Monday, November 21, 2022

IELTS සිංහලෙන් පාස්වෙමු

IELTS කියන්නේ හරි ආතල් විබාගයක් .  කොච්චර ආතල් ද කියනවනම් මමත් හත් අට සැරයක් ම කළා.. හෙහ් හෙහ් 

මේ නවීන  කාලේ ඉංගිරිස් පන්නෙට හැදිච්ච කෙනෙකුට ඕක 7-8 සැරයක් කරන්න තරම් ආතල් නැති එක පාරින් ටක් ගාල පාස් කරලා දාන්න  පුළුවන් විබාගයක්  උනාට මීට දසක තුන හතරකට කලින්, ඔය කව්රු හරි සර් කෙනෙක් පන්සලක , නැත්නම් ඔය කොහේ හරි මඩුවක් අටවාගෙන කරපු ඉංගිරිස් පන්ති ගිහින් ,  ඊට පස්සේ තව මොකක් හරි ඊට වඩා ටිකක් හොඳයි කියල අල්ලපු ගෙදර කෙනා කියපු හින්ද තව කොහේ හරි පන්තියකටත් ගිහිල්ල , කොහොම හරි කරලා ඩිප්ලෝමා කියල සහතික කෑල්ලකුත් අරන්, සාපෙ ඉංග්‍රීසි වලට යන්තම් පාස් එකක් දාගෙන හරි නැත්නම් දෙතුන් පාරක් ලියල යන්තම් ඉංගිරිස් පාස් කරගෙන, ඊටත් පස්සේ අනිත් සියලු දේවල් ආයේ සිංහලෙන් ඉගෙන ගෙන , ඊටත් පස්සේ කැඩිච්ච ඉංගිරිසියෙන් වැඩ කරන කොම්පැනි වල වැඩට ගිහින්,  ඒ ඔක්කොටමත් වඩා ඉස්කෝලේ කරන්න පුළුවන් ඔක්කොම කුපාඩි වැඩ ටික ඉංගිරිසි පීරියඩ් එකේ කරලා ,    ඊට පස්සේ මේ සිරි ලංකාව බංකොලොත් වෙනවා, කොහේ හරි යං ඕයි  කියල ඉර්දියෙන් බලල කියන  දයාබර බිරින්දෑගේ කන්කරච්චලෙන් බේරෙන්න කොහේ හරි රටකට පනින්න කියල හිතාගෙන ගිහිල්ලා ඔය IELTS විබාගේ කරන්ඩ ගියාම එක පාරින් පාස් වෙනවා බොරු පින්වතුනි..  හෙහ් හෙහ් 

මට  ඒ කාලේ ඉඳල ඉංගිරිසි ඉගෙන ගන්න ආසාවක් තිබ්බ.. විබාග පාස් වෙන එක කොහොම උනත් මට ඉංගිරිසි කියවන්නයි  , ලජ්ජා බයක් නැතුව වැරදියට හරි ඉංගිරිසියෙන් මොනවා හරි කියා ගන්නයි අවුලක් තිබ්බේ නැහැ...

ඉතින් කවදාවත් මේ සිරි ලංකාව දාල වෙන රටකට යන්නෙම නෑ කියල සිංහනාද කර කර හිටපු මටත් පිංවතුනි සියලු සිරි ලාංකික සත්වයාට කවදාහරි  අවසානයේ  සිද්ද වෙන විදියටම  සිය බිරින්දෑගේ සිහින දේසය වෙච්ච ඩවුන් අන්ඩර් දේසයට යන්ඩ හිත හදා ගන්ඩ උනා.  

ඔය හිත මම හදාගත්තේ 2018 විතර... හෙහ් හෙහ්  ඉතින් අන්න ඒ කාලේ ඉඳල මම ඔය IELTS  විබාගේ කරන්ඩ ගත්තා 

අපි ඉතින් හිත හදා ගත්තොත්, ඒ කියන්නේ  බ්ලොක් ගල් වගේ තමා... කොයි වෙලේ ආයේ වෙනස් වෙයි ද දන්නේ නැති හින්ද මම ඔන්න ඔය Internet එකේ තියෙන දේවල කියවල බලල එක පාරක් විබාගේ කළා, ඒ කලේ සිරි ලංකාවේදී..

මට මතක විදියට ඒ පාර ආවේ 

අසාගෙන සිටීමට - 8.5 ( මේ නම් ඉතින් කසාද බැඳපු දවසේ ඉඳල කියන දෙයක් අහගෙන ඉන්න  පුරුදු වෙච්ච හින්ද වෙන්ඩ ඇති )

කියවීමට  - 8.5 (අර පොඩි කාලේ ඉදල අහුවෙච්ච පත්තර කෑලි කියවන ගතිය හින්ද වෙන්ඩ ඇති )

ලිවීමට - 6.5

කතා කිරීමට - 6.0/6.5

ඔය ඩවුන් අන්ඩරේ ඇතුළු ගොඩක් රටවලට යන්න ඔය හැම එකටම ලකුණු 7ක් ඕනේ.

ඉතින් මිත්‍රවරුනි ඔය පළවෙනි පාරෙන් පස්සේ කරපු හැම පාරම මට ආවේ ආසන්න වශයෙන් ඔය ප්‍රතිපලේම තමා... එක්කෝ ලිවිම නැත්නම් කතාව 7 දාගන්න බැහැ... 

පලවෙනි පාර ලංකාවේ කලාට පස්සේ ඉතිරි හැම සැරේම මම කලේ Malayasia වේ British Council එකේ 

කතාව කොච්චර ප්‍රැක්ටිස් කලත් , කොච්චර රචනා, ලියුම් ලිව්වත් එකම ප්‍රතිපලේ ආවේ 

මම මැලේසියාවේ හිටපු American teacher කෙනෙක් , තව Ireland ද කොහෙද සුදු අයියා කෙනෙක්  ආදී වශයෙන් නොයෙක් ගුරුවරු ගාවට ගිහින් බැලුවා.. එකම ආනිසංසේ 

මේ ආකාරයෙන් මම අවුරුදු 2ක් ට්‍රයි කළා... 

හරි මම හිතන්නේ ඔය විබාගේ කරපු ගොඩක් අය මුණ දෙන තත්වයක් ඕක.

දැන් මම කියන්නම් අන්තිමට මම ඕක ගොඩ දාපු හැටි 

ඔය විබාගේ ඇත්තටම හරි ලේසියි. හැබැයි අපි දන්න ටික හරියට දැන ගන්න ඕනේ. මම කරපු පලවෙනි පාර ඉඳල අන්තිම පාර වෙනකම් මට Listening, Reading දෙක 8-8.5 මාරුවෙන් මාරුවට ආවා. ඒ දෙක තනිකරම පොඩි ටෙක්නික් වලින් ගොඩ දාන්න පුළුවන් 

ඒව ගැන ගොඩක් දේවල් Internet එකේ තියෙනවා. ඕනේ කෙනෙකුට කරන්න පුළුවන් 

සිරි ලාංකික අපිට අපේ ඉස්කෝල වල උගන්නන ඉංගිරිසි සහ අපි එදිනෙදා පාවිච්චි කරන ඉංගිරිසි වල තියෙන අවුල් හින්ද තමා ගොඩක් වෙලාවට ඔය Speaking, Writing කෙල වෙන්නේ.. මේක හැමෝටම අදාළ නැහැ නමුත් බහුතර ගමේ ඉස්කෝලේ ගිය මම වගේ  අයට පොදු තත්වයක් කියල මට හිතෙනවා  

මම සෑහෙන කැපවීමකින් කොච්චර විබාගෙට අදාළ දේවල් ඉගෙන ගත්තත් මම නොකරපු එක දෙයක් තමා මම කරන බේසික් වැරදි තේරුම් නොගත්ත එක. 

ඉතින් අන්තිමට මම කරපු දේ තමා මුල සිට නැවත ඉංගිරිසි  ඉගෙන ගත්ත එක.  ඒ කියන්නේ හොඳ grammer පොතක් අරගෙන මට නොතේරෙන හරි, මම හරියට පාවිච්චි නොකරන grammer ඉගෙන ගන්න එක.

ඊට පස්සේ මම හොයා ගත්තා ලංකාවේ උපතින්ම ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කරන පවුලක  IELTS කරන සර් කෙනෙක්. අනිත් විදෙස් රටවල ගුරුවරුන්ට වැඩිය, ඒ සර් ලාංකික අපි කරන, අපි වැරදි කියල නොදන්නා ගොඩක් දේවල් මට කියල දුන්නා.. 

උදාහරණයක් විදියට අපි pronounce            කරන වචන වල ගොඩක් අඩුපාඩු තියෙනවා. ඊටපස්සේ grammer පාවිච්චි කරන්නේ වැරදියට... සරලවම මම a, the කියන දෙක පවා ගොඩක් අවස්ථා වල පාවිච්චි කලේ වැරදියට. ඒ කියන්නේ මම රචනයක් කොච්චර කරුණු දාල කොච්චර හොඳට ලිව්වා කියල හිතුවත් ඒ ලියන වාක්‍ය වල අපි නොදන්නා පොඩි පොඩි වැරදි තියෙනවා. කතාවත් එහෙමයි. මට කිසි අවුලක් නැතුව හොඳට කතා කරගන්න පුලුවන් කම තිබ්බා නමුත් ඒ කතා කරන වාක්‍ය වල පොඩි පොඩි වැරදි තියෙනවා . IELTS කියන්නේ ඉංග්‍රීසි Test කරන විබාගයක් හින්ද ඒ පොඩි පොඩි වැරදි තියෙනකම් 6-6.5 කියන තැනින් උඩට යන්න බැහැ.

ලිවිම සහ කතාව, ඔය මට වගේ කෙල වෙන තව අය ඉන්නවනම් අනිත් වැදගත්ම දේ තමා  කතාව සහ ලියන දේ හරියට ප්ලෑන් කරන එක.  හිතට එන දේ කියාගෙන යන්නේ නැතුව හරි ප්ලෑන් එකකට ලියන්න සහ කතා කරන්න පුරුදු වෙන්න ඕනේ. 

IELTS  විබාගේ තනිකරම  සරල ඉංගිරිසි හරියට දැනගැනීම සහ පොඩ්ඩක් තාර්කිකව හිතල , ප්ලෑන් කරලා ගොඩ දාන්න පුළුවන්.

අපි කරන ලොකු වැරැද්දක් තමා ඔය internet එකේ තියෙන එක එක ක්‍රම ට්‍රයි කර කර විබාගේ ගොඩ දාන්න හදන එක. ඒ ක්‍රම හරි යනවා ඉංග්‍රීසි හරියට පුළුවන් අයට මේ විබාගේ පාස් වෙන්න සහ ඉහල Bands වලට යන්න නමුත් මේ මම වගේ බේසික ඉංගිරිස් වැරදි කර කර ඉංගිරිසි පුළුවන් කියල හිතාගෙන ඉන්න පුතාලට ඔය ටෙක් නික් වලින් ඕක ගොඩ දාන්න බැහැ. 

ඔබට ඔබගේ ඉංගිරිසි ගැන විස්වාසයක් නැත්නම්, තවදුරටත් කාලය සහ මුදල් ඔය විබාගය වෙනුවෙන් වැය නොකර හරි ගුරුවරයෙක් සමග ඉංගිරිසි ඉගෙන ගන්න.  මොකද  කොහොම හරි විබාගේ පාස් කරගෙන ඔය රටකට පැනගත්තත්, ප්‍රසිද්ධ ස්ථාන වලදී  රෙදි ගැලවී වැටෙන අවස්ථා එමට සිද්ද වෙනවා.

මේ රටවලදී ඉංගිරිසි අවුල් යන එක මෙහෙ ඉන්න අයට අවුලක් නැහැ. එයාල කියන්නේ උඹලට ඉංගිරිසි බැරි උනාට තවත් බාසාවක් පුළුවන්.. අපි දන්නේ ඉංගිරිසි විතරයි කියල.. නමුත් අපි මේ රටකට ඇවිල්ලා මේ රටවල් වල මිනිස්සු එක්ක  ජිවිතේ ඉදිරියට යන්න නම් මේ බාසාව හරියට දැන ගන්න එක ගොඩක් වැදගත්. ඔය ලංකාවේ තියෙන ඉංග්‍රීසි වැඩක් නෑ කියන ගොබ්බ මතය තමා අපිට කෙල වෙන්න ප්‍රධානම හේතුව.

හරි ඉතින් මමත් ඔහොම ගොබ්බ මත වල හිටපු එකෙක් තමා.. එකනේ මේ මෙච්චර ඉංගිරිසි පත්තර තියෙද්දී මේ බ්ලොගේ වල සින්හලෙන් කොටන්නේ... 


Tuesday, August 23, 2022

හලෝ බ්ලොග් එක

 ඉතින් කොහොමද සැප සනීප ?

Sunday, February 06, 2022

සෙල්ලම් කාලේ - 2


පහුගිය පෝස්ට් එකෙන් ලිව්වනේ අපේ ගම ගැන විස්තරයි.. ගේ දොර විස්තරයි ටිකක් ..  ඔය කාලේ සහ ඊට කලින් ඉපදිච්ච බහුතර පිරිසකගේ කතාව ඔය හා සමාන ඇති.  ඒ හැම කතාවේම තියෙනවා වගේ මටත් හිටියා මරු යාලුවෝ සෙට් එකක්.

මම හිතන්නේ යාලුවෝ ගැන ටිකක් මම අර බයිසිකල් මතක පෝස්ට් එකේ ලිව්වා. 

[සුදුවා, සුගත්, මම, බර්ටි, ලෙඩා සහ බඩා, චමින්ද, ලොකු දොඩ්ඩා අපේ මුල් කාලින ගැන්සියේ විය. ලොකු දොඩ්ඩා අපේ අක්කාගේ වයසේ වූ අතර චමින්ද සහ සුගත් ඊට අවුරුදු කිහිපයක් බාල විය. සුදුවා සහ මම එක පන්තියේ වූ අතර ලෙඩා සහ බඩා යනු නිවුන් දෙදෙනෙකි. උන් දෙන්නා සහ බර්ටි හෙවත් බොට්ටා අපිට වඩා අවුරුද්දක් හෝ දෙකක් වැඩිමල් විය. අපේ ගෙදර සිට පොඩි බෑවුමක් නැග මීටර් 50-60ක් ගිය තැන සුදුලෑ ගේ තිබුණු අතර සුග්ගා හෙවත් සුගත්ලෑ ගෙදර තිබුනේ ඊට පොඩ්ඩක් එහායිනි. බොට්ටා, චමින්ද සහ ලොකු දොඩ්ඩා එක පවුලේ සහෝදරයන් විය. උන්ගේ ගෙවල් තිබුනේ තවත් මීටර් 200-300ක් එහාට වන්නටය. ලෙඩා සහ බඩා ගේ ගෙවල් තිබුනේ තවත් ටිකක් එහාට වන්නටය.


තාත්තාගේ බයිසිකලය පොල්ලේ යටින් දමා කන්ද පැදීමට නොහැකි නිසා බොහෝ විට කන්ද තල්ලු කර සුදුලෑ ගේ කිට්ටුවෙද්දී නැග කෙලින්ම යන්නේ සුගත්ලාගේ ගෙදරටය. සුදුවා එහෙට එයි. සුගත් අපට වඩා වසර 3-4ක් වැඩිමල් නිසා ඌ අයියා වුවද කවදාවත් අයියා කියා කතා කලේ නැත. නමුත් ඌ අපේ ලොක්කා විය. සුගත් කියන්නේ මොකක්ද සුදුවා සහ මම ඒකට එක පයින්ය. සුගත්ලාට තිබුනේ පොල් අතු සෙවිලි කල ගෙයකි. සුදුලෑ ගේ සෙමෙන්ති ගෙයක් විය. උන් ටික මතක් වෙද්දී බයිසිකල් මතක හැර තව බොහෝ දේ මතක් වුනත් මේක බයිසිකල් වලින් ඉවර කර ඉතිරි මතක පසුවට ලියමි.


සුගත් ගාමිණි මාමාගේ පුතාය. ඔහුට අපේ අක්කාගේ වයසේ අක්කා කෙනක් සහ නංගි කෙනෙක් විය. අපේ අක්කා සහ සුදුලෑ අක්කා සෙල්ලම් කලේ ඔවුන් සමගය.


මේ කාලය වන විට සුමිත් හෙවත් මැක්කා, මයුර, චාම්, පොඩි මංජු, සජියා සහ අනුර ද අපිට සෙට් වී සිටියේය. වඩා වැඩිමල් වූ සරත් අයියා, උස මංජුවා හෙවත් කොකා ද එහෙන් මෙහෙන් සෙට් විය. කොල්ලන් දහ දොළොස් දෙනෙකුගේ ගැන්සිය ගැන කතා රැසක් මතක් වීම අමාරුවෙන් නතර කරගෙන මාතෘකාවට අදාලව හෙවත් වටේ පඳුරු නොතලා මේ ටික ලියා දමමි. උස මංජුවා අපේ අක්කාට ලයින් දැමීම, අක්කලා වතුර ටැංකියේ හැංගීම, හේනේ වෙරළු තැම්බීම, වෙලේ ක්‍රිකට් මැච්, මහ වලේ මල්, වෙසක් පොසොන් දන්සල්, ක්‍රිකට්, එල්ලේ, ෆුට්බෝල් සහ වොලිබෝල් මැච්, ජිම් පප්පා ගේ කොකු, කොකෝවා, කොපි සහ සියඹලා ගස්, බතන්වත්තේ වලි සහ තවත් අටෝරාසියක් කතා එක ගොන්නට මතක් වේ. ]

මේ තියෙන්නේ ඒ පෝස්ට්  එකේ  යාලුවෝ ටික ගැන ලියපු ටික . 

අද වෙද්දී මම මේ යාලුවෝ හැමෝගෙන්ම ඈත් වෙලා ...  ඇත්තටම මට දුකයි එහෙම ඈත් වෙච්ච එක .. හැබැයි ඉතින් ඒ දේවල් එහෙම උනා. ඒ තමයි ඉතින් ජිවිතේ හැටි..

මම AL වලට ගම්පහ ඉස්කෝලෙට ගියාම හවසට ගමේ උන් එක්ක සෙල්ලම් කරන එක ටික ටික අඩු වුණා... ක්‍රිකට් ගහන්න නම් ගියා හැබැයි ඊට වඩා කාලයක් උන් එක්ක රස්තියාදු ගගහ ඉන්න එක ටික ටික අඩු වුණා. AL වලින් පස්සේ ඉතිං ඒ ජිවිතේ ටික ටික ඈත් වෙලාම ගියා ... ගොඩක් උන් රස්සාවලට ගියා, කසාද බැන්ද ... ඊට පස්සේ ඉතින් ටික ටික ඈත් උනා .

මම උන්ගෙන් ඈත් උනාට උන් උන් තව ලං වුණා. චමින්දය බැන්දේ සුගත් ගේ නංගිව, මයුරයා බැන්දේ පොඩි මංජුගේ අක්කව... පොඩි මංජු කියන්නේ දොඩම්මුල්ලලගේ පුංචිගේ පුතා ... ඉතින් සුගත්ලා , දොඩම්මුල්ලලා, මයුරලා  ඔක්කොම එක පවුලක් වෙලා දැන් ..
    
අපේ තාත්ත හපුතලේ ඉඳල ගිහින් එහෙ පදිංචි උනාට ඔය කියපු අනිත් යාලුවෝ ඔක්කොම වගේ එහෙ උපන් අය... මයුරලා ටිකක් එහා ගමකින් ද කොහෙද ඇවිල්ලා අපේ ගෙවල් කිට්ටුව පදිංචි උනා. ඉතිං ඒ පවුල් අතර සම්බන්ධය කොහොමත් වැඩියි.. 

අනිත් යාලුවන්ගේ අම්මලා ගෙදර හිටියට අපේ අම්මා වැඩට ගියානේ... ඉතිං ගමේ ගෙවල් එක්ක ආස්සරේ තිබ්බේ තාත්තා. අම්මා කොහොමත් වැඩිය කාත් එක්කවත් ආස්සරේට ගියේ නැහැ... එහෙම කරන්න තරම් වෙලාවක් තිබුනේ නැති කම සහ කොහොමත් අපේ අම්මා වැඩිපුර පාඩුවේ ඉන්න කැමති කෙනෙක්.  

හරි ඉතින් කරපු සෙල්ලම් මතක් කරමුකෝ දැන් 

අපේ ගෙවල් අවට ඒ දවස් වල තිබ්බේ ඔය යාලුවන්ගේ ගෙවල් ටිකයි  තව ගෙවල් කිපෙකුයි  තමා... ඒ කියන්නේ  ඉතිරි හැම තැනම ලඳු කැලෑ... සහ ගෙවල් පිටි පස්සේ තිබ්බේ හෙන රබර් වත්තක් සහ රබර් වත්තට පිටිපස්සෙන් හෙන වෙල් යායක්.

 සුදුලෑ ගෙදරට පිටිපස්සේ තමා අපේ ගෙදර , සුගත්ලගේ ගෙදර තිබ්බේ සුදුලෑ ගෙදරට ඉස්සරහින් පාරෙන් අනිත් පැත්තේ .



       මේ තියෙන්නේ අද (ගුගලය ඒ පළාතේ ගිය දවසේ ) ඔය කියන පාර.  කොළ පාට තාප්පේ තියෙන්නේ සුදුලෑ ගෙදර.. පාරෙන් අනිත් පැත්තේ තියෙන්නේ චමින්දය හදපු ගෙදර .. සුගත්ලගේ ගේ තියෙන්නේ චමින්දගේ ගෙදරට එහායින් .

ගුගලය ඔය පොඩි පාරේ ගිහින් නැහැ .. 

ඔය පේන පාරේ කොනේ තියෙන තැඹිලි ගහ පිටිපස්සේ තියෙන්නේ කොස් ගහ මම හිතන්නේ . අන්න ඒ කොස් ගහ ට පිටිපස්සේ තමා අපේ පරණ ගෙදර තිබ්බේ . මම මේ කියන කාලේදී සුදුලෑ ගෙදර පොඩි තනි තට්ටුවේ උළු හෙවිලි කරපු ගෙයක්,   පාර පොඩි අඩි පාරක්... ඔය පාර කෙළවර උනේ රබර් වත්තෙන් .. ඒ කියන්නේ අපේ ගේ පිටිපස්සේ තිබ්බේ පහු කාලේ සුදු අක්කලා ගේ හදපු ඉඩමයි , ඊට පිටි පස්සෙන් තඩි රබර් කැලෙයි.



මේ පින්තුරේ මැදින් තියෙන ගෙදර තමා දැන් සුගත්ලගේ ගෙදර.. නමුත් මේ කාලේදී ඒ ගෙදර තිබ්බේ ඔය ගෙදරට පොඩ්ඩක් දකුණු පැත්තට සහ පිටිපස්සට වෙන්න, පොල් අතු හෙවිලි කරපු ගෙයක්.



   මේ තියෙන හන්දියේ වම් පැත්තේ පේන තාප්පේ කෙලවරින් පිටිපස්සට ගියාම තමා බතන්වත්ත.

 



දැන් මේ පින්තුර වලින් ඒ දවස් වල තිබ්බ විදිය මවා ගන්න අමාරුයි . ඔය තාප්පෙන් වට වෙලා තියෙන ඉඩම  තමා අපේ වොලිබෝල් පිට්ටනිය. ඊට පිටිපස්සේ තිබ්බ පොල් ඉඩමේ තමා ක්‍රිකට් ගැහුවේ . දොඩම්මුල්ලලගේ ගෙවල් ඊට පිටි පස්සේ,  ඒ ඔක්කොටොම පිටිපස්සේ හෙන බෑවුමක් එක්ක තිබ්බ රබර් වත්තයි වෙලයි.

ඒ කාලේ සෙල්ලම් කරනවා කියන්නේ ඉතින් ඔය පාරවල් ටිකේ එහෙට මෙහෙට යන එන ගමන් වටේ ගස් වල ගෙඩි කකා , කිරිලල තුවක්කු වලින් එක එකාට වෙඩි තිය තිය හිස හැරුණු අතේ ඔහේ දුවන එක තමා .. 

කට්ටිය එකතු වෙලා සෙල්ලමක් කරන දවස් වල රොබින් හුඩ් වගේ දුනු ඊතල හදන් ඔය කැලෑ  අස්සේ දුවන එකයි , දෙපැත්තට බෙදිලා ඊතල වලින් විද ගැනිල්ලයි... 

වැඩේ නැගල යන්නේ එලෝ මෙලෝ නැතුව වතු පුරා දුවන කොට ,  ඉස්සර ඔය රබර් වත්තේ සහ දෙවට වල  තියෙන හැම ගහක් කොලක් නෑරම දන්නවා. කෝපි ගස්, වැටමාර ගස්, කොළ දිග ගස් ( ඒ ගස් වල නම අදටත් දන්නේ නැහැ ).. දං , කිරිල්ල, පොඩි සිඥෝ මරන් ගස්, රුක් අත්තන, දවට...

කට්ටිය ගොඩක් වෙලාවට සෙට් වෙන්නේ සුගත්ලගේ ගෙදර , එහෙදි  එක්කෝ ඉරි අල්ලනවා . නැත්නම්  ලොක්කෝ දෙන්නෙක් දෙපැත්තට වෙලා නායකයෝ වෙනවා  ඊට පස්සේ  උච්චි උච්චි තෝල් දානවා ... ( දැන් හරියට මතක නැහැ ) ඒ කියන්නේ දෙන්නෙක් කරට අත දාගෙන  ගිහින් කතා වෙලා එනවා එකෙක් උච්චි අනිකා තෝල් ( කොහොම හැදුනු වචන ද මන්ද )

ඇවිල්ලා  ලොක්කෝ දෙන්න ඉස්සර කියනවා උච්චි උච්චි තෝල් තෝල් කියල ...  තෝරණ එකා එක්කෝ උච්චි නැත්නම් තෝල් කියල එකෙක්ව උගේ පැත්තට ගන්නවා ... හෙහ් හෙහ් .. දැන් කාලේ ළමයි ඕක කොහොම කරනවද මන්ද..  අපිට නම් කට්ටිය ගොඩක් හිටපු හින්දා ඔය බෙදා ගනිල්ලටම හෙන වෙලාවක් යනවා... වලි  කෝටියයි ... හෙහ් හෙහ්... 

වලි පටන් ගන්නේ නොගැලෙපෙන උන් දෙන්නෙක් උච්චි තෝල් උනාම... ගොඩක් වෙලාවට  අපි පොඩි හින්දා අපිව ගන්න අවුලක් නැහැ .. හැබැයි සුග්ග , චමින්දය , අපේ අක්කා වගේ  ලොකු අය බෙදන්න ගියාම වලි ...

එතකොට අර ලෙඩයි, බඩයි හැමදාම වලි උන් දෙන්නා එක ටීම් එකට වැටුනත් වලි, ටීම් දෙකට වැටුනත් වලි ... හෙහ් හෙහ්...

බෙදිලා කරන සෙල්ලං ඇරුනම ටින් කඩන එක නැගලම ගිය තව සෙල්ලමක්.  ටින් කඩනවා කියල අපි කිව්වේ  සාඩින් ටින් එකකට ගල්  කැට  දෙක  තුනක් දාල, ඇරිලා  තියෙන පැත්ත තලලා දාල හෙල්ලුවහම සද්දේ ඇහෙන විදියට ටින් එකක්හ හදාගෙන  ඒක විසි කරලා කට්ටිය හැන්ගෙන එකයි එකෙක් ටින් එක විසි කරපු තැනින් අහුලාගෙන ඇවිල්ල  හැංගිච්ච  අයව  හොයන එකටයි.... හොයන එකාව තීරණේ වෙන්නේ  "හෝ දහය  විස්ස" ගැනල ඉතිරි වෙන කෙනා අනුව.     

ඔය සෙල්ලම නම් මම ළඟදිත් කළා අක්කලාගේ පොඩි උන් එක්ක... හෙහ් හෙහ් ..

තව ඊට පස්සේ වයිම දැමීම, ඩෑකර් කැඩීම, සියඹලා අහුලන එක ..  වයිම  දාන  හැටි නම්  මට දැන් මතක නැහැ...   ඩෑකර් කැඩීම කිව්වේ ස්පංචි බෝලයක් අරගෙන එක උඩ තියපු ටින් ගොඩකට ගහල  ඒක කඩනවා, එක කට්ටියක් ටින් ටික හදනකොට අනිත් කට්ටිය හදන උන්ට බෝලෙන් ගහනවා... ස්පංචි බොලේ ගන්නේ වැඩිය රිදෙන්නේ නැති හින්දා...  ඒ දවස් වල තිබ්බ පාට පාට රබර්  හමක් තිබ්බ  මැද ෆෝම් පුරවපු බෝල ජාතියක්  ඒවාට තමා  ස්පංචි බෝල කිව්වේ..

ගොඩක් වෙලාවට කලිසම් කොට   ගහගෙන සෙල්ලම් කරන හින්ද රතු  වෙන්ඩ  වදිනවා බෝල පාරවල්  හෙහ් හෙහ් ..

සියඹලා අහුලනවා කිව්වේ පොඩි අක්කලාගේ වත්තේ තිබ්බ තඩි සියඹලා ගස් දෙකෙන් වැටෙන සියඹලා අහුලන එකට ... මහා රූස්ස ගස් දෙකක් කෝපි කැලයක් එක්ක...එකේ අස්සේ රිංගල සියඹලා අහුලනවා කියන්නේ අමුතුම ආතල් එකක්... 

තව කොටස් දෙක තුනක්  ලියන්න දේවල්  මතක් වෙනවා... 

මේ අවුරුද්දට අද  තමයි බ්ලොග් එක දිහා බලන්නවත් වෙලාවක් හම්බ උනේ ...  කිසිම බ්ලොග් එකක් කියෙව්වේ නැහැ මාස 3-4 කින් ...  මේ කලින් ලියල තිබ්බ ටිකක් පබිලිස් කරලා නැවත ලියන්න පුළුවන් ද කියල ටෙස්ට් එකක් කරලා බලන්නේ ... හෙහ් හෙහ් ...