සිලිකන් නිම්නයේ වීර සොරු හෙවත් පරිගණකය මේසේ උඩට ආපු හැටි 2 කොටස

මේකේ මුල කොටස මෙතනින් බලන්න පුළුවන්...

ඊයේ සීන් එක නතර වුණේ බිල් ගේට්ස් එයාගෙ DOS ඔපරේටින් සිස්ටම් එක ලියන්න පටන් ගන්න තැනිනුයි ස්ටීව් ජොබ්ස් Xerox PARC එකෙන් ගත්ත තාක්ෂණයෙන් එයාගේ APPLE 2 පරිගණකයට අලුත් මුහුණුවරක් ගේන්න යන තැනිනුයි නේ.

ස්ටීව් ජොබ්ස් කියන්නේ මොනවගේ පාලකයෙක් ද කියන දේ මේ ෆිල්ම් එකේ සෑහෙන්න හොඳට මතු කරල තියෙනවා. ඔහු වෙනම ලෝකෙක ජීවත් වෙච්ච හැමදේම වෙනස් විදියට බලපු චරිතයක් නේ.. ඔහුගේ ඒ ගති ගුණ හොඳ සහ නරක යන දෙවිදියටම ඔහුට බලපාල තියෙනවා. ඔහුට දාව ඔහුගේ පෙම්වතියට උපදින දරුවා ඔහු ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. සෑහෙන කාලෙකට පස්සෙ ඔහු ඒක පිළිගත්තත් මුල් කාලෙදි හරිම දඩබ්බර විදියට තමා හැසිරෙන්නේ.

ඇපල් 2 එකෙන් පස්සේ බිල් ඊළඟ නිපැයුම ලෙස Apple Lisa නමින් ඔහු තවත් පරිගණකයක් නිපදවනවා. මේකේ Lisa කියන නම ඔහු දාන්නේ ඔහු විසින් ප්‍රතික්ෂේප කරන ඔහුගෙ දියනිය ඔහු විසින් ම දාපු  නමමයි.

මේ කාලෙදි ඇපල් සමාගමේ සභාපති ලෙස ලෝක ප්‍රකට පෙප්සි කෝලා සමාගමේ සභපති ලෙස වැඩ කරපු John Sculley ව බඳවා ගන්න ස්ටීව් ජොබ්ස් සමත් වෙනවා. ඔහු එය කරන්නේ බොහෝම අපූරු කියමනකින්.. ඔහු John Sculley ගෙන් අහන්නේ. "Do you wanna sell sugared water for the rest of your life or you wanna make history?" කියල. 

Lisa  ග්‍රැෆිකල් යූසර් ඉන්ටර්ෆේස් යොදාගෙන හදපු පළමු වෙනි ඇපල් පරිගණකය උනත් ඒක එතරම් සාර්ථක වෙන්නෙ නෑ. 

මේ තියෙන්නේ Apple Lisa පරිගණකය.

මේ අතරේ බිල් ගේට්ස් IBM එකත් එක්ක එකතු වෙලා වැඩ කරන්න පටන් ගන්නවා. ඒ කියන්නේ DOS එක සහ තව තව සොෆ්ට්වෙයාර් වැඩ. ඔය අතරෙදි බිල් ගේට්ස් දකිනවා මේ Lisa  පරිගණකය . එතෙන්දි ඔහු තේරුම් ගන්නවා IBM  සමාගමට ලේසි වෙන්නෙ නෑ කියන එක. මේ අතරේ ස්ටීව් ජොබ්ස් මේ අලුතින් ගත්ත තාක්ෂණ සියල්ල දාල හදනවා එයාගේ අලුත්ම MACINTOSH පරිගණකය. 1984 ජන්වාරි මසේ 24 වෙනිදා ඇපල් සමාගම නිල වශයෙන් මේක වෙළඳ පොළට නිකුත් කරනවා. මේක තමයි මවුස් එකක්, ග්‍රැෆිකල් යූසර් ඉනටර්ෆේස් එකක් ,සහිත එකම පුද්ගලික පරිගණකය.  මේ සමඟම ඇපල් සමාගමේ ආදායම් සිතාගත නොහැකි ලෙස වැඩි වෙනවා.. ඇපල් කියන නම ටිකෙන් ටික දැවැන්ත වෙනව මේ කාලෙදි

මේ තියෙන්නේ MACINTOSH  පරිගණකය.

මම පස්සෙ දැනගත්ත විදියට MACINTOSH  කියන්නේ ඇමරිකාවේ හැදෙන එකතරා ඇපල් විශේෂයක් ලු. 

මරු සීන් එකක් තියෙනවා ඔහු ඇපල් සමාගමට අලුත් සේවකයින් ගන්න ඉන්ටර්විව් කරන අවස්ථාවක්. බොහෝම රාජකාරි මට්ටමින් ඉන්ටර්විව් එක කරගෙන යන තැනට ස්ටීව් එනවා කොට කලිසමක් ගහගෙන සෙරෙප්පු නැතුව. ඔහු පෙම්වතිය සමඟ වලියක් දාගෙන ටිකක් තද වෙලා තමයි එන්නේ. ආපු ගමන් ඉන්ටර්විව් එක කරන කෙනා ස්ටීව් ව හදුන්වා දෙනවා. ඊට පස්සේ සිද්ද වෙන දේ දිහා ටිකක් බලා ඉඳල ස්ටීව් අර ආපු කෙනාට කියනවා "You are an IBM Type" කියල. අර මිනිහ පොඩ්ඩක් අවුල් ගිහින් ඒක සාධාරණීකරනය කරන්න ට්‍රයි කරනව. කතාව යන අතර තුරේදි ස්ටීව් ගන්නව කකුල් 2 මේසෙ උඩට.. අර පොර දැන් ෆුල් අවුල්... ඔහොම ටිකක් වෙලා අර මනුස්සය දිහා බලාගෙන ඉඳල ස්ටීව් අහනව "Are you a virgin?" කියල... හික් හික්... අනාතයි නේද? අර යකාට කට උත්තර නැති වෙනවා.. 

අන්තිමට ස්ටීව් ඔහුට කියනව එයාව ඇපල් සමාගමට සුදුසු නෑ කියල...

මේ වෙලාවේ මෙතන ඉන්නව ස්ටීව් ගේ යාළුවා වොස්නියැක්. ඔහු මේ ගැන හොඳටම කලකිරිල ස්ටීව් ට කියනවා ඒ කරපු දේ වැරදියි කියල. අන්න ඒ වෙලාවේ ස්ටීව් ජොබ්ස් බොහොම ලස්සන කතාවක් කියනවා. ඔහු කියනවා අපි දැන් මේ කරන්නේ අපේ ආයතනයේ දොරවල් විවෘත කරන එක. අපි එක වැරදි දොරක් හරි විවෘත කලොත් බොහෝ නරක දේවල් ආයතනය තුලට එන්න පුළුවන් කියල.

කොහොම වුනත් වොස්නියැක් ස්ටීව් ගේ ක්‍රියාකලාපයන් ගැන ඔහුට අවවාද කරනවා. 

බිල් ගේට්ස් මේකට හාත්පසින් ම වෙනස් චරිතයක්. මිනිහ කූල් එකේ වැඩ කරනවා ඒ වගේම හීන් නූලෙන් වැඩ කරන්න දක්ෂයා.ඇපල් සමාගමේ නිපැයුම් දකින බිල් ගේට්ස් තේරුම් ගන්නව ඔවුන් ඇපල් එකත් එක්ක වැඩ කිරීමේ අවශ්‍යතාවය. බිල්,පෝල්,බෝල්මර් 3 දෙනා යනවා ඇපල් සමාගමට. ස්ටීව් ජොබ්ස් මෙයාලව මායිම් කරන්නේ නැතුව ඉන්න අතරෙදි බිල් ගේට්ස් ලස්සනට ස්ටීව් ජොබ්ස්ට බෝලෙ බස්සනවා. කාගෙත් පොදු සතුරා වෙච්ච IBM එක බිල් ගේට්ස් එතෙන්දී ස්ටීව් ජොබ්ස්ට විකුණනවා.. කොහොම හරි බිල් ගේට්ස් ඇපල් එකට සොෆ්ට්වෙයාර් ලියන වැඩේ තමන්ගේ අතට ගන්නවා. මයික්‍රොසොෆ්ට් එක්සෙල් කියල අපි දැන් දන්න වැඩසටහන් තමයි බිල් ගේට්ස් මාකට් කරන්නේ. ඔය ස්ප්‍රෙඩ්ෂීට් සොෆ්ට්වෙයාර් එකත් මයික්‍රෝසොෆ්ට් එකෙන් සල්ලි දීල අරන් දියුණු කරපු එකක්. 

ඔන්න ඔය විදියට තමා මුල් කාලෙදි බිල් ගේට්ස්,ස්ටීවි ජොබ්ස්,ඇපල්,මයික්‍රෝසොෆ්ට් වැඩ කරන්නේ. ස්ටීව් ජොබ්ස් ඔහුගේ අනාගත දැක්ම නියම විදියට මේ කාලෙදි පාවිච්චි කරනවා. ඔහු සිය සේවකයින් ව පෙර කවරදාවත් නොවූ විරූ විදියට හිතන්න පුරුදු කරවනවා. ඒ වගේම බොහොම දරුණු විදියට මිනිස්සුන්ගෙන් වැඩත් ගන්නවා. ඔහුගේ සිතේ මැවෙන දේ ඒ විදියටම සිද්ද වෙනකම් ඔහු අතාරින්නෙ නෑ. බොහොම දරුණු පාලකයෙක් හැබැයි ඒ වගේම සමාගමේ සම්පූර්ණ අනාගතය නිවැරදිව තීරණය කිරීමේ හැකියාවත් ඔහු සතුව තියෙනවා. ඒක සේවකයෝ ඔක්කොමත් දන්නවා.

ෆිල්ම් එකේ එක තැනක දී මහ රෑ ස්ටීව් ඇවිල්ල බොහොම මහන්සිවෙලා වැඩ කර කර හිටපු සේවකයෙකුට බනිනවා. ඉවසගෙන ඉන්න බැරිම තැන මේ සේවකයා ජොබ්ස් ට කටින් ලේ එන්න ගහනවා.. හික්...

බොහෝ සේවකයෝ ඔහුට ත්‍රස්තවාදියෙකුට වගේ බයයි.. ඔහු ඇපල් සමාගමේ නිල කොඩිය විදියට ඒ කාලෙදි පාවිච්චි කරන්නේ අර මුහුදු හොරු පාවිච්චි කරන මීනී ඇටසැකිලි තියෙන රූපේ (දේදුනු පාට ඇපල් ගෙඩියකුත් එක්ක).  හැබැයි ඔහු ඒ හැම දේකින් ම නිර්මාණශීලී විදියට හිතන්න සිය සේවකයින්ට අනුබල දෙනවා. එහෙම කරන්න බැරි වෙච්ච එකා ඉවරයි.. :)

එක දිගට දවස් 2-3 මිනිස්සු වැඩ කරනවා. ඔවුන්ට ඇති තරම් බොන්න කොකා කෝල,පෙප්සි, කන්න පීසා සමාගම ගානේ ලබා දෙනවා.. හික් හික්... අවුරුදු බර ගානකට පස්සෙත් වෙන මොන සංකල්පේ නැති උනත්. ඔය කන්න බොන්න දෙන සංකල්පෙ නම් හැම සොෆ්ට්වෙයාර් කොම්පැනි එකකම තියෙනවා. 

ඔන්න ඔහොම දේවල් සිද්ධ වෙනකොට බිල් ගේට්ස් මයික්‍රෝසොෆ්ට් වින්ඩෝස් මෙහෙයුම් පද්ධතිය එළියට 

දානවා. Microsoft Windows 1.0 විදියට. මේකත් ග්‍රැෆිකල් යූසර් ඉනට්ෆේස් එකක් සහිතව තමා එන්නේ. මේ 1985 අවුරුද්දෙ නොවැම්බර් මාසේ 20 වෙනිදා. 

කොහොම හරි මයික්‍රෝසොෆ්ට් වින්ඩෝස් එළියට ආපු ඒක ස්ටීව් ජොබ්ස්ට ෆුල් අවුල් යන සීන් එකක් වෙනවා. ඔහු බිල් ගේට්ස් ට එන්න කියල බනිනවා ඔහුගේ තාක්ෂණය හොරකම් කළා කියල. බිල් ගේට්ස් වැඩි සද්ද බද්ද නැති හීන් නූල් කාරයනේ. ඔහු කවදාවත් ස්ටීව් ජොබ්ස්ට බනින් නෙ නෑ.. ඔහු බොහොම ලස්සනට ස්ටීව් ජොබ්ස්ට එත්තු ගන්නනවා තමන්ගේ මයික්‍රෝසොෆ්ට් වින්ඩෝස් වලින් ඇපල් සමාගමට කිසිම තර්ජනයක් නෑ කියන එක. ඊට පස්සේ බිල් ගේට්ස්  ඔහුට කියනවා ඇපල් මැකින්ටොෂ් කියන්නේ කවදහරි බිල් එයාගේ අම්මට අරන් දෙන්න හිතාගෙන ඉන්න කොම්පියුටර් එක කියල... හි හි හි... බිල් ගේට්ස් ස්ටීව්ට කියනවා අපි ඔක්කොම එකම පවුලක් වගේ කියල..  හික් හික් හික්..

කොහොම වුනත් ඇපල් මැකින්ටොෂ් ලෝන්ච් කරන දවසෙදි ස්ටීව් ජොබ්ස් මයික්‍රෝසොෆ්ට් එක තමන් වෙනුවෙන් සොෆ්ට්වෙයාර් හදන බවටත් ඔවුන් එකම පවුලක් බවත් ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කරනවා . ඒ එක්කම IBM එකට විරුද්ධව ඔවුන් නිර්මාණය කරපු අර මුල් කොටසේ මම දාපු ඇඩ් එකත් ඔහු මේ වෙලාවෙ ප්‍රසිද්ධ කරනව.

ඇත්තටම් ස්ටීව් ජොබ්ස් දක්ෂයෙක්. නමුත් ඔහු සෑහෙන්න තමන් ව සහ තමන්ගේ නිර්මාණ අධිතක්සේරුවට ලක් කරගෙන හිටපු පුද්ගලයෙක්. අවංකවම ඔහුට එය හිමිවිය යුතු දෙයක්..

මේ සීන් ෆිල්ම් එකේ බලන්නම ඕනේ.. කිව්වට ඒ ගතිය එන්නෙ නෑ..

නමුත් පස්සේ ස්ටීව් දැන ගන්නවා තමන්ට ඉන්න ලොකුම තරඟ කරුවා IBM  නොවෙයි මයික්‍රෝසොෆ්ට් වින්ඩෝස් කියන එක. ඒ වෙනකොට මයික්‍රෝසොෆ්ට් වින්ඩෝස් සහිත පරිගණක ජපානයටත් අපනයනය කරන්න තරම් බිල් ගේට්ස් සමත් වෙනවා.  අන්න එතෙන්දි ඔහු බිල් ගේට්ස් ට නැවත බනිනව.

මෙච්චර කල් සද්ද නොකර අහගෙන හිටපු බිල් ගේට්ස් ඇත්ත මොකක් ද කියන එක ඒ වෙලාවෙදි පැහැදිලි කරනව. හැම කාර් එකකම ස්ටියරිං වීල් තිබුණට කවුරුවත් ඒක තමන් සොයා ගත්තා කියල කෑ ගගහ යන්නෙ නෑ කියල ඔහු කියනවා. ඊට පස්සේ බිල් ගේට්ස්, ස්ටීව් ජොබ්ස් ට මතක් කරනවා Xerox නොහිටින්න Xerox  ගෙන් ඔවුන් මේ අදහස් නොගන්න මේ කිසිදෙයක් මේ විදියට වෙන්නෙ නෑ කියල. ඒ එක්කම ස්ටීව්ට කලින් බිල්ගේට්ස් Xerox එකේ නවතම අදහස් තමන්ගේ වින්ඩෝස් වලට යොදා ගත්ත බවත් බිල් ගේට්ස් ස්ටීව්ට කියනවා. අන්න එතෙන්දි ස්ටීව් ජොබ්ස් බිල් ගේට්ස් ට පරදිනවා. මොකද බිල් ගේට්ස් ඇත්ත මොකක් ද කියන එක හරියට දැන ගෙන තමා වැඩ කරන්නේ. නමුත් ස්ටීව් ජොබ්ස් ඔහුගේ සිහින කෙසේ හෝ සැබෑ කරගෙන තමන් අනුන්ට වඩා ඉහළින් තබා ගෙන වැඩ කරන්න හදන කෙනෙක්. මෙතනදි අන්න ඒ දේ ස්ටීව් ජොබ්ස් තේරුම් ගන්නවා.

හරියට බුද්ධිමය යුද්ධයක් තිබුණු කාලයක් වගේ මේ කාලේ. බොහෝ වෙලාවට නියම දක්ෂයෝ සහ දක්ෂ කම් හරියටම ප්‍රයෝජනයට ගන්න නොදන්න දක්ෂයෝ අතරින් නියම දක්ෂයා නැත්නම් All Rounders ලා ජය ගන්නවා වගේ දෙයක් කිව්වොත් නිවැරදියි.

කොහොම හරි ෆිල්ම් එක ඉවර වෙන්නේ ස්ටීව් ජොබ්ස් සිය 30 වෙනි උපන්දිනය සමරන සාදයෙන්. එතනදි සමාගමේ සභාපති John Sculley බොහොම ලස්සන කතාවක් කරල ස්ටීව් ජොබ්ස්ට සුභ පතනව. නමුත් හරියටම ඊට මාස 3කට පස්සේ ඔවුන් ස්ටීව් ජොබ්ස්ව ඇපල් සමාගමෙන් ඉවත් කරන්න කටයුතු කරනවා. ඒ මොකද කියන එක ෆිල්ම් එකේ මම නොකියපු සමහර සිද්ධි නිසා බව ෆිල්ම් එක බලනකොට ඔයාලට තේරෙයි.

ෆිල්ම් එක ගැන ලියන්න තියෙන්නෙ මෙච්චරයි. මම බොහෝම සාරාංශ කරල මේ ලිව්වේ. මේ අපුරූ මිනිස්සු ගැන හැදුනු බලන්න වටින ෆිල්ම් එකක් ඒක. කොහොමද මිනිස්සු දියුණු වෙන්නේ කියන දේ ගැන අපිට අලුතින් හිතන්න පටන් ගන්න මේක නියමයි. ඇත්ත ඔවුන් නියම කාලෙදි නියම තැන ඉන්න වාසනාව ලබාපු මිනිස්සු. නමුත් ඔවුන් දියුණුව කවුරු හරි ගෙනත් දෙනකම් බලාගෙන හිටියේ නෑ. අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජනේ අරගෙන ලෝක ඉතිහාසයම වෙනස් කලා. ඒත් අපි, තමන්ටම කියල ගෙයක් දොරක් හදාගන්නත් නොපෙනෙන දෙවියන්ගෙන් උදව් ඉල්ලනවා. 

සිලිකන් නිම්නයේ වීර සොරු හෙවත් පරිගණකය මේසේ උඩට ආපු හැටි 1 කොටස

සිලිකන් නිම්නය ගැන අපි හැමෝම වගේ දන්නව. දන්නේ නැත්නම් මෙතනින් විස්තර දැන ගන්න පුළුවන්. සිලිකන් නිම්නය අපේ කාලයේ තාක්ෂණික වීරයෝ ඔක්කොගෙම වගේ උපන් ගම කියන්න පුළුවන්. ඒ සිලිකන් මහගෙදර හිටපු සාමාන්‍ය කොල්ලෝ දෙතුන් දෙනෙක් මුලු ලෝකෙම වෙනස් කරපු කතාව නොදන්න අයට දැන ගන්න සහ දන්න අයට වඩා විස්තර සහිතව දැන ගන්න නියම වීඩියො ටිකක මට හම්බ වුණා.

Pirates of Silicon Valley

The Triumph of the Nerds: The Rise of Accidental Empires 

ඔන්න ඔය ලින්ක් දෙකෙ තියෙන වීඩියෝ ටික පුළුවන් නම් හොයා ගෙන බලන්න. අපිට හිතන්නත් බැරි දේවල් 1970 දශකය වගේ කාලෙක පුංචි කොලු ගැටව් ටිකක් කරපු හැටි බලන්න පුළුවන්. ඉස්සෙල්ල Pirates of Silicon Valley බලල පස්සෙ The Triumph of the Nerds: The Rise of Accidental Empires (මේකේ කොටස් 3ක් තියෙනවා. 3ම බලන්න) තමයි මම නම් බැලුවේ. කොහොම බැලුවත් එකයි. 

මේක යාලුවෙකුගෙන් මට ලැබුණ එකක් නිසා ඩවුන්ලෝඩ් කරගන්න ලින්ක්ස් දෙන්න විදියක් නෑ. හැබැයි හොඳ ටොරන්ට්ස් හොයා ගන්න අමාරු නෑ. මට කෝල් එකක් දීල ඔපිස් එක පැත්තේ ආවොත් පෑනකට ඔය ටික කොපි කරල දෙන්න පුළුවන් කැමති කෙනෙකුට..

හරි ඩවුන්ලෝඩ් කරල බලන්න විදියක් හරි එච්චර උනන්දුවක් හරි නැති අය වෙනුවෙන් මම සරලව පොඩ්ඩක් විස්තර කරන්නම්. 

කොම්පියුටර් කියන සංකල්පේ ගොඩක් පරණ දෙයක්. සාමාන්‍ය සැලකීම චාල්ස් බැබේජ් කියන කෙනා මුල්ම කොම්පියුටරේ හැදුව කියන එක. ඒ කියන්නේ 1812 දි විතර. මේ තියෙන්නේ සියවස් 2ක විතර තිස්සේ දියුනු වෙලා කාමර පුරා පැතිරුණ මේන්ෆ්‍රේම් යුගයෙන් ගෙදර මේසෙ උඩට කොම්පියුටරය කියන උපකරණය ගෙනාපු කතන්දරේ..

1970 ගනන් වලදි පරිගනක ලෝකයේ දැවැන්තයා වෙලා හිටියේ IBM සමාගම හැමෝම ආදරේට කිව්වේ BIG BLUE කියල. ඔවුන් පරිගණකය සැලකුවේ අතිශයින්ම සුදුසුකම් ලත් වැදගත් යැයි සම්මත මිනිසුන් කොට්ටාශයක් විසින් අතිශය වැදගත් කටයුතු සඳහා පමණක් භාවිතා කළ හැකි සම්භාවනීය යන්ත්‍රයක් විදියට. IBM කොම්පියුටර් ගැන අදටත් මිනිස්සුන්ගේ ඔලුවේ තියෙන්නේ ඒ වගේ හැඟීමක් (ටිකක පරණ පරම්පරා වල අයගේ). ඔවුන් ඒ සංකල්ප වලින් මිනිස්සුන්ව බ්‍රේන් වොෂ් කරල තිබ්බ කිව්වත් හරි..

1984 දි ස්ටීව් ජොබ්ස් විසින් ප්‍රකට සිනමා අධ්‍යක්ෂක Ridley Scott ගේ අධ්‍යක්ෂනයෙන් නිපදවමු මේ වෙළඳ දැන්වීමෙ ඔය අදහස නියමෙට තියෙනව. මෙම දැන්වීම අදටත් ලෝකයේ හොඳම වෙළඳ දැන්වීම් අතර තියෙනවා. 

හරි ඔන්න ඔහොම BIG BLUE ඒකාධිකාරයකට යටත්ව මේ පරිගණකය තිබිච්ච කාලෙ ගැටවර වයසේ හිටපු නර්ඩ් කොල්ලො ටිකක් කරපු හපන් කම් ටිකක් තමයි මෙච්චර දුරක් මේ ලෝකේ ගෙනාවේ. 

කොම්පියුටරේ වැඩ කරන හැටි ගැන උනන්දු වෙච්ච ගොඩක් අය ඒ කාලේ ඔය සිලිකන් නිම්නය කියන හරියේ හිටියා. අපේ නම් නිකන් පංචිකාවත්ත වගේ කියල හිතමු. එක එක ගැජට් කෑලී වලින් එක එක සර්කිට් අටෝ අටෝ වැඩ කරන කොල්ලෝ තරඟෙට වගේ තම තමන්ගේ මිතුරන් අභිබවන්න එක එක විදියේ ගැජට් හදපු අපූරු පළාතක් මේක.

ඔය කාලෙදි MITS Altair 8800 කියල කොම්පියුටරයක් ගැන ඒ කාලේදි යන්තම් අවුරුදු 16-18 වගේ වෙලා හිටපු බිල් ගේට්ස්,පෝල් ඇලන්,ස්ටීව් ජොබ්ස්,ස්ටීව් වොස්නියැක්,ස්ටීව් බෝල්මර් කියන අපේ වීරයෝ සෙට් එකට අහන්න ලැබෙනවා. මෙතන බිල් ගේට්ස්,පෝල් ඇලන්, ස්ටීව් බෝල්මර් කියන්නේ එක සෙට් එකකුත්

බිල් ගේට්ස්,ස්ටීව් බෝල්මර් 

බිල් ගේට්ස්,පෝල් ඇලන්

ස්ටීව් ජොබ්ස්,ස්ටීව් වොස්නියැක් කියන්නේ තව සෙට් එකකුත් විදියට තමා හිටියේ. ඒ කාලේදි Altair 8800 කියන්නේ සුපිරි භාන්ඩයක්. පොඩි පොඩි ස්විච් ටිකකුයි බල්බ් ටිකකුයි විතරක් තිබ්බට ඒක ඇතුළේ පරිගණක වල මූලික සංකල්ප කිහිපයක් තිබිල තියෙනවා. අන්න ඒ නිසයි මේ කොල්ලන්ට කාල ඉන්න බැරි වෙලා තියෙන්නේ. කොහොම හරි Altair 8800 එකක් ගන්න එක තමා ඔවුන්ගේ සිහිනය. තමන්ටම කියල පරිගණකයක්.

ස්ටීව් ජොබ්ස්,ස්ටීව් වොස්නියැක් 

මේ තියෙන්නේ MITS Altair 8800

ඔය කාලේ වෙනකොට COBOL, FORTRAN, BASIC වගේ පරීගණක භාෂා නිපදවල ඒවයෙන් මිනිස්සු වැඩ කර කර ඉඳල තියෙනවා. බිල් ගේට්ස් කියන්නේ අති දක්ෂ ප්‍රෝග්‍රැමර් කෙනෙක්. ස්ටීව් ජොබ්ස් ඒතරම්ම ටෙක්නිකල් නොවන නමුත් අනාගත දැක්මක් තිබ්බ අමුතුම විදියේ නිර්මාණශීලී චරිතයක්. කොහොම හරි ස්ටිව් ජොබ්ස් MITS සමාගමට ගිහින් ඒ කාලේ හැටියට ලොව පළමු පුද්ගලික පරිගණකය නිපදවපු Ed Roberts ගෙන් Altair 8800 එකක් සල්ලි වලට අරන් එනවා. හැබැයි බිල් ගේට්ස් කරන්නේ Altair 8800 පරිගණකයට දත්ත දාන්න පුළුවන් විදියේ වැඩසටහනක් BASIC වලින් ලියල ඔය MITS සමාගමට විකුණන එක.

මේ ඉන්නේ එඩ් රොබට්ස්

බිල් ගේට්ස්,පෝල් ඇලන් මයික්‍රෝසොෆ්ට් කියල සමාගමක් හදාගෙන ප්‍රොග්‍රෑම් ලියන අතරෙදි ස්ටිව් ජොබ්ස් එයාගේ යාලුවා ස්ටීව් වොස්නියැක් එක්ක තමන්ගෙම කියල පුද්ගලික පරිගණකයක් හදන්න සිහින දකිනවා. සිහින දකිනව විතරක් නෙවෙයි ඒ සිහින හැබෑ කරගන්න දිවා රෑ වෙහෙසෙමින් ගෙදර ගරාජ් එකේ හදාගත්ත 

APPLE COMPUTERS සමාගමේ වැඩ කරනවා.

ස්ටීව් ජොබ්ස් ටිකක අසාමාන්‍ය චරිතයක්. ඔහු සම්ප්‍රදායෙන් පිට තමයි හැම වෙලේම වැඩ කලේ.. ආධ්‍යාත්මික පැත්තට නැඹුරු වෙලා පිස්සුවෙන් වගේ ඒ දේවල් අදහන (අපි දන්න තේරවාදී ආධ්‍යාත්මික සංකල්ප නෙවෙයි). හරියට කුඩු ගහපු චරිතයක් වගේ පොරක්. ඔහු ජීවත් වුණේ මේ ලෝකෙ නෙවෙයි. හැමදේම සම්පූරණයෙන් ම වෙනස් පැති වලින් ඔහු දැක්කේ. ඔය කියන කාලෙදි මිනිහා කෑවේ පළතුරු විතරයි සහ රැවුල කොන්ඩේ 2කම වවාගෙන ආතල් එකේ හිටපු චරිතයක්.

අන්තිමට කොම්පැණිය දියුණු කරන්න ලෝන් එකක් ගන්න බැංකුවට ගියාම තමයි පොර තේරුම් ගන්නේ ඔය රැවුල් කොන්ඩ වවාගෙන ඉන්න චරිත වලට ලෝන් දෙන්න බැංකු කැමති නෑ කියන එක. කොහොම හරි සෑහෙන්න ගෙමක් දීල 1976 අප්‍රේල් මාසේ 1 ද පටන් ගත්ත APPLE COMPUTERS සමාගමේ පළමු නිර්මාණය වෙච්ච ස්ටීව් ජොබ්ස්,ස්ටීව් වොස්නියැක් විසින් අතින් සාදන ලද APPLE 1 පරිගණක වෙළඳ පොළට නිකුත් කරනවා. 

මේ තියෙන්නේ APPLE 1

Altair 8800 එකට වඩා APPLE 1 එක නැඟල යනව. පස්සේ ඒ ගැම්මෙන් ම APPLE 2 දක්වා ඔවුන් ඔවුන්ගේ පරිගණකය දියුණු කරල සෑහෙන ආදායමක් ලබල ඒ කාලේ හැටියට මිලියනපතියෝ බවට පත්වෙනවා.

මේ තියෙන්නේ APPLE 2

මේ මුල්කාලීන ඇපල් කොම්පියුටර් වල තිරයක් තිබිල නෑ, ඒ වෙනුවට ඔවුන් පාවිච්චි කරල තියෙන්නේ ටී.වී එක. හරියට අපි ඇන්ටෙනාවෙන් එන ජැක් එක ටී.වී එකට ගහල බලනවා වගේ තමයි මේ මැෂින් ටී.වී එකට ඒ ජාතියේ කොඇක්ෂියල් කේබල් එකකින් සම්බන්ධ කරල තියෙන්නේ.

මේ අතරේ බිල් ගේට්ස්,පෝල් ඇලන් සහ ස්ටීව් බෝල්මර් සෙට් එක කරන්නේ එක එක විදියේ සොෆ්ට්වෙයාර් හදන එක. ඇපල් ලක්ෂ ගනනින් හම්බ කරනකොට මයික්‍රෝසොෆ්ට් එක යාන්තම් ගැටගහගෙන දුවනවා. හැබැයි ඔවුන්ගේ ඉලක්කය පොඩි පොඩි සොෆ්ට්වෙයාර් කෑලි නෙවෙයි කෙලින්ම BIG BLUE ට සොෆ්ට්වෙයාර් දෙන්න. එතකොට බිල්ගේට්ස් ට වයස 17-18 ඇති.

ස්ටීව් ජොබ්ස් එක පැත්තකින් තමන්ගේ ඇපල් නිශ්පාදන වලට සොෆ්ට්වෙයාර් හාර්ඩ්වෙයාර් හදන අතරෙ, බිල් ගේට්ස් අනිත් පැත්තෙන් BIG BLUE එකට ප්‍රථම වරට ඔපරේටින් සිස්ටම් එකක් ලියන්නයි හදන්නේ. ඒ කාලේ වෙනකොට IBM සමාඟමත් පුද්ගලික පරිගණක හදන අදහස ගැන සැලකිලිමත්. ඔවුන් ඒ සඳහා ඔපරේටින් සිස්ටම් එකකට නිර්මාණ කරුවන් සොයන කාලයක් මේක. 

කොහොම හරි අමාරුවෙන් BIG BLUE එකේ ලොක්කන්ගෙන් ඇපොයිමන්ට් එකක් අරගෙන බිල් ගේට්ස් ස්ටීව් බෝල්මර් එක්ක යනවා BIG BLUE එකට. 

ඒ ටික නම් ෆිල්ම් එකේ බලන්නම වටිනවා...

බිල්ගේට්ස් IBM එකට ගිහින් කියනවා ඔයාලගේ කොම්පියුටර් වල දුවන්න මට ඔපරේටින් සිස්ටම් එකක් දෙන්න පුළුවන් කියල. ඒකේ නම DOS කියල ඔහු ඒ වෙනකොට ලියන්න හිතලවත් නැති ඔහුගේ සිහිනමය ඔපරේටින් සිස්ටම් එක IBM එකට විකුණනවා. 

ඊට පස්සේ තමා හොඳම හරිය. දැන් කොහොමද IBM එකට දෙන්න ඔපරේටින් සිස්ටම් එකක් ලියන්නේ. 

බිල් ගේට්ස්, බෝල්මර්, පෝල් ඇලන් එක්ක එකතු වෙලා ඕක හිතන අතරේ දි ස්ටීව් ජොබ්ස් යනවා එ කාලේ වෙනකොටත් laser printing, Ethernet,graphical user interface (GUI), සහ object-oriented programming කියන නිර්මාණ ලෝකයට හඳුන්වල දීල තිබුණු Xerox PARC සමාගමට. යන්නේ මොකටද කියල නිකමට හිතන්න පුළුවන් ද? ඔහුට ආරංවි වෙනවා මෙච්චර කාලයක් අකුරු ඉලක්කම් වලින් විතරක් වැඩ කරපු පරිගනකයට GUI දෙන්න පුළුවන් තාකෂණය Xerox PARC සමාගමේ තියෙනවයි කියන එක. ඒ විතරක් නෙවෙයි පරිගණක බාවිතය සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් මගකට ගෙනාපු ලොව ප්‍රථම මවුස් එක නිර්මාණය කරන්නෙත් මේ Xerox PARC සමාගම.

මේ තියෙන්නේ 1979 දි Xerox PARC ස්ටීව් ජොබ්ස්ට තමන්ගේ GUI පෙන්නපු වීඩියෝ එක

ස්ටීව් ජොබ්ස්ගෙ සිහින යන්ත්‍රය හදන්න ඕනේ කරන තාක්ෂණය ඔහු Xerox සමාගමෙන් ලබා ගන්නවා. ඒ කියන්නේ ලොව ප්‍රථම වින්ඩෝස් සහිත පරිගණකය හදන්නේ Xerox සමාඟම.

ස්ටීව් ජොබ්ස් ඒ තාක්ෂණය තමන්ගෙ සමාගමේ නිර්මාණ වලට යොදාගන්න අතරේ බිල් ගේට්ස්ට එනව නියම අයිඩියා එකක්.. ඔය කාලෙදි Seattle Computer Products කියන සමාගමේ වැඩ කරන Tim Paterson කියන හාදය ලියන පොඩි ඔපරේටින් සිස්ටම් එකක් QDOS (Quick and Dirty Operating System) කියල. මේ කියන්නේ 1980 අවුරුද්ද. මට මතක හැටියට පෝල් ඇලන් යනවා මේ හාදය හම්බ වෙන්න. ගිහින් ඔහුගේ ඔපරේටින් සිස්ටම් එක $50,000කට මිලදී ගන්නවා. ඊට පස්සේ බිල් ගේට්ස් එයාගේ DOS එක ලියන්න පටන් ගන්නව අර QDOS එක මුල් කරගෙන.. 

හරි මේ කාලෙදි මේ වීරයෝ සෙට් එක විශ්වාස කරන එක ප්‍රසිද්ධ කියමනක් තියෙනවා. මේක කියල තියෙන්නේ පිකාසෝ

"Good Artists Copy, Great Artists Steal"

මේ තියෙන්නේ ස්ටීව් ජොබ්ස් පස්සේ කාලෙක දී ඔවුන් මේ සංකල්පය යොදාගත්ත හැටි කියන වීඩියෝ එකක්

මේ ඉන්ටර්විව් එක තියෙන්නේ The Triumph of the Nerds 3 වෙනි කොටසෙදි. 

ඊට පස්සේ එන්නේ මැකින්ටොෂ් යුගය සහ මයික්‍රෝසොෆ්ට් වින්ඩෝස් යුගය. ස්ටීව් ජොබ්ස්ව ඇපල් සමාගමෙන් අයින් කරන එක... ස්ටීව් ජොබ්ස් මිනිස්සු ඉන්ටර්විව් කරන හැටි... ඇයි මේ කොම්පියුටර් සොෆ්ට්වෙයාර් ජොබ්ස් කරන කොල්ලෝ කොකාකෝලා බිබී,පීසා කකා පිස්සු හැඳිල වගේ ජීවත් වෙන්නේ.. ඇඩෝබ්,ඔරකල් ඉතිහාසේ.. තව හෙනට තියෙනවා.. 

දැන් ලිව්ව ඇති වගේ.මම හැමදාම ලියන විකාර අස්සේ පළවෙනි වතාවට මේ වගේ දෙයක් ලියන්නේ. කොහොමත් කොටස් 2ක් 3ක් ලියන්න වෙයි වගේ. ඒ අතරේ පුළුවන්නම් වීඩීයෝස් ටික හොයාගෙන බලන්න. 

බල්ලෙකුගේ හදවත කියැවීමි....

බල්ලෝ සමාජ වාදී ද? ධනවාදී ද? බල්ලෝ වැඩියෙන් කැමති නිර්ධන පන්තියට ද ධනපති පන්තියට ද? නිකමටවත් බල්ලො මේ දේශපාලනය ගැන කොහොම දකිනව ඇත්ද කියල හිතල නැද්ද? ලංකාවේ නම් බල්ලෝ මහින්දටද රනිල්ටද නැත්නම් ෆොන්සේකට ද නැත්නම් ජෙප්පන්ට ද පක්ෂ ඇත්තේ..?නැත්නම් වික්‍රම කරන බාහූ ලට ද? 

ලංකාව තනි සිංහල බෞද්ධ රටක් කරන්න මහා වෙර වීරියක් දරණ මේ කාලෙදි අපිට බල්ලන් ව අමතක කරන්න බෑ. මොකද ලංකාවේ මිනිස්සු එක්ක නිතර දෙවේලේ රැඳිල ඉන්න, ඕනැම පාර තොටකදි හමුවන බොහෝම හිත මිත්‍ර වැදගත් සත්තු ජාතියක්.. මට හිතෙන්නේ කවද හරි මේක තනි සිංහල බෞද්ධ රටක් වෙච්ච කාලේක අපි බල්ලන්ට (පූසන්ටත්) සර්වබලු සහ සර්වපූස් ඡන්ද බලේ දෙන්න ඕනේ. මොකද සත්තව කරුණාව සිංහල බෞද්ධ රටක මූලික දේ වෙන්න ඕනේ. (හරක් මීහරක් නම් ඉතින් කොහොමත් හරක් ම නේ..)

ඔය කිව්වට මෙහෙ වගේ නෙවෙ රුසියාවේ. රුසියාවෙත් බල්ලෝ ඉන්නවා. ඒ බල්ලෝ වැඩියෙන් ම කැමති සමාජවාදෙට ධනවාදෙට ?

"අර ජරා තොප්පියක් දාගෙන ඉන්න වලත්තයා. ඒ කියන්නේ ජනතා ආර්ථික කටයුතු පිළිබඳ මධ්‍යම සෝවියට් සභාවේ කම්කරුවන්ට තියෙන අර සාමාන්‍ය බෝජන ශාලාවෙ කෝකියා, මගේ ඇඟට උතුරන වතුර වීසි කරල මගේ ඇඟේ වම් පැත්තම පුච්චල දැම්මා. අධමයා, ඒ මදිවාට ඌ කියාගන්නවා ඌ නිර්ධන පන්තිකයෙක්ලු.."

"නිර්ධන පන්තියේ එවුන්ගෙන් එපාම කරපු මදාවියෝ තමයි ඔය මුරකාරයෝ. එතකොට අරක්කැමියෝ? උන් නම් ඔය ඕනෙම ජාතියක වෙන්න පුළුවන්"

එම බල්ලාම ධනවාදී ලෙස

"ප්‍රභූ මහත්මයෙක්; මා එසේ තීරණය කරන්නේ හැඳ සිටින කබායෙන් යැයි ඔබ සිතනවාද? විකාර"

"මොන නමකින් කතා කළත් කමක් නෑ. මේ වගේ අසාමාන්‍ය දානයක් වෙනුවෙන් මොන නමකින් කතා කළහම මට මොකෝ? මං දැන් ඔබේ අත ලෙව කන්නම්. නැවත නැවතත් ලෙවකන්නම්. මං ඔබේ කලිසමත් ඉඹ්න්නම්. ඔව් පරිත්‍යාගශීලී හිතවත, මං ඔබේ කලිසමත් ඉඹින්නම්."

ෂාරික් අපූරූ වල් බල්ලෙක්! මට හිතෙන්නේ පීඩිත පන්තියේ බල්ලෝ නිර්ධන පන්තියට කැමති නෑ.. උන් කැමති ධනපති පන්තියට. ධනපති ගෙවල් වල හැදෙන බල්ලෝ හින්දි ෆිල්ම් වල වගෙ පීඩිත පන්තියේ බැල්ලියොත් එක්ක ප්‍රේම කරන්න හීන දකිනවද මම දන්නෑ.. නමුත් මම හදවත කියවපු ෂාරික් අපූරු බල්ලෙක්. 

ඒ වගේ බල්ලෙක් ධනවාදී ලෙස හිතන, බුද්ධිමත්,දක්ෂ,කාර්‍යයශූර මහාචාර්‍යය වරයෙකුට හම්බ වුනොත් මොනව වෙයි ද? මිනිස් මොළය පිළිබඳ විශේෂඥ වෛද්‍ය වරයෙකුට... 

පිටියුටරි ග්‍රන්ථියෙන් මොනවද වෙන්නේ? සමාජවාදේ ධනවාදේ තීරණය වෙනවද? හික්.. 

පොලිග්‍රාෆ් පොලිග්‍රෆොවිච් ෂාරිකෝව්ට ඇයි පූසෝ දැක්කම ඉන්න බැරි.. හිකිස්.. මිනිහට කරන්න හරි හමන් රස්සාවක් නෑ. ඉන්නේ අනුන්ගේ තැනක. හැබැයි විප්ලවවාදීයි, සමාජවාදියි ධනපති පන්තියට වෛර කරනවා.

ඔන්න ඔහොමලු රුසියාවෙ බල්ලෝ.

1925දී සෝවියට් රුසියානූ ලේඛක මිකායෙල් බුල්ගාකොව් විසින් ලියන ලද බල්ලෙකුගේ හදවත කියවා නැති කෙනෙකුට මේ දේවල් විකාර වගේ දැනෙයි. නිර්මාණශීලීත්වය උපරිමයි. දේශපාලනය,විද්‍යාව,හාස්‍යය නියමෙට ගැලපෙච්ච පොතක්.  ගිය අවුරුද්දෙ පොත් ප්‍රදර්ශනෙන් අරන් දෙසැම්බර් මාසේ අන්තිම කියවන්න පටන් අරන් අද කියවල ඉවර කරපු, කාලෙකින් කියවපු සිරාම පොතක්. 

අන්තිමටත් කියන්න ඕනේ අපි මේ තනිකර සිංහල බෞද්ධ රටක් හදන්න යන මේ අතිශය තීරණාත්මක ගමනෙදි අපිට බල්ලන්ව අමතක කරන්න බෑ. අපි බල්ලන්ගේ හදවත කියවන්න ඉගෙන ගන්න ඕනේ. උන්ටත් තනිකර සිංහල බෞද්ධ රටක ජීවත් වෙන හැටි උගන්නන්න අපි උන්ගේ හදවත කියවන්නම ඕනේ.

ගුරුත්ව ලාම්පුව සහ සූර්‍යය බල සෙල්ලම් බඩු...

විකල්ප බලශක්ති ක්‍රම අපිට ඕනෙ වෙන කාලේ වැඩි ඈතක නෙවෙයි. දැනටමත් අපිට ඒක හොඳටම දැනෙන වෙලාවල ඕනෙතරම තියෙනවා. අපේ රටේ නම් 80-90% විතර විදුලිය තියෙනවා. නමුත් කුප්පි ලාම්පු එලියෙන ජීවත් වෙන මිනිස්සු ඕනේ තරම් මේ ලෝකෙ ඉන්නවා. ලංකාවෙත් ඉන්නව. කාලෙකට පස්සේ ඒ වගේ කුප්පි ලාම්පු එලියෙන් ජීවත් වෙන මිනිස්සුන්ට සාර්ථකව පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් විදියේ නිර්මාණයක් ඇවිල්ල . තාම බොහොම ප්‍රාථමික අවධියේ තියෙන්නේ හැබැයි දියුණු කරල වැඩක් ගන්න පුළුවන් වගෙයි. 

මෙතනින් මේ ගුරුත්ව ලාම්පුවට අදාළ විස්තර බලා ගන්න පුළුවන්. මිලදී ගන්න පුළුවන් කොහොමද කියල නම් දන්නේ නෑ. නමුත් ඔබට ඔවුන්ගේ ඒ ව්‍යාපෘතියට ආධාර කරන්න පුළුවන්.

මේ තියෙන්නේ ගුරුත්ව ලාම්පුවක්

අපේ රටෙත් දැන් දැන් වීදි ලාම්පු ආලෝකයට සූර්‍යය ශක්තිය ලබා ගන්නවා. අලුතින් නවීකරණය කරපු දියවන්නා ඔය ආශ්‍රිතව තියෙන වීදි ලාම්පු මේ ක්‍රමයේ ඒව(අද දැනගත්ත විදියට ඒවා ආරක්ශා කරන්න පොලිසියෙනුත් ඉන්නවලු. දාපු ඒවා හොරු ගලෝලා). 

අපේ රටෙනුත් මේ වගේ විකල්ප බලශක්ති ක්‍රම ගැන සැරෙන් සැරේ අහන්න ලැබෙනවා. හැබැයි ඒවට මොකද වෙන්නේ කියන එක ගැටළුවක්. මේ ගුරුත්ව ලාම්පුවේ නිර්මාන කරුවන්ටත් මේව කරන්න රජයේ සහයෝගයක් නම් ලැබිල නෑ. නමුත් ඔවුන් ඒ දේ කරනවා. මම බොහෝ වෙලාවට දකින එකක් තමා ලංකාවේ මොකක් හරි දෙයක් හදපු මිනිස්සු ඒක දියුණු කරල එළියට දාන්න රජයේ සහයෝගය බලාපොරොත්තු වෙනවා. මම නම් හිතන්නේ නෑ මොනම නිර්මාණයක්වත් රජයේ සහයෙන් එළියට දෙන්න පුළුවන් වෙයි කියල. හදපු දේ තමන් ම වැඩි දියුනු කරල එළියට දෙන්න පටන් අරන් දියුණු වෙනකොට රජයේ සහයෝගය (හෝ කඩාකප්පල් කිරීම) ලැබෙයි. මේ ලෝකේ හදන උපකරණ හැම එකක් ම එහෙම හදපුව තමයි මම නම් හිතන්නේ.

කොහොම හරි අපිත් දැන්ම මේවගෙ දේවල් ගැන දැනුවත් වෙලා පුළු පුළුවන් හැටියට මෙවැනි දේවල දියුණු කරන්න උදව් කරන එක නම් වටිනව.

කවද හරි ගෙයක් හදන කොට සූර්‍යය ශක්තිය උපරිමෙන ලබා ගන්න මමත් හිතාගෙන ඉන්නව (ඒ කාලේ වෙනකොට සෝලර් පැනල් වල ගාන අඩුවෙලා තියෙයි). මේ ලාම්පුවත් මගෙ නම් හිතට අල්ලල ගියා. ඊ-බොක්කෙන් හොයල එකක් ගෙනල්ල බලන්න ඕනේ.

අවුරුදු 2කට විතර කලින් මම අක්කගෙ පුතාට ඊ-බේ එකෙන් සූර්‍යය බලයෙන් වැඩ කරන සෙල්ලම් බඩු සෙට් එකක් ගෙනත් දුන්නා. ඒ දවස් වල මිනිහා පොඩි නිසා එච්චරම තේරුමක් තිබුනේ නෑ. හැබැයි බැට්‍රි නැතුව වැඩ කරන්න පුළුවන් එකක් කියන එක තේරුම් ගත්තා. අව්ව තියෙන තැන් හොය හොය ගිහින් ඒකත් එක්ක සෙල්ලම් කලා.  කැමති කෙනෙක් ඉන්නවනම් ගෙනත් දෙන්න මෙතනින් බලන්න. මම තව එකක් ගෙනල්ල මිනිහට හොරෙන් හංඟල තියන් ඉන්නව තව ටිකක් ලොකු උනාම ආයෙත් දෙන්න. 

මම ඉස්සර ඉඳලම උනන්දු වෙච්ච විෂයක් මේක. මට මතකයි පේරාදෙනිය කැම්පස් එකේ ඉංජිනේරූ ප්‍රදර්ශනයක් බලන්න ගිහින් වැහි බිංදු වල චාලක ශක්තියෙන් කරන්ට් එක නිපදවන්න පුළුවන් කියල යාළුවෙක් එක්ක හෙන තර්කයක් දාගත්තා. හික්.. ඒ කියන්නේ ඔය ක්වොන්ටම් ශක්තිය ගැන (දන්න මඟුලක් නැති උනාට ඒලෙවල් කාලෙදි ඕව ගැන හෙන උනන්දුයි නේ.. ). එදා ත්‍රිකුනාමලේ බීච් එකට ගිහින් මුහුද් දිහා බලාගෙන ඉන්න්කොටත් ඔය ගැන හිතුණා. උදම් තරංග වලිනුත් බලශක්තිය උපදවා ගන්න පුළුවන්නේ. ලංකාවේ නම් තියෙනවද දන්නෙ නෑ.. 

කොහොම උනත් අනවශ්‍ය ලයිට් නිවල ලයිට් බිල අඩු කරගන්න එකනම් අපි හැමෝටම කරන්න පුළුවන් දෙයක්. අපි දෙන්නා හැම මාසෙම ලයිට් බිල රු 500ට අඩුවෙන් තියාගෙන ඉන්නවා. ටිකක් සිහියෙන් උනන්දුවෙන් කලොත් කරන්න අමාරු දෙයක් නෙවෙයි.

මාබල් බීච් සවාරිය..

දැනට සති 2කට විතර කලින් 2012 වර්ෂය සඳහා වූ අපගේ අවසන් චාරිකාව අපි නිමා කළා. මෙච්චර කාලෙකට ගිහින් තිබුණු නැති නැඟෙනහිර පළාතේ සංචාරයක් දාන්න ලැබීම ලොකු දෙයක් වුණා. මාස කීපයකට කලින් බට්ටින් නංඟිලාගෙ ගෙදර කට්ටියත් එක්ක ගිය නුවර,නුවර එළිය සංචාරෙන් පස්සේ සෙට් වෙච්ච ට්‍රිප් එක මේක. පහුගිය කාලේ තිබිච්ච අධික බිසී බව නිසා අපේ ට්‍රිප් ගමන් සම්පූර්ණයෙන් ම අඩාල වෙලා තිබ්බේ. කොටින්ම මේ ට්‍රිප් එකට බට්ටින් නඟාව ඔපිසියෙන් ගලව ගත්තෙ අන්තිම මොහොතේ. 

කොහොම හරි ඉතින් අපි දෙන්නයි,අක්කලයි,අම්මයි,දිමුතු අයියගේ අම්මයි තාත්තයි එක්ක ත්‍රිකුණාමලේට අපි ගියා.

අපේ අක්කගෙ යාළුවෙකුගේ මාර්ගයෙන් කියල බුක් කරගත්තු රජයේ තානායමක් තමා මුල් දවසේ නවාතැන විදියට ලෑස්ති කරගෙන තිබුණේ... රෑ 9ට විතර එතෙන්ට ගියාට පස්සේ තමා රජයෙ වාසස්තාන වල රඟේ තේරුණේ. නමුත් ඒවගේ පළාතක ආන්ඩුවේ එකක් ඒ විදියට හරි තිබිච්ච එක සෑහෙන්න වටිනවා. කොහොම හරි පොඩි පොඩි කචල් බචල් එක්ක එදා රෑ එළිකරගෙන පහුවදා උදෙන්ම ගියා කන්නියා වල උණු වතුර ළිං ටික බලන්න. අපේ වෙලාවට බදු අරං නාන පින්වතුන් කවුරුත් හිටියෙ නැති නිසා ළිං හතේම වතුර ටික අතපත ගාල බලන්න පුළුවන් වුණා.  සිරාවටම පට්ට සනීපයි. නාඟන්න කියාපු රස්නේ. හැබැයි අපි කවුරුත් නෑවෙ නෑ. 

මෙන්න තියෙනව එක ලිඳක්.

එතනින් පස්සේ ගියා ත්‍රීකෝනේෂ්වර්න් කෝවිලට. ඒකට ගියේ ඇයි කියල නම් මම දන්නේ නෑ නමුත් ත්‍රිකුනාමලේ යන හැමෝම ජාතී බේදෙකින් තොරව ඒකට යනවා. මම පස්සේ දැන ගත්ත විදියට රාවණා රජ්ජුරුවන්ට සම්බන්ධ තැනක් ලු. සම්බන්ධ වෙන්නේ කොහොමද කියල හරියටම දන්නෙ නෑ. ඉස්සර නම් යන යන තැන් වල ඉතිහාසෙයි කතන්දරයි කොහෙන් හරි හොයා ගන්නව. දැන් නම් ගහල තියෙන බෝඩ් එකක් වත් කියවන්නේ නෑ. ඔහේ තියෙන දෙයක් බලාගෙන පොටෝ එකක් අල්ලගෙන එනවා. 

මේ ප්‍රතිමාව මොන දෙවියන්ගෙද කියලවත් කොටින්ම දන්නෙ නෑ... (අනේ කාලේ වනේ වාසේ කිව්වලු)

ත්‍රීකෝනේෂ්වරන් වලින් පස්සේ ආයෙත් අපේ රාජකීය රාජ්‍ය නවාතැනට ඇවිල්ල හවස් වරුව ගැන සාකච්චාවක් දැම්මා. හැමෝගෙම අදහස වුණේ අද රෑට නම් මෙතන බෑ. දැන් ඉතින් හොයපල්ලකෝ අලුත් තැනක්.. 

ඊට පස්සේ මොනව කරන්නත් කලින් කාල ඉමු කියල ගියා කන්න තැනක් හොයාගෙන කින්නියා පාළම් පැත්තට. පාළම් 2ක් ද 3ක් ද පහුකරගෙන ගිහින් අපේ දිමුතුව නතර කළේ නැතෑ අපූරු කඩේක දවල්ට කන්න. සැක්.. අන්න කඩ.. වෙලාවට පොටෝ කෑල්ලක් අල්ල ගන්න අමතක වුණා නේ.  රාජකීය රාජ්‍ය නවාතැනට තකට තක.

වෙලාවේ හැටියට වෙන තැනක් තිබුණෙ නැති නිසා සහ පොඩි උන් දෙන්නත් බඩගින්නෙ කෙඳිරි ගාන නිසා ඕන එකක් කියල දීල ඇද්ද බත් එකකට. කඩේ පොර නොමිලේම අපිට අඹ ගෙඩි ටිකකුත් කපල දුන්න බත් කාල කන්න. ඒ තරම් රස කෑම වේල..  හැබැයි අපරාදේ කියන්න බෑ අපේ බඩවල් නම් දැන් ඕනේ එකක් දිරවන්න පුලුවන් විදියට හැඩ ගැහිල තියෙන්නේ. උලත් එකයි පිලත් එකයි හික්ස්

ඊට පස්සේ දැන් මොකද කරන්නේ කියල හිත හිත වාහන දෙකේ කස්ටිය යන අතරේ අපේ බට්ටි නඟා එන ගමන් බලාගෙන ආපු Marble Beach (Air Force) Resort එක දිහාට හරවල බැලුව. අපි මාබල් බීච් එකගැන දැනගෙන හිටියට Marble Beach (Air Force) Resort එකක් ගැන දැනගෙන හිටියෙ නෑ. ඕනෙ එකක් කියල ගිහින් එතන හිටපු ගුවන් හමුදා සහෝදරයෙක් එක්ක කතා කරල බැලුව.

වෙලාවේ හැටියට එතන නිකං දිව්‍යලෝකේ වගේ. කොහොම කොහොම හරි එදා රෑ Marble Beach (Air Force) Resort එකේ ඉන්න කට්ටියම එකඟ වුණා. (අම්මල ටිකක් බැන්නට සල්ලි නම් මොනාද අනේ හික්..)

ඔය තියෙන්නේ මාබල් බීච් එක. මේ ලංකාවද කියල හිතුණා. හැමෝම ලස්සනයි ලස්සනයි කියල කියපු නිලාවැලි බීච් එක දැන් ජරා වෙලා කියල අපිට එහෙදි ලැබුණු ආරංචියක් නිසා නිලාවැලි පැත්තෙ ගියෙ නෑ. හැබැයි මෙතන නම් සුපිරි.

යුද්දෙන් රට බේර ගත්ත අපේ සෙබලුන්ගේ හැකියාව ශ්‍රමය නියම විදියට පාවිච්චි කරල ජාත්‍යන්තර තත්වයෙන් ඒ වෙරළ ඔවුන් පවත්වාගෙන යනවා. වෙරළ කොටස් 2කට වෙන් කරල තියෙන්නෙ. සාමාන්‍යය සංචාරකයින්ට සහ පදිංචි කරුවන්ට වශයෙන්. ඔබ සාමන්‍ය සංචාරකයෙක් විදියට ගියත් ඔබට රු 20ක ටිකට් පතක් ලබා ගත යුතුයි වෙරළට ඇතුල් වෙන්නත්. අපේ රටේ අපේ වෙරළට යන්න අපි මොකටද සල්ලි ගෙවන්නේ වගේ පොර ටෝක් දාන්න කලින් අපේ රටේ අනිත් වෙරළවල් වලට අපේම එවුන් ගිහින් කරල තියෙන විනාශ ටික පොඩ්ඩක් කල්පනා කරල බලන්න. මෙතැන ඒ අතින් සුරපුරයක්. ඔබටම කියල පෞද්ගලික වූ වෙරළක සන්ද්‍යාවක් ගතකරන්න කැමති නම් මෙන්න තැන. ඒ වගේ දේවල් ඉංග්‍රීසි ෆිල්ම්ස් වල විතරයි මීට කලින් දැකල තිබ්බේ. ඒ දවසට වෙරළ අපේ. සෙල්ලං ද.. හික්

නතර වෙන්න තිබුණු කබානාත් සුපිරි. ලංකාවේ තියෙන තරු පන්තියේ හෝටල් ඕනෙම එකකට නොදෙවෙනි වෙන්න ඔවුන් ඒ කබානා සුව පහසු ලෙස හදල තිබුණා. අවශ්‍ය හැමදේම ඔවුන් අප වෙනුවෙන් ලෑස්ති කරල තිබුණා.  මෙතනින් බලන්න අපි දෙන්න හිටපු කබානාවෙ ඇතුළත දර්ශනයක්. වායුසමනය,සැටලයිට් ටීවී ඔවුන්ගේ මූලික පහසුකම් විතරයි. තවත් බොහෝ දේ එහි තිබුණා.

වෙන ඕනෙම බීච් හොටෙල් එකකදි අපිට ලැබෙන්නේ බීච් එකේ නිදහසේ ඉන්න වෙලාවක් විතරයි. රැය ගෙවන්න වෙන්නේ ගොඩබිම තියෙන බිල්ඩින් එකකනේ. මෙතනදි ඒක සම්පූර්ණයෙන් ම වෙනස්. රැළි වදින වෙරළෙ හදපු සුවපහසු කාමරයක රැයක්. මහ රෑට කුණාටු වගේ වැහි එනකොට, දඩ බඩ ගගා හුළං වැදිල දොරවල් ජනෙල් සෙලවෙනකොට, මුහුදු රැල්ල යටින් වදිනකොට හිතට පොඩි බයක් දැනුනත් ඒ අත්දැකීම වෙන කිසිම තැනකින් ලබන්න නම් බෑ. 

රෑ කෑම බුෆේ ක්‍රමයට වෙනම ලෑස්ති කරල තිබුණා. ගුවන් හමුදාවේ කොල්ලො ඉව්ව කියල කියන්න බෑ. නියම සූපවේදීයෙක් ගේ රස (ඇත්තටම ඉව්වේ එයාර් ෆෝස් කොල්ලොද කියල නම් මම දන්නේ නෑ). කෑම නියමයි. 

මේ තියෙන්නේ ඩයමන්ඩ් හිල් කන්ද
පහුවදා උදේ කෑමෙන් පස්සේ ඔවුන් අපව හයික් එකක් එක්කන් ගියා. ඒ ළඟම තියෙන ඩයමන්ඩ් හිල් කියන කදු ගැටයේ ඇවිදින්න.

ඒක යුද්ධ කාලේ කොටි ගුහාවක්.
මේ තියෙන්නේ කොටි පාවිච්චි කරපු කුලුනක පාදම.

මෙන්න භූගත බංකරයක්.

ඩයමන්ඩ් හිල් කියල නම වැටෙන්න හේතුවෙච්ච කොටින්ගේ මෙහෙයුම් කාර්‍යාලයක් විදියට බාවිතා කල ගොඩනැඟිල්ල

මේ තියෙන්නේ ඩයමන්ඩ් හැඩැති  අහස :)

අපේ හයික් එකේ තැන තැන වෙහෙස නිවා ගන්නට නතර වීමට ඔවුන් සාදා තිබූ නිරීක්ෂණ ස්තාන ගැනත් මතක් කරන්න ඕනේ.

මේ තියෙන්නෙ එහෙම තැනකදී අවට පේන දර්ශනයක්.

කන්දේ හිටපු ෆොටෝ ජෙනික් හැකරැල්ලෙක්.

ඒක පැය එකහමාරක විතර හයික් එකක්. මඟ පෙන්වන්නෝ දෙන්නෙක් හිටියා. ඔවුන හරිම සුහදශීලීයි. ටොප් කොල්ලෝ.

හයික් එකෙන් පස්සේ ඉතින් දවල්ට කන කම් මුහුදේ නෑම තමා. අපි මුහුදට බැහැපු සැනින් පළපුරුදු ජීවිතාරක්ශකයෙක් අපිත් එක්කම ඉන්නවා. ඒ නිසා හිතේ හැටියට මුහුදේ නටන්න පුළුවන් අපි වගේ ගොඩ පීනන්න දන්න අයටත්. අපි ගිය දවස් වල වාරකන් කාලේ නිසා මුහුද සැරයි. මාර්තු අප්‍රේල් වගේ හොඳයි ලු. 

මේ තියෙන්නේ අපේ කබානාව

මේ තියෙන්නේ තනිකරම වතුරේ හදපු තවත් කබානාවක්

බස්ටි නංඟිට තිබුණ නිවාඩු ප්‍රශ්න නිසා අපි එදා දවල් කෑමෙන් පස්සේ පිට වෙලා ආව. අක්කල නම් තව දවසක් නතර උණා. මම පස්සේ දැන ගත්ත විදියට බීච් එකට ටිකක් එහායින් සුපිරි තත්වයේ ගොල්ෆ් ක්‍රීඩාංගනේකුත් තියෙනවලු. අක්කල නම් එහෙත් ගිහින් තිබුණා ඒකේ වෙනම විදියේ වී.අයි.පී කාමරත් තිබුණ කියලයි අක්ක කිව්වේ. අනිත් එක මහ රජ්ජුරුවෝ හිතුණ ගමන් ඇවිල්ල නතර වෙන ස්පෙෂල් කබානාවකුත් ටිකක් ඇතුළට වෙන්න තිබුනා. (පොටෝ අල්ලන්න ගියේ නෑ කෝකටත් කියල..)

මෙතනින් ගිහින් සියළු විස්තර බලා ගන්න පුළුවන්

වැදගත් : ඔවුන් තාමත් ක්‍රෙඩිට් කාඩ් නම් පිළිගන්නේ නෑ. කෑෂ් තමා. හැබැයි කල්තියා මෙහෙන් බුක් කරනකොට කොහොමද දන්නේ නෑ. අපි කලේ ක්ෂණික බුකින් නේ. 

අපේ ප්ලෑන් එක වුනේ ත්‍රිකුණාමලේ ඇවිදින්න. හැබැයි මේකට ගියාට පස්සේ ඇවිදින්න තිබිච්ච ආසාව කොහෙන් ගියාද නෑ. ආයේ වෙන කොහෙවත් යන්න හිතෙන්නෙ නෑ.

ප.ලි. කබානාවේ නම කියාම බුක් කර ගැනීමේ පහසු කම් ඇත. ත්‍රිල් එක වැඩියෙන් ඕනෑ නම් මුහුදේ තිබෙන එකක් ම බුක් කර ගන්න. අම්මල තාත්තලට පොඩ්ඩක් ඇතුළට වෙන්න තියෙන එකක් බුක් කරල දෙන්න. මොකද රෑ වෙනකොට සුනාමි බය දැනීමේ සියුම් සම්බාවිතාවක් ඇතිවිය හැක.වෙන කිසිඳු බයක් සන්තාපයක් ඇති කර නොගන්න. පැය 24ම ගුවන් හමුදා කොල්ලන්ගේ රැකවරණය සහතිකයි. 

අපේ ත්‍රිකුණාමල සවාරිය මාබල් බීච් සවාරිය වුණේ ඔන්න ඔහොමයි!

ලයිෆ් බැලන්ස් ...

අපි බැලන්ස් ද? අපේ ජීවිත බැලන්ස් ද? කොහොමද ජීවිතේ බැලන්ස් කරන්නේ.. ?

අපි බැලන්ස් එකේ ඉන්නව කියල හිතාගෙන හිටියට ඇත්තටම එහෙම ද...? බැලන්ස් එකේ ඉන්නෙ කොහොමද?

හොඳ පවුලක ඉපදිලා හොඳට ඉගෙන ගෙන හොඳ රස්සාවක් කරල හොඳ කසාදයක් බැඳල පවුලට හොඳට සලකල හොඳට පින් දහම් කරල  මැරිල යන එක ද බැලන්ස් ලයිෆ් එක?

ඔය ඉස්සෙල්ල වාක්‍යයෙන් හොඳ කියන ටික අයින් කරල ගත්තොත් පවුලක ඉපදිලා ඉගෙන ගෙන රස්සාවක් කරල කසාදයක් බැඳල පවුලට සලකල පින් දහම් කරල මැරිල යන එක එතකොට බැලන්ස් නැද්ද?

ඉපදීම බැලන්ස් කරන්න බැරි නිසා ඒක ලැබෙන විදියට භාර ගන්නව. ඉගෙන ගන්න කාලෙදි ඉගෙනීමත් එක්ක ක්‍රීඩාව හරි වෙනත් විෂය බාහිර දේවල් කරනව ඉගෙනීම බැලන්ස් එකේ කරගන්න. රස්සාව බැලන්ස් කරන එකත් එක එක මිනිස්සුන්ගෙ උවමනා එපාකම් වලට අනුව කොහොම හරි දන්න සෙල්ලම් වලින් ගොඩදාගෙන යන්න ඕනේ. ඊට පස්සේ කසාද බැඳල පවුලක් උනාම ඒක බැලන්ස් කරන්න එක එක ගැට හැට හුට හමාරක් ගහනව. ඔන්න ඔය ගැට හැට හුට හමාර ගහන එක කොහොමද බැලන්ස් එකේ කරන්නේ..?

ඒ ගැට ටික හරියට බැලන්ස් වෙන්න නම් යන්න එන්න වාහනයක් (එස්.යූ.වී එකක්) ඉන්න හිටින්න ගෙයක් දොරක් (අමුතු ඩිසයින් එකක් තියෙන සිරා ගෙයක්), ළමයි දෙන්නෙක් (කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුයි)වත්, ළමයි ලංකාවේ හොඳම ඉස්කෝලවලට යන්න ඕනේ(ඉන්ටර්නැෂනල් හරි),කරන රස්සාව හෙන පඩියක් (බින්දු 5ක් එක්ක තව ටිකක් ලොකු ඉලක්කමක්වත් වෙන්න ඕනේ. 1 හරි යන්නෙ නෑ ), ඊට පස්සේ සමාජ සැලකිල්ල හැමවෙලේම හැමතැනදිම ප්‍රමුඛත්වය අරගෙන කැපිල පේන චරිතයක් වෙන්න ඕනේ (ටිකක් හරි). ඊට පස්සේ ළමයින් ව හොඳට හදන්න ඕනේ (උන්ට ඕනේ විදියට නෙවෙයි. හරි විදියට. හරි විදිය දන්නේ ඉතින් දෙයියෝ තමා),  පස්සේ උන්ව හොඳම තැන්වලට බන්ඳල දීල උන්ගේ ළමයින්වත් හොඳම විදියට හදන ගමන් මේ රට යන විදිය හරි නැත්නම් ඩුවල් සිටිසන්ෂිප්වත් හදාගෙන තියෙන්න ඕනේ. ඊට පස්සේ ඔන්නම් ඊළඟ ආත්මෙත් මේ වගේම හොඳට ගෙවන්න පුළුවන් වෙන්න හොඳට පින් දහම් කරල දඩාස් ගාල මැරිල යන්න ඕනේ.

ඔය ටික සම්පූර්ණ වෙනකම් අපිට බැලන්ස් වෙන්න බැරිද?

පුළුවන් අපි හැමෝම වගේ ඉන්නේ එහෙම තමා..  එහෙම ඉන්න අතරේ කොහොම හරි අර මම ඉස්සෙල්ල කියපු ටික අඩු වැඩි වශයෙන් සම්පූරණ කරගන්න ඕනේ.. ඒකට ඉතින් එක එක ගැට ගගහ ජීවිත ගමන යන්න ඕනේ.

ඔය යන ජීවිත ගමන බැලන්ස් කරන්නේ කොහොමද?

මොන බැලන්ස් කිරිලිද ඔන්න ඔහේ යන විදියට යන්න අරිනව මිසක්. (යන විදියට යන අතරේ ඉතින් අර ටික කොහොම හරි කරගන්න ට්‍රයි කරන්න ඕනේ.)

*****************************************

ඔය හැමදේටම විසඳුම අපේ ආගමේ නම් තියෙනවා. පොඩ්ඩක් ඒක ස්ටඩී කරල බලන්න. හරියට තේරුම් අරන් බලන්න. ඔයාලගේ ආගම වගේ නෙවෙයි මේක තමා ඇත්ත. අනිත් ඔක්කොම ආගම් වල තියෙන්නේ තනි බොරුව. මේක තමා ඇත්ත.  ඒක තේරුම් ගත්තටම මදි. අපි ලෝකයටම සේවයක් කරන්න ඕනේ. අපි මේක හැමෝටම කියල දෙන්න ඕනේ. මේක තමයි ඇත්ත. ආයේ සැක කරන්න දෙයක් නෑ. මෙන්න මේ ටික දිනපතා කරල බලන්න බොරුනම්, නියම බැලන්ස් ජීවිතයක් ලැබෙයි!!!

පෑනේ මිතුරුකම්...

පෑනේ මිතුරෝ දැන් දැන් අභාවයට යනවද මන්ද... දැන් ගොඩක් ඉන්නේ එෆ්.බී මිතුරොයි ඔන්ලයින් මිතුරොයි නේ..

පෑනේ මිතුරු සංකල්පය සෑහෙන පරණ දෙයක්. මම හිතන්නේ තැපැල් සේවයේ ආරම්භයත් එක්කම බැඳී තියෙන එකක්.. කාලෙත් එක්ක ඇතිවෙච්ච දියුණුවත් එක්කම මිනිස්සු වඩා ඉක්මනින් මිතුරුකම් හදා ගන්න ක්‍රම හොයා ගත්ත නිසා පෑනේ මිතුරු සංකල්පය යට වෙලා යනවා වගේ.. හැබැයි තාමත් පෑනේ මිතුරුකම් තියාගෙන ඉන්න අය ඉන්නව මම හිතන්නේ..

පෑනේ මිතුරු මිතුරියන් හොයා ගන්න ඉස්සර නම් පත්තර වල විස්තර දානව.. දැනුත් තියෙනව ද මන් ද. අපි ඉස්කෝලෙ 6-7 වසරෙදි මොකක් හරි ජත්‍යන්තර ආයතනයකින් ඔය වගේ පෑනේ යාළුවෝ හොයල දෙන වැඩසටහනක් ගැන කියල දුන්නා. ඒකේ තිබිච්ච කූපන් වගයක් පුරෝල දාල මාත් සෙට් කර ගත්ත පෑනේ මිතුරෙක්. 

මට මතක හැටියට මගෙ වයසෙම ද කොහෙද.  ජර්මන් ළමයෙක්.  කොල්ලෙක්. නම අන්ද්‍රේස් ස්කෙන්කල් වගේ නමක් . ලියුම් 5-6ක් එව්වා. කියවන්න්අ හරිම අමාරු ඉංග්‍රීසි අකුරු. හික්.. කොහොම හරි ගලපගෙන කියෝලා මමත් දන්න ඉංග්‍රීසියෙන් මොනව හරි ටිකක් ලියල දානව.. ෆොටෝස් එහෙමත් එව්ව. දැන්නම ඒවා කොහෙද දන්නේ නෑ. මුද්දර,පෝස්ට්කාඩ් තමයි වැඩිපුරම හුවමාරු කර ගත්තේ..කොහොම හරි මාස 6ක් අවුරුද්දක් විතර ලියුම් යැව්ව. පස්සෙ හෙමිහිට මඟ ඇරිල ගියා.. අපේ නංඟිටත් මට මතක හැටියට ඔස්ට්‍රියාවේ ගෑනු ළමයෙක් සෙට් වුණා..  ලොකු වෙන කොට ටික ටික සම්බන්ධකම් නැති වුණා.. අපරාදේ මේ වෙන කම් තිබුණනම් ගිහින් හම්බ වෙන්න වත් තිබ්බා.. බුකියෙ හෙව්වට දැන් හොයා ගන්න බෑ...

ඉස්සර හරි ජොලි ඉතින් එක ලියුමක් ආවම..  ඉංග්‍රීසි තේරෙනෙනේ නැති නිසා අල්ලපු ගෙදර ඩෙනිස් අයියගෙන් තමා සමහර ඒවා අහගන්නේ.. හික්.. මමත් මොනව හරි ලියාගෙන පොරටම කියල වැරදි හදාගෙන තමයි තැපැල් කරන්නේ.. 

ඒක නැති වුණාට පස්සේ ආයෙත් ට්‍රයි කලේ නෑ.. ඊට පස්සේ ඉතින් ලෝකල් ස්ත්‍රී මිතුරියන් හෙවීමනේ කලේ.. ෆොරිජින් කොල්ලො කෙල්ලො ගැන ඉන්ටරෙස්ට් එක හීන වෙලා ගියා..

ඉස්කෝලෙක් ට්‍රිප් එකක් ගිහින් කෙල්ලෝ සෙට් එකක් ආපු බස් එකකට ටෙලිෆෝන් නම්බර් එක දාල එක ගෑනු ළමයෙක් කෝල කරල පස්සේ පස්සේ ඒ ළමයට ලියුම් දාපු එක වෙනම සීන් එකක්.. ඒක මේ ඔෆීසියල් පෑනේ මිතුරු ගනයට වැටෙන්නේ නෑ මම හිතන්නේ.. ඒ සීන් එක පස්සේ ලියන්නම්.. මොකද ඒක වෙනම සබ්ජෙක්ට් එකක් හික්...

ඊට පස්සේ අර මම ලියල දාපු පොත කියෝපු ඔය දකුණු පළාතේ ගෑනු ළමයෙක් මට ලියුම් එව්වා. ඒකත් නැඟල ගියා ටික කාලයක්.. පස්සේ අපේ අම්මගේ දැඩි උපදෙස් මත ඒකත් නවත්තල දාන්න සිද්ද වුණා.. ඒවත් ඉතින් මොන කැටගරියට අයිති ද මන්ද... හික්සි බික්සි

ගෙදරට ටෙලිපෝන් ගන්න කලින් අපේ නංඟිගේ වෑන් එකේ ගිය තව ළමයෙක් එක්ක (මගේ වයසේ.. බාල අපරාද නෙවෙයි) ඔය ලියුම් කරදහි කීපයක් නංඟි අතේම හුවමාරු කර ගත්ත.. අනේ මන් ද ඉතින් ඒවත් මොන කැටගරියෙද මන්ද.. හික්ස් බිකිස්

ඔන්න ඔයවගේ පෑනේ මිතුරු කම් කීපයක් ම තිබ්බා..  පස්සේ පස්සේ ඊමේල් වලිනුත් ඊටත් පස්සේ බ්ලොග් වලිනුත් මිතුරු මිතුරියන් සෙට් වුණා..  දැන් ඉතින් මොකට මුද්දර ගහල ලියුම් දානවද.. කොහොම වුණත් ඒ පෑනේ මිතුරු සංකල්පය අභාවයට ගිය එක නම් අපරාදේ..  අනේ මන් ද දැන් ඉතින් මිනිස්සු පෑනේ මිතුරගෙන් හරි කමක් නෑ මොකක් හරි ලාබ ප්‍රයෝජනයක් ගන්න හිතාගෙන නේ ඕව පටන් ගන්නේ..  හැබැයි අවුරුදු 10-12 වගේ වයස් වල ළමයින්ට ඒ වගේ පෑනේ මිතුරෙක් මිතුරියක් ඉන්න එක හරි සුන්දර දෙයක් වෙනව..  අක්කගෙ පොඩි උන් දෙන්නට 2ක් සැට් කරල දෙන්න ඕනේ බලන්න.. 

ඉබ්බා දියේ දැමීම...

ඉබ්බා දියේ දැම්මම මොකද වෙන්නේ කියල දන්නවද? උගේ කටුව පෙඟෙනවා... අනිත් එක්ක ඉබ්බා මොකද හාවත් එක්ක රේස් එක දුවන්න සැට් වුණේ... ඉබ්බට ඌ ගැන පට්ට ආත්ම විශ්වාසයක් තිබ්බා දිනන්න පුළුවන් කියල.. ඒක මේ ඌ බොරුවට හිතින් මවා ගත්ත සීන් එකක් නෙවෙයි ඌට දුවන්න පුළුවන් කියල ඌ දන්න නිසයි ඌ ගේමට බැස්සේ... (ජය පරාජය ඉතින් කාටත් පොදුයි නේ) අනිත් එක්ක අහසින් යන්න උනත් කල්පනා කලේ ඒ කාලේ දැන් වගේ ටැක්සි තිබ්බේ නෑ නේ...අනිත් එක අහසින් යන්න යූස් කරපු ටෙක්නික් එක.. සෙල්ලං ද.. (පොඩි පොඩි අමතක වීම් කාටත් වෙන්න පුළුවන්)

ඉබ්බ කියන්නේ අපිට නිකන් කම්මැලි ජනක සතෙක් වගේ හිතුණට පට්ට සිරා ඩයල් එකක්.. හරි හැඩයි.. අනිත් එක හොඳට හැදිච්ච, තැන්පත්, අහිංසක , වැඩි සද්ද බද්ද නැති,ගුණ යහපත්,දෙන දේ කාලා වෙන දේ බලාගෙන ඉන්න ටොප් කොල්ලෙක් වගේ සතෙක්...  

හරි මේ ඉන්නේ ඉබ්බෙක්

                                      

 මේ ඉන්නේ ටිකක් බය ඇරිච්ච ඉබ්බෙක්

 මේ ඉන්නේ ටික ටික සාමාන්‍ය අතට පත්වෙමින් සිටින් ඉබ්බෙක්...

මේ ඉන්නේ ෆොටෝ ජෙනික් ඉබ්බෙක්...

 ෆොටෝ ජෙනික් ඉබ්බාගේ ක්ලෝස් අප් එකක්...

 මෙන්න මෙහෙමයි ඉබ්බෝ කාර් වල යන්නේ..

ඉබ්බෝ දුවන හැටි දැකල නැත්නම් මෙන්න..

හම්මා වතුර ටික 

දියවන්නා ඔයේ ඉපිද එහිම හැදී වැඩී තරුණ වියට පා තබා කෑල්ලක් සෙට් කර ගැනීමේ සහ ටිකක් ලෝකය බැලීමේ පරම පිවිතුරු චේතනාවන් යුතුව කාපට් කර ගල් අතුරා ඇති නවීන මං මාවත් වල සුව විඳිමින් හිටපු ඉබ්බෙක්.  

අතීත පාඩම් සිහි කල්පනාවට අරගෙන හෙමින් ගමන් කෝකටත් හොඳා කියල හෙමිහිට ඇවිදගෙන කෝට්ටේ පුරවරයේ සිරි නරඹමින් පාරවල් ගානේ රස්තියාදු ගසමින්, ඉබ්බියන්ට ලයින් දමමින් ආතල් එකේ සිටි ඉබ්බෙක්. 

කිලෝමීටර් 3-4ක් මාසයක් දෙකක් තිස්සේ ඇවිදිමින් හීන් සීරුවේ කාණුවකට වෙලා හිටපු ඉබ්බෙක්.

අපේ ඔපිසියේ අයගේ සහ මගේ අප්‍රමාණ සත්ත්ව කරුණාව හේතුවෙන් නැවත උගේ වාසස්තානයට ගෙන ගොස් දමා උගේ ලෝක සවාරියට සහ ඉබි කෑල්ලක් සැට් කරගැනීමේ  අහිංසක බලාපොරොත්තුවට කෙළ කිරීමේ ප්‍රීතිය බ්ලොග් අවකාශයේ සිටිනා සැම සමඟ බෙදා ගැනීම නිමිති කරගෙන මෙය 12/12/12 දින පිටකෝට්ටේ පිහිටි මගේ ඔපීසියේ ඇති පුටුවේ වාඩි වී ඔපිසියෙන් ම ලබා දුන් ලැපා ගෙන් කොටා මෙසේ පබ්ලිස් කරනු ලැබේ... 

ගණිත ගැටළුවක්... amazing logic

මේක විසඳන්න හෙන ගනන් කාරයෙක් වෙන්න ඕනේ නෑ... හැබැයි ගනන් චුට්ටක් දැනගන්න ඕනේ.. උත්තරේ පට්ට ක්‍රියේටිව්..

ගොඩක් වෙලාවට ඔය ඊමේල් වලින් අපිට එක එක විදියේ ගනිත ගැටළු, පොඩි පොඩි ඉලක්කම් සෙල්ලං වගේ ඒව එනවනේ..මේ අද මට ආපු එකක්... මේක මීට කලින් වෙන අය දැකල ඇති.. සමහරවිට බ්ලොග් වල දාලත් ඇති.. මම නම් අද දැක්කේ.  අනිත් ඒවට සාපේක්ෂව තර්කානූකූලව හිතල උත්තරයක් ගන්න පුළුවන් එකක් කියල හිතුණ නිසයි දාන්නේ..  මේකයි ගැටළුව

ශිල්පගේ වයස එයාගේ පුතා රාජුට වඩා අවුරුදු 21ක් වැඩියි.
තව අවුරුදු 6කින් ශිල්පගේ වයස එයාගේ පුතාගේ වයස වගේ 5 ගුණයක් වෙනවා.
දැන් ශිල්පගේ මහත්තය ඉන්නේ කොහෙද?

මේවගේ ගැටළු මීට කලින් දැකල ඇතිනේ...  හැබැයි මේක ජෝක් එකක් නෙවෙයි. ගනිතයෙන් තර්කානුකූලව උත්තරයක් ගන්න පුළුවන්.. සාමාන්‍ය පෙළ ගනිත දැනුම හොඳටම ඇති...

උත්තරේ ඊළඟ පෝස්ට් එකෙන් දාන්නම්..

නිදහස් අධ්‍යාපනේට 6% ලැබෙනකම්...

මීට වඩා දුක් විඳල ඉගෙන ගත්ත අය සහ ඉගෙන ගන්න අය අප අතර ඉන්නව ඇති... මේවගේ දේවල් වලින්  අපේ පැහිච්ච මොළවලට ජීවිතේ තේරුම් කරන්න ට්‍රයි කරන්නේ නෑ මම.. ඒත් අර පොඩි උන් දෙන්නගේ උනන්දුව දැක්කම මේක නොදා ඉන්න හිත දුන්නෙ නෑ... 

DSLR කැමරාවක් සමඟ මාස 6ක්...

"These days every man and his dog has a camera" කියල කවුරු හරි සුද්දෙක් කියපු එකක් දැක්කට පස්සේ  අයියෝ DSLR කියල හිතුණා.. කොහොම වුණත් කොල්ලෙක් වෙන්න නම්  DSLR  කැමරාවක් තියෙන්න ඕනේ කියල මට හෙන ආතල් එකක් ගන්න පුලුවන් අර හැකර කටක් සහ චාටර් කැමරාවක් ඇති වරුණයට චැට් එකේ අනම් මනම් කියල... ඇත්ත වශයෙන් ම කිව්වොත් පහුගිය මාස 6 ම මම කලේ එක විතරයි වගේ..  

කොහොම හරි දශක 3ක් විතර පෙරුම් පුරල පළවෙනි වෙඩින් ඇනිවසරි ට්‍රිප් එක යන්න ගත්ත මගේ කැමරාවෙන් මොනවද මෙච්චර කල් කලේ කියල මේ ඊයේ පෙරේදා නිකමට හිතල බැලුවා.. (ඇත්තම කිව්වොත් අරූ මාව බයිට් කරන්නේ කෝ පෙන්නපන් බලන්න උඹ ගත්ත හෙන පොටෝස් කියල) ඉතින් ඒ වෙලාවට වෙන මොකක් හරි කියල ෂේප් වෙනවා..

දැන් ඔය කැමරාව අරන් එළියට බැස්සට දකින දකින දේවල් අපිට ඕනෙ විදියට ගන්න බැහැනේ.. ඒ කියන්නේ කුරුල්ලෙක්, සමනළයෙක්, ඔය කූබියෙක්, කඩියෙක්, වගේ හරි නැත්නම් ගහක අත්තක ඉන්නෙ ලේනෙක්, ඉර බැහැගෙන යන සීන් එකක්, වළාකුළු ඔන්න ඔය වගේ දේවල් පොටෝ ගත්තට අපි බලාපොරොත්තු වෙන විදියේ පොටෝ එකක් ගන්න එක ලේසි නෑ... ඕනෙම කෙනෙක් දන්න විදියට හොඳ ඔප්ටිකල් සූම් එකක් තියෙන්න ඕනෙ නේ ඈත තියෙන දේවල් ලස්සනට ගන්න, ඒ වගේ තමයි හොඳ මැක්‍රෝ ෆොටෝස් ගන්න ඒවට හරියට ලෙන්ස් එකක් ඕනේ... දැන් මේ අමාරුවෙන් ගත්ත කැමරාවත් එක්ක හම්බ වෙන කිට් ලෙන්ස් (18-55) එකත් එක්ක විතරක් කැමරාව පාවිච්චි කරනකොට තමා ඒකෙ රඟේ තේරෙන්නේ..

කැමරාව අරන් කොහෙ හරි ගියාම කොච්චර ආසාවෙන් ෆොටෝ ගත්තත් අපි බලාපොරොත්තු වෙන විදියේ ඒව ගන්න සෑහෙන්න ගේමක් දෙන්න ඕනේ.. (මම වගේ කම්මැලි ඩයල් වලට ඕක හරි යන්නෙ නෑ)

හැබැයි ඉතින් උනන්දුවයි පොඩි හැකියාවකුයි තියෙනවනම් ඔය කිට් ලෙන්ස් එකෙනුත් සෑහෙන දේවල් කරන්න පුළුවන්.. (මට ඒ දෙකම නැති එක වෙනම කතාවක්)

අනිත් එක තමා DSLR කැමරා එකක් හරියට පාවිච්චි කරන්න ඉගෙන ගන්න එක.. ඒ කියන්නේ ආවට ගියාට නැතුව දන්න කියන කෙනෙක් ගෙන් සබ්ජෙක්ට් එක ඉගෙන ගන්න ඕනේ..  මම ඒක කලෙත් නෑනේ.. පන්ති යන්න ඉස්සරත් කම්මැලියි දැනුත් කම්මැලියි... ඔපිස් එකේ ඉන්න අතරේ වීඩියෝ බලලයි වෙබ් සයිට්ස් වල තියෙන දේවල් වලිනුයි තමා යන්තම් ඔය බේසික් ෆීචර්ස් ටිකයි තියරි ටිකයි ඉගෙන ගත්තේ.. තාමත් හරියට දන්නෙ නෑ...

ඔන්න ඔහොම ගෙවිච්ච මාස 6 ට  ගත්ත  පොටෝ ගොඩක් වෙලාවට බලන්නේ මමයි,බට්ටි නඟයි විතරයි.. මොකද ප්‍රසිද්ධියේ දාන්න තරම් දෙයක් තාම ගන්න බැරි වුණා කියල මට ම හිතෙන නිසා (අරූගෙන් බේරෙන්න බැරිම තැන ෆ්ලිකර් එකට ටිකක් දැම්ම)

අපි දෙන්න යන ගමනකදි ඇර  මම තනියම පොටෝ ගන්නම කියල කොහෙවත් යන්නේ නැති නිසා ගොඩක් වෙලාවට කැමරාව ගෙදරම තමා.. ඉතින් මම පොඩ්ඩක් ස්ටොක් ෆොටෝග්‍රැපි පැත්ත ගැන හිතල ඒ අංශෙ දියුනු කරන්න හිතුවා.. හැබැයි ඉතින් ඒකටත් හොඳ ලයිටින් උපකරණ ඕනේ..   http://www.fotolia.com/ එකට ෆොටෝස් 20-25 ක් දාල යන්තම් එක ෆොටෝ එකක් ඇක්සෙප්ට් වුණා.. fotolia එකෙන් නම් මම සෑහෙන්න දේවල් ඉගෙන ගත්තා...  මේ තියෙන්න අන්න ඒ එකම එක. 

කැමරාව අරන් මුලින් ම බෙල්ලන්විල පන්සල් ගිහින් (අවංකවම මම පන්සල් යන්නේ ෆොටො ගන්න) ගත්ත මට ටිකක් ලස්සනයි කියල හිතෙන එකක් මේ

 මේ තියෙන්නෙ ඕක අරන් ගාලු ගිහින් ගත්ත තව එකක්... 

ඊට අමතරව ඔය එහෙම මෙහෙ ගිහින් ගත්ත ඒව හැටහුටහමාරක් විතර තියෙනවා.. හැබැයි වැඩක් නෑ..

ගෙදර ඉන්න වෙලාවට නිකන් ඉන්න ගමන් කරපු ඒව 2ක තුනකුත් දාන්නම් බැරි වෙලා හරි මම වගේ තව එක්කෙනෙක් හරි හිටියොත් නිකන් ට්‍රයි එකක් දීල බලන්න

ඉතින් ඔන්න ඔහොමලු වුණේ.. ආසාවට කැමරාවක් ගත්තට ඒකෙන් නියම ප්‍රයෝජනේ ගන්න තාම බැරි වුණා.. ඒකට අවශ්‍ය කැපවීම හරියට කරන්න ඕනේ..  හැබැයි ඉතින් හොඳ ෆොටෝස් ගන්න DSLR කැමරාවක් ම ඕනේ නෑ කියල මට හිතුණා.. මූලික සංකල්ප ටික හරියට දන්නවනම් ඕනෙම කැමරාවකින් ලස්සන ෆොටෝස් ගන්න පුළුවන්.. DSLR කැමරාවකින් උසස් තත්වයේ ෆොටෝස් ගන්න නියමිත ලෙන්ස් වලට, ලයිටින් වලට ටිකක් වියදම් කරන්න වෙනවා.. ඒක ඉතින් එක එක්නෙකාගේ කැමැත්ත අනුව තමා...

මේ තියෙන්නෙ ෆිලිකර් එකේ ලිංකුව 

අනිත් වැදගත්ම දේ තමා මේ ගත්ත පොටෝ කෑලි මකල දාන්න තියෙන තන්හාව.. මෙලෝ වැඩක් නැතිව 11GB විතර පුරෝගෙන ඉන්නව මේ එහෙ මෙහෙ අල්ලපු පොටෝ කෑලී වලින්.. මකල දාන්න හිතෙන්නෙම නෑනේ... ඕව රැස් කරල මොන අපායේ යන්න වෙයි ද දන්නෑ...

තනිකම විඳීම...

තනිකමට  බයයි... තනිකම දුකක්...  තනිවෙන එක පවක්... (ද)?  මහ පාරවල් වල, අඟුපිල් වල තනියම හැදෙන පොඩි උන් ගේ හිතට දැනෙන දුකත් එක්ක අපි තනි උනාම දැනෙන දුක දුකක් ද?  අපි තනි උනාම අපිට දැනෙන දුක හෙන ආත්මාර්ථකාමීයි කියල හිතෙන්නෙ නැද්ද? මට සතුට දෙන්න වෙන කෙනෙක් මගෙ ලඟ නැති වීම ගැන දුක් වෙන එක හෙන පටු කමක් වගෙයි...

මේ ලෝකේදි මනුස්සයෙක් තනි වෙනව කියන එක කවදාවත් වෙන්නෙ නැති දෙයක්.. වෙන්න පුළුවන් එකම දේ අවට ලෝකය තමන්ට ඕනේ විදියට වැඩ නොකර ඒ ඒ අයගේ වැඩ කරගෙන ඉන්න එක.. ලෝකයේ ඉන්න බිලියන 7ක සෙනඟක්, අපි දන්න කියන ගහකොල, සතුන්, පරිසරය අපි සමඟ ඉන්නකොට අපි තනිවෙලා කියල හිතන එක සාධාරණ ද? ඔවුන් අපි වෙනුවෙන් මොකුත් නොකර ඉඳියි. නමුත් ඔවුන් හැම මොහොතෙම අපි අවට ඉඳිමින් අපේ තනිකම නැති කරනව නේද කියල හිතිල නැද්ද?

අසනීප වෙලා ගෙදර ඉන්න දවසවල/ඉස්කෝලේ නිවාඩු දවස් වල අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම වැඩට යන කොට අඬපු හැටි මට තාම මතකයි.. අම්ම හරි තාත්ත හරි ගෙදරට ආවම දැනෙන සතුට...

මට ඒ තනිකම හරි පාළුව හරි කියන එක දැනෙන එක අඩු වෙලා ගියේ සා.පෙ කරන කාලෙදි විතර...

පස්සෙ පස්සෙ මම තනිකම විඳින්න පුරුදු උනා... ඒක හෙන සිරා කියල තේරුම් ගත්තම හරිම නිදහසක් දැනෙනව.. නිදහසේ හිතන්න.. වැඩ කරන්න... සතුටු වෙන්න පුළුවන්.  

මම තාමත් ආස ඩේවිඩ් බෝමන් වගේ තනිවෙන්න.. 

හැබැයි ඒ තනිකම මනුස්සයෙකුට දරා ගන්න බෑ කියලයි ඉස්සර මට හිතුනේ...  මුලු මිනිස් වර්ගයාගෙන් ම ඈත් වෙලා, දන්න කියන ගහකොල,සතුන්,පරිසරයෙන් ඈත් වෙලා  සෞරග්‍රහ මණ්ඩලයේ ග්‍රහලෝක අතර තනිවෙන එක කොහොමට දැනෙයි ද? කිසිම පණිවිඩ හුවමාරුවක් වත් නැතුව. 

මේ ලෝකේ බොහෝ මිනිසුන් ඉන්නව තමන්ට කියල කාත් කවුරුවත් නැති. ඒ මිනිස්සුගෙන් සමහරු ඒ තනිකම ආශිර්වාදයක් කරගෙන විශමය ජනක දේවල් කරමින් ජීවිතය සතුටින් ගෙවනවා.. සමහරු තනිකම දුකක් කරගෙන ඒ දුක හිතින් විඳගෙන ජිවත් වෙනවා.. ඒ දුක දරාගන්න බැරි වුණාම ජීවිතෙන් සමුගන්න අයත් ඉන්නවා.

මේ තරම් සියුමැලි ද කළුගල්
හිතන්නට වත් බැරි නිසා
මම ගියා අවුකන බුදුන්ටත්
දෑස් දුන් මිනිසා සොයා.......

කළා වැව ළඟ..... ඉලුක් හෙවනක
මැටි පිළක පැදුරක් එලා
රිදුම් පිරිමදිමින් බලයි ඔහු
මැරෙන ඉපදෙන රළ දිහා

ඉසුරුමුණියේ නුඹ තැනූ
පෙම්බරිය කොතැනද කියා
මා ඇසූ විට හිනැහුනා
ඔහු තවම තනිකඩ යැයි කියා

සිංදුව මෙතනින් අහල බලන්න

මේ පද පෙළ දැකපු වෙලවේ හිතට ආපු දෙයක් මේ.. 

මේ සින්දුවේ තියෙන තේරුම මේක නොවෙන්න පුළුවන්.. හැබැයි මම ඒක දැක්කේ මේ විදියට...

ටිකක් හිතල බැලුවොත් අපි ලොකුවට දුක් වෙන තනිකම ගැන... අපි දුක්වෙන්නේ තේරුමක් නැතුව කියල හිතෙයි.. අපේ ඇතුලේ ඉන්න, අපි විසින් ම ගොඩනඟාගත් "මම" ව සනසන්න නේද මේ අපි දඟලන්නේ කියල නිකමට වගේ හිතෙයි.. 

කාත් කවුරුත් නැතුව අසරණ වෙච්ච පොඩි එවුන්ට මේක තේරුම් අරගන්න තේරෙන්නෙ නැති කම නිසා උන විඳින දුක ගැන නම් දැනෙන්නේ මහා දුකක්.. මොනව කරන්නද..

මොනව කිව්වත් ඉතින්...  සංසාරේ ගෙවන කම්... ඔයා නැතුව මට පාලුයි... 

බාත් රූම් එකේ සිංදුකීම...

මේ වැඩේ කරල තියෙන අය, කරන අය දන්නව ඇති මේකේ තියෙන ආතල් එක..  මොන මොන දේවල් ඔළුවේ තියාගෙන නාන්න ගියත් එළියට එන්නේ සින්දු කෑල්ලක් කියාගෙන... දොර වැහෙන්නෙ නැති වෙලාවට සිංදු කිය කිය නාන එක වෙනම කතාවක්.... මම කියන්නේ නිවාඩු දවස් වල ආතල් එකේ නානකොට ඉබේ සිංදු කියවෙන එක.. කන පැලෙන්න කෑ ගහ ගහ සිංදු කියන්න තියෙන හොඳම තැන.. සිංදු කවි කරන්න,රි-මික්ස් කරන්න,රැප් කරන්න, ඕනේ දෙයක් කරන්න ඉගෙන ගන්න,ප්‍රැක්ටිස් කරන්න ටොප්..

වැඩට ගිහින් ඇවිත් නානකොට සිංදු නොකියවුණත් එළියට එන්නේ සිංදු මෝඩ් එක ඔන් කරගෙන.. ගොඩක් වෙලාවට හිරවෙච්ච ප්‍රොග්‍රෑම් වල තියෙන බග්ස් වලට විසඳුම බාත් රූම් එක ඇතුළෙදි හම්බ වෙනව...

ඔය ගොඩක් අයට මේ ලෝකේ වෙනස් කරන්න තරම් අයිඩියාස් ඇවිල්ල තියෙන්නේ නානකොට නේ... මම ඉස්සර හිතුවෙ මොළේ පෙඟුනහම ඒ වගෙ අදහස් එනව ඇති කියල.. 

කොහොම හරි මේ ලඟදි දවසක ඔය ගැන හිතුවහම... අපිත් එක්ක ඉන්න ගොඩක් අයට ඔය පුරුද්ද ඇති කියල හිතුණා.. ගොඩක් වෙලාවට සැහැල්ලුවෙන් ආතල් එකේ ඉන්න නිර්මාණශීලී මිනිස්සුන්ගේ ඔය පුරුද්ද මම දැකල තියෙනවා..  

මට හිතෙන්නේ අපි ඇත්තටම අපි වෙන දවසේ තියෙන හොඳම අවස්තාව මේ නාන වෙලාව කියල... ඒ කියන්නේ.. අනිත් අය ගැන හිතන්න දෙයක් නෑ.. කවුරු මොනව හිතයි ද කියල වොරි වෙන්න දෙයක් නෑ.. කවුරුවත් දකියි ද කියල හිතන්න දේ කුත් නෑ (දොර වහල නම්).. අපේ නැචුරල් ස්භාවයෙන් ඉන්න පුළුවන් හොඳම වෙලාවනේ.. හිතේ ගැටළු නෑ.. නිදහස් මනසක්..

මොකුත් ම හිතන්න දෙයක් නැත්නම් නිකම් ම වගේ සිංදුවක් කියවෙනව ඇත්තේ මේ දැනෙන නිදහස නිසා වෙන්න ඇති.. මොනව හරි දෙයක් ඔළුවේ තියෙනවනම් ඒකට වෙන වෙලාවට නොඑන උත්තර ඔලුවට එනව ඇත්තෙත් ඒ දැනෙන තමා තමාම වීමේ නිදහස් ගතිය නිසා වෙන්න ඇති කියල නිකමට වගේ හිතුණා..

ගොඩක් වෙලාවට අපි ගෙදරින් එළියට බැස්සම ඉන්නේ අපේ ඇත්ත ස්වරූපයෙන් නෙවෙයි නේ.. ඒ ඒ අවස්තාවට ගැළපෙන ක්‍රමේට ඉන්නකොට අපිට නිදහසේ ඉන්න බැරි වෙන ගතියක් දැනෙනවා..  ගෙදර ඇතුළෙම උනත් 100% අපේ නිදහස කියන එක තියෙන්නේ ඔය නාන කරන විනාඩි 10-15 විතරයි කියලයි මට හිතෙන්නේ..

මම නිකන් හිතල බැලුව මම දන්න මේ පුරුද්ද තියෙන සහ නැති අයගේ චරිත ස්භාවය ගැන.. ඇත්තටම සැළකිය යුතු වෙනස් කම් තියෙනවා..  මේ පුරුද්ද තියෙන මිනිස්සු එක්ක වැඩ කරන්න, සතුටු වෙන්න හරි ලේසියි.. ඒ කියන්නේ ගොඩක් අය එක්ක සැහැල්ලුවෙන් ජීවත් වෙන්න පුළුවන් ගතිය තියෙනව කියල හිතුණා.. වැඩ වලදි අනිත් අයව තේරුම්  ගැනීම, ඊසි ගොයින් කියල සිංහලෙන් කියන ස්භාවය ගොඩක් වෙලාවට තියෙනවා..

මේ වගේ පුරුදු නැති.. ඒ කියන්නේ ජීවිත් වෙලා ඉන්න හැම වෙලේම මොකක් හරි දෙයක් ඔලුවට දාගෙන විසඳුම් හොයන්න ට්‍රයි කරන, සමාජය තුළ අමුතු ප්‍රතිරූපයක් ගොඩ නඟාගෙන ඉන්න ට්‍රයි කරන, වැඩ කරන්න්න ගියාම එයාට ඕනේ විදියට වැඩේ කෙරෙන කම් හරි යන්නේ නැති චරිත වල මේ පුරුද්ද නැතුව ඇති කියල මට හිතුණා.. නිකමට හිතල බැලුවොත් ඕනෙම පවුලකින් මේ වගේ අය හොයා ගන්න පුළුවන්.. 

මට හිතෙන්නේ නිදහස් පොඩි කාලයක් නැති වුණාම මේ වගේ ගති මිනිස්සුන්ට පිහිටන්නේ නැතුව ඇති.. නිදහස් පොඩි කාලයක් කියන්නේ අපිට හිතෙන දේ හිතෙන විදියට කරන්න නිදහස නොදෙන පවුල් පසුබිම් වල හැදෙන අයට මේ වගේ දේවල් නුහුරුයි.. මොකද හැම දේම කාගේ හරි උපදෙසක් අනුව, පිළිවෙලකට, සමාජ සම්මතේට අනුව කරන්න පුරුදු වුණාම ඒ පුරුදු මඟ ඇර ගන්න හරි අමාරු නිසා..

නිදහස් විදියට හිතල වැඩ කරල.. ඒ වැඩෙන් සිද්ද වෙන ප්‍රතිඵලය මොකක් වුණත් භාර ගන්න පුළුවන් තරම් ගටක් තියෙන මිනිස්සු මේ වගෙයි කියල හිතුණා..

මම කරන්නම දෙයක් නැතුව ඉන්න වෙලාවට http://www.ted.com/ එකේ වීඩියෝ බලනවා..  මේකේ තියෙන්නේ එක එක විදියේ නව අදහස් තියෙන මිනිස්සු ඒ අය හදපු දේවල, නැත්නම් තේරුම් ගත්ත දේවල් ප්‍රසිද්ධියෙ ඉදිරිපත් කරන වීඩියෝ.. හරිම අපූරු දේවල් තියෙනවා.. තාක්ෂණික,සමාජයීය,කල,විද්‍යාත්මක වගේ ඕනැම විෂයයකට අදාලව මිනිස්සු ඉදිරිපත් කරනවා..

මේ වීඩියෝ බලන වෙලාවක හිතිච්ච දෙයක් තමා මේ බාත් රූම් එකේ සිංදු කීම... නානකොට ඔය අදහස් ඔළුවට එනව කියල මම ප්‍රායෝගිකව ඕනේ තරම් අත් විඳල තියෙනවා.. ඉස්කෝලේ යන දවස් වල මම ලියල පබ්ලිෂ් කරපු පොතේ ගොඩක් කතා වල චරිත, ඒ කතා වල ආකෘතිය  නාන ගමන්  තමයි ඔලුවට ආවෙ.. ඒ දවස් වල මේ ගැන එච්චර වැටහීමක තිබ්බේ නෑ.. දැන් හිතල බලනකොට ඕනේ තරම් සිද්දි මතක් කරන්න පුළුවන්...

ඉතින් මට හිතුනේ.. අපිට මේ නාන ගමන් තියෙන සැහැල්ලුව, තමා තමා විදියට අව්‍යාජව හැසිරෙන්න පුලුවන් කම, සමාජයට අමුතු චරිතයක් විදියට නොගිහින් ජීවත් වෙන්න පුළුවන් නම් (ඒ කියන්නේ උපන් ඇඳුමෙන් යන එන නෙවෙයි.. එක එකා මොනව හිතයි ද කියල නොහිතා ජිවත් වෙන එක)  අපිටත් බොහෝම නිර්මණශීලි විදියට ජීවිතේ දිහා බලල මිනිස්සුන්ට සේවයක් වෙන විදියට ජීවත් වෙන්න පුළුවන්.. 

හැබැයි මම දන්නවා කොච්චර කිව්වත් ප්‍රායෝගිකව මේ විදියට ජීවත් වෙන්න බෑ කියල තර්ක කරන අය ඕනේ තරම් ඉන්නවා.. ඒ එක්කම මේ විදියේ නිදහස් මනසකින් ලෝකය දිහා බලපු, තමන්ගේ ප්‍රතිරූපය හෝ  බඩගෝස්තරේ රැක ගන්න පමණක් ම උත්සාහ නොකරපු මිනිස්සුන්ට පින් සිද්ද වෙන්න තමයි අපි අද මෙහෙම ඉන්නේ කියලත් නිකමට කල්පනා කරල බලන්න..

කඩදාසි සෙල්ලම් බඩු හෙවත් ඔරිගාමි...

මේක නම් මගේ ප්‍රියතම වැඩක්.. කොම්පුටරේ කොටන්නෙ නැතුව මේසයක් ලඟ වාඩි වෙලා ඉන්න වෙලාවට නිතර කරන වැඩ 2න් එකක් තමා මේ.. අනිත් එක අහුවෙන කොලේක (කොලයක් නැත්නම් අත, කකුල, බඩ) මොනව හරි බලි ඇඳීම (සම්භාව්‍ය බලිත් හිටපු ගමන් ඇඳෙනව).  බලි ඇඳිම ගැන වෙනම පෝස්ට් එකක් දාල මේකේ කඩදාසි සෙල්ලම් බඩු ගැන ලියන්නම්.

ඉස්සෙල්ලාම හදන්න ඉගෙන ගත්තේ බෝට්ටුවද කුරුල්ල ද කියල මතක නෑ..  හැබැයි වහලේ බෝට්ටුවට කලින් කුරුල්ලෝ හදන්න ඉගෙන ගත්ත වගේ මතකයි.. වහලේ බෝට්ටුව ටිකක් අමාරුයි නේ..

මම හිතන්නේ මේ කඩදාසි බෝට්ටු හදන එක මම අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෙවෙයි එදා සිට අද දක්වා සියළුම පොඩි උන් ඕක දන්නවා..  ඉස්කෝලෙ කාලේ සහ ටියුෂන් කාලේදි කුරුල්ලෝ,රොකට් එක්ස්පර්ට්ල නොවෙන්නේ ඔය ගෙවල් වල ටියුෂන් ගිය ළමයි තමා ඉතින්..

රබර් පටි වලින් වැලක් එකට ගැටගහල ඊතල වගේ යවන රොකට් ඒ දවස් වල මගේ ප්‍රියතම එකක්.. ඒක යවන්න සෑහෙන්න ඉඩක් ඕනේ (ටියුෂන් ක්ලාස් වල අන්තිම පේලියත් මදි රබර් බෑන්ඩ් දාල යවන ඒවට). යවල තියෙන අය දන්නව ඇති..

ඔය හැමෝම දන්න ඒවට අමතරව නෙලුම් මල්,ගෙම්බෝ,ප්ලේන්,තාරාවෝ,පෙට්ටි,පිරමීඩ, හංසයෝ වගේ සිරාම සිරා ඒවා මේ කොලවලින් හදන්න පුළුවන්. කොලෙන් විතරයි.. කතුරු ගම් වගේ දේවල් නැතුව

මම ඔය පොඩි උන් ඉන්න ගෙවල් වලට හදිසියේවත් ගිහින් පැයක් 2ක් චාටර් වෙන වෙලවක් ආපු ගමන් කරන්නේ ඉන්න පොඩි එකාට කොලේකින් ඔය මොකක් හරි එකක් හදල දෙනව.. කොල්ලෙක් නම් ප්ලේන් එකක්.. කෙල්ලෙක් නම් තාරාවෙක්.. දෙන්නෙක් හිටියොත් දෙන්නටම තාරාවෝ දෙන්නෙක් වගේ.. ඊට පස්සෙ ඉඳන් ඕනෙ පොඩි එකෙක් මාත් එක්ක ෆිට්.. ගොඩක් වෙලාවට පොඩි එකාලගෙ අම්මලත් ෆිට්..

මම දන්න ඒවා හදන හැටි ස්ටෙප් බයි ස්ටෙප් ලියන්න මට කම්මැලියි.. මට වඩා හොඳට ඕව හදන්න දන්න අය යූ බටේ ට දාපු වීඩියෝ ටිකක් දාන්නම්.. කැමති අය බලන්න..

මේවගේ ඒව එකක් දෙකක් හදන්න ඉගෙන ගෙන තියෙන එක පාඩුවක් නෑ.. ලොකු පොඩි සැමට වටින විනෝදාංශයක්

හපුතලේ ඉන්න අපේ ලොකු අයිය(අපේ කිව්වට අපේ තාත්තගේ අක්කගේ ලොකු පුතා දැන වයස 65ක් විතර ඇති.. මට අයියා,අපේ අම්මට පුතා, හැබැයි අම්මට වඩා වැඩිමල්) ඉස්සර මට ගනන් උගන්නන්න කඩදාසි වලින් ඝණකයි,පිරමීඩයි හදනවා... ඝණකය,පිරමීඩය වගේ දේවල් මුලින්ම තේරුම් ගත්තෙ මේ වයෙන් තමා..

අපි මේ ජොලියට පොඩි පොඩි දේවල් හැදුවට ඔරිගාමි කියන්නේ ලෝකෙ පුරා හරිම ජනප්‍රිය විනෝදාංශයක්.. සෑහෙන්න දේවල් තියෙනව ඉගෙන ගන්න.. කරන්න පුළුවන් නිර්මාණත් හරිම අපූරුයි..

හරි මේ තියෙන්නෙ වීඩියෝ ටික..

නෙලුම් මල
http://www.youtube.com/watch?v=eGPK1vvdyLE

ගෙම්බා
http://www.youtube.com/watch?v=2p4SyN8Y8Is

ප්ලේන් (එක එක විදියේ ප්ලේන් වර්ග තියෙනව)
http://www.youtube.com/watch?v=ox2djol29ts&feature=related

තාරාවා (මම තාරාව කිව්වට නියම ඔරිගාමි වචනේ ක්‍රේන් (කොකා))
http://www.youtube.com/watch?v=FSijU52XJ7w

හංසය (මේක මම හදන්න ඉගෙන ගත්තෙත් මේ වීඩියෝ බලල)
http://www.youtube.com/watch?v=f0zTNCRg-Uc&feature=relmfu

භණකය (ලොකු අයියා උගන්නපු ඝණකේ.. අමතක වෙලා තිබ්බේ)
http://www.youtube.com/watch?v=PNm7g7YVsgA

පිරමීඩේ (අමතක වෙච්ච එකක්)
http://www.youtube.com/watch?v=FaXqIoeIjak

ඔය වීඩියෝ බලනකොට තව තව ඒව හදන හැටි තියෙනවා.. ඒවත් බලල සිරා ඒව ටිකක් හදන්න ඉගෙන ගන්න පුළුවන්.. මේ දවස් වල ඔපිස් එකේ ලයිට් ගියාම මම කරන වැඩක් මේ.. අනිත් උන් කැරම් ගහනවා..හික්...

බලි ඇඳීමේ පෝස්ට් එකට නම් වීඩියෝ හොයා ගන්න බැරි නිසා මම ඉදිරි කාලයේ අඳින බලි එකතු කරල පොටෝ අරන් ලෑස්ති වෙලා ඒක ලියන්නම්..

අපි කියවන්නෙ ඇයි..?

සාහිත්‍ය මාසේ පටන් ගන්න කොටම ලියන්න කියල හොඳ මාතෘකාවක් සෙට් වුණා.. හෙන සම්භාව්‍ය හෝ හර බර ලෙස නැතුව(එහෙම ලියන්න දන්නෙ නෑ) "මේ මාසේ ගිය මාසේ වාගේ නොවන්න..." කියල මේ ලියන්නේ...

ඇයි අපි කියවන්නේ කියල හිතල බලන්න කලින් මම කල්පනා කළා ඇයි මම කියවන්නේ කියල... අවංකවම බොන්න ඕනෙ ප්‍රශ්නයක්.. ඇයි මම කියවන්නේ...? එකක් පොඩි කාලේ ඉඳල ඇති වෙච්ච පුරුද්ද නිසා.. පොඩි කාලේ දි ඇයි කියවන්න ආස වුණේ ? සමහර පොඩි උන්ට පොත් දිය කරල පෙව්වත් ආසාවක් ඇති වෙන්නෙ නෑ නේ? දැන් මේ ලොකු වෙලා පොඩි කාලේ ගැන හිතල බලද්දි තේරෙනව.. පොඩි කාලේ ඉඳන් ම තිබ්බ ඔහේ පැත්තකට වෙලා ඉන්න කැමති ගතිය වගේ එක හේතුවක් වෙන්න ඇති..  අනිත් උන්ට සාපේක්ෂ්ව මට ටිකක් තිබ්බේ ගෑනු ගති(සුසන්තිකා ජයසිංහ වගෙ ගෑනු ගති නෙවෙයි හරිද) ඒ කිව්වේ මේ පැත්තකට වෙලා ඉන්න ගතිය විතරයි.. පොත් කියවන චරිත වල සාමාන්‍යයෙන් මේ ගතිය තියෙනව කියල මට හිතෙනව.. 

අනිත් එක පවුලෙ අයගෙන් එන පසුබිම... හැබැයි මම පොඩි කාලෙදි අපේ අම්මටයි තාත්තටයි නම් මාත් එක්ක පොත් කියවන්න තරම් නිදහසක් තිබුනේ නෑ.. අක්කටත් මට තරම්ම දැනටත් අවුල් නෑ...

හැබැයි එයාල මට එක එක පොත් ගෙනත් දුන්නා...  මුලින්ම කියවපු පොත් රසවත් වීම නිසා පොත් කියවීමට ආස වුණා වෙන්න පුලුවන්...

කොහොම හරි කියවන්න පටන් ගත්ත කෙනෙකුට ඇයි මේක දිගටම කරන්න ආස හිතෙන්නේ..මොනවද මේකෙන් ලැබෙන්නේ...නිකන් ඇබ්බැහි වීමක් ද?  සිංදුවලට, ෆිල්ම්ස් වලට වගේ..

හරි කියවීම මිනිසා සම්පූර්ණ කරයි කියල කවුද මන්ද කෙනෙක් කියල තියෙනවා.. කොහොමද මේ සම්පූර්ණ වීම වෙන්නේ? මලාට පොතක් නොකියවන වුන් ඔය අපූරුවට ඉන්නේ..? කියවන උන්ට වැඩිය හොඳ තැන්වල ගොඩක් වෙලාවට එහෙම නැති අය ඉන්නවා..(දේශපාලකයෝ ගැන නෙවෙයි මේ කිව්වේ)

ලෝකෙ ගැන හිතන්න කලින් ආයෙත් මං ගැන හිතල බැලුවොත් මට ඒ ඒ පොත් වල හිටපු චරිත වලට ආස හිතුණා.. ඒ මිනිස්සු කරපු වැඩ වලට ආස හිතුණා.. ඒ වගේ වෙන්න ඕනෙ කියල හිතුණා...

ඒ කියන්නේ සරලව ඇඳ උඩ ඉඳන් වීරයෝ වෙන්න අවස්තාව මට කියවීම නිසා ලැබුණ... හැබෑ ලෝකෙදි ඔහේ පැත්තකට වෙලා හිටියට..

අනිත් පැත්තෙන් කවද හරි කවුරුවගෙ වෙන්න ඕනෙද කියන හැඟමත් ඔලුවට ආවා..(මාර්කෝනි හරි, ලොගී බෙයාර්ඩ් හරි,එඩිසන් හරි වෙන කවුරු හරි එකෙක් ගෙදර බිං කාමරේ ඉඳන් පරීක්ෂණ කරපු කතාවක් කියවපු දවසේ ඉඳන් මටත් පරීක්ෂණ කරන්න බිං කාමරයක් ඕනෙ වුණා...)

බැරිවෙලාවත් කවද හරි මම ලොකුවෙලා ගෙයක් හැදුවොත් එහෙම එකක් හදන්න තාමත් මගේ ඔළුවේ තියෙනවා..(බට්ටි නංඟි ඇතුළු පවුලේ සැම කචල් නොදැම්මොත් තමා ඉතින්..)

අපේ පාළුව තනිකම වගේ දේවල් පොත් කියෙව්වහම නැති වෙනව ද? මට නම් ඔව්.. ඒ චරිත ඉන්නවනේ අපිට කතා කර කර ඉන්න.. ප්‍රශ්නයක් වුණාම අර පොතේ වීරය නම් මේ වෙලාවට මොනව කරයි ද කියල හිතිල නැද්ද? ෂර්ලොක් හෝම්ස් ගේ තියරි අපි තාම දානවනේ හිටපු ගමන්...

ඊට පස්සේ පොත්වල ඉන්න චරිතවලට සිද්ද වෙච්ච දේවල් හැබෑවටම අපිටත් වෙනකොට හරි ආතල් නේද? මේව නම් ඉතින් මොනවගේ කතාද කියල හැමෝම දන්නවනේ.. (අර කම්මුලේ හොටු කියල අලුත්ම නවකතාවක් ලියපු අඩන එක්කෙනාගේ ඒව වගේ ඒව)

ඒ ඒ චරිත කියපු කරපු දේවල් ඇත්තට කරන්න ගිහින් චාටර් වෙන්නත් වෙලා ඇති නේ.. හිකිස්..

අනිත් වැදගත් ම දේ දැනුම සහ අවබෝධය ලැබීම..

දැනුම ලැබීම ගැන අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑනේ.. හැබැයි අවබෝධය ලැබීම ටිකක් වෙනස් දෙයක්..

එකම කතාව කියවපු කිහිප දෙනෙක් ඒ කතාවෙන් අවබෝධ කරගන්න දේ එකිනෙකාට සාපේක්ෂයි කියල තමයි මට හිතෙන්නේ..

අනිත් අතට සමහර පොත් කියෙව්වහම දැනෙන රසය නම් හැමෝටම එකක් වගේ.. 

අපි කියවන්න ආස වෙන වැදගත්ම කාරණේ වෙන්නේ ඒ ඒ පොත් කියවීමෙන් ලැබෙන ඒ ඒ රස නිසා නේ.. මේ රසාස්වාදන හැකියාව හැබැයි හැමෝටමත් නෑ කියල මට සමහර වෙලාවට හිතිල තියෙනවා... සමහර අයට කෙලින්ම වචන වලින් කියපු අර්තයෙන් රස විඳිනව තවත් සමහරු කියවපු දෙය සාරාංශ කරල තේරුම් ගත්ත දෙයින් රස විඳිනව..(උ.පෙ ආර්ට් කරනකොට තියෙනව නේද රසාස්වාදන කියල සබ්ජෙක්ට් එකක්.. ඉස්සර නම් තිබ්බ කියල මට මතකයි.. හැබැයි මම කවදාවත් ඉගෙන ගෙන නෑ.. මං කලේ ගනන් )

දැන් එතකොට පොත් නොකියවන අයට මේ රස වින්දන ශක්තිය නැද්ද..?  අපිට එහෙම කියන්න බෑ නේද? ඒ අය වෙනත් දෙයක් ඒ වගේ රස විඳියි.. සමහර විට ක්‍රීඩාවක් වගේ දෙයකිනුත් පොතක් කියවල ගන්න ආතල් එක ගන්න පුළුවන් අය ඇති...

කියවීම නිසා දැනුම, අවබෝධය, රස වින්දනය,ආතල් හම්බෙනව කියල අපි හෙන ටෝක්ස් දැම්මට මලපොතේ අකුරක් නොදැනගෙන හිටිය අපේ පරණ කාලේ කට්ටිය කොහොමද ඔය සිරා වැඩ කරල තියෙන්නේ.. පරම්පරා ගානක් රස විඳින දේවල් ඒ මිනිස්සු කලේ කවුරුවත් ලියපු දේවල් කියවල ගත්ත දැනුමෙන්ද? අවබෝධෙන් ද? ශාස්ත්‍රය කාගෙන් හරි ඉගෙන ගන්න ඇති නමුත් නිර්මාණශීලි කම දියුණු උනේ කොහොමද? 

අපේ ජීවිත වෙනස් කරන්න පොත් වලට පුළුවන්... පොත් වල ඉන්න චරිත වලට පුළුවන්...

ඒක තීරණය වෙන්නේ අපි කොච්චර දුරකට විවෘත මනසකින් ලෝකය දෙස ජීවිතය දෙස බලනවද නැද්ද කියන එක මත නේද?  අපි අපේ ඔළුවේ පුරෝගෙන ඉන්න එක එක දෘෂ්ටි වලින් තොරව අලුත් දැනුමක් සහිත දෙයක් කියවීමෙන් සම්පූර්ණ පරිවර්තනයක් අප තුළ සිද්ද වෙන්න පුළුවන්.. හැබැයි ඒකත් එකිනෙකාට සාපේක්ෂයි..

මේ වගේ අංජබජල් මාතෘකාවක් ගැන පොර ටෝක් ටිකක් දාන්න හිතුනේ ෆේස්බුකියේ මගෙ යාළුවෙක් දාපු පින්තූරයක් දැකල.. ඒකෙ තිබ්බෙ මෙන්න මෙහම එකක් 

We Read to Know that We are Not Alone 

මේක නම් මටත් දැනිල තියෙන දෙයක්... 

අනේ මන්ද  මොකක් ද මම මේ ලිව්වේ කියල මටම නිකං මඤඤං  වගේ  කමක් නෑ ඔන්න ඔහේ කියවල අදහසක් දෙන්නකො බලන්න (තව මඤඤං අය ඉන්නවනේ)

අම්මපා හැබෑටම...

මේ මාසෙටම මේකේ ලියන්න හරි හමන් දෙයක්  කම්පනා වුණේ නෑනේ...