ශාරුක් හමුව... Rendezvous with Shahruck Khan

මට කාලයක් මයිකල් ජැක්සන් පිස්සුව තදේට හැදිලා තිබ්බා.. ඒ කාලේ මම හිතුව කවදාහරි මයිකල් ජැක්සන්ගේ ලයිව් ෂෝ එකක් නම් බලන්න යනවමයි කියල.. ඒ කියන්නේ ජිවිතේ කවද හරි කරන වැඩ වලින් එකක් විදියට ඒක මම හිතාගෙන හිටියේ.  අපේ වෙලාවට මයිකල් ජැක්සන් අකාලයේ අපෙන් සමුගත්ත නිසා මගේ ඒ හීනෙත් එහෙමම ඉවර වුණා...

ශාරුක් ඛාන් සහ මයිකල් ජැක්සන් කියන්නේ සමාන කරන්න බැරි චරිත දෙකක් වුණත් අපේ කාලයේ අපිට දැනෙන ලෝකයේ බොහෝ අයට දැනෙන විදියේ දෙයක් කරපු චරිතයක්... අපි සීනි බෝල කෝණයකින් මිනිහ දිහා බලල ගොඩක් වෙලාවට එච්චර ගණන් නොගෙන හිටියට මේ ලෝකයට බලපෑමක් කරන්න පුළුවන් මිනිසුන් 50 දෙනා අතර ඉන්න කෙනෙක්  විදියට Newsweek සඟරාවෙන්  ශාරුක් ඛාන් ව නම් කරලා තිබ්බා.. ඒ වගේම බිලියන ගානක් රසිකයෝ ඉන්න සුපිරි තරුවක් 

නොසිතු වෙලාවක අපි දෙන්නට මේ සුපිරි තරුව සජීවීව දැක ගන්න අවස්තාවක් ඊයේ රෑ උදා වුණා... බට්ටි නංගිගේ සිහින කුමාරයා (මම ඇරුනම) වෙච්ච මේ සුපිරි තරුව හරියටම බට්ටි නගාගෙ උපන්දිනේ දවසෙම දැකගන්න බට්ටි නංගිට ලැබුණු උපන්දින තෑග්ගක් ... එකෙන් මට තැබුණු තෑග්ග ගානකට කෙලවිම වුනත් මගේ සිහින කුමාරියන් දෙදෙනාමත් (ඒ කියන්නේ බට්ටි නගා ඇරුනම ඉන්න හැටක් විතර වෙච්ච හොලිවුඩ්,බොලිවුඩ් ලයින් වලින් 2ක්) මටත් දැක ගන්න අවස්තාවක් උදා වුණා.. හෙහ් හෙහ් හෙහ්

ශාරුක් ඛාන් ,මධුරි ඩික්සිත් සහ රාණි මුකර්ජි  එකම වහලක් යට..  එක ගලෙන් එක කුරුල්ලයි කිරිල්ලියෝ දෙන්නයි.. සෙල්ලන්ද 

මම එළිමහන් සංගීත සංදර්ශන බලන්න මිට කලින් ගිහින් තිබුනේ එක වතාවක් ද කොහෙද.. ඒ ඔය අපේ ගෙවල් පැත්තේ තිබ්බ පොඩි සංගීතයක්... ඉස්සර අපේ ගමේ කොල්ලෝ සෙට් එක ඔය සංගීත සංදර්ශන බලන්න සෙට් වෙලා යනවා.. මට ඒක එච්චර අල්ලලා ගියේ නෑ.. අනිත් එක අපේ අම්ම කොහොමත් ඒ දවස් වල මට ඒවාට යන්න පර්මිෂන් දුන්නේ නෑ.. 

ගෘහස්ත ප්‍රසංග නම් කීපයක් ලංකාවේදී බලල තිබ්බ.. වික්ටර් රත්නායකගේ 'ස' ප්‍රසංගය එකක්.. ලංකාවේ තියෙන අනිත් ගොඩක් ප්‍රසංග ගොඩක් එච්චර එලව එලව බලන්නේ නෑ... කොහෙන් හරි සෙට් උනොත් බලනවා මිසක්...

ජිවිතේ ප්‍රථම වතාවට ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ එවැනි ප්‍රසංගයක අද්දැකීම ඊයේ රෑ ලබා ගත්ත කිව්වොත් නිවැරදියි.. ඒ තරම්ම සුපිරි විදියට තිබුණු ප්‍රසංගයක්.. මිනිස්සු පිස්සු හැදිලා වගේ බලන්න යන්න සජීවී  ප්‍රසංග ටීවී එකේ දකිනකොට ඒක පිස්සුවක් වගේ හිතුනට ඇත්තටම එවැනි අත්දැකීමක් ජිවිතේ ලබන්න ඕනේ මොකද අපි හැමෝගෙම ඇතුලේ රිද්මයට තියෙන ආසාව නිතැතින්ම එළියට එනවා ඒ වගේ ප්‍රසංග වලදී.. ඒක ගෘහස්ත ප්‍රසංගයකින් වත් ගෙදර කන පැලෙන්න සද්දෙට සිංදු දාගෙන ඇහුවත් ගන්න අමාරුයි..

මීට වසර කීපයකට කලින් ලංකාවේදී පවත්වපු Temptation ප්‍රසංගයේදී සිද්ද වෙච්ච අවාසනාවන්ත සිද්දිය නිසා ශාරුක් ඛාන් නැවත ලංකාවේදී ආයේ එහෙම ප්‍රසංගයක් පවත්වයිද කියල ෂුවර් නෑ ඉතින්..

ඉතින් හදිස්සියේම දැනගත්ත මේ අවස්ථාව මිස් කරගන්නේ නැතුව අපි දෙන්න ගියා මේ සුපිරි Temptation Reloaded 2014 ප්‍රසංගය දැක ගන්න. සැහෙන්න දිග පෝලිමක පැයක් විතර ඉඳල කොහොම හරි අපි දෙන්න ඇතුලට පැන ගත්තා. 

මෙතන ඉඳන් විස්තරේ පොටෝ වලින් දාන්නම්..

මේ තියෙන්නේ වේදිකාව වැඩේ පටන් ගන්න කලින්.. අපි හිටියේ පිටිපස්සට වෙන්න ඒ කියන්නේ වේදිකාවෙන් 200m විතර පිටිපස්සේ ඉතින් හරියටම පෙනුනේ නෑ..

මුලින් තිබ්බ මම නම නොදන්නා තව කීප දෙනෙක් ගේ අයිටම් කීපයකින් පස්සේ රාණි නංගි එලියට බැහැපු අවස්ථාව.. ලෙන්ස් එක උපරිමත් සුම් කරලා තව පොඩ්ඩකුත් කරකවල ගත්ත පොටෝ ටික තමා මේ..

මධුරි ගේ ලස්සන

කිං කාන් ගේ පැමිණීමට සැරසීම

කිං කාන් 

 තවත් ඉන්දියානු ගායකයෙක් මම එච්චර දන්නේ නෑ..

 ශාරුක් ඛාන් රසිකයන් සිහින ඉටු කිරීම. පිරිසේ හිටපු ගෑනු ළමයෙක්ව වේදිකාව උඩට ගෙනල්ල ඒ ළමයත් එක්ක බොහොම අපුරු විනාඩි කිහිපයක් ඔහු ගත කළා.. ෆිල්ම් වල විදියට රඟපාමින් මතක හිටින විදියේ දෙයක් ඒ තරුණිගේ ජිවිතයට එක් කරන්න ඔහු සමත් උනා..

ඔහුගේ අත්සන සහිත පොතක්, විශාල චායාරූපයක් සමග තවත් තෑගී කිහිපයක් අවසානයේදී ඒ තරුණියට ලබා දුන්නා... 

ඊට පස්සේ වේදිකාව උඩට ගත්ත කපල් එක.. මේ දෙන්නටත් සිරාම ආතල් එකක් දුන්න.. කොල්ලට කෙල්ලට සලකන්න ඕනේ විදිය උගන්නල අන්තිමට  කොල්ලගේ ඇඟ උඩ ඉදගෙන හෙන විකාරයක් කළා.. හැබැයි හරිම රසවත් විදියට ඒ සියල්ල කළා

කොල්ලගේ ඇඟ උඩ කෙල්ලත් එක්ක සැපට වාඩි වෙලා ඉන්න අවස්ථාව.. හෙහ් හෙහ්

 ඊට පස්සේ අලුත්ම චිත්‍ර පටිය වෙච්ච චෙන්නායි එක්ස්ප්‍රස් එකේ තියෙන මේ ලුන්ගි ඩාන්ස් එක කරන්න රසිකයන් අතරින් තවත් විවාහක පිරිමි කෙනක් ව තොර ගත්තා.. ඒ මනුස්සයට සරමක් අන්ද වල නැටුම උගන්නමින් තවත් අපුරු රංගනයක් ඉදිරිපත් කළා.. 

වේදිකාවට ගත්ත හැමෝටම ඔහුගේ අත්සන සහිත පොතත්, අත්සන සහිත විශාල  පොස්ටරය්කුත් තවත් තෑගී කිහිපයකුත් ලබා දුන්නා

මේ තියෙන්නේ මධුරිත් එක්ක කරපු රංගනය

 මේ රාණි එක්ක

 දෙන්නත් එක්කත් නැටුවා.. 

වියදම් කරපු ගානට පාඩු නෑ කියල හිතෙන අපුරු ප්‍රසංගයක්... මැලේසියාවේ (හිටපු ද ඉන්නද කියල ෂුවර් නෑ)අගමැති මහතීර් මොහොමඩ් මැතිතුමාත් මැලේසියානු රජ පවුලේ සියලු දෙනාත් මේ ප්‍රසංගය සජීවීව බලන්න එකතු වුණා..  මැලේසියාවේදී කෙනෙකුට ලබන්න පුළුවන් ඉහළම නම්බු නාමය වන "දාතුක්" කියන එකත් ශාරුක් ඛාන්ට ලැබිල තියෙනවා.. මිනිහ හැබැයි ඒක පොඩි ජෝක් එකක් විදියට ගත්තා ෂෝ එක පටන් ගන්නකොටම.. හෙහ් හෙහ්

අවසාන වශයෙන් කියන්න තියෙන්නේ ලොවම වසඟ කරන්න පුළුවන් හැකියාවක් අවංකවම ශාරුක්ට තියෙනවා... කුඩා කාලයේදීම අහිමි වූ මා පිය සෙනෙහස නිසා  ජීවිතය ජයගන්න පටන් ගත්ත බිංදුවෙ සිට හිනි පෙත්තටම නැගපු අපේ කාලයේ චරිතයක්..

මගේ ප්‍රථම තෙල් සායම් චිත්‍රය...

නිකන් ඉන්න එකේ කාලයක් තිස්සේ කරන්න ආස වෙලා තිබ්බ වැඩක් කරලා බැලුවා.. හරියටම කිව්වොත් සා.පෙ කාලෙන් පස්සේ මේ වගේ වැඩක් කලාමයි.. ජිවිතේ පළවෙනි වතාවට කැන්වස් එකක චිත්‍රයක් ඇන්දා.. චිත්‍රයක් කිව්වට හිතට එන දේ ඔහේ ඇන්දා... තෙල් සායම් පෙට්ටියක් අරන් ඒකෙ තියෙන පාට ගාන්න ආසාවට ඇඳපු බොහොම ප්‍රාථමික මට්ටමේ චිත්‍රයක්..

අහුවෙන අහුවෙන කොලේ කුරුටු ගාන එක නම් මම කවදත් කරපු දෙයක්.. ඔය මම කලින් වැඩ කරපු තැනක හැමදාම තියෙන බොරු මීටින් අස්සේ මම ඔය කුරුටු චිත්‍ර අඳිනවා.. මීටිමට වඩා තේරුමක් තියෙන එකක් මට ඇඳගන්න පුළුවන් ගොඩක් වෙලාවට.. හෙහ් හෙහ්

බිත්ති කුරුටු ගෑමත් එහෙම තමයි.. 

මෙහෙ ආවට පස්සේ සෙට් වෙච්ච අපේ දයාන් සහෝදරයගේ උනන්දුවයි උපදෙසුයි නිසා තමා මටත් මේ තෙල් සායම් කලාවට අත ගහල බලන්න  හිතුනේ... අපරාදේ කියන්න බෑ එකම වහලක් යටින් හොඳම බඩු ගන්න නියම තැනක් ගැනත් ඔත්තුව දුන්නේ දයානයම තමයි..

චිත්‍ර කලාව ගැන ඉගෙන ගත්තේ සාපෙ ට එනකම් විතරනේ. ඉතින් මම  දන්න දෙයක් නෑ... මටම පේන බොහෝ වැරදි තියෙනවා.. කමක් නෑ ඉතින් මගේ ආතල් මට ආතල් නේ කියල  හිත හදාගන්න පුළුවන්..

මුලින් මම ඔය ඉන්ටර්නෙට් එකේ දැකපු තෙල්සායම් චිත්‍රයක් වගේ එකක් අඳින්න හිතාගෙන තමයි වැඩේ පටන් ගත්තේ.. ඉස්සෙල්ලාම හා හපුරා කියල  නිලපාට පොඩ්ඩක් සුදුපාට ටිකක් එක්ක අරන් ගාල බැලුව.. වම් පැත්තේ කෙලවරේ..  ඊට පස්සේ එකට ඔය කළු පොඩ්ඩක් දාල පාට පොඩ්ඩක් වෙනස් කරලා ගහක් දෙකක් ඇඳලා බැලුව.. නිල් පාට පැත්තක් ගානකොට රතු කහ කොල පාට ගෑමේ ආසාවත් ආවා..  එතකොට අර බලපු චිත්‍රෙ විදියට මට අඳින්න බෑනේ.. ඉතින් ඔන්න ඔහේ මට හිතෙන එක මම අඳිනවා මොන වෙඩිමක් ද කියල ඇඳලා දැම්ම..

මේ තියෙන්නේ මුල් හරිය..

මේ වගේ ගස් පේලි දෙකක් තියෙන සොබාවික චිත්‍ර නෑනේ... ඉතින් මේක තනිකරම මගේ ෆැන්ටසි චිත්‍රයක් ..

ඔය තියෙන්නේ මගේ ටෙම්පරි ඉසෙල් එක.. උස ගානට හරි..තව වෙන මොනවාද ඉතින්  හෙහ් හෙහ් 

ඔක්කොම බඩු ගත්තට මම ඉසෙල් (easel )එකක් ගත්තේ නෑ..  මොකද මම ඔය බඩු ගත්තට කවද වෙනකම් මේවා කරයි ද කියල මටම ෂුවර් නෑ.. අන්තිමට ඉසෙල් එකේ ලිපේ දාන්න තමා වෙන්නේ..

හරි දැන් මෙහෙම ගස් පේලි දෙකක් ඇඳට පස්සේ තම කල්පනා උනේ කොහොමද ඉතින් මේකට මොකක් හරි තේරුමක් දෙන්නේ කියල..  

ඕන එකක් වෙන්න කියල  මෙන්න මේ වගේ පාලං කෑල්ලක් ඇඳලා දැම්ම මැදින්.. ඒක පාලමක් කියල කලින්ම කිව්වේ කාටත් තේරුම් ගන්න.. පාලමේ පැති දෙක පාට 2ක් වෙලා තියෙන්නේ ඇයි කියල අහන්න එපා ඒවා එහෙම තමා... 

එතකොට අර පිටිපස්සේ තියෙන අට්ටාලේ මොකක් ද?

දැන් ඔන්න පාළම ඇඳට පස්සේ හිතුනා අර කුමාරිව හිරකරල තියෙන දුෂ්ටයාගේ මාළිගාව වගේ එකක් අඳින්න ඕනේ කියල.. ඉන්ටර්නෙට් එකේ එහෙම එකක් හෙව්වට හරි ගියේ නෑ.. ඕනේ වෙඩිමක් කියල ඇඳපු මාළිගාව තමයි ඔය අට්ටාලේ වගේ පෙන්නේ...

එතකොට අර එක පැත්තක් කහපාට ගාලා  ගම කාලා තියෙන්නේ මොකද?

ඒ ඇවිල්ල ඉරබැස ගෙන යන සැන්දෑ ආලෝකය ගන්න ගිහින් නා ගත්ත අවස්තාවක්.. 

ඔය තරමින් වැඩේ එදා ක්ලෝස් කරලා සති 2 ට විතර පස්සේ  මේ තත්තෙන් ගොඩ දැම්මා..

තාම ඉතින් මොකක් කරන්නද කියල හිතා ගන්න බෑ...

අන්තිමට  බස්ටි නගා උපදෙස් දුන්න තවදුරටත් ඕකට හිතෙන හිතෙන ඒවා කරන්න ගියොත් ඕකේ ගන්න දෙයක් නැතිවෙනවා ඔය හොඳා කියල.. (මම කොහොම කලත් අවසන් තීරණය එන්නේ  එතනින් නිසා )

ඔන්න ඔහේ ඕනේ එකක් වෙන්න කියල  ඊයේ මේ ආකාරයෙන් වැඩේ ඉවරයක් කරලා දැම්ම. 

පොටෝ එක අරන් පොඩ්ඩක් පොටෝෂොප් වලින් ඔටෝ කලර් බැලන්ස් කරල ගත්තම මෙන්න මේ වගේ එකක් තමා ඉතිරි උනේ.. හෙහ් හෙහ්

කරුණාකර නොතේරෙන තැන් ගැන ප්‍රශ්න ඇසීමෙන් වලකින්න.. ඒවා එසේ වී ඇත්තේ මන්දැයි මමද නොදනිමි. 

සබ්ජෙක්ට් එක දන්නා ඔබගේ උපදෙස් ලබා දීමට කාරුණික වන්න...   එය මාගේ ආතල් එක තව දියුණු කරගැනීමට මහත් පිටුවහලකි.

කවදා හෝ අඳින තවත් චිත්‍රයකින් නැවත හමුවෙමු..

නිර්මාණාත්මක චින්තනයක් උදෙසා (විද්‍යා) ප්‍රබන්ධ...

විද්‍යා ප්‍රබන්ධ කියවන්න , බලන්න , හීන දකින්න ආස නිසා ලියන සටහනකි. 

එක එක අය රසවිඳින දේ වෙනස්.. ඒ රස විඳින දේ නිසා ලබන තෘප්තියත් වෙනස්... ඒ දේවල් අනිත් අය සමග බෙදා හදාගන්න නිසා අපි අතර හුවමාරු වන දැනුමත් වෙනස්..  සමහර දේවල් ප්‍රයෝජනවත් සමහර දේවල් නිකන් හුදු ආශ්වාදයක් විතරයි.. 

විද්‍යා ප්‍රබන්ධ වල තියෙන්නේ මොනවාද? තනිකර බොරු... මනස්ගාත... විකාර... ඔය එක නිර්වචනයක්.

වර්තමාන සමාජයේ සිදුවන තාක්ෂණික හෝ සමාජීය ක්‍රියාකාරකම් නිසා  අනාගතයේ සිදුවිය හැකි දේ පිළිබඳව සිදුකරන සුභවාදී හරි අසුභවාදී හරි පරිකල්පනයක්.. ඒ තව නිර්වචනයක්..

එහෙම නැත්නම් යම් දෙයක් මෙසේ සිදු නොවී වෙනස් විදියකට සිදු වුවා නම් කුමක් වේද යන්න පරිකල්පනය කර ලියන යම්කිසි ප්‍රබන්දයක් විදියටත් නිර්වචනයක් දෙන්න පුළුවන්... 

සරල උදාහරණයක් විදියට මම මිට අවුරදු 10කට විතර කලින් පරිගණක සඟරාවට එකක් ලිව්වා  සත්තු වෙනුවට ගස් මාරු උනොත් කොහොමට තියෙයි ද කියල.. 

(පොර ටෝක් එකක් : ඒ කතාව පරිගණක සඟරාවේ තිබ්බ විද්‍යා ප්‍රබන්ධ තරගෙකින් දිනලා මට පරිගණක සඟරාවට ලියන්න එන්න කියල ආරාධනාවක් ලැබුණ.. මම ඉතින් කෘතීම බුද්ධිය ගැන පොඩි ලිපයක් ලියාගෙන කර්තෘ තුමා හම්බවෙන්න ගියා. මට ඔය දවස් වල ඔය සබ්ජෙක්ට් එක ගැන හෙන උණ.  කොටින්ම ඕක මම ඉගෙන ගත්ත මගේ ඩිගිරි කටුවට .. හැබැයි ලකුණු අහන්න එපා.. :D

කර්තෘ තුමා ඒක බලල කිව්වා මේ වගේ දේවල් ලියල වැඩක් නෑ.. ඔයා කෘතීම බුද්ධිය ගැන ඒවා පිළිබඳ විසේසන්නයෝ ලියපු ලිපි වාර්තා විදියට ලියන්න කියල...  මට ඒ වැඩේ හිතට හරි  ගියේ නෑ.. මම පරිගණක සඟරාවට ලියන වැඩේ එතැනින්ම අල්ලලා දැම්ම.. )

නාලක ගුණවර්ධන මහත්මයා ගේ බ්ලොග් එකේ තියෙන මේ ලිපිය කියවීමෙන් ඔබට විද්‍යා ප්‍රබන්ධ ගැන හොඳ අවබෝධයක් ලබාගන්න පුළුවන් වෙයි

ගොඩක් වෙලාවට අපිට කියවන්න ලැබෙන්නේ තාක්ෂණික කරුණු මත පදනම් වෙච්ච විද්‍යා ප්‍රබන්ධ නමුත් මට හිතෙන විදියට විද්‍යාව කියන්නේ තාක්ෂනයම නොවන නිසා හැම විද්‍යා ප්‍රබන්දයක් ම ඒ විදියට ලඝු කොට සළකන එක සුදුසු නෑ. උදාහරණයක් විදියට අනාගත ලෝකයේ මිනිස්සුන්ගේ සිතුම් පැතුම් මොනවිදියට තියෙයි ද කියන දේ කවුරු හරි පරිකල්පනය කරලා ලියන ප්‍රබන්දයක් ඇතුලේ කිසිම තාක්ෂණික දෙයක් අඩංගු නොවිය හැකියි... 

මම පහුගිය මාසයක් විතර තිස්සේ කරපු දෙයක් තමයි ලෝකයේ මහත් ජනාදරය පත්වෙච්ච ලෝකප්‍රකට Star Wars සහ Star Trek සම්පුර්ණ චිත්‍රපටි ටික බලපු එක.. ඒ කියන්නේ Star Wars එකේ ෆිල්ම්ස් 6යි Star Trek  එකේ ෆිල්ම්ස් 12යි. ඔක්කොම ෆිල්ම් 18යි... (සිං සිං ගාල ඕනේ ෆිල්ම් එකක් බාන්න පුළුවන් කනෙක්ෂන් එකක් තිබීමේ වාසි තමයි ඉතින්)

සැරෙන් සැරේ එහෙන් මෙහෙන් මේවා සමහරක් කලින් බලල තිබ්බට ඔක්කොම පිළිවෙලකට බැලුවට පස්සේ තමයි ඒ කතා නියම විදියට තේරුම් යන්නේ.. 

මේ ෆිල්ම්ස් සීරිස් හදන්න පටන් අරන් තියෙන්නේ 1960-1970 දශක වල.. ඒ කියන්නේ මේ අපි අද දකින තාක්ෂණයේ ළදරු අවදියේදී ..  ඔය ෆිල්ම්ස් ඒ කාලේ කොහොමද හැදුවේ කියල මම වෙනම පෝස්ට් එකක් දාන්නම්.. 

ඔය ෆිල්ම් සීරිස් නිර්මාණය කරපු මිනිසුන්ගේ පරිකල්පන ශක්තිය නිසා අද අපිට ලැබිල තියෙන දේ ගැන හිතා ගන්න හොඳම උදාහරණයක් තමයි මේ තියෙන්නේ

මේ තියෙන්නේ කතාවේ තිබ්බ ගැජට් එක.. ඒ කාලේ මේක තනි බොරුවක් ...

Father of the handheld

The first handheld mobile phone was demonstrated by Dr. Martin Cooper (Born 1928) of Motorola in 1973, using a handset weighing 4.4 lbs. Cooper, then general manager of Motorola’s Communications Systems Division carried the hefty cell phone through New York City and placed a call to his rival, Joel Engels at Bell Labs via a connection to Engels’ land line. Dr. Cooper later revealed that watching Captain Kirk talking into his communicator on the tv show Star Trek inspired him to research the mobile phone.

උපුටා ගැනීම මෙතනින්

මේ ඉන්නේ අපි අද ලෝකෙම හොල්ලන්න පාවිච්චි කරන මොබයිල් ෆෝන් එකේ නිර්මාතෘ 

Dr. Martin Cooper.  මෙතුමා පසුකලෙක සඳහන් කරලා තියෙනව ඔය ස්ටාර් ට්‍රෙක් කතා මාලාවේ බාවිතා කරපු පොඩි තාක්ෂණික ගැජට් එකක සංකල්පයක් එයාව මොබයිල් ෆෝන් එකක් කියන දේ ගැන පරීක්ෂණ කරන්න යොමු කළා කියල.... කොහොමද ඒ පුංචි සිතිවිල්ල අද මුළු ලෝකයක්ම වෙනස් කරගෙන යන හැටි... 

මේ එක එහෙම පිස්සු විකාර සංකල්පයක් යතාර්ථයක් වෙලා ලෝකය වෙනස් කරපු එක උදාහරණයක් විතරයි. තව සංකල්ප දහස් ගානක් තියෙනවා අපිට තාම හිතාගන්නවත් බැරි උදාහරණ විදියට ට්‍රාන්ස්පොටර් කියන සංකල්පය  ඒ කියන්නේ යම් කිසි වස්තුවක් හෝ මිනිසෙක් (සතෙක් හෝ ඕනෙම දෙයක්)  එක තැනක ඉඳන් තව තැනකට ක්ෂණිකව ගෙන යන්න පුළුවන් විදියක්.

මේක කරන විදිය වෙන්නේ අපි තවම නොදත් තාක්ෂණයක් භාවිතා කරලා අවශ්‍ය වස්තුව හෝ ජීවියා සම්පුර්ණයෙන්ම de-materialize කරලා  (ඒ කියන්නේ ඩිමැටීරියලයිස් කරලා ... පැහැදිලියි නේ.. තව පැහැදිලි කලොත් ඒ කියන්නේ  මැටීරියලයිස් කියන වැඩේ අනිත් පැත්තට කරලා... තවත් සරල කලොත් මැටීරියලයිස් කියන වචනේ ඉස්සරහට ඩි අකුරක් දාල  )අවශ්‍ය තැන නැවත ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීම වගේ දෙයක්...

ඊළඟට ඔය විද්‍යාව යන්තම් හරි උසස් පෙළ දක්වා ඉගෙන ගත්ත අය දන්න ආලෝකයේ වේගය ඉක්මවා යන්න බෑ කියන සංකල්පය. මේ විද්‍යා ප්‍රබන්ධ රචකයෝ ඔය සීමාවල් කඩාගෙන ගිහින් අපුරු දේවල් විශ්වයේ කරන්න පුළුවන් කියන හැඟීම අපිට දීල තියෙනවා. ස්ටාර් ට්‍රෙක් එක ෆිල්ම් එකක තියෙනව අනාගතයේ දවසක අපි මුලින්ම ආලෝකයේ වේගය ඉක්මවා ගිය මොහොතේ තමයි අපි කියල සත්තු ජාතියක් මේ විශ්වයේ ඉන්නවා කියල අනිත් බුද්ධිමත් ජීවින් දැන ගන්නේ කියල.. රේඩියෝ සිග්නලුත් සිග්නල් ද අනේ...

(ආලෝකයේ වේගය ඉක්මවන්න බෑ. නිකන් බොරු ටෝක්ස් දෙන්න එපා E=mc2 සමීකරණය අනුව ඕව වෙන්න බෑ.  මල විකාර... කියල හතර වරිගෙටම පලුයන්න බැනපු මිනිස්සුත් ඒකාලේ ඉන්න ඇති.. මේ කාලේ වගේම  )

අපි ඔක්කොමල දන්නවා පුංචි සිතිවිලි වලින් තමයි මුළු ලෝකයම වෙනස් වෙන්නේ කියන දේ. හැබැයි එවැනි නිර්මාණාත්මක සිතුවිලි කෙනෙකුට ඇති වෙන්නේ අපි අපේ අවදානය මොන මොන දේවල් වලට යෙදෙව්වමද? 

නිර්මාණාත්මක සිතුවිලි එන්න විද්‍යා ප්‍රබන්ධම බලන්න ඕනේ නෑ... මම කියන්නේ අද අපි මේ දකින ලෝකේ ගොඩ නගන්න මේ විද්‍යා ප්‍රබන්ධ කරුවන් දක්වපු  මෙහෙය අතිවිශාලයි කියන එක..

සාහිත්‍යය,කලාව,දර්ශණය  ආදී හැම විෂයක්  තුලම මේ නිර්මාණාත්මක චින්තනය තියෙනවා හැබයි ගොඩක් වෙලාවට සමස්ත මිනිසාගේ දියුණුව වෙනුවෙන් කරපු බොහෝ දේවල් වලට මුලික වෙලා තියෙන්නේ මේ විද්‍යාත්මක පරිකල්පනය කියලයි මට හිතෙන්නේ...

අපි ලොකුවට කතා කරන අපේ රටට, අපේ මිනිස්සුන්ට තියෙන ලොකුම ප්‍රශ්නේ තමයි කොච්චර දක්ෂ අය හිටියත් ඒ මිනිස්සුන්ට අත දෙන්න කෙනෙක් නෑ.. කැපිලිමයි තියෙන්නේ... දේශපාලනේට ඔක්කොම යටයි වගේ දේවල්... මේ බ්ලොග් අවකාශේ ඕනේ තරම් ඕව කතා වෙලා තියෙනවා..  හැබැයි මම හිතන්නේ නෑ මේ ලෝකේ අලුත් සංකල්ප නිර්මාණය කරපු හැමෝටම අත දෙන්න කවුරු හරි හිටිය කියන එක. ඔය හැමෝම ඒවා කරන්නේ දහසක් බාධක මැද්දේ තමයි... හැබැයි  කවුරු හරි එහෙම  දෙයක් කළාම ඒ මනුස්සයට කෙළවන ගතිය නම් සමහරවිට අපිට විතරක් තියෙන උසස් ගතියක් වෙන්න පුළුවන් ... හැබැයි එහෙව් රටෙත් මේ වගේ දේවල් කරලා ඉහලට ගිය අය ඕනේ තරම් ඉන්නවා බහුතරයක් නෑ බෑ කිය කිය හතර වටේට බැන බැන හිටියට..

මේ පහුගිය දවස් වල බ්ලොග් අවකාශේ නැගල ගිය වලි දෙකක් (සයිලන්ට් සහන්ගේ කේස් එක සහ න්‍යෂ්ටික ඉංජිනේරු රස්තියාදුකාරයාගේ එක ) කියවද්දී මට හිතුනේ කවදාහරි පොඩි එකෙකුට  කියවල  ටිකක් අමුතු විදියට හිතන්න ඉඩ ලබා දුන්න නිර්මාණශීලි දේවල් තිබ්බ (ඒවායේ  යම් යම් අඩුපාඩු සාධාරණිකරණය කරනවා නෙවෙයි ) බ්ලොග් අඩවි දෙකකට අපේ සම්ප්‍රදායික හුදී ජනතාව විසින් හරි වැරදි කියල දෙනවා නේද කියල... අන්තිමට ඉතින්  හරි දේ විතරක් කරන සර්ව සම්පුර්ණ බ්ලොග් කලාවක් උදෙසා බැති සිතින් කරපු පින්කමක් කියල කට්ටිය සැනසිල්ලේ හිත හදාගමු.. හෙහ් හෙහ් හෙහ් ..

මේ විද්‍යා ප්‍රබන්ධ අස්සට මම ඕක ඇදල ගන්න එක හේතුවක් තමයි අපි පිළිගන්න  අධ්‍යාපනික සුදුසුකම් තියෙන ඒ ඒ අදාළ  අංශවල රැකියාවල් කරන,  උගත් වැදගත් මහත්තුරු නෙවෙයි ගොඩක් වෙලාවට මේ නව සංකල්ප ලෝකෙට දෙන්නේ.. එහෙම මිනිස්සු කරන්නේ තමන්ගේ වැඩේ කරලා කියක් හරි හොයාගෙන සැපට කාල බීල ඉන්න එක..

ඉහත බ්ලොග් දෙකම ලිව්වේ කව්ද කින්ද මන්ද මම කිසි දෙයක් දන්නේ නෑ.. මේක ලියන්නේ ඒ සම්බන්දව මගේ අදහස් කියන්න නෙවෙයි.. රස්තියාදුකාර න්‍යෂ්ටික ඉන්ජිනේරුවාගේ කොලිෆිකේෂන් අහල ඕනනම් දැනුම චෙක් කරලා බලන්නත් ලැස්ති වෙලා හිටපු අය හිටිය කියල මම සමහර කොමෙන්ට් වල දැක්ක.. හැබැයි ඉතින් ඌ මවපු හයිටෙක් රස්තියාදුකාර ප්‍රබන්ධය එතැනින්ම ඉවර වුණා... අනාගතේ ඕක කියවන අපේ පොඩි එකෙක් (විදුර ඒක මකල නොදැම්මොත් ) සමහරවිට කවදාහරි  අම්මටහුඩු මමත්  මේ වගේ වෙලා රස්තියාදු ගගහ  ලැප්ටොප් එකෙන් න්‍යෂ්ටික බලාගාර කොන්ට්‍රෝල් කරන ජාතියේ  පොරක් වෙනවා කියල හීනයක් දකින්න ඉඩ තියෙනවා.. ඒ හීනෙ හැබෑ කරගන්නත් ඉඩ තියෙනවා..

සහන් කියන්නේ කවුද කියන එක මම අදටත් දන්නේ නෑ.. මට එක කවදාවත් වැදගත් වෙන්නෙත් නෑ... නමුත් සහන් ලියපු දේවල් වල ලොකු දැනුමක් තිබ්බා. ඒ දැනුම 100% නිවැරදි නොවෙන්න පුළුවන් හැබැයි දැනුම හොයන කෙනෙකුට හොඳ ආරම්භයක් විදියට ගන්න බොහෝ දේ එකේ තිබ්බා.. සහන් ඒවා ලිව්වේ මෙහෙමයි.. මේකයි මෙයා මෙච්චර කල් කලේ වගේ ජාතක කතා හොයන්නේ නැතුව කෙනෙක් ඒවායින් යමක් අරගෙන මොනවහරි අලුතින් හිතන්න ඉඩ තිබුන කියල මම නම් හැමදාම විශ්වාස කරනවා..

මට හිතෙන්නේ අපි තාම දේවල් තේරුම් ගන්නේ දත්ත ලෙවල් එකෙන්  ඒ කියන්නේ 2+2=4 යි කියන මට්ටමේ ඉඳන්. කවුරුහරි එකෙක් දෙකයි දෙකයි එකට එකතු කළාම පහයි කියල කිව්ව ගමන් ඌට කෙලවන්න බලාගෙන ඉන්න මට්ටම. යම් දෙයක තියෙන සංකල්පය තේරුම් අරන් එකෙන් තව දෙයක් අලුත් විදියට හිතන්න අපි තාම පුරුදු වෙලා නෑ....සහන් සහ විදුර ලියපු දේවල් වල සංකල්ප විදියට ගන්න බොහෝ දේ තිබුනා කියල මම හිතනවා...  අර හරි වැරැද්ද පෙන්නපු ගොඩක් අය ලියන කුණුහරුප ආතල් වලට වඩා..

උඹල දෙන්නම ආයේ ලියනවට මම නම් බොහොම කැමතියි...

අපි වගේ අයට තියෙන ලොකුම සහ එකම හීනෙ තමයි සල්ලි ටිකක් හොයාගෙන ,ගෙයක් දොරක් හදාගෙන වාහනයක් අරගෙන ඔහේ ඉන්නවා කියන එක..  ( මමත් ඇතුළුව ) ඔය හීනෙ අපිට ඉෂ්ට කරගන්න පුළුවන් විදී ගොඩක් තියෙනවා.. එකක් කොහෙන් හරි ඉගෙන ගත්ත දෙයක් රස්සාවක් විදියට ඔහේ කර කර ඉඳල මැරිලා යන එක.. අනිත් එක තමන් විසිනුත් අලුතින් මොකක් හරි කරලා එකෙන් තමනුත් හැදිලා තව මිනිස්සුන්ට හැදෙන්න මාර්ගයක් සලස්සල දීල මැරිලා යන එක...

හරි ඉතින් ඕව කරන්න විද්‍යා ප්‍රබන්ධම බලන්නම ඕනේ නෑ තමයි. හැබැයි පොඩ්ඩක් ඔය ඔළුවල පුස්කකා තියෙන යල්පැනගිය අදහස් ටිකට පොඩි ඔයිල්පාරක් දාගන්න පුළුවන් මේ වගේ කතාවක් දෙකක් බැලුවම... මොකද යටගිය දවස හිටපු බ්‍රහ්මදත්ත රජ්ජුරුවන්ගේ කාලේ සිද්ද වෙච්ච දේවල් වලට වඩා වෙනස් දේවල් දැන් දැන් ලෝකේ සිද්ද වෙන නිසා.. 

මගේ විද්‍යා ප්‍රබන්ද උණ ගියපු දුර ගැන මම කලින් ලියපු පොර ටෝක් එකක්

වීදී චිත්‍ර - Street Arts

වීදී චිත්‍ර කියන්නේ හරි අපුරු කලාවක් ... ලෝකේ පුරා අතිශය ජනප්‍රිය මේ කලාව විවිද රටවල විවිද විදියට නිර්මාණය කරලා තියෙනවා ... බොහෝවිට පාරවල් වල ඇඳපු ත්‍රිමාණ චිත්‍ර අපි හැමෝම වගේ දැකල ඇති ඔය එක එක වෙබ් සයිට් වලින් එහෙම ... ලංකාවේ දියවන්නා උද්‍යානයේ ඒ වගේ ත්‍රිමාණ දිය ඇල්ලක් ඇඳලා තියෙනවා..  ගොඩක් අය දැකල ඇති ඒක නම්...  මේ විදී වල එක එක නිර්මාණ කරන එක මම හිතන්නේ ටිකක් පරණ  කලාවක්...විකිපීඩියා එකේ තියෙන්නේ මෙහෙම   .  මග තොටේ යන එන මිනිස්සුගේ හිතට අපුරු හැගීම් එකතු කරන්න මේ විදී නිර්මාණ උදව් වෙනවා කියල මට හිතෙනවා... 

ලංකාවේදී අපි මේ විදී කලාව බොහෝ විට දකින්නේ චන්දෙ කාලෙට තාප්ප වල තමා.. හෙහ් හෙහ් ... පහුගිය සතියේ අපි පොඩි ට්‍රිප් එකක් ගියා ... මැලේසියාවට අයිති එක දුපතක් වෙන Penang වලට... ... විදේශ ආක්‍රමණ වල ප්‍රතිඵල විදියට ලැබුණු පෞරාණික බවක් තියෙන කුඩා දුපතක්... අපේ ගාල්ල නගරය වගේ පෞරාණික අතින් ..  ඒ වගේම නුවරයි ත්‍රිකුණාමලේයි එක ළඟ තිබුනානම් තියෙන කඳුකර මුහුදුබඩ ස්වභාවයකුත් තියෙනවා 

මේ දුපතේ එක නගරයක් තියෙනවා George Town කියල..  මේ නගරය මුහුදුබඩ තියෙන මේ දුපතේ ප්‍රධානම ස්ථානයක්..  මෙහි තියෙන විශේෂත්වය තමයි තනිකරම ගාල්ල වගේ ගෘහනිර්මාණ ලක්ෂණ තියෙන.. (චයිනිස් පන්සල් අරුණු විට) පෞරාණික බව සහ නගරය පුරා තියෙන කුඩා විදී වල ඇඳලා සහ නිර්මාණය කරලා තියෙන අපුරු විදී චිත්‍ර... මේ චිත්‍රවලට ගොඩක් වෙලාවට තේමාව වෙලා තියෙන්නේ කුඩා ළමයින් සහ විනෝදකාමී ස්වරූපයකින් තියෙන කාටුන් වගේ නිර්මාන..  හැම නිර්මාණයක් වගේම කරලා තියෙන්නේ පාර අයිනේ තියෙන ගොඩනැගිලි වල බිත්ති වල.. බොහෝ විට බිත්තියේ තියෙන යම් සිදුරක්, ජනේලයක්  අදාළ කරගෙන යම්කිසි තේරුමක් එන විදියට තමයි ගොඩක් ඒවා කරලා තියෙන්නේ..

මේ තියෙන්නේ මම එහෙ මෙහෙ ඇවිදිනකොට ගත්ත පින්තුර ටිකක්.. 

 මෙම නිර්මාණ කම්බි යොදා නිර්මාණය කර ඇත..

 මේ ඔන්චිල්ලාව පදින ළමයින්ගේ ඔන්චිල්ලාව යකඩින් හදල ළමයි දෙන්නව බිත්තියේ ඇඳලා තියෙන්නේ..

 බාස්කට් එකයි කණුවයි යකඩ

ජනේලෙ ඇත්ත එකක් ෆයර් ෆයර් කියල හදල තියෙන්නේ යකඩ වලින්.... (යකඩ කිව්වට යකඩම නෙවෙයි.. කලුපාට ලෝහයක්.. :D)

 යකඩින් කරපු තවත් අපුරු කාටුන් එකක්..

 මැකී ගිය චිත්‍රයක්...

වහපු ගේට්ටුවක ඇඳලා තියෙන චිත්‍ර ටිකක්...

 පිටිපස්සේ තියෙන අමුතු පුසා තමයි චිත්‍රෙ

 තවත් යකඩ නිර්මාණයක්...

 වහලෙන් බහින මීයෙක්..

 ටකරමක ඇඳපු පුසෝ ටිකක් කුඩේ ඇත්ත එකක්

 මේක තනිකරම යකඩ වලින් හදපු කණුවක්

 ඇත්තම බයිසිකලයක්  බිත්තියට හයිකරලා ළමයි දෙන්න බිත්තියේ ඇඳලා...

 බයික් එක බිත්තියට හයිකරලා.. පොඩි එකා බයික් එක පදිනවා.. ගෑනු ළමයා එතන ඉඳන් ෆොටෝ එකක් ගන්නවා :D

 ජනේලෙන් පහලට බැහැපු කඹයක්... කඹේ කම්බි වලින් හදල තියෙන්නේ ජනේලේ ඇත්ත එකක්

 මේකත් යකඩ වලින්  කරපු මුර්තියක්

 මේකෙත් පුටුව බිත්තියට හයි කරලා බිත්තියේ තියෙන කවුළුවක් අල්ලන්න ට්‍රයි කරන විදියට තමයි ඇඳලා තියෙන්නේ

මැකීගිය චිත්‍රයක්...

මෙතන ඔක්කොම චිත්‍ර නෑ මෙන්න මේකේ තියෙනවා ඔක්කොම චිත්‍ර ටික. 

මේ චිත්‍ර ගොඩක් ඒවා ඇඳලා තියෙන්නේ Ernest Zacharevic කියන ලිතුවේනියානු ජාතික චිත්‍ර ශිල්පියා... ඔහු ගැන විස්තර මෙතන තියෙනවා.  බුකියේත් ඔහු ඉන්නවා

මෙහි තියෙන තවත් අපුරූ දෙයක් තමයි මේ චිත්‍ර ඇඳලා තියෙන ගෙවල් වල හිමිකරුවන් මේවා නරඹන්න එන සංචාරකයින්ට බයිසිකල් කුලියට දෙන වැඩේ... රිංගිට් 10ක් දීල ඕනේ කෙනෙකුට බයිසිකලයක් අරන් ටවුම පුරා ඇවිදින්න පුළුවන්... 

මේ තියෙන්නේ එහෙම බයිසිකල් පදින ලස්සන සුදු නංගිලා සෙට් එකක් මගේ කැමරාවට හසු වූ හැටි...

ඕක දැකපු අපි තුන්දෙනා බයිසිකල් පැද්දේ මෙන්න මෙහෙම

අපි බයිසිකල් පැද්දේ ටිකක් රෑ වෙලා... වහල තියෙන අර ජාතියේ එකක් හොයා ගන්න බැරි වුණා...

මම කලින් කිව්වා වගේ ජෝර්ජ් ටවුම හරියටම ගාල්ල වගේ තමයි... අපේ ගාලු කොටුව ඇතුලේ තියෙන විදියේ ගෙවල් වල බිත්ති වල තමයි මේ නිර්මාණ ඔක්කොම කරලා තියෙන්නේ...  මට හිතුනා බැරි වෙලා හරි මම ගාල්ලේ කොල්ලෙක් වුණා නම් මම ගිහින් අපේ බිත්තියේ මේ වගේ එකක් අඳිනවා කියල.. මොකද මම බියගම තියෙන අපේ ගෙදරයි අපේ අක්කලාගේ ගෙදරයි බිත්තිවල ඕවගේ කුරුටු චිත්‍ර නිතර අඳිනවා.. (අක්කගේ පොඩි උන් දෙන්න දැන් ලොකු නිසා එහෙ බිත්ති කුරුටු ගෑම දැන් තහනම්.. හෙහ් හෙහ්)

ඔන්න ඉතින් ගාල්ල පැත්තේ ඉන්න චිත්‍ර කාරයින්ට කරනවා නම් වැඩක්.... 

වික්‍රම අයියා

මේ දවස් ටිකේ කියවපු මේ පොස්ට් නිසා මේක ලියන්න හිතුනේ..  

http://omageheena.blogspot.com/2013/11/acceptable-life-of-mona-lisa-2.html

http://lankapriyagesithivili.blogspot.com/2013/12/blog-post.html

අපේ තාත්තගේ අක්කගේ එක පුතෙක් තමයි වික්‍රම අයියා...  වික්‍රම අයියාගේ වයස මම හරියටම දන්නේ නෑ.. දැන් අවුරුදු 60ක් විතර ඇති.. එච්චර වයස අයියල මට ඉන්න හේතුව අපේ තාත්ත තාත්තගේ පවුලේ බාලයා වීමත් මම තාත්තලාගේ පැත්තෙන් බැලුවොත් ඒ පරම් පරාවේ ඉන්න බාලම කොලුවා නිසාත්... කොහොම හරි අපේ අම්මට වඩා වයස අයියල අක්කලා මට හෙනට ඉන්නවා...

වික්‍රම අයියා කියන්නේ උපතින්ම නොවුනත් පස්සේ කාලෙක හැදිච්ච මොකක් හරි ලෙඩක් නිසා ටිකක් විශේෂ විදියට හැදිච්ච කෙනෙක්... පොඩි කාලේ හොඳට හිටපු කෙනෙක් කියල අපේ අම්ම කිව්වා මට හැබැයි දැන් කතාව එච්චර මතක නෑ... 

ඉස්සර අපි පොඩි කාලේ හපුතලේ ගියාම ඉන්නේ තාත්තගේ අක්කගේ ගෙදර තමයි.. හපුතලේ ගෙදර ගැන මම වෙනම පොස්ට් එකක් ලියන්නම්... මේක වික්‍රම අයියා ගැන ලියල... හපුතලේ යන එක තරම් ජීවතේ ආස ගමනක් මට ඉස්සර තිබුනෙත් නෑ.. දැනුත් නෑ...ඉස්සරහටත් නැති වෙයි ...ඒ තරම් මම ඒ ගමට ආසයි... මග දිගට වමනේ දදා ලංගම බස් වල පැය 5-6ක් ඉස්සර කට්ට කාගෙන යන්න වුනත් ඕනේ වෙලාවක මම රෙඩ්..

පොඩි කාලේ මම එහෙ ගියාම මට බය හිතුන එකම කෙනා තමයි වික්‍රම අයියා.. ඒ එයාගේ තිබිච්ච ඒ ගතිය නිසා.. ඒක ඔය අපි මේ කතාවට පසුබිම් වෙච්ච විදියේ දරුවන්ගේ ස්භාවය නෙවෙයි හැබැයි. එයා එහෙ හිටපු අනිත් අයියලා 3න් දෙනාට වඩා වෙනස් නිසා.. ඒ කියන්නේ මානසික වර්ධනය සහ ශාරීරික වර්ධනයේත් පොඩි අසාමාන්‍ය ලක්ෂණ තිබ්බ නිසා... හොඳට ඇවිදලා, කතා බහ කරලා, වැඩ කරලා ඉන්න පුළුවන් හැබැයි ටිකක් වෙනස්.. ඒ කියන්නේ කට හඬ ටිකක් බරයි..සමහර වෙලාවට හරියට කතා කරන්න බෑ..  ඇවිදින්නේ අමුතු විදියට... වැඩිය අපිත් එක්ක කතාවට එන්නේ නෑ.. අමුතු විදියට බලනවා... ඔන්න ඔය වගේ දේවල් නිසා මම වික්‍රම අයියට ඒ දවස් වල බයයි...

හැබැයි අපේ අම්ම තාත්තා වික්‍රම අයියට හෙන ආදරෙයි.. පවුලේ හැමෝමත් එහෙමයි... ඉස්සර අපි ගියාම සමහර වෙලාවට මල්ලී කියල ළඟට ඇවිත් මාත් එක්ක කතා කරනවා... සමහර වෙලාවට අඳුරන්නේ නෑ වගේ ඉන්නවා... පොඩි පොඩි නාරං, නෙල්ලි, අඹ, පේර වගේ දේවල් වත්තෙන් කඩල අපට දීල සමහර ඔහේ බලාගෙන ඉන්නවා... හිටපු ගමන් කොහේ හරි දුවනවා.. ඔන්න ඔය වගේ..

ටික කාලයක් ගියාම මට ඒ තිබ්බ බය ගතිය නැති වෙලා වික්‍රම අයියා පවු කියන දේ තේරෙන්න ගත්තා.. ඒ කියන්නේ අවුරුදු 10-12 වගේ කාලේදී...  පස්සේ පස්සේ එහෙ යනකොට වික්‍රම අයියා කියන්නෙත් අනිත් අයියල 3න් දෙනාම වගේ කියන දේ මට දැනෙන්න ගත්තා...  අපි ලොකු වෙලා එහෙ ගියත් වික්‍රම අයියා ඉස්සර හිටපු විදියම තමා...  එයාගේ ජිවිතේ තිබුනේ පොඩි දේවල් ටිකක් විතරයි... එදිනෙදා කාල බීල ගෙදර කවුරු හරි කියන වැඩක් පලක් කරලා දීල ඔහේ ඉන්න එක තමයි එයාගේ ජිවිතේ උනේ... ඒක තාමත් එහෙම තමා.. වැඩට කම්මැලි නෑ..   කාටවත් කරදරේකුත් නෑ... 

අපේ තාත්තලාගේ පවුල කියන්නේ හරිම දුප්පත් පවුලක් (අම්මලාගේ පවුලත් එහෙම තමා )... කොහොමත් ඒ කාලේ ඒවගේ ගම් වල හිටපු හැම පවුලම වගේ එහෙම තමා... සාපේක්ෂව යමක් කමක් තිබ්බට .. සමාජයේ දුප්පත් පවුලක්... ඉතින් වික්‍රම අයියා ගැන ආදරෙන් කන්න බොන්න ටික දීල ඔහේ ඉන්නවා ඇර වෙන එයාව මොන අංශෙන් වත් දියුණු කරන්න හැකියාවක් වත් අවශ්‍යය දැනුමක් වත් ඒ පවුලේ අයට තිබුනේ නෑ... ඉතින් මේ වෙනකොටත් වික්‍රම අයියා ඒ වගේම තමා....

මම  ලොකු වෙලා  වික්‍රම අයියා ගැන දැන ගන්න , එයාව තේරුම් ගන්න,  එයත් එක්ක එකතු වෙලා කතා කරන්න හැදුවට ඒවා හරි ගියේ නෑ.. එයා එහෙම සෙට් වෙන්නේ නෑ... හොඳ සිහි කල්පනාවක් තිබුනට මතකය සමහර වෙලාවට රැඳිලා තියෙන්නේ අතීතේ... අපේ තාත්තා නැති වෙච්ච කතාව එයාට කිව්වට එයාට ඒක තේරුම් ගියේ නෑ... මට මතකයි තාත්ත නැති වුනාට පස්සේ අපි එහෙ ගිය දවසක නැන්දේ පොඩි මාමා කෝ කියල ඇහුවා... තාත්තත් එක්ක ඉස්සර කරපු දේවල් සැරෙන් සැරේ මතක් කරනවා...   සමහර වෙලාවට එයාට මාව මතක තියෙන්නේ පොඩි කාලේ දැක්ක විදියට...

දැන් හපුතලේ ඒ ගෙවල් ඔක්කොම විනාශ වෙලා ගිහින්... දැන් වික්‍රම අයියා ඉන්නේ සොරගුණේ පොඩි අක්කලාගේ ගෙදර...  දැන් අපි එහෙ ගියාම ලඟට ඇවිල්ල ඉන්නවා.. මල්ලී කියල කතා කරනවා.  මොනවා හරි ඇහුවොත් මතක තියෙන විදියට කියනවා... අපි ඉතින් යනකොට අරන් යන සරමක්, කමිසයක්  හරි කෑමක් හරි ගිහින් දෙනවා.. සමහර වෙලාවට සල්ලි කියක් හරි අතට දීල එනවා ... දුන්නේ සල්ලි ද සරමද කියන එක එයාට  වැදගත් නෑ.. මොනවා හරි දුන්න කියන එක හැමදාම මතක තියෙනවා...

අද වික්‍රමට වාසියි නේද කියල ලොකු අය්යා හරි කවුරු හරි ඇහුවහම ඔහේ හිනාවක් දාල ඉන්නවා .. 

මම පස්සේ පස්සේ වික්‍රම අයියගේ ඒ ජිවිතේ පුදුම සුන්දර විදියට දකින්න ගත්තා...  හරි  සරල ජිවිතයක්... මම දන්නේ නෑ එයාට එයාගේ ජිවිතේ කොහොම දැනෙනවද කියල.. නමුත් ලෝකේ තියෙන හැම කුණු ගොඩම ඔලුවේ තියාගෙන සරල වෙන්න දඟලන අපිට සාපේක්ෂව සැහෙන්න නිර්ව්‍යාජ , පිරිසිදු ජිවිතයක්..

කවදාවත් අපේ අම්ම තාත්ත අපිව ඒ වගේ අයගෙන් ඈත් කරන්න හැදුවේ නෑ.. ඔහේ එයාලත් එක්ක ඉන්න ඇරියා... මට මග තොටේදී එහෙම මනුස්සයෙක් ළමයෙක් දැක්කට පවු කියල හිතෙන්නේ නෑ... අවංකවම මට කිසි දෙයක් දැනෙන්නේ නෑ... තව එක මනුස්සයෙක් එච්චරයි...

ඊට පස්සේ මට ටිකක් හරි ඒ වගේ කෙනෙක් ව ළඟින් ආශ්‍රය කරන්න ලැබුනේ මෙහෙ ආවට පස්සේ  පැතුම් මල්ලිව තමා...  සරත් අයියගේ පුතා පැතුම් මට මල්ලි වෙච්ච විදිය අහන්න එපා... ඒවා එහෙම තමා... මොකද මට වැඩිපුරම ඉන්නේ සරත් අයියගේ වයසේ අයියලයි ... එයාගේ පුතාගේ වයසේ මල්ලිලයි... හෙහ් හෙහ් .. 

අපි හම්බ වෙච්ච හැම සැරේම අර වික්‍රම අයියගේ තිබිච්ච නිර්ව්‍යාජ පිරිසුදු කම මම පැතුම් ගෙත් දැක්ක..  මට එක දැනෙන්නේ  සමාජය කියන බොරුව නිසා ස්පොයිල් නොවිච්ච    ජිවිත  විදියට...  ඒ කියන්නේ ජිවය කියන දේ තවම නැවුම් ව මේ අය ඇතුලේ ඇති කියල මට හිතෙනවා...

අපි දවසක් ෂොපින් මෝල් එකක සෙට් වෙලා කට්ටිය පොඩ්ඩක් එහෙ මෙහෙ වෙච්ච වෙලාවක පැතුම් මට කියනවා  "Everything is useless" . කට්ටිය එයාව දාල ෂොපින් යන එකට පොඩ්ඩක් අප්සට් වෙලා වගේ ..  මම හිනාවෙලා  පොඩි තට්ටුවක් දාල  කිව්වා "Yes. everything is useless but we should enjoy everything and every moment. Then we can be happy everyday " කියල... මිනිහා හිනාවක් දාල ඔහේ හිටියා ඉතින් ..ඊට පස්සේ මට හිතුනේ "Everything is useless" කියන පරම සත්‍යය පැතුම් සමහර විට ප්‍රත්‍යක්ෂව අත්දකිනවා ඇති අපි මැරීගෙන  පොත් කියවල තේරුම් ගන්න ට්‍රයි කරනකොට කියල...

13බී බා උන හැටි හෙවත් තවත් උසස් පෙළ විර ක්‍රියාවක්

උසස් පෙළ කරන අවසාන අවුරුද්දේ ට්‍රිප් එකක් යන එක සාමාන්‍ය සිරිතනේ... මම හිතන්නේ කුමාරි මිස් ගේ සීන් එකෙන් පස්සේ ද කොහෙද මේ ට්‍රිප් එක ගියේ..  මේ ට්‍රිප් එක ඉතින් ඔය සාමාන්‍යය විදියට කට්ටිය සාකච්චා වට හැටක් විතර දාල තීරණේ කර ගත්තා හන්තාන කන්ද නගින්න ... පන්තිබාර සරුත් යන බොහොම ඔෆිසියල් ට්‍රිප් එකනේ.. කොල්ලෝ වෙන වෙනම යන ඒවා ඇරුනම මම හිතන්නේ ඒ අවුරුද්දේ උසස් පෙළ පන්ති හැම එකම තම තමන්ගේ පන්ති බාර ගුරුවරයාත් එක්ක මේ ට්‍රිප් එක ගියා ද කොහෙද.. හන්තානේ ගියේ අපේ පන්තිය විතරයි... අනිත් උන් කොහේ ගියා ද කියල දැන් මතක නෑ...

කොහොම හරි ඔය ඔර්ගනයිසින් වැඩ එහෙම කරලා බස් එකක් කතා කරන් කට්ටිය ට්‍රිප් එක යන්න පටන් ගත්තා.. ඊට කලින් කන්න දේවල්, බොන්න දේවල්, ක්‍රීඩා බාන්ඩ, සංගීත බාන්ඩ එහෙම ඔක්කොම ලැස්ති කර ගත්තා...  පන්තියේ සිරාම පොරවල් ටික පස්සේ සීට් එකේ... මුට්ටි පොරවල් ටික සර් ට කිට්ටුවෙන් ඉස්සරහ සීට් වල..  මම වගේ එලොවටත් නැති මෙලොවටත් නැති උන් ටික පස්සට බර මැද සීට් වල...  අපි ගියේ තනි දොර පොඩි ටාටා බස් එකක... 

දැන් ඉතින් කස්ටිය සිංදු කිය කිය නට නට බොහොම සතුටින් සමාදානෙන් ගමන යනවා... අපිත් ඉතින් එහෙන් මෙහෙන් අප්පුඩියක් ගහල , බස් එකට තට්ටුවක් දාල ඔහේ යනවා... සමහරු මනෝ ලෝක වල යනවා... සමහරු විභාගේ ගැන වැදගත් දේවල් කතා කරමින් වැදගත් විදියට යනවා.. තවත් සමහරු ඔහේ යනවා.. ඔය විදියට කොහොම හරි බස් එකේ කට්ටිය දැන් යනවා.. ඔහොම ගිහිල්ල ගිහිල්ල ගිහිල්ල ගිහිල්ල ගිහිල්ල ගිහිල්ල ගිහිල්ල ... ඔය වරකාපොල හරියේ තියෙන කඩයක් ගාව උදේට කන්න නතර කළා...

දයිවයේ හැටි කියන්නේ ...ඒ දවසේ, ඒ වෙලාවෙම,ඒ පැත්තටම යන,ඒ කඩෙන්ම උදේට කන්න තව බස් එකකුත් ඇවිල්ල නතර කරලා තිබ්බ... මහා බ්‍රහ්මයත් කරන වැඩ කියන්නේ ඒ බස් එකේ හිටියේ කොහෙද මන්ද ඉස්කෝලෙක කෙල්ලෝ ටිකක්... කරුමෙක මහත කියන්නේ ඒ කෙල්ලොත් අපි වගේම උසස් පෙළ කරන වයසෙමයි...  මම කියන්නේ එහෙම දේවල් සිද්ද වෙනකොට ගම්පහ තිබිච්ච එකම සිරා කොල්ලන්ගේ  ඉස්කෝලේ වෙච්ච (අනිත් ගෑනු ඉස්කෝල අපි ඒ දවස් වල තඹේකට ගණන් ගත්තේ නෑ.. ඒවායේ හිටපු කෙල්ලන්ව තනි තනි වශයෙන් ඔලුව උඩ තියන් ගණන් ගත්තට ) අපේ ඉස්කෝලේ උසස් පෙළ කොල්ලෝ වශයෙන් අපිට ඇහැ කන පියාගෙන ඉන්න බැහැනේ ... 

මොනවා උනත් අපි එතන  චාටර් කර ගන්නේ නැතුව ඒ නංගිලා එක්ක ජනෙල් වලින් කතා බහ කරගෙන නම ගම ඇඩ්රස්, ටෙලිෆෝන් නම්බර් එහෙම තිබුන නම් ඒවා හුවමාරු කරගෙන බොහොම වැදගත් විදියට හැසිරුණා...  බස් එකෙන් බැහැල ගිහින් ඒ බස් එකට නගින්න හදපු අවස්ථා එහමත් එකක් දෙකක් තිබ්බ මම හිතන්නේ.. කොහොම වුනත් පොලිසි නොයන මට්ටමින් උදේට කාල අපි එතනින් ආව..  

මේ කතාවට අදාළ නැති අතුරු කතාවක් වශයෙන් එදවස මා විසින් ටෙලිපොන් නම්බරය බස් එකේ ජනෙලෙකින් එම බස් එක තුලට විසි කිරීමේ අතුරු ඵලයක් වශයෙන් හඳුනා ගත් එක්තරා ගැහැණු ළමයෙක් ගැන කතා හැටහුටහමාරක් මේ අවස්ථාවේදී මතක් උනත් ඒවා එසේ තිබෙන්නට හැර නැවත ප්‍රධාන ගමනට හැරෙමු... 

ඔය ආකාරයේ සුන්දර සිද්දිත් එක්ක බස් එක ටිකෙන් ටිකේ නුවරට කිට්ටු උනා..  

මට මතක විදියට ඔය පේරාදෙණිය හරියේ එක තැනක බස් එක ටිකක් නතර කළා ... මම එච්චර ඔර්ගනයිසින් අන්සේට සම්බන්ද උනේ නැති නිසා වැඩිය ඒවා ගණන් ගත්තේ නෑ.. පිටි පස්සේ බජාර් එක ඒවා හැන්ඩ්ල් කළා..  කොහොම හරි ඉතින් පොඩි ළමයි බලන නිසා නොකිව්වට මොකද අපේ උන් සැර බීම ජාති (පොඩි ළමයි ජින්ජර් බියර් කියල හිතා ගන්නකො) එහෙම අරන් ඇවිත් තිබුනා.. මග දිගට හීනියට වගේ ටික ටික බිව්වත් එක්ක...  එහෙන් මෙහෙන් මදි මදි තව ගමු වගේ කතාත් ඇහුනා ඔය අතර මගදී...    

දැන් කොහොම හරි සර්ටත් කියල කොල්ලෝ දෙතුන් දෙනෙක් බස් එකෙන් බැස්සා.. අපිට ඉතින් එච්චර ගානක් නෑ..  අවංකවම මම දැනගෙන හිටියේ නෑ සීන්  එක.. ටික වෙලාවකින්  මෙන්න අවුරුදු 30-40-50ක් වගේ මනුස්සයෙක් මොකක්දෝ පාර්සලයක් අරන් බස් එකේ දොර ලඟට ආව..  බස් එකේ දොර ළඟ සිට් එකේ හිට්යේ සර්... "ආ මහත්තය මෙන්න මේක දෙන්න කිව්වා" කියල අර මනුස්සය අපේ සර්ට අර පාර්සලේ දුන්න...  

නයි කයි ද රෝස් පාන් ද කිරි අප්පට බල්ලෝ  පැනපි ද හත්හිලව්ව්ට ගහපු කලාබරේද හෙන ගහපිය ගණන් බලාපිය ද නැත්නම් කිරි ගහට ඇන්න වගේ ද එහෙමත් නැත්නම් ඔය ගැලපෙන ඕනේ රුපකයක් දාල හිතා ගත්තට කමක් නෑ... වනේ වන සතුරෙක් ට්‍රිප් එකක් යනකොට වත් මින් ඉදිරියට මේ වගේ දේවල් නම් වෙන්න එපා ... 

සංසාරේ බළල් මයිල් කිව්වා වගේ පිටි පස්සේ බජාර් එකේ අයියල සෙට් එකක් බැහැල ගිහින් ළඟ තිබ්බ බාර් එකකින් ගත්ත ගල් ද පොල් ද බියර් ද මොනවාද මන්ද බෝතල් ටික අර ගොන් වහන්සේ ඇවිල්ල දුන්නේ අපේ සර් ගේ අතටම .. කොහොමද ආතල් එක...  රෙදි නෑ හසන්ත..!!

පසුව දැන ගත් පරිදි මෙහෙමයි වෙලා තියෙන්නේ.. අපේ උන් දෙතුන් දෙනෙක් බස් එකෙන් බැහැල ගිහින් ඉස්කුල් යුනිෆෝර්ම් එකෙන් බාර් එකට යන්න බැරි නිසා ඒ ළඟ හිටපු ඩයල් එකකට සල්ලි දීල බඩු ටික අරන් බස් එකට දෙන්න කියල..   ඒ ගොන් වහන්සේ එක්කෝ අපිට කෙලවන්න හිතාගෙන හරි නැත්නම් මොලේ අර කුම්බියගේ පස්තාච් බාගේ තරම් වත් නැති කම නිසා හරි බබා වගේ ඇවිල්ල අපේ සර්ට දුන්න.. 

දැන් ඉතින් ඊට පස්සේ වෙච්ච දේවල් මම විස්තර කරන්න ඕනේ නෑනේ... මොකක් ද ඕයි තමුසෙලා මේ කලේ.. මම කවුරු කියල හිතාගෙන ද තමුසෙලා මට බෝතල් ගෙනත් දෙන්නේ.. යකෝ මුන් ළමයි නෙවෙයිනේ.. හරවනවා බස් එක මොන ට්‍රිප් ද මුන් එක්ක යානාදී වශයෙන් සර් අපේ ගුණ ගායනා කළා..

කට්ටිය අනාතයි ඉතින්... කොහොම හරි ඉතින් නොවඳිනා වැදුම් සර් ට වැඳලා වැඳලා බස් එක හරවන්නේ නැතුව කොහොම හරි හන්තානෙට ආව.. තිබිච්ච ආතල් ඔක්කොම ඉවරයි.. එක එකා බැන ගන්නවා තනිකරම කොමියුනිකේෂන් අවුලක්.. අන්තිමට ඉතින් කට්ටියම චාටර්..  

හන්තාන කන්ද පාමුලදිත් සර්ගෙන් හොඳ දේශනාවක්.. ඊට පස්සේ දැන් කොහොම හරි අපිට බයයි මේ යකා මේක ඉස්කෝලෙට ගිහින් කියයි කියල..  කොහොම හරි ඉතින් සර්ව අපි දන්නා විදියට බැලන්ස් කරලා අපි කට්ටිය හන්තානේ නැග්ග...  වැඩ සටහන අතේ මාට්ටු උනාට බෝතල් ටික නම් නාස්ති උනේ නෑ.. කන බොන වයස නේ ඉතින් ..

සර් ගේ මුණ චකබ්ලාස් උනාට කොහොම හරි සුන්දර හන්තාන චාරිකාවකින් පස්සේ අපි සුපුරුදු පරිදි ගෙවල් වලට ගියා...

මට මතක විදියට ට්‍රිප් එක සිකුරාදා ගිහින් අපි ආයේ ඉස්කෝලේ ගියේ සදුදද කොහෙද..  ඔන්න ඉතින් කට්ටිය බිත්තර තම්බ තම්බ සඳුදා උදේ ඉස්කෝලෙට එනවා.. අඩෝ වැඩේ චාටර් ලු නේද? මොනවාද යකෝ ඔච්චර දෙයක්වත් කරගන්න බැරිද..? කවුද $##$$% සර් ගේ අතට බෝතල් දීපු %%#@%#යා  වගේ කතා වටේ පිටේ පන්තිවල උන්ගෙන් එහෙන් මෙහෙන් ඇහෙන්න ගත්තා..  හරි ඒ කියන්නේ කිරි බර්ටි යා (සර්ගේ නම බර්ටි) ගම කාල ...

දැන් ඉතින් කට්ටිය බලන් ඉන්නවා ඊලග කෝල් එක පිනා ගෙන් එනකම්... ඔය අතරේ මට මතක විදියට සරුත් පන්තියට ආවා ... මිනිහා මහ නෝන්ඩියට අපි දිහා හිනාවක් දාල රෙජිස්ටරේ මාක් කරලා ගියා ද කොහෙද..? කොහොම හරි ඉන්ටර්වල් එක වෙනකොට උසස් පෙළ අංශ ටික ඔක්කොම දන්නවා සීන් එක.. 

උගන්නන එන ගුරුවරුත් නිකන් කින්ඩියට වගේ කතා කරලා යනවා යන්න...  ලොකුම චාටර් එක දුන්නේ කෙමිස්ට්‍රි කරපු හේමචන්ද්‍ර සර්.. පන්තිය දොර ගාවට ඇවිත් දොරේ උඩ ගහල තියෙන 13-B කියන එක දිහා බලල කියනවා මේක දැන් 13-B නෙවෙයි 13 බා(ර්) කියල..   අනිත් පන්ති වල උන්ට මල් මල් ඉතින්..

කොහොම හරි හවස් වෙනකොට ඉහලින් අණක් ආවා  ට්‍රිප් එක ගිය හැමෝම ගෙදරින් කාව හරි එක්කන් එන්න ඕනේ.. එහෙම නැත්නම් පන්ති තහනම් කරනව කියල..  ඔය වෙනකොට විභාගෙට මාස 3-4ක් ඇති..

මොනවා කරන්නද ඉතින්.. මම ගිහින් ගෙදෙට්ට සීන් කෝන් එක කිව්වා.. අපේ අම්මයි තාත්තයි දන්නවා මොනව කලත් මම බොන සබ්ජෙක්ට් එකේ නෑ කියල.. අපේ තාත්ත කොහොමත් කන බොන මනුස්සය. අනිත් එක අපේ පන්තියේ කොල්ලෝ සෙට් එකටම දවසක් උයල කන්න දුන්න අපේ තාත්ත.. ඉතින් තාත්ත දන්නවා  කොල්ලන්ගේ තරම.

කොහොම හරි ඉතින් පහුවදා අම්මල තාත්තල ටික ඉස්කෝලේ මේන් හෝල් එකට ගෙන්නලා දැන් ගුරුවරුයි ප්‍රින්සිපලුයි හෙන ටෝක්ස්..  බනිනවා පලු යන්න... කතා දෙකක් නෑ සම්පුර්ණ වරද අපේ .. කිසිම සමාවක් දෙන්න චෑන්ස් එකක් තිබ්බේ නෑ...  අම්මල තාත්තලටත් ඉතින් කට උත්තර නෑ... 

අපේ තාත්තට සිරා කටක් තිබ්බා.. අවුරදු ගානක් දේශපාලනය කරලා .. රැස්වීම වල කතා කරලා ඕනේ තැනක බය නැතුව කතා කරන්න නියම හැකියාවක් තිබ්බා.. දැන් කට්ටියගේ දෝෂාරෝපණ ඔක්කොම අහගෙන ඉඳල අපේ තාත්ත අන්තිමට නැගිටලා කියල තියෙනවා "සර් මම මේ කොල්ලෝ ටිකට මගේ අතින් උයල කන්න දීල තියෙනවා.. මම දන්නවා මේ ළමයි ගැන.. කොල්ලෝ මේ කාලේ ඕව කරනවා .. අපිත් ඉස්කෝලේ කාලේ මිට වඩා දේවල් කරලා තියෙනවා.. මේවා දුර දිග ගෙනියන්නේ නැතුව විභාගේ ගැන හිතල සමාව දෙන්න බලන්න කියල" ඊට පස්සේ සභාවේ තත්වය පොඩ්ඩක් හොඳ අතට හැරිලා... දැඩි අවවාද රැසකින් පස්සේ අපේ පන්ති තහනම නතර වුණා...

හැබැයි ඊට පස්සේ කෙමිස්ට්‍රි සර් අපිට උගන්නන ආවේ නෑ... මිනිහා පන්තියේ දොර ගාවට ඇවිත්.. "මේක ඉතින් පන්තියක් නෙවෙයි නේ.. ඉගෙන ගන්න ඕනේ කෙනෙක් ඉන්නවනම් මම අනිත් පන්තියට උගන්නන වෙලාවට ඇවිල්ල ඉගෙන ගන්න එකයි ඇත්තේ... හික් " ඔන්න ඔහොම රටේ නැති චාටර් දාල යනවා.. පංති බාර සරුත් ඊට ටික කාලෙකින් අස් වෙලා ගියා... ඒ කියන්නේ අවසන් කාලේ අපිට කෙමිස්ට්‍රි,ෆිසික්ස් , මැත්ස් කරන්න නිල වශයෙන් ගුරුවරු හිටියේ නෑ.. 

ඔන්න ඕකයි කොල්ලනේ වීරක්‍රියාව... ඔන්න ඔහොමයි 13 බී බා උනේ... දැන් අපි බලමු මේකෙන් ඉගෙන ගන්න තියෙන පාඩම් මොනවාද කියල..

1. ට්‍රිප් යනකොට බොන්න ඕනේ දේවල් කලින්ම ප්ලෑන් කරලා බස් එකට දාගන්න ඕනේ..

2. මගදී බයිට්වත් ගන්න තියා ගන්න හොඳ නෑ.. සර්ලට ඉව තියෙනවා

3. කරුමෙට හරි මගින් ගන්න සෙට් උනොත් හරියට සාකච්චා කරලා වැඩේ කරන්න ඕනේ.. හිතා මතා කරන කඩාකප්පල කාරී වැඩ වලටත් මුණ දෙන්න සුදානමින්..

4. සර්ලව විස්වාස කරන්න ඕනේ උගන්න දේ සම්බන්දව විතරයි.. ඒ කියන්නේ ඔය වගේ නොසන්ඩාල වැඩ වලට දඩුවමක් නොදී අරින්නේ නෑ සාමාන්‍යයෙන් හොඳ ගුරුවරයෙක්..

5. චාටර් උනාම අනිත් පන්තිවල උන්ගේ මඩ වලට මුණ දෙන්න පුරුෂ දයිරිය තියෙන්න ඕනේ..

6.ඔය වගේ සීන් ගෙදරට උනත් කියන්න තරම් අවුලක් නැති තත්වෙන් ගෙදර ශේප් එකේ තියා ගන්නත් ඕනේ.. නැත්නම් සල්ලි දීල තමා කාව හරි එක්කන් යන්න වෙන්නේ..

7. පන්තියම තහනම් උනත් ටිම් වර්ක් තියෙන්න ඕනේ...

8. උසස් පෙළ කරන කාලේ ඕව නොකරොත් ආයේ කරන්න වෙන්නේ නෑ.. කැම්පස් යන උන් කරත් අනිත් උන්ට ඔහොම ආතල් සෙට් වෙන්නේ අඩුවෙන්....

9.ට්‍රිප් යනකොට ටෙලිපොන් නම්බර්/ඇඩ්රස් කොළ අරන් යන එක පාඩු නෑ.. ගේමක් නැතුව ගොඩ දාගන්න පුළුවන්.. දැන් මොබයිල් ෆෝන් එක්ක වැඩේ ලේසියි... 

10. දුම් බීම පිළිකා ඇති කරයි.. වැඩිපුර අරක්කු බීම සිරෝසිස් ඇති කරයි...

තව කණ්ඩායම් හැඟීමෙන් කරපු ඇඩ්වෙන්චර් මතක් උනොත් ලියන්නම්... 

ජීවිතය ඇති තැන...

ජීවිතය තියෙන්නේ කොහෙද...?  අපි ට ජිවත් වෙනව කියල දැනෙන්නේ මොනවා කරන කොටද?  මම කියන්නේ හොඳට ජිවිතේ දැනෙන විදියට ජිවත් වෙන්න අපි මොනවා කරන්න ඕනේ ද?

එක එක්කෙනාට ජීවිතය දැනෙන විදිය වෙනස් ඇති.. සමහරු වැඩ කරන එක ජිවත් වෙනවා කියල හිතනවා.. තව කෙනෙක් මොකක් හරි නිර්මාණයක් කරන එක තුල ජිවත් වෙනවා කියන එක දකිනවා ඇති.. අම්ම කෙනෙක් තමන්ගේ දරුවන් එක්ක ඉන්න එකෙන් ජීවිතය දකිනවා ඇති..  සමහරවිට මොකුත් නොකර ඔහේ ඉන්න එක තුලත් ජීවිතය දකින අය ඇති.. 

මට හිතෙනවා අපි හැමෝම තමන් ජිවත් වෙනවා කියල දැනෙන දේ කරන්න බොහොම කැමතියි ... ඒක අපේ ඇතුලෙන් එන දෙයක් මිසක්  බාහිර සමාජයෙන් අපිට කාවද්දන දේවල් කිරීම තුලින් ඒ හැගීම ගන්න බෑ කියලයි මට හිතෙන්නේ..  බොහෝ වෙලාවට අපි හැමෝම කරන්නේ කවුරු හරි අපිට කරන්න හොඳයි කියල ඔළුවට දාපු රස්සාවක්, වැඩක්, සේවාවක්  වගේ දෙයක් මුළු ජිවිත කාලෙම කර කර ඉඳල ඔහේ මැරිලා යන එක.. ඒ අතරේ මොකක් හරි ආගමක් තුලින් තමන්ට අහිමි වෙච්ච සැබෑ ජීවිතය හොයන්න දඟලන එක.. 

ගොඩක් වෙලාවට මේ වගේ සියුම් දේ ගැන අපි හිතන්නේ නෑ... ඒ කියන්නේ මම මේ කරන්නේ මට ජිවිතේ ජිවත් වෙනවා කියල දැනෙන රස්සාවද? නැත්නම් මේක මේ සල්ලි ටිකක් හොයාගෙන ගෙයක් දොරක් හදාගන්න ඕනේ නිසා සමාජ සම්මත වලින් එකක් තෝරාගෙන  ඔහේ කරගෙන යන තව එක වැඩක් විතරද කියන එක හිතල බලල තියෙනවද? 

මට හිතෙනවා අපි කරන බොහෝ දේවල් අපි කරන්නේ යාන්ත්‍රිකව කියල.. ඒ කියන්නේ සිස්ටම් එක හැදිලා තියෙන විදියට අපි ඒක ඔහේ කරනවා.. එතනින් එහාට අපි ගැන (මම ගැන) සියුම් ව හිතල බලන්න අපි දන්නේ නෑ වගේ.. (මම අතාරින්න කලින් මම කියන්නේ මොකාද කියල හරියටම  දැන ගෙන ඉන්න ඕනේ නේද)... 

 ඔහොම හිතල බලනකොට තේරුම් යනවා අපි ඇතුලේ සියුම් ව තියෙන සැබෑ චරිතය කවුද කියන එක ගැන.. මම කියන්නේ අහවල් රස්සාව කරන, අහවල් සුදුසුකම්  තියෙන,  අහවල් පවුල් පසුබිමේ හැදුන.. මෙන්න මේ වගේ දුක සැප වලට මුහුණ දුන්න,   සමාජයේ මෙන්න මේ තැන ඉන්න/ බොහොම හොඳ /වැදගත් /පාඩුවේ ඉන්න/ අහිංසක චරිතයක් කියල මතුපිටින් ඉන්න මම ගැන අපිට ඉතින් සරලව හිතා ගන්න පුළුවන්..

ඔය හිතුවිල්ලෙන් හිතන දේට වඩා සියුම් විදියට අපි අපිව ඇනලයිස් කරලා බැලුවොත් අපිට ඔය මතුපිටින් ඉන්න එකාට යටින් ඉන්න සියුම් එකාව හොයා ගන්න පුළුවන් ..  ඌ ඔය කියන තරම් වැදගත් , අහිංසක ,උගත් පොරක් ද යන එක ගැන අපිම හිතල බලන්න ඕනේ.. 

සමහර විට ඇතුලේ ඉන්න මම බොහොම දක්ෂ සංගීත කාරයෙක් / චිත්‍ර ශිල්පියෙක්/ ගොවියෙක් /ලේඛකයෙක්/කම්කරුවෙක් වෙන්න පුළුවන්..  අපි ඒ අපේ ඔරිජිනල් චරිතෙට සාධාරණයක් වෙන විදියට දැන් ජිවත් වෙන්නේ කියල හිතල බලන්න..  සමහර විට අහසට පොලොව වගේ වෙනස් චරිත දෙකක් ඇතුලේ අපි හිර වෙලා ඉන්නවා ඇති.. සමාජ සම්මත වලට බයේ..

ඔය වෙනස අඳුන ගත්තත් අපිට ඒක අපිට ඕනේ විදියට ආපහු  වෙනස් කරන එක පහසු නෑ.. මොකද ඒ තරමට අපි මේ සමාජ සම්මත වලට බැඳිලා ඉන්න නිසා.. සම්මත බිඳින්න අපිට බෑ අපි මත යැපෙන අය තව ඉන්න නිසා.. (මේ ගැලවීම ගැන තමයි අපේ ආගමේ කියන්නේ කියල එකට වන්දනා කරන එක නැතුව අපිට බැරිද මේකෙන්  මේ ඉන්න ගමන්ම  ගැලවිලා අපේ ඇත්ත ජීවිතය ඇතුලේ ජිවත් වෙන්න...)

මට ඔය හැඟීම බොහොම තදට දැනෙන්න ගත්තේ මෙහට ආවට පස්සේ... මම ඉස්සර ඉඳන් ලංකාවේ ඉන්න, ලංකාවට වැඩ කරන්න කැමතියි.. අලි දෙන්නම් කොටි දෙන්නම් කියල එන්න කිව්ව නිසා ඇවිල්ල බැලුව මිසක් අවංකවම ආවේ හෙන උනන්දුවකින් නෙවෙයි.. (බැංකු ණය නිසා ) ටික කාලයක් යනකොට මට මොකක්දෝ දෙයක් මිසින් කියන හැඟීම එන්න ගත්තා... ඒක පාළුව වත් තනිකම වත් නෙවෙයි.. (ඔබයි මමයි ඉන්නා තැන කොහෙද තනි කමක්.. හෙහ් හෙහ්)

ගිය සුමානේ හදිසියේම ලංකාවට ගියා මේ බස්ටි නංගිගේ පොඩි ඩෙන්ටල් කේස් එකක් වෙලා (මෙහෙ පට්ට ගණන් ) .. ඔය ගිය වෙලාවේ අර මිසින් වෙලා තිබ්බ දේ ආයෙත් දැනුන කියල මට හිතුන.. ඒ කියන්නේ ලංකාවේ තියෙන පිළිවෙලක් නැති, කුණු පිරිච්ච ,ඔහේ දුවන, ප්‍රශ්න වලින් හෙම්බත් වුණ.. එහෙත් ගැඹුරු හදවත් තියෙන මිනිස්සු එක්ක මට ජීවිතය පෙනුනා කියල හිතුනා... ලංකාවයි මෙහෙයි භෞතික විදියට සංසන්දනයෙන් ඔය දේ විඳින්න බෑ.. ඉන්දියාවට ගියත් සමහර විට මට ඔය ගතිය දැනෙයි.. 

මෙහෙ ජීවිතය සැපයි.. පහසුයි..  හැබැයි මම මෙහෙ ඉන්නවා මිසක් ජිවත් වෙන්නේ නෑ... පිළිවෙලට රොබෝලා වගේ කන්ඩිෂන් වෙච්ච .. හරි විදියට ජිවත් වෙන්න ට්‍රයි කරන (සුද්දෝ හරි කියල හිතාගෙන ඉන්න )  මිනිස්සුන්ට වඩා.. හිත් වලට  එන නැචුරල් තරහට/ආදරයට/කම්මැලි කමට / මුස්පේන්තු කමට පොඩ්ඩක් ඉඩ දීලා .. එක එකාට බැන බැන ... දුෂ්ට කම් කර කර .. හිතට එන දේ කරන   ඔහේ ගෙවන ජිවිත තියෙන අපේ මිනිස්සු අතර ජීවිතය තියෙනවා කියල මට හිතුනා... 

(ඕක හරියටම  දැනෙන්න මම ඒ.සී කාර් එකේ සහ අනිත් උන් දුක් විඳගෙන පයින්/බස් වල  යන්න ඕනේ.. පැත්ත මාරු වෙච්ච ගමන් ..අනේ අම්මපා මෙහෙමත් කාලකන්නි රටක් ..  )