සිංහල යුනිකේත සහ බ්ලොග් කරණයේ ඉතිහාසය ගැන...

ඉස්සෙල්ලාම කියන්න ඕනේ මෙවැනි මාතෘකාවක් ගැන ලියන්න මට කිසිම අයිතියක් හෝ මහා හැකියාවක් නැහැ..මේකේ ආරම්භය සහ විකාශනය ගැන මම දන්න දේවල් ටික ලියන්න ලියල දාන්නම්.. පහුගිය කාළේ කිහිප දෙනෙක්ම පරණ බ්ලොග් සහ මීට වසර 5-6කට කලින් කොහොමද මේ සිංහල යුනිකේත සහ බ්ලොග් කලාව තිබුණේ කියන එක ගැන උනන්දු වෙලා තිබ්බා.. ඉතින් දන්න දේවල් ටික ලියල දාන්න හිතුවා...මට මඟ හැරුනු පුද්ගලයින් සහ බ්ලොග් පිළිබ්ඳව මට වඩා මේ ගැන දන්නා කෙනෙක් විසින් අප සැම දැනුවත් කරයි කියල බලාපොරොත්තු වෙනවා..

සිංහල යුනිකේතයේ ආරම්භය ගැන නිල වශයෙන් දැන ගැනීමට දැනට ඇති හොඳම අඩවිය http://www.siyabas.lk/history ලෙස සළකන්න පුළුවන් මේක රාජ්‍ය මට්ටමින් දියුණු වෙච්ච තාක්ෂණයක්  ඒ නිසා බොහෝ වගකිව යුතු අය ඉන්නවා.  ශ්‍රී ලංකා තොරතුරු හා සන්නිවේදන තාක්ෂණ නියෝජිතායතනය (ICTA) මඟින් සිංහල යුනිකේත සංවර්ධනය සඳහා ලබා දී ඇති සහය සහ වර්තමානයේ දී ලබා දෙන සහය පිළිබඳව වැඩි විස්තර ලබා ගත හැක.

යුනිකේත භාවිතා කරන්නන් හට මුල් කාලයේ ඇතිවූ ගැටලු සහ ඒවාට විසඳුම් ලබා ගැනීම පිණිස පිහිටුවා ගත් සිංහල යුනිකෝඩ් සමූහය 2006 වසරේදී ආරම්භ කරන කළා.

සිංහල යුනිකේත සමූහයේ ආරම්භය සඳහා මුලීකත්වය ගැන ඇත්තේ අප සැවොම දන්නා කපුටා සිංහල අකුරු සෑදූ ඊ ෆියුෂන් සමාගමේ සාමාජිකයින් විසින්. සමූහයේ මූලිකත්වය ගෙන කටයුතු කළේ නිරංජන් මීගම්මන මහතා, කපුටා කට්ටියත් එක්ක හිටපු රන්දුනු සහෝදරයාවත් මතක් කළ යුතුයි.

මා සිංහල යුනිකේත සමූහය හා සම්බන්ධ වූ ආකාරය මෙහි සරලව දක්වා ඇත.

මුල්ම කාලේදි තිබිච්ච ගැටලු

1. සිංහල යුනිකේත අකුරු වල ඉස්පිලි පාපිලි කොම්බුව ආදී දේවල නිවැරදිව නොපෙන්වීම, 
2. ගොඩක් වෙලාවට  යුනිකේත අකුරු නිවැරදිව දර්ශනය නොවීමේ රෙන්ඩරින් ගැටලු තිබුණා. 
3. අනිත් එක විවිධ බ්‍රව්සර් වලදි ආපු ගැටළු.. 
4. ඊට පස්සේ වින්ඩෝස් ඔෆිස්,ෆොටො ෂොප් වගේ එදිනෙදා අපි පාවිච්චි කරන සොෆ්ට්වෙයාර්ස් වලදි ආපු ගැටළු...
5. ඩෙස්ක්ටොප් පබ්ලිෂින්  වැඩ වලදි අතීතයේ පාවිච්චි කරපු විවිධ ෆොන්ට් වර්ග වෙනුවට යුනිකේත භාවිතා කිරීම සහ ඒ සම්බන්ද ගැටළු 
6. ලිනක්ස් වල සිංහල පිහිටුවීමේදී සහ භාවිතයේදී ආපු ගැටළු 
7. සිංහල භාෂාවේ ඇති සමහර අක්ෂර සහ ඒවායේ යෙදීම් ගැනත් කතා බහ වුණා.. ගොඩක් වෙලාවට අන්තර්ජාතික සම්මත සමඟ සිංහල භාෂාව සම්බන්ධ වීමේදී ඇතිවූ ගැටළු.

ඔන්න ඕවට විසඳුම් සාකච්ඡා කරන එක තමයි මුලික වශයෙන් අපි (මම කළේ බලන් හිටපු එක විතරයි) මේ සමූහයේදි කළේ..

සිංහල ටයිප් කිරීමේ ගැටළුවත් ගොඩක් දෙනෙකුට තිබ්බා.. ඒකට විසඳුම් වශයෙන්

1. ගාර්ප් සිංහල යතුරු ලියනය, 
2. අපි කවුරුත් දන්න විජේසේකර කී බෝඩ් එක 
3. ඊට පස්සේ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයෙන් හදපු එසැනින් පරිවර්තකය  

වගේ දේවල් භාවිතා කිරීම සහ ඒවායේ ගුණ දොස් විචාරය වගේ දේවල් සිද්ධ වුණා. මේ කාලේදී කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලීය භෂා තාක්ෂ්ණ පර්යේෂණ ආයතනය විසින් යුනිකේත සම්බන්ධ බොහෝ අත්හදා බැලීම් සහ නව නිපැයුම් සිද්ධ කළා මම හිතන්නේ..

1. ෆයර් ෆොක්ස් වලට හදපු ඉංග්‍රීසි සිංහල ශබ්ධකෝෂය ගොඩක් ම ජනප්‍රිය වෙලා තිබුණා..  මම හිතන්නේ දැන් නම් ඒක වැඩ නැද්ද කොහෙද.. මේක හැදුවේ අසංක වාසල කියල සහෝදරයෙක් මට මතක විදියට
2. ඩනිෂ්ක නවීන් සහෝදරයා විසින් ෆයර් ෆොක්ස් සිංහල වර්ෂන් එකක් නිකුත් කිරීම.. 
3. මලින්ත මල්ලි ගේ වර්ඩ්ප්‍රෙස් සිංහල සංස්කරණයක් නිකුත් කිරීම, 
4. දසුන් සමීර මල්ලි ගේ ෆොන්ට්ස් සම්බන්ධ ගැටළු විසඳීම් එහෙම ගොඩක් තිබ්බා... 

මීට අමතරව තව බොහෝ අය විසින් විවිධ දේ කළා.. මම නම් කළේ සිංහලෙන් එක එක බයිල ලිය ලිය හිටපු එක තමා.. හැබැයි ඒ කාලේ මම දන්න කියන හැමෝගෙම මැෂින් වලට යුනිකෝඩ් දාල හීන් සැරේ පොඩි පොඩි පබ්ලිසිටි වැඩ කළා..

සිංහල යුනිකේත සඳහා විවිධ අකුරු වර්ග හැදීම ගැනත් අවධානය යොමු වෙලා තිබුණා.. මම හිතන්නේ කපුටා ෆොන්ට් එක හදපු ඊ ෆියුෂන් සමාගමේ කට්ටිය ඒ වෙනුවෙන් වැඩ කළා..

ජංගම දුරකතන සඳහා සිංහල යුනිකේත සහය ගැනත් අපි හෙව්වා බැලුවා.. (මම ඕකට සැට් උනේ CDMA වලට සිංහල දාන්න පුළුවන් ද බලන්න ගිහින් නේ)

සිංහලෙන් ලියන්න ආස නිසා මම මුලින් ම ගෙදර ගිහින් වර්ඩ් වල සිංහලෙන් ලිව්වා.. එහෙම ලියපු ලෝකෝපකාරය පොතේ පිටු කිහිපයක්  මම පස්සේ බ්ලොග් එකට දැම්මා.. ලෝකෝපකාරය ලියන්න හේතුව වුණේ ඒ දවස් වල මගෙ ළඟ ඔය විවිධ සිංහල මහාප්‍රාණ අකුරු තියෙන පොතකට තිබ්බේ ඕක විතරක් නිසා... ඕකෙ තියෙන එක එක අකුරු ලියන්න පුළුවන් ද බැරිද කියන එක ටෙස්ට් කරන්නත් එක්ක මම ඕක වර්ඩ් වල ටයිප් කළා..

සිංහලෙන් අකුරු ලියන්න ඇත්තටම ඒ දවස් වල මම නම් හෙන ආස කළා.. මොකද එක එක ෆොන්ට්ස් වර්ග දාගෙන අකුරු ගලප ගලප හොය හොය ලියනවට වඩා සිංහල යුනිකේත භාවිතාව මාර විදියට ලේසි වෙච්ච නිසා.. මට කොහොමත් විජේසේකර කී බෝඩ් එක එච්චර බැරි නිසා මම හුරු උනේ ගාර්ප් එකට.. එදා සිට අද දක්වා ගාර්ප් ම තමා.

සිංහල යුනිකෝඩ් සමූහයේ හෙන රසවත් දේවල් තිබ්බා.. ඒ කියන්නේ මුලින්ම සමහර අයට තිබ්බා කොම්පුටරේ සිංහලෙන් වැඩ කරන්න හදන එක මහ විකාරයක් අපී තාම ඉන්නේ දූපත් මානසිකත්වයේ ඒ නිසා මේව මහ තේරුමක් නැති වැඩ කියල තර්ක දාපු අයට උත්තර දෙන එක නැඟල ගියා... වලි හෝ ගාලා..

ඊට පස්සේ ආයේ එකක් තිබ්බා සිංහලට මුර්ධජ අකුරු අවශ්‍යද නැද්ද කියන එක ගැන කතාබහක්.. ඒකත් හොඳට නැඟල ගියා වගේ මතකයි.. වෙබ් අලෝචනා බ්ලොග් එක ලියන ආනන්දවර්දන මහත්තයා එයාගේ සයිට් එකේ කිසිම  මුර්ධජ  අකුරක් භාවිතා නොකරනව කියල ඒ දවස්වල  මුර්ධජ  නැතුව බ්ලොග් ලිව්වා.. තාමත් ඒක එහෙම ද කියල මම බැලුවෙ නම් නෑ.. නමුත් ඒ දවස් වල නම්  මුර්ධජ නැතුව බ්ලොග් ලිව්වා..

තව සිරාම සංවාදයක් ගියා ජැක්සන් ඇන්තනීගේ අබා ෆිල්ම් එක හදපු දවස් වල... මහාචාර්‍යය නලින් ද සිල්වා මහත්මයගේ චින්තන පර්ෂදයේ කට්ටියක් සෙට් වෙලා හෙන ටෝක්ස් දුන්නා.. ෆිල්ම් ඒකේ තිබිච්ච සිංහලට විරුද්ධ සමහර දර්ශන ගැනයි ෆිල්ම් එක ගැනයි..  බොහොම රසවත් කතා බහක් උනා ඒකත්.. 

 ඒ වගේම සිංහල යුනිකේත යොදාගෙන රාජ්‍ය මට්ටමින් වෙබ් අඩවි නිර්මාණයත් මේ වෙනකොට පටන් අරං තිබුණා... ශ්‍රී ලංකා තොරතුරු හා සන්නිවේදන තාක්ෂණ නියෝජිතායතනය (ICTA) විසින් මූලිකත්වය ගෙන පටන් ගත් නැණසල මධ්‍යස්තාන වල සිංහල යුනිකේත භාවිතය ප්‍රචලිත කිරීම, ශිල්ප සයුර  වැනි අධ්‍යාපනික වෙබ් අඩවි නිර්මාණය, ශිල්ප සයුරේ තේමා පාඨය ගැන අදහස් විමසිම් එහෙම සිංහල යුනිකේත සමූහයේ කතා බහ වුණා.. ඒ වගේම එම අඩවියේ මූලික වටයේ ටෙස්ටින් වලටත් අපි සහභාගි වුණා..

ඔය අතරේ එක් එක් අය පුද්ගලික් බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගත්තා..

ගොඩක් ජනප්‍රිය වෙච්ච එකක් තමා වෙබ් අලෝචනා... ඒක ලියන ආනන්දවර්දන මහත්මයගේ සැබෑ නම මොකක් ද කියල මම නම් අද වෙනකන් දන්නෙ නෑ.. නමුත් ඒක හරි ජනප්‍රිය උණා...  තව ධම්මිකගේ බ්ලොග් සටහන් කියල එකක් ලිව්වා ධම්මික කියල මහත්මයෙක් සිංහල බ්ලොග් කියවනයේ අන්තිම පිටුවට ගිහින් බැලුවොත් ඒක තමා අන්තිමටම තියෙන්නෙ.. ඒ කියන්නේ මුලින් ම සින්ඩිකේට් වෙලා තියෙන්නෙ ඒක..

මට මතක හැටියට මලින්තගේ සටහන්, හර්ෂණ ගේ බ්ලොග් එක,ශ්‍රී ශානු ගේ බ්ලොග් එක,  ඒ දවස් වල ලියවුණා. සුපුන් සුදාරක මල්ලිත් සිංහල යුනිකේත සමූහයේ කටයුතු වලට ක්‍රියාකාරීව සහභාගි වුණා. කොත්තු සයිට් එක ඒ කාලෙත් තිබුණා සිංඩිකේටරයක් විදියට. හැබැයි ගොඩක් සිංඩිකේට් කළේ ඉංග්‍රීසි බ්ලොග්.. 

ඔය බ්ලොග් සහ සාකච්ඡා යන අතරේ මට මතක විදියට කාලිංගත් සිංහල යුනිකෝඩ් ගෘප් එකේ තාක්ෂණික ගැටළු සාකච්ඡා කරන්න එකතු වුණා. ඔය කතා බහ යන අතරේ මලින්ත මල්ලිගේ යෝජනාවකින් ද කොහෙද මේ සිංහල බ්ලොග් කරුවන්ගේ සංසදය පටන් ගත්තා.. ඊට පස්සේ සිංඩිකේටරේ පටන් අරං ටිකෙන් ටිකෙ මේ බ්ලොග් ලියවිල්ල මේ අද දක්වා ඇවිල්ල තියෙනවා..

පස්සේ ටිරෝන් වික්‍රමරත්න කියල කෙනෙක් අපිත් එක්ක එකතු වුණා.. ගොඩක් තාක්ෂණික කරනු වලදි කතාබහට එකතු වෙලා පස්සේ සිංහලෙන් ලංකාවේ ඉතිහාසය ගැන වෙබ් අඩවියක් කිරීමේ අදහසක් ගෙනල්ලා ඒ වෙනුවෙන් වැඩ කළා. Lanka History Portal  කියල ගූග්ල් සමූහයක හදාගෙන අපි ගොඩක් දේවල් සාකච්ඡා කළා.. දවසක් නුවර ගිහින් පෙරාදෙණිය කැම්පස් එකේදී මීට් වෙලා අපි ඔය ඉතිහාස ප්‍රොජෙක්ට් එක ගැන සාකච්ඡා කළා (මම බයික් එකේ මුලින් ම නුවර ගියේ එදා හික්). ටිරෝන් ඒ වෙනුවෙන් ගොඩක් මහන්සි වෙලා වැඩ කළා.. මලින්ත මල්ලි ලස්සන සයිට් එකකුත් ඩිසයින් කළා මතකයි.. චාමර පීරිස් ,වරුණ  එහෙම ඒ කාළේ මේ වෙනුවෙන් සම්බන්ධ වෙලා හිටියා.  ශ්‍රී ලංකාවට විජය කුමාරය එන්න කලින් ඉතිහාසය හොයල ඒක ලියන වැඩේ මම බාර ගත්තා.. රාවණා උණ හැදිල තිබිච්ච කාලේ නිසා..  හැබැයි වැඩි දෙයක් හොයා ගත්තේ නෑ.. ලංකා වත කියල මරු පොතක් හොයා ගෙන බැලුවා... හරි ලස්සන ප්‍රබන්ධ කතාවක්.. හැබැයි ඇත්ත නෙවෙයි..

අපිට වෙඩ් අඩවියට ගන්න ඕනේ වෙච්ච ඩොමේන් නේම් එක ගැනීමේ ගැටළුවක් නිසා ඒ වැඩේ ටිකෙන් ටික මඟ ඇරිලා ගියා.

මම දන්න විදියට 2006 සිට සිංහල යුනිකේතය සහ සිංහල බ්ලොග් ජනතාව අතරට ගෙන යන්න විවිධාකාර වශයෙන් සහයෝගය දීලා ඒ වෙනුවෙන් ඇප කැප වී වැඩ කරපු අය ගොඩාක් හිටියා... මෙතන ඒ අය හැමෝගෙම  නම් කියවෙලා නෑ.. මම අවංකවම ඒ අය ගැන දන්නෙ නෑ.. නමුත් එහෙම පිරිසක් සිටි බව විතරක් දන්නවා.

මට මඟහැරුණු  නම් සහ බ්ලොග් අඩවි තව ගොඩක් ඇති.. ඒ අයෙගෙන් අවංකවම සමාව ඉල්ලන ගමන් අපි නොදන්න විස්තර ලබා දෙන්න කියලත් මතක් කරන්නම්.

කුංෆූ බලන්න කැමති ද?

පහු ගිය දවස් ටිකේ ලියපු පෝස්ට් වලදි මතක් වෙච්ච නිසා මට මේක හොයල ඩවුන්ලෝඩ් කරන්න හිතුණා...  පළවෙනි සීසන් එකේ කොටස් කීපයක් මේ වෙනකොට ඩවුන්ලෝඩ් වෙලා ඉවරයි.. ටී.වී එකේ බලපු  කොලිටි එකම වගේ තියෙනවා.. කැමති අය බාගෙන බලන්න...

සීසන් 1

සීසන් 2

මේකේ තියෙන අදහස් ටිකක් තේරුම් අරං අපේ එදිනෙදා ජීවිතේට එකතු කරගන්න පුළුවන් නම් වටිනවා... අපි මේ හැමදාම දකින මිනිස්සු,දේවල් දිහා වෙනස් විදියට බලන්න හිතෙයි..

මේකේ කතාව ගැන පූර්ව හැඳින්වීමක් අනවශ්‍යයි කියල හිතුණා... ලියන්න කම්මැලි කම නම් නෙවෙයි..

Accept the way of others

මේ අදහස කොච්චර ලස්සනට මේකේ තියෙනවද...? අපි අවුරුදු බර ගානක් තිස්සේ මේවගේ  ගැඹුරු දේ ගැන දන්නවා... ඒ දන්න දේ ගැන ලොකු ආඩම්බරේකුත් තියෙනවා... හැබැයි මේ සරල දේ අපේ ප්‍රායෝගික් ජීවිතේදී ක්‍රියාත්මක කරන්න අපිට නොතේරෙන්නෙ ඇයි.. ?  ලෝකේ ගෝලාකාරයි මිනිස්සු විවිදාකාරයි කියල ලිස්සල යන අය අතරේ උපේක්ෂාවෙන් බලල තමන්ගේ අභ්‍යන්තරය ගැන පුංචි හරි වැටහීමක් ලබා ගන්න උත්සාහ කරන අය ඉන්නෙ හරි ස්වල්පයයි කියලයි මට හිතෙන්නේ...  එහෙම තේරුම් ගන්න තරම් විවෘත සිහියක් අපට නෑ වගේ... එදිනෙදා ජීවිතේදී අපිට කොච්චර මිනිස්සු හම්බ වෙනවද.. කොච්චර මිනිස්සු එක්ක අපි වැඩ කරනවද? යාළුවෝ, නෑදෑයෝ, ආදරේ හිතෙන අය, පේන්න බැරි චරිත, එපා කරපු උන්, සිරා පොරවල් ඔන්න ඔය වගේ එක එක විදියේ අය...

ඔය කැටගරි වලට අපි දාගෙන ඉන්න ඔක්කොම මිනිස්සු අපි වගේමයි කියල නිකමට හිතෙන්නෙ නැද්ද? එක එක්කෙනා ජීවිතේ ජීවත් වෙලා තියෙන විදිය අනුව, එයාලට ජීවිතෙන් ලැබිල තියෙන දේ අනුව, ජීවත් වෙච්ච සමාජය හා පරිසරය අනුව ඒ මිනිස්සු ඒ ඒ විදියේ චරිත වෙනවා... ඒ චරිත අපිත් එක්ක ජීවත් වෙනකොට එක එක විදියේ ගති ගුණ අපිට පේනවා... ඒ පෙනෙන දේ අනුව අපි ඒ මනුස්සය ගැන තීරණ ගන්න එක කොච්චර හරිද වැරදිද කියල හිතල බලන්න හිතෙන්නෙ නැද්ද.... එහෙම තීරණ ගතයුතු අවස්තා සහ නොගත යුතු අවස්තා ගැන අපි සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනේ... එහෙම නොකලොත් අපි අමාරුවේ.. හැබැයි ඒක ඒ මොහොතට විතරක් සීමා කරල අවස්තාවට හරි යන විදියට හැසිරිලා හිත ඇතුලින් ඒ මනුස්සයව මැනල එයා ගැන අපි තීරණ අරගෙන ඒ මනුස්සයගේ පවුල,රැකියාව,කතා බහ,හැසිරීම් ඔක්කොම අපේ ඔලුවට අරගෙන.. සිතිවිලි ජාලයක් ගොඩනඟාගෙන ඉන්න එක හෙන තේරුමක් නෑ නේද..

අපි කොච්චර මිනුම් වලින් මිනිස්සු මැනල ඒ මිනිස්සු ගැන තීරණ අරගෙන ජීවත් වෙනවද..? එහෙම මිනිස්සු තේරුම් අරගෙන ජීවත් වෙන එක අනිවාර්‍යයෙන් ම කරන්න ඕනේ දෙයක්... එහෙම නොවුනොත් මේ සමාජේ අපිට ඉන්න අමාරුයි... හැබැයි ඒ මනුස්සය ගැන අපේ හිත ඇතුළේ  තියෙන්න ඕනේ හැඟීම හරිම සරල වෙන්න ඕනේ.. මේ යකා මෙහෙම කරන්න මේ නිසා මිසක් වෙන මොකුත් නිසා නෙවෙයි කියල සරල ව හිතල අර හිත ඇතුලේ ස්ටාර්ට් වෙන්න ට්‍රයි කරන සිතිවිලි එන්ජින් එක නතර කරල දාන්න පුළුවන් නම් අපිට මේ සමාජේ ඕනේම තැනක ඕනෙම කෙනෙක් එක්ක කිසි අවුලක් නැතුව ඉන්න පුළුවන්...

වැදගත් ම දේ අපි කාත් එක්ක හෝ ගත කරන මොහොත ඒ මනුස්සය සමඟ අදාල කාරණේට පමණක් සීමා කරගෙන ඉන්න එක.. අපි කාත් එක්ක හරි ඉන්න අතරේ අර සිතිවිලි එන්ජිම ස්ටාර්ට් කරගෙන මම කවුද මූ කවුද වගේ හිතන්න පටන් ගත්තම වෙන්නේ.. ඌ උගේ විදියට ඉඳල උගේ වැඩේ කරගෙන යයි.. අපි ඔක්කොම පැත්තක දාලා මෙහෙම කලේ ඇයි, මෙහෙම කරන එක හරිද වැරදිද.. හරි ෂෝක් අනේ, මට නම් පේන්න බෑ, මහ කපටියෙක්, නියම පොරක්, මම නම් එයා එහෙමයි කියල හිතුවා.. මට නම් ඔය වගේ මිනිස්සු එක්ක ඉන්න බෑ... ඊ.ටී.සී,ඊ.ටී.සී

මම හිතන්නේ මේ දේවල් අපි හැමෝම දන්නවා.. හැබැයි ප්‍රායෝගිකව කරන්නෙ නෑ.... ප්‍රායෝගිකව කලත් කරන්නේ බාගෙට.. හිත හදාගන්නව කියල අර ස්ටාර්ට් කරගත්ත එන්ජිම ටිකක් ලෝ ගියර් එකකට දා ගන්නව වගේ දෙයක් කරල තාවකාලිකව පොඩ්ඩක් සැනසෙනවා.. හැබැයි ආයෙත් අර සිද්ධියට මූණ දෙනකොට ටොප් ගියර් එකට ඔටෝ වැටිල හතර අතේ ගා ගන්නවා...

එහෙම නොකර ඔහේ යන්න අරින මිනිස්සු අපිට ජීවිතේ හම්බ වෙනවා.. ඒ වගේ අයත් එක්ක ජීවත් වෙන එක කොච්චර ලේසිද කියල අපිටම දැනෙනවා.... හැබැයි අපිත් අනිත් කෙනාට ඒ වගේ දැනෙන්න ජීවත් වෙන්න ඕනේ කියල හිතන්නේ නෑ... සරල කම ගැන කතා කර කර අපි සංකීර්ණව ජීවත් වෙනවා...

අපිට බැරි වුණානේ 70 ගණන් වල හදපු මේ කුංෆූ වගේ මිනිස්සුන්ගේ ජීවිත වෙනස් කරවන්න පුළුවන් අදහස් තියෙන එක කතා මාලාවක් හදා ගන්න...

අපිට නියම සභ්‍යත්වයක් සහ සිස්ටාචාරයක් උපතින්ම ලැබෙන නිසා මේ වගේ දේවල් ගැන නිර්මාණශීලීව හිතන්න හිතෙනනෙ නෑ මම හිතන්නේ.. කොහොම හරි කරල පොෂ් විදියට ජීවත් වෙන්න කීයක් හරි හම්බ කර ගන්න විදියක් හොයන එක තමා අපි කර ගන්න ඕනේ...

ලංකාවට හඳ අහිමි වූ හැටි...

මේක දැක්කම මට නම් අවංකවම හිතා ගන්න බැරි වුණා... හැබැයි ඉතින් අපිට මේව ගැන තියෙන උණ ගොඩක් අයට නැති නිසා මෙහෙම දේවල් ඉතිහාසේ වෙලා තියෙන එක සාධාරණයි..   අපි හැමෝම බනින (මමත් එක්ක) ඇමරිකාව මේ ලෝකෙට කරන දස දහසක් විනාශ  අතරේ මුළු මිනිස් වර්ගයාටම වැදගත් වෙන වැඩත් කරනවා..    ආත්මාර්ථකාමීව තමන් ගැන විතරක් හිතාගෙන වැඩ කළාට  අනිත් අයත් එක්ක තමන්ගේ මහන්සියෙන් දියුණු කරගත්ත දේවල් බෙදා හදා ගන්න අවස්ථාත් තියෙනවා..  ඒකෙන් ඔවුන් වෙන වෙන සැඟවුණු වාසි ලබා ගන්න එක වෙනම කතාවක්... නාලක ගුණවර්ධන මහත්මයගේ මේ ලිපිය කියවල බලන්න... අපේ ඉතිහාසේ අපි නොදන්න දේවල් කොච්චර වෙලා ඇති ද කියල හිතුණා මට නම්..

කම්මැලි පෝස්ට් අංක 2...  අච්චර ලස්සනට ලියල තියෙන පෝස්ට් එකකින් අදහස් අරගෙන මගේ මෝඩ ආතල් ටිකක් දාල අලුත් පෝස්ට් එකක් ලියනවට වඩා සරලවම ලින්ක් එක දාල වැඩේ ගොඩ දාන එක කොච්චර ලේසි ද..

විශ්වයේ අන්තිම සිංහල වචනය...

මේක ගැන ගොඩක් දෙනෙක් අහල ඇති.. හැබැයි සම්පූර්ණ විස්තරය මමත් හරියටම දැන ගත්තේ අද..  වැඩි විස්තර මම කියනවට වඩා මෙතනින්ම බලා ගන්න එක හොඳයි..

ඔරායන් දැක්කෙමි

හෙන කාලෙකින් ඔරායන් දැක්ක. කලුවරේ ගලක් උඩ නිදාගෙන තරු පිරිච්ච අහස දිහා බලාගෙන ඉන්න එක කොච්චර ආතල් වැඩක් ද? මමයි මමයි අක්කයි දිමුතුවයි ගල් පර්වතේ උඩ හතර පැත්තට නිදාගෙන අහස බලන් හිටියා.. අනිත් 3දෙනා නම් ඇස් පියාගෙන ද කොහෙද ...මම නම් තරු බැලුවා..  තාරකා විද්‍යා උණ කවදාවත් හොඳවෙන එකක් නෙවෙයි..  ඉස්සර උත්තල කාචෙකුයි අවතල කාචෙකුයි බටේකට හයි කරගෙන දුරදක්න හදන් අහසේ තරු බැලුවා කවදා හරි අභ්‍යවකාශ ගාමියෙක් වෙනව කියල හිතාගෙන... දැන් මේ ගලක් උඩට නැඟල තරුවක් බලාගෙන ඉන්නවා.. සංසාරේ කිව්ව ලු...

වීරයෝ

වීරයෝ ගොඩක් ඉන්නවා.. එක එක කාලෙට මේ වීරයෝ වෙනස් වෙනවා.. ඉස්සර හිටපු වීරයෝ ගැන පොඩ්ඩක් ලියන්න හිතුනේ අද ටී.වී එකේ සිටුවර මොන්ට ක්‍රිස්ටෝ බැලුවට පස්සේ... රූපවාහිනය ඉපදුනේ මම ඉපදිලා අවුරුද්දකට විතර පස්සේ.. අපිට ටී.වී එකක් බලන්න හම්බවුණේ ඉපදිලා අවුරුදු 7-8ක් ගියාට පස්සේ.. ටී.වී එක දකින්න කලින් පොත පතින් කියවල තිබ්බ.. සුරංගනා කතාවල වීරයෝ ගැන.. ඊට පස්සේ තුන් යහළු වික්‍රමය,කල්ලන්දූවේ මුතු කොල්ලය,මඩොල් දූව වගේ පොත් වලින් තවත් වීර චරිත හම්බ වුණා... ඉස්කෝලෙදි ඉතින් දුටුගැමුණු,වළගම්බා,දසමහ යෝධයෝ වගේ පුරාණ වීරයෝ ගැන ඔළුවට දැම්මා..  පස්සෙ පස්සේ සැබෑ ලෝකයේ අය වීරයෝ වුණා.. ඒ කිව්වේ තෝමස් අල්වා එඩිසන්,මාර්කෝනී,ලොගී බෙයාර්ඩ් ඒවත් ඔය පොඩි පොඩි පොත පත කියවල දැන ගත්තේ...

ටික කාලෙකින් ටී.වී එකෙන් හිතා ගන්න බැරි විදියේ වීර චරිත දැක්කා.. මැගයිවර්,රොබින් හුඩ්,ටාසන්,නයිට් රයිඩර්,ස්ට්‍රීට් හෝක්,කාටුන් වල හිටපු ගලිවර්,හී මෑන්,මන්කි මෑන්.. හිතා ගන්න බැරි තරම් වීරයෝ විදියට අපේ පුංචි හිත් වලට කා වැදිල තිබුණා...

රොබින් හුඩ් ගේ දුන් සෙල්ලම්,ටාසන් වගේ වැල් වල එල්ලිලා යන්න.. ඊට වැඩිය දෙයක් තිබ්බෙ නෑ.. මේ තාක්ෂණික රැකියාවල් වලට එන්න අපේ හිත් යොමු කළේ මයිකල් නයිට් ද මන්ද... අපේ අක්කට ලැම්බට් කියන නම අද දක්වාම පවුලේම ජනප්‍රිය නමක් ලෙස මා විසින් රෙජිස්ටර් කළේ ඒ දවස් වල තිබ්බ ටයිම් ට්‍රැක්ස් කියන කතාවේ වීරයගේ නම.. සිරා සීන් එක කියන්නේ..කතාව පටන් ගන්න කලින් පොඩි පොඩි කමිං කෑලී දානකොට අක්ක කිව්ව ඔන්න ඔය කතාවේ ඉන්න වීරය නම් මමයි ඈ කියල.. හික් හික්.. වීරයගේ නම ඩැරියන් ලැම්බට්... එදා ඉඳන් මට අපේ අක්ක ලැම්බට් තමා..(අක්ක මේක බලන්නෙ නෑ.. ඒ නිසා අවුලක් නෑ)

පස්සෙ පස්සේ මනුතාපය,මොන්ට ක්‍රිස්ටෝ සිටුවරයා, කුංෆූ වගේ කතා මාලාවල් වලින් අපේ ජීවිත වලට වෙනස්ම විදියේ වීර චරිත ඇතුලත් කළා.. ජෝන් වැල් ජෝන් ගේ අසරණ කම.. අසරණ කම තුළින් ජීවිතය දිනන හැටි.. බඩගින්නට පාන් ගෙඩියක් හොරකම් කලත් ජීවිත කාලයක් දුක් විඳින්න සිද්ද වෙන්න පුළුවන් කියන පුංචි පාඩම් අපේ ඔලුවල තැන්පත් කළා.. ක්වායි චෑන් කේන් ගේ ජීවිතය,පළගැටියා,ගුරුතුමා.. සංකීර්ණ ජීවිත පාඩම් හරීම ලස්සන විදියට අපේ හිත්වලට කාවැද්දුවා... (කුංෆූ සීරීස් එක නම් ආයේ බලන්න නියම කාලේ දැන්)... මොන්ට ක්‍රිස්ටෝ සිටුවරයාගේ හිරෙන් පැනීම, ඔහුගේ කුමන්ත්‍රණ.. හැමදාම හිතේ තිබුණා....

ටී.වී එක දියුණු වෙලා තොරතුරු වැඩි වැඩියෙන් එනකොට.. චිත්‍ර පටි වලින් විජය,ජීවන්, බෘස් ලී,ආනෝල්ඩ්,ජැකී චෑන්,වෑන් ඩෑම්,චක්නෝරිස් අපිට හම්බ වුණා.. ඒ වෙනකොට ටාසන්,රොබින් හුඩ් ටිකක් යල් පැනල...

ආනෝල්ඩ්ගේ, බෘස් ලී ගේ පිංතූර කොල ගන්න එක තරම් වෙන ආතල් වැඩක් තිබ්බේ නෑ.. ඉස්කෝලේ ගාව ස්ටිකර් විකුණන සීයලගෙන් හොයන්නෙම ඕවා තමා...

ලව් සික් ඔළුවට ගහන් කාලේ එනකොටම මෙන්න ආවේ නැතෑ.. අමීර් කාන්,සලමන් කාන්,ෂාරුක් කාන්,අමිතා බච්චන්,ජැකී ෂරොෆ්,සංජේ දත්,මධුරි ඩික්සිත්(මගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය),ශ්‍රී දේවී,ජූහි චව්ලා.. පිස්සු ගොඩයි..

ඉස්සර ගැමුණු විජේසූරිය රේඩියෝ එක්කෙ ඇඩ් එක කියවන්නේ..සුරූපී ශ්‍රී දේවි,ලස්සන අමීර් කාන් රඟන අලුත්ම චිත්‍රපටිය ආවා අවා ආවා.. කියල.. හික් හරි ආතල් අප්පා..

ඊට පස්සේ හින්දි ඉංග්‍රීසි ෆිල්ම් වලින් තව සෑහෙන්න වීරයෝ ටිකක් සෙට් වුණා.. පස්සෙ පස්සේ කාටුන් වලින් තවත් අමුතුම වීර චරිත හම්බ  උනා සුපර් මෑන්,ස්පයිඩර් මෑන්, බැට් මෑන්,හල්ක්, ප්‍රොෆෙසර් එක්ස්,එක්ස් මෙන් සෙට් එක,තන්ඩර් කැට්ස්,සිල්වර් හොක්ස් සිරාම ෆැන්ටසි ලෝකයක් මැව්වා... තාම මතකයි මම ත්න්ඩර් කැට්ස් එකේ තිබ්බ වාහන කඩදාසි වලින් හදන්න ට්‍රයි කරපු හැටි..(ඔරිගාමී හංසයෝ,ප්ලේන්,ගෙම්බෝ,නැව්,රුවල් නැව්) ඕව හදන්න තාම ආස හිතෙන්නේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති..

අර්ජුණ,අරවින්ද,ගුරුසිංහ,මහානාම,වකාර් යුනිස්,අක්‍රම්,ලාරා,ඇම්බ්‍රෝස්,වොල්ෂ්,ආසර්ඩීන්,අනිල් කුම්බ්ලේ,තෙන්ඩුල්කාර් කාලයක් වීරයෝ වෙලා හිටියා.. .. 

උ.පෙ ට ගණන් කරන්න ගත්තට පස්සේ අයින්ස්ටයින් තරම් පොරක් හිටියේ නෑ... ආතර් සී ක්ලාක්,අයිසැක් ඇසිමෝව්,කාල් සාගන්,ඇලික්සි ලියනොෆ්, හික් හික්.. හල් 9000,ඩේව් බෝමන් අම්මට හුඩු අන්න පොරවල්.. 

පස්සේ ඉතින් බිල් ගේට්ස්, ජේම්ස් ගොස්ලින් (ජාවා හැදුවේ මෙයා) ට තමා දෙයියන්ට වගේ සැලකුවේ..

ඉගෙන ගෙන ඉවරයක් කරල රස්සාව කරනකොට ජීවිතේ බර ටිකක් දැනිලා දැන් ඉතින් සෙල්ලං නෑ වගේ කියල හිතෙනකොට හම්බ වුණා තවත් වීරයෝ ටිකක්... මහත්මා ගාන්ධි,බලංගොඩ ආනන්ද මෙත්‍රිය හාමුදුරුවෝ, ඒබ්‍රහම් ටී කෝවුර් (පස්සෙ මට එපා උණා), ඊ.ඩබ්ලිව් අදිකාරම් මහත්මයා, ජේ.ක්‍රිෂ්ණමූර්ති තුමා වගේ අය ගැන කියවනකොට සැබෑ වීර චරිත වල දැක්ක මවා ගත් ප්‍රතිරූපවලට වඩා ප්‍රතිරූප නැති අවිහිංසක චරිත වීරයෝ වුණා... 

ඉස්සරහට තව අලුත් වීරයෝ හම්බ වෙයි... හැබැයි ඒ ගොඩක් වීරයෝ මවාගත් ප්‍රතිරූප විතරයි කියන එක ගොඩක් වෙලාවට දැනෙන නිසා ඉස්සර තරම් හිතට වදින එකක් නෑ.. ඒ වෙනුවට මහමඟ යදින අසරණ මිනිස්සු ඇතුලේ තියෙන මනුස්ස කමෙන් වීරයෝ දකින්න තමයි දැන් හිත කැමති

උපන් දින සුභ පැතුම් සහ නිවන් සුව පැතීම

මේවගේ දේවල් ගැන මම කතා කරන්න වැඩිය කැමති නෑ...  වඩා හරි දේ මේකයි කියල මතයක් ප්‍රකාශ කරල පොඩි ආතල් එකක් ගන්නවට වඩා.. තියෙන දේ තමන්ට හරියනවනම් ගත්තා නැත්නම් නිකා හිටියා තමා මගේ උපන් හැටි...

මේක ගැන ඔලුවට ඇවිල්ල දැන් ටික කාලයක් උනාට ලිව්වෙ නෑ... නමුත් කලින් පෝස්ට් එකේ තාත්තාගේ ජීවිතය සහ මරණය ගැන ලිව්වට පස්සේ මේකත් ලියල දාන්න හිතුණා...

වැඩි විස්තර නැතුව සරලව කියල දාන්නම්...ඉතා කලාතුරකින් ලැබෙනවායැයි කියන මිනිසත් බවක් ලැබී.. හොඳ නරක තේරේන සමාජයක ජීවත් වීමේ වාසනාව තියෙන අපි මේ ලබාගත් ජීවිතය තුළ ලබා ගත හැකි වටිනාම දෙය ලෙස සලකන නිවන් (අනෙකුත් ආගම් වලටත් අදාලව) සැප කෙනෙකුට ලැබේවා යැයි ජීවත් වන සෑම වසරකම සුභ පැතීම වරදක් ද..?

මිය ගිය පසු නැවත් ඉපදීමක් ගැන අප විස්වාස කරනවානම්.. නොදන්නා තැනක උපදින්න යන අපගේ නෑයාට,හිතවතාට සුභ උපන්දිනයක් මළගමෙදී පැතීම වරදක් ද..?

ප.ලි.

ඩෝන්ට් ට්‍රයි දිස් ඇට් හෝම්...

දස වසර

තාත්‍තා නැතිව දශකයක්... ජීවිතේ ගෙවිල යනවා... බොහෝ දේ වෙනස් වෙනවා... තාත්තා නෑ කියන එක දැනිච්ච වාර ගාන අනන්තයක් විතර ඇති... තාමත් ගොඩක් දවස් වලට රෑට මතක් වෙලා කඳුලක් දෙකක් එනවා... මොනව කරන්න ද මෙච්චර කාලයක් හිටපු එක ඉස්සරහටත් ඉන්නවා කියල හිත හදා ගන්නවා... මට අවුරුදු 20දි තාත්තා නැති වුණේ... වෙලාවකට මං කොච්චර වාසනාවන්තද කියල හිතෙනවා.. මොකද අවුරුදු 20ක් තාත්තා මාත් එක්ක හිටපු නිසා... එහෙම නැති ළමයි කොච්චර ඉන්න ලෝකයක් ද මේක...

තාත්තා ගැන ලියන්න මහා දේවල් නෑ... සරලව කිව්වොත් සිරා පොරක්... ඕනේ දේකට ඔට්ටු හරිම අහිංසක චරිතයක්.. ඉස්සර අක්කගේ යාළුවෝ තාත්තට කිව්වේ නයිට් රයිඩර් කියල... මයිකල් නයිට්ගේ වගේ කොන්ඩේ ක්‍රේල් නිසා.. හැබැයි මැරෙණකම් ම තාත්තා ගියේ ෆුට් සයිකලේ... තාම අපේ ලොකු තාත්තා පදින්නේ ඒ සයිකලේ...

මම නොදන්න කාලේ ඒ කියන්නේ මම නැති කාලේ හපුතලේ හේරත් කිව්වම පළාතම දන්න මනුස්සයෙක්.. ඒ අපි බියගමට එන්න කලින්..  බොහෝම කාලයක් දේශපාලනේ කරල හොඳට අත්දැකීම් තියෙන.. දැන් රටේ ලොකුම තැන් වල ඉන්න අයත් එක්ක එකට කකා බිබී රට රට වල ඇවිදල අත්දැකීම් ගොඩක් තිබුණා... ඉස්සර බුලත් විටක් කකා ඔය කතා කියනවා...

මම හිතන්නේ ඔය 70 ගණන් වල නිල්පාට ආණ්ඩුව පෙරළිලා කොල පාට ආණ්ඩුව ආවට පස්සේ ඒ දේශපාලන වැඩ ගොඩක් ඒවා අත ඇරල තමයි 83 දී විතර බියගමට ආවේ.. හැබැයි හැම මැයි දිනේටම පෙලපාලි ගියා... කට්ටියම සෙට් කරගෙන ඡන්දේ ඇහුවා... රැස්වීම් වල කතා කළා... ඔන්න ඔය වගේ වැඩ නම් අන්තිම කාළේ වෙනකම් කළා... මරු කටක් තිබ්බේ... ඕනේ තැනක ඕනේ කෙනෙක් එක්ක කතා කරන්න හැකියාව තිබ්බා...

මුලින් අමාත්‍යාංශ ලේඛම් කෙනෙක් වෙලා ඉඳල පස්සේ එම්.බී.බී.එස්  (මේසන් බාස්ට බදාම සප්ලයි) කළා..ඒ මම පොඩි කාලේදි... රස්සාවක් නැතිකාලේ උගස් වවල උගස් අඹරණ මැෂිමට අත අහු වෙලා වම් අතේ මහපට ඇඟිල්ල විතරයි මම උපදින කොට තිබුණේ.. ජීවත් වෙච්ච අවුරුදු 55න් අවුරුදු 30ක් විතර හැමදේම කලේ තනි අතින්... ඉස්සර හැමෝම තාත්තව දන්නව අත නිසා..

බයිසිකලේ ඉස්සරහ බ්‍රේක් පස්ස බ්‍රේක් මාරු කරල හදාගෙන තිබ්බේ අත නිසා..

මහ වැස්සේ තෙමි තෙමී ඉස්සර මාව දාගෙන පදිනවා... හැමදාම හවසට අම්ම වැඩ ඇරිල එන වෙලාවට,අක්ක හරි මම හරි පන්ති හරි ඉස්කෝලේ හරි ගිහින් එන වෙලාවට පාර අයිනට වෙලා බයිසිකලේ තියාගෙන ඉන්නවා..  බයිසිකලේ නැඟල යන එන වෙලාවට ලඟ ගෙදරක කෙනෙකුට ඕනේ දෙයක් කඩෙන් ගෙනත් දෙන්න හරි කැමතියි...

දර පැළීමේ ඉඳන් උයල කන්න දෙන්න පැයක් යන්න නැතුව ඇති... හැමදාම නොවරදින ලුණු මිරිස, මයියොක්ක මැල්ලුම්... දවල්ට උයල ඉතිරි වෙන ටිකට බත් දාල වලඳෙම අනල හවසට කවන බත් කටවල් ටික... හදල දෙන තේ එක...

පරණ ගෙදර ඉඳන් අලුත් ගේ හදන්න බ්ලොක් ගල් ඔක්කොම හැදුවේ තනියම.. මැෂින් නැතුව ලෑලී අව්වුවට කබොක් ගලුයි බදාමයි දාල හදපු බිත්ති වලට අදටත් ගහන්න පුළුවන් කොන්ක්‍රීට් ඇණ විතරයි...

හැමදාම හවසට මද පමණින් ගත්තට වලි නෑ.. සද්ද නෑ.. පෙළපාලී යනකොට කිය කිය ගිය සිංදු කෑලී කිය කිය බිමට කුෂන් කෑල්ලක් දාගෙන හාන්සි වෙලා ඉන්න එක තමා කරන්නේ... පන්සලේ පෝය දවසට බැහැල වැඩ.. දායක සභාවෙත් හිටියද කොහෙද....කවදාවත් සිල් එහෙම නම් අරන් නෑ මම හිතන්නේ..

මාවයි අක්කවයි ඔඩොක්කුවෙ තියාගෙන ඉන්න ඇති මැරෙන්න දවස් ගානකට කලින් වෙනකම් ම...

යන්න එන්න වාහනයක් නැති නිසා තාත්තව ඉස්පිරිතාලේ අරං ගියේ ත්‍රීවීල් එකේ.. අම්ම තනියම... මම එන්.අයි.බී.එම් යනවා අක්ක කැම්පස් එකේ... පොඩි සෙම අමාරුවක් කියල තමා මුලින් ම ගෙනිච්චේ..
ඉස්පිරිතාලේ හිටපු සති දෙකේම මම විජේරාමේ ඉඳන් මහ ඉස්පිරිතාලේට පයින් ගිහින් තාත්තව බැලුවා... එක දවසක් මම ගියාම පුතේ මගේ අතපයහරියට රිදෙනවා පොඩ්ඩක් අතගාන්න කිව්වා... මම ඉතින් හෙමින් අතගානකොට.. මාව බඳාගෙන ඇඩුවා...  මම හැම වෙලේම හිතුවේ තාත්තට සනීප වෙයි කියලා... පොඩි කාලේ ඉඳන් මට තිබ්බ එකම බය තාත්ත නැති වෙන එක... ඒකට මම ඒ කාලේදිත් බය වෙලා හිටියේ...

අපි 3න් දෙනා හවස 5ට තාත්තව බලල බස් එකේ යනවා... යනකොට 3න් දෙනාටම ඇඩෙනවා... ඒ දවස් වල වතුර නැතුව ලයිට් කපන කාලේ... මම ගෙදර ගිහින් බාත්‍ රූම් එකට ඉටි පන්දමක් පත්තු කරගෙන ගියා.. යනකොටම ඒක නිවුණා... එකපාරටම මට හිතුණා තාත්ත නැති වෙයි කියල.. ඊට පස්සේ ආයෙත් පත්තු කරගෙන යනකොට හිතුව මේ සැරේ පත්තු වෙලා තිබුනොත් තාත්තාට සනීප වෙයි කියල...ඒ සැරෙත් නිමුණා... මම කලුවරේ හොඳටම ඇඩුවා.. හැබැයි 3වෙනි සැරේ නිමුණේ නෑ... මම හිතුවා හැමදේම හරියයි මට පිස්සු කියලා...

ඊට දවස් 2කට පස්සේ තාත්තා නැති වුණා...

කොළඹ මහ ඉස්පිරිතාලේ ගේට්ටුව ඉස්සරහා පිස්සෙක් වගේ මම ඇඩුවා... යන එන මිනිස්සුන්ට දුක කිය කියා ඇඩුවා...

මම අඩන එක නතර වුණේ තාත්තව භූමිදානේ කරල ආවට පස්සේ...

මල ගෙදරට ආපූ ගමේ මිනිස්සුත් ඇඩුවා... එච්චරට ගමේ අයත් එක්ක හිතවත්

අපිට හිත හදාගන්න තිබුණ එකම දේ මැරෙන වෙලාවේ තාත්තගේ මූණේ තිබ්බ ලස්සන හිනාව... මම මෝවරියට ගිහින් මිනිය අඳුර ගන්නකොටත් ඒ හිනාව දැක්කා...

අපි අවුරුදු 10ක් හැම්දාම තාත්තව මතක් කරල දානේ දුන්නා... 7 දවසෙ දානෙටයි 3න් මාසේ දානෙටයි විතරයි පිට මිනිස්සු ගෙනල්ල කෑම ඉව්වේ.... ඊට පස්සෙ ඉඳන් දානේ වැඩ හැමදේම කලේ අපේ නෑදෑයෝ විතරයි...

අවුරුදු 10කට පස්සේ බොහෝ දේවල් වෙනස් වෙලා... තාත්තා නැතිවෙලා අවුරුදු 10 වෙන්න දවස් 5කට කලින් මම මගේ දෙවෙනි කාර් එක ගත්තා... අක්කා රට නියෝජනය කරමින් පිටරටවල යන මට්ටමේ රැකියාවක් කරනවා.. අපිත් එක්ක පොඩි කාලේ නොහිටපු අපේ නංඟත් හොඳ රස්සාවක් කරගෙන හොඳට ඉන්නවා.. අම්ම අපි වෙනුවෙන් කරන්න තිබ්බ හැමදේම කරල පැන්ෂන් අරං නිදහසේ ගෙදරට වෙලා ඉන්නවා...

අපි එක්කෙනෙකුටවත් භෞතික වශයෙන් තාත්තට සලකන්න බැරි වුණා...  හැබැයි අපි අපේ උත්සාහෙන් මේ දැන් ඉන්න මට්ටමට ආවා... එහෙම එන්න පුලුවන් වුණේ තාත්තගෙ තිබ්බ නිහතමානී ගතිගුණයි ඕනේ දේකට මූණ දිල හිත හදාගන්න තිබිච්ච හැකියාවයි අම්මගේ හරි උපදෙසුයි නිසා... වෙන කිසිම දෙයක් අපිට තිබ්බෙ නෑ... අපිට කාත් එක්කවත් තරඟයක් තිබ්බේ නෑ... ලබා ගන්න ට්‍රයි කලේ නෑ.. රැල්ලට යන්නෙ නැතුව පාඩුවේ අපේ වැඩේ කරගෙන හිටපු එක විතරයි හැමදාම කළේ...

මම මේක ලිව්වේ තාත්තට නිවන් සුව පතන්න නෙවෙයි... නිවන ලබන්න පුළුවන් ජීවත් වෙලා ඉන්න මේ ආත්මෙදි විතරයි කියන එක මම විස්වාස කරන නිසා තාත්තට සුභ උපන්දිනයක් පතන්නයි මට ඕනේ...

නිවන්/මෝක්ෂය/ස්වර්ගය/ඊ.ටී.සී දකින ගස්...

එක ගහක් කවද හරි ආයේ හැදෙයි ද? ඒ ජාතියෙම වෙන ගහක් හැදෙයි.. නැත්නම් ඒකෙන් හට ගත් බීජයකින් හරි අංකුරයකින් හරි තව ගහක් හැදෙයි.. හැබැයි ඒ හැදෙන්නේ අර මුල් ගහ නෙවෙයි නේද..?  එක් වරක් ඉපදුන ගහක් නැවත මේ ලෝකේ ඉපදෙන්නෙ නෑ කියල ගන්න එක සාධාරණයි නේද..? (ඒ වගේ නේද..?)

ගස් කියන්නේ තමාට ජීවත් වෙන්න අවශ්‍යම දේ විතරක් ලබාගෙන තමන් සතු සියළු දේ අනුන්ට දීල හිටියද  නැද්ද කියල කාටවත් නොදැනෙන ලෙස මියැදිලා යන ජාතියක්..(ජීවී ද /අජීවී ද කියන තර්කය පොඩ්ඩක් අමතක කරල හිතුවොත්)

නිදහසේ ඉන්න වෙලාවක ගහක් ලඟට ගිහින් පොඩ්ඩක් බලන්න.. ගස් වල බොහෝ දේවල් වෙනවා.. ඒ කියන්නේ.. එක පැත්තකින් අළුත් කොල ලියලනව.. අනිත් පැත්තෙන් සමහර කොල දිරල යනවා.. තව තැනක මල් පිපිනෙවා.. තව අත්තක ගෙඩි හැදෙනවා... එක තැනක ලස්සන පොහොට්ටුවක් තව තැනක අකලට කුණු වෙච්ච හැකිලිච්ච මලක්... ලස්සන කුරුල්ලෝ ඇවිත් පැණි බොනව.. නැත්නම් ගෙඩි වල රස බලනවා... ඔය අතරේ.. කඩි,කූඹී, මැස්සෝ වගේ සත්තු පොඩි පොඩි අතු දිගේ එහෙ මෙහෙ යනවා.. ගහේ අතු වලට හානි කරනවා... ලොකු ලොකු ගස් නම් මිනිස්සුගෙන් වෙන හානී, වෙනත් සතුන්ගෙන් වෙන හානී , සමහර වෙලාවට පැත්තක් ලෙඩ වෙලා.. පුස් හැදිල තියෙන්නත් පුළුවන්..  සුළං හමනකොට එහෙට මෙහෙට වැනි වැනී.. අව්වට වේලී වේලී.. වැස්සට තෙමි තෙමී.... උපන් තැන ම මියෙන තුරා ඉන්නවා..  

මෙච්චර දේවල් වෙන ගහක් එයට වෙන කිසිම දෙයක් වලක්වන්න හෝ මඟ හරින්න උත්සාහ කිරීමක් කවද හරි දැකල තියෙනවද..?  අනිත් ගස් එක්ක තරඟ කරල තමාට වඩා වැඩියෙන් මල් හෝ ගෙඩි හෝ හට ගන්න තරඟයක් තියෙන ගතියක් දැකල තියෙනවද...(ඉර එලිය තියෙන දිහාට ඇදිල ගිහින් අතුපතර විහිදිලා යන්නේ පැවැත්ම වෙනුවෙන් මිසක් තරඟෙකට නෙවෙයි කියල හිතමුකෝ...) තමාට සහ තමා අවට සිදුවෙන දෙයින් නොසැලී තමන් මේ ලෝකෙට කරන්න කියල ආපූ වැඩේ කරල නිදහසේ මැරිල යනවා...

ගස් සහ අපි අතර තියෙන මහා වෙනස් කම් ගොඩ අතර මහා පුදුම සමාන කමක් තියෙනව කියල හිතෙන්නෙ නැද්ද...  අපි සහ ගස් නිදහසේ ඔහේ ඉපදෙනවා... මොකක් හරි හේතුවක් හෝ ආයුෂ අවසන් වීමෙන් ඔහේ මැරිල යනවා... ඔය දෙක අතරේ අපිට සහ ගස් වලට උපන් දා සිට බාහිරින් එන දේවල් වලට මුහුණ දෙන්න වෙනවා... 

බාහිරින් එන දේවල් වලට ඒ කියන්නේ ගස් වලට නම් අව්ව,වැස්ස,මැස්සෝ,කුරුල්ලෝ,පනුවෝ... අපිට නම්.. අම්මා තාත්තා ඇතුළු නෑදෑ පිරිවර සහ ඇසුරට වැටෙන අනෙකුත්  සියලු මිනිසුන් සහ සතුන්..

අභ්‍යන්තරෙන් එන දේවල් ගත්තොත්.. ගස් වල නම් මල්,ගෙඩි,කොල,සවිමත් කඳ,අතු... අපිට නම් රූපය, ලස්සන, ශක්තිය,හැකියාවල්.. ඔන්න ඕවා..

නිකන් හිතල බැලුවොත් බාහිර සහ අභ්‍යන්තර දේවල් නිසා වැඩියෙන් ම වෙනස් වෙන්නේ ගස් ද අපි ද... 

ඉපදෙනකොට ගහක් සතුව තියෙන නිර්මල ජීව ගුණය මැරෙන මොහොතෙත් ඒ ගස් වල තියෙනවා... අපි උපදිනකොට අපි සතුව තියෙන නිර්මල සිහිය නැත්නම් නිර්මල ජීවී ගතිය අපි මැරෙන කොට තියෙනවද..?

නිර්මල සිහියෙන්, නිර්මල ජීව ගුණයෙන් මැරිල (විනාශ වෙලා) යන දෙයක නැවත් හට ගැනීමක් තියෙන්න හේතුවක් නෑ නේද..?

අපි ඇතුලේ තියෙන නිර්මල සිහිය දකින්න නිකමට වගේ උත්සාහයක් දරල බලන්න හිතෙන්නෙ නැද්ද... 

නිදහසේ ගසක් යටට වෙලා සුව විඳමින් ඉන්න වෙලාවක නිකමට හිතල බලන්න... 

හැමෝගෙම අදහස් වලින් පොඩි සංවාදයක් ඇති කරගෙන පොඩ්ඩක් අපි ගැන හිතල බලන්න ට්‍රයි එකක් දෙමුද..? 

බලනවනම් ටී.වී සීරීස් එකක් හම්බ වුණා.. කියල වැඩක් නෑ පට්ට

මෙන්න මෙතෙන්ට ගිහින් බාගෙන බලන්න... 
http://helayekgen.info/2012/01/blog-post_24.html

මේ වීදුරුව පෙරළුනොත්...

මේ වීදුරුව පෙරළුනොත් කියල හිතුණ...

දුක හිතෙන එකක් නෑ...

මොකට දුක් වෙන්න ද... 

මොනව නැති වෙන්න ද...

2012 ඔබ සැමට සෞභාග්‍යමත් වසරක් වේවා...

ඉංග්‍රීසි සහ සිංහල අපි

              මේක අපි හැමෝම වගේම ගොඩක් වෙලාවට කතා බහ කරන... හැමදාම විසඳුමක් හොයන ප්‍රශ්නයක්.. මේක ප්‍රශ්නයක් නොවන අය සාමාන්‍යයෙන් ඉන්නෙ ගොඩක් අඩුවෙන්... හැබැයි මෙතන ඇත්තටම ප්‍රශ්නයක් තියෙනවද? පහුගිය දවස් ටිකේ මම මුහුණ දුන්න පොඩි සිද්දියක් නිසා තමයි මේක ලියන්න හිතුණේ..

              මම වැඩ කරන ස්ථානයට අලුතෙන් කෙනෙක් ව ගන්න පොඩි ඉන්ටර්විව් වගයක් තිබුණා.. තාක්ෂණික පැත්තේ ඉන්ටර්විව් එක කළේ මම... ඔක්කොම ඇවිත් තිබුණේ උපාධීධාරි අය... රටේ පිළිගත් විශ්වවිද්‍යාල වල දක්ෂකම් දක්වල විවිධ ස්ථාන වල කලක් වැඩ කරපු අය තමයි ගොඩක් හිටියේ... සම්මතයක් වශයෙන් අපේ රටේ ඉන්ටර්විව් තියෙන්නෙ ඉංග්‍රීසියෙන් නිසා මේකත් අපි කළේ ඉංග්‍රීසියෙන්... එහෙම කරන්න හේතුව තමයි අපි කරන සෑම වැඩක් (කතා බහ හැර) ඉංග්‍රීසියෙන් කළ යුතු නිසා ඉංග්‍රීසි දැනුම පරීක්ෂා කිරීමත් එක අරමුණක් වුණා.. විදේශීය සමාගම් සමඟ කෙලින් ම සබඳතා පැවැත්විය යුතු නිසා ඉංග්‍රීසි හැසිරවීමේ හැකියාව අපි කරන මෘදුකාංග හදන වැඩ වලදි අනිවාර්යයි. කඩ්ඩ පොලිෂ් වෙන්නම ඕනේ නෑ.. හැබැයි කඩුවෙන් යමක් කර ගන්න(කොස් කොටන්න) හරි පුළුවන් වෙන්න ඕනේ...
ගොඩක් අයට සාමාන්‍ය මට්ටමින් තාක්ෂණික පැත්තේ දේවල් ටික තේරෙන විදියට පැහැදිලි කරගෙන සාකච්චාව දිගට ගෙනියන්න පුළුවන් කමක් තිබුණා..

ආපූ අය අතරින් දෙන්නෙක් හැසිරුණු විදිය මම කියන්නම්...

             පස්සේ දවසේ ආපු එක්කෙනෙක් ගේ ඉංග්‍රීසි හැසිරවීම අනිත් අයට සාපේක්ෂව ටිකක් දුර්වල ගතියක් (මටත් වඩා දුර්වල) ගතියක් තිබ්බා... මම අහපු සරල තාක්ෂණික ප්‍රශ්නයක් පැහැදිලි කරන්න එයාට ටිකක් අමාරු වෙලා එකපාරටම මගෙන් ඇහුවා ඉස් ඉට් ඕ.කේ ටූ ස්පීක් ඉන් සිංහල කියල... මම කිව්වා කිසි ප්‍රශ්නයක් සිංහලෙන් කතාකරමු කියල...පස්සේ අපි දෙන්නා දිගටම කතා කළේ සිංහලෙන්...

              සිංහලෙන් කතා කරද්දි වඩා පැහැදිලිව ඒ මල්ලි ප්‍රශ්න වලට උත්තර දුන්නට අපිට තිබුණ මූලික අවශ්‍යතාවයක් වෙච්ච විදේශීය  ජාතිකයින් සමඟ කටයුතු කරන එක අනිවාර්‍ය නිසා එයාව ඉවත් කරන්න සිද්ද වුණා..

               ඊට පස්සේ ආව තව එක්කෙනෙක්, එයා මුල ඉඳල අවුලක් නැතුව ඉංග්‍රීසියෙන් වැඩේ ගොඩ දාගෙන ආවා.. හරියටම මම එදා අර මල්ලිගෙන් අහපු ප්‍රශ්නෙදිම මිනිහත් මගෙන් ඇහුවා කැන් අයි එක්ස්ප්ලේන් දිස් ඉන් සිංහල කියල... මම කිව්වා කිසි අවුලක් නෑ කියන්න කියල.. මිනිහ ලස්සනට අදාල දේ සිංහලෙන් උදාහරණ සහිතව පැහැදිලි කරල නැවත් ඉංග්‍රීසියෙන් වැඩේ කරගෙන ගියා...

එකම ප්‍රශ්නෙකට දෙන්නෙක් දෙවිදියකට මුහුණ දුන්නේ ඔන්න ඔහොමයි...

             අපේ මූලික අවශ්‍යතා 2කම මේ දෙන්නගෙන් හරියටම ඉටු උනේ නෑ.. ඒ කියන්නේ තාක්ෂණික දැනුම සහ ඉංග්‍රීසි භාවිතය කියන දේ පිළිබඳව දෙන්නගෙම ගැටළු තිබුණා නමුත් එකම ගැටළුවට මුහුණ දුන්න විදියේ තියෙන වෙනස නිසා එක්කෙනෙක් වඩා සාර්ථක උනා.

              තාක්ෂණික දේවල් සහ අනෙකුත් බොහෝ දේ වලදි අපි මේ නොදන්නා භාෂාවකින් නොදන්නා දේවල් ඉගෙන ගෙන අමාරුවෙන් ගැට ගහ ගහ ඒවා තේරුම් ගන්නයි.. තේරුම් කරන්නයි දඟලන දැඟලිල්ල ගැන හිතල බැලුවහම අපි රටේ සහ අනෙකුත් ඉංග්‍රීසී සිය මව් භාෂාව නොවන රටවල වෙසෙන අය උපතින් ම ඉංග්‍රීසි කතා කරන මිනිසුන්ට වඩා ඉහල බුද්ධි මට්ටමක ඉන්නව වගේ කියල මට හිතුණා...

               පරිගනක භාෂාවක් හෝ අදාල තාක්ෂණික දේවල් සිංහලෙන් ඉගෙන ගන්න හදන එක තේරුමක් නෑ.. කවුරු කොහොම කිව්වත් ඒ දේවල් අපිට ඉගෙන ගන්න වෙන්නේ ඉංග්‍රීසියෙන් සහ භාවිතා කරන්න වෙන්නේ ඉංග්‍රීසියෙන්... හැබැයි අපේ ඔළුවෙන් අපි ඒ දේවල් තේරුම් ගන්නේ සිංහලෙන්... මොකද අපි හිතන්නේ සිංහලෙන් නිසා... සිංහලෙන් තේරුම් අරං නැවත ඉංග්‍රීසියෙන් එළියට දාන්න ගියාම අපිව අනාත වෙනවා.. එතකොට අර අමාරුවෙන් තේරුම් ගත්ත දේට වඩා අපේ ඔලුවෙ තියෙන්නේ කොහොමද මම මේක ගැටගහ ගන්නේ කියන එකනේ...

              මම හිතන විදියට මේ ඉංග්‍රීසි සහ සිංහල අපි අතර තියෙන ගැටුමට තියෙන හොඳම විසඳුම තමයි ඉංග්‍රිසියට විරුද්ධ නොවී අපි පුලුවන් විදියට ඉංග්‍රීසි ඉගෙන ගෙන වැරදි වැරදි හරි ඉංග්‍රීසි භාවිතා කරන එක. ලැජ්ජාව හෝ සවුත්තු වීම හෝ කියල දෙයක් අපි අපේ ඔළුවට දාගෙන මඟ අරින්න, ලිස්සල යන්න ට්‍රයි කරන්නෙ නැතුව දන්න විදියට ඉංග්‍රීසියෙන් වැඩ කරල අවශ්‍ය ඕනෑම විටකදී සිංහල භාවිතා කරල අපේ වැඩ ටික සාර්ථකව කරගන්න එක.. බොහෝ වෙලාවට නිවැරදිව ඉංග්‍රීසි උගත් සහ බුද්ධිමත් අය සහ ඉංග්‍රීසි මව් බස වෙච්ච විදේශිකයින් අපි අතින් වෙන ඉංග්‍රීසි අඩුපාඩු ගණන් ගන්නේ නෑ... සිංහල එකෙක් එක්ක සිංහලෙන් කතා කරන්න කිසිම වෙලාවක ලැජ්ජ වෙන්න ඕනෙත් නෑ නේ.

             අපිත් එක්ක ඉන්න බොහෝ(90%) අය ඉංග්‍රීසි කතා කරන කොට ඕනේ තරම් වැරදි කරනවා (ගොඩක් වෙලාවට ඔය පොෂ් පවුල් වල ඉන්න අවුල් ඩයල්) නමුත් කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ නේ අවශ්‍ය වැඩේ කෙරෙනව නම්... අපි ඉංග්‍රීසි දන්නේ නෑ කියල පස්ස ගහල ඉන්නේ නැතුව දන්න ඉංග්‍රීසි සහ දන්න සිංහල දාල අපේ වැඩේ කරගන්න ආකල්පය අපිට දියුණු කරගන්න පුළුවන් නම් ඉංග්‍රීසිත් එක්ක අපිට ලේසියෙන් ජීවත් වෙන්න පුළුවන්... අපේ ජීවිත ඉංග්‍රීසි නිසා පස්සට යන්නෙ නෑ.. හැබැයි ඒකට අපේ ඔළුවේ තියෙන පුහු මාන්නය සහ ලැජ්ජාව ටිකක් අඩු කර ගන්න වෙනවා.

              ලොකු ටෝක්ස් දැම්මට මගෙත් කඩ්ඩ අන්තිමයි. හැබැයි මගේ ලැජ්ජා බය දෙකම නැති වෙලා නිසා ඕනේ තැනක බයක් නැතුව ඕනේ එකක් කියල මට අනුව පොරක් සහ ඌට අනුව චාටර් පොරක් වෙලා එන්න තරම් පුරුෂ අරක මට තියෙනවා... ඒ කියන්නේ ඉංග්‍රීසියෙන් මම කිව්ව දේ ගැන අනිත් මනුස්සය හිතන්නේ මොකද කියන එක ගැන හිතන්නේ නැතුව ඉන්න මට පුළුවන් කම තියෙනවා.. මොකද අපිට අනිත් අය හිතන දේ ගැන හිතනවට වඩා වැඩ තියෙනවනේ මේ ජීවිතේ කරන්න.

මම කියවන බ්ලොග් එකක්...

මම කියවන බ්ලොග් අතරින්... මගේ හිතට අල්ලපු මේ බ්ලොග් එක ගැන පොඩි දෙයක් ලියන්න හිතුණා.... මේ කතා අපි හැමෝටම වැදගත් නිසා..සෙන් කතා කියවන්න අපි හැමෝම කැමතියි... (හැමෝම කොහොම ද දන්නෑ .. මම නම් හෙන කැමතියි)... මේ පුංචි කතා වලින් අපේ ජීවිත වලට ගන්න බොහෝ දේ තියෙනවා... බොහෝවෙලාවට හතර පෝයට සිල් අරන් (මම අරන් නැති නිසා හරියටම දන්නේ නෑ.. උදාහරණයක් පමණි) අපි ඉගෙන ගන්න දේවල් වලට වඩා දේවල් මේ පුංචි කතාවල තියෙනවා....

අපේ දැකීම වෙනස් කර ගන්න මේ පුංචි දේවල් වලින් ලැබෙන උදව්ව හරීම වැදගත්... සම්මා දිට්ඨිය ඇති කරගන්න පල්ලියෙනුත් පුළුවන් කියල මට හිතුණා(බොහෝම කාලයක් තිස්සේ හිතිල තිබ්බට ප්‍රසිද්ධියේ කිව්වෙ අද...)... නිකමට කියවල බලන්න... (ඇඩ් එකක් ,කඩේ යාමක්,ආගම් වාදයක් වැනි මෝඩ ආතල් එකක් ගැනීමට පෙර කියවා බලන්න.)

http://sinhala-catholic.blogspot.com/

මා කියවන අනිත් බ්ලොග් අයිතිකරුවන් හිත් අමනාප කර නොගනීවා... මෙය හුදෙක් මා දුටු සරල විශේෂත්වයක් ඔබ සැම සමඟ බෙදා ගැනීමක් පමණි...

පන්තිය පිටින් පැන යාම...

ඉස්කෝලෙන් පනිනව කියන එක තරම් ආතල් වීරක්‍රියාවක් නම් ඉස්කෝලෙ කාලේ කොල්ලෙකුට වෙන නැතුව ඇති... ඊට පස්සේ ගෙදර ගිය වෙලාවේ ඉඳන් පණ බයේ ඉන්න වෙන එක වෙනම කතාවක්..හැබැයි පස්සේ කාලෙක නම් ඊට වඩා ආතල් එකක් වෙන නෑ...  මම උ.පෙ ට එනකම් නම් ඒ වගේ ඇඩ්ඩ්වෙන්චර් කරල නෑ.. ඔය ස්පෝට් මීට් දවස් වලට .. ටීචර්ලගෙ රැස්වීම් දවස් වලට ෂේප් එකේ මාරු වෙලා ගිය දවස් ඇර.. උ.පෙ කාලේ නම් සිස්‍ය නායකයෝ පස්සෙන් එලවගෙන එනකොටත් දූවගෙන් ගිහින් තාප්පෙන් පැනල දුවල තියෙනවා... හික් මේක දැනුත් හිනා... කකුල් උළුක් වෙන තරම් උස තාප්ප වලින් ගේමක් නැතුව පැනල.. අනුන්ගේ වතු උඩින් පැන පැන.. දුවන එක... හප්පා... එහෙම සැපක්..

මේක උනේ 13-බී එකේ ඉන්නකොට ... 8ට ඉස්කොලේ පටන් ගන්න දවස් වල මම ඉතින් 7.30-7.45 වෙනකොට යනවා.. 2කේ කෑල්ලේ යන නිසා කොහොමත් වෙලාවට යැවෙනවා.. 2කේ කෑල්ල කිව්වේ ඉස්සර කඩුවෙල ඉඳන් ගම්පහට යනකම් දාල තිබ්බ ප්‍රයිවට් බස් එකක්.. ඒකේ ගන්නේ ඉස්කෝලේ ළමයි විතරයි... ටිකට් එක රු 2යි. පස්සෙ ගාන ටිකක් වැඩි උණා.. ලොකු අයගෙන් 5ක් ද කොහෙද ගත්තා.. හැබැයි බස් එකේ නම 2කේ කෑල්ල...

ඔන්න දවසක් පන්තියට යනකොටම එකෙක් කිව්වා..අඩෝ නේවින්දලගේ ආච්චි මැරිලා.. මොකො කියන්නේ යමුද? තව කවුද යන්නේ.. අපි සෙට් එකම යනවා... එල මම රෙඩි.. මේ උඹල මොකෝ කියන්නේ යනවද නැද්ද... අඩෝ ඔක්කොම ගියාම කවුරුත් නෑනේ පන්තියේ...පන්තියේ හිටිය කියල මක්කරන්නද බන්..උඹල ඉගෙන ගන්න උන් යෑ වරෙන් යන්න... එල.. මේකයි ප්ලෑන... එකා එකා හෙමින් හෙමින් පිට්ටනියේ ගේට්ටුව ගාවට යමන්... බෙල් එක ගහන්න කලින් ගේට්ටුවෙන් පැන ගන්න ඕනේ..නැත්නම් සිකුරිටි අංකල් ගෙන් කචල්.. එල එල.. එහෙනම් දැම්මම එකා එකා යමල්ලා.. යකෝ තව විනඩි 5යි තියෙන්නෙ.. මේ තොපි එන්නෙ නැද්ද ගෑනූ වගේ ඇඹරෙන්නේ... මේ එන එකෙකුට එන්න කියල අපි යං බන් නැත්නම් එකෙකුටවත් යන්න වෙන්නෙ නෑ...

කොහෙද කොහෙද කට්ටිය මේ යන්නේ... යන්න දෙන්න බෑ... අංකල් මේ අපේ යාළුවෙකුගේ ආච්චි මැරිල අපි යන්නම ඕනේ... මේ මේ එහෙම යන්න දෙන්න බෑ.. කෝ කෝ ඔය එලියට ගිය අය මෙහෙ එනවලා.. අංකල් මේ පිස්සු කෙලින්නෙ නැතුව ඉන්න... අපි යනවා... අංකල් කියන්න දැක්කේ නෑ කියල..ඉවරයි නේ.. අද ඉගෙන ගන්න බෑ.. ටීචර්ලත් නිවාඩු.. තේරුමක් නෑ ඉඳල.. පිං සිද්ද වෙන වැඩනේ... ඔන්න ඔහේ අංකල් අහක බලා ගන්න... හික් හික් අංකල් පව් ඉතින්... කොහොම හරි අපි ඔක්කොම එළියේ..  එළියට බැහැපු ගමන් ඉතින් විදුලි වේගෙන් ඉස්සෙලම එන බස් එකේ එල්ලුනා..

කොහොම හරි බස් 2ක 3කට මාරු වෙලා මළ ගෙදර ගියා... වෙලාව 9-10ට ඇති.. ඊට පස්සේ බුලත් විටක් කාල..ඕමී අතක් ගහල... කැරම් අතක් ගහල බිස්කට් පෙට්ටියක් 2ක් බීම බෝතල් කේස් 1ක් 2ක් ඉවර කරල 2 වෙද්දි එන්න ලෑස්තිය... මොකද උදේ වරුවේ මොනව කලත් හවස වැඩ ටික වෙලාවට කරන්න ඕනෙ නේ... ඒ කිව්වේ කලින් දා ගත්ත ඇපොයින්මන්ට් වගේ ඒවා...

කොහොම හරි ආපහු ගම්පහට එන්න තියෙන්නෙ ඉස්කෝලෙ ඉස්සරහින් නේ... අන්න කට්ටිය දැන් ටිකක් බයයි.. මොකද ඒ දවස් වල තමා අපේ හඟුරන්කෙත චන්ද්‍රරතන හාමුදුරුවෝ විනය බලන්න බාරගෙන හිටියේ... හාමුදුරුවෝ හිටපු ගමන් වෑන් එකක් අරන් ගිහින් ගම්පහ ටවුමේ ඉන්න උන් ව අල්ලගෙන වෑන් එකේ දාගෙන එනවා.. හාමුදුරුවොත් එක්ක සෙල්ලං නෑ.. හොඳට හොඳයි..නරකට නරකයි... ඔය බයත් හිතේ තියාගෙන හූනෝ වගේ බස් එකේ එනව ඉතින්.. පෙර පිනකට ඉස්කෝලේ ගාවින් යනකොට අවුලක් උනේ නෑ... හැබැයි වෙලාව 1.30 විතර නිසා ටිකක් බයයි හාමුදුරුවෝ ටවුමේ ඇති කියලා...  අඩෝ ටවුමට යන්නෙ නැතුව ඉස්පිරිතාලේ ගාවින් බහිමු... බෑ බෑ.. අද පන්ති... තොපි ඉස්පිරිතාලේ ගාවින් බැස්සට @$$$&#$තෝ අපි යන්න එපෑ ටවුමට.. #$# වැඩ කරන්නේ නැතුව කට්ටියම ටවුමට යමු.. අහු උනොත් ඔක්කොම නේ... එල ඕනේ එකක් වෙන්න යමු බන්... හැක්.. පුරුෂ දයිරිය කියන්නේ ඔන්න ඕවට...

එදා නම් අපිට පැනල යන්නම තිබිච්ච දවසක් වගේ ටවුමෙදිත් මටයි,දිනේෂයටයි නම් අවුලක් උනේ නෑ..අපි දෙන්නත් හොඳ ළමයි වගේ තිබිච්ච කඩුවෙල බස් එකකට නැඟල ඔලුව එහෙම පාත් කරගෙන ඉතින්.. හැංඟිලා වගේ හිටිය..

කොහොම හරි ඉතින් ගෙදරත් ඇවිල්ල.. මම වීර ටෝක් එක දුන්න අම්මටයි තාත්තටයි.. හික් හික්.. අනේ කොල්ලෝ.. මේ විභාගෙ අස්සේ කරන වැඩද? දැන් ඉතින් හෙට ඉඳන් පන්ති තහනම් කරයි.. ඉතින් හොඳයි නේ අම්මේ.. එතකොට අපිට ගෙදර ඉන්න පුලුවන් නේ.. හික් හික්.. තාත්ත ඉතින් ෆිට් එකනේ.. පන්ති තහනම් කලොත් තාත්ත එනව නේ.. නේද..... මම ඉතින් තාත්තට බටර් ටිකක් ගාල කරේ එල්ලුනා..

දැන් සීන් එක තියෙන්නෙ පහුවදා ඉස්කෝලේ යන එක...  සුපුරුදු පරිදි 2කේ කෑල්ලට නැඟල බයවෙමින්.. පොර ටෝක් දෙමින්.. පොඩි උන්ට චන්ඩි වෙමින්..කෙල්ලන්ට ලයින්(ලයින් දාන්න තරම් සිරා කෙල්ලෝ නම් 2කේ කෑල්ලේ සිටියේ නැත) දමමින්.. ඉස්කෝලෙට ගියා..

වෙනසක් නෑ.. පන්තිය සාමකාමීයි.. අඩෝ අරුන් ටික පන්තියේ ඉඳල නේ බන්.. $$%#@$ #$@$# නේ බන්..  මොකෝ උනේ..ලේනා (කෙමිස්ට්‍රි සර්)ආවද? බර්ටිය (ෆිසික්ස් කරපු පන්ති බාර සර්)නිවාඩු නේද ඊයේ..කාන්ති අක්ක(අංස භාර මිස්) අවුලක් නෑ නේද...

ඊයේ කොහෙද තමුසෙලා ගියේ... හේමචන්ද්‍ර සර්(ලේනා) එකපාරටම පන්තියට ඇවිත් ඇහුවා... අදත් යනවලකෝ අපිටත් විවේකයක් ගන්නත් එක්ක...  තමුසෙලා කරන විභාග..

ඊයේ මළ ගෙදරක ගියාළු නේද? අනේ මන් ද මටත් රස්සාව නැති වෙනවා ඕයි තමුසෙලගේ මේ වැඩ වලින්... පන්ති බාර බර්ටි සර්...

සංජීව, දමිත්, තමුසෙල නම් කවදාවත් හදන්න බෑ... මුළු පන්තියම නරක් වෙනවා... වැද්දා සහ සංජීවයා සමඟ කවදත් කචල් කාන්ති මිස්...

කට්ටියම යනවල ප්‍රින්සිපල්ගේ ඔෆිස් එකට...


(බැනුම් වල සාරාංශයක් පමණි)
...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................

...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................

...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................

...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................

...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................

දැඩි අවවාදා රැසකින් පසු නිදහස් කරනු ලැබීය... පන්තියේ නතර වූ 4 දෙනා අපි කවරුවත් අද ආවේ නෑ යන නිදහසට කාරණාව කියා අපව බේරා ගෙන තිබිණි... නම් රෙජිස්ටරයේ 0 දමා වැඩේ ගොඩ ගියේය..

සැබෑ පන්ති තහනම සහ 13-බී බා වූ හැටිත් මතක් වෙනව අප්පා... ඒක පස්සේ වෙලාවක...

මගේ Star Gate බැලීම...

මේක මම බලන්න අරන් දැන් අවුරුදු 4ක් විතර ඇති.. සීසන් 5ක් විතර බලල අවුරුදු 2ක් විතර නොබල හිටියා.. මොකද ඔක්කොම කොටස් ටික නැති කම සහ එක එක වැඩ නිසා... දැන්  SG 1 සීසන් 10ටම අදාළ කොටස් සහ Star Gate Atlantis, Star Gate Universe ඇතුළු මෙතෙක් මේ සම්බන්ධව නිපද වූ සියළු කතා එකම වහලක් යටින් ගන්න පුළුවන් විදියට මට ලැබිල තියෙනවා.. අපේ අමිල මල්ලිට පිං සිද්ද වෙන්න... 

මේක හෙන පරණ කතාවක් නිසා දැන් කාලේ අය (ඒ කියන්නෙ හෙනම උන නැති අය වගේ අය) වැඩිය බලන්නෙ නැති කතා මාලාවක්... ඉඳල හිටල කෙනෙක් තමා මට නම් සෙට් වෙන්නේ මේකට කැමති...

කතාව ගැන සරලව කිව්වොත් පුරාවිද්‍යා කැනීමකින් හොයා ගන්න  Star Gate නමින් හඳුන්වන උපකරණයක් මඟින් විශ්වයේ තියෙන විවිධාකාරයේ ග්‍රහලෝක වලට ඉතා පහසුවෙන් සහ ඉක්මනින් ගමන් කිරීමට හැකියාව ලබන මිනිස් කණ්ඩායමක් සහ ඔවුන්ට හමුවන විවිධාකාර ජීවකොටස් අතර සිදුවන සිද්දි මාලාවක් තමා කතාව පුරාම තියෙන්නෙ... ඒ කියන්නේ මේකේ තනිකරම තියෙන්නෙ දැනට අපි දන්න දේවල්වලට අනුව නම් හෙනම බොරු ගොඩක්... 

හැබැයි ඕනෑම මොහොතක ඇත්ත වෙන්න පුළුවන් බොරු ගොඩක් (මේ මට හිතෙන හැටි)... ඒ කියන්නේ මම අර I Want to Believe ජාතියේ කෙනෙක්...

1994 පටන් අරන් 2011 වෙනකම් අවුරුදු 17ක් තිස්සේ එක එක විදියට මේ කතා මාලාව හැදිල තියෙනවා..2011 න් පස්සේ නම් ස්තීරෙටම ආයේ මොකුත් හදන්නෙ නෑ කියල හදපු අය කියල තියෙනවා.. මොකද රේටින්ස් අඩුයි කියල...

මේ දැනුත් එකෙක් චැට් එකට ඇවිල්ල චාටර් එකක් දාල ගියා පරණ චාටර් කතා බල බල ඉන්නෙ නැතුව අලුත් එකක් බලපන් කියල... හික්... මේක ලියල දාන්න හිතුනේ ඒකයි... මම ම හිතුව මොකෝ මේ පරණ කතාවක් නිදිමරාගෙන බලන්නේ කියල... 

මේක ඇතුලේ තියෙනවා ෆැන්ටසි වල යන්න පුළුවන් උපරිම සීමාවටම වගේ තියෙන අදහස් ගොඩක්... ඒ කියන්නේ පට්ටපල් බොරු..නැත්නම් ගජබින්න ලෙවල් එකේ කතා.. හැබැයි ඒ හැම බොරුවම අපි අදවෙනකම් දන්න විද්‍යාවෙන් පැහැදිලි වෙන විදියට මේක හදල තියෙනවා..

ඒ කියන්නේ ඕනේ බොරුවක් විද්‍යාවෙන් පැහැදිලි කරන්න පුළුවන්... සරලව කිව්වොත් විද්‍යාව බොරුවක් වෙන්න පුළුවන් කියන එක ලස්සනට මේක ඇතුලෙන් පැහැදිලි වෙනව... සරල ගනයේ යුද්ධ, ආයුධ,අන්තර්ග්‍රහලෝක දේශපාලනය වගේ හුදී ජනයාට හරියන විදියේ කතා ඇතුළේ අර වගේ විජ්ජා කෑලී හෙන ගොඩක් ලස්සනට ගලපල තියෙනවා..

විද්‍යාවයි බොරුවයි ඇරුනම මේකේ මොනවද තියෙන්නේ...

18ට වැඩි කෑලී නෑ... (එකම එකක් ද කොහෙද සීසන් 1 හෝ 2 වල තිබ්බා)

බොහෝම සියුම් විදියට අපි වන්දනා කරන බෞද්ධ දර්ශනය ඔවුන් මේ කතා මාලාව පුරාම ගෙනියනවා... ඒක හැබැයි තනිකරම ආගමකින් තොරව මනුෂ්‍යත්වය පදනම් කරගෙන කතා මාලාව පුරාම තියෙනවා... ඒ කියන්නේ අපි වඳින දේ ඔවුන් නිර්මාණශිලීව මිනිසුන් අතරට ගෙන යනවා... 

බොහෝම හොඳ මානුෂික ගුණාංග, උත්සාහය, කැපවීම, මොලෙන් වැඩ ගැනීම,ස්තානෝචිත මොලේ වගේ අපි දන්න බොහෝ දේවල් නිර්මාණශීලීව හදල තියෙනවා...අපි ඒව දන්නව විතරනේ... 

ඊටපස්සේ හාස්‍ය කියන එකත් හරි සියුම් විදියට කතාව පුරාම තියෙනවා...

ඔන්න ඔය කියන බොහෝ දේ සහ ඉස්සර කාටූන් වල දැක්ක ෆැන්ටසි අදහස් ඇත්ත වගේ හදල තියෙන එක තමා මම මේක බලන්න තියෙන ප්‍රධානම හේතුව...

ගොඩක් ඉංග්‍රීසි කතා මාලාවල් මේ කාලේ අය අතර ජනප්‍රිය වෙන්න හේතුව ඒ හැම එකකම මිනිස් හැඟීම් බොහෝම සියුම්ව  අපේ හිත් වලට කාවදින විදියට ඉදිරිපත් කිරීම වෙන්න ඇති... ඒ කියනේ මිනිස්සුන්ට පොත පතින්, ආගමෙන් නොදැනෙන සංවේදී කමක් තමා සහ අන් අය ගැන සිතිය යුතු දේ ගැන ඉන්ඩිරෙක්ට් විදියට ඉදිරිපත් කිරීම ගොඩක් කතා වලින් වෙනවා...(මම නම් බොහෝ දේ ඉගෙන ගෙන තියෙනවා)

කොහොමත් තව වැඩිම උනොත් තව අවුරුද්දක් 2ක් මෙව්ව බල බල ආතල් එකේ ඉන්න පුළුවන් වෙයි... තාම මාස 6 නේ... ඊට පස්සේ 2-3-4 වුනොත් එහෙම මෙව්ව බල බල ඉන්න වෙන්නෙ නෑනේ.. ආයේ ඉතින් අර මම හැමදාම කැමති පැන්ෂන් ජීවිතේදි තමා ඉතින් මොකක් හරි බලා ගත්තොත්... හික්.. එච්චර කල් නම් අල්ලල හිටින එකක් නෑ.. 

ඊට කලින්... අනේ ඔය කවුරු හරි පුරා විජ්ජා මහත්තයෙක් මේ වගේ Star Gate එකක් හොයා ගනීවා කියල තමා මගේ නම් පැතුම...

අපි Time Travel කළ හැටි...

අපව අනාගතයට රැගෙන ගිය අපූර්ව සිදුරේ කතාව...

                        කාල තරණය.... කරන්න පුළුවන් වැඩක් ද? පුළුවන්...  හික් හික්...  බ්ලැක් හෝල් වලින් ඕක කරන්න පුළුවන් ලු නේ... හික්.. ඉතින් මේකත් ලාවට බ්ලැක් හෝල් එකක් නේ.. මේකෙනුත් ඕක කරන්න පුළුවන්... අපි කොළා....

                        හරි කොහෙද ඔය හිල තියෙන්නෙ...? අන්න දැන් මම මේ හදන්නේ ඕක තියෙන තැන ගැන කියන්නයි...... මේකෙන් කාලතරණය කළ අය මේ අවටත් ඉන්නව ඇති... විස්තර ටිකක් කියනකොට සමහරුන්ට මතක් වෙයි...

                        මේක තියෙන්නේ ගම්පහ බණ්ඩාරනායක ඉස්කෝලේ විද්‍යා අංසෙ 2වෙනි තට්ටුවේ 12 E /12 F කියන පංති දෙකෙන් එකක (මතකෙ පොඩ්ඩක් අවුල්) සිවිලිමේ.... ඒ කියන්නේ කොන්ක්‍රීට් එක විදපු හිලක්...ඉස්කෝලේ මල්ලිල ඉන්නවනම් පොඩ්ඩක් ගිහින් බලන්න තාම ඇති... දැනට අවුරුදු 2කට විතර කලින් නම් තිබ්බා...(මම මේක ගන්න කොට)

                        1999-2000 වගේ කාළේ ඒ කියන්නේ මම උපෙ කරපු කාලේ අපේ ඉස්කෝලේ තිබුණ හෙන ප්‍රදර්ශනයක්... 80 වෙනි හෝ 85වෙනි හෝ 75වෙනි හෝ වගේ හෙන ප්‍රදර්ශනයක්...(හරියටම මතක නෑ) අපි හිටියේ 12B එකේ... ගනන් අංසේ.. ප්‍රදර්ශනේ ගැන නිවුස් එක කිව්වහම අපිත් මොකක් හරි කරන්න එපෑ කියල කස්ටිය හිතන්න පටන් ගත්තා....

                         වටේ පිටේ උන්ගේ අදහස් හොරකම් කරන්න බැලුවා.. එහා පංතිය ඒ කියන්නේ 12A එකේ උන් ඩයිනෝසරයෙක් හදනවලු.... අපිට කොහොමත් ගේම තිබ්බේ උන් එක්ක විතරයි.... බයෝ ක්ලාස් වල උන් එක්ක අවුලක් තිබ්බේ නෑ.. ගණන් කරන උන්ට හිටියේ අපේ පංති 2ක විතරද කොහෙද... 12C එකේ උන් නම් මොනව කලා ද මන් ද.... මතකත් නෑ...

                           එක එකා එක එක අදහස් කියනවා....එහා පැත්තේ ඩයිනෝසරයට ඉන්න කැලෑවක් හදමු.... අපිත් හදමු තව ඩයිනෝසරයෙක්.... කාර් එකක් හදමු ද? අඩෝ සිරාවට කාර් එකක් හදමු... හොඳට රවුම් කරපු කැබ් එකක් වගේ එකක්... ඒක හරි යන් නෑ... එෆ්.එම් චැනල් එකක් කරමු... අපෝ ඒක වැඩක් නෑ... ඒව චාටර් වැඩ නේ බන්...  හරි සිරා වැඩක් තියෙනවා.... අපි හදමු ගුවන් විදුලියේ විකාශය පෙන්නන එකක්.... ඒ මොකක් ද %#&@##@@#තෝ ඒ... කොහොමද එහෙම ඒව හදන්නේ...  හරි මෙහෙමයි... අපි මුලින් ම හදපු රේඩියෝ එකේ ඉඳන් දැන් වෙනකම් තියෙන රේඩියෝ ගැන විස්තර ඔක්කොම තියෙන කුටියක්... හප්පා ඕව වැඩක් නෑ ඕයි... මොකක් හරි වැඩ කරන එකක් හදන්න ඕනේ... ඔය කුටි බලන්න මිනිස්සු එන්නෙ නෑ... අනේ තොපි වගේ මෝඩ %&$#@$#$ලා එක්ක මේක කරන්න බෑ...

අදහසක් නෑ.. කට්ටිය සී සී කඩ....

හවස ඉතින් සුපුරුදු පරදි ගෙදෙට්ට වෙලා කාටූන් එකක් බලාගෙන ආතල් එකේ ඉන්නවා.... මොන පාඩම් ද අනේ...පිස්සු ද මන් ද...ඔන්න කාටුන් එකේ පෙන්නනව සිරා සීන් එකක්... එකේ ඉන්න එක බුවෙකුට තියෙනව පොඩි අමුතු ගැජට් එකක්.. ඒකෙන් පොරට පුළුවන් ඕනේ වෙලාවට අතීතෙට අනාගතේට යන්න... (කාටුන් එකේ නම මතක නෑ... හෙන ප්‍රසිද්ධ එකක් නම් නෙවෙයි ද කොහෙද)

ඕං ඉතින් නැනෝ මීටර් වෙලා තිබ්බ මගේ මීටරේ පොඩ්ඩක් වැඩ කරන්න ගත්තා... මේ තියෙන්නෙ පට්ට අදහසක්... ගත්ත කොලයක් ගැහුව ප්ලෑන් එකක්... හෙට එලිවෙනකම් ඕං නින්ද ගියෙත් නෑ...

අඩෝ මේ අපි හදමුද ටයිම් මැෂින් එකක්... හුටා.. මේ %#$#$#$ ට මේ මොකක් වෙලා ද කොහොමද බන් ටයිම් මැෂින් හදන්නේ... මේකයි අදහස... අපි හදමු පොඩි මැෂිමක්.. එක්කෝ අනාගතේට හරි අතීතෙට හරි යන්න පුළුවන් විදියට... එල... ඒක නම් එල...  අතීතෙට යවල අරුන්ගේ ඩයිනෝසරයට ගේමක් දෙමු... කොහොමත් ඔය ඩයිනෝසර්ලව වඳ කරන්න ඕනේ... එල මම කැමතියි ඒ වැඩේට...

අතීතේ වැඩක් නෑ බන් අනාගතේ හදමු... සිරා ඒව ටිකක් හදන්න පුළුවන්... එල එල... ඔව් ඔව් අතීතය සිහිනයක් පමණායි.......... හරි දැන් කොහොමද මැෂිම හදන්නේ... හික් හික්... පොඩ්ඩක් හිටු...  මෙන්න ප්ලෑන.... යකඩෝ මේ මොකක් ද මේ... අඩෝ මේ බලපල්ලා මූට මඤඤං ද කොහෙද... අඩෝ අඩෝ ඒක සිරා... මේ වගේ එකක් හදමු... එල එල...

අයිඩියාර් එක සහ ප්ලෑන කට්ටියට අනුමත වුණා...

වැඩේ කෙරිච්ච හැටි.... අද කරපු වැඩ ගැන සුද්දට මේල් එකක් දැමීමෙන් පසුව බලාපොරොත්තු වන්න..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ඊට පස්සෙ තිබ්බේ ප්ලෑනට අනුව යන්තරේ හදන එක...  මට ඕනෙ වුණා සිරා ඩෑෂ් බෝඩ් එකක් හදන්න.. ඒ කියන්නෙ ඔය ප්ලේන් වල / ස්පේස් නැව් වල තියෙනව වගේ කෑලී බෑලී ගොඩක් තියෙන බොරු ෂෝ එක උපරිමෙන් තියෙන ඩෑෂ් බෝඩ් එකක් හදන්න... මම ඉතින් ඒක බාර ගත්තා...

ඊට පස්සේ සීන් එක තිබ්බේ කාල තරණය කරන අයට අමුතු විදියේ එක්ස්පීරියන්ස් එකක් ගන්න පුලුවන් විදියට යන්තරේ හදන එක... ඒකට විසේසන්නයෝ හෙනට සැට් වෙලා හෙන සාකච්චාව... අපි මේක රවුමට හදමු හදල මිනිස්සු ඇතුළට දාල කරකවමු... අම්මට හුඩු අන්න අදහස... යකෝ අනාගතේට යන උන්ට කැරකිල්ල හැදෙනවනෙ බොල එතකොට... හරි ඩෝ ඉතින් එහෙම තමා අනාගතේට යන්නේ උඹ හිතුවද බස් එකේ යනව වගේ අනාගතේට යන්න පුලුවන් කියල...  එල එහෙම කරමු... ඒක නෙමේ හෙන මෝටරයක් ඕනේ නෙ බන් කරකවන්න...  අවුලක් නෑ... වෙසක් කූඩු කරකවන සිස්ටම් එකට කරකෝමු... මං දෙන්නං බාන්ඩයක්... එල එල...

දවස් 2-3ක් යනකොට අනිත් පංති වල උන් කොරේ කොර... උන් මේ බාලාංස වැඩ කරනකොට අපි ටයිම් මැසිමක් හදනව කියල උන්ට කාල ඉන්න බෑ.... 

අපේ පන්ති බාර සර්ට නම් අපිව තඹේකට විස්වාස නෑ... කිංඩි හිනාවක් දාල කරන්න පුලුවන් උනොත් හොඳා කියල ඕනේ දෙයක් තියෙනවනම් කියනවල කියල කිව්වා..

අනේ ඔය #$ බර්ටිය දන්න බම්බුව... සර්ගේ ගුණ වර්ණනාව

මචං මේ මම ලයිට් වයර් ඔතන තඩි රවුමක් හොයා ගත්තා ඒක හොඳයි බේස් එකට(මහා මාර්ග වල ප්‍රධාන විදුලි වයර් ඔතන අඩි 4-5ක් විෂ්කම්භය ඇති දැව රෝදයක්)... මෝටරේකුත් හම්බ වුණා... එල එල... සංජීවයා අවංකවම වැඩේට හෙනම දස්සයා බව අපි හැමෝම ඒකමතිකව පිළිගෙන තිබුණි..

මචං මේ මේක හයි කරන්න මෙහෙම බෑ... මේක උඩට මිනිස්සු නැග්ග ගමන් එන බර මෝටරේට දරා ගන්න අමාරුයි...  කෙලිය නේද තාප්පෙට දැන් මොකො කරන්නේ... ලොකු මෝටරයක් හොයා ගන්න වෙනවා...

යකෝ මම මේ මෝටරෙත් ණයට ඉල්ලං ආවේ... වෙන ඒව නෑ හොයන්න... කට්ටියම ආයි ඉතින් උඩ බලාගෙන කම්පනාවට වැටුනා... මේ මෙහෙම වැඩක් කරමුද ? කොහොම වැඩක් ද? තොගේ මේ බම්බු ටයිම් මැෂිමක් හදන්න ගිහින් අපි කන කට්ට අනේ තෝ... හරි යකෝ ඕක මෙහෙම කරමු... මිනිස්සුන්ව කැරකෙව්වත් මිනිස්සුන්ව කෙලින් තියල බිත්තිය කැරකෙව්වත් දෙකම එකයි නේද?  ඈං... වටේ කරකවන්න... අඩෝ අඩෝ එහෙම කරමු... ඒක එල අදහස... කෝ මට තේරුණේ නෑ ආයේ කියපං බලන්න... එල එල දැං තේරුණා... ඒක මේ මෝටරෙන් කරන්න පුළුවං

මේ අඩෝ දැන් මැසිම හැදුව කියමුකෝ කෝ පෙන්නන්න අනාගතයක්... අඩෝ පැතුමෝ කෝ යකෝ අනාගතේ..? මේක නැඟල ගිහින් තොගේ @!%&# ද පෙන්නන්නේ..

ආයේ සාකච්චාව... සම්පූර්ණ ප්ලෑන මේකයි... ඇතුල් වෙනකොටම තියෙනව උමගක්... උමග ඇතුලෙන් ගිහින් නගිනව යන්තරේ ට ඒක ටිකක් කරකෝල කට්ටියව අනිත් පැත්තෙන් බස්සනවා... බස්සපු ගමන් තියෙන්නෙ අමුතුම ලෝකයක්... එහෙන් මෙහෙන් බිල්ඩිං හදල ලයිට් දාල එක එක ව්දියේ අමුතු රූප දාපූ විකාර ලෝකයක් අපි හදන්න ඕනේ... කට්ටිය කට ඇරගෙන.... හරි යන උන් ආපහු මේ ලෝකෙට එන්නෙ නැද්ද? උන් ව ආපහු යන්තරේට නග්ග ගන්නේ කොහොමද? ඒකට මේකයි කරන්න ඕනේ... අපු හදමු බ්ලැක් හෝල් එකක්... $%$#%$# යි කිව්වලු කොහොමද %@#$%@යෝ එහෙම එකක් හදන්නේ... ඒක ලේසියි බං... අපි කලු පාටින් තව උමගක් හදමු... ඒක තමා බ්ලැක් හෝල් එක... එල එල ඒක එල... මැට්ට උනාට උඹටත් යමක් කමක් තේරෙනව නේ... 

ඔන්න දැන් ප්‍රදර්ශනේ දවස් ලං වෙලා... අපි දිවා රාත්‍රී වැඩ... 

අපිට හම්බ වෙච්ච පංතිය තමා 12 E /12 F දෙකෙන් එකක්... දැන් ගිහින් උමං හදල යන්තරේ අටෝල හෙන වැඩ... ඔක්කොල වැඩ ඉතින් වහගෙන නේ.. අනිත් උන් සැරෙන් සැරේ එබි එබි බලනවා... හික් අපිට පට්ට ආතල්.. සර්ල ටීචර්ලත් ටිකක් අවුල් ..මුන් මොකක් ද මේ කරන හරුපෙ කියල... A පංතියෙ උන්ගේ ඩයිනෝසරයත් ඒ වෙනකොට හැදිල හැබැයි උගේ ඔලුව ජපන්,කඳ ජර්මන් වගේ... 

ඊට පස්සේ ගේම තිබ්බෙ අනාගතේ හැදිල්ල... මට ඒ දවස් වල ඉඳන් තිබ්බ විද්‍යා ප්‍රබන්ධ පිස්සුව නිසා ඔළුවේ එක එක දේවල් තිබ්බ.. අපි හැදුව හඳට යන සෝපානයක්.. ඊට පස්සේ ඉබේ ගමන් කරන පාරක්... ඊට පස්සේ අනගත ලෝකේ තියෙන්න පුළුවන් ගොඩනැඟිලි ,වාහන... හිතෙන හිතෙන විදියේ එක එක දේවල්...

රෑට රෑට ඉස්කෝලේ ඉන්නකොට මද පමණින් කට්ටිය සප්පායං එහෙමත් (මම නං ඒ කාලේ සිටං අමද්‍යප) වෙනවනේ...ඒ කාලේ අපිට කොම්පුටර් තිබුනේ නෑ.. එකම එකක් තිබ්බ වැද්ද ලඟ .... වැද්ද ඒක ගෙනාපු නිසා කට්ටියට හෙන ආතල්... වයසත් එතකොට 18ට වැඩියි නේ...

කට්ටිය හෝ ගාල වැඩයි,වැලයි ඔක්කොම ඉතින්.. ඒ අතරේ දැං අනාගත ලෝකේ භාෂාව කොහොම වෙයි ද කියන ප්‍රස්නෙත් අපේ එකෙකුට ආව... ආර්ට් එකේ හරි කොමස් එකේ හරි හිටපු නදීකයත් හොඳට සප්පායං වෙලා ඉඳන් පොඩ්ඩක් ඉඳපල්ල කියල ලිව්වෙ නැතෑ හෝඩියක්... ඌට කොහොමත් චිත්‍ර පුළුවන්.. ජීවිතේට දැකල නැති සංකේත දාල විසිල් බෝඩ් එකක් පිරෙන්නෙ මූ හැදුව හෝඩියක්..

ඊට පස්සෙ ඔය එක එක විදියේ පිංතූර ටිකක්,ලයිට් ටිකක් එහෙම දාල හදල ගත්ත අනාගත ලෝකේ...

අපේ කාල යානේ සිවිලිම තරම් උසයි... ඒක වැටෙන්නෙ නැති වෙන්න කියල උඩින් ඇණයක් දාන්න විදපු හිල තමයි ඔය පිංතූරේ දාල තියෙන්නෙ... විද්දේ සංජීවය.... අපි පොඩ්ඩක් ඉස්කෝලේ දේපල වලට හානි කරන්න බයේ ඇඹරි ඇඹරි ඉන්නකොට අනේ මේ %#@%@% නැතුව හිටපල්ල බං වගේ එකක් කියාගෙන ගියා විද්ද...

දැං මැෂිම හරි... මමත් ඔය එක එක ලයිට්(මම ම හදපු සිරාම පැත්තකට බල්බ් 50 ගානෙ දාපු නයිට්‍රයිඩර් සර්කිට් එකත් දාල) සුවිච් එහෙම දාල ගින්දර වගේ ඩැෂ් බෝඩ් එකකුත් හයි කරල දැන් යන්තරේ සූදානම්..(ප්‍රදර්ශනේ ඉවර උණාට පස්සේ මගේ නයිට්‍රයිඩර් සර්කිට් එක හොරෙන් ගලෝගෙන ගිය එකාව මට තාම මතක් වෙනවා....අම්මපල්ල... ;) )

ඔන්න දැං ප්‍රදර්ශනේ දවස... පන්තියේ එවුන්ගේ ඒකච්චන්දයෙන් මං කාල යානයේ ඩැයිවර් උනා... දිනේෂ්,දහනායක,වැද්ද සහ ඉතිරි ගොඩක් උන් අනාගතේ විස්තර කරල දෙන්න ලෑස්ති වුණා..

කාල යානේ වැඩ කලේ මෙහෙමයි... බලන්න එන කට්ටිය උමගක් දිගේ ඇවිත් නඟිනව අර ලොකු ලී රවුම උඩට..ඊට පස්සෙ මම(ඩැයිවර්) සුවිච් 2-3ක් බොරුවට එහෙ මෙහෙ කරනවා.. නැඟපු කට්ටියට කියනව ඔන්න දැං ඔයාලව මම 2100ට අරන් යනව කියල.. එතකොට සංජීවය මෝටරේ සුවිච් එක දානවා... කට්ටිය නැඟල ඉන්න රවුම වටේට තියෙන කළුපාටින්/රතුපාටින් ඉටිකොල ගහල තියෙන බිත්තිය එකපාරටම කැරෙකෙන්න ගන්නව... අම්මට සිරි කිව්වලු... අවංකවම මිනිස්සුන්ට හිතාගන්න බෑ මොකො මේ වෙන්නෙ කියල... හික් හික් ගෑනු ළමයි එහෙම අවංකවම භය වෙච්ච වෙලා වල්  තිබ්බ... ටික වෙලාවක් ඕක කැරකිලා නතර වෙනව දොර අනිත් පැත්තට හැරිල.. කට්ටිය බැහැපු ගමන් තියෙන්නෙ අමුතුම ලෝකයක්... අපේ උන් අයින්ස්ටයින්,නිව්ටන්,ගැලීලියෝ,ආතර් සී ක්ලාක් ල කියල තිබ්බ ඔක්කොම ඒව කලවං කරල එන මිනිසසුන්ට උන් හිටි තැන් අමතක වෙන ටොක්ස් දෙනව... දිනේෂයගේ කතා ටික තමා කතා.. කොහෙන් එනවද මන්ද ජීවිතේටවත් අහල නැති සයන්ස් කෑලී දාල ඌ ටෝක්ස් දෙනව... 

කිව්වට විස්වාස කරන්න ආයිබෝංලා අර නදීකය වෙරිමර ගාතේ ඇඳල හදපු අනාගත හෝඩිය තම තමන් ගෙනාපු පොත් වල ලියාගෙන යන ගෑනූ ලමයිනුත් හිටියා.. අපේ උන් ඉතින් ඔව් ඔව් නංඟී මේක මේ ඊජිප්තුවේ තිබිල හොයා ගත්ත් ඒලියන් භාෂාවක්.. වගේ කටට එන ඕනේ එකක් කියල එන එන අක්කල නංඟිලව අන්දනව... 

ඇතුළට ආපූ අයව එළියට යවන්න අපි හැදුවනේ බ්ලැක් හෝල් එකක්... ඕක විස්තර කරන්න මම හැදුව කතාවක් මෙන්න මෙහෙම... 2080 දි විතර අපේ සෞරග්‍රහ මණ්ඩලේ කිට්ටුව ඇතිවන බ්ලැක් හෝල් එකකින් ටයිම් ට්‍රැවලින් කියන එක කරන්න පුළුවං වෙනව.. දැන් ඔයාලට පුළුවන් 37වෙනි මානය ඔස්සේ ආපහු ඔයාල හිටපු කාලෙට යන්න කියල කට්ටියව අර උමග ඇතුළට දානව... කට්ටිය පොඩ්ඩක් හොල්මන් වෙලා උමඟට ගිහින් ආපු දොරෙන් ම එළියට යනවා... හික් හික්... ඔන්න ඔහොමයි අපේ කාල යානේ වැඩේ ගොඩ දැම්මේ..

සිරා වැඩේ කියන්නේ ටික වෙලාවකින් තාක්ෂණික දෝෂයක් ඇවිල්ල අපේ මෝටරේ ක්‍රියා විරහිත වුණා... කාපල්ලකො පරිප්පු කියල ඉන්නකොට....අජිත් ආවා කාල යානේ දොර ළගට .. දොරටුපාල වගේ හිටගෙන කට්ටිය ඇතුළට නග්ගල අතින් කැරෙකෙව්ව අන්තිමට ....කොහොම හරි මුලු දවසක්ම අජ්ජා තනියම කැරකෙව්වා... 

කොහොම හරි ඉස්කෝලෙන් ම තිබ්බ ජනප්‍රියම අයිටම් එකක් වුණා අපි හදපු ටයිම් මැෂින් එක... මේ ලඟක් වෙනකම් මා ලඟ තිබ්බ ආපු අය ලියල ගිය අදහස් තිබ්බ පොත.... අනේ සංසාරේ කියල අපි පට්ට ආතල් එකක් ගත්තා අපිට කලර්ස් දාගෙන ගනන් උස්සගෙන පාරේ යන රත්නාවලියේ/යසෝධරාවේ සහ උඩින් ම ගිය හෝලික්‍රොස් එකේ කෙල්ලන්ගේ කොමෙන්ට් දැකල... 

ඔන්න මල්ලිල ඉස්කෝලේ ප්‍රදර්ශනේකට හදනවනම් අදහසක් දුන්න...අපරාදේ අප්පා ඒ කාලේ ඩිජිටල් කැමරා හරි කැමරා ෆෝන් හරි කියල ජාතියක් අපි ලඟ තිබ්බ නම් කියල හිතුණා මේක ලියන කොට...

මාස 6යේ සංවත්සරය...

දෙකඩ වෙලා මාස 6ක් ගෙවිල ගිහිල්ලා.... පිස්සුවෙන් වගේ ඔහේ ඉන්න එක තමයි වැඩි හරියක් කරන්නේ.... ආදරයයි තේරුම් ගැනීමයි තරම් සතුටින් ජීවත් වෙන්න හේතු වෙන කිසිම දෙයක් නෑ කියල හිතෙනවා.... එකම දේ එකම වෙලාවට දෙන්නෙක් හිතන එක හෙන සිරා... ටෙලිපති වගේ ඉබේම තේරුම් යනවා...  මමයි මමයි කියල මම කියන්නේ ඒකයි... දෙකක් නෙවෙයි එකක්...

අපි විතරක් නෙවෙයි පවුල් වල ඉන්න අයත් හිත්වල කිසි කහටක් නැතුව අවංක සිතින් සතුටු වෙලා ඉන්න එක ගැනත් තියෙන්නෙ අප්‍රමාණ සතුටක්.... හැමදේම හොඳින් සිද්ද වෙන්න ඉඩ අරිනවට වඩා හැමදෙයක් ගැනම හොඳට හිතල මතල හොඳින් සිද්ද කරගන්න එක තමයි ගොඩක් වෙලාවට අපි කරන්නේ... එතකොට හැමෝම සතුටින්...

වනේ වන සතා වගේ හෙන පිළිවෙලට ජීවත් වෙච්ච මට පිළිවෙල ඉගැන්නුවා... එතකොට මම කිසිම දෙයක් ඔළුවට ගන්නේ නැතුව සැහැල්ලුවෙන් යන්න අරින හැටි උගන්නනවා...

හරියට ප්ලෑන් කරල වැඩ කරන හැටි මට උගන්නනකොට  සතුට තියෙන්නෙ මේ දැන් මිස හෙට නෙවෙයි කියල තේරුම් කරල දෙනවා...

අපේ සහ අනිත් අයගේ සතුට වෙනුවෙන් උත්සාහයෙන් වැඩකරන්න මාව උනන්දු කරන කොට... ලද දෙයින් සතුටු වෙන හැටි තේරුම් කරල දෙන්නයි මට ඕනේ....

හැදෙන පොඩි පොඩි ලෙඩට දුකට ලඟින් ඉන්න,බෙහෙත් දෙන්න,පරිස්සම් කරන්න හදනකොට දුක දරාගෙන ජීවත් වෙන හැටි උගන්නන්න මට හිතෙනවා....

කිසිකෙනෙකුගෙන් වචනයක් අහන්නෙ නැති විදියට ජීවත්වෙන්න මාව උනන්දු කරන කොට අනිත් අයගේ කතාවලින් නොසැලී ඉන්න හැටි මම කියල දෙනවා...

අරපිරිමැස්මෙන් ජීවත් වෙන හැටි මට කියල දෙනකොට... ඉන්න ඩිංග ජීවත් වී සැපෙන් ඉම්මු අපි නංඟී කියල ගුටිත් කනවා....

ඔන්න ඔහොම තමා ඉතින් පහුගිය මාස 6 ගෙවිල ගියේ...  වචනයෙන් කියන්න බැරි තරම් සතුටක් සැහැල්ලුවක් හැම මොහොතෙම තිබුණා.... ජොලියට වගේ කරන වැඩ නිසා දුක හිතිච්ච වෙලාවලුත් අතේ ඇඟිලි ගානට තිබුණට පස්සේ ඒවත් ඉතින් හරි ජොලි...

මාසෙකට එකක් ගානේ ට්‍රිප් යන වැඩෙත් නොකඩවාම කෙරුනා... ලබන මාසේ ට්‍රිප් එක තාම ප්‍රොසෙසින්...

අපේ ෆිල්ප් ෆෙස්ටිවල් එකේ සතියට 2පාරක් විතර පෙන්නන චිත්‍රපටි බැලිල්ලත් නැඟලම ගියා...

මට පාඩුවේ Star Gate  බලන්න දීලා ඔයා නිදාගන්න යන එකෙන් අපි දෙන්න කොච්චර හොඳට ගැලපෙන දෙන්නෙක් ද කියල මට හැමදාම හිතෙනවා...හික්

ජීවිතේ සතුට මේ විදියට හැමදාම තියාගන්න පුළුවන් කියන එක තමයි මේ කාලේ ඇතුලත තේරුම් ගත්ත දේ... ඒකට ඕනේ කරන්නේ ආදරය,අවබෝධය,තේරුම් ගැනීම,අවංක කම,අදහස් වලට ගරු කිරිම සහ එක හිතින් පිස්සු කෙලීම වගේ සරල දේවල් ටිකක්...

ජිවිතේ කවියක්...
ආදරය එහි සොඳුරුතම වදනක්...
කඳුලැලි බිඳක්... හසරැලි පොදක්....
එකට එක් වූ විට දැනේවී.....
පෙර නොවිඳි රසයක්.....

හෙලිකොප්ටර් එලවීම වනාහී....

       මෝටර් වලට එක එක විදියේ පෙති හයි කර කර උඩයවන්න ට්‍රයි කරන එක හෙන සිරා වැඩේ... උඩ යන එක කොහොම උනත් කැරෙකෙන වෙලාවට එක එක කොල කෑලි,රිජිපෝං කෑලි අල්ලල ඒවා කැඩිල විනාස වෙන හැටි බලන එක නම් මම ඕනේ තරම් කලා...  මොකක් හරි උඩ යවන්න ඉස්සර ඉඳලම තිබ්බේ හෙන ආසාවක්... කඩදාසි රොකට්, අහස් කූරු, ගෑස් බැලුන් ඔය ටික තමා ඉතින් හිත හදා ගන්න කර කර හිටියේ... 

       ඔය විදියට කාලේ ගෙවිල ගිහින් යාන්තම් අවුරුදු 29ක් වෙච්ච කාලේදි... (29ත් වයසක් ද) සිහින වාහනේ වෙච්ච හෙලිකොප්ටරයක් අරගෙන පොඩි ෆන් එකක් ගන්න ඉඩක් ලැබුණා... පොඩි කාලේ දකින හීන කවද හරි හැබෑ වෙනවා... වැඩිම උනොත් අවුරුදු 20-25ක් යයි...  මුලින් ම ගත්ත එක ඉස්සර කාලේ වගේ ඇඩ්වෙන්චර් කරන්න ගිහින් කඩා ගත්තා..(දැන් ගැරේජ් එකේ...)... පස්සෙ අක්කට පොඩි බටර් පාරක් ගාල ගෙන්න ගත්ත එකෙන් තමයි යන්තම් උඩ යවා ගන්න හැටි ඉගෙන ගත්තේ...  

       මේ තියෙන්නෙ ඉන්ඩෝර් ප්‍රැක්ටිස් කරපු ඒවා... කැමරාකරණය බට්ටි නංඟී මහත්මිය වන අතර පයිලට්කරණය බිං කොමාන්ඩර් මමය.... 

කැමරාකරණයේ ඇති සුළු සුළු අඩුපාඩු වලට හේතුව හෙලිකොප්ටරයට ඇති බය(පයිලට් ගැන ඇති විස්වාසය) සහ රෑ 9.30 ට පමණ ඇතිවන අධික නිදිමතය..

මේ තියෙන්නෙ අවුට්ඩෝර් ප්‍රැක්ටිස් කරපුවා... මෙහි සමහර ඒවායේ පයිලට්කරණය සහ කැමරාකරණය බිං කොමාන්ඩර් මං වන අතර සමහර ඒවායේ පයිලට් කරණය අපේ අකුරැස්සේ රත්නපාල අයියාගේ පුතාය..(පුතාගේ නම අමතකය).... කැමරාකරණය මං ය..

පළපුරුදු ඔබගේ වටිනා අදහස් අනාගතයේ හොඳ පයිලට් වරයෙකු බිහි කිරීමට හේතු වේ.....

වතුරෙන් චාර්ජ් වීම... අත්දුටුවයි,ප්‍රත්‍යක්ෂයි..

වතුර තරම් ලේසී සහ ලාබදායි වෙන කිසිම ඉන්ධනයක් අපිට නෑ නේ... අපි වතුරෙන් වැඩ ගන්න පටන් ගත්තේ ඒ කාලේ ඉඳලනේ.. (ඒ = ඉස්සර). එදිනෙදා ජීවිතේ අපිට අත්‍යාවශ්‍යයෙන් කර ගන්න ඕනේ වැඩක් ලේසියෙන් පහසුවෙන් කර ගන්න වතුර පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් අත්දුටු ක්‍රමයක් තමයි මේක... දැනට ම පාවිච්චි කරන, දන්න අය එහෙම ඉන්නව ඇති නොදන්න අයටයි මේක දාන්නේ...

දැන් ඔය හදිසි ට්‍රිප් එකක්,ටිකක් දුර නෑයෙක් ගේ/යාළුවෙක්ගේ ගෙදරක්, මළ ගෙදරක්, මඟුල් ගෙදරක් වගේ තමන්ට හුරුපුරුදු තමන්ගේ ගෙදරින් පිට තැනකට යන්න වෙච්ච වෙලාවක තමයි මේකේ වැදගත් කම ගොඩක් ම දැනෙන්නේ.. මොකද අපිට හුරු පුරුදු විදියට අපේ කටයුතු කරගන්න බැහැනේ ඒ වගේ තැන් වලදී... ඒ ඒ අවස්තාවේ තියෙන විදියට වැඩේ කර ගන්න වෙනවා...  ගෙදරදි නම් එක්කෝ පිටිකිරි වර්ගයක්/මොල්ට් ජාතියක්/එලකිරි ටිකක්/අඩුම තරමේ ප්ලේන්ටියක් වත් උදේ පාන්දරට ලැබෙනවා නේ.. ඊට පස්සේ ටිකක් ඔය එහෙට මෙහෙට කැරකිලා ලෑස්ති වෙන්න අපිට වෙලාව තියෙනවා.. අර වගේ තැන් වල ඔය මොනවත් ෂුවර් නෑ... හම්බ උනත් අපිට ඕනේ වෙලාවට නෙවෙයි...

මම පොඩි කාලේ ඉඳලම කිරි ජාති/මෝල්ට් ජාති කටේවත් තියෙන්නෙ නෑ... එක්කෝ ප්ලේන්ටි නැත්නම් කෝපි තමයි (කෝපි වලට ආඩම්බර බලන්න වෙනවා කියල කතාවක් තිබුණට මට නම් එහෙම නෑ....).. ගොඩක් වෙලාවට ඉතින් හැමෝම උදේට බොන්නේ කිරි තේ නිසා ඔය වගේ තැන් වලදි මට ප්ලේන්ටිය ෂුවර් නෑ... හැමදාම "අනේ මම කිරි බොන්නේ නෑ නේ.... අනේ ඇත්තද ඉන්න මම ප්ලේන්ටියක් හදන් එන්නම්... නෑ නෑ කරදර වෙන්න එපා ප්ලේන්ටි ඕනේ නෑ..." ඔන්න ඔය විදියට තමා ඕක සිද්ද වෙන්නේ....

බස් වල/අනිත් අයගේ වාහන වල දුර ගමන් ගියාම උදේ එන්න ඕනේ නේ වෙලාවට බස් එක අල්ල ගන්න/ නැත්නම් කට්ටිය යන වෙලාවට යන්න.. ඉතින් අපිට වෙලාවට වැඩ ටික සිද්ද කර ගන්න බැරි වුණාම හෙන අවුල් නේ...අන්තිමට පැය 5-6 විතර ඉවසල ඉන්න වෙනවා කීයට හරි ගෙදර එනකම්...වාහනේ මඟදි කන්න/තේ බොන්න නතර කලත් ඒ වගේ තැන් වල පිළිවෙලකට ඕක කර ගන්න තියෙන අමාරුව නිසා ඉවසන්න වෙනවා.. තමන්ගේ වාහන වල ගියත් ඔහොම තමා.. හරි හමන් ප්ලේස් එකක් මඟදි සෙට් උනේ නැත්නම් ගෙදර පිහිට තමා....(දැන් නම් නිතර යන පාරවල් වල තියෙන හොඳ තැන් ටිකක් දන්න නිසා ෂේප්)

ඔය ප්‍රශ්නෙ (ප්‍රස්නේ මොකක් ද කියල පැහැදිලියි නේ) සහ සරීර කූඩුව ටිකක් ලෙඩ නැතිව තියා ගන්න ඕනේ කියන (ප්‍රිවෙන්ෂන් ඊස් බෙටර් දෑන් කියෝ)  අදහස ඇතුව මම උදේට වතුර වීදුරුවක් බොන වැඩේට පුරුදු උනා... මුල් දවස් වල චුට්ටක් විතර අමාරු උනාට දැන් නම් උදේට වතුර එකක් බීල තමයි මම පටාන් ගන්නේ... ඉස්සර ප්ලේන්ටියට /කෝපි එකට චාර්ජ් වෙච්ච ඒවා දැන් කිසි වියදමක් නැතුව වතුරෙන් නිකන් ම චාර්ජ් වෙනවා....ලේසියට පහසුවට අඩු වියදමින් ඉක්මනින් වැඩේ ගොඩ... 

සීනි ප්‍රස්න නෑ... උදේ පාන්දර කඩේ දුවන්න වෙන ප්‍රස්න නෑ... ගමනක් බිමනක් යනකොට හිත අප්සැට් කර ගන්න දෙයක් නෑ... අතර මඟදි බුම්මන් ඉන්නෙ නැතුව ඕනේ දෙයක් කාල බීල ආතල් එකේ යන්න එන්න පුළුවන්... බ්‍රෑන්ඩ් එක වෙනස් වුණා කියල කට අවුල් වෙන්නෙ නෑ...ගණන් වැඩි වෙන ප්‍රස්න නෑ... සීන් වැඩියි/කහට වැඩියි/පිටි වැඩියි/මෙලෝ රහක් නෑ වගේ කතා නෑ... සරලයි... පහසුයි....ලාබයි...