මොකක් හරි පිස්සුවක් හදාගන්න ඕනේ..

මේ දවස් වල මට තියෙන පිස්සුව කිසිම දෙයක් නොකර නිකන් ඉන්න පිස්සුව. කාලෙන් කාලෙට හැදෙන පිස්සු වෙනස් වෙනවනේ...

පොඩිම කාලේ සෙල්ලං බඩු පිස්සුව (කවදාවත් හොඳ නොවන),
මට ඒ දවස් වල තිබ්බා වයින් කරල තිබ්බම පීපෝ පීපෝ ගාගෙන යන පොඩි කාර් එකක්,ඊට පස්සේ බැටරි දාල දුවන ඉබ්බෝ පේළියක්. හමුදා සෙට් එකක්, කොල පාටයි තැඹිලි පාටයි පස් අදින් ලොරියක්.. තව පොඩි පොඩි ඒව වගයක්... ඉබ්බෝ පේලිය නම් තාමත් ගෙදර තියෙනවද කොහෙද... පස් අදින ලොරියට තමා ඉස්සර ආසම.. දස වද දුන්නත් කැඩුනෙ නැති සිරාම ලොරිය ඒක නම්... ඕන ඔට්ටුවක් දැන් තියෙන ඒව එච්චර නම් හයිය නෑ.. මම 8-9 වසරෙදිත් ඒක උඩ නැඟල යනවා... පීපෝ පීපෝ කාරෙකේ එන්ජිම ගලෝල ඒකෙන් හෙන දේවල් ඉගෙන ගත්තා ඒ කාලේ.. පුංචි යකඩ දුන්නකින් එන්ජිමක් හැදිල තියෙන හැටි...

ටිකක් ලොකු කාලේ සෙල්ලං පිස්සුව යාළුවොත් එක්ක සෙල්ලං කරන එක තමා තිබ්බ ලොකුම පිස්සුව.
ඒ දවස් වල ප්‍රියතම සෙල්ලං

ටින් කැඩීම,
වයිම දැමීම,
රොබින් හුඩ්,
කිරිල්ල තුවක්කු යුද්ධ,
දුනු ඊතල සෑදීම,
කඩදාසි ඊතල යැවීම,
ටුවර් ඔෆ් ඩියුටි දැමීම,
ගස් මාරුවීම,
හැංඟි මුත්තම්,
ඩැකර් කැඩීම,
සෙල්ලං කඩ දැමීම,
එල්ලේ ගැසීම,
වොලිබෝල්,
ෆුට්බෝල්,
ක්‍රිකට්,

අනිත් වුන්ට ක්‍රිකට් පිස්සුව(මට එදා සිටම ක්‍රිකට් බැරිය) හැදිල මැච් ගහන්න පටන් ගත්තට පස්සෙ ටික ටික අනිත් සෙල්ලං අභාවෙට ගියා.

ඊට පස්සේ ඕං හැදුනා සර්කිට් පිස්සුව

ෆෝමිකා කෑලී,ඊයම් කෑලී,බවුත් එක,සර්කිට් බඩුත් එක්ක තමා වැඩි හරියක් හිටියේ. ඉස්සර අම්මයි තාත්තයි ගෙදරින් එළියට යන්නේ අපි එනකම් සර්කිට් වැඩ එහෙම කරන්න එපා කියලා (ගිය ගමන් ඉතින් මම වැඩ)
අපේ චූටි අයියා(ලොකු අම්මගේ චූටි පුතා)ට තදේටම තිබ්බ ඔය උණ.. මිනිහා ගාව තිබ්බ සෙනිත් සඟරා ගෙනල්ල එක එක ඒව හදන එක තමා ඉතින් වැඩේ..

ඔය කාලෙම චිත්‍ර අඳින පිස්සුවත් සෑහෙන තිබ්බා.

O/L කාලේදි විතර ඉතින් කාටත් හැදෙන කොමන් පිස්සුව හැදුනා.

ඒ අතර මට තිබ්බ තව පිස්සුවක් එක එක කෙමිකල්ස් මිශ්‍ර කර කර හැදෙන ඒවා බලන්න. ඒ කිව්වේ එහෙන් මෙහෙන් හොයා ගන්න පුළුවන් කෝස්ටික් සෝඩා,ආප්ප සෝඩා,විනාකිරි වගේ ඒව එකට කලවම් කර කර බලන එක. කොටින් ම අපේ අම්ම මට පිටකොටුවේ බංගසාල වීදියෙන් ද කොහෙද එක එක කෙමිකල් ජාති ගෙනත් දුන්න මගේ පිස්සුව වැඩි වෙනකොට.. තාමත් මගේ කාමරේ බිම තියෙනව ඔය එක එක ජාති දාල හැදිච්ච ඒවයින් බිම පිච්චිච්ච ලකුණු..

සිරාම වැඩේ තමයි මමයි,චූටි අයියයි එකතු වෙලා හයිඩ්‍රිජන් බැලුන් යවපු එක. අඩි 10-15 දිග ඉටිකොල බැලුම් පවා අපි උඩ යැව්වා. (හෙට අනිද්ද වෙලාවක ආයෙ එකක් යවල බලන්න ඕනේ)

සා.පේ කාලේ හැදිච්ච කොමන් පිස්සුව ඉතින් තව දශකයක් විතර තියෙනවනේ කොහොමත්. ඒක ගැන ලියල වැඩක් නෑ..

උ.පේ කාලෙදි ලව් සික් එකට බෙහෙත් පිස්සුව ඒ කියන්නේ.. කවි, නිසදැස්,කතා ඕවා තමා.
මට විද්‍යා ප්‍රබන්ධ පිස්සුව හැදුනෙත් ඔය කාලේ තමා. ඒ පිස්සුව නම් හැබැයි හෙනම වටිනවා

ලංකාදීපෙට,දිවයිනට,විදුසරට ලියන එකත් ටික කාලයක් පිස්සුවක් වෙලා තිබ්බා..

උ.පෙ කාලෙදි කොම්පුටර් පිස්සුව හැදුනා සැරේටම.. ඒක හැදුනාම වෙන දේවල් කවුරුත් දන්නවනේ...
(වෙලාවට උ.පෙ ට කලින් එකක් නොතිබ්බේ.. එහම වුණානම් අර මොකුත් නෑ)

ඊට පස්සේ ඉතින් අද දක්කාම කො.පි තමා

වැඩේ කියන්නේ කො.පි හැදුනට පස්සේ සිරාවටම වෙන එක පිස්සුවක්වත් හැදෙන්නේ නෑ... ඒ දවස් වල ජාලේ නැති නිසා හැබැයි අඩුම තරමේ ෆොටෝෂොප්,කොරල්ඩ්‍රෝ වලින් පොඩි පොඩි ආතල් වැඩ කලා තනියම ඉගෙන ගෙන...

හැබැයි කො.පි නිසා මගෙ චිත්‍ර පිස්සුව,සර්කිට් පිස්සුව,කෙමිකල් පිස්සුව 100%ක්ම නැතිම වෙලා ගියා.

ග්‍රැෆික් හදන එකට ආස වුණාට කෝඩ් කොටන්න ඊට වඩා ආසයි කියල හිතුණ නිසා අර පොඩි පොඩි ආතල් වැඩ කරන පිස්සුවත් එහෙම ම නැතිවෙලා ගියා

ඊට පස්සේ ඉතින් ඔය එක එක විභාගයි,ජොබුයි,කෙල්ලොයි තමයි ඉතින්...

සිරාවටම කිසිම පිස්සුවක් මට පහුගිය අවුරුදු 7-8 ඇතුළත හැදුනේ නෑ කියන්න පුළුවන් (ඉන්බිල්ට් තියෙන ඒව ඇර). කරපු එකම දේ ඉතින් කොම්පැණි වලට හම්බ කරල දීපු එකම තමා...

අහ්...හැබයි එකක් අමතක වුණා. ෆිල්ම් පිස්සුව. ඕක හැදුනේ කොම්පූටරේ ගෙදරට ගෙනාවට පස්සේ.. වීඩියෝ සෙන්ටර් එකේ අයියට පිං සිද්ද වෙන්න ණයටත් චිත්තර පටි බැලුවා ඒ දවස් වල. දවසට 4-5ක් සුවර්. පස්සේ පස්සෙ ඔපිස් වල උන්ගෙන් ටී.වී සීරීසුයි ෆිල්මුයි හම්බ වෙච්ච නිසා වීඩීයෝ සෙන්ටර් අයියව අමතක වෙලාම ගියා..

ඔය කාලේ කෙල්ලොත් නැතිව අන්ජබජල් වෙලා ඉන්නකොට ඉතින් ස්ටාර්ගේට්,හීරෝස්,ප්‍රිසන් බ්‍රේක් තමා පිහිටට හිටියේ..

දැන් ඉතින් 20වෙනි දස වස ඉවර වෙන්න ඔන්න මෙන්න.තව දවස් ගානකින් 30 වෙනි දසවස පටාන් ගත්තට පස්සේ කොහොමත් පිස්සු හදාගෙන බෑ...

හැදෙන පිස්සු ටිකත් එක්ක ජීවත් වෙන්න වෙනවනේ...

හැබැයි ඉස්සර තිබ්බ නිර්මාණශීලී(මොනව හරි කිරීමේ) හැකියාව නම් දැං බිංදුව වෙලා තියෙන්නෙ. ලියන කෝඩ් එකත් ගූග්ල්ගෙන් තමා ගොඩක් වෙලාවට ඉල්ල ගන්නේ.. හෙනම කලාතුරකින් තමා හිතල දෙයක් කරන්නේ.. තනිකර කොපිකැට් ම වෙලා...

දැන් ඉතින් අර දසවසකට වැඩි කාලයක් විතර තිබ්බ ලොකුම පිස්සුවත් හොඳවෙලා නිසා හිතට හරිම සැහැල්ලුයි..

සල්ලි හොයන පිස්සුව නම් පුළුවන් තරම් කල් හදා නොගන්න තමා හිතාගෙන ඉන්නේ.. කියන්න බෑ ඉතින්..

මේ දවස් වල අර මුල්ම කාලේ තිබ්බ සෙල්ලම් බඩු පිස්සුව ටිකක් විතර හැදිල තියෙනවා.. ඒක වැඩි දියුණු කරගන්න ඕනේ තව.

චිත්‍ර අඳින වැඩෙත් චුට්ටක් විතර පටන් ගත්තා..

සර්කිට් හදන එක ගැනත් හිතල බලන්න ඕනේ ආයෙත්...

වැඩකට ඇති දෙයක් ලිව්වේ නෑ මතක ඇති කාලෙකින්... පත්තරේකට දෙයක් ලියල ඒක පත්තරේ යනකොට දැනෙන ආතල් එක දැන් නම් මතකත් නෑ වගේ.. කොහොමත් දැන් එච්චර ආතල් එකක් නැතිවෙයි...

හැබැයි ඔය එකක් වත් ඉස්සර තරම් ආසාවෙන් උණකින් කරන්න හිතෙන්නෙ නැති එක තමා ලෙඩේ...

දැන් දැන් සම්පූර්ණයෙන් ම අපත ජීවිතයක් වෙත ඇදී යන බවක් පෙනී යන නිසා වහාම මොකක් හෝ සිරා පිස්සුවක් හදා ගත යුතුය.

මහින්දාගමනය බැලුවෙමු....

අපරාදේ කියන්න බෑ... ලංකාවේ ඉන්න අහිංසක වැඩිහිටි අයගේ බුද්ධාලම්භන ප්‍රීතිය වැඩි වෙන විදියට හදල තියෙනවා. මමයි,මමයි අපේ අම්මයි ගියේ, සියල්ලෝම සතුටින් ගෙදර ආවා... මම හිතන්නේ ෆිල්ම් එකක් බලන එකේ තේරුම ඒකනේ.. පොඩි වින්දනයක් ලබා ගැනීම... ෆිල්ම් එක බලන අතරේ අනේ මන් ද කියල හිතෙන එක නම් නවත්වන්න බැහැ... සරල රසවින්දනයකින්, ඒ කියන්නේ වැඩිය ඇනලයිස් නොකර මේක මීට වඩා සිරාවට හදන්න තිබුණනේ වගේ සම්භාව්‍ය දේවල් හිතන්නේ නැතුව අපේ නළු නිලියන්ගේ අහිංසක දක්ෂතා අගය කරමින් බලන්න පුළුවන් නම් ඇත්තටම හොඳ ෆිල්ම් එකක්... අපි සතියට ෆිල්ම් 4 -5ක් (ඉස්සර දවසට 4-5ක්) ගානේ ෆිල්ම් බලන්නෙ නැතුව එක එක රටවල මිනිස්සු තමන් හදන ෆිල්ම් වල එක පුංචි රූප රාමුවකට කොච්චර විස්තර  පෙන්නන්න මහන්සි වෙනවද වගේ දේවල් හිතන්නෙ නැතුව ඉන්න ඕනේ..

ලංකාවේ ඉතිහාසයේ වැදගත්ම දේවල් මේ විදියට නිර්මාණය වෙන එක හෙනම වටිනවා... හැබැයි  ඒ නිර්මාණ අනාගතයට ගැලපෙනවද කියල මට නිකමට වගේ හිතුණා... මිහිදු හාමුදුරුවෝ ලංකාවට බුද්ධාගම ගෙනාපු කතාව ආයේ කවුරුවත් ෆිල්ම් එකක් විදියට හදන එකක් නෑ..මේ හදපු එක තව අවුරුදු 50ක් විතර යනකම් තියෙයි.. ඒ කාලේ ඇතුලත බිහිවෙන අපේ පොඩි එවුන් ලංකාවේ ඉතිහාසය ෆිල්ම් වලින් ඉගෙන ගනියි.. මහින්දාගමනය ඉස්කෝලේ උගන්නන්න පටන් ගන්නකොට ගූග්ල් එකෙන් හොයල ෆිල්ම් එක බාල කතාව මේකයි කියන දේ ඔලුවට දා ගනියි... ඒ අතරේ උන් ගූග්ල්ගේ පිහිටෙන් අනිත් රටවල ඉතිහාසකතා, රජකතා,ලොකප්‍රසිද්ධ නිර්මාණ,වාණිජ කතා,එහෙන් මෙහෙන් හදන කතා,ලොකු අයගේ කතා වගේ හැම දේමත් ඔලුවල දාගෙන ඉඳියි..

මම හිතන්නේ ඒ කාලේ හැදෙන උන්ගේ මොළෙත් අපට වඩා දියුණු වෙයි.. අපේ ඉතිහාසය අනිත් රටවල ඉතිහාසයත් එක්ක හැඟීම්වලින් නැතුව,සිංහලෙන් කිව්වොත් ක්‍රිටිකලි ඇනලයිස් කර කර ඉගෙන ගනියි... එහෙම ඉගෙන ගන්නකොට මහින්දාගමනය ගැන අපේ හිතේ දැන් තියෙන හැඟීම ඒ ලමයින්ට දැනෙයි ද කියල නිකමට හිතුණා.. අපි අපිට තියෙන හැඟීම නිසා අපි කතාව බලල සතුටුවෙනවා.. කතාව නිසා හැඟීමක් දැනුනද කියල මට නම් ෂුවර් නෑ...

ඒ ෆිල්ම් එකේ තිබ්බ ජාතියෙම අනුරාධපුරයුගයේ තිබිච්ච පිහි අපේ ගෙදරත් තියෙනවා කියල උන් කතාවෙයි (පේමන්ට් එකේ තියෙන සුදුපාට වානේ පිහි තව අවුරුදු 50කිනුත් තියෙයි නේ)..සුරත කියන්නේ අත්දෙකටම මිසක් දකුණු අතට නෙවෙයි කියල කවද හරි සිංහල ගුරුවරු එක්ක තර්ක කරයි... ලෝඩ් ඔෆ් ද රින්ග්ස් එකේ වගේම රැවුල තියෙන සීයල ඒ ෆිල්ම් එකෙත් හිටිය කියයි... ඉස්සර අපේ රජවාසල ආරක්ෂකයිගේ අත පොඩ්ඩක් කැපුනත් හොරාව අත ඇරල දානව කියයි අනිත් රටවල ඉන්න සෙබළු හිස කඳින් වෙන් වෙනකම් සිය රජ(යුවරජ) වෙනුවෙන් සටන් කරද්දී.. ෆිල්ම් එකේ හිටිය බිසව විතරක් ඇයි කොන්ඩෙ කපල් තට්ටේ ගෑවේ..අච්චර භක්තියෙන් හිටපු අර ඇමති තුමා තට්ටේ ගෑවේ නෑ නේද කියල කතාවෙයි..දෙවනපෑතිස් රජතුමා කරවටක් දියේ ගිලී බෝහෝම භක්‍තියෙන් ජය ශ්‍රී මහා බෝධිය දෝතින් පිළිගත්ත කියල පොතේ තියෙන එක කියවද්දි හිතේ මැවෙන දර්ශනය සමහරවිට එච්චරම කේස් එකක් නැති පොඩි සීන් එකක් විදියට උන් ඔළුවේ දාගනියි.. මුලු රටෙන්ම මිහිදු හාමුදුරුවන්ගෙන් බණ අහන්න  ඇවිත් හිටියේ හෙන පොඩි දෙනයි නේද කියලත් හිතයි..(අපි නම් දන්නව ඉතින් ඒක එහෙම නෙවෙයි කියල)

දේශයක පිබිදීම මෙච්චර සරල විදියට ඉදිරිපත් වෙනකොට ඒ පිබිදීම ගැනත් දැනෙන්නේ සරල හැඟීමක්... ඉන්දියාවේ පිබිදීම , ඇමරිකාවේ පිබිදීම(එහෙම එකක් තිබ්බනම්),ජපානේ පිබිදීම ගැන හැඟීම ඊටවඩා තදින් උන්ගේ හිතට දැනෙයි.... අපේ රටේ පොත්වල කියවන්න තියෙන ඉතිහාසය කොහෙන් හරි කොපි කරල ගත්ත එකක් කියල හිතෙයි ද දන්නෑ... ඒ කාලේ වෙනකොට ජාතික හැඟීම තියෙන පරණ මිනිස්සුත් ඒ හැටි ඉතිරිවෙලා ඉන්න එකක් නෑ.. දැන් වගේ පොත්වලින්, පත්තර වලින්, රේඩියෝවෙන් ,ටී.වී වලින් ඕක කියන්නත් අය ඉතිරිවෙලා ඉඳියි ද දන්නෙ නෑ..

ගොඩක් මහන්සි වෙලා හදපු ෆිල්ම් එක තව චුට්ටක් හිතල තව චුට්ටක් මහන්සිවෙලා (සිද්ධියක් වුණා කියන එක නැතුව සිද්ධිය වෙච්ච විදිය තාත්වික විදියට හදන්න) මහන්සි වුණා නම් අපේ ඉතිහාසය ගැන අපිට දැනෙන හැඟීම මීට වඩා ගොඩක් වෙනස් වෙන්න තිබ්බා


කිං හන්තර් අද හිටියට හෙට නෑ.. හෙට ඉන්නත් එපා... හැබයි දෙවනපෑතිස් හැමදාම ඉන්න ඕනේ....

(දැන් මහින්ද ආගිය තැන් පෙන්නන්න මීට වඩා වියදම් කරල මහන්සි වෙනව මම හිතන්නේ)

මිය යාමට පෙර සොයා සිතන්න ඔබේ............ ගැන

මල කෙලි මාසේ මගේ බ්ලොග් එකට නම් සෑහෙන හොඳ මාසයක් වගේ... මම හිතන්නේ එක දවසේ පෝස්ට් 2ක් දාන පළවෙනි දවස ද කොහෙද.. මේ මාසෙට දාන 3 වෙනි පෝස්ටය... මේක මට මගේ ආදරණීය බිරිඳ විසින් එවන ලද අපූරූ ඊමේලයක්...

අපි හැමෝම තේරුම් අරගෙන වහාම ක්‍රියාවට නැංවිය යුතු මෙලොව ඇති වඩාත් වැදගත් ම දෙය අපේ සිත හරියට තේරුම් ගැනීමයි... අවුරුදු 2500ක් තිස්සේ කොච්චර ඇහුවත් තාම බැරි වෙලා තියෙන්නෙත් ඒකම තමා...

මම වැඩියෙන් ම කරන දේ....

මම මොනවද කරන්න ඕනේ කියල කම්පනා කර කර ඉන්න එක...

මට කල හැකි වැඩ...(10ක්)

1. මාගේ පෞරාණික බ්ලොගයේ මොනවා හරි ලිවිම. (මල කෙලි මාසෙට ලියන 2ක මේක)
2. මා දන්නා (දන්නේ සුට්ටකි) ටැක්නිකල් කෑලි දමා ටියුටෝරියල් බ්ලොග් ලිවීම - බාගෙට ලිවූ එක කොම්ප්ලීට් කිරීම
3. කවුරුත් නොදන්නා මාගේ පුද්ගලික අඩවියේ මකුළු දැල් කඩා සුද්ද බුද්ද කිරීම (බුද්ද කරන්නේ කෙසේදැයි නොදන්නා නිසා එය සැමදා කල් යයි...)
4. ඔන්ලයින් කීයක් හරි හම්බ කරගන්නා ක්‍රම සහ විදි කම්පනා කිරීම. ඇඩ් වැඩ,ෆ්‍රීලන්ස් ප්‍රොජෙක්ට් වැඩ හැර වෙනත් දේ ඇතිදැයි සොයා බැලීම.. වෙනත් අඹ ගස් තිබිය හැක...
5. කොම්පීටර් සහ දැල් නැතිව ජීවත් විය හැකි ක්‍රම කල්පනා කිරීම.
6. එෆ්.බී/ජී+/චැට්/බස් මට එතරම් අල්ලලා යන්නේ නැති බැවින් ඔපිස් වෙලාව නිකරුණේ ගෙවී යාම වලක්වා ගැනීම.. (ක්ලයන්ට්ලාගේ/බිසිනස් ගේන අයගේ/ලොක්කන්ගේ ප්‍රමාද වලට ජයවේවා)
7. ෆිල්ම් සඳහා ඇති උණද දැන් සෑහෙන දුරට හොඳ වී ඇති නිසා ඒ අංශයට යොමු වීමටත් කම්මැලිය.(ස්ටාර් ගේට් බැලීම නැවත පටන් ගන්නවා ද යන්න මේ දිනවල මණ්ඩලයට දමා ඇත..තීරණය තාම මඟ )
8. චිත්‍ර ඇඳීමේ හැකියාව දියුණු කර ගැනීම (චිත්‍රපොතයි,පැන්සලයි,මකනෙයි හරි)
9. අකාලයේ කෙලවී ගිය මාගේ හෙලිකොප්පරයට හරියන කෑලී සොයා බැලීම. සෙනසුරාදා වරුවක් කොටුවේ ඇවිද්දත් බඩු නෑනේ.. සෝ සෑඩ්...
10.කරපු ප්‍රොජෙට්ටු වල ඇති ෆොඩි ෆොඩි බගස් ෆිකස් කිරීම... (මාසේ අන්තිමට බැංකියට යන පඩියට පිං පිණිස)

ඉහත කී දේ හැර සොෆින් යෑම,කඩේ යෑම,පොල් ගෑම, එහෙ මෙහෙ යෑම ආදී දේ කරමින් කමින්,බොමින්,නිදමින්,දැහැමින්(පන්සල් නොයා,බණ නොඅසා),සෙමින්, ඔහේ ගෙදරට වී ඉන්න එක තමා ඉතින් මම වැඩියෙන් ම කරන්නේ

මොකටද මම ඉන්නෙ කියලත් හිතෙනවා වෙලාවකට....  හැක් හැක් හැක්..

කැරිබියන් මුහුදු හොරු - Pirates of the Caribbean

ෆිල්මයක් හදන්න මිනිස්සු කී දෙනෙක් කොච්චරක් මහන්සි වෙනවද කියල නිකමට හරි හිතල තියෙනවද?ඒ මහන්සි වෙන මිනිස්සුන්ගේ නම් ටික වත් අඩුම තරමේ බලල ඉවර කරන්නේ කීයෙන් කී දෙනා ද? හදපු මිනිස්සු ටික විතරක්ම වෙන්න ඇති... අන්න මගේ නම කියල ගෙදර ඉන්න අයට පෙන්නන්න ඒ මිනිස්සු ඔන්න නම් ටික ඉවර වෙනකම් බලාගෙන ඉන්නව ඇති...ෆිල්මයක් අන්තිම වෙනකම් බලන එකේ වටිනාකම කියල දුන්න මෙච්චර කාලේකට බලපු ෆිල්ම්ස් වලින් හෙනම ආසාවෙන් බලපු ෆිල්ම් සීරීස් එක තමයි මේක.

2003 දි ආපු Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl

 එක වීඩියෝ සෙන්ටර් එකකින් ගෙනාපු  සී.ඩී එකකින් මුලින්ම බලපු දවසෙම කතාව අල්ලල ගියා. ඒ දවස් වල සබ්ටයිට්ල්ස් (ඉංගිරිසි) වත් නැති නිසා දෙබස් හරියට නොතේරුණත්(දැනුත් තේරෙන්නෙ නෑ...) "Captain" Jack Sparrow ගේ පිස්සු රඟපෑමට මාර ආස හිතුණා. අනිත් එක මට තියෙන ෆැන්ටසි පිස්සුවට නියමෙට හරියන විදියේ කතාවක් නිසා දෙවෙනි කොටස එනකම් හෙන ආසාවෙන් බලාගෙන හිටය. කොහොම හරි Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest 

2006 දි ආපු ගමන් එක බැලුවා... ඒක නම් ඩවුන්ලෝඩ් කරල ද කොහෙද බැලුවේ. අපරාදේ කියන්න බෑ ෆන් එක උපරිමයි. . මැරිච්ච මිනිහගේ පපුව බලල ඉවර වෙලා අන්තිමට නම් ටික දාල ඉවර වෙනකම් බලාගෙන හිටියා මොකද ෆිල්ම් සීර්‍රිස් එකේ නැගල ගිය මියුසික් එක නිසා. බැක්ග්‍රවුන්ඩ් මියුසික් එකයි ෆිල්ම් එක අන්තිමට දාන මියුසික් එකටයි වහවැටිල හිටපු නිසා ෆිල්ම් එක ඉවර වෙලා සෑහෙන වෙලාවක් යනකම් මම නම් ටික බැලුවා. ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට ද කොහෙද ෆිල්ම් එකක නම් ටික ඔක්කොම දාල ඉවර වෙනකම් බලාගෙන හිටියේ. 

            දෙයියන්ට ඔප්පු වෙච්චාවේ කියල මෙන්න බොලේ තේ අල්ලපු මල්ලිගේ නමත් දාල ඔක්කොම ඉවර වුණාට පස්සෙ කතාව මැද හරියෙදි මොකක් හරි සීන් එකක හිටපු බල්ලට (වඳුරද මන්ද) මොකද වුණේ කියල පෙන්නන්න පටන් ගත්තා තත්පර 10ක විතර සීන් එකක්. සිරාවටම පිස්සු හැදුන මට ඒක දැකල නම්.. එදා දැන ගත්තා 3ත් අනිවා එනව කියලා... එදා ඉඳන් තුන එනකම් බලාගෙන හිටියා. කොහොම හරි 2007දි Pirates of the Caribbean: At World's End

 කියල ආපු 3ත් ඩවුන්ලෝඩ් කරල බලාගෙන ඒකෙත් නම් ටික දාල ඉවර වෙලා දාපු සීන් කෑල්ලත් බලාගෙන ඉතින් කට ඇරගෙන හිටියා 2011දි 

Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides 

ලංකාවට එනකම්... ඔන්න ඉතින් මමයි,මමයි දෙන්නම ගිය සිකුරාදා ඇම්.සී එකේ 7.30 ෂෝ එකට සැට් වුණා ඒක බලන්න... අනේ මන්දා පටන් ගත්ත තැන ඉඳන් ඉවර වෙන තැනට එන කම්  "Captain" Jack Sparrow දෙන ආතල් නම් කියලම වැඩක් නෑ... මිනී මරන,නිධන් තන්හාවෙන් පිරිච්ච කපටි මුහුදු හොරුන් අතරෙ සල්ලිවලට තණ්හාව නැති මුහුදු හොරා කියන රස්සාවට විතරක් කැමති... කිසිවෙකුව කිසිදාක විශ්වාස නොකරන... ෆන් එකේ ඉන්න නියම මුහුදු හොරෙක් ගේ අපූරු රංගනය මටනම් ඕනේ තරම් බලන් ඉන්න පුලුවන්... 

               කොහොම හරි එදා ඇම්.සී එකෙත් නම් ටික දාල ඉවර වෙනකම් කියල සෑහෙන වෙලාවක් හිටියා. හැබැයි ඉතින් මට තරම් ම පිස්සු නැති නිසාද මන් ද අනිත් ජනතාව හෝල් එකෙන් එලියට යන්න ගිය නිසා තේ අල්ලපු මල්ලිගෙ නම් දාන කම් ඉන්නෙ නැතිව අපි දෙන්නත් ආවා.. හොඳ කොපියක් ආපු දවසක ආයේ බලන්න ඕනේ නම් ටික දාල ඉවර වුණාට පස්සෙ මොකො වෙන්නෙ කියල. 

      ඕක බලල ඇවිත් ඉරිදා උදේ(දවල් ද කොහෙද)නිකන් ඉන්න ගමන් විකීපීඩියාව බැලුවා බැරිවෙලාවත් තව කොටසක් හදයි ද කියල දැන ගන්න... කිරි බල්ලට අප්ප පැනපි කියල මේ තියෙන්නෙ දැනටමත් ඉදිරි කොටස් 2ක වැඩ පටාආආන් අරගෙනලු තියෙන්නෙ ... ජොනී ඩෙප් අයියා කියල තියෙනවා මිනිස්සුන්ට කතාව එපා වෙනකම් "Captain" Jack Sparrow ගේ චරිතේ කරන්න මිනිහා කැමතියි කියල... ආදායම අතිනුත් ඔපීසියේ තියෙන බොක්ස් එක පිරෙන්න වාර්තා ගත ආදායම් හදපු ෆිල්ම් 4න්ම අරන් තියෙන නිසා අපේ හිතසුව පිණිස වැඩි වැඩියෙන් කොටස් හැදේවා කියන එක තමයි මගේ නම් එක ම මම(අන්තිම අල්කීරිම නැතුව).