නැන්දම්මාගේ රෙකමදාරුව

නැන්දම්මල ගැන කතා ඉතින් බලංගොඩ මානවයාගේ නැන්දම්මාගේ කාලේ දක්වා දිව යනවා මම හිතන්නේ.. හැබෑට ඒ කාලේ මේ කාලේ කියල වෙනසක් නෑනේ... මම මේ කියන්නේ.. නෑ නෑ එක්කෝ ඕනේ නෑ...

මේක මේ පොඩි කතාවක්.. කතාවක් කිව්වට කතාවක්ම නෙවෙයි.. පොඩි සිද්දියක්.. 

මෙන්න මේ කතන්දරේ විදියට අපි දෙන්නගේ කතාව පටන් ගත්තට පස්සේ ඉතින් කාලයක් ගෙවිලා ගෙවල් දොරවල් වලින් කතා බහ කරගෙන දැන් වෙඩිම ගන්නත් සුදානම් වෙන කාලේ... වෙඩින් කියන්නේ මහා තේරුමක් නැති දෙයක් කියල මොන පොර ටෝක් අනිත් උන්ට  දැම්මත් තමුන්ගේ මගුල ආවම ඉතින් අපිටත් ඉතින් මෙලෝ සිහි නෑ... සිහිය තිබුනත් ඉතින් කරන්න දෙයක් නෑ. ඉදිරි කාලේ  කනක් ඇහිලා ජිවත් වෙන්න ඕනේ නිසා සිහි නෑ වගේ දුවන එක තමයි කරන්නේ... 

ඔන්න ඔහොම ඉතින් එක එක දේවල් සුජානම් කරගෙන යන අතරේ ඉතින් අපි දෙන්න තීරණය කරලා තිබ්බේ බැන්දට පස්සේ වෙනම පදිංචි වෙන්න.. ඒකට අපේ පවුල් වල කාගේවත් කිසි අවුලක් තිබුනේ නෑ.. හැමෝගෙම අදහස වුනේ ඒක හොඳයි කියන එක. අපි දෙන්න වෙඩිමට මාස 2ක-3කට කලින් ම පත්තරේ බලල ගෙයක් එහෙම හොයාගෙන ඒ ගෙදරට අත්තිකාරම් එහෙම දීල තිබ්බේ..  ඒ ගෙදර ඇන්ටියි අංකලුයි අම්ම තාත්තට වඩා අපි දෙන්නට ආදරෙයි... ගේ කිව්වට උඩ තට්ටුවක්.. හැබැයි සිරා ප්ලේස් එකක්.. හොඳට ප්ලෑන් කරලා හදපු අලුත් ගෙදරක්... ඉතින් අපි සල්ලි සල්ලි කියල බලන්නේ නැතුව දැක්ක දවසෙම ඒක ගත්ත. 

ඉතින් දැන් ඔහොම ටික ටික ලැස්ති වේවි ඉන්නකොට ඉතින් ගෙදරට ඕනේ කරන බඩු මුට්ටු ගන්නත් ටික ටික පටන් ගත්ත.  ටීවී, ෆ්‍රිජ් අපේ කැමැත්තට ගත්තට ඔය ලී බඩු අපි ගන්න ගියොත් ඉතින් අපි නානවනෙ..  මොකද අපි කොච්චර බලල අරන් ආවත් ඉතින් අඩුපාඩුවක් නෑ බැනුම් ගොඩයි. එක්කෝ මොකක් හරි ජරා ලීයක්.. නැත්නම් හදපු කොලිටිය හරි නෑ.. අනිත් එක ඔය වයිරම එහෙමත් බලනවනේ.. හෙහ් හෙහ්..

බට්ටි නගාට මුල ඉඳන්ම ඕනේ උනේ ඔය තනි සුදු පාට ලි බඩු. ඒ කියන්නේ තේක්ක බුරුත නැදුන් කළුවර ලෑලි වැඩක් නෑ.. ෆෝමිකා ගහල හරි කමක් නෑ සුදු පාට තිබුනානම් හරි. මුල්ම කාලේ ඉතින් ඔය විදිහේ ලි බඩු හොයා හොය ගියා..  කොහේ හොයන්නද එහෙම ඒවා ඉතින් හොයා ගන්න නෑනේ.. එහෙමත් තැනක තිබුනත් එක්කෝ පට්ට ගණන් නැත්නම් මෙලෝ රහක් නැති විදියේ ඒවා. ඒ කිව්වේ ඔය ලාබෙට හදන බාල බඩු.. ඉතින් කොහොම හරි එහෙම බඩු නෑ කියල ඔප්පු උනාට පස්සේ බස්ටි නගා කැමති වුණා  ලී පාට ලී බඩු ගන්න..

දැන් ඉතින් ලි බඩු ගන්නවනම් අපි ඕනේ කෙනෙක් යන්නේ ගහට ගහක් හම්බවෙන මොරටුවටනේ.. මොරටු ගිහින් බඩු ගන්න අම්මලවත් එක්කන් යමු කියල දැන් අපි දිනයක් දාගෙන යන්න සෙට් වුණා. අපේ නංගිත් ඔක්කොම බඩු හැදුවේ මොරටුවෙ අහවල් කඩෙන්  තමයි  ඒ කඩේට යන්න එතන ෂෝක්.. එහෙම කියල අවවාද එහෙම දුන්න... එතකොට තව තව අයගෙනුත් එක එක විදියේ උපදෙස්  ආවා..  ඕව ඔක්කොම හිතේ තියාගෙන දැන් අපි හතර දෙනා ඒ කිව්වේ අම්මල දෙන්නයි අපි දෙන්නයි මගේ කාර් එකේ යනවා.

යන ගමන් ඉතින් ඔය එක එක ආගිය කතා.. ඔප දුප තමයි ඉතින්..

දැන් ඔහොම ගිහින් මොරටුවේ කඩවල් දෙක 3ක ඇවිද්දා.. එහෙන් මෙහෙන් බැලුවට ඉතින් හිතට හරි යන්නේ නෑ..  ආයේ ඉතින් කාර් එකේ නැගල තව තව ඇතුලේ තියෙන කඩවල් වලට යනවා.. බලනවා. එනවා.. ඔහොම ගිහින් ගිහින් එක්තරා කඩේක තිබුණු පුටු සෙටියක් ගැන ඔන්න කට්ටියගේ හිත ගියා.. ඒ කියන්නේ අපි හිතපු ගානට හිතපු විදියේ වගේ එකක්.. අපි කිව්වේ බට්ටි නගා හිතපු විදියේ එකක් ඒ කියන්නේ සුදුපාට ලෙදර් එකක් දාපු එකක්.

ඉතින් දැන් ඒ පුටු සෙටියත් බලන අතරේ ඉතින් කතා බහ මෙහෙම යනවා. 

"සුදු පාට නිසා ටිකක් කිලිටු වෙන්න බලනවා නේද? ඒ අපේ අම්ම. 

"මෙයා නම් ඉතින් පොඩි කාලේ ඉඳල හරි පිළිවෙලයි. හැමදේම පිරිසිදුව තියාගෙන ඉන්නවා. සුදුපාට වුණා කියල ගානක් නෑ.. හොඳට පිහදාල තියා ගන්න පුළුවන්" එහෙම කිව්වේ බට්ටි නගාගෙ අම්ම.

බට්ටි නගා මෙහෙම හිටියට ජනාධිපති සම්මාන ලාභී බාලදක්ෂිකාවක්. ඉතින් පිළිවෙල පිරිසිදු කම කියන්නේ කන්න නැති වුනත් කමක් නෑ ක්ලින් එකට ඉන්න ඕනේ.... සෙනසුරාදා උදේ කියන්නේ මුළු ගේම මුල ඉඳන් අනිත් පැත්ත හරවන දවස.. මම හිතන්නේ අපි දෙන්න වැඩිපුරම වලි දාගන්නේ සෙනසුරාද උදේට...

ඉතින් බට්ටි නගාගෙ අම්ම එහෙම කියන එක හරි.. 

එහෙම කියල කට ගන්න හම්බ වුනේ නෑ.. "අපෝ ඒකට මෙයා. වනේ වන සතා වගේ ගෙදර ඉන්නේ" අපේ අම්මා මං ගැනත් දුන්න සිරා රෙකමදාරුවක්...!!!!

ටික වෙලාවකින් "අපි එහෙනම් මේ කළු පාට සෙටි එක ගම්මු නේද පුතා" කියල බට්ටි නගාගෙ අම්ම බොහොම ආදරයෙන් මට කිව්වා..

ඊට පස්සේ සියල්ලෝම සතුටින් ගෙදර ආවා.

කළු දල මල හම්බ වුනොත් කියනවද

මේ සැරෙත් සැප්තැම්බර් පොත් ප්‍රදර්ශනේ මිස් වෙන ලකුණු තමයි තියෙන්නේ... මෙහෙන් ගත්ත පොත් සෙට් එක නිසා පොඩ්ඩක් හිතේ අමාරුව අඩු වුනාට .. පොත් ගොඩවල් වටේ ටිකක් ඇවිදල, පොත් වල සුවඳ විඳලා, අත පත ගාල එන ආතල් එක මිස් වෙන එක සැහෙන දුකක්...

මේ පරණ පොත් ගැන මතක් කර කර ඉන්නකොට මතක් වෙච්ච පොතක් ගැන අහ්! අදහසක් විදියට ලියල දාන්න හිතුනේ මේක. මොකද සැප්තැම්බර් කිට්ටු වෙනකොට අමතක වීමේ ඉඩ සැහෙන වැඩි නිසා.. 

ඇලෙක්සැන්ඩර් දුමා ගේ The Black Tulip කියන නව කතාව සිංහලට පරිවර්තනය වෙලා තිබුනා කළු දල මල නමින්. සැහෙන කාලෙකට කලින් මේක මගේ පොත් ගොඩෙන් අතුරුදහන් වුණා. ටීනේජ් (teenage) කාලේ පටන් ගන්න කොටම වගේ කියවන්න ලැබුණු හරි අපූරු කතාවක්.

කියවල නැති කෙනෙකුට පොඩි අසාධාරණයක් වුනත් කතාවේ තියන්නේ මෙහෙම සීන් එකක්

1600 ගණන් වල නෙදර්ලන්තේ කතාවක් මේක. කතාව පාදක වෙන්නේ සහෝදරයින් දෙදෙනෙක් වටා. මට මතක විදියට එක්කෙනෙක් දුෂ්ට චරිතය අනිත් කෙනා තමයි කතාවේ වීරයා. කතන්දරේ ගෙතෙන්නෙ නෙදර්ලන්තයේ බොහොම ප්‍රසිද්ධ Tulip මල් වටා.  බොහොම ආදරණිය ප්‍රේමයක් කතාව පුරාම ගලාගෙන යනවා. ඒක මිනිසෙකු පරිසරයට සහ මල් වල සුන්දරත්වයට ප්‍රේම කිරීම ලෙසත් ඒ වගේම සුන්දර තරුණ හදවත් දෙකක ඇතිවන රහසිගත ප්‍රේමයක් විදියටත් කතාව පුරාම තියෙනවා. දුෂ්ට කම සහ අව නීතිය නිසා දැන් කාලේ වගේම ඒ කාලෙත්  සිද්ද වෙච්ච සමාජ අසාධාරණය කතාවේ කුතුහලය සහ ත්‍රාසය භීතිය ඇති කරලා තියෙනවා. කොහොම වුනත් අවසානය සුඛාන්තයක්.. ඒ නිසා රස වැඩියි... :)

හිර ගෙවල් වල ඉඳන් මිනිස්සු පරෙවියෝ අතේ පණිවිඩ  යවල වැඩ ගත්ත හැටි බොහොම අපුරුවට මේකේ තියෙනවා. මට අදටත් ඔය කුරුල්ලෝ අතේ පණිවිඩ යවන කතාවක් ඇහුනොත් මතක් වෙන්නේ මේ කතාව.

මෙතනින් එහාට කතාව ගැන කිව්වොත් නොබලපු අය පව් නිසා ඔය ඇති..

මට කතාවේ පරිවර්තක ගේ නම මතක නෑ. නමුත් ලස්සනට පරිවර්තනය කරලා තිබුනා. කේ.ජි කරුණාතිලක මහත්මය ද මන්ද.. ෂුවර් නෑ..

පිටුවෙන් පිටුව කියවද්දි ආස හිතෙන පොතක් විදියට තමයි මට නම් මේක මතක තියෙන්නේ. අවුරුදු 20කට විතර පස්සෙ ඒ ආසාව ආයේ වැඩි වෙලා පොත ගැන මතක් වෙලා මේ හොයල බලන්න හිතුනේ.

ඉංග්‍රීසි කොපියක් නම් මේ ලින්ක් එකේ තියෙනවා

http://www.gutenberg.org/files/965/965-h/965-h.htm#link2HCH0001

හැබැයි මට ඕනේ මම මුලින්ම කියවපු පරිවර්තනේ ආයේ කියවන්න...

කට්ටිය පොත් ප්‍රදර්ශනේ ඇවිදින කොට පොඩ්ඩක් හොයල බලන්න .. හම්බ වුනොත් අරගෙන පණිවිඩයක් එවන්න. 

මිනිසුන්ගේ නික්මයෑම

අපි කොච්චර අවිනිශ්චිත ජිවිතයක් ගෙවනවද කියන එක අපිට ගොඩක් වෙලාවට වැටහෙන්නේ නෑ.. වචන මාත්‍රයෙන් තේරුම් ගියාට ප්‍රත්‍යක්ෂයෙන් ඔය අවිනිශ්චිත කම අපිට දැනෙන්නේ නෑ... ගිරව් වගේ  අපි ඔහේ මේ ජිවිතේ අවිනිශ්චිතයි කියල කියෙව්වට එක්කෝ තමුන් මැරෙන්න වැටෙන කම් හරි තමන්ගේ ළඟම කෙනෙක් හදිසියේම මැරෙන කම් හරි මරණය කියන දේ ගැනවත් අපිට හරි හැඟීමක් දැනෙන්නේ නෑ... මොන දේ වුනත් ටික කාලෙකින් ආයේ අර අවිනිශ්චිත කම අපිට අමතක වෙලා යනවා..

අපේ ගමේ කෙනෙක් හදිසියේම නැති වුණා කියල ඉරිදා යාලුවෙක්ගෙන් පණිවිඩයක් ආවා..  නිකමටමවත් අපි දැන්ම මැරෙයි කියල හිතපු චරිතයක් නෙවෙයි. ගමේ කාටත් උදව් පදව් කරගෙන හැමොත් එක්කම හොඳින් හිටපු යහපත් කෙනෙක්. වයස 50ක්-55ක් විතර ඇති. අපි කිව්වේ සරත් අයියා කියල. 

පොඩි අක්කයි සරත් අයියයි අපිට වඩා වයසින් ගොඩක් වැඩි වුනාට පොඩි කාලේ ඉඳන් අපිත් එක්ක එකතුයි. සෙල්ලම් වයසේ අපි ඉන්නකොට එයාල කසාද  බැඳලා හිටියේ. පොඩි අක්කලාගේ වතු වල, ගෙවල් අස්සේ, ඉඩම් කඩම් වල අපි ඕනේ තරම් දුවල පැනල ඇති.. හැංගි මුත්තම් කරලා ඇති.. ගහකොළ වල හැදිච්ච දේ අපේ වගේ කඩාගෙන කාල ඇති. ඔහේ හිනාවෙලා හිටිය මිසක් කවදාවත් බැනල අපිව එලවල නෑ. ඒ පළාතේ තිබ්බ ලොකුම සියඹලා ගස් දෙක තිබුනේ පොඩි අක්කලගේ වත්තේ. මම හිතන්නේ මිනිස්සු හතර පස් දෙනෙකුටවත් බදල අල්ලන්න බැරි තරම් මහා විසාල ගස්. එක ගහක් සීනි සියඹලා ගහක්. අමු සියඹලා, ඉදිච්ච කරල් කාල ඇති ගණන් කරන්න බැරි තරමක්. පල්ලෙහයින් තිබ්බා බිලිං ගහකුත්,  වටේම කෝපි ගස් පිරිච්ච කැලෑව.... මී පැණි රස පොඩි අඹ ගහක් පාර අයිනේ තිබ්බ, නමිනන් ගහ, ඔය ගස් යට කොච්චර සෙල්ලම් කරලා ඇත්ද.. 

මම දන්නා විදියට සරත් අයියා පොලිසියේ වැඩ කළා.. පස්සේ පැන්ෂන් අරන් ඔය වතු වල වැඩ කර කර හිටිය.. ගෙදරින් ටිකක් ඈතට වෙන්න හේනක් එහෙම වගා කළා. අපි සරුංගල් කාලෙට වෙලේ සරුංගල් යවල හේනට ගිහින් වෙරළු කඩනව... ඊට පස්සේ ඔය කාගේ හරි ගෙදරක මුට්ටියක් ලිපේ තියල වෙරළු තම්බල කනවා.. අච්චාරු හදනවා.. නියම කාලයක්.. 

සරත් අයිය පාඩුවේ තමන්ගේ වැඩත් කරගෙන ගමේ පොදු වැඩ වලදී හැමොත් එක්කම සහයෝගෙන් වැඩ කරපු බොහොම සාමකාමී කෙනෙක්.. අවසන් කාලේ පාර අයිනේ කඩයක් කරගෙන ජිවත් වුණා පොඩි අක්කත් එක්ක... 

තව බොහෝ දේවල් ලියන්න මතක් වෙනවා. හැබැයි ඉතින් දැන් ඒ මනුස්සය යන්න ගිහින්... මගේ ජිවිතයෙන් මේ වෙනකොට ගෙවිලා තියෙන්නේ දශක 3ක් විතර. ඔය දශක 3න් 2ක් මම ගෙවන්න ඇත්තේ ඔය මිනිස්සු එක්ක. මවා නොගත් උපතින් ආපු සරල කමක් තිබුණු ගොඩක් මිනිස්සු මම ඒ කාලේ ආශ්‍රය කළා. සරල කම වචන වලින් නැතුව ක්‍රියාවෙන් පෙන්නපු මිනිස්සු කිව්වොත් හරි.. ලොකු කතා නෑ.. වැඩේ කරලා පාඩුවේ ඉන්නවා..  අපි ඒ චරිත වලින් ඉගෙන ගත්තේ ඒ වගේ දේවල්. මහා ලොකු තියරි නෙවෙයි. හතර වටේට බණ කියන හිස් මිනිස්සු දකින කොට  ඇත්තටම හිනා යන්නේ සැබෑ මිනිසුන්ගේ හැසිරීම අපි දැකල තියෙන නිසා...

ඔය ගං ගොඩවල් වල තාම ඒ වගේ මිනිස්සු ඉන්නවා. හැබැයි දැන් දැන් අපි ඒ මිනිසුන්ව නොසලකා හැරලා දාල තියෙනවා. මොකද අපි ලොකු ලොකු තියරි හතර වටින් ඉගෙන ගන්න නිසා. අපි හෙනට දන්න නිසා. හැබැයි අන්තිමට අපි දන්නේ නෑ කියල දැන ගන්නේ නැතුවම මැරිලා යනවා.

මම ජිවිතේ මේ අවිනිශ්චිතතාවය අත්දැක්කේ තාත්තගේ හදිසි මරණයත් එක්ක. ඒ සිද්දියෙන් පස්සේ මම ලෝකය දකින විදිය 100%ක් වෙනස් වුණා කිව්වොත් හරි. හැබැයි ඒක එක රැයින්  වෙච්ච දෙයක් නෙවෙයි. ජිවිතේට මුහුණ දීල, සමහර දේවල් කැප කරලා සහ සම්ප්‍රදායික රාමුවෙන් පොඩ්ඩක් එලියට ගිහින් තේරුම් ගත්ත දේවල් නිසා වෙච්ච වෙනසක්. තාත්ත නැතුව ඒ ගෙවිච්ච අවුරුදු 12 ගැන ගොඩක් දේවල් ලියන්න පුළුවන්. 

ජිවත් වෙච්ච මේ පොඩි කාලේ ඇතුලත මට ජිවිතේ ගැන ලොකු ටෝක් දාන්න තරම් අත්දැකීම් නෑ.. හැබැයි මට දැන් දැන් තේරෙනවා අවුරුදු 70-80ක් වෙලාත් හිස් විදියට ගෙවන ජිවිත වලට වඩා යමක් මම ඉගෙන ගෙන තියෙනවා කියල. 

අපිත් එක්ක ඉන්න මිනිස්සු, හිටපු මිනිස්සු ගැන අපිට හරි ඉක්මනට අමතක වෙනවා. ඒ අපි මේ ගෙවන ජිවිතේ නිසා. අඩු වැඩි වශයෙන් හැමෝම ඒ දේට මුහුණ දෙනවා. ඒක වරදක් නෙවෙයි. අපිත් එක්ක ජිවිතේ එක්තරා කාලයක් හිටපු නමුත් දැන් අමතක වෙච්ච මිනිස්සු ගැන හිතල බලන්න අපේ මේ වැඩකට නැතුව බොරුවට බිසී වෙච්ච මොඩර්න් ලයිෆ් එකෙන් පොඩි ටයිම් එකක් හොයා ගන්න ඕනේ.

මිනිස්සු මැරෙන එක වලක්වන්න අපිට බෑ. අපිට කරන්න පුළුවන් දේ ඉන්න කාලේ ඒ මිනිස්සු එක්ක හොඳින් ඉන්න එක. අපි දාගෙන ඉන්න ටාගට් ඔක්කොම ඉවර වෙලා මිනිස්සුන්ට සලකන්න ඉන්න කොට කෝච්චිය ගිහින් ඉවරයි. හැමෝම කියන්නේ අපි නම් සල්ලි පස්සේ දුවන්නේ නෑ කියල. හැබැයි නොදැනීම අපි කරන්නේ ඒක. ඒ දිවිල්ලට අපි පොඩි පොඩි නම් ටිකක් දාගෙන කොටස් වලට වෙන් කරගෙන ටාගට් දාගෙන ඉන්නවා. ඒ ටික ඉෂ්ට වෙනකොට අපි නොදැනීම අපි රේස් එක දුවල හති වැටිලා ඉවරයි. 

මේක ලියන මමත් ඔය වැඩේම කරනවා. ඒක එහෙම නොකර ජිවත් වෙන එක වැඩක් නෑ. ජිවිතේ හිස්ව ගෙවල දානවට වඩා මොනවා හරි වැඩකට ඇති දෙයක් වෙනුවෙන් මහන්සි වෙලා සල්ලි හම්බ කරලා  සැපට ඉන්න එක එකක්. හැබැයි ඉතින් රේස් එක අතරේ අපිට නොදැනිම මිස් වෙන අපේ සැබෑ වටිනාකම් අඳුන ගත්තේ නැත්නම් කවදාවත් නොදිනන ඒ රේස් එක කොහොමත් අපි පරාදයි.

රේස් එකෙන් අයින් වෙච්ච සරත් අයියගේ මරණෙට මට යන්න විදියක් නෑ. ඒ මම මේ රේස් එකේ තාමත් දුවන නිසා. හැබැයි මට පොඩි සැනසීමක් තියෙනවා. ඒ පහුගිය නොවැම්බර් මාසේ බලාපොරොත්තු නොවෙච්ච වෙලාවක දවස් පහකට මම ලංකාවට ගිය වෙලාවේ හිස් අතින්ම සරත් අයියගේ කඩේට ගොඩවෙලා පොඩි අක්කයි සරත් අයියයි එක්ක විනාඩි 5ක්-10ක් කතා කර කර ඉඳල ආපු නිසා. මට හිස් අතින් යන වුණ එක ගැන මම කණගාටු උනත් මම එහෙම ගිය එක කවදාවත් එයාලට ප්‍රශ්නයක් වුනේ නෑ කියල මම දන්නවා. අඩුම තරමේ සරත් අයිය ගැන මගේ අවසාන මතකය ඒ විදියට හැමදාම මගේ හිතේ තියෙයි. 

ඉතින් ජිවත් වෙච්ච කාලය තුල කල කී දේවල් අනුව හෝ නැත්නම් අපි නොදකින මේ විශ්වීය සිස්ටම් එකේ තවත් සිද්දියක් විදියට සරත් අයියගේ අනාගත පැවැත්ම තීරණේ වෙයි. අපේ විදියට සරත් අයියාට නිවන් සුව පතල මේක ඉවරයක් කරලා දාන්න පුළුවන්. හැබැයි ඉතින් කරන දේවල් හොඳ සිහියෙන් නොකර අනුන් පතන නිවනින්වත් රේස් දුවන ගමන් හොයපු සල්ලි වියදම් කරලා ගොඩ ගහ ගන්න පින් ගොඩෙන් වත් අපිට මේකෙන් ගොඩ යන්න පුළුවන් වෙයි කියල මම නම් හිතන්නේ නෑ.

චූටි එකා,පොඩි එකා ලොකු එකා සහ වෙද බාප්පා සමග

චූටි එකා හොඳ එකා සද්ද බද්ද නෑ දෙන දෙයක් කාල වෙන දෙයක් බලාගෙන ඉන්නවා. ලොකු එකත් අවුලක් නෑ ඌත් වැඩි සද්දයක් නෑ.. චූටි එකාටයි ලොකු එකාටයි දෙන්නටම හරි යන්න ඉන්නවා පොඩි එකා.. මොන නැකතක උපන් එකෙක් ද මන්ද හන්දියේ ලවුස් පීකරේ බැන්ද වගේ පටන් ගත්ත වෙලේ ඉඳන් කෑ ගහනව කෑ ගහනවා ඉවරයක් නෑ..

වෙද බාප්පා ගේ වැඩ ඔක්කොම හීන් නුලෙන් තමයි. සද්දෙට වැඩ නෑ හැබැයි ඉතින් කරන මෙලෝ මගුලක් අපි දන්නෙත් නෑ.

තුන් දෙනාගේ සයිස් එකත් නමටම හරි යනවා. චූටි එකාට මොන්ටිසෝරි ලුක් එකක් තියෙන්නේ. අඩි 4ක් විතර උස ඇති. ඈතට දකින කොට ඉස්කෝලේ යන පොඩි එකෙක් වගේ. ලොකු එකා සයිස් එකෙන් ලොකුයි. චීන ඌරු ටයිප් එක. හදිස්සියකට කිලෝ 2ක් 3ක් කපා ගන්න ඇඟේ මස් තියෙනවා. පොඩි එකා නමටම හරි යන්න අරුන් දෙන්නගේ මැද සයිස් එක. කෙට්ටු පැත්තට වැඩියි චූටි එකාට වඩා උස පොඩ්ඩක් වැඩියි.

අපරාදේ කියන්න බෑ 3 දෙනාම ඇවිදිනකොට වයින් කරපු රොබෝල වගේ තමයි.

පුදුමේ කියන්නේ මුන් තුන් දෙනාගේ වයස ගත්තම චූටි එකා ඔක්කොටම වඩා වයසින් වැඩියි. හරියට අර බෙන්ජමින් බට්න්ගේ සීන් එක වගේ. ලොකු එකා තමයි වයසින් බාලයා. පොඩි එකා මැද.

මුන් 3න් දෙනත් එක්ක සමාගමට වැටිලා දැන් අවුරුද්දක් වුණා. ලොකු එකා බැඳලා බබෙක් ඉන්නවා (ඒක දැන ගත්තෙත් ඌ පිතෘ නිවාඩු ගත්ත නිසා). අනිත් උන් දෙන්නා ගැන ඉතින් දන්නේ අපේ හිතළු තමයි. ෂුවර් එකට බැඳලා නම් ඇති.

වැඩ අතින්  ගත්තම ලොකු එකා සද්ද බද්ද නෑ වැඩ. චූටි එකත් වැඩ කරු හැබැයි වැඩි කතා නෑ. ඉඳල හිටලා පොඩි එකත් එක්ක වලි වලට පැටලෙනවා විතරයි (අන්තිමට ඌම සද්දේ වහ ගන්නවා ඉතින් ). අපරාදේ කියන්න බෑ මැනින් මාර්කට් එකට පොළ දවසේ ගියා වගේ පොඩි එකා ආපු ගමන් හතර වටේ දෙදරන්න සද්දේ. ඒ කියන්නේ ඌට තියෙන්නේ ඉන්බිල්ට් ආපු අවුලක්. වොලියුම් කොන්ට්‍රෝල් එක අඩුම කලත් සද්දේ වැඩියි. හරියට බාල චයිනිස් ගැජට් එකක් වගේ. පොඩි එකාගෙත් වැඩ හොඳයි. ඒ කියන්නේ හොඳින් හරි නරකින් හරි ඌට ඕනේ වැඩේ කරගන්න දන්නවා. අනිත් එක බාගෙට වැඩ නෑ. (ඉඳල හිටලා ඇන ගත්තට ගානට සද්දේ දාල බැලන්ස් කරන්න ඌ දන්නවා)

පොඩි එකා නැති දාට පන්සල වගේ තියෙන තැන ඌ ආපු ගමන් මාළු මාකට් එක වගේ.

වෙද බාප්පාගේ කටයුතු ලොකු එකා එක්ක විතරයි.  බාප්පට  අපි ගැන වගක් නෑ.. (වගක් නැතුව වගේ හිටියට ඔක්කොම නිවුස් ටික පොරගේ ඇන්ටෙනාවට වදිනවා)

මුන් 3න් දෙනයි තව නිකන් පතෝල වගේ (ඒ කියන්නේ ගුණත් නෑ අගුනත් නෑ වගේ/ හිටියත් නෑ වගේ) මැලේ ඩයල් එකකුයි එක්ක අපි 4 දෙනා දැන් අවුරුද්දක් ගෙව්වා. සංසාරේ කියල හිතෙනවා අප්පා. අන්තිමට කරලා තියෙන්නේ චීන ආතල් බල බල හිටපු එක විතරයි වගේ තමයි.

කොච්චර සද්දේ දැම්මත් පොඩි එකත් එක්ක වැඩ කරන එකෙන් අපිට සැහෙන දේවල ඉගෙන ගන්න පුළුවන්. උන් මේ ටෙක්නිකල් අන්සෙන් සෑහෙන්න කරුණු කාරණා දන්නවා. ඒ වගේම උන් කම්මැලි නැතුව පොත පත කියවල විස්තර හොයනවා. දෙයක් හරි විදියට එහෙම නැත්නම් කරන්න පුළුවන් හරිම විදියට හෝ පුළුවන් තරම් ඒ ආසන්නයෙන් යන විදියට කරන්න උන් හැමවෙලේම දඟලනවා. ඒක හෙන වටිනවා ඉතින්.

හරි ඉතින් මෙච්චර වෙලා මොකක් ද මේ මු කියන්නේ කියල කාට හරි තේරෙන්නේ නැත්නම් මම මේ කියන්නේ මේ මැලේ රටේ අපිත් එක්ක ප්‍රොජෙක්ට් එකේ වැඩ කරන චයිනිස් සෙට් එක ගැන ගුණ වර්ණනාවක්.

මම ඔය කලින් ලියපු පෝස්ට් එකක ලිව්වනේ අපි කට්ටිය වැඩ කරන්නේ මේසයක් වටේ ඉඳගෙන කියල. ඒ කියන්නේ චීන්නු ටික එක පැත්තක අපි ටික අනිත් පැත්තේ. කෙල්ලෝ ටික දැන් නෑ. තාම ඉතින් ඒ මේසේ වටේ තමයි දවස ගෙවෙන්නේ. අපි හිතුවේ මාසෙන් දෙකෙන් වැඩේ ඉවර වෙලා ටිකක් පිළිවෙලකට ඉන්න ආපහු ඔපිසියට යන්න පුළුවන් වෙයි කියල. මොන සමයං ද මෙයා. මෙහෙ ඉන්නකම් ඉතින් මේ වටමේසේ තමයි. ප්‍රොජෙක්ට් එකේ දෙවෙනි අදියරත් දැන් පටන් අරන් තියෙන්නේ..

ඔය මේසේ වටේ ඉඳන් අපි 4 දෙනාට මුන් ගැන  කතා කරන්න දා ගත්ත ෂෝට් නම් ටික තමයි ඔය චූටි මල්ලි, පොඩි මල්ලි, ලොකු අයියා සහ දොස්තර බාප්පා. පස්සේ පස්සේ අයියා මල්ලි කෑලි හැලිලා "අද පොඩි එකා නෑ වගේ නේද? චූටි එකා නම් ඔය ඉන්නේ.. බාප්පා ඇවිල්ලද? " ආදී වශයෙන් තව දුරටත් කෙටි වුණේ. දොස්තර බාප්පා කියන්නේ අපේ ප්‍රොජෙක්ට් එකේ ඩිරෙක්ටර්. කොම්පනියේත් තද පොරක් ඒ කියන්නේ ප්‍රින්සිපල් රිසර්චර් කියන පට්ටම තමයි පොරට තියෙන්නේ. 

දොස්තර බාප්පා කියල ගරු නම්බු දීල මුලින් කතා කලාට දැන් වෙනකොට ඒක වෙදා වෙලා. 

මර්වින් සිල්වාට වගේ නැතුව වැඩ පෙන්නලා ගත්ත දොස්තර පට්ටමක් තමයි වෙදාට තියෙන්නේ.. කනින් කොනින් ආරංචි වෙන විදියට පොරගේ නමට පේටන්ට් බලපත්‍රම 60ක් විතර තියෙනවලු. අපේ ඔය කොම්පැනිය තනිකරම කරන්නේ මේ රටට අනාගතේදී ඕනේ වෙයි කියල හිතෙන තාක්ෂණික දේවල් ගැන එක එක පරීක්ෂණ කරලා පුළුවන් තරම් පේටන්ට් අයිතිය ගන්න එක. ඉතින් මෙහෙ අලුත් විදියකට  චූ කලත් නිකන් පේටන්ට් එකක් ගන්න පුළුවන් සීන් එකක් තියෙන්නේ

ලොකු එකත් නොකර සද්ද වගේ හිටියට ටිකක් සැර ඩයල් එකක් ද කොහෙද. අවංකවම කියන්න අපි මුන් ගැන මෙලෝ දෙයක් දන්නේ නෑ. ඒ තරමට මුන් ටික අපිත් එක්ක තියෙන අන්තර් පුද්ගල සම්බන්ධතාවය පට්ට හොඳයි. උදේට එනවා හවසට යනවා. වැඩ ගැන කතා කරනවා. එච්චරයි. 

එක්කෝ අපිට අවුල් අවුරුද්දක් එකට හිටපු උන් ගැන මෙලෝ පුද්ගලික දෙයක් දන්නේ නැති වෙන්න. නැත්නම් මුන් හෙන මන්ද ජාතියක් මනුස්සයෙක් එක්ක කතා බහ කරලා පොඩ්ඩක් ආතල් එකේ ඉන්න දන්නේ නැති.

අපරාදේ කියන්න බෑ ඔය එහෙට මෙහෙට යනකොට මගදී හම්බ වුනත් හායි, බායි විතරයි. අපි සෙට් වෙලා කතා කරන්න හිතනකොට මුන් ගිහිල්ලත් ඉවරයි. දැන් වෙනකොට අපිත් නිකන් රෝබෝකරණය වෙලා තියෙන්නේ. මුන් එක්කම ඉඳල.

අපි හතර දෙනාට තියෙන එකම ආතල් එක තමයි මුණ බලාගෙන මුන්ට ඕනේ තරම් සිංහලෙන් බනින්න පුළුවන් කම. හිනා වෙලා වැදගත් විදියට ඕනේ එකක් කියන්න පුළුවන්. 

අනිත් අතට මුන් ටිකත් අපි කට්ටියට ෂුවර් එකටම මොනවා හරි නම් ටිකක් දාගෙන ඇති චීන ක්‍රමේට. උදාහරණයක් විදියට මටයි බට්ටි නංගිටයි, අර බඩයි උගේ ගෑනියි වගේ...

කොහොම වුනත් මුන්ට අපේ නම් හරියට කියා ගන්න බෑ. මට කියන්නේ පාතුම් කියල, එතකොට බට්ටි නගාට යෝයා, රෝහිතයට කියන්නේ රෝහිතා කියල.. හෙහ් හෙහ් වෙලාවක අපි ඉන්නේ "ඒයි පොඩි එකෝ "තා" නහි "ත ත" කියන්න. අර අමිතා බච්චන් කියනවා වගේ

හැමෝටම කියන පොදු දෙයක් ඇර අනිත් ඔක්කොම චීන බාසාවෙන් තමා කතාව. චක,නක,බක,ජක, චෑන් චින්, චූන්, පචාන්  වගේ සද්ද තමයි ඉතින් අපිට ඇහෙන්නේ... මොනවා කියනවද කියල ඉතින් චින්නුම තමයි දන්නේ.

කොහොම වුනත් දැන් අපිත් මේ ජිවිතේට පුරුදු වෙලා. මේසයක් වටේ ඉඳන් අහසට පොලොව වගේ ගති ගුණ හැඩරුව තියෙන මිනිස්සු එක්ක සහයෝගෙන් වැඩ කරන්න පුළුවන්. ඒ සහයෝගේ තියෙන්නේ ඉතින් උන්ගේ විදියට අපි වැඩ කරන නිසා... මේ වෙනකොට දැනිච්ච විදියට නම් මුන් අඩුම තරමේ ඔය අපිට කපන කොටන වැඩ නම් කරන්නේ නෑ. උන්ට ඕනේ අපිවත් දියුණු කරලා උන්ගේ වැඩෙත් කරගන්න. කොහොම වුනත් උන් උන්ගේ වැඩේ කරගන්නවා.

කොච්චර උනත් මුන් තුන්දෙනා මේ ප්‍රොජෙක්ට් එකේ සැහෙන බරක් අදිනවා. ඒ කියන්නේ අවංකවම මහන්සි වෙලා වැඩ කරනවා. අපිට බැරි දෙයක් වුනත් "කම් කම් කම්" කියල ළඟට කතා කරලා අපි මොනවා හරි කිව්වම "යූ ලිස්න් ෆස්ට්" කියල සද්දේ දාල කියල දෙනවා.  අපි මොනවා කලත් සද්දේ නිසා හැමෝම දන්නවා අපි වැඩක් කරනවා ඇති කියල.. 

අනිත් වැදගත් ම සීන් එක තමයි මුන් දුවන්නේ සිගරට් දුමේ පවර් එකෙන්. චූටි එකා නම් විටමින් කූරු පාවිච්චියක් නෑ.. ලොකු එකයි, පොඩි එකයි, වෙදයි තනිකර දුවන්නේ දුම්කොළ බලෙන්. සෑම පැයකට වරක් දුමක් අදිනවාමයි.  ඒ අතරේ කෝඩ් අවුලක් හරි, ඩිසයින් අවුලක් හරි, මොකක් හරි ටෙක්නිකල්  ප්‍රශ්නයක් ආපු ගමන් එලියට ගිහින් දුමක් ඇදල එනවා. ගොඩක් වෙලාවට ආපහු එනකොට ප්‍රශ්නේ ගොඩ දාගෙන තමයි එන්නේ. මම හිතන්නේ මුන් හැදිලා තියෙන්නේ නිකොටින් වලට ලේ පොඩ්ඩක් මිශ්‍ර වෙලාද කොහෙද.

ඔය මදැයි ඉතින් මඩ ගැහුවා. මේ නිකන් ඉන්නවට ඔය ඉහත කියපු අයියලා තුන් දෙනාගේ මුණ බල බල ඉන්න ගමන් ලියල දාපු සටහනක්.. උන් හිතන්නේ මම මේ හෙන කෝඩ් එකක් ලියනවා ඇති කියල වෙන්න ඇති.. හෙහ් හෙහ් හෙහ්... 

හරි ඉතින් මඩ ගැසීම අවසානයි. අපේ චූටි මල්ලියටයි, පොඩි මල්ලියටයි,ලොකු අයියටයි, වෙද බාප්පටයි, පතෝල වගේ හිටියට හිත හොඳ මැලේ බුවාටයි චීන දේවි දේවතාවුන් වහන්සේලාගේම පිහිටයි ආරස්සාවයි.  

දුක සහ අපි

අපි අතර ඉන්නවා දුක දකින මිනිස්සු

දුක ගැන කතා කරන මිනිස්සු

දුක් විඳින මිනිස්සු

සැප විඳින මිනිස්සු

සැප කියන්නෙත් දුකක් කියල දකින මිනිස්සු

සැප කියන්නේ දුකක් කියල කියන මිනිස්සු

දුක සැප යන දෙකම විඳින මිනිස්සු

දුක් විඳින්නෙත් නැති සැප විඳින්නෙත් නැති මිනිස්සු

ඔය මිනිස්සුන්ගේ හරි මිනිස්සු කවුද?

දුක දකින මිනිස්සු දැකල කම්පා වෙලා සිහියෙන් ජිවිතේ ගෙවනවා. ඔවුන් දුකට බයයි. දුකක් වෙනවට කැමති නෑ.. තමන්ට දුකක් වෙන එක වළක්වාගෙන කොහොම හරි ජිවත් වෙන්න බලනවා. නමුත් ඒක කවදාවත් වළක්වන්න බැරි බවත් ඔවුන් දන්නවා

දුක ගැන කතා කරන මිනිස්සු දුක ගැන කතා කර කර ඉන්නවා ඔවුන් දුක දකින්නේ නෑ

ඔවුන් අනුන්ට දුක ගැන කියල දෙනවා නමුත්  තමුන්ට දුකක් වුනාම අනුන්ට දුන් උපදෙස් ඔවුන්ට මතක නෑ..

දුක් විඳින මිනිස්සු ජිවත් වෙන්න අවශ්‍ය මුලික දේ වෙනුවෙන් දුක් විඳිනවා. සමහර විට අවශ්‍යය මුලික දේවල් තිබිලත් දුක් විඳින මිනිස්සු ඉන්නවා. හිත ඉල්ලන ඉල්ලන දේ දෙන්න ගිහින් දුක් විඳින මිනිස්සු ඕනේ තරම් ඉන්නවා

සැප විඳින මිනිස්සු ඔවුන්ගේ ජිවිත හැම විටම සැපවත්ව ගෙවෙනවා. අවශ්‍යය මුලික දේ බොහොම පහසුවෙන් ලැබෙනවා. හිත ඉල්ලන දේවලුත් ලැබෙනවා. නමුත් ඔවුන් තවමත් නොලැබුන දේ වෙනුවෙන් දුක් වෙනවා.

සැප කියන්නෙත් දුකක් කියල දකින මිනිස්සු සැප වින්දට එක විඳින්න දන්නේ නෑ. තමන් විඳින සැප දුකක් කිය කියා තියෙන සැප විඳින්නෙ නෑ.. ඔවුන් දුක හරියට දන්නෙත් නෑ.. සැප හරියට දන්නෙත් නෑ..

සැප කියන්නේ දුකක් කියල කියන මිනිස්සු දුක ගැන කතා කරන මිනිස්සු වගේම තමයි ඔවුන් තමන්ට සැප ලැබෙන කොට හොඳට එක විඳලා අනුන්ගේ සැපේ දී සැප කියන්නෙත් දුකක් බව කිය කිය ඉන්නවා.

දුක සැප යන දෙකම විඳින මිනිස්සු ගෙවන ජීවිතය තුල ඔවුන්ට ලැබෙන දුකත් ලැබෙන සැපත් එකසේ විඳිමින් ජිවත් වෙනවා. ඔවුන් දුකින් කම්පා වෙමින් සැපෙන් සතුටු වෙමින් ජිවත් වෙනවා. අනුන්ගේ දුකේදීත් අනුන්ගේ සැපේදීත් ඔවුන් එක වගෙයි.

දුක් විඳින්නෙත් නැති සැප විඳින්නෙත් නැති මිනිස්සු දුක් විඳිනවා සේ සමාජයට පෙනෙනුද ඔවුන් දුක් විඳින්නේ නෑ.. ඔවුන් සැප විඳිනවා සේ සමාජයට පෙනුනද ඔවුන් සැප විඳින්නෙත් නෑ... ඔවුන් ට දුකත් දැනෙනවා සැපත් දැනෙනවා නමුත් ඔවුන් ඒ දෙකම විඳින්නේ නෑ...

මේ දුක සැප කියන්නේ ඇත්තටම තියෙන දෙයක් ද නැත්නම් අපි හදා ගත්ත දෙයක් ද?

දුක දකින මිනිස්සු කියයි මේ මුළු ජිවිතයම දුකක් ඔබ ඒක දකින්න කියල

දුක ගැන කතා කරන මිනිස්සු හැමතැනම තියෙන දුක ඔබට පෙන්නයි.

දුක් විඳින මිනිස්සු තමන් විඳින දුක් ගැන ඔබට කියමින් වැළපෙයි.

සැප විඳින මිනිස්සු ඔවුන් විඳින සැප ගැන කියයි. ඔවුන්ට නැති දේ ගැන දුක කියයි

සැප කියන්නෙත් දුකක් කියල දකින මිනිස්සු ඔබට ඔබ විඳින සැපෙහි ඇති දුක පෙන්නයි.

සැප කියන්නේ දුකක් කියල කියන මිනිස්සු හර බර දේශනා වලින් ඔබට උපදෙස් දෙයි

දුක සැප යන දෙකම විඳින මිනිස්සු ඔබ සමග හැමදාම ඉඳියි දුකේදීත් සැපේදීත්...

දුක් විඳින්නෙත් නැති සැප විඳින්නෙත් නැති මිනිස්සු ඔබෙන් අසයි මොකක් ද සැප කියන්නේ? මොකක් ද දුක කියන්නේ?

කාලෙකට පස්සේ අපබ්‍රන්සයක් ලිව්වා.. හෙහ් හෙහ් හරි ජොලි

රස්සාවයි පරස්තාවයි දෙකම එකට ගොඩ දැමීම

දැන් කාලේ හැමදේම කොයි කාටත් පහසු විදයට එකම වහලක් යටින් පැකට් කරලා ගන්න පුළුවන් නේ.. තව ඉතින් ඔය නානාප්‍රකාර ප්‍රමෝෂන් කියල ජාති තියෙනවනේ. එකක් ගත්තම තව එකක් නොමිලේ වගේ. ඉතින් ඔය සිස්ටම් එකට මේ රස්සාවයි පරස්තාවයි ගොඩ දැමීමේ කතන්දරයක් තමයි මේක.

මම මේ වෙද්දී කොම්පැනි 4ක වැඩ කරලා තියෙනවා. ඒ කියන්නේ මේ මැලේ රටේ එකත් එක්ක. ඉතින් ඔය කොම්පැනි වලින් මුලින්ම එකට මම  වැඩට ගියේ බොහොම පොඩි කොල්ලා කාලේ.. ඒ කියන්නේ යන්තම් වයස 22-23ක් විතර. හරියටම 22.5ක් වගේ තමයි එතකොට වයස.  ඉතින් මහා ලොකු පඩි වලට රස්සාවල් දෙන්නේ නෑනේ. ඔය දෙන වැඩක් කරලා වෙන දෙයක් බලාගෙන තියෙන දෙයක් කාල ඉන්න කාලේ නේ. 

මම හරි විදිය කියල සම්මත  හොඳට ඉගෙන ගෙන, විභාග පාස් වෙලා , කැම්පස් ගිහින්, උපාධි අරන් පිළිවෙලකට ජොබ් එකකට ගිහින්, ගෙවල් දොරවල් හදල, කසාද බැඳලා නියම  සිස්ටම් එකට වැඩ කරන ජාතියේ චරිතයක් නෙවෙයි. ඒ කියන්නේ එහෙම කරන්න බැරි වුණ නිසා මම විසින් හදාගත්ත මගේම නොවන මගේ ක්‍රමයක් තමයි තියෙන්නේ (ඕක ඉතින් මේ ලෝකේ ඉන්න ගොඩක් හුදී ජනතාවගේ ක්‍රමේ නේ)

ඉතින් දැන් ඔය මුල්ම රස්සාවට ගිහින් වැඩ කරන කාලේ ඉගෙන ගන්න අන්සේ වැඩත් කළා.. වැඩ කරන ගමන් තමයි ඔය යන්තම් උපාධියක් කියල එකක් ගොඩ දාගත්තේ..  ඒ දවස් වල රාජකාරි වැඩ ඉගෙන ගැනීම , උපාධියට ඉගෙන ගැනීම සහ මේ ගෑනු ළමයි ගැන ඉගෙන ගැනීම ( ඒ කියන්නේ එකක් ගොඩ දමා ගැනීමට  තියෙන ක්‍රම සහ විධි ඉගෙන ගැනීම ) කියන අන්ස තුන තමයි ප්‍රදාන වශයෙන් මුලික වෙලා වැඩ කලේ.

අපරාදේ කියන්න බෑ වටේ පිටේ ඔපිස් වල සිරා කෑලි හිටියට අපේ ඔපිස් එකේ හිටියා පාන් කෑලි වගේ කීප දෙනෙක්.. ගොඩක් අය ඇන්ටි ලෙවල් එකේ.. සමහරු ඒ වෙනකොටම වෙන් කරගත්ත ඉඩම් කෑලි වගේ.. බැරි වෙලා හරි ඉතිරි වෙලා හිටියනම් ඉතින් මෙලෝම රහක් නැති කවුරු හරි තමයි. අවංකවම එහෙම මෙලෝම රහක් නැති කවුරුවත් හිටියෙත් නැද්ද කොහෙද..

ඉතින් ඔපිස් එකෙන් වැඩේ ගොඩ යන්නේ නැති නිසා ඉගෙන ගන්න යන එන තැන් වලදී ගොඩ දාගන්න බැලුවට ඒකත් එච්චර සාර්ථක තත්වයේ තිබ්බේ නෑ.. මොකද ඒ දවස් වල මාත් එක්ක හිටපු (දැනුත් ඉන්න) උන් ටික ඔක්කොම වෙන ඕනේ සබ්ජෙක්ට් එකකට මොකක් හරි වැඩක්  ගන්න පුළුවන් උනාට ඔය ගෑනු සබ්ජෙක්ට් එක නම් නිකන් රින අයන්න වගේ මට්ටමක තිබ්බ උන් ටිකක්. ඒ කියන්නේ කෙල්ලෙක් ළඟට ගියාම කලිසමේ චු යන තත්වේ කියල හිතා ගන්නකො.

උන් ගැන රස කතා වෙනම ලියන්නම්. ඒ තරම් අතීසාර මිත්‍රයෝ ටිකක්.. 

ඒ දවස් වල ඉතින් විභාග 60ක් විතර නේ.. ඒවාට පාඩම් කරනවා. ඊට පස්සේ ඔපිස් එකේ වැඩ වලට කටු කනවා ඔය එහෙන් මෙහෙන් සෙට් වෙන ගෑනු ළමයි ගැන ඇනලයිස් කර කර ඉන්නවා.. ඕක තමයි ඉතින්..

කොහොම හරි ඉතින් අවුරුදු 2ක් විතර ඒ රස්සාව කරන අතරේ අධ්‍යාපන වැඩත් ඉවරයක් කරලා දැම්මා. ඒ කියන්නේ ඔළුවට හතරැස් තොප්පියක් දාල පොටෝ එකක් අල්ල ගත්ත.. හැබැයි ගෑනු සබ්ජෙක්ට් එක තාම බාලාන්ස මට්ටමේ.. (ඔය වෙනකොට අර මගේ අපත යාලුවෙක් ගණන් කරලා තිබ්බ විදියට (උන්ට පුළුවන් ඒ වගේ ඇඩ්වාන්ස් වැඩ තමයි) එක එක සිද්දි 16ක් ද කොහෙද තිබ්බට හැම එකේම අන්තිම රිසල්ට් එක බිංදුව)

ඒ වෙනකොට ඒ කොම්පැනියේ රස්සාව ටිකක් එපා වෙලා පොඩි වෙනසකුත් එක්ක සම්පුර්ණයෙන්ම සිරි ලාංකික දුරකථන සමාගමේ වැඩට ගියා.. මේ සිංහලෙන් බ්ලොග් ලිවිම පටන් ගත්තේ එහෙදි. ඔය මුල්ම කොම්පැනියේ ඉන්න කාලේ තමයි මම මේ සිංහල යුනිකේත ගැන දැන ගත්තේ මොකද ICTA වෙබ් අඩවිය මුලින්ම සිංහල යුනිකේත බාවිතා කරන වැඩේ කලේ ඔය මම වැඩ කරපු කොම්පැනියේ.  ඒ සිංහල වැඩේ කරපු යාලුවා ඒ දවස් වල මට ඕක කිව්වට මම එච්චර ගණන් ගත්තේ නෑ..  

ඉතින් කොහොම හරි අලුත් කොම්පැනියේ වැඩට ගිහින් ඉතින් රස්සාව කරගෙන හිටියට පරස්තා අන්සේ තාම රින මට්ටමේ... ඔය අතරේ ඉතින් පොඩ්ඩක් විතර එක එක සිද්දි නැගල ගියාට අවසාන උත්තරේ අන්තිමට බිංදුව තමයි.. 

කොහොම හරි අන්තිමට අපේ අම්මටත් වැඩේ ටිකක් අවුල් "මුට යකෝ මෙච්චර කරල දීලත් තාම මේ වැඩේ ගොඩ දාගන්න බැරි වුණා නේ. එකත් මටම කරන්න වෙයි වගේ" තත්වයක් තිබ්බේ. කොහොම හරි ඉතින් තව මට ලියන්න කම්මැලි සිද්දි කීපෙකින් පස්සේ ඔන්න ඉතින් මටත් දැන් මේ මොන මගුලක් ද කියල හිතෙන්න පටන් අරන් තිබ්බේ. ඒ කියන්නේ මේක යකෝ මුන්ටම ගිය රටනේ ඇයි අපි කළුද වගේ තත්වයක්.

මම ඉතින් මොන බම්බුවක් ද කියල ඉන්නකොට එක්තරා දවසක අපේ ලොක්කා මට කතා කළා. එතකොට මම ඒ කොම්පැනියේ ටිකක් සීනියර් මට්ටමේ. 

"මචං මේ කොළඹ කැම්පස් එකෙන් ට්‍රේනින් ආපු කට්ටියක් ඉන්නවා . ඔයාට පොඩ්ඩක් පුළුවන් නේද බාර අරගෙන ප්‍රොජෙක්ට් එක ගැන කියල දෙන්න" මමත් ඉතින් "ආ හරි හරි මම බලන්නම්"

අපේ ලොක්කත් ඉතින් ඒ අතින් දෙයියෙක් වගේ මනුස්සයෙක්. මට සැහෙන ලකුණු ටිකක් එහෙම දාල තමයි ඒ ළමයින්ට මාව අඳුන්වල දුන්නේ.. හෙහ් හෙහ්

දැන් පොඩ්ඩක් විතර b ෂේප් වෙලා හිටියට  එදවස මම හිටියේ v ෂේප් එකට

මමත් ඉතින් පොඩ්ඩක් බැලුව .. හි හි මරු බැලිල්ල.. මෙන්න ඉන්නවා හරහට උස ගිය  ළමයෙකුයි, තවත් ළමයෙකුයි, හඳක් වගේ ලස්සන කෙලි පොඩ්ඩකුයි. තව මල්ලි කෙනෙකුත් හිටියා ද කොහෙද.

(මම හිතන්නේ මෙන්න මේ වෙලාවේ තමයි අර දුන්නෙන් විදින එකා උගේ දුන්නේ පැටලුම ඇර ගෙන තිබ්බේ.. )

කොහොම හරි ඉතින් පොඩ්ඩක් කතා බහ කරල ප්‍රොජෙක්ට් එකේ දේවල් කතා කරලා කට්ටිය අදාළ තැන් වලට යොමු කරල මම ඉතින් ගියාද කොහෙද..

අදාළ තැන් කිව්වේ මම හිටිය තැනට ළඟින්ම අර කෙලි පොඩ්ඩ සහ ඇගේ යහළුවන්ගේ ස්ථාන සෙට් කිරීම.

ඊට පස්සේ ඉතින් ඒ ළමයින්ට එන ඔය පොඩි පොඩි ප්‍රශ්න විසඳීම එහෙම මම ම බාර ගත්ත. මෙතන ඉඳන් තමයි කතන්දරේ පටන් ගන්නේ.. 

ඇත්ත වශයෙන් ම මිත්‍රවරුනි මම බොහොම සද්භාවයෙන් තමයි කටයුතු කලේ.. මොකද ඒ වෙනකොට මම හිටියේ අර දුන්නෙන් විදින එකාගේ ආච්චිට හාල් ගරා ගන්න කියල.

හැබැයි ඉතින් අපි එහෙම කිව්වට ඒවා එහෙම සිද්ද වෙන්නේ නෑ නේ.. ඌට විදින්න හිතුනොත් ඌ විදිනවා.. 

අපේ ලොක්කගේ හොඳ කම කියන්නේ ඒ ළමයවයි මාවයි අපේ ප්‍රොජෙක්ට් එකේ එකම මොඩියුල් එකටම දැම්ම.. ඉබ්බා දියේ දැම්මම දැන් නැවේ කිව්වා වගේ.. හෙහ් හෙහ්

ඔය විදියට දවසක් දෙකක් යනකොට අර හඳක් වගේ ලස්සන ළමයාගේ මැෂිමේ එක එක ලෙඩ එන්න ගත්තා .ඒ කියන්නේ ප්‍රොජෙක්ට් එකේ  අනිත් ඔක්කොමලට වැඩ කරන කෝඩ් ඒ මැෂිමේ වැඩ කරන්නේ නෑ.. ඉතින් මට නිතර නිතර එතෙන්ට යන්ට සිද්ද වුණා මිත්‍රවරුනි.

ඉතින් ඔය ගිය වෙලාවක මම කිව්වා "නංගි ඔයා මේ මැෂිමට මෛත්‍රී කරන්න එතකොට ඔය නිතර කැඩෙන ගතිය හරි යයි" කියල.. කට තියන් ඉන්න බැරුවට ඔහේ කිව්වේ. හැබැයි  බොහොම සද්භාවයෙන් යුතුව..

එහෙම කියල මම ගියා. මෙන්න ටික වෙලාවකින් ඒ පැත්තෙන් පොඩි සද්දයක් ඇහෙනවා... මම හීන් සීරුවේ කන දාල බැලුව.. අම්මට හුඩු මෙන්න බොලේ මේ ළමයා හෝ ගාල ටැප් එක ඇරලා.. කැරකෙන දඟර සුලන් කිව්වලු..  මම ටක් ගාල ආයේ ගියා බලන්න..  එතන හිටපු එයාගේ යාලුවෙක් කිව්වා ගණන් ගන්න එපා අයියේ ඒ එයාගේ හැටි කියල.. මම ඉතින් දන්න සෙල්ලන් දාල පොඩ්ඩක් ශේප් කරන්න හැදුවට හරි ගියේ නෑ... මගේ හිතට ෆුල් අවුල්...

හවස් වෙලා අර කියපු යාලුවාගෙන් ටෙලිෆෝන් නම්බර් එක ඉල්ලන් කෝල් එකකුත් දීල හිත හැදුව කොටින්ම... කොහොම හරි අම්ම එක්කත් කිව්වා අම්මේ මෙන්න මෙහෙම වැඩක් වුණා නේ කියල.. අපේ අම්ම ඉතින් කිරි ගහට ඇන්න වගේ දැනගන්න ඇති.. ගොනා හැරෙන්න පොල් පැලේ ට තමයි කියල.. හෙහ් හෙහ්...

ඔන්න ඉතින් එදා ඔය ගත්ත කෝල් එකෙන් පස්සේ කතන්දරේ බොහොම ලස්සනට සිද්ද වෙලා මිට අවුරුදු 3කට කලින් ඒ හඳ අපේ ගෙදරට පෑයුවා..  (කොහොමද රොමැන්ටික් වචන ටික හෙහ් හෙහ්)

ඉතින් ඔය ගෙවුණු අවුරුදු 3නේ අපි දෙන්න බොහොම සන්තෝසෙන් ජිවත් වුණා.. ඒ කියන්නේ ඉඳල හිටලා පොඩි පොඩි  වලිත් එක්කම..

පහුගිය අවුරුදු වල ඇනිවසරි වලට අපි ගිය සවාරි ගැන මම කලින් ලිව්වා.. මේ ඇනිවසරියටත් අපි දෙන්න බට්ටි නංගිගේ පවුලේ අයත් එක්ක අපි පොඩි සවාරියක් ගියා..

සවාරිය ගියේ මැලේසියාවට අයත් ලංකාවී කියන දුපතට... හරියට ශ්‍රී ලංකාවේ චූටි නංගි වගේ දුපතක්.. පොඩි ලස්සන තැනක්..  සංචාරක කර්මාන්තය හොඳට දියුණු කරලා තියෙනවා.. අපි දවස් 3ක් ඉඳල ආවා..  ඔය ගමනේදී අපි දෙන්නටම ගොඩක් කාලයක් තිස්සේ ආසාවෙන් කරන්න හිටපු දේවල් කීපෙකුත් කරන්න හම්බ වුණා..

 ඒ කාලේ වගේ නෙවෙයි දැන්.  හදිස්සියකට ජෙට් ස්කී එකේ කඩේට යවා ගන්න පුළුවන් බට්ටි නගාව..

ඔන්න ඔහේ ඕනේ මගුලක් වෙන්න කියල පැරිෂුට් එකෙත් ගියා අපි දෙන්නා.. ඒක නම් අමතක නොවන අත්දැකිමක්.. කුරුල්ලන්ට අහසේ ඉඳන් පොලොව පෙන්නේ කොහොමද කියල දැන ගන්න නම් මේ වගේ පැරිෂුට් සවාරියක් යන්න ඕනේ.. පුදුම ලස්සනයි.

ඔන්න ඔය වගේ තමයි අපේ 3වෙනි ඇනිවසරිය ගෙවිලා ගියේ..  

මිට හරියටම අවුරුදු 3යි මාස 1යි දින 3කට කලින් යෙදුනු ඒ වෙඩිමේ ඇනිවසරිය වෙනුවෙන් සහ මේ මාසේ 6 වෙනිදා ට යෙදුනු මම රස්සාවට ගිහින් අවුරුදු 10ක් පිරීමේ ඇනිවසරිය වෙනුවෙන් මේක ලියල දැම්මේ...

ගෙවුණු අවුරුදු 3 සහ 10 ය ගැන වෙන වෙනම පෝස්ට් ලියන්න හිතුවත් අර දෙකම  එකම වහලක් යටින් දෙන්න ඕනේ කියල හිතල මේක ලිව්වේ.. නැතුව කිසිම කම්මැලි කමක් නිසා නෙවෙයි.. කියවන ඔබලාගේ පහසුව වෙනුවෙන්මයි...

ලබන ඇනිවසරියෙන් නැවත හමුවෙමු...

චිත්ත විකාර පොලාරිස්ලාගේ ග්‍රහලෝක විනාශය

බලෝන්මාද රටේ ඒකාධිපතියා සාධාරණත්වයේ ආණ්ඩුව බිඳ දැමුවේය. ඒකාධිපතියාගේ "වෛර කිරීම උගැන්වීම" සාර්ථක වුයේ පොදු වෛරය  තරම් අන්කිසිවක්  මිනිසුන් එක්සත් කිරීමට අසමත් වන බැවිනි. වර්ණ වාදී උපදේශක මණ්ඩලය ඔහු තෝරාගත්තේ  ඔහුගේ මෙම සංකල්පය නිසාවෙනි. 

වටකුරු හිස් ඇතියවුන්ගෙන් ශ්‍රේෂ්ඨතම මිනිසා ලෙස සැලකු විද්‍යා ප්‍රබුද්ධ ගේ න්‍යෂ්ටික පෘථක්කරණය වටකුරු හිස් ඇත්තන්ගේත් ,දිගැටි මුහුණු ඇත්තන්ගේත් විනාශය ළඟා කරවුයේය.  මහද්වීප දෙකේ න්‍යෂ්ටික සමතුලිත තාවයක් ඇතිකර අන්නෝන්‍ය වශයෙන් ඇතිවන බිය නිසා මහා විනාශය වැලකි යනු ඇතයි සිතු අසරණ විද්‍යා ප්‍රබුද්ධ ගේ බලාපොරොත්තුව සුන්ව ගියේ ය.

ගුප්ත දොර කපොල්ල, චිත්ත බලයෙන් විවෘත වන දොරවල්, ලුවා අම්මා, යාර් අල්ටයිර් ...

දනිජාබ් රටේ  ආවේ කුජටත්  , බලෝන්මාද රටේ මාදා ගුරුටත්  විනාශ වී ගිය පයේත් වරුන්ගේ ලෝකය පටවි ග්‍රහයා තුල නැවත ගොඩ නැගිය හැකිවේද? 

කුට්සි බුදහු නම් කුදා ඇත්තටම කවුද? 

දුට්ට පුළුටු ගේ කුමන්ත්‍රණ, ඩේයිමෝස් අජටාකාශ කඳවුර...

සතුටු සිරියුස් ගේ පොබෝස් අජටාකාශ කඳවුර, එතකොට බලවති සිරියුස්, දුට්ට පුළුටු ගේ බිරිඳ විරුපා පුළුටු...

වීර සිකුරු, ඉංජිනේරු ශාන්ත වේගා,  රතු මැණිකේ වේගා, පසන්වති ලුවා,  ලුවා ශිල්පියා 

සදාකාලික හිතවතා වූ ගිරි පටවි..

විද්‍යා ප්‍රබුද්ධ ගෙන් තැන ගන්නට සමත් වූ දක්ෂයා චිත්ත විකාර පොලාරිස්...

පටවි ග්‍රහයා මත බිහිවන අලුත් ජිවිත......

විකාරයි වගේ ද? හෙහ් හෙහ්

ඉස්සර අපේ අක්ක මට කිව්වේ චිත්ත විකාර පොලාරිස් කියල.. එයා විද්‍යා ප්‍රබුද්ධ ලු.. නැත්නම් මාදා ගුරු ලු... හෙහ් .. මම එයාට කිව්වේ හැබැයි විරුපා පුළුටු කියල...

දන්නා කට්ටියට මේ වෙන කොට මතක් වුනාට නොදන්න අයට නිකන් අර මාන්දමික ගතිය දැනෙනවා ඇති..

හරි බ්ලොග් ලියන අය බොහෝ වෙලාවට කතා කරන රුසියන් සාහිත්‍යය පිලිබදව ලියවෙච්ච පෝස්ට් වල මිට කලින් මම නොදැකපු එක පොතක් ගැන නිදහස් සිතිවිලි ලියන රවී අයිය ලියල තිබ්බ.. ඒ ගපුර් ගුල්යාම් ගේ මගේ හපන්කම් ගැන..  මම මෙච්චර කල් හිතාගෙන හිටියේ ඒ පොත වැඩිය සිරා පොතක් නෙවෙයි වෙන්න ඇති එකයි කවුරුත් ඒ ගැන කතා නොකරන්නේ කියල.. හැබැයි පෝස්ට් එක බලද්දී තවත් අඹ ගස් තියෙනවා කියල දැක්ක..

රුසියන් සාහිත්‍යය ගැන පොර ටෝක් දෙන්න මට බෑ.. නමුත් රුසියන් සාහිත්‍යයේ පිහිටෙන්  හීන දකින්න පුරුදු නොවන්නට මමත් මොකක් හරි කර්මාන්ත ශාලාවක මැෂිමක් ඔපරේට් කර කර ඉන්න තිබ්බා.. (දැන් කියලත් වෙනසක් නෑ.. හැබැයි දැන් මම මැෂිමට ඕනේ විදියට වැඩ කරන්නේ නෑ.. මැෂිම මට ඕනේ විදියට වැඩ කරනවා)

දැදිගම වී. රුද්රිගු මහත්මය විසින් පරිවර්තනය කරපු ,ඇලෙක්සන්දර් කසාන්ට්සෙව් විසින් රචිත ග්‍රහ ලෝකයක විනාශය පොතේ ඉන්න චරිත කීපයක් ගැන තමයි මම ඔය උඩින් ලිව්වේ..

අපි බොහෝ විට කතා කරන රුසියානු සාහිත්‍යයේ සමාජයීය, දේශපාලන, විප්ලවියය සහ සුරංගනා කතා වලට අමතරව බිහිවුණු විද්‍යා කල්පික නවකතාවක් තමයි මේක.

මේ කතාව තුල ඇති අපුර්වත්වය ලෙස මා දකින්නේ එහි චරිත වලට  පර්වර්තකයා  යොදා ඇති සිංහලකරණය කල  අපුරු විද්‍යා නම් දැමීමයි.

චරිතය ගැන අමුතුවෙන් විස්තර කිරීමක් නැතිව නමෙන් චරිතය විස්තර කරන මෙවන් නම් දැමීමක් මම මෙතෙක් කිසිම පොතක දැකල නෑ

අපිට දුට්ට පුළුටු ලා, චිත්ත විකාර පොලාරිස් ලා, විද්‍යා ප්‍රබුද්ධ ලා, වීර සිකුරු ලා ගැන අමුතුවෙන් විස්තර කරන්න ඕනේ නෑ වගේ නේද ... මුල් කෘතියේ මේ නම් කෙසේ සඳහන් වුවා දැයි මා දන්නේ නැත. නමුත් දැදිගම වී. රුද්රිගු  මහතා ඒ නම් සදාකාලිකව මතකය තුල රැදෙන විදියට  කතාවට යොදා ගෙන තියෙනවා...

කතාව අපූරු ලෙස ගලා යනවා.. වෙන ඕනෙම රුසියන් පොතක් කියවන්න කැමති කෙනෙකුට මේ පොතත් රසවිඳින්න පුළුවන්...

ඇත්තටම මේක තුන් ඈදුතු නවකතාවක පළවෙනි කොටස, මටත් තාම හම්බවෙලා තියෙන්නේ මේක විතරයි... දැන් අවුරුදු 15ක් විතර තිස්සේ මම මේක 10-15 සැරයක් විතර කියවල ඇති.. ලංකාවෙන් මෙහෙ ආවට පස්සේ අම්ම ලව්වා මම ගෙන්න ගත්ත පොත් ගොඩේ මේක තියෙනවා දැක්කේ අහම්බෙන්... එදා රවී අයියගේ පෝස්ට් එකේ මගේ හපන්කම් ගැන දැක්කම මට ඒක කියවන්න පට්ට ආසාවක් ආව.. ඒ අස්සේ පොත් ගොඩේ මේක දැක්කේ..

සදා අමරණිය සෝවියට් සාහිත්‍යය ගැන අපි කොච්චර  ලිව්වත් මදි කියල හිතෙනවා මේ පොත් ගැන එක එක්කෙනා මතකයන් අවදි කරද්දී...

සුරංගනා හීන දකින්නට කැමති, ස්ටෙප්ස්  තැනිතලාවන් දිගේ  ඔහේ ඇවිදන කමකට නැති එකෙකුගේ ජිවිතයට පෙම් බඳින, අබලන් තානායම් අස්සේ අඳුරු මුළු වල දුම් උරන සැබෑ මිනිසෙකුගේ කතාවක් අවසානයේ ඉතිරි කරන්නට හිතෙන, එහෙත් වයිෆ් ගෙන් නිතර බැනුම් අසන තවත් එක චිත්ත විකාර පොලාරිස් කෙනක් හැදු රුසියාවට...  ජයවේවා (කොම්පුටර හැදු ඇමරිකාව භංග වේවා!)  

හැඩ වැඩ අකුරින් සිංහලෙන් යුනිකේත ලියන්න

හැඩ වැඩ අකුරින් සිංහලෙන් යුනිකේත ලියන්න තිබ්බ නම් හොඳයි කියන එක මට මතක විදියට බොහෝ කාලයක් තිස්සේ සිංහලෙන් ලියන අය අතරේ තිබ්බ ආසාවක් ඉතින් දැන් ඒ වැඩේ බොහොම සරලව කරන්න පුළුවන් කියල පණිවිඩයක් මේ සිංහල යුනිකේත සමුහයට කෙනෙක් එවල තිබ්බ . ඒ කියන්නේ විවිද හැඩයේ යුනිකේත ෆොන්ට්ස් වගයක් දැන් තියෙනවා.

මම අප්ඩේට් වෙන්නේ ටියුබ් ලයිට් ක්‍රමයට නිසා මේවා මිට කලින් දන්නා සහ දැනටමත් පාවිච්චි කරන අයත් ඇති..

අපි බලමු අභය ෆොන්ට් එක කොහොමද කියල.. ඉස්සර හෝඩි පොතේ තිබ්බ වගේ රවුම් ලොකු අකුරු

කෝ බලන්න අර්ජුන කොහොමද කියල .. මට නම් ටිකක් විතර නුවර යුගේ ගතියක් මතක් වෙනවා හැබැයි ලස්සනයි නැළවිලා තියෙනවා

බාසුරු ලිව්වම බෝල්ඩ් කරන්න ඕනේ නෑ වගේ.. හෙඩින් දාන්න හොඳයි..  මම හිතන්නේ ඩිසයිනින් කරන අයට සැහෙන ප්‍රයෝජනයි

බින්දුමති දැක්කම නිකං බිංදුමති මතක් වෙනවා රවුම් අකුරු

මේ තියෙන්නේ මගේ ෆේරිවට් එක. මට ඉස්සර මගේ සිංහල අත් අකුරුත් මේ වගේ ඇදට ලියන්න ඕනේ වුණා.. ඉතින් අවුලක් නැතුව ඇදට ලියල දැම්ම.. යාන්තම් මට කියව ගන්න පුළුවන්. මේකේ නම දෙරණ

ඉමානි කියල එකකුත් තියෙනවා ඉමානිත් ඉතින් නරකම නෑ... විවිද රස සඳහා කදිමයි..

මේ අපේ ගංගානි නේ.. දන්නවනේ ගංගා.. පොඩි ලතාවක් නැත්තෙමත් නෑ..

කෝ බලන්න ගැමුණු.. සිත්තර පත්තරේ හෙඩිම මතක් වුණා... නමට හරියන කෙලින් අකුරු

මලිති නගා නම් කාලයක් තිස්සේ හිටියනේ... පරණ වුණාට තාම හැඩයි..

රජන්ත දැක්කම මතක් වෙන්නේ මොකක් ද කියල මතක් වෙන්නේ නෑ.. පොඩි කාටුන් ගතියක් තියෙනවා

මේ ඉන්නේ සමන්ත රජන්තගේ ලොකු අයියා වගේ මට හිතෙන්නේ මේ අයියලා මල්ලිලා අක්කල නංගිලා ටිකෙන් අපිට (ඒ කිව්වේ වැඩක් ගන්න අයට) සැහෙන්න ලොකු දේවල් ටිකක් කරන්න පුලුවන්

ඔය අයියල කවුරු හිටියත් මයික්රෝසොට් එකේ බිල් මාමා අතින්ම හදල එවපු ඉස්කෝල පොත එහෙම අමතක කරන්න බෑ..

දැන් ඉතින් අපිට ලස්සන ලස්සන අකුරින් එක එක විච්චුරණ සිංහල යුනිකේත වලින් ම බලා ගන්න පුළුවන් වෙයි.

මේක වර්ඩ් වල නම් ගින්දර වගේ වැඩ.. ගුග්ල් ඉන්පුට් ටුල්ස් වලත් වැඩ කළා හැබැයි කෙලින්ම බ්ලොග් එකේ ලියනකොට ටිකක් අවුල් ගියා. ෆොන්ට් එකේ සයිස් එක 12 වගේ ටිකක් ලොකු එකක් දාගත්තම හරි ගියා.

අනිත් සොෆ්ට්වෙයාර් වලට කොහොම සපෝර්ට් කරනවද නම් දන්නේ නෑ.. කට්ටිය පාවිච්චි කරලා බලන්නකෝ

මේ තියෙන්නේ බාගන්න ලිංකුව

http://goo.gl/P7ccak

මේ තියෙන්නේ ඒ ඊමේල් එකේ තිබ්බ එක ඒ විදියටම. සිංහල යුනිකෝඩ් ගෘප් එකේ නැති අය වෙනුවෙන් තමයි මේ ටික දැම්මේ.

ඔබ ඉස්කෝල පොත ෆොන්ට් එක පාවිච්චි කරන අයෙක් නම් ඒ වෙනුවට විකල්පයක් ලෙස භාවිතා කල හැකි FM ෆොන්ට්ස් වලට සමාන ෆොන්ට්ස් දොළහක් පහතින් ඇත

මෙතනින් බාගත කරගන්න.

http://goo.gl/P7ccak

zip file එක හරි වෙන වෙනම files හරි බාගත කර ගෙන install කර ගන්න. වෙනත් ඕනෑම ෆොන්ට් එකක් වගේ මේකත් ස්ථාපනය කල හැකියි. ඉස්කෝල පොත වෙනුවට මෙම ෆොන්ට්ස් ඔබ භාවිතා කරන මෘදුකාංගයේ select කල හැකියි.

FM ෆොන්ට්ස් ටික unicode ෆොන්ට්ස් වලට convert කිරීමෙන් මේවා සාදා ඇත.

මේ ෆොන්ට්ස්

1) web site development සඳහා

2) google input tools පාවිච්චි කරන අයට

හා

3) iskoola pota ෆොන්ට් එක පාවිච්චි කරන අයට යොදා ගත හැකියි.

දශකයකට අධික කාලයක් තිස්සේ unicode ෆොන්ට්ස් වල තිබුණු අඩුවක් මෙමගින් නැති වෙනවා.

දැනට සිංහල website හැම එකක්ම එක්කෝ ඉස්කෝල පොත, නැතිනම් malithiweb. මේ අලුත් ෆොන්ට්ස් ටික නිසා අඩුගානේ ඒවායේවත් විවිධත්වයක් ඇතිවෙයි යයි සිතනවා

මේක online forum එකක තිබුණු පොස්ට් එකක්. එයින් copy කර මෙසේ පල කළෙමි

උපුටා ගැනීම මෙතනින් අවසානයි...

තාම මේ ෆොන්ට්ස් දාගත්තේ නැති අයට අකුරු කොහොමද කියල බලා ගන්න පොඩි පින්තුරයක් දාන්නම්

මේකත් අර ඊමේල් එකෙන්ම තමයි උපුටල ගත්තේ

ලංකාවේ සතා මොකාද ? මැලේසියාවේ නම් Big Bad Wolf

ලංකාවේ ඉන්න අපි කතා වලින් කියවපු නපුරුම භයානකම  සතා මොකාද (මනුස්සය නැතුව..) ? උලම ද? උලමාගේ රාත්‍රිය කියල මම ඉස්සර පොතක් කියෙව්වා වගේ මතකයි.. හැබැයි මොනවගේ කතාවක් ද කියල මතක නෑ.. 

ඊට පස්සේ එහෙම බය ජනක හැඟීමක් අපිට දුන්න සත්තු මොකුන්ද? 

ගුරුලා, නරසිංහ,ඇත්කඳ ලිහිණිය පදනම් වෙච්ච කතා අපේ සාහිත්‍යයේ තියෙනවද? 

අර කණට කොඳුරලා යන වළහ මම හිතන්නේ අපේ කතාවක් නෙවෙයි..

වලි කුකුළා ජාතික සතා විදියට මොකට සලකනවද මන්ද මෙච්චර කාලෙකට දාපු වලියක් නම් අපි දැකල නෑ..

කබර ගොයා ළිඳ වටේ හිටියට ඉතින් අපිට මොකද.. දියබරියෙක් කකුල කන එකත් ඉතින් එච්චර සීන් එකක් නෙවෙයි නේ..

තිස්ස රජ්ජුරුවෝ මුවෝ මැරුවට නිකමටවත් ඔය කොටියෙක්, වළහෙක් මරපු සීන් එකක් අපි අහල නෑනේ...

සිංහයා හිටියට වැඩක් නෑ.. සිංහබාහු කතාව ටිකක් ඇඩල්ට්ස් ඔන්ලි ගතියක් තියෙනවා...  පොඩි උන්ට කියන්න විදියක් නෑනේ..

ඒ කියන්නේ ලංකාවේ අපිටත් ඉතින් අන්තිමට ඉතිරි වෙලා ඉන්නේ රතු හැට්ට කාරිගේ වෘකයයි, ඔය රුසියන් කතා වල ඉන්නේ නපුරු සත්තු ටිකයි, ඊට පස්සේ එතනින් ගියාම ඉතුරු වෙන මකරු ටිකයි තමයි නේද..  

අඩුම තරමේ රාවනාවත් ඔය වගේ මොකෙක් හරි සතෙක් එක්ක මොකක් හරි ඇඩ්වෙන්චර් එකක් කරලා නැද්ද? 

ඇත්තටම අපිට අපේම කියල සතෙක් නැද්ද හැබෑටම පොඩි උන්ව බය කරන්න..  

අපිට බොහොම සෞභාග්‍යමත් රටක් , දුෂ්ට රජෙක් සහ දුෂ්ට ඇමති මණ්ඩලේ ඉන්නවා.. වීරයෙක් අඩුයි, කුමාරියෙක් අඩුයි...කුමාරි ගැන නම් ඉතින් ඔය මොකක් හරි කරගන්න පුළුවන් නේ .. ඔය හැටක් විතර ඉන්නේ..

හරි වීරයෙක් බිහිවෙන්න නම් වීරයාට හරි යන්න සිරා සතෙක් ඕනේ..  ඒ කියන්නේ එක්කෝ මරන්න හරි, නැත්නම් මෙල්ල කරගෙන පිටේ යන්න හරි..

ඔන්න පේනවනේ රටේ තියෙන සැබෑ ගැටලුව... අපිට හරි හමන්  සතෙක් නැති කම..

මම හිතන්නේ අපි මේ රජාට බැන බැන ඉන්න වෙලාවේ ඒ වගේ සතෙක් ගැන මොනවා හරි යමක් කළා නම් මිට වඩා ප්‍රයෝජනයි...

ලංකාවේ එහෙම වුණාට මැලේසියාවේ ඉන්නවා බොහොම අපූරු වෘකයෙක්... (ඔව් ඔව් ඉතින් රතු හැට්ට කාරිගෙන් කුලියට ගත්ත එකා තමා)

කුලියට ගත්ත වුණත් මේ වෘකයා බොහොම අපුරු වැඩක් කරනවා..

දැන් හැදෙන වෘකයෝ හෙන ඇඩ්වාන්ස් ... උන් ඔය කෙල්ලෝ රවට්ටන්න මෝඩ ආතල් දෙන්නේ නෑ ආච්චිලගේ ගෙවල් වලට ගිහින්..

මේ වෘකයා අවුරුද්දට කීප සැරයක් මැලේසියාවේ මිනිස්සුන්ට කියවීම උගන්නනවා...

ලංකාවට පොත් බෙදන්නත් මේ වගේ තඩි නපුරු වෘකයෙක් හිටියනම්...  සිරාවට

මෙහෙ තියෙනවා හරි අපුරු ප්‍රදර්ශනයක්... දැන් වසර කීපයක් තිස්සේ ඉඳන් තියෙන පොත් ප්‍රදර්ශනයක් මේකේ මුලිකත්වය ගන්නේ තඩි නපුරු වෘකයෙක්..

මේ ඉන්නේ

ප්‍රදර්ශනේ නම BIG BAD WOLF BOOK SALE ලංකාවේ තියෙන මහා පොත් ප්‍රදර්ශනේ තරම් ලොකු නෑ.. නමුත් හොඳ පොත් තියෙනවා..

සැප්තැම්බර් මාසේ කට්ටිය දාන පොත් ගැන පෝස්ට් බල බල ඉරිසියා කර කර හිටපු මට දෙන්නම් බැටේ කියන්න චෑන්ස් එකක් ආවා..

මේ ප්‍රදර්ශනේ මේ සැරේ තිබ්බේ ටිකක් අමුතු විදියකට (හැම සැරේම එහෙම ද දන්නේ නැ..)
අපිට ප්‍රදර්ශනෙන් කෙලින් ම පොත් ගන්න බෑ.. පොත් ගන්න නම් අපි ඉස්සෙල්ල ගන්න ඕනේ වෘකයා ඉන්න පෙට්ටියක්..  ඊට පස්සේ ඉතින් පෙට්ටිය පිරෙන්න හිතේ හැටියට පොත් ගන්න එකයි තියෙන්නේ.. එකම නීතිය තමයි පෙට්ටිය වහල සෙලෝ ටේප් එකක් අලවල සීල් කරන්න පුළුවන් වෙන්න තරමට තමයි පොත් ගන්න පුළුවන්..

පෙට්ටි වල මිල ගණන් දෙකක් තියෙනවා

එකක් රිංගිට් 79.90යි  ඒ කියන්නේ රුපියල් 3200ක් වගේ
අනිත් එක රිංගිට් 99.90 යි ඒ කියන්නේ රුපියල් 4000ක් වගේ

තමන්ට පොත් ගන්න හිතෙන තරමේ හැටියට පෙට්ටිය තෝරාගෙන ඉතින් පොත් පුරවන එක තමයි කරන්න තියෙන්නේ.. හෙහ් හෙහ්

හරි ආතල් වැඩේ.. සැරෙන් සැරේ ගණන් හද හද ඉන්න ඕනේ නෑ.. බස් එකේ යන්න සල්ලි මදි වෙයි ද කියල හිතන්න දෙයක් නෑ...

මේ තියෙන්නේ සීන් එක

ඔය තියෙන්නේ 4000 හේ පෙට්ටිය..

මේ තියෙන්නේ පොත්

තියෙන පොත් ඔක්කොම අලුත්ම ඒවා නෙවෙයි.. ස්වර්ණ පුස්තක, රාජ්‍ය සම්මාන තියෙන ඒවාද නැද්ද කියල ෂුවර් නෑ..  හැබැයි සිරා පොත් තියෙනවා

හරි දැන් මෙතන ඉඳන් නයා....

මේ තියෙන්නේ මම ගත්ත කාඩ් බෝඩ් පෙට්ටිය
පොතුත් සමග බර කිලෝ 17ක් විතර..

මේ තියෙන්නේ අන්බොක්ස් කිරීමට පෙර අවස්ථාව

අන්බෝක්සින් අවස්ථාව..

අන්බොක්ස් කලාට පසු අවස්ථාව

පොත් ගොඩේ උස

 ඔක්කොම පොත් 38ක්... රුපියල් 4000කට පාඩු ද?

මෙතන තියෙන පොත් ටිකක් පරණයි නමුත් තත්වය අතින් ඉතාම උසස්.. ඒ කියන්නේ ලංකාවේ රුපියල් 1500ක්-2000ක් වෙන සමහරවිට ඊට වඩා ගණන් දීල ගන්න වෙන වර්ණ පින්තුර සහිත උසස් නිමාවෙන් යුක්ත පොත් තමයි ඔක්කොම..

මට තියෙන ඔලුවේ අමාරුවේ තරම ගැන පොඩි අදහසක් මේ පොත් ටික ගැන බලල හිතා ගන්න පුළුවන් වෙයි..

ඒ කියන්නේ සින්ඩරෙල්ලා කුමාරිගේ ඉඳන් , චිත්‍ර කතා වල ඉන්න බොරු කාටුන් වීරයින්, මකරු ඉන්න ෆැන්ටසි කතා, එතකොට මුහුදු හොරු, ඊට පස්සේ ලෝක සම්බාව්‍ය ඔලිවර් ට්විස්ට්, ක්‍රිස්මස් කැරෝල්ස්, ටොම් සෝයර්, පීටර් පෑන්, එතනින් ගියාම ස්ටීවන් කින්ග් කියන හාදය ලියන ටිකක් හොල්මන් කතා, මයිකල් ක්‍රිව්ටන්ගේ විද්‍යා ප්‍රබන්ද, එඩ්ගාර් රයිස් බරෝස් ගේ අගහරු ලෝකේ කතාවක්, ඊට පස්සේ පාවුලෝ කොයියෝගේ බයෝ ග්‍රැපිය,ජුල්ස් වර්න්ගේ ලෝකය වටේ අසු දවසකින් යන සීන් එක..

ඊටත් පස්සේ අයින්ස්ටයින් ගැන සියලු විස්තර (මේ පොත ඇතුලේ තියෙනවා අයින්ස්ටයින් ලියපු ලිපි, ඇමරිකානු ජනාධිපතිට යැවු ලිපිය, සහ තවත් බොහෝ ලිපි ලේඛන ඒ අත් අකුරින් ම පොත ඇතුලට දාල.. ඒ කියන්නේ පොතේ පිටු විදියට නෙවෙයි වෙනම...)

ඔය ඔක්කොම පිස්සු අස්සේ මට තියෙනවා චිත්‍ර පිස්සුව .. මයිකල් ආන්ජලෝ ගැන බොහෝ දේ අඩංගු.. (කට්ටිය ඇඳුම් නැතුව ඉන්න පින්තුර ඔක්කොමත් එක්ක)

ඊටත් පස්සේ ඔය පොෂ් තැන් වලට ගියාම පෙරල පෙරල ඉන්න තියල තියෙන ජාතියේ සිරා මැගසින්.. එකක් කෙන්යාව ගැන, අනිත් එක ගැලපගොස් දුපත් ගැන, අනිත් එක ආසියාවේ තියෙන උද්‍යාන ගැන.. පේරාදෙණියේ උද්භිද උද්‍යානෙ ගැනත් තියෙනවා

ඒ ඔක්කොමත් හරි  ඔය ස්පිරිචුවල් සයිඩ් එකේ පොත්..(කිසිම ආගමික නොවන) 2ක කුත් ගත්තා

කවද හරි හදන ගෙට ඕනේ වෙයි කියල ආර්කිටෙක්ට් ඩිසයින් පොතකුත් ඔබා ගත්තා...

අපරාදේ කියන්න බෑ කරන රස්සාවට අදාලව කියල කිසිම විෂය පොතක් ගන්න තියා හැරිලා බලන්නවත් මට හිතුනේ නෑ.. (ඔක්කොම ඉන්ටර්නෙට් එකේ තියෙද්දී මොන මගුලට සල්ලි දීල ගත්ත පෙට්ටිය පුරෝ ගන්නවද )

හරි මිත්‍රවරුනි එහෙනම් මගේ පොත් නයා අවසානයි.. හුටා තව පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනවා .. මේ ඔක්කොම පොත් ඉංග්‍රීසි.. ඒ කියන්නේ මේ පොත් ඔක්කොම මම කවදාවත් කියවන එකක් නෑ.. කවද හරි කවුරු හරි කියවයි කියන උදාර බලාපොරොත්තුවෙන් තමයි මම මේවා ගත්තේ...

කොම් පැණියට බ්ලොග් එකක්

මේ වැඩේ මම කලින් වැඩ කරපු තැනකදී අත්හදා බලපු පොඩි දෙයක්. බ්ලොග් කියවන්න ලියන්න කැමති අය ඉන්න තැනකදී ගොඩක් සාර්ථක වෙන්න පුළුවන්.  මේක ඇත්තටම වැඩ කරපු ආයතනයේ නිල වශයෙන් කරපු දෙයක් නෙවෙයි. එක ප්‍රොජෙක්ට් එකක වැඩ කරපු අපි සෙට් එකක් කරන්න පටන් ගත්ත වැඩක්..

වැඩ කරන කණ්ඩායමේ කණ්ඩායම් හැඟීම ටිකක් දියුණු කරන්න හොඳ විදියක් කණ්ඩායමේ ඉන්න අයගේ විවිධ දක්ෂතා ඒ කියන්නේ කවි,කතා,නිසදැස් වගේ එලියට ගන්න පුලුවන් ඒ වගේම දැනුම බෙදා ගන්න,පොඩි මඩක් ගහන්න, ඔය ලොකු තැන් වලට කියා ගන්න බැරි දේවල් හීනියට වගේ කියා ගන්න පුළුවන් සරල ක්‍රමයක්..

මම මේ වැඩේ කලේ  10-15ක් විතර ඉන්න ගෘප් එකක.. ඊට වැඩිය උනත් අවුලක් නෑ.. ටිකක් ඇක්ටිව් විදියට ලියන  කීප දෙනෙක් හිටියනම් මුළු ආයතනයටම වුනත් පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්.

මේ ප්‍රොජෙක්ට් එකට සම්බන්ධ අය දැන් ඔක්කොම විසිරිලා.. ඉතින් තව දුරටත් මේක ඇක්ටිව් නෑ... කාටවත් අපහසුතාවයක් සිදු වන දේවල් මේකේ නැති නිසා මේ විදියට පොඩි ප්‍රචාරයක් දෙන්න හිතුවා.. බැරි වෙලා හරි කාට හරි එහෙම එකක් දැනුනානම් අනේ මචං සොරි.. මම මේ පොඩි අයිඩියා එකක් දෙන්න කරපු වැඩක්.. හෙහ් හෙහ්  

අපි මේක පබ්ලික් සර්විස් එකක කලාට ඕනේ නම් කෙනෙකුට පුළුවන් තමන්ගේ ආයතනයේ පෞද්ගලික ජාලය තුල වුනත් මේ වගේ පොදු බ්ලොග් එකක් කරගෙන යන්න... 

හොඳට නරකට දෙකටම පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් නිසා ටිකක් වගකීමෙන් කරන්න ඕනේ...

හරි එහෙනම් ඔච්චරයි කතාව

මේ තියෙන්නේ අපේ බ්ලොගය.. 

යහපත ප්‍රමාද කිරීම - මාරයා පිළිබඳ කතාන්දරයකි.

මෙය මරණය හා විනාශයට අධිපති මාරයා පිළිබඳ කතාන්දරයකි.

දිනක් මාරයා තම සේනාධිපතියන් හදිසි සාකච්ජාවකට කැඳවා, ‘ලෝක විනාශය දැනට වඩා වේගවත් කළ යුතුයැ’ යි විධානය කළේය.

‘ලෝකය විනාශය කරා යැවීමේ ලෙහෙසිම ක‍්‍රමය අද අපි තීරණය කළ යුතුයි.’ පැවසූ ඔහු ඒ සඳහා තම යෝජනා ඉදිරිපත් කරන ලෙස තම සෙනවියන්ට කීවේ ය.

පළමුව නැගී සිටියේ වෛරයයි. ඔහු මෙසේ කීය.

‘මම පියාට විරුද්ධව පුතා, ගුරුවරයාට විරුද්ධව ශිෂ්‍යයා, ස්වාමියාට විරුද්ධව සේවකයා සහෝදරයා, එක් ජනවර්ගයකට විරුද්ධව අනෙක් ජනවර්ගය, නැගී සිටීමට සළස්වා මිනිසුන් අවුලවන්නම්.‘

‘ඔව්. දැනටමත් ඔබ එය කරමින් සිටිනවා. මීට වඩා සූක්‍ෂම ක‍්‍රමයක් මට ඕනෑ‘යි මාරයා කීවේය.

දෙවනුව නැගී සිටියේ කාමරාගයයි. ‘මම ආදරය මිනිසුන් අතරින් පිට මං කරන්නම්. මිනිසුන් තිරිසනුන් සේ හැසිරෙන මට්ටමට පමුණුවන්නම්‘

‘ඔබ එය දැනටමත් කරනු ලබන බැවින් එය අළුත් දෙයක් නොවෙයි’ මට ඔිනෑ අලූත් ක‍්‍රමයක්’’ මාරයා කීවේය.

තුන්වැනුව නැගී සිටියේ බීමත්කමයි. ‘මම මිනිසුන්ගේ සිහි බුද්ධිය විනාශ කරන්නම්. එවිට ඔවුන් දවසින් දවස විනාශය කරා යනවා ඇත’

‘මම සොයන්නේ, ඊටත් වඩා සූක්‍ෂම ක‍්‍රමයක්’ මාරයා නැවත අවධාරණය කළේය.

අවසානයෙහි නැගී සිටියේ මෑතකදී මාර සේනාවට බැඳුන උපසේනාධිපතිවරයෙකි. ඔහු තමා අදහස් කරන ක‍්‍රමය මෙසේ විස්තර කළේය.

‘ මම ධර්ම දේශකයෙකු වී ආගම ධර්මය දේශනා කරන්නම්. මම මහජනයාට පවෙන් වළන්න සිල් රකින්න, යහපත්වන්න විමුක්තිය සඳහා කි‍්‍රයා කරන්න ධර්මානුකූලව ජීවත් වන්න ආදී වශයෙන් දේශනා කරන්නම්’

ඒ අසා මාරයා විමතියට පත් විය. ’මොනවාද ඔබ ඔය දොඩන්නේ? ඕවා අපේ රාජකාරි නොවෙයි.‘යි කීවේය.

‘ඉවසන්න, සවාමීනි. මගේ කතාව තව ඉවර නැහැ’යි ඔහු කීවේය.

‘එහෙම යහපත දේශනා කරලා මම කියන්නම්. ‘ඔබට තව කල් තිබෙනවා. මේවාට ඉක්මන් වන්න ඕනෑ නැහැ. යහපත්ව ජීවත්වීමට යහපත් සමාජයක් අවශයයි. යහපත් රාජ්‍යයක් අවශ්‍යයි යහපත් ආර්ථිකයක් අවශ්‍යයි රටේ සාමය අවශ්‍යයි. එබඳු යහපත් සමාජයක් එන තුරු දැනට ඔබ ප‍්‍රාර්ථනා කළාම හොඳටම ඇති’

එය අසා මාරයාගේ මුවගට සිනාවක් නැගිණ.

‘ඔබ බොහොම හොඳයි. ඔබේ යෝජනාව ඔබ වහාම ලෝකයට ගිහින් කි‍්‍රයාත්මක කර ලෝක විනාශය ඉක්මන් කරන්න‘ යහපත කල් දැමීම මාරයාගේ සියුම් උපක‍්‍රමයකි. ඔබ යහපත කල් දමන හැම විටම මාරයා සතුටු වෙයි.

උපුටා ගැනීම

http://vimukthi.org/vimukthi/writings/14-sinhala-writings/38-sathuta-handuna-ganna

ජීවිතය ගැන අපි දකින විදිය, දන්න දේවල් ගැන අලුතින් හිතා බලන්න වැදගත් වන බොහෝ දේ තියෙන තැනක්.. ගිහින් බලන්න

නිකන් ඉන්නවට ඉලෙක්ට්‍රොනික් - Control LED with Arduino and Processing

පොඩි කාලේ ෆෝමිකා බෝඩ් කවකට්ටෙන් හිල් කර කර අම්ම වැඩට යනකොට ලියල දීල ගෙන්න ගන්න ට්‍රාන්සිස්ටර් ,රෙසිස්ටර් ,කන්ඩෙන්සර් LED,IC ලී මිට තියෙන බවුත් එක යාන්තමට නහය කිට්ටුවට අරන්  හොඳට රත් වෙලාද කියල බලල ඊයම් යාරේ වැඩිය උණු වෙන්න නොදී පරිස්සමට කැලිටික පාස්සගෙන  LED ටික පත්තු වෙනකොට තිබ්බ ආතල් එක... ගෙදර කට්ටියම එනකම් ඉඳල කාමරේ ලයිට් නිවල නිවී නිවී පත්තුවෙන බල්බ් ටික පෙන්නනකොට තිබ්බ ආතල් එක... හප්පා ඉතින් දන්නෝ දනිති...

අවුරදු 15කට විතර පස්සේ පොඩි සර්කිට් වැඩක් කළා...  

Arduino එක ගත්තා. USB කේබල් එකෙන් කනෙක්ට් කළා.  ස්කෙච් එක ලිව්වා(කොපි පේස්ට් කළා ). මවුස් එක ක්ලික් කළා... වැඩේ ඉවරයි..LED ටික පත්තු වෙනවා... ආතල් එක ක්‍ෂණිකයි.. හෙහ් හෙහ්

අතීතය සුන්දරයි හැබැයි දැන් වැඩ ඊට වඩා බොහොම පහසුයි. පොඩි දෙයක් කරගන්න ගිය වේලාවෙන් අලුත් දේවල් ගොඩක් හිතන්න පුළුවන්...ගොඩක් දේවල් කරන්න පුළුවන්.  ඉතින් වඩා හොඳ ඒකද මේකද කියල හිතන එක වැඩක් නැති දෙයක්

හරි මේ පහු ගිය සුමානෙක ගෙදර ඉන්න ගමන් කරලා බලපු පොඩි වැඩක්.. මම මේ ඉලෙක්ට්‍රොනික් අන්සේ වැඩ එච්චර දන්නේ නෑ.. පොඩි කාලේ ආසාවට කළා..  කොම්පුටරයක් ගෙදෙට්ට ගෙනාවත් හරි සර්කිට් වැඩ එහෙමම නතර වුණා.. පස්සේ ටිකක් ප්‍රෝග්‍රෑමින් ඉගෙන ගන්නකොට Assembly වලින් port ප්‍රෝග්‍රෑම් කරලා LED පත්තු කරන්න ආස වුනත් පණවගේ තිබ්බ මැසිමට කෙල වෙයි කියල ඒවා ට්‍රයි කලේ නෑ..

දැන් ටික කාලෙකට කලින් ටෙක් කතා එකෙන් ඔය Arduino ගැන කරපු වැඩසටහනක් දැකල Arduino එකක් අරන් මොනවා හරි කරන්න හිතුවත් ඒක හැමදාම කල් ගියා..

මෙහෙ ආවට පස්සේ සෙට් වෙච්ච අලුත් යාලුවන්ගෙන් කෙනෙක් මේ අන්සෙන් සැහෙන වැඩ කරනවා.. එයාගේ බ්ලොග් එක දැකල තමයි මට ආයේ වැඩේ කරන්න හිතුනේ.. මේ තියෙන්නේ ගිහින් බලන්නකෝ

ඉතාලියේ නිෂ්පාදිත ඔර්ජිනල් Arduino එකක් ගන්න කැමති කෙනෙක් ඉන්නවනම් මේ තියෙන්නේ ශසින් ගේ පුංචි බිස්නස් එක. මමත් එයාට කියල ලංකාවෙන්ම තමයි Arduino එක ගෙන්න ගත්තේ..

හරි ඕක ගත්තට මොකද තව පොඩි පොඩි කෑලි බැලි ටිකක් ඕනේ ඕකත් එක්ක වැඩ කරන්න. මම මෙහෙ ඔය ටික ගන්න විදියක් නැතුව ඉන්නකොට ශසින්ම තමයි වයර් කෑලි ටිකකුයි බ්‍රෙඩ් බෝර්ඩ් එකකුයි,  LED, තව ගැජට්ස් ටිකක් දුන්නේ වැඩේ මුලින්ම පටන් ගන්න..

කොහොම හරි එහෙන් මෙහෙන් හොයල LED එක පත්තු කළා.. ඒක හෙන සිම්පල් වැඩක්.. ගුගුල් එකේ පොඩි සර්ච් එකක් දැම්ම ගමන් ඕනේ තරම් විස්තර තියෙනවා.

පස්සේ දවසක මෙහෙ තියෙන මාර්කට් විදියේ ඇවිදලා මම තව ගැජට් ටිකක් ගත්තා.. ඊට පස්සේ තමයි මේ ප්‍රොජෙක්ට් කෙරුවාව පටන් ගත්තේ..

ඔය ගෙනාපු ගැජට් එකක් තමයි මේ අල්ට්‍රා සොනික් සෙන්සර් එක.. එකෙන් කරන්නේ ඔය අධි සංඛාත ශබ්ද තරංගයක් නිකුත් කරලා එකේ පරාවර්තනය වෙලා එන්න ගතවන කාලය මැනලා ඔය එක එක වස්තු වලට තියෙන දුර මනින එක.. ඔය අපි දකින ගොඩක් රෝබෝලගේ තියෙන්නේ ඔය ගැජට් එක..

LED පත්තු කරන එක ටිකක් සීනි බෝල වගේ නිසා (අකුරක් නොදන්නවා උනත් පොර වෙන්න ඕනේ කම නිසා)  අල්ට්‍රා සොනික් සෙන්සර් එකෙන් ම එක සැරෙන්ම වැඩක් කරන්න හිතාගෙන ගුගලයාගෙන් අහල බැලුව.. අපරාදේ කියන්න බෑ.. ඕනේ තරම් කරන්න දේවල් තියෙනවා.

ඔය එක බ්ලොග් එකක තිබ්බා මම ටිකක් දන්න කියන Processing පාවිච්චි කරලා කොහොමද මේ Arduino එකත් එක්ක වැඩ කරන්නේ කියල.

මම දැන් ටික කාලෙකට කලින් අර augmented reality වැඩේ කලේ ඔය Processing පාවිච්චි කරලනේ. මේ තියෙන්නේ ඒ විස්තරේ.. මේ Processing කියන්නේ Massachusetts Institute of Technology එකේ හදපු ඕපන් සෝස් ප්‍රොජෙක්ට් එකක්. ඒ කියන්නේ සරල ප්‍රෝග්‍රෑම් සංකල්ප පාවිච්චි කරලා අපුරු දෘශ්‍ය කලා වැඩ කරන්න පුළුවන් පුංචි සොෆ්ට්වෙයාර් එකක්. ප්‍රෝග්‍රෑමින් වල මුලික සංකල්ප දන්න කෙනෙකුට හරිම ලේසියෙන් කරන්න පුළුවන් එකක්. මේකෙන් කරපු අපුරු වැඩ ගොඩක් මෙතන තියෙනවා. Arduino කියන්නෙත් මේ Processing ප්‍රොජෙක්ට් එක පාවිච්චි කරලා හදපු තවත් සොෆ්ට්වෙයාර් එකක් (හාර්ඩ්වෙයාර් එක වෙනස්).

හරි ඉතින් මගේ ළඟ තිබ්බ බඩු කෑලි ටික පාවිච්චි කරලා මම ඕකෙන් ප්‍රොජෙක්ට් 2ක් කළා. එකක් අල්ට්‍රා සොනික් සෙන්සර් එක, Arduino සහ Processing වලින් අනිත් එක Arduino සහ Processing සමඟ LED.

පරිගණකය මගින් පාලනය කරන්න පුළුවන් ගැජට් හදන එක හෙන ජොලි වැඩක්. හෙන හයිටෙක් ගතියක් තියෙනවා එහෙම කරනකොට(මට හිතෙන හයිටෙක්). ඉස්සර නම් එහෙම ගැජට් හදන එක හීනයක් වගේ.. දැන් හැබැයි විනාඩි 10න් ඕනේ කෙනෙකුට ඒවගේ එකක් හදල පොඩි කික් එකක් ගන්න පුළුවන්..

වැල් බයිලා හැටක් විතර කිව්වට කරපු වැඩේ ගැන කිව්වේ නෑනේ..

මෙන්න මේක බලලම ඉන්ටකො..

එක පාරට තේරුනේ නැති කෙනෙක් ඉන්නවනම් මම කොම්පුටරේ මවුසා එහෙ මෙහෙ කරන විදියට තමයි අර සයිඩ් එකේ තියෙන LED ටික පත්තු වෙන්නේ..

අපේ අක්කගේ පුතාට මම ඕක පෙන්නුවා.. "ඉතින් ඕක මහ දෙයක් ද නිකන් ලයිට් ටිකක් පත්තු වෙනවා විතරනේ" අවුරුදු 10යෙ එකා ඔන්න දුන්න උත්තරේ..

පස්සේ මම ලැජ්ජාව වහ ගන්නත් එක්ක කිව්වා මට ඕන නම් කාර් එකක් එලවන්න පුළුවන් මේ මවුස් එකෙන් කියල (රිමෝට් කන්ට්‍රෝල්) අන්න එතකොට තමයි පොර පොඩ්ඩක් සැරෙන්ඩර් වුනේ.. හෙහ් හෙහ් හෙහ්..

අර අල්ට්‍රා සොනික් වැඩේ කරපු එක වීඩියෝ කරගන්න බැරි වුණා.. ඒක විස්තර කරන්න දැන් කම්මැලියි පස්සේ කාලෙක එකෙන් වීඩියෝ එකක් හදල දාන්නම්..

කරලා බලන්න කැමති කෙනෙකුට මෙන්න තියෙනව විස්තර
http://www.instructables.com/id/RGBs-with-Arduino-and-Processing/
http://arduinobasics.blogspot.com/search/label/Processing

ශාරුක් හමුව... Rendezvous with Shahruck Khan

මට කාලයක් මයිකල් ජැක්සන් පිස්සුව තදේට හැදිලා තිබ්බා.. ඒ කාලේ මම හිතුව කවදාහරි මයිකල් ජැක්සන්ගේ ලයිව් ෂෝ එකක් නම් බලන්න යනවමයි කියල.. ඒ කියන්නේ ජිවිතේ කවද හරි කරන වැඩ වලින් එකක් විදියට ඒක මම හිතාගෙන හිටියේ.  අපේ වෙලාවට මයිකල් ජැක්සන් අකාලයේ අපෙන් සමුගත්ත නිසා මගේ ඒ හීනෙත් එහෙමම ඉවර වුණා...

ශාරුක් ඛාන් සහ මයිකල් ජැක්සන් කියන්නේ සමාන කරන්න බැරි චරිත දෙකක් වුණත් අපේ කාලයේ අපිට දැනෙන ලෝකයේ බොහෝ අයට දැනෙන විදියේ දෙයක් කරපු චරිතයක්... අපි සීනි බෝල කෝණයකින් මිනිහ දිහා බලල ගොඩක් වෙලාවට එච්චර ගණන් නොගෙන හිටියට මේ ලෝකයට බලපෑමක් කරන්න පුළුවන් මිනිසුන් 50 දෙනා අතර ඉන්න කෙනෙක්  විදියට Newsweek සඟරාවෙන්  ශාරුක් ඛාන් ව නම් කරලා තිබ්බා.. ඒ වගේම බිලියන ගානක් රසිකයෝ ඉන්න සුපිරි තරුවක් 

නොසිතු වෙලාවක අපි දෙන්නට මේ සුපිරි තරුව සජීවීව දැක ගන්න අවස්තාවක් ඊයේ රෑ උදා වුණා... බට්ටි නංගිගේ සිහින කුමාරයා (මම ඇරුනම) වෙච්ච මේ සුපිරි තරුව හරියටම බට්ටි නගාගෙ උපන්දිනේ දවසෙම දැකගන්න බට්ටි නංගිට ලැබුණු උපන්දින තෑග්ගක් ... එකෙන් මට තැබුණු තෑග්ග ගානකට කෙලවිම වුනත් මගේ සිහින කුමාරියන් දෙදෙනාමත් (ඒ කියන්නේ බට්ටි නගා ඇරුනම ඉන්න හැටක් විතර වෙච්ච හොලිවුඩ්,බොලිවුඩ් ලයින් වලින් 2ක්) මටත් දැක ගන්න අවස්තාවක් උදා වුණා.. හෙහ් හෙහ් හෙහ්

ශාරුක් ඛාන් ,මධුරි ඩික්සිත් සහ රාණි මුකර්ජි  එකම වහලක් යට..  එක ගලෙන් එක කුරුල්ලයි කිරිල්ලියෝ දෙන්නයි.. සෙල්ලන්ද 

මම එළිමහන් සංගීත සංදර්ශන බලන්න මිට කලින් ගිහින් තිබුනේ එක වතාවක් ද කොහෙද.. ඒ ඔය අපේ ගෙවල් පැත්තේ තිබ්බ පොඩි සංගීතයක්... ඉස්සර අපේ ගමේ කොල්ලෝ සෙට් එක ඔය සංගීත සංදර්ශන බලන්න සෙට් වෙලා යනවා.. මට ඒක එච්චර අල්ලලා ගියේ නෑ.. අනිත් එක අපේ අම්ම කොහොමත් ඒ දවස් වල මට ඒවාට යන්න පර්මිෂන් දුන්නේ නෑ.. 

ගෘහස්ත ප්‍රසංග නම් කීපයක් ලංකාවේදී බලල තිබ්බ.. වික්ටර් රත්නායකගේ 'ස' ප්‍රසංගය එකක්.. ලංකාවේ තියෙන අනිත් ගොඩක් ප්‍රසංග ගොඩක් එච්චර එලව එලව බලන්නේ නෑ... කොහෙන් හරි සෙට් උනොත් බලනවා මිසක්...

ජිවිතේ ප්‍රථම වතාවට ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ එවැනි ප්‍රසංගයක අද්දැකීම ඊයේ රෑ ලබා ගත්ත කිව්වොත් නිවැරදියි.. ඒ තරම්ම සුපිරි විදියට තිබුණු ප්‍රසංගයක්.. මිනිස්සු පිස්සු හැදිලා වගේ බලන්න යන්න සජීවී  ප්‍රසංග ටීවී එකේ දකිනකොට ඒක පිස්සුවක් වගේ හිතුනට ඇත්තටම එවැනි අත්දැකීමක් ජිවිතේ ලබන්න ඕනේ මොකද අපි හැමෝගෙම ඇතුලේ රිද්මයට තියෙන ආසාව නිතැතින්ම එළියට එනවා ඒ වගේ ප්‍රසංග වලදී.. ඒක ගෘහස්ත ප්‍රසංගයකින් වත් ගෙදර කන පැලෙන්න සද්දෙට සිංදු දාගෙන ඇහුවත් ගන්න අමාරුයි..

මීට වසර කීපයකට කලින් ලංකාවේදී පවත්වපු Temptation ප්‍රසංගයේදී සිද්ද වෙච්ච අවාසනාවන්ත සිද්දිය නිසා ශාරුක් ඛාන් නැවත ලංකාවේදී ආයේ එහෙම ප්‍රසංගයක් පවත්වයිද කියල ෂුවර් නෑ ඉතින්..

ඉතින් හදිස්සියේම දැනගත්ත මේ අවස්ථාව මිස් කරගන්නේ නැතුව අපි දෙන්න ගියා මේ සුපිරි Temptation Reloaded 2014 ප්‍රසංගය දැක ගන්න. සැහෙන්න දිග පෝලිමක පැයක් විතර ඉඳල කොහොම හරි අපි දෙන්න ඇතුලට පැන ගත්තා. 

මෙතන ඉඳන් විස්තරේ පොටෝ වලින් දාන්නම්..

මේ තියෙන්නේ වේදිකාව වැඩේ පටන් ගන්න කලින්.. අපි හිටියේ පිටිපස්සට වෙන්න ඒ කියන්නේ වේදිකාවෙන් 200m විතර පිටිපස්සේ ඉතින් හරියටම පෙනුනේ නෑ..

මුලින් තිබ්බ මම නම නොදන්නා තව කීප දෙනෙක් ගේ අයිටම් කීපයකින් පස්සේ රාණි නංගි එලියට බැහැපු අවස්ථාව.. ලෙන්ස් එක උපරිමත් සුම් කරලා තව පොඩ්ඩකුත් කරකවල ගත්ත පොටෝ ටික තමා මේ..

මධුරි ගේ ලස්සන

කිං කාන් ගේ පැමිණීමට සැරසීම

කිං කාන් 

 තවත් ඉන්දියානු ගායකයෙක් මම එච්චර දන්නේ නෑ..

 ශාරුක් ඛාන් රසිකයන් සිහින ඉටු කිරීම. පිරිසේ හිටපු ගෑනු ළමයෙක්ව වේදිකාව උඩට ගෙනල්ල ඒ ළමයත් එක්ක බොහොම අපුරු විනාඩි කිහිපයක් ඔහු ගත කළා.. ෆිල්ම් වල විදියට රඟපාමින් මතක හිටින විදියේ දෙයක් ඒ තරුණිගේ ජිවිතයට එක් කරන්න ඔහු සමත් උනා..

ඔහුගේ අත්සන සහිත පොතක්, විශාල චායාරූපයක් සමග තවත් තෑගී කිහිපයක් අවසානයේදී ඒ තරුණියට ලබා දුන්නා... 

ඊට පස්සේ වේදිකාව උඩට ගත්ත කපල් එක.. මේ දෙන්නටත් සිරාම ආතල් එකක් දුන්න.. කොල්ලට කෙල්ලට සලකන්න ඕනේ විදිය උගන්නල අන්තිමට  කොල්ලගේ ඇඟ උඩ ඉදගෙන හෙන විකාරයක් කළා.. හැබැයි හරිම රසවත් විදියට ඒ සියල්ල කළා

කොල්ලගේ ඇඟ උඩ කෙල්ලත් එක්ක සැපට වාඩි වෙලා ඉන්න අවස්ථාව.. හෙහ් හෙහ්

 ඊට පස්සේ අලුත්ම චිත්‍ර පටිය වෙච්ච චෙන්නායි එක්ස්ප්‍රස් එකේ තියෙන මේ ලුන්ගි ඩාන්ස් එක කරන්න රසිකයන් අතරින් තවත් විවාහක පිරිමි කෙනක් ව තොර ගත්තා.. ඒ මනුස්සයට සරමක් අන්ද වල නැටුම උගන්නමින් තවත් අපුරු රංගනයක් ඉදිරිපත් කළා.. 

වේදිකාවට ගත්ත හැමෝටම ඔහුගේ අත්සන සහිත පොතත්, අත්සන සහිත විශාල  පොස්ටරය්කුත් තවත් තෑගී කිහිපයකුත් ලබා දුන්නා

මේ තියෙන්නේ මධුරිත් එක්ක කරපු රංගනය

 මේ රාණි එක්ක

 දෙන්නත් එක්කත් නැටුවා.. 

වියදම් කරපු ගානට පාඩු නෑ කියල හිතෙන අපුරු ප්‍රසංගයක්... මැලේසියාවේ (හිටපු ද ඉන්නද කියල ෂුවර් නෑ)අගමැති මහතීර් මොහොමඩ් මැතිතුමාත් මැලේසියානු රජ පවුලේ සියලු දෙනාත් මේ ප්‍රසංගය සජීවීව බලන්න එකතු වුණා..  මැලේසියාවේදී කෙනෙකුට ලබන්න පුළුවන් ඉහළම නම්බු නාමය වන "දාතුක්" කියන එකත් ශාරුක් ඛාන්ට ලැබිල තියෙනවා.. මිනිහ හැබැයි ඒක පොඩි ජෝක් එකක් විදියට ගත්තා ෂෝ එක පටන් ගන්නකොටම.. හෙහ් හෙහ්

අවසාන වශයෙන් කියන්න තියෙන්නේ ලොවම වසඟ කරන්න පුළුවන් හැකියාවක් අවංකවම ශාරුක්ට තියෙනවා... කුඩා කාලයේදීම අහිමි වූ මා පිය සෙනෙහස නිසා  ජීවිතය ජයගන්න පටන් ගත්ත බිංදුවෙ සිට හිනි පෙත්තටම නැගපු අපේ කාලයේ චරිතයක්..