම්බ ගැහිල්ලට හරි යන්න අපි  කලේ පස් කුට්ටි වලින් දමලා ගහන එක එහෙම මම ගහපු පාරකින් අල්ලපු ගෙදර සුදුවගේ ඔලුව පැලුනට පස්සේ ද කොහෙද ඒක නතර වුණේ... මේවා එක්ක තව ආතල් සිද්දි තියෙනවා ඒවා ටික පස්සේ ලියන්නම්කො 

යාලුවෝ එක්ක නම් එපා වෙනකම් සෙල්ලම් කරන්න ඇති .  

යාලුවෝ කවුරුත් නැති වෙලාවට කඩදාසි ඊතල රබර් පටි වල අමුණලා යවන එකත් හෙන ආසාවෙන් කළා ..ආ  තව එතකොට රබර් ගෙඩි වලින් කරත්ත හදපු එකත් හෙනම ආස වැඩක් .. රබර් ගෙඩි එක්කෝ කොටස් 4 ට හෝ 3 ට බෙදිලා හැදෙනවා.. ජයසිංහ අංකල්ලාගේ  ගෙවල් පිටි පස්සේ තිබ්බ රබර් වත්තේ ඒ දවස් වල ඕනේ තරම් රබර් ගෙඩි ... ඔය ගෙඩි දෙකක් අරන් මැද්දට කොටුවක් ගහල , තව කරුවක් තියෙන කොටුවකින් තල්ලු කරන එක තමා රබර් කරත්තේ...

මේ තියෙන්නේ රබර් ගෙඩි 

රබර් ඇට බිම අතුල්ලලා රත් කරලා කාගේ හරි ඇඟේ තියෙන එක,  නැත්නම් ඉඳගන්න පුටුවේ කකුල් වලට රබර් ඇට තියෙන එකෙත් තිබ්බේ පුදුම ආතල් එකක් නේ... දැන් මේ ආතල් ගන්න ලක්ස ගණන් සල්ලි වියදම් කලාට   

මිට අමතරව ඒ දවස් වල හපුතලෙන් ගෙනාපු පයිනස් මල්, ටුන මල්  සහ ඉත්තෑ කූරූ කියන්නේ අපේ ගමේ යාළුවන්ට නොතිබ්බ මට විතරක් තිබ්බ ලක්සිරි බඩු ...   

ඔය දවස් වල යුද්ධේ ගොඩක් දරුණුවට තිබ්බා .. අපිට යුද්ධේ නැති රටක් කියන්නේ හීනයක් විතරයි ඒ දවස් වල .. මට මතකයි මම පත්තරේ තිබ්බ ආමි සෙබලෙකුගේ ෆොටෝ එකක් බලාගෙන ඇන්ද චිත්‍රයක් ..චිත්‍ර ගැන හිතන හැම වෙලේම මට ඒක මතක් වෙනවා. 88-89 භීෂණ කාලේ එද්දී මට අවුරුදු 7-8ක් ඒ ගැන වැඩි මතකයක් නැතත් ඒ දවස් වල  තාත්තාගේ දේශපාලන වැඩ ඔක්කොම නතර වුනා.  අපේ තාත්තට ගොඩාක් දේශපාලන සම්බන්ධකම් තිබ්බා .. දේශපාලන රැස්වීම වල නැතිවම බැරි කතිකයෙක් අපේ තාත්තා .. නමුත් මේ දවස් වල අම්ම රණ්ඩු වෙලාම තාත්තා ඒවා ඔක්කොම නතර කළා ..ඊට පස්සේ ගෙදර තිබ්බ මැතිනිගේ සහ බණ්ඩාරනායක මහත්තයාගේ ෆොටෝ , තව තාත්තා ඔය එක එක රැස්වීම වල ගත්ත ෆොටෝ , තව පොත් සඟරා එහෙම ඔක්කොම අල්ලපු වත්තේ තිබ්බ පාලු ලිඳකට දාපු හැටි මට මතකයි .. 

භීෂණ බිය මට නොදැනුනාට අපේ ගෙවල් කිට්ටුවෙන් ගලාගෙන ගිය කැළණි ගගේ පාවෙච්ච මිනී ගැන , හන්දිවල ටයර් දාපු මිනි ගැන අම්මල, තාත්තල කතාවෙන දේවල් ඇහිලා බය වෙලා හිටියා .  ඒ දවස් වල තරුණ වයසේ හිටපු අක්කා හින්ද අම්මයි තාත්තයි හොඳටම බය වෙලා හිටියේ ... එක දවසක් JVP එකෙන් ළමයි අල්ලන්න එනවා කියල ආපු ආරංචියකට අක්කයි, තව අක්කගේ වයසේ යාලුවෝ දෙන්නෙකුයි තව මට වඩා අවුරුදු 4-5 වැඩි මල් අක්කගේ යාලුවාගේ මල්ලියි, සුදුලාගේ ගෙදර වතුර ටැංකිය හිස් කරලා එකේ බස්සල තිබ්බා.  JVP කියන්නේ ඉතින් අපේ පවුල් වල පාරම්පරික හතුරෝ තමා ..  88-89 වගේ කාලයක් නොතිබුනා නම් JVP ගැන මිට වඩා සුබවාදී හැඟීමක් අපේ පරම්පරාවත් ඊට පෙර පරම්පරා වලටත් තියෙන්න ඉඩ තිබුණා.

අම්මා වැඩ කලේ කොළඹ කච්චේරියේ හින්දා චන්ද කාලෙට අපිට හෙන වාසියි ... බීම කේස් පිටින් හම්බ වෙනවා... බත් මුල් , තව බනිස් වර්ග , එක්කන් යන්න එන වාහන , ඒ වයේ එන අම්මගේ යාලුවෝ එහෙම හරි හිතවත් වුණා. මම මුලින්ම කොත්තු රොටි කෑවේ එහෙම ආපු අංකල් කෙනෙක් දීලා...

 ඒ දවස් වල බිම කේස් පිටින් අපි යාලුවන්ගේ ගෙවල් වලට බෙදුවා...ඉතින්  චන්දෙ කියන්නේ අපේ ගෙවල් අහල පහල හැමෝටම ආතල් කාලයක් තමා හෙහ් හෙහ්   මම ඉස්කෝලේ ඇරිලා ඇවිල්ලා ෆැන්ට, කොකාකෝලා, ස්ප්‍රයිට් තුනම එකට දාල හැදෙන බිම තමා බොන්නේ හෙහ් හෙහ්   

ඊට පස්සේ ඉතින් චන්දෙ අහන දාට එලි වෙනකම් කාඩ් ගැහිලි, අවුරුදු 10-12 වෙද්දී අපි ඕමි, 304 කාපර්ල වෙලා හිටියේ.. 

තාත්ත මැයි පෙළපාලි වලට වරද්දන්නෙ නැතිව ගියා... ඒ ගිහිල්ලා ආවම දවස් 2-3ක් යනකම් තාත්තට කතා කරන්න බැරි තරමට උගුර බැරැන්ඩි වෙනවා.. මට  ඒ කාලේ ඒවා  හෙන වීරක්‍රියා විදියට තමා හිතුනේ. 

ඔය දවස් වල තාත්ත නිතර අසනීප වුණා, තොවිල් එහෙමත් නැටුවා අපේ ගෙදර, ඒ තොවිල් නටද්දී පාන්දර  වත්තේ කොනට වෙන්ඩ තිබ්බ කොස්ගහක අත්තක් කඩාගෙන යාකා දුවපු සීන් එක මතක් වුනේ ඩ්‍රකියගේ කතාව කියවද්දී... හෙහ් හෙහ් ... ඒ දවස් වල අපේ ගමේ හිටියා  ඊටින් මාමා කියල කට්ටඩියෙක්... ඒ මාමා තමා තොවිලේ කලේ... ඒ හැමදේම පොඩි කාලේ ජිවිතේ හරිම ලස්සන කළා කියල දැන් හිතෙනවා.

ඔය තොවිල් වැඩ හින්දා , ගොක්කොල වලින් එක එක ජාති ගොතන්න , ඊට පස්සේ දුම්මල ගහල ගිනි අවුලන වැඩ එහෙම අපි කළා .. හරි ආතල් ඒවා .. ගමේම අය එකතු වෙලා ඒවගේ වැඩ කරද්දී  දැනෙන හැඟීම හරිම වැදගත්. කොච්චර දුප්පත්, අසරණ ජිවිත ගෙව්වත්  ඒ දවස් වල මිනිස්සු හැමෝටම උදව් පදව් කළා, හැමෝම එක පවුලක් වගේ එකට හිටියා.. ගහ බැන ගැනිලි , වලි නොතිබුනා නෙමෙයි හැබැයි අහිංසක ලෙන්ගතු කමක් ඒ දවස් වල මිනිස්සුන්ගේ හිත් වල තිබුණා කියල මට හිතෙනවා. අපිට කවදාවත් තරඟයක් තිබුනේ නැහැ.

මට වයස 11-12 කාලේදී මෙනින්ජයිටිස් හැදුනා. ඔය ගෙදර ඉන්නකොට.. අපේ තාත්තගේ තිබ්බ හැකියාවත් කඩිසර කමත් හින්දා හරි වෙලාවට මාව ඇම්බියුලන්ස් එකක පවා දාගෙන අරං ගිහින් තමා බේරගෙන තියෙන්නේ..   ඇම්බියුලන්ස් එක පාරේ පේව්මන්ට් එකෙන් පවා එලොගෙන ගිහින් තියෙනවා. ඒ තරමට අමාරු වෙලා. ආමර්විදියේ තිබ්බ සුලෙයිමන් ඉස්පිරිතාලෙ ඩොක්ටර් කෙනෙක් තමා බෙහෙත් කලේ , පස්සේ ළමා රෝහලේ නතර වෙලා හිටියා සති දෙකක් විතර.. අත්දෙකටම කටු ගගහා ඉන්ජෙක්සන් ගහපු හැටි,  නර්ස් ඇන්ටිල, ඊට පස්සේ බලන්න ආපු අම්මගේ යාලුවෝ ගෙනාපු කෑම එහෙම දැනුත් මතක් වෙනවා වගේ හෙහ් හෙහ් ..

ඔය ලෙඩේ හැදිලා ටික කාලයක් යනකම් මම හෙනට දුර්වල වෙලා හිටියේ... අදටත් මගේ අත්  දෙක වෙව්ලනවා ඔය පොඩි සියුම් වැඩ කරද්දී .. ඒ දවස් වල ඉස්කෝලේ ගියාම කොල්ලෝ කියන්නේ අඩෝ අත්දෙක පොඩ්ඩක් දික් කරගෙන හිටපන්කෝ කියල .. මොකද එහෙම ඉන්නකොට අත්දෙක හොඳටම වෙව්ලනවා .. උන්ට ඒක ආතල් හෙහ් හෙහ් ...  

ඒ වෙද්දී මම ඉස්කෝලේ ගියේ ගම්පහ...  ඔය දවස් වල තමා මම ඉලෙක්ට්‍රොනික් සර්කිට් හදන්න ඉගෙන ගත්තේ...  ඉස්කෝලේ යාලුවෝ එක්ක එකතු වෙලා හැදුවා , ඊට පස්සේ ලොකු අම්මගේ පුතා වෙච්ච චුටි අයියගෙන් අහගෙන හැදුවා ..බුදු රැස් කරකවන එකයි, තිස්ස පස්සේ මුවා එලවන එකයි තමා ඉතින් ලොකුම වැඩේ , පස්සේ එෆ්. එම් මයික් , රේඩියෝ දක්වා ඒක දියුණු උනා .    විජය, විදුසර කියවන්න අරන් තිබ්බ හින්ද කියවීමත් නැගලම ගියා.. ගෙදර තිබ්බ පරණ නවකතා , සඟරා ඔක්කොම කියවන්න ඇති. 

ඒ දවස් වල අම්ම වැඩට යද්දී මම ඔය සර්කිට් බඩු ලිස්ට් එක ලියල දෙනවා. තව මම ඔය දවස් වල එක එක රසායනික ද්‍රව්‍ය එහෙම මිශ්‍ර කර කර හෙන පරීක්ෂණ කරනවා කියල හිතාගෙන එක එක විකාර කළා.. අර හිරි ලඹ සහ හිරි ටැඹ කියල මැග්නීසියම් සල්ෆේට් වලින් ද කොහෙද හදන්නේ .. අන්න ඒවා, තව ඔය ඉස්කෝලේ පොත්වලයි , පත්තර වලයි තියෙන පොඩි පොඩි පරීක්ෂණ කරන එකත් ප්‍රියතම වැඩක්... අම්මයි තාත්තයි ඉතින් පුළුවන් විදියට හැමදේම ගෙනල්ල දුන්නා .

මට චිත්‍ර අඳින්න පුළුවන් කම හින්දා මම මැටි වලින් පිළිම අඹන එකත් කළා.. අපේ ගෙවල් කිට්ටුව බණ්ඩාරවත්ත කියන්නේ කුඹල් කර්මාන්තෙට ප්‍රසිද්ධ පැත්තක් , තාත්තා එහෙන් හොඳට පදම්  කරපු මැටි ගෙනල්ල දුන්න.. මම සෑහෙන්න හොඳ පිළිමයක් හැදුව මතකයක් තියෙනවා මැටි වලින් ...  මේ ලඟදි ඒ මතකේ හින්ද ඔන්ලයින් කඩෙන් පැකට් කරපු  මැටි ටිකක් ගෙනල්ල එකක් අඹන්න හැදුවට හරි ගියේ නැහැ.. දැන් නම් ඒ හැකියාවල් යට ගිහිල්ලද කොහෙද. නැත්නම් මැටි අවුල් ද කොහෙද. 

මේක ලියද්දි මට හිතුනේ පොඩි උන්ට ආතල් ගන්න මහා ලොකු දේවල් ඕනේ නැහැ නේද කියල.. දෙමව්පියෝ දරුවන්ට සියලු සැප දෙන්න කියල ලොවෙත් නැති දේවල් කර කර නානාප්‍රකාර ජාති ගෙනල්ල දුන්නට පොඩි වයසේදී තියෙන ඕනේ දෙකින් සතුටු වෙන්න, ඉන්න ඕනෙම පරිසරෙකට හැඩගැහෙන්න අපිට පුළුවන්... ඒ දේවල් පසු කාලෙකදි ජිවිතේට අපුරු මතක ඉතිරි කරනවා.  ඇත්තටම ප්‍රස්නේ තියෙන්නේ දරුවන්ට නෙමේ දෙමව්පියන්ට !    

සෙල්ලම්  කාලේ  කිව්වම  වයස අවුරුදු 40 වෙනකම් විතර අයිතියි නේ ... ඒ ඔක්කොම සෙල්ලං ලියන්න ගියොත් මේක ඉවර වෙන්නේ නැහැ...  ගමේ යාලුවොත් එක්ක කරපු සෙල්ලම් කාලෙත් එක්ක තව කොටසක් ලියන්නම්. දැනුත් මේ ගෙයක් අස්සට කොටුවෙලා ඉද්දි කරන්න පුළුවන් වැඩ ගැන හිතද්දී  ඒ කාලේ තනියම ඉන්නකොට කරපු දේවල් මතක් කරගන්න ඕනේ නිසා මේක ලියවුනේ..  හෙහ් හෙහ් ..          

කාල යක්ෂ - 13 - සියුම් රහස්

11 වන කොටසින්

“ඔබ හිතනවට වඩා සිදුවන දේ සංකිර්ණයි.. හැමදේම ටිකෙන් ටික තේරුම් යයි..

“දැන්… ඔබගේ වෙහෙස නිවී ඔබ සූදානම් නම් අපිට පුළුවන් අපේ කටයුතු වලට යන්න.. ජඩ් හිඳ සිටි තැනින් නැගිටිමින් පැවසීය…”

“හ්ම්ම්.. මේ..මේ.. මගේ ඇඳුම.. මම ටිකක් අපහසුවෙන් ඉන්නෙ.. මේ ඇඳුම ඇදගෙන එලියට යන්න…”

ජඩ් ඇය දෙස බැලුවේය…

ඔබට ඔය ඇඳුම තිබීම වැදගත් වෙයි.. අපේ ඊළඟ කටයුත්තට..

“මොකක්….!!! “

අද එතැන් සිට …

ඇලෙන්ඩි සහ ජඩ් පිවිසියේ ගොඩ නැඟිල්ල්ලලේ ඉහල මාලයටය.. එහි වූ  අලංකාර උද්‍යානය ඇලෙන්ඩි මින් පෙර කිසි දිනෙක දැක නොතිබුනු රමණීය ගස් වැල් සහ මල් වලින් යුතු විය.. දවසේ කුමන වේලාවදැයි කීමට නොහැකි තරමට උද්‍යානය තුල තිබුනේ ඉතාමත් සුවබර පරිසරයකි..  සිය දිවියේ ප්‍රථම වතාවට එවැනි පරිසරයක් දුටු ඇලෙන්ඩි වශීකෘත වී සිටියාය.

ඉතිරිය කියවන්න මෙතනින් 

හරිම අමාරුවෙන් ලියා ගත්තේ... සෑහෙන දවසක් බාගෙට ලියල ඔහේ පැත්තකට දාල තිබ්බා.. අධික බිසී වීම සහ හදිසියේ අසනීප වීම හින්ද ලියන එක නතර වෙලාම ගියා... කියෙව්වෙත් නැහැ.. යන්තම් පහුගිය දවස් දෙක තුනේ බස්සා සහ නිදී  ලියපුව බලල පොඩි කොමෙන්ට් එකක් දාල ලියන ගතිය ඇඟට ගත්තේ...  බලමු තව කොටසක් දෙකක් වත් ලියා ගන්න.... 

ලියන්න ජාති හෙනට මතක් වුනාට පුදුම කම්මැලි කමක් නේ එන්නේ ...  රොබෝලා ඕනේ කියල හිතෙන්නේ මේ වෙලාවට... මට හිතෙන දේ ලියන රොබෝ කෙනෙක් !

බුදු දහම සහ අපේ දැක්ම

මේ ආගම් අප තුල තියෙන ස්භාවික බවට, අවබෝධයට, සංතෘප්තියට , ජිවිතයේ විඳීමට, සතුටට  කරන බලපෑම ගැන හිතල බලල තියෙනවද කවදාවත්... 

මේක ලියන්න හේතු වුණේ  මගේ ඥාති සහෝදරයෙක් දැන් ටික දවසකට කලින් කියපු දෙයක් නිසා..  මම හිතන්නේ ගොඩක් අය The Matrix චිත්‍රපටය නරඹල ඇති..   දැන් අවුරුදු 20කටත් වඩා පැරණි මේ චිත්‍රපටිය ගැන විවිධ විචාර එහෙම ලියවිලා තියෙනවා..  ලංකාවේ එහෙම ලියවෙච්ච විචාර වලින්  2013 දී බූන්දියේ  ලියපු මේ ලිපිය සෑහෙන්න නැගල ගිය එකක්  මේ ළඟදී තව කෙනෙක් මෙන්න මේ වීඩියෝ එකත් හදල තිබුණ ඔය චිත්‍රපටය ගැන විචාරයක් විදියට.  මම දන්නේ නැහැ මේ ලිපිය සහ වීඩියෝ එක කරලා තියෙන්නේ එකම කෙනා ද කියල.. නමුත් තියෙන්නේ එකම අදහස. ඒ ලිපිය කියවපු කෙනෙක් ඒක වීඩියෝ වලට ගෙනල්ල කියලයි මට හිතෙන්නේ...   

මගේ ඥාති සහෝදරයා මට ඔය වීඩියෝ ලින්ක් එක එව්වා. ඔහුගේ අදහස වුණේ ව වීඩියෝ එකෙන් නියමෙට ෆිල්ම් එක පැහැදිලි කරනවා කියල. 

1999 දී  නිකුත් වෙච්ච ඔය ෆිල්ම් එක මම සමහරවිට 2000-2002 අතර කාලේ බලන්න ඇති.. මොකද A/L  කරලා ඉවර වෙච්ච ගමන් නිසා සහ මගේ සයි-ෆයි  උණ තදේටම තිබ්බ කාලයක් නිසා. තාත්තගේ මරණෙත් එක්ක මමත් බුදු දහම ගැන සහ ධර්මය ගැන උනන්දුවෙන් හොයපු ඔය ඒ කාලේ මේ ෆිල්ම් එක බැලුවම මටත් ඒ ලිපියේ සහ වීඩියෝ  එකේ  ඔය  කියන සමානකම් සහ    ෆිල්ම් එක තුලින් බුදු දහම දැකීමට  පුළුවන් කම තිබුණා.  ඇත්තම කිව්වොත් ෆුල් හොල්මන් වෙලා යන සිරා ෆිල්ම් එකක් නේද කියල තමා ඉතින් හැමදාම   The Matrix ගැන ඔලුවේ තිබුනේ.  මම හිතන්නේ මේ ෆිල්ම්  එක  ලෝකේ පුරා අතිශය ජනප්‍රිය වෙන්න හේතුවක් වෙන්න ඇති  එකේ තියෙන මේ අමුතුම අදහස්..  

මුලින් බැලුවට පස්සේ මම තව වතාවක් හෝ  දෙකක් ඔය ෆිල්ම් එක බලන්න ඇති... ඉතින් මේ සිද්දියෙන් පස්සේ නෙට්ෆ්ලික්ස් එකේ තිබ්බ ෆිල්ම් එකේ කොටස් තුනමත් මම ආයෙත් බැලුවා...  

නමුත් දැන් බලද්දී මට මොනම විදියකටත්වත් ඔය ෆිල්ම් එක බුදු දහමට  හෝ   වෙනත් කිසිම ආගමකට සමපාත කර ගන්න බැරි වුණා. කොටින්ම එහෙම කරන එක  මහ විකාර වැඩක් විදියට තමා මට හිතුණේ. 

මට හිතුන දේ තමා මම  එහෙම කරන්න යන එක නිසා මට  මේ ෆිල්ම් එකේ සැබෑවට පෙන්නන දේ දකින්න බැරි වෙනවා කියන එක. 

මේ ලිපියෙන් මම ෆිල්ම් එක ගැන විචාරයක් හෝ  ආගම් සමග තියෙන සම්බන්ධය ගැන ලියන්න බලාපොරොත්තුවක් නැහැ.  තමන් කැමති විදියට ෆිල්ම් එකක් දකින්න (කියවන්න) සහ විචාරය කරන්න ඕනේ කෙනෙකුට පුළුවන්..  

දැන් මේ ලිපියෙන් මම කියන්න අදහස් කරන දේට එමු.

බුදු හාමුදුරුවෝ උත්සාහ කලේ මේ විශ්වයේ පවතින යතා ස්භාවය අපිට පැහැදිලි කරල දෙන්න. බුදු දහම හැම මොහොතෙම පවතින දෙයක් මිස, අවබෝධ කරගෙන ඉවර වෙන හෝ යම් අවබෝධයක් ලැබූ පසු පැහැදිලි වෙන දෙයක් කියල මම හිතන්නෙ නැහැ. මම හිතන්නේ වර්තමානයේ බුදු දහම ගැන උනන්දු වෙන අය මේ අදහස දන්නවා ඇති. 

ඔබ ආගම ඉගෙනගෙන, ඒ තුලින් හැමදෙයක් දෙසම බැලීමට යාම නිසා ඔබට දෙයක යථා ස්භාවය, ඔබ දකින මොහොතෙදි,  ඒ ආකාරයෙන් දැකීමට තිබෙන උපන් හැකියාව යටපත් වෙනවා. අපිට එහෙම නැවුම්ව , කිසිම විනිශ්චයකින් තොරව  දේවල් දිහා දකින්න පුළුවන් කියල අපිට අමතක වෙන තරමට අපේ ඔලු දැන් කුරුවල් වෙලා.  ඉතින් යම් කිසි දෙයක ඇති දේ ඇති සැටියෙන් දැකීම අපිට බොහෝ විට මගහැරෙනවා. 

දැන් මේ කියන ෆිල්ම් එක බලන කෙනෙක් තමන්ගෙ ආගමේ කියවෙන අදහස් වලට සමපාත කරගෙන ෆිල්ම් එක බලනකොට ඇත්තටම ඒ ෆිල්ම් එකේ තියෙන දේ දකින්න බැරි වෙනවා කියලයි මම හිතන්නෙ. උදාහරණයක් විදියට එහි ඇති තාක්ෂණික දේ, නැත්නම් නළු නිළියන්ගේ රඟපෑමේ විශිෂ්ටත්වය,  නැත්නම් ආදරය, රාගය,  හාස්‍යය වැනි ස්භාවික මිනිස් හැඟීම් ප්‍රතිනිර්මාණය වී ඇති හැටි දකින එක මග හැරී යනවා. ඇසින් දකින්න පුළුවන්, නමුත් ෆිල්ම් එක පුරා ආගම දකින කොට අපිට ඇත්තටම ෆිල්ම් එක බලන්න වෙන්නේ නැහැ.   ෆිල්ම් එකේ එක එක චරිත වල කාර්යය, තමන්ගේ ආගමේ කියවෙන දේ මවා පෙන්වීම කියන දෘෂ්ටියෙන් බලනකොට ෆිල්ම් එකේ නිර්මාපකයා කියන්න අදහස් කරන නැවුම්, නිර්මානාත්මක බොහෝ දේ අපිට මග ඇරිලා, පොඩි කාලේ ඉඳල අපේ ඔළුවට දාගෙන ඉන්න ආගමික සංකල්ප විතරක් පේන්න පටන් ගන්නවා.      

ආගමික මනසකින් ලෝකය දෙස බලන හැම මොහොතේම අපට සත්‍යයය ඇති හැටියෙන් දකින්න බැරි වෙනවා කියලයි මම හිතන්නේ.

ආගමික අන්තවාදය ගැන අපි හැමෝම දන්නවනේ..

නමුත් අපිට මගහැරෙන දෙයක් තමා උපතින් නිර්මල ව සහ කිසිම සංකල්පයකින් තොරව මෙලොවට එන අපි, අපට උරුම වන ආගම නිසා අප දෙසත්, අප ජිවත් වන ලෝකය දෙසත් නිර්මල සිහියකින් යුතුව බැලීමට ඇති හැකියාව යටපත් කරගෙන සිටින බව.

අගමක් නිසා අපිට ලැබෙන දැනුමෙන් හැමදෙයක් ම විනිශ්චය කිරීමට යාම සහ ජීවිතය දෙස බැලීමට පුරුදු වීම නිසා අපේ සැබෑ මනුෂ්‍යත්වය මග හැරෙනවා කියලයි මම හිතන්නේ.

උදාහරණයක් විදියට අසරණ සතෙක්, මනුස්සයෙක්  දිහා බලල  ... එක්කෝ ඔය ඉතින්  පෙර කරුමේ තමා කියල අහක බලාගෙන යන ස්භාවය හෝ   අනේ  පිං සිද්ද වෙනවනේ කියන තමාට  අනාගතයේදී පිං නිසා ලැබෙන වාසියක් වෙනුවෙන් ඒ අසරණයාට උදව් කිරීම ගන්න පුළුවන්. 

මේක ඉතා සරලව තේරුම් ගන්න ඔබට පුළුවන් දැඩි ආගම් භක්තිකයෙක් සමග ටික වෙලාවක් ගත කිරීමෙන්... ඔහුට හැමදේම ඔහුගේ ආගමට අනුව විතරයි පෙන්නේ..

ආගම නිසා මිනිසුන් යහපතක් වන බව බොරුවක් නෙමේ... සමස්ත සමාජයක් විදියට ගත්තම ආගම නිසා හොඳක් වෙන්න පුළුවන්... නමුත් සත්‍යයය සහ සැබෑ ධර්මය හොයා යන කෙනෙකුට ආගම නිසා වෙන්නේ හානියක් කියල මට හිතෙනවා . 

ශ්‍රී ලාංකික අපි උපතින්ම බෞද්ධ, නමුත් අපි තුල ප්‍රාථමික මට්ටමේ  මිනිස් ගති ගුණ වත් නැති අවස්ථා ඕනෑ තරම් තියෙනවා.. අනිත් ආගම් වලටත් මේක පොදුයි.

නමුත් අපේ අවාසනාව තමයි කිසිම දෘෂ්ටියකින් තොරව, කිසිම විනිශ්චයකින් තොරව, යතා ස්භාවය ඒ විදියට දකින්න උගන්නන ධර්මයක් උපතින්ම උරුම වෙලා තියෙද්දී, ඒ ධර්මයම දෘෂ්ටියක් විදියට අරගෙන, හැම දෙයක්ම ඒ තුලින් විනිශ්චය කරමින්, හැම දේකටම ආගමික නිර්වචනයක් දෙමින්, තම පුද්ගල ස්භාවය වර්ධනය කර ගන්න අප උත්සාහ කරන එක.  මම හිතන්නේ බොහෝ දෙනෙකුට මේ කියන දේ තේරුම් ගන්න පුළුවන් ඇති. 

ආගම පිළිබඳව තමා තුල ඇති දැනුම නිසා ඔබ තුල ගොඩනැගෙන මමංකාරය ඉතා සියුම් විදියට අපිට මගහැරෙනවා. අපිට සල්ලි නිසා ඇතිවන මමංකාරය, සමාජ තත්වය, රැකියාව ආදිය නිසා ඇතිවන මමංකාරය දකින්න ලේසියි. නමුත් ආගම නිසා ඇතිවන මමංකාරය දකින්න බොහෝ දෙනෙකුට බැහැ. මොකද ඒක හැමවිටම හරි දෙයක් ලෙසයි අපි දකින්නේ.  නමුත් ඔබ පිළිනොගන්නා ආගමක් අදහන කෙනෙක් තුල ඇති ආගමික මමංකාරය සමහර විට ඔබට තේරුම් ගන්න පුළුවන් වෙයි.  ආගම තුලින් විනිශ්චය කරන්න කරන්න අපිට අපි දකින, අහන, දැනෙන දේ සම්පුර්ණයෙන් විඳින්න නොහැකි වෙනවා..    හරියට විඳින්න බැරි වූ විට හැමවිටම ඉතිරි වෙන්න අසංතෘප්ත ස්භාවයක්.

දැන් කෙනෙක් තර්ක කරන්න පුළුවන් බුදුදහමේ තියෙන අනිත්‍යය තේරුම් ගන්න නම් හැම දෙයක් දෙසම මේ  ආගමේ උගන්නල තියෙන ආකාරයෙන් දකින්න ඕනේ කියල.  මේක සංකල්පයක් වශයෙන් ඇත්ත නමුත් ප්‍රායෝගිකව මේක කරන්න ගියාම ඇතිවන්නේ ව්‍යාකුල තත්වයක් කියල බොහෝ දෙනෙකුට තේරුම් ගන්න පුළුවන්.  ඉතින්  අප කල යුතු වන්නේ මේ අනිත්‍ය දේවල් වලට ඇලීමක් බැඳීමක් නැතිව ජිවත් වීමයි කියලත් අපිට තේරුම් ගන්න පුළුවන්.  ඉතින් බොහෝ දෙනෙක් එක්කෝ ආගමේ නාමයෙන් මේ ආශාවල් යටපත් කරගෙන , මතුපිටින් සංවර නමුත් ඇතුළතින් අසංතෘප්ත ජිවිත ගෙවනවා. අනිත් අය වැඩිපුරම වචනාර්ථයෙන් පමණක් මේ දේවල් දැනගෙන රිසි පරිදි ලෞකික ජිවිත ගෙවනවා. ඔවුන් බොහෝ විට දැඩි ආගම් භක්තිකයින් සහ ආගමේ විදියට ජිවත් වන බව ලෝකයට පෙන්නන්න කැමති පිරිස්.   මෙහි ඇති වරදක් එක වර ඔබට පෙනෙන එකක් නැහැ නමුත් ඔබ සැබවින්ම බුදු දහමේ ඉගැන්වෙන නිර්වාණය හෝ විමුක්තිය සොයන කෙනෙක් නම්  මීට වඩා ගැඹුරින් මේ දෙස සිතා බැලිය යුතුයි කියල මට හිතෙනවා. 

හැම විටම ගැටලුව ඇතිවන්නේ මෙසේ ඇලීමක් බැඳීමක් නැතිව ජිවත් වන්නට යාමේදී. මොකද කොපමණ තේරුම් අරන් තිබුනත්, කොපමණ ඉගෙන ගෙන තිබුනත් නොඇලී, නොබැඳි ඉන්න පෘතක්ගජන පුද්ගලයෝ වශයෙන් අපිට අමාරුයි. ඒක තමා මනුෂ්‍යයා කියන ජිව කොට්ටාශයේ ස්භාවය. ආශාව සහ බලාපොරොත්තුව අපිව ජිවත් කරවනවා.  ඉතින් අපිට බැරිද අපි ආස කරන දේවල්, අපිට ඕනේ වෙලාවට උපරිම ලෙස රස විඳලා එයින් සංතෘප්ත වෙන්න.  එහෙම සංතෘප්ත  වුණාම ඒ දේට තියෙන ඇලීම බැඳීම අඩු කරගන්න පහසුයි කියල හිතෙන්නේ නැද්ද ? නමුත් ඔතන තියෙන ගැටලුව තමා අපේ සිත එහෙම ලේසියෙන් සංතෘප්ත වෙන්න කැමති නැති එක. ඒකට තියෙන විසඳුම තමා සිහිය. සිහිය මනාව තියෙනවනම්, සිත විසින් ඇලෙමින් බැඳෙමින් යන්න හදන ආකාරය දැකල, ඇතිවන මොහොතේම ඒ ඇලීමේ හෝ බැඳීමේ ඇති අනිත්‍ය බව දකින්න පුළුවන්. ඒ දැකීමත් සමග ඒ ඇලීම, බැඳීම නැති වෙලා යනවා. ඔබේ සිහිය මේ තත්වයට දියුණු කර ගැනීමයි ඔබ කල යුත්තේ. 

දැන් ඔබට සිතෙයි මේ කියන හැමදේම තියෙන්නේ ආගමේ නේද ඉතින් ආගමික වීමේ වැරැද්ද මොකක් ද කියල.

ඔබ හොදින් සිතා බැලුවොත්, ඔබට තේරෙයි ආගම තුලින් මේ දේ වටහා ගැනීමට යාමේදී අපිට බොහෝ වෙලාවට සිදුවන්නේ ආගම් දේශනා, සුත්‍ර හෝ වෙනත් ඉගැන්වීම් අතර හිර වීම හෝ ඒවා විශ්ලේෂණයට,  සාකච්චා කිරීමට, බෙදා හැරීමට, අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් රැකගැනීමට කාලය ගත කිරීම මිස, මුලික කරුණ තමන් විසින් ප්‍රගුණ කිරීම මග හැරී යාම බව . ආගමික දෘෂ්ටිය තුල හිර වූ විට බොහෝ අයට යම් කිසි දෙයක නියම ස්වභාවය සිහියෙන් දකින්න තියෙන හැකියාව ඇහිරී යනවා. ඔවුන්ගේ මනසේ පිරි ඇති ආගමික දැනුමෙන් විවිද සංකල්ප ගොඩ නගමින්, තර්ක විතරක් කරමින් මනසේ කූට උපක්‍රම වල හිරවෙමින්  ආගමික මමංකාරයක්  තමා තුල ගොඩ නගමින් සහ එය රැක ගැනීමට වෙහෙසෙනවා මිස මේ සියල්ල විශ්වයේ පවතින ස්භාවික තත්වයන්  බවද  සහ තමා ද ඒ විශ්වයේම කොටසක් බව අමතක වී යනවා.

ඉහත උදාහරණය ගැන නැවත හිතුවොත් අසරණ සතා හෝ මනුස්සයාට  අප උදව් කල යුත්තේ ඒ ඉන්නෙත් තමා මෙන්ම අසරණ වූ තවත් ජීවියෙක් යන හේතුව නිසා මිස  ආගමෙන් උගන්වා ඇති පින නිසා නොවෙයි.  බුදු දහමේ තියෙන්නේ මේ විශ්ව මනුෂ්‍ය සංකල්පය නමුත් අපි බුදු දහමෙන් තේරුම් අරන් තියෙන්නේ අපිට වාසි ලැබෙන පින කියන කොටස විතරයි. සමාජය යහපත් කරන්න පින පව කියන සංකල්ප ප්‍රයෝජනවත් වුණාට  පුද්ගල විමුක්තිය සොයන කෙනෙකුට පින සහ පව යන සංකල්ප දෙක නිසාම හානියක් වෙනවා.

මේ කරුණු ගැන කතා කරන හැම වෙලාවෙම මට හිතෙන දෙයක් තමා අනාගතේ දවසක අඟහරු හෝ වෙනත් ලොවක ඇතිවන මිනිස් ජනාවාසයක් දැනට මේ ලොවෙහි තියෙන කිසිම ආගමික සංකල්පයක් නැතුව බිහි කලොත්, ඒවායේ උපදින දරුවන් කොහොම හැසිරෙයි ද කියන එක,  ඔවුන්ට ආගම නැතුව ජිවය සහ ජීවයේ පැවැත්ම විතරක් උගන්නල, ජීවයේ පැවැත්මට අවශ්‍ය යහපත සහ අයහපත විතරක් කියල දුන්නොත්,  ඔවුන් පෘතුවියේ ඉන්න අපිට කලින් මේ සංසාර චක්‍රයෙන් මිදෙන්න ඉඩක් තියෙනවා කියල හිතෙන්නේ නැද්ද..? 

ආගම තුලින් අපිට උගන්නල තියෙන ජීවිතය කියන්නේ දුකක්.. නමුත් අපි ජිවත් වෙන මේ සුළු කාලය ජිවිතයේ ඇති දුක් ස්භාවය ගැන මෙනෙහි කරමින් ජිවත් වීමෙන් ඔබට කවදා හරි ඒ දුකින් ගැළවීමට පුළුවන් වේ යැයි සිතන එක ප්‍රයෝජනවත් දෙයක් ද ? කවදා හෝ දුකින් මිදීමට නම් ඔබ ප්‍රගුණ කල යුත්තේ සතුට නොවෙයි ද ? සතුට ඇතිවන්නේ මනසේ කාවැදී ඇති සංකල්ප විශ්ලේෂණය කරමින් සිටීමෙන්ද නැත්නම් ඒ මොහොත තුල අසන දෙය, දකින දෙය, දැනෙන දෙය විඳ තෘප්තිමත් වීමෙන් නොවේද ?

මේ වන විට The Matrix චිත්‍රපට මාලාවේ රචකයින් සහ අධ්‍යක්ෂකයින් වූ Wachowski සහෝදරයින්,  Wachowski සහෝදරියන් බවට පත් වී සිටිනවා. ආගම් වල ඇති ලිංග භේද සංකල්ප වලට අභියෝග කල  the Wachowskis න්  මේ වසරේ බොහෝ විට අපට  The Matrix චිත්‍රපට මාලාවේ 4 වෙනි කොටස දකින්න සලස්වනු ඇති.   

කාල යක්ෂ - 12

 10 වෙනි කොටස ඉවර වුනේ මෙහෙම 

"ඇලෙන්ඩි ගැන මොනවත් හොයා ගත්තද තාත්තෙ?"

"මම හිතන්නෙ ඇලෙන්ඩි ඉන්න තැන මම දන්නවා... බලමුකො.."

"අහ්.. කොහොමද හොයා ගත්තෙ..?" පුදුමයට පත් ෆෝමැටෝ එකවරම ඇසීය..

රජු ඔහු දෙස තියුණු ලෙස බැලුවා මිස කිසිවක් නොකියා පහලින් පෙනෙන නගරය දෙස බලා සිටියේය..
මොහොතක නිහැඬියාවක් තිදෙනා තුලම මද අපහසුවක් ඇති කළේය.

ෆෝමැටෝ ද තමාගෙ දෑස් දෙස කෙලින් බලා සිටි නීෂාගෙ දෑස් මඟ හැර යානයෙන් ඉවත බැලුවේ නීෂාගේ සිතේ වූ සැකය තවත් තීව්‍ර වීමට හේතුවක් වෙමිනි.

අද එතැන් සිට ....

නෙමින්දෙර් රජු  සිය පෞද්ගලික කුටියට වී ජනේලයෙන් ඈත පෙනෙන සාගරයත්. එපිටින් වූ නගරයත් දෙස බලා සිටියේය. ඔහු මදක් කල්පනා කරමින් සිට සිය හිස් වැසුම ගෙන ඩෙලෝ ට ඇමතුමක් ගත්තේය..

"මොකද ...?"

"මේ  ඩෙලෝ ,  අර උමං ජාලේ මතකයි නේද ? එකේ හොලොග්‍රෑම් එක තියෙනවනම් ටක් ගාල වයිසර්  එකට ලෝඩ් කර ගන්න.."

"අහ්... පොඩ්ඩක් ඉන්නවා... මම මේ .. මේ .. වෙන වැඩක ඉන්නේ ..."

"මේක හදිස්සියි... ලෝඩ් උනා ද ?"

ඉතිරි ටිකට....  

මගේ පුංචි රොබොට්ටා සහ තවත් කතා....

කොරෝනා කාලේ සිද්ද වෙච්ච නරක ගොඩ අතරින් වෙච්චි හොඳම දෙයක් තමා වැඩි පුර සහ කොටින්ම එපා වෙනකම් ගෙදර ඉන්න පුළුවන් කම ලැබීම. ගිය මාර්තු මාසේ ඉඳල මේ අද වෙනකම් මං ගෙදර.

ඔය ගෙදර හිටපු කාලේ ඔන්න මුල් ටික පොඩ්ඩක් තක්බීර් වෙලා වගේ හිටියා මොකක් ද යකෝ මේ ලෙඩේ , මාර සීන් එකක් නේද ? කවද මැරෙයි ද දන්නේ නැහැ  . ඉන්ඩ  ඩිංග කාල බිල තන්තොසෙන් ඉන්ඩ ඕනේ කියල. එහෙම හිතල ඔය නානාප්‍රකාර කෑම ජාති කකා ගෙදරට වෙලා ටීවී සීරීස්  තුන 4ක් ම ඉවර කරලා දැම්ම. ඒ කියන්නේ ඔය සීසන් බර ගානක් තියෙන ඒවා. 

ඔහොම මාසයක් දෙකක් ඉද්දි තේරුනා මැරෙයි කියල හිතුවට අපිට එහෙම චාන්ස් එකක් දැම්ම එන්නේ නැහැ තව කට්ට කන්න වෙනවා කියල.  ඊට පස්සේ ඉතින් ඔය තව කර ගන්න තිබ්බ  වැදගත් වැඩ රාජකාරි ටිකකුත් කරලා ඉවරයක් කරලා දැම්ම.  

ඊටත් පස්සේ  කල්පනා කරලා බැලුවම මේ ඉස්සර කාලේ ඉඳල හිතේ තිබ්බ පොඩි පොඩි ආසාවල් සහ කවද හරි ලොකු වුනාම කරන්න ඕනේ  කියල හිතපු වැඩ දෙක තුනක් ගැන  මතක් වුණා . මොකද තව ලොකු වෙනකම් කියල හිටියට සමහර විට මීට වඩා ලොකු වෙන්න කලින් යන්න වෙන්නත් පොඩි චාන්ස් එකක් තියෙන හින්ද ඔන්න ඔහේ ඒ වැඩ දෙක තුනකටත් අත ගැහුවා.

ඔය ඔහොම කවද හරි ලියන්න හිතපු කතාවක් තමා මම මේ දවස් වල ඔය  ලියාගෙන යන්නේ. මේ කොරෝනාව ආවේ නැත්නම් ඕක  කවදාවත් නොලිය වෙන්න ඉඩ තිබ්බා. පටන් ගන්න එකනේ අමාරුම. යන්තම් ඉතින් දැන් පටන් ගත්ත හින්ද ලියාගෙන යනවා. හොඳ නරක කෙසේ වෙතත් ලියල දාපුවම හිත හදාගෙන මැරෙන්න පුළුවන්... හෙහ් හෙහ් .. ඔය බුද්ධාගමේ තියෙන වැදගත්ම කරුණක් නේ Unfinished Business තියා ගන්ඩ එපා කියන එක. ඒ කියන්නේ තමන්ට කරන්න ආස දෙයක්, කාටහරි කියන්න හිතාගෙන ඉන්න දේවල් එහෙම  හිතේ තියාගෙන ඉන්ඩ එපා කියන එක. ඕනේ මංගල්ලයක් වෙන්න කරලා  දාන්න ඕනේ.  පතේ පොතේ ඕක කොහොම තියෙනවද කියල මන් දන්නේ නැහැ. හැබැයි එහෙම එකක් තියෙනවා. 

ඔයිටත් අමතරව මට තිබ්බ මේ පොඩි ආසාවක් තමා රොබෝ කෙනෙක් හදන එක. හෙහ් හෙහ් ... දැන් ඔය රොබෝලා හදන එක හෙන ලේසි වුනාට අපි පොඩි කාලේ රොබෝලා කියන්නේ  නිකන් තනිකර  හීන. පොඩි රොබෝවෙක් වගේ සෙල්ලම් බඩුවක් ගන්න ඒ කාලේ තිබ්බ ආසාව මතක් වෙද්දී අපි හරි පව් කියල හිතෙනවා නේද ... ?

ඉතින් ඔය රොබෝ ආසාව තිබ්බට ඕවට වැඩ කරන්න කොහෙද වෙලාවක්. අනිත් එක රොබෝලා කියන්නේ දැන් මේ පොඩි ළමයි හදන දේවල් නේ. ඉස්සර තමා රොබෝ කෙනෙක් හදන්න නම්  හොඳට ඉගෙන ගෙන විශ්ව විජ්ජාලේ ගිහින් හෙන පොරක් වෙන්න ඕනේ  කියල කිව්වේ. දැන් මේ යූ ටියුබ් එකේ ඕනේ තරම් තියෙනවා හදන හැටි .

මට ඔය ඉලෙක්ට්‍රොනික් සහ ගැජට් ආසාව ඉස්සර ඉදල තිබ්බ කියල මං ඔය පරණ කතා දෙක තුනකම කියල ඇතිනේ.

මේ තියෙන්නේ එහෙම කරපු එක වැඩක් . මේ තියෙන්නේ තව එහෙම කරපු මක බාස් වැඩක්.   ඉතින් ඔය වැඩේටත් මං අත ගැහුවා. ඇත්තටම රොබෝ කිව්වට මේක රොබෝ නෙමේ මේ ඉබේ දුවන පොඩි කාර් කට්ටක්. මේ වැඩේ හරි බේසික් දෙයක්.  ඉන්ටර්නෙට් එකේ ඕනේ තරම් තියෙනවා හදන හැටි. කෑලි ටික ගෙනල්ල අටවන්න තියෙන්නේ.  මේවා කොච්චර බේසික් දේවල් උනත් කරලා බැලුවම පොඩි මෙව්වා එකක් තියෙනවා. ඒ කියන්නේ මේ තාක්ෂනෙත් එක්ක දැන් මේ බේසික් කාර් එකකට සෑහෙන වැඩක් කරන්න පුළුවන් විදියට හදන්න පුළුවන්. 

ඒ කියන්නේ ඔය කාර් එකට අපිට කතා කරලා අරෙහෙට මෙහෙට යන්න කියන්න පුළුවන්.

ඔන්නම්  අපේ පස්සෙන් එන්න කියන්න පුළුවන්.

ඕනනම් අර නයිට්‍රයිඩර් කාර් එකට වගේ ෆෝන් එකෙන් කතා කරලා ළඟට ගෙන්න ගන්න පුළුවන් 

ඊට අමතරව ලෝකේ ඕනෙම තැනක ඉඳල කන්ට්‍රෝල් කරන්න හදන්න පුළුවන් 

ඔය වගේ තව නානාප්‍රකාර ජාති කරන්න හරිම ලේසියි .

මේවා කොච්චර කරන්න පුළුවන් කියල දැනගෙන හිටියත් කවදාවත් කරල බලල නැති හින්ද මම ඔන්න ඔහේ ඔය කාර් එකක් හැදුවා රොබෝලා හැදීමේ ආරම්බයක් විදියට.

මේ තියෙන්නේ ඔය හදපු කාර් කටුව.

 මේ තියෙන්නේ වීඩියෝ එකකුත්... 

මේක මම හැදුවේ ගිය අගෝස්තු වගේ. ඊට පස්සෙ  සැරෙන් සැරේ ඔය පොඩි පොඩි සෙන්සර්  කෑලි එහෙම එකතු කරල ඕක වැඩි  දියුණු කරන්න හිතුවට ඒ හැටි දෙයක් කර ගන්න බැරි වුණා. ඔය දෙපත්තෙයි, පිටි පස්සෙයි තියෙන IR සෙන්සර් 3තුනත් හරියට වැඩ කරන්නේ නැහැ... මොකක්  හරි අවුලක් තියෙනවා.. මම ඒ සෙන්සර් ටික හයි කලේ මේ කාර් එක ඔය ගේ ඇතුලේ පුටු , මේස අස්සේ රිංගනකොට හිර වෙනවනේ.. අන්න ඒ වෙලාවට  ඉබේම හැරවෙන විදියට .. හැබැයි මට ඕනේ විදියට වැඩ කරන්නේ නැහැ තාම.... ඒ සෙන්සර් ඇක්ටිවේට් කරපු ගමන් කාර් එක ඉස්සරහට යන එක නතර වෙනවා... මේවා ගැන දන්නා කෙනෙක් ඉන්නවනම් පොඩි උපදෙසක් දෙන්න..

 

දැන් මේ වෑසක ඩයල් වෙන්න පටන් අරන් ඉන්න අපි මේ පොඩි පොඩි කොල්ලෝ කුරුට්ටෝ කරන වැඩ කරද්දී රට්ටු එක එක කතා කියන හින්ද මට ඕනේ උනා මේක ටිකක් ඇඩ්වාන්ස් විදියට හදන්න... ඒ හින්ද තමා ඔය තව සෙන්සර් කෑලි ටිකක් වැඩිපුර එල්ලුවේ... කොහොම හරි ඉතින් ඒක සාර්ථක නැහැ... හැබැයි මම මේක  මගේ ෆෝන් එකෙන් වගේම ලැප්ටොප් එකෙන් කන්ට්‍රෝල් කරන්න හැදුවා..  කතා කලාම එන එකයි, ඉන්ටර්නෙට් එකෙන් කන්ට්‍රෝල් කරන එකයි කරන්න එච්චර අමාරු නැහැ.. හැබැයි මට කම්මැලියි.. පස්සේ ඉන්න ගමන් කරන්ඩ ඕනේ...

මේ වැඩේ හරි විනෝද ජනක වැඩක්... කෑලි බෑලි ඕනේ එකක් ඔන්ලයින් ගන්න පුළුවන් හින්ද ගෙදරට වෙලා ඉන්නකොට කරන්න හොඳ විනොදාන්සයක්...

මේ දවස් වල 3D ප්‍රින්ටරයක් ගන්නත් පොඩි මෙව්වා එකක් ඇති වෙලා තියෙනවා...  මොකද ඔය මට කරන්න හිතෙන සමහර වැඩ කරන්න ගියාම අදාළ කෑලි නැති උනාම වැඩේ එපා වෙනවා... අර දියුණු වෙන උත්සාහවන්ත මිනිස්සු වගේ නැති කෑලි සෑහෙන්න මහන්සි වෙලා හොයාගෙන කොහොම හරි වැඩේ කරන ගතිය පිහිටලා නැහැ... වැඩක් කරන වෙලාවට අදාළ කෑල්ල අතේ දුරින් නැති උන ගමන් කරන වැඩේ නතර කරලා දාන වස කම්මැලි කමකුත් එක්ක තමා ඉතින් මම මේවා කරන්නේ... හෙහ් හෙහ් ...

3D ප්‍රින්ටර් හදන විදිත් ඕනේ තරම් තියෙනවා... ඒ වගේ ප්‍රොජෙක්ට් එකක් පටන් ගන්න ආසයි,  හැබැයි  කම්මැලි කම ඊට වඩා ලොකුයි...  දැන් හෙන අඩු ගානට 3D ප්‍රින්ටර් තියෙන හින්ද හදන්න මහන්සි වෙන එක තේරුමක් නැහැ වගේ....

කොහොම හරි ඉතින් කොරෝනා තව කොච්චර කාලයක් ඇදෙයිද  කියල තවම විශ්වාසයක් නැති හින්දා තව මොන මොනවා හරි කරන්න පුළුවන් වෙයි... බලමුකෝ...