ලෝකයම අතිශය සුන්දර වූ එක් මොහොතක්...

දිනය මට මතක නැත. බොහෝ විට 2008 හෝ 2007 වසරේ අග භාගය විය හැක. ජීවිතයේ වැදගත් තීරණයක් වෙනුවෙන් මහත් වේදනාවකින් යුතුව රැයක් ගත කළෙමි. හිත කැමති වී සිටි දෙය සහ හිත අකමැති වුවත් ප්‍රායෝගිකව කලයුතු දෙයක් පිළිබඳව තීරණය කිරීමට ගත කළ නිදි වර්ජිත රැයක අවසානයේදී එක්වරම....

මා කළ යුත්තේ මෙයයි යන්න මට ක්ෂණයකින් අවබෝධ විය. ඒ අවබෝධවූ දෙයත් සමඟ මුළු රැය පුරාම මා සිතින් ගතින් විඳි වෙහෙස එක මොහොතකින් අතුරුදන් වී ගිය හැටි මට තාමත් සංවේදනය කළ හැකිය. එය එතරම් සුන්දරය. අඳුරුව හිර වී තිබුණු කාමරය දීප්තියෙන් බැබලෙන සේ දැනිනි. දකින දකින හැම දෙයම පෙර නොදුටු තරම් ලස්සනකින් අතිශය චමත්කාර ලෙස පෙනෙන්නට විය. හිත තුළ වූ සැහැල්ලුව විස්තර කිරීමට හෝ පැහැදිලි කිරීමට නොහැකි තරම්ය. නමුත් ඒ සුන්දරත්වය මා සමඟ පැවතියේ විනාඩි කිහිපයකි. ඉන්පසුව සියල්ල යථා තත්වයට පත්විය. හිතේ සැහැල්ලුව පමණක් ඉතිරි විය. 

රැය පුරා මා පෙළු ගැටළුවට පිළිතුර හිත කැමති දේවත් හිත අකමැති දේවත් කිරීම නොව සිත කැමති දෙය ලබා ගැනීමට උත්සාහ නොකර සහ අකමැති දෙයට වෛර නොකර සිටීමය. එය වචන මාත්‍රයකින් කෙනෙකු දෙන උපදෙසකින් තේරුම් ගැනීමකට වඩා ප්‍රත්‍යක්ෂ ලෙස අවබෝධයකි. 

අවසානයේදී මට කරන්නට සිදු වූයේ මගේ සිත අකමැතිව තිබූ දෙයයි. සිත කැමතිව සිටි දෙය කිසිසේත්ම සිදු නොකල යුතුව තිබුණු දෙයක් යැයි පසුව අවබෝධවිය. නමුත් සියල්ල අවසානයේ සිදුවූයේ  මා සිතාගෙන සිටි කිසිවක් නොව මගේ ජීවිතයට වඩාත්ම සුදුසු දෙය මට හිමිවීමය. කලින් මා විසින්  කැමති සහ අකමැති යැයි වෙන්කරගෙන තිබූ සියල්ල කිසිවකට බාදාවක් නොවී ක්ෂය වී ගියේය. ඒවා කොතරම් මට අදාළ නොවිය යුතුව තිබූ දේවල් දැයි පසුව මට වැටහී ගියේය.

ජීවිතයේ එක්වරක් හෝ ඔබත් මෙවැනි අත්දැකීමට මුහුණ දී ඇත්නම් හැර මා මෙහි විස්තර කළ දෙය නිවැරදිව තේරුම් ගත නොහැකි වීමට ඉඩ ඇත. හරියට ඔබ අඳුරු බැලුම් බෝලයක් තුළ හිරවී එළියට යා නොහැකිව, එළියට යාමට දඟලමින්, ඔහේ පාවෙමින් සිටින විට එක්වරම එය බිඳීයාමක් අත්දැකිය හැකිනම් අන්න එවැනි නිදහසක්, ක්ෂණික සතුටක් ඊට සමාන කළ හැකිය.

මෙය කිසිදිනක ලියා තැබීමට මට අවශ්‍ය නොවිණි. එතරම් වැදගත් යැයි කිසිදිනෙක නොසිතුවෙමි.  නමුත් අහේතුකවම අද ලියන්නට සිතුණු නිසාවෙන් ලියා තැබීමි.