පොත් කතා සහ කතුවරුන්ගේ ෂානර

             මේ සැරේ නම් පොත් ප්‍රදර්ශනේ බලන්න යන්න පුළුවන් වෙයි. අවුරුදු 4ක් මිස් වෙච්ච නිසා මේ සැරේ දවස් 3-4ක් වත් යන්න ඕනේ. ගන්න පොත් ගැන නම් තාම හිතල නෑ. ඒ වෙලාවට දකින හොඳයි වගේ පේන කිහිපයක් ගන්න තම හිතන් ඉන්නේ. 

සෝර්බා නම් ග්‍රීකයා - නිකෝස් කසන්සාකිස්

සියවසක් හුදෙකලාව - ගේබ්‍රියල් ගාසියා මාකේස් 

ඔන්න ඔය දෙක කාලයක් තිස්සේ මගේ ඔලුවේ ගන්න ඕනේ කියල තියෙනවා. මේ සැරේ හොයා ගන්න ඕනේ

පහුගිය කාලේ දිගටම කියෙව්වේ ඉංග්‍රීසි පොත්. මැලේසියාවේදී සිද්ද වෙච්ච එක හොඳ දෙයක් තමයි ඉංග්‍රීසි පොත් කියවන්න තිබුණු කම්මැලි කම නැතිවෙලා ඒ පොත් රසවිඳින්න හුරු වෙච්ච එක. 

ලංකාවට ආවට පස්සේ සිංහල පොත් දෙකක් කියවන්න පටන් ගත්තත් තාම ඉවරයක් කරගන්න බැරි වුනා. එකක් ඩබ්ලිව් ඒ සිල්වා ගේ රදළ පිළිරුව අනෙක The Mind of Ramana Maharshi - Arthure Osborne භාරත මහා සෘෂි රාමනා නමින් තිලක කුඩාහෙට්ටි මහත්මය පරිවර්තනය කරලා තියෙන පොත.   පොත් දෙකම බාගෙට කියෙව්වේ. අලුතින් ගන්න කලින් මේ දෙකවත් ඉවර කරන්න ඕනේ හෙහ් හෙහ්.

ඉස්සර නම් දිගින් දිගට පරිවර්තන පොත් ගත්තත් මේ සැරේ ලංකාවේ අපේ අය ලියන පොත් කිහිපයක් ගන්න හිතාගෙන ඉන්නේ. මම මැලේසියාවේ ඉද්දි අර කාලසර්ප පොත කියවන්න අරගෙන එපා වෙලා අතෑරලා දැම්ම. අනේ මන්ද බොරු වැල්වටාරම් මහා ගොඩක් එකේ තිබුණු හින්ද මට එපා වුනා. හැබැයි ඊට පස්සේ අර හාමුදුරු නමක් ලියපු රන් කරඩුව පොත කියෙව්වම ආයේ ලංකාවේ අයගේ පොත් කියවන්න ඕනේ කියල හිතුනා. 

පොත් රස විඳින විදිය එක එක්කෙනාට අනුව වෙනස් හින්ද මම ගොඩක් වෙලාවට පොතේ සාරාංශයක් බලල මිසක් පොතක් ගන්නේ නෑ... අනිත් එක ගොඩක් වෙලාවට ලංකාවේ මිනිස්සුන්ගේ දුප්පත් කමයි, දේශපාලන හොර මැරකම් එක්ක අපිට හැමදාම අහන්න දකින්න තියෙන මාතෘකා ගැනම ලියවෙච්ච පොත් මට කියවන්න හිතෙන්නේ නෑ..  කවදාවත් ඒවා ගන්නේ නෑ..

විදෙස් පරිවර්තන වලට ප්‍රිය වෙන්න හේතුව ඒ කතා වල තියෙන නැවුම් බව වෙන්න පුළුවන්. ඒවත් දුප්පත් කම හොර මැරකම් සහිත කතා වුනත් බොහෝ විට ඒ කතා කියවද්දී අපිට අලුතින් හිතන්න දේවල් ඉතිරි වෙනවා. ලංකාවේ පොත් වල තියෙන්නේ ඔහේ කියවගෙන ගිහින් පැත්තකට දාන්න හිතෙන කතා. කියවල ඉවර වුනාම මෙලෝ දෙයක් නෑ... (හැම එකම මෙහෙම නෑ. නමුත් ඉතින් හිතට ෆිට් වෙන විදියේ කතා තියෙන්නේ කලාතුරකින්).  

මේ සැරේ හොඳයි කියල හිතෙන පොත් කීපයක් විතරක් ගන්නයි හිතාගෙන ඉන්නේ. මොකද ගත්ත ගොඩක් ඒවා තාම කියවල ඉවර නැති හින්ද. හැබැයි කොච්චර ඔහොම හිතුවත් දකින දකින එක ගන්න හිතෙන  එක පාලනය කර ගන්න හරි අමාරුයි හෙහ් හෙහ්.

දැනට අවුරුදු දෙකකට විතර කලින් අපේ රවී තුමාගේ මෙන්න මේ පොස්ට් එකේදී පොත් කතුවරු සහ ඒ ඒ අය ලියන ශානර ගැන කතාවක් ඇති වුනා. ප්‍රා.ජේ ගෙන් සිරාම කොමෙන්ට්ස් ටිකක් ඔය පොත් ගැන කතාවේදී ලැබුනා. මම එදා කතා වෙච්ච කතුවරු සහ එයාලගේ ශානර පොඩි සටහනක් දාල තියා ගත්තා. ඒ ඔක්කොම විදෙස් කතුවරු හැබැයි පොත් ගැන උනන්දු වන අයට වැදගත් වෙයි කියල හිතල මම මෙතන ඒක දාන්නම්

Author	Genre
Mark Twain	American classics/Satire/Short stories
Richard Gordon	Humour (Medical)
Gerald Durrell	Autobiography (Animals & Zoos)
James Herriot	Mythology, Poetry
Robert Graves	Mythology, Poetry
Rosemary Sutchcliff	Children's historical fiction, myth and legend
Mary Renault	Historical fiction
Nigel Tranter	Historical fiction, Adventure, Western, Children's
Henry Treece	Novel, dramaturgy, theater, poetry,  essay, drawing
Earnest Hemingway	Novel, dramaturgy, theater, poetry,  essay, drawing
Victor Hugo	Novel, dramaturgy, theater, poetry,  essay, drawing
Mario Puzo	Crime fiction
Jim Corbett	Realism, symbolism, modernism
Kenneth Anderson	Realism, symbolism, modernism
E.M. Forster	Realism, symbolism, modernism
Jawaharlal Nehru	Autobiography
Nadine Godimer	Novels, dramatic plays
Somerset Maugham	Novel, Essay
V.S. Naipaul	Novel, Essay
Winston Churchill	Historical novel
Gore Vidal	Historical novel
O. Henry	Short story, novel, children's literature,  poetry, travel literature, science fiction
Rudyard Kipling	Short story, novel, children's literature,  poetry, travel literature, science fiction
Charles Dickens	Historical fiction
Chinua Achibe	Historical fiction
Dan Brown	Thriller, adventure, mystery, conspiracy
Michael Crichton	Science fiction, Techno-thriller, Horror fiction
Sidney Sheldon	Crime fiction, Thriller
Soloman Northup	Autobiography
Chris Kyle
Isaac Asimov	Science fiction (hard SF, social SF), mystery
Arthur C Clarke	Science fiction
Konstantin Paustovsky	Adventure fiction
Jack London	Adventure fiction
James Rowlins	Science fiction/adventure/thriller
Simon Toyne	Action Adventure
Scott Mariani	Action Adventure
Alistair Mclean	Adventure
Desmond Bagle	Adventure
Bernard Cornwell	Historical fiction
Conn Iggulden	Historical fiction
Robert Low	Historical fiction
David Baldacci	Murder investigations, Serial Killers
Lee Child	Murder investigations, Serial Killers
Clive Cussler	Murder investigations, Serial Killers
Robert Ludlum	Murder investigations, Serial Killers
John Grisham	Legal Thrillers
Ken Follet	Historical Novels
Jeffrey Archer	Historical Novels
Robin Cook	Medical Thrillers
Stephen King	Para-normal & horror
P D James	Murder investigations, Serial Killers
Terry Pratchett	Fantasy
Sharon Beder	Corruption politics/Environment power

අපේ ලංකාවේ ඉන්න කතුවරු ගැනත් මේ විදියට ලිස්ට් එකක් තියෙනවනම් වැදගත්. 

මේ ලිස්ට් එකේ අඩුපාඩුවක් තියෙනවනම් හරි තව එකතු වෙන්න දෙයක් තියෙනවනම් හරි මෙන්න මේ ලින්ක් එකෙන් ගිහින් එකතු කරන්න පුළුවන්.

https://docs.google.com/document/d/1IJfn12IQDsWXhmJg5PMgcHrcEX36wZXS0COWAKxWEoU/edit

දැන් ආයේ මේක ලියන්න  රවියගේ ඒ පොස්ට් එක කියෙව්වට පස්සේ මෙන්න මේ ටිකත් අහක දාන්න බෑනේ කියල හිතුනා.

ජැක් ලන්ඩන් ගේ Call of the wild - වනපෙත අඬගසයි (පරිවර්තනය ආරියවංශ රණවීර මහත්මයා)

කොන්ස්ටන්ටීන් පවුස්තවුස්කි නම් රුසියානු ලේඛකයගෙ The golden rose - රන් රෝස (පරිවර්තනය ආරියවංශ රණවීර මහත්මයා)

මිට අමතරව බ්ලොග් ලියන තරුරසී ගේ පොතත් ගන්න ඕනේ කියල හිතුවා.  මේ සැරේ බ්ලොග් ලියන අය එලි දක්වන පොත් ගැන කොහේ හරි සටහනක් තියෙනවද?

මේ සැරේ උදේ පාන්දරම පොත් බලන්න යන්න පුළුවන්. හෙහ් හෙහ් (විරැකියාවේ වාසි)

බ්ලොග් ලියන set එක පොත් බලන්න යද්දී සෙට් වෙනවනම් පොඩ්ඩක් කියන්න. එහෙම හරි හම්බ වෙන්න පුළුවන්.

විප්‍රවාසේ ඉන්න කාලේ පොත් ගැන ලියවෙච්ච සටහන් කීපයක් මේ.

මැලේසියාවේ ජනප්‍රියම පොත් ප්‍රදර්ශනයක් -  ඔන්න ඉතින් මැලේසියාව නැති අඩුව දැනෙන තැන්

http://biththiya.blogspot.com/2014/03/big-bad-wolf.html

දෙවෙනි වතාවට ගිහිල්ල ලියපු එක මේ

http://biththiya.blogspot.com/2014/12/blog-post.html

කළු දළ මල මතක් වෙලා ලියවුනු එක. මේක දැකල මට ඒ පොත ගෙනත් දුන්න මගේ පරණම යෙහෙළියකට ආයේ ඒක දෙන්න යන්න ඕනේ.  කීප සැරයක් ට්‍රයි කලාට මිස් වුනානේ. මේ සැරේ දෙන්නම් හෙහ් හෙහ් හෙහ්

ඊට පස්සේ ඔය හදිස්සියේම මතක් වෙලා කියවපු ඔල්මොරොන්දම් කතාවක් තියෙන පොතක් ගැන මේ සටහන

http://biththiya.blogspot.com/2015/09/blog-post.html

යල් පැන ගිය සම්භාව්‍ය පොතක් ගැන ලියවෙච්ච මේකත් එකක්

http://biththiya.blogspot.com/2016/12/blog-post_12.html

තව වැදගත් දෙයක් සම්පත් බැංකුවේ තියෙනවා MyBookClub කියල කාඩ් එකක්. රුපියල් 100කට ගන්න පුළුවන්. පොත් ප්‍රකාශකයින්ගේ සංගමයේ ඉන්න පහත සඳහන් පොත් කඩවලින් වැඩිපුර ඩිස්කවුන්ට් මේ කාඩ් එකට හම්බවෙනවා කියල බැංකුවෙන් කිව්වා.

මේ තියෙන්නේ

 මේ සැරේ ගන්න පොත් ටිකත් එක්ක තව එකක් ලියන්නම්කො

දෙවියෝ සහ භූතයෝ

             කොච්චර මතවාද තිබුනත් මේ දේව භූත සංකල්ප අපේ ඔලුවෙන් අයින් කරන්න හරි අමාරුයි. අපි කොච්චර උගත්, බුද්ධිමත්, දියුණු ජාතියක් කියල හිතුවත් ජීවිතේ යම් යම් අවස්ථා වලදි මේ දේවල් වලට යොමු වීම සිද්ද වෙනවා. හැමදේම හරියට ගානට සිද්ද වෙන තාක්කල් අපි මේවට බැන්නට අපේ ජිවිත වලට එන කරදර බාධක වලදී  අඩුම තරමේ අපේ පවුල් වල අය හරි අපි වෙනුවෙන් මේ දේවල් වලට යොමු වෙනවා.

           තම තමන්ගෙ පුද්ගලික මතවාද මොනව උනත් ඔන්න ඔහෙ ඕවා කරලා දානව මම නම්.  එහෙම කලාම දෙවියෝ භූතයෝ කොහොම වෙතත් ගෙදර දොරේ කනක් ඇහිලා සැනසිල්ලේ ඔය තියෙන ප්‍රශ්නෙකට විසදුමක් හොයන්න පුලුවන්. නැත්නම් ඉතින් මේ ඔක්කොම වෙන්නේ දෙයියෝ කෝප වෙලා හින්දා නැත්නම් මොනව හරි දෝශ හිංද තමයි කියන එක ඔලුවට ඇවිල්ලා සිහි බුද්ධියෙන් හිතල මතල වැඩක් කරන්නෙත් නැතුව යනවා. ඉතින් මුලින්ම දේව භූත සයිඩ් එක ඒ ඒ අයගෙ හිතේ හැටියට බැලන්ස් කරල හිටියහම වැඩක් කරගෙන යන්න ලේසියි.

             මම එක සැරයක් හෝ දෙසැරයක් ඔය දේවතා එලි කියන පාවෙන ලයිට් දැකල තිබීම ඇර වෙන කිසිම අත්දැකීමක් මෙච්චර කාලෙකට ඔය සම්බන්දයෙන් ලැබිලා නෑ.

හැබැයි මේ පහුගිය දවසක සිද්ද වෙච්ච දෙයක් නිසා මේ දේවල් ගැන අපි හැමෝම නැවත සිතා බැලිය යුතුයි කියල හිතුනා.

මොකද මේ විශ්වයේ තියෙන සමහර ශක්තීන් ගැන අපි තවම නොදන්න නිසා. පෞරාණික දැනුම හෝ විශ්වාස ගෙඩි පිටින් බැහැර නොකර සිහිබුද්ධියෙන් සිතා බැලිය යුතුයි කියල මට හිතුනා.

කතාව මෙහෙමයි.

අපි දෙන්න රට ඉදලා මෙහෙ ඇවිල්ලා දැන් මේ අපේ සකලසිරින් පිරි සිරි ලංකාවේ අලුතින් ගෙයක් හදන්න පටන් අරන්නෙ ඉන්නෙ.

"අයියෝ පිස්සුනෙ.. කවුද මේ රටට ආපහු එන්නෙ. මේක කවදාවත් හැදෙන රටක් නෙවෙයි. ඔය වයසට තව ටිකක් රට ඉදල, තව සල්ලි හොයල, ජොලි කරල ඉන්න එපැයි."

ඔහොම අවවාද අනුශාසනා බොහොමයක් ලැබෙද්දි අපි ඉතින් මෙහෙ ඇවිල්ලා අපිට පුලුවන් විදියට ගෙයක් හදන්න ගත්තේ මොනව උනත් මේක අපේ රට නිසාත් තමන්ගෙ රටේ තමන්ට කියල හරි හමන් තැනක් නැතුව නිකන් අහිගුන්ටික ජීවිතයක් ගෙවන්න අපි අකමැති වීම නිසා තමයි.

තව කොච්චර කාලයක් මෙහෙ ඉන්නවද කියන එක ගැන දැනට අපි අමතක කරලා මාතෘකාවට බහිමුකො... හෙහ් හෙහ්

ඔය ගෙවල් දොරවල් හදනකොට සුභ දවස්, නැකත්, වාස්තු එහෙම බලන එක අපේ සම්ප්‍රදායක් නේ. හරියට අවුරුදු නැකත් අපේ සම්ප්‍රදායක් වෙලා තියෙනවා වගේ... මට ඉතින්  ඕවා ගැන තියෙන්නේ පතෝල වගේ හැඟීමක් හින්ද උනන්දුවක් දැක්වුවේ නැති වුනාට ඉතින් සෙසු පිරිසගේ සිත් සතන් සනසවනු පිණිස ඔය හැමදේම බැලුව. මම ඉතින් ඔය ඩයිබර් වැඩේ, එතකොට ඔය අනිත කටු වැඩ එහෙම කරලා කොහොම කොහොම හරි අවශ්‍ය දේවල්, නැකත්, වාස්තු, ඊට පස්සේ ඔය එක එක දේවල් ඔක්කොම ලැස්ති කරලා ගත්ත.

ඔය වාස්තු බලපු කෙනා ඉතින් දකුණු ලකේ බොහොම පිළිගත් කෙනෙක්. ඒ වගේම උගත් කෙනෙක්. ව්‍යාපාරයක් විදියට නැතුව සේවයක් විදියට තමන් දන්න සාස්තරෙන් අනුන්ට උදව් කරන ඉංජිනේරු මහත්තයෙක්. කට්ටක් කාල තමයි හම්බ වෙන්න එහෙම පුළුවන්. කොහොම වුනත් ඉතින් ඒ මහත්මය කියපු විදියට අපි මේ වැඩේ පටන් ගත්තා. 

ගෙදර වැඩ කටයුතු පටන් ගන්න දවසට දවස් 3ක් කලින් ඉඳල රෑ 9න් පස්සේ අපේ ඉඩමට ගිහින්, පහන් පැලවල් හදල, පහන් පත්තු කරලා තුන් සුත්‍රය, ධජග්ග සුත්‍රය එහෙම කියන්න කියල තව තව පොඩි පොඩි දේවල් ටිකක් කරන්න තිබුනා. මේ වෙද්දී අපේ ඉඩමයි ඊට අල්ලපු ඉඩමයි දෙකම මම සුද්ද කරලා වැඩේට ලැස්ති කරගෙන තිබුනේ. අල්ලපු ඉඩමේ කෙනාගෙන් අවසර අරගෙන තිබුනේ ඒ හිස් ඉඩම අපි අපේ වැඩ වලට ගන්නවා කියල.  ඔය අල්ලපු ඉඩමේ තිබුනා ලොකු කැන්ද ගහක්. මම බැකෝ එකෙන් ඉඩම සුද්ද කරද්දී ඕක ගලවන්නත් හදල ඔන්න ඔහේ හෙවනටත් එක්ක කියල ඔහේ තියෙන්න ඇරිය.

ඉතින් කොහොම හරි අපි කට්ටිය ඒ කිව්වේ මමයි, මමයි, අම්මල දෙන්නයි දවස් 3ක් ඔය වැඩේට ගියා. කිසි අවුලක් නැතුව වැඩ ටික කළා. අන්තිම දවසේ ඒ කියන්නේ පහුවදා මුල් ගල තියෙනවනම් ඊට කලින්දා රෑ 10න් පස්සේ කරන්න කියල තව ඔය පොඩි පොඩි දේවල් ටිකක් එහෙම දුන්න. එදා ඉතින් මුළු දවසම එහෙට මෙහෙට දුවල, පහුවදා වැඩේට ඕනේ කරන දේවල් එහෙමත් ඔක්කොම ලැස්ති කරලා අපි රෑ වෙලා ඇවිත් ඔය කරන්න කියපු දේවල් කරන්න පටන් ගත්තා. 

ඔය ගෙවල් හදපු අය දන්නවා ඇති, සාමන්යෙන් ඉඩම් වලට ආරක්ෂාවල් එහෙම දාන සීන් එකක් තියෙනවනේ. මම පොඩි කාලේ අපේ තාත්තා ගේ හදනකොටත් ඕවා දැම්ම, ඊට පස්සේ අක්ක ගේ හදද්දීත් ඕව කළා. ඉතින් මේකත් අන්න ඒ වගේ දෙයක්. ඔය ආරක්ෂාවල් කරන්නේ ඉඩම් කඩම් වලට අයිතිවාසිකම් කියනවයි කියල කියන අමනුෂ්‍ය කොට්ටාශ වලින් ඒ ඉඩම් ආරක්ෂා කර ගන්නයි, හදන නිවසට ඔය ඒ වගේ බලවේග වලින් සිද්ද වෙන්න පුළුවන් කරදර වලක්වා ගන්නයි කියලයි මම නම් දන්නේ. ඔය වගේ දේවල් ප්‍රතික්ෂේප කිරීම හරි භාරගැනීම හරි තම තමන්ට ආදාල වැඩක් හැබැයි ඉතින් අර මම කිව්වා වගේ බොහෝ දෙනාගේ හිත සුව පිණිස ඕවා කරලා දැම්මම ලේසියි නේ. 

එතකොට වෙලාව රෑ 11 පහු වෙලා, වටේ පිටේ ගෙවල් වල මිනිස්සුත් ඔක්කොම ලයිට් නිවල නිදි, පහුවදා සතියේ වැඩ දවසක් නිසා පාරේ තොටෙත් කවුරුවත් නෑ. අපේ ඉඩම තියෙන්නේ කොහොමත් ප්‍රධාන පාරක් කිට්ටුව නොවන නිසා පැත්තම පාලුයි. 

අපේ ඉඩම කිට්ටුව ගස් කෝලන් ගොඩක් නෑ. තිබුනේ අර ලොකු කැන්ද ගහ විතරයි. ඔය ආපු දවස් ටිකේ අපි පහන් පැලවල් කීපයක් හදල පහන් පත්තු කළා කියල මම කිව්වනේ.  ඔය පහන් පත්තු කරද්දී මට තේරුණු දෙයක් තමයි අර කැන්ද ගහ කිට්ටුව තිබුණු පහන් පැලේ පහන අපි කොච්චර පත්තු කලත් ටක් ගාල නිවෙනව කියන එක. හුලං නිසා වෙන දෙයක් නෙවෙයි කියල හොඳටම තේරුණා ..පහන පත්තු කරන්න හරි අමාරු වුනා.  ඒ වෙලාවේ අපි කාටවත් ඕක ගානක් නැති වුනාට ඊට පස්සේ වෙච්ච සිද්දියත් එක්ක නම් හොල්මන් වෙලා ගියා.

අපේ ඉඩම පාරවල් දෙකකට මායිම් වෙනවා.  එකක් ප්‍රධාන පාර, අනිත් එක අතුරු පාර. ඔය පාරවල් දෙක සෙට් වෙන තුන්මන් හංදියට පස්ස හැරිලා මම මොකක් හරි වැඩක්, අනිත් කට්ටියත් ඉඩමේ ටිකක් එහාට වෙන්න ඔය පහන් පත්තු කරන, දුම් අල්ලන වැඩ. ඉඩමේ මුල්ලකට වෙන්න මම ෆෝන් එකේ යු-ටියුබ් එකෙන් තුන් සුත්තරේ දාල තිබුනා ටිකක් සද්දෙට. වෙන කිසිම කිසි සද්දයක් නෑ. එතකොට වෙලාව 11.30ට කිට්ටු වෙලා. වටේ පිටේ ඒ හැටි කරුවලක් තිබුනේ නෑ, මොකද පාරේ ලයිට් සහ අවට ගෙදරක එහෙම එළියේ ලයිට් දාල තිබුන නිසා. 

මම පාරට පිටුපාල හිටියා කිව්වනේ. ඊට විනාඩි 2-3කට කලින් මම පාර දිහාට හැරිලා තව මොන මොනවදෝ කළා, කොහොම හරි මම මගේ වැඩේ කරලා එක පාරටම අනිත් පැත්ත හැරුනා.

මුහුණ පුරා රැවුල වැවුණු, කොන්ඩේ උරහිස දක්වා විතර වැවුණු, කොන්ඩේ උඩ කොටස තාපසයෝ බඳිනවා වගේ උඩට ගෙඩියක් වෙන්න බැඳගත්තු, කෙට්ටු, කළු, උඩුකය නිරුවත්, කෙටි සරම් කෑල්ලක් වගේ ඇඳගෙන, මොනවදෝ පුරවපු මලු කිහිපයක් අතින් ගත්තු මනුස්සයෙක් මං ගාව හිටගෙන ඉන්නවා.

ඒ වෙලාවේ එතන අපි කරපු වැඩෙයි, වෙලාවයි, පරිසරයයි එක්ක බොරු කියන්නේ මොකටද මාව ගැස්සිලා ගියා. 

"අපි තමයි මේ ඉඩම බලා ගත්තේ, දැන් ඉන්නේ අර පල්ලෙහා". ඇසිපිය නොහෙලා නිකන් තියුණු හඩකින් මේ මනුස්සය එකපාරටම කිව්වා.

"මේ මොකාද යකෝ මේ.. කොහේ යන මරාලයක් ද දන්නේ නෑ... කොයි එකටත් වැඩිය ගණන් ගන්නේ නෑ.." ගැස්සිලා තිබුණු මගේ හිත ඇතුලේ වැඩ කලේ එහෙම. මොකා වුනත් කමක් නෑ කියල

"ආ එහෙමද? අපිත් මේ පොඩි වැඩක්" කියල මම ඕනෑවට එපාවට කිව්වා. මිනිහා මා දිහා නිකන් අමුතු හිනාවක් වගේ දාගෙන බලාගෙන හිටියා. දිලිසෙන ගිලුණු ඇස්, රැවුලෙන් වැසුනු තොල්, වක ගැසී ගිලි ගිය කම්මුල්, ගන ඇහිබැමී... හරියට ආත්මා ලියනගේ වගේ පොරක්. මුහුණේ ෂේප් එක, කොන්ඩේ රැවුල ඔන්න හිතා ගන්නල. ඊට වැඩිය වයසයි, අවුල් වෙච්ච කොන්ඩෙයි, රැවුලයි. පෙනුම හිඟන්නෙක් වගේ.

ටික වෙලාවක් මා දිහා කෙලින් බලාගෙන හිටපු මනුස්සය බුදු සරණයි කියල මෙන්න පාර දිගේ යන්න යනවා.

මේ මොකක් ද යකෝ මේ වුනේ කියල මම ඒ යන චායාව දිහා බලාගෙන හිටියා. අනිත් අය ඉඩම ඇතුලේ නිසා එයාල මේ යකාව දැක්කද කියල මට ෂුවර් නෑ...  ඒ වෙලාවේ මගේ ඔළුවට ඔය ඊට කලින් අහල තිබුණු දේව භූත කතා ඔක්කොම ආවා. යථාර්තය සහ ෆැන්ටසිය කියන දෙක අතර මැද තැනක තත්පර ගානක් හිටිය කියන්න පුළුවන්. හැබැයි බැරි වෙලා හරි මේ අර කියන ජාතියක අමනුෂ්‍යයෙක් ද කියන දේ ටෙස්ට් කරන්න ඕනේ කියල මට ක්ෂණිකව කල්පනා වුනා. මම ෆෝන් එක අරන් මේ යන රූපේ ෆොටෝ එකක් ගන්න හිතලත් හැබයි එහෙම කලොත් ඒ වෙනකොට සද්දෙට තිබුන තුන් සුත්‍ර දේශනාවට බාධාවක් වෙන නිසා ෆෝන් එක එහෙමම තියෙන්න ඇරලා යන චායාව දිහා බලාගෙන හිටිය.

මගේ අරමුණ වුනේ ඔය මේ වගේ අවස්තාවල බොහොමයක් දෙනා කියන විදියට ඔය හදිස්සියේම දකින මේ වගේ චරිත එක පාරටම අතුරු දහන් වෙනවද කියන එක ටෙස්ට් කරන්න. ඒ වෙද්දී මට නිකන් තුෂ්නිම්භූත වෙච්ච නමුත් පොඩි ආතල් excited ගතියක් තමයි තිබුනේ. ඒ කියන්නේ මේ මොකාද කියල දැන ගන්න ඕනේ වගේ එකක්. මමත් ඉතින් ඇසිපිය නොහෙලා බලාගෙන හිටියා මේ යකා දැන් අතුරු දහන් වෙයි දැන් අතුරු දහන් වෙයි කියල.

අපේ ඉඩම තිබුනේ ප්‍රධාන පාරේ ඉඳල ටිකක් දුරින්. ඒ කිව්වේ දැන් මේ මනුස්සය ඇවිදන් යන පාරේ 30-50m විතර ගියාම ප්‍රධාන පාරට පිවිසෙන තුන් මං හන්දිය තියෙනවා.

මම දිගටම බලාගෙන හිටියා. මේ මනුස්සය හෙමින් හෙමින් ඇවිදන් ගිහින් අර තුං මං හංදියෙන් හැරිලා නොපෙනී ගිය හැටි!

******************************************************************************

මේ සිද්දිය අපුරු ප්‍රවාදයක් හැටියට අපේ පවුලෙයි, අපේ අහල පහල නෑ හිත මිතුරන් ගේ පවුල් වලයි, තව එතකොට ඔය මල ගෙවල්, පාටි, ට්‍රිප් ආදී ඕනෙම තැනක හොඳට රස කර කර මට කියන්න පුළුවන්. එතකොට අපේ අනාගත දරු මල්ලොත් රස කර කර මේ කතාව අනාගත පරම්පරාවට අරගෙන යයි. කට්ටිය මේකේ එක එක විදියේ අතුරු කතා නිර්මාණය කරයි. දිලිසෙන රතුම රතු පාට ඇස් එකතු වෙයි. ඇඟ පුරාම මයිල් එහෙමත් තියෙයි.

මේ විදියෙම කතා තව තව අය එකතු කරයි.  මේ චරිතෙට නම් එහෙමත් වැටෙයි. සමහර විට යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර එහෙමත් හැදෙයි මේ තාපස වෙස් ගත්තු අමනුෂ්‍යාගෙන් ආරක්ෂා වෙන්න.

හැබැයි ඔය ඔක්කොම ප්‍රවාද ඇතිවීම මට වලක්වන්න පුළුවන් ඊට දවසකට පස්සේ හවස් වරුවේ මම ඉඩමට යනකොට අහිංසක, පොඩි මානසික රෝගයක් සමහරවිට තියෙන්න ඉඩක් තියෙන මුහුණ පුරා රැවුල වැවුණු, කොන්ඩේ උරහිස දක්වා විතර වැවුණු, කොන්ඩේ උඩ කොටස තාපසයෝ බඳිනවා වගේ උඩට ගෙඩියක් වෙන්න බැඳගත්තු, කෙට්ටු, කළු, උඩුකය නිරුවත්, කෙටි සරම් කෑල්ලක් වගේ ඇඳගෙන, මොනවදෝ පුරවපු මලු කිහිපයක් අතින් ගත්තු මනුස්සයෙක්ව මට හම්බ වුනා කිව්වම.

ඒ මනුස්සය ඒ පැත්තේ ජිවත් වෙන අසරණ මනුස්සයෙක්! නොපෙනී ගියේ පාරෙන් හැරිච්ච ගමන් තියෙන ගස් පේලිය හින්ද! අපේ ඉඩම බලාගත්තු කතාව නම් දන්නේ නෑ.. හැබැයි ඉතින් ඔය කුලී වැඩ කරන මිනිස්සු ඉන්නවනේ අන්න එහෙම කාලෙකට කලින් ඔය ඉඩම් වල ඉන්න ඇති.

දෙවියෝ සහ භූතයෝ අපිම මවා ගත්තද කියල හිතෙනවා! පුරාවෘත අපිම මවනවද කියල හිතෙනවා!

The Eternal Torment of Unexpressed Love

මාතෘකාව ඉස්සුවේ රවී තුමාගේ පෝස්ට් එකකින්. 

නොහැඟවූ ආදරය 

නොහඟවන ආදරය අපුරුයි, කලාත්මකයි, වින්දනියයි. නමුත් ඒ ආදරයම  Eternal Torment වීම ඛේදනීයයි. සැඟවුනු, ඒක පාර්ශවික සහ හොරෙන් බලා අහිමි වී යන ආදරය සදාතනිකයි. හිමි වී, විඳ, එපා වී, දියවී යන ටිපිකල් ආදරේ පරදවා  අහිමි වී, සැඟවී ගිය ආදරය අපේ හිත් වල රැඳෙනවා.

ආදරය ප්‍රකාශයෙන් පමණක් හැඟවිය නොහැකි නිසා ප්‍රකාශනය කෙතරම් වැදගත් ද?

බටහිර සංකල්ප ප්‍රේමය සහ ඒ හා බැඳුනු දේ සැඟවීම අනුමත කරන්නේ නෑ. නමුත් ඔවුන්ගේ ප්‍රේමයන් Eternal ද? නිතර ප්‍රකාශ කරන ප්‍රේමය සමගම නිතර ප්‍රකාශ කරන අනෙකුත් හැඟීම් නිසා ඔවුන්ගේ පෙම් කතා තාවකාලිකව නිමා වෙනවා. නමුත් ප්‍රකාශිත හැඟීම් නිසා ඔවුන් තුල Torment නෑ. ඔවුන් එය විඳ අවසන් නිසා. 

පෙරදිග අපි ප්‍රේමය ක්‍රියාවෙන් පෙන්වීමට උනන්දු නමුත් වචනයෙන් ප්‍රකාශ කිරීමට එතරම් උනන්දු වන්නේ නෑ. බොහොමයක් දෙනා සිය ජිවිත කාලයම ඒ ප්‍රේමය වෙනුවෙන්, වරක් ප්‍රකාශ කළ ආදරය වෙනුවෙන් බැඳී ඉන්නවා. ඒ ජිචිත තුල Eternal නොවුනTorment නැතුවා නොවුනත් සමහර ඛේදාන්තයන් දක්වාම ඒ කැපවීම කරන මිනිසුන් බහුතරයක් පෙරදිග ඉන්නවා. පෙරදිග අපිට අනුව විඳීම වරදක් මිසක්  විඳ නිම කිරීම තවම නොතේරීම හේතුව විය හැකියි.

වඩා වටින්නේ කුමක් ද යන්න සාපේක්ෂ නමුත් ප්‍රේමය Torment එකක් කර ගත යුතු ද කියල තමුන්ම සිතා බැලිය යුතුයි.  

රවියාගෙන්ම  උස්සපු මෙන්න මේ ටිකට අනුව

Who was I to question a love that was whispering as a winnowing wind?

Who was I to question a love that was shooting up sprouts as when the spring comes? 

Who was I to question a love that was as gentle as a floating snowflake that heralds the winter? 

Who was I to question a love that would inside me every day for the rest of my life and even beyond? - Nicholas Sparks - The Notebook

ඉබේ හටගෙන සදා රැදෙන හැඟීම් වල සුන්දරත්වය දකින්න අප ඉගැනිය යුතුයි. හැඟීම් තෙරපීමට උගන්වා ඇති අපට හැඟීම් විඳීමට, විඳ අවසන් කිරීම ඉගෙනීමට කාලය එළඹ ඇත. 

හැඟීම් විදීම වරදක් ලෙස කාවැදී ඇති අපේ සිත් එයින් මුදවා ගත යුතු වන්නේ විඳීමේ සිමා මායිම් හරි හැටි තේරුම් ගැනීමෙනි. පෙරදිග අපට ලැබී ඇති වාසිය මේ සිමා මායිම් නිර්ණය කර ගැනීමේ පහසුවයි. 

ප්‍රේමය ප්‍රකාශ කිරීමේ සහ නොකිරීමේ අයිතිය හැමටම ඇති බැවින් අප්‍රකාශිත ප්‍රේමයන් යනු ජිවිත කාලයක් විඳවන Torment කර ගැනීම නිෂ්ඵලය.  විඳිය යුත්තේ අප්‍රකාශිත ප්‍රේමයේ සුන්දරත්වයයි. අප්‍රකාශිත ප්‍රේමයේ ඇති මමත්වය ඉවත් වූ විට එහි ඇති විඳවීම හීන වී යයි. 

දෙපසට වෙන්වී යන යුවලකගේ සෙවනැලි සිප ගන්නා ග්‍රැෆික් නිර්මාණයක් පින්තුරයේ ඇත

--------------------------------------------------------------------------

බොරු කියන්න ඕනේ නෑ. මම නම් කොල්ල කාලේ ඔය මගේ හිත ඇදිල ගිය ගෑනු ළමයින්ට මට හිතුනු දේවල් කියල දැම්ම. සමහර ඒවා නිකන් පොල්ලෙන් ගැහුවා වගේ හෙහ් හෙහ්. සමහර සිද්දි මතක් වෙද්දීත් ලැජ්ජයි. හැබැයි ඉතින් මට ඔය Torment ඉතිරි වෙලා නෑ. 

බැරි වෙලා හරි ඒ ඒ ළමයින්ට සහ තව වෙනත් අයට එහෙම ඒවා ඉතිරි වෙලා තියෙනවනම් නැට්ට පිටින් අලි මැරෙන එකේ ඕක මොකක් ද කියල ආතල් එකේ ඉන්නයි තියෙන්නේ. 

රවියා තරම් නාකි වුනාට පස්සේ විස්තර එක්ක ඒ කතා ලියන්න බැරියැ.

මල්ටි ලෝක

     දෙවියෝ සහ භූතයෝ ගැන මට තියෙන්නේ ඔය ගොඩක් දේවල් වලට වගේම නියුට්‍රල් හැඟීමක්.  ඒ කියන්නේ එයාල ඉන්නවනම් එයාල එයාලගේ පාඩුවේ හිටියාවේ මම මගේ වැඩක් කරගන්නම් වගේ ගතියක්. කොල්ලා කාලේ ඕවා ගැන හොයන්න උනන්දුවක් තිබුනට දැන් දැන් ඒ වගේ වැඩ ගැන ඒ හැටි උනන්දුවක් නෑ.  හැබැයි දේව භූත සිද්දි ගැන කතා අහන්න නම් ඉතින් කවදත් කැමතියි.

මිනිස්සු විදියට අපි කොච්චර දියුණුයි කියල පාරම්බෑවත් මේ නොපෙනෙන ලෝක සහ එහි වැසියන් ගැන තියෙන කුතුහලය නම් කවදාවත් අඩු වෙන එකක් නෑ.. හෙහ් හෙහ් කවද හරි දවසක ඔය නොපෙනන ලෝක වාසින් එක්ක භෞතිකව සම්බන්ද වෙන්න ලැබුනොත් ඒ කිව්වේ ඔය විද්‍යා ප්‍රබන්ධ වල වගේ අමුතු දොරවල් විවෘත වෙලා නැත්නම් මොනවා හරි මැෂින් වලින් හරි ඔය මොකක් හරි ආතල් ජනක විදියකට සෙට් වෙන්න ලැබුනොත් හරි ජොලියට තියෙයි නේද? එහෙම උනොත් අපිට අලුත් ප්‍රශ්න ටිකක් එහෙම ලැබෙයි.. ඒ කියන්නේ  මෙන්න මේ වගේ..

"අර දෙවියෝ අර කරන වැඩේ වැරදි නේද? අච්චර ගානක් වියදම් කරලා පලතුරු වට්ටි තියන මිනිස්සු  ගැන ඇහැක් ඇරලා බලන්නේ නෑනේ.. අනේ මන්ද සක්‍ර දෙවියෝ මොනවා කරනවද කියල? මෙච්චර කාලයක් තිස්සේ අපිව රවට්ටලානේ.. "

ඊට පස්සේ ඉතින් ඔය කපු උන්නැහලට පුළුවන් ඕනනම් ඔය දිව්‍ය ලෝකේ තියෙන මොකක් හරි වටරවුමක උද්ගෝෂණයක් එහෙම කරන්න.

ඊට පස්සේ ගෙවල් වල ඉන්න ඔය තරුණ ළමයින්ට පුළුවන් මේ ලෝකෙන් තමන්ට කියල සහකාරියක් , සහ කරුවෙක් හොයා ගන්න බැරි වුනොත් ඔය ඒ වගේ ලෝක වලට ට්‍රයි කරන්න. හෙහ් හෙහ් හරි ජොලියට තියෙයි නේද? ඉතින් එතකොට අපේ දෙමව්පියන්ට එහෙම අලුත්ම තාලේ ප්‍රශ්න තියෙයි.. හෙහ් හෙහ්.. 

මංගල දැන්වීම්

දෙව් සංගම් සාමාජික, විමාන 3ක් හිමි, වරම් හිමි දෙව් පුතුට මිනිස් ලොවින් මනාලියක් මව  සොයයි! කුල මල අනවශ්‍යයි! භූත මනාලියන් ද සලකා බැලේ! වරදට සමාව දීම දේව ගතියයි!

අඩි 2යි අඟල් 3ක් උස, සිහින් සිරුරැති, පියකරු ප්‍රේත දියණිය ඔලිම්පස් කුමාරයෙක් විවාහයට සොයයි! සියුස් ගේ කැමැත්ත නොසැලකේ. දායාද සහිතයි! 

"අල්ලපු ගෙදර ඇලිස් ගේ කෙල්ල බුතයෙක් එක්ක පැනල ගිහින් කියන්නේ... අනේ මන්ද මේ මල්ටිදස්ස කාලේට වෙන දේවල්.. ඒ කාලේ ඔය බුතයෝ අපි බෝතල් වල දාල හිර කරලා මුහුදට දැම්ම... දැන් මෙතන උන් එනවා අපෙන් හිර ගන්න.. අම්මපල්ල හැබෑට.. හරි හමන් කට්ටඩියෙක් නෑනේ හොයා ගන්න.."

"අඩේ කවුද බන් අර උඹට රික්වෙස්ට් එකක් එවල තියෙන පට්ට කෑල්ල.. ?  හෙහ් හෙහ් මහසෝනාගේ බාල දුව යකෝ.. මේ බලපන් ෆැමිලි ෆොටෝස්.. හෙහ් හෙහ් පට්ට නේද?"

මම දන්නවා ඔයා ඔය රෑ 12ට පාන් පත්තු කරගෙන මල් කඩන්නේ කාත් එක්ක ද කියල.. අනේ මම රැවටුනා.. ඉහි ඉහි ඉහි...!!

ඊට පස්සේ ඉතින් බුත ලෝක සවාරි ද , දිව්‍ය ලෝක සවාරිද වගේ ඒවත් තියෙයි..

"අනේ අර එහා ගෙදර කට්ටිය නම් අර කෝටි 5ට තියෙන තව්තිසා ටුවර් එක ගිහින් ඇවිත්.. හරි ශෝක්ලු අනේ.. අපිත් යමුකෝ.."

"මොන තව්තිසා ද අයිසේ... ඕනනම් ඔය පොඩ්ඩක් ළඟ තියෙන කොහෙට හරි ගිහින් එමු.. අම්මපල්ල මල කරදරයක් වුනානේ මේ ටුවර් කාරයෝ.."

සජීවී 7ට මෙහෙම තියෙයි

උතුරු කොරියාව සහ අකනිටා බ්‍රහ්ම ලෝකය අතර යුධ ගැටුම්.. බ්‍රහ්මයින් 24කට තුවාල. කොරියානු නායකයා තම ප්‍රහාර නොනවත්වන බවට තර්ජනය කරයි..!

දේව ලෝක අපද්‍රව්‍ය පිට කිරීම් පද්ධති ප්‍රේත ලෝකවලට හැරවීම සම්බන්ධයෙන් මහා විරෝධතාවක්.. !

අපද්‍රව්‍ය වලට අපි නිසි වටිනාකමක් දෙනවා..  සක් දෙවියන් ගෙන් ප්‍රතිඥාවක්!

මේ දේව මණ්ඩලයේ ඉන්නේ දුෂිත දෙවි වරු ඉල්ලා අස්විය යුතුයි.. හොරුන් එලවීය යුතුයි..! ඔලිම්පස් කන්දේ අද රණ්ඩු!!

හින්දු දෙවි වරුන් ගේ රන් ආභරණ ගැන පොලිස් පරීක්ෂණ! වත්කම් හෙළි කිරීමට නියෝග!

ඇතීනාගෙ පැපරාසි ෆොටෝව මල්ටි ලෝක කළඹයි!

හෙහ් හෙහ්.. තව මතක් වෙනවා.. ඔය ඇති.. හෙහ් හෙහ්

එතකොට යුනයිටඩ් නේෂන්ස් නැතුව යුනයිටඩ් වර්ල්ඩ්ස් වගේ එකක් තියෙයි.. අර ස්ටාර් වෝර්ස් ෆිල්ම් වල වගේ අමුතු අමුතු ඩයල් ඇවිල්ල රැස්වීම එහෙම තියයි..

සල්ලි කියල දෙයක් ඒ කාලෙට තියෙයි ද? හෙහ් හෙහ්.. සමහර විට පලතුරු යුෂ වලට හොඳ වටිනාකමක් ලැබෙයි..  වැසිකිලි වලවල් රන් ආකර වෙන්නත් පුළුවන්.. කවුද දන්නේ..

ඊට පස්සේ ඉතින් රියලිටි ෂෝස්, එතකොට ඔය මිස් යුනිවර්ස් තෝරන තරඟ එහෙම මරුවට තියෙයි නේද? 

මෙතන දෙවියෝ සහ භූතයෝ ගන්න කිව්වම අපිට ඉන්න 33න් කෝටිය ගැන විතරක් නෙවෙයි ඔය ඉංග්‍රීසි ෆිල්ම් වල ඉන්න පට්ට දෙවිවරු එතකොට දේවතාවියෝ ගැනත් සලකන්න ඕනේ.. 

(ඉංග්‍රීසි ෆිල්ම් ගැන හිතන්න ගියොත් මේක ඉවර වෙන්නේ නෑ.. තම තමන්ගේ වයසේ හැටියට කැමති දෙයක් හිතා ගන්නල...)

ඊට පස්සේ තව මරු මරු ගැජට් එහෙම තියෙයි.. ඔය තෝර් ගේ මිටියේ පොඩි මොඩ්ල්, ඊට පස්සේ ඉතින් ඔය තියෙනවයි කියන නානාප්‍රකාර ආයුද වල චයිනිස් මොඩ්ල් එහෙමත් අපිට ලාබෙට ගන්න පුළුවන් වෙයි..

"අඩෝ මේ බලපන් මේක ... අපෝ ඔය මොකක් ද බන්.. මොන බුත ලෝකෙන් ද ඕක ගත්තේ.. අපේ තාත්ත යක්ෂ ලෝකෙන් මේක අරන් තියෙන්නේ.. මේ.. කුඩු වෙන්න දෙන්නේ.."  ඒ කාලෙට පොඩි උන් ඔය විදියට රණ්ඩු වෙයි..

"මචං අපේ සයිට් එක අර ප්‍රේත ලෝකෙදි ඇක්සස් කරන්න බැලූ බන්... පොඩ්ඩක් බලපන්.. අනේ ඔය නෙට්වර්ක් එකේ මොකක් හරි අවුලක් වෙලා ඇති බන්.. . ඔය ප්‍රේතයෝ ඕකෙන් බඩු ගන්නේ නෑ බන්.. ඕක හෙට හදමු මම දැන් ගෙදර යනවා.. "

"අනේ මන්ද මම මේ ප්‍රොජෙක්ට් එක පටන් ගත්තට කොහොමද අප්පා හොටු වලින් බිල්ඩින් එකක් හදන්නේ.. අපේ කොම්පැනියටත් ඉතින් මේ ප්‍රොජෙක්ට් එකම කරන්න ඕනේ උනානේ.. ෂුවර් එකට ඔය මල පෙරේතයෙක් ගෙන් කුට්ටියක් ලොක්කට හම්බ වෙනවා ඇති.. මට නම් මේ රස්සාව එපා වෙලා තියෙන්නේ.."

"මෙවර අපගේ මහා තරු සම්මානය හිමි වන්නේ... යක්ෂ ලෝකයටද???? බ්‍රහ්ම ලෝකයටද???? ප්‍රේත ලෝකයටද???? නැත්නම් දේව ලෝකයටද....???? තවුතිසාවද? අවීචියද? ඔබේ මනාපයෙන් තේරුණු ජයග්‍රාහකයා මේ විරාමයෙන් පසු!!!!"

අපි වගේ අය ඔය පලතුරු වට්ටියක් දීල, විභාගයක් පාස් කරගන්න , ප්‍රශ්නයක් විසඳ ගන්න ට්‍රයි කලාට ඔය අනිත් රටවල මිනිස්සු නම් ඔය නොපෙනී ඉන්න තාක්ශනේ, එතකොට සෘදියෙන් යන තාක්ශනේ වගේ දේවල් ගැන පරීක්ෂණ එහම කරලා තව අපුරු දේවල් හොයා ගනියි.

සෘදියෙන් යන එකද වඩා හොඳ නොපෙනී ඉන්න එක ද? ඒ කාලෙට ඕවා දැවෙන ප්‍රශ්න වෙයි..

දැනටම ඉතින් ඔය පට්ට ෆිල්ම් එහෙම හදන්නේ ඔය ෆැන්ටසි කතා වලින්..  අපේ රටෙත් දැන් දැන් ඒ විදියේ ෆිල්ම් හැදෙනවා උනාට ඉතින් අපිට ඉන්න දෙවිවරු එච්චර හයි ෆයි සහ ගජමැටික්ස් භාවිතයෙන් තොර හින්ද බලනකොට කිසි ගතියක් නෑ.. අපිට හැබැයි ඔය ආධ්‍යාත්මික ශක්තින් ගැන හොඳ අපුරු නිර්මාණ කරන්න පුළුවන්... 

මේ දේව සංකල්ප සහ අමනුස්ස සංකල්ප මුළු ලෝකෙම මිනිස්සුන්ගේ හිත් වල තියෙනවා. ඒවා ඉතින් හරි හෝ වැරදි කියල වාද කරන එක තේරුමක් නෑ... තම තම නැණ පමණින් තේරුම් ගන්න ඉඩ ඇරලා ඉන්න ඕනේ.. නමුත් ඉතින් ඔය කවුරු උනත් අතේ දුරින් තියාගෙන ඉන්න එක තමයි කරන්න ඕනේ.. එහෙම නැති වුනාම අපිට තියෙන වටිනාම වස්තුව වෙච්ච අපේ නිදහස් චින්තනේට බාධා වෙනවා. මම නම් විශ්වාස කරන්නේ මෙලොව පරලොව දෙකේම දියණුවට අපිට කවද හරි හේතු වාසනා වෙන්නේ අපේ නිදහස් චින්තනය කියල..  මේ සංකල්ප ගැන බොහෝ දේවල් කතා කරන්න පුළුවන් උනත් ඉතින් අන්තිමට අපි විසින් ගොඩ නගා ගත්ත සංකල්පයක් ඇතුලේ අපි හිර වෙලා ඉන්නවා. කවද හරි තමන්ගේ සංකල්පේ හරි හෝ වැරැද්ද දැන ගන්න පුළුවන් වෙන්නේ අර මම කිව්වා වගේ ඔය ලෝක කවද හරි අපිට භෞතිකව අත්දකින්න පුළුවන් වුනාම තමයි. එතකම් ඉතින් ඔය හැමදේම තම තමන් ගේ හිත් වල තියෙන දෘෂ්ටි තමයි.

මට මේ එලෝ කෝටියක් වැඩ අස්සේ මේ එක පාරටම දෙවියෝ භූතයෝ මතක් වුනේ මොකද කියනවනම්.. මම මේ දවස් වල දෙවියෝ සිහි වෙන කටයුතු නිතර කරනවා. ඒ කියන්නේ බාස් උන්නැහේලා ටිකක් එක්ක ගෙයක් හදනවා. ඊට පස්සේ රස්සාවල් හොයන්න ඉන්ටර්විව් යනවා.. ඊටත් පස්සේ ඔය එක එක වැඩ වලට ආණ්ඩුවේ ඔපිස් වලට යනවා එනවා.. ඉතින් මට නිතර දෙවේලේ ඔය අපේ අසල් ලෝක වාසින් ගැන සිහි වෙනවා. 

මේ දවස් වල විද්‍යාවේදී ඔය අපේ විශ්වය වගේම තවත් විශ්ව ගොඩක් තියෙන්න පුළුවන් කියන සංකල්පයත් නැගල යනවනේ.. මම එහෙම ලිපියකුත් කියෙව්වා.. අනිත් එක මේ අපේ විශ්වය කියන්නේ තනිකරම කම්පියුටර් සිමියුලේෂන් එකක් (සිමියුලේෂන් එකක් කියන්නේ සිමියුලේෂන් එකකට.. ඒ කිව්වේ මේ සිමියුලේෂන් එකකට.. හරි නේ..) කියන සංකල්පෙත් තියෙනවා.. වැඩියෙන්ම ආතල් සංකල්පේ තමයි මේ ඔය අපේ දෙවියෝ, බුතයෝ ඔක්කොම ඉන්න විශ්වය කියන්නේ සක්වල දරුවෙකුගේ පාසල් ප්‍රොජෙක්ට් එකක් වෙන්නත් පුළුවන් කියන එක.. හෙහ් හෙහ් හරි ආතල් නේද එහෙම හිතන එක.

ඉතින් මේ පුදුමාකාර විශ්වයේ ඉන්න අපුරු ජීවියෝ වෙච්ච අපිට මේ තියෙන සිනි බෝල තරම් වත් වැදගත් නැති ප්‍රශ්න ටිකෙන් මිදිලා ආතල් එකේ ඉන්න බැරි මොකද කියන එකයි මට තියෙන ප්‍රශ්නේ.. හෙහ් හෙහ්..

අනිත් වැදගත් ම දේ තමයි මට මේ ළඟදී ඔය කියන අපේ අසල් ලෝක වාසියෙක් එක්ක close encounter එකක් වෙච්ච එක.. හෙහ් හෙහ් සෙල්ලන් නෑ ඉතින්..

 ඒ කතන්දරේ ලබන මාසෙට ලියන්න තියා ගන්නම්.. 

(ඔබගේ දේව භක්තියට අපහාසයක් ලෙස ලියුවක් නොවන බව කරුණාවෙන් සලකා විනෝදයෙන් සිටින්න. ස්තුතියි)

A land like no other - නොවේ මෙවන් වින්දනයක් ලොවේ !

  A land like no other යන්න ලංකාවේ සංචාරක කර්මාන්තය ප්‍රවර්ධනය කිරීම පිණිස යොදා ගන්නා වැකියකි. මේ වැකිය ලංකාවට කෙතරම් ගැලපේද යන්න වසර 4කට පසු ස්ථිර පදිංචියට ලංකාවට පැමිණි පසු මට මනාව වැටහී ගියේය. ලංකාව ලස්සන රටකි. එහි දෙකක් නැත. ලෝකයේ මිට වඩා ලස්සන තැන් ඇති බව සැබෑ උවත් ලංකාවේ ලස්සන වෙනස් ය. අපි ගරු කල යුත්තේ අන්න ඒ වෙනසටය.

පැමිණි දිනට පසු දින යන්නට යෙදුනු ගාලු සවාරිය නිසා උණවටුනේ බීච් එක පැත්තේ යන්නට අවස්තාවක් ලැබිණි. ලෝකයේ ලස්සන මුහුදු තිරයක් ලෙස සැලෙකෙන උණවටුන මුහුදු තිරය සැබවින්ම ලස්සනය. වැල්ල තඹ පාටය. රැල්ල කිරි පාටය.සුදු වැලි සහිත නිල්වන් පැහැදිලි ජලය සහිත මුහුදු තීරයන් ලස්සනය නමුත් තඹ පාටට උඩින් කිරි වැනි රැලි නගන වෙරළ ඒ හැමටම වඩා වෙනස්ය. ඒ වෙනස ලස්සනය. එවැනි ලස්සන මුහුදු තීරයන් අවට කුණු දමා අපවිත්‍ර කිරීම  A land like no other යන හැඟීම අප තුල ජනිත කරවයි. (මෙච්චර ලස්සන බීච් එකනේ මේ කුණු දාල විනාස කරන්නේ. අම්මප මෙහෙම රටක් නම් වෙන කොහෙවත් නැතුව ඇති)

තඹ වන් වැල්ලට කිරි වන් රැළි නගන අවස්තාවක්

මට ලංකාවේ ජීවිතය හැම විටම අපුරු ලෙස දැනේ.  එසේ දැනෙන්නට නම් වෙන රටවල් සමග සංසන්දනය නොකළ යුතු යැයි සිතේ. අපේ රට අද තියෙන තැන ඇත්තේ අපි නිසාය. අනෙක් රටවල් ඒ ඒ තැන් වල ඇත්තේ ඒ රටවල වෙසෙන මිනිසුන් නිසාය. අපි කොහොමත් උසස් ශේස්ට ජාතියක් නිසා කෙලසකවත් අනිකුත් මිනිසුන් සමග සංසන්දනය නොකළ යුතුය. 

ලංකාවේ ජීවිතය බෝරින් නැත. මක්නිසාද යත් උදේ පාරට බැස්ස විට හවස ගෙදර එනකම් නොයෙක් ආකාරයේ ත්‍රාසජනක අත්දැකීම් ලැබෙන නිසාය. ගානට පිළිවෙලකට නීතියට අනුව පාරේ යන විට කිසි ගතියක් නැත. බොහෝ විට ගමන එපාවෙ. නමුත් ලංකාවේදී We drive like real men ලෙස ලොවෙත් නැති විදියට වාහන එළවීම ජිවිතයේ ඇති ඒකාකාරී ගතිය, ගමනේ ඇති විඩාව නැති කරයි. ඔබට කාට හෝ කුණු හරුපෙන් බනින්නට අවශ්‍ය නම් ඕනෑම වෙලාවක එය කල හැකිය. ලේ වතුර වී අමුතු ත්‍රිල් එකක් ගැනීමට අවශ්‍ය නම් අවශ්‍යය වන්නේ තප්පර කිහිපයකි. වෙනත් රටවල මිනිසුන් සල්ලි ගෙවා තීම් පාර්ක් වල දී ලබා ගන්නා ත්‍රිල් නොමිලේ අපට ලැබේ. හොරා පොලිස් වැනි විනෝද ජනක ක්‍රීඩා මතක් කරමින් නීති කැඩීම් කිසි ගානක් නැතිව කල හැකිය. වැදගත් වන්නේ අපේ ගමන යාම පමණි අනෙකාගේ ගමන් අපට අදාළ නැත. ලංකාවේදී mind your own business කියන්නේ අන්න එහෙම ඉන්න එකටය. 

ආගමික අතින් ලොවේ ඉදිරියෙන්ම අප සිටින්නේ  මන්දැයි මට පසුගිය දිනෙක වැටහී ගියේය. අපට පිනක් කිරීමට අවශ්‍ය වන්නේ තත්පර කිහිපයකි. තත්පර කිහිපයක් ඉවසීමෙන් ජිවිත බේරා ගත හැකිය. අනෙකාට පාරේදී මොහොතක් ඉඩ දීමෙන් අනුන්ගේ සිත් සතුටු කර මහත් පිනක් ලැබිය හැකිය. කඩවල් වලදී දැලි කුණු, දාඩිය, හොටු ආදිය තැවරුණු අතින් අල්ලා ලබාදෙන කෙටි කෑම වර්ග කෑමෙන් අපිට අල්පේච්චතාව පුරුදු පුහුණු කල හැකිය. අවශ්‍ය නම් පිළිකුල් භාවනාව දක්වා කඩය තුලදීම අපගේ සිත පුරුදු කල හැකිය.  බඩුවක් ගැනීමට කඩයට ගිය විට උපේක්ෂාව අත්‍යාවශ්‍ය වේ. හොම්බට අනින්න හිතෙන සිතිවිලි උපේක්ෂාවෙන් දරා ගැනීමට වෙන රටවල මිනිසුන්ට හැකි වේ යැයි මා සිතන්නේ නැත. ඔවුන් අනිවාර්යයෙන් කස්ටමර් සර්විස් ගැන පැමිණිලි කර අනවශ්‍ය ප්‍රශ්න ඇති කරගනු ඇත. නමුත් අපි ඉවසීමෙන් උපේක්ෂාවෙන් සියල්ල දෙස බලා අපේ වැඩේ කරගෙන මාරු වී යන්නෙමු. 

ජෛව විවිධත්වය අතින් ලංකාව ඉතා පොහොසත්ය. එහි දෙකක් නැත. හෝර්ටන් තැන්නේ ඇති සුන්දරත්වය වෙන කොහේදිවත් අත්විදිය හැකි යැයි මම සිතන්නේ නැත. මම ලංකාවේ වඩාත්ම කැමති තැන් ගැන කල්පනා කලහොත් එහි පළවෙනි තැන හපුතලේ අපේ තාත්තාගේ ගෙදරට යන පාරටත් දෙවනි තැන හෝර්ටන් තැන්නටත් ලැබේ. වසර 5-6 කට පසු හෝර්ටන් තැන්නේ ඇවිද අපුරු අත්දැකීමක් මෙවර ලබා ගත්තෙමි. ඒ බේකර්ස් ඇල්ලේ සිට ලෝකාන්තය බලා නැවත ප්‍රධාන පිවිසුමට එන තුරු එක දිගට වැස්සේ තෙමිමට අවස්තාව ලැබීමයි. දැඩි ලෙස පොලිතින් වාරණය කරමින් අනගි සේවයක් කරන හෝර්ටන් තැන්නේ කාර්ය මණ්ඩලයට එහි ස්තුතිය ලබා දිය යුතුය. ගමනක් බිමනක් යන විට කුඩයක් රේන් කෝට් වැනි දේ සුදානම් කර නොගෙන ඕනෑම දේකට එඩිතරව මුහුණ දීමට කුඩා කල සිට අප පුරුදු පුහුණු වී ඇති බැවින් මෙවැනි අත්දැකීම් අපට ලැබුනත් බොහෝ දියුණු යැයි සම්මත රට වල සිටින රොබෝවන් වැනි මිනිසුන්ට නව තාක්ෂණයෙන් කාලගුණය ගැන සලකා ගමන් බිමන් නියමිත වෙලාවට සැලසුම් කර මෙලෝ රහක් නැති ලෙස ගමන් බිමන් යාම නිසා බොහෝ අපුරු දේ අහිමි වී ඇත. අප අන් රටවල් සමග සංසන්දනය නොකළ යුත්තේ එබැවිනි. හෝර්ටන් තැන්නේ මහ වැස්සට අහු වෙනකොට තියෙන ආතල් එක වෙන කොහේදිවත් ගන්න බෑ මහත්තයෝ ලෙස අපට බය නැතිව උන්ට කීමට හැකි වන්නේ එබැවිනි.

සුන්දර හෝර්ටන් තැන්නේ ෆොටෝවක්

ලංකාවට පැමිණ දැන් මාසයක් පමණ ගෙවී ඇත. පසුගිය මාසය පුරාවට විවිධ කටයුතු රැසක් කර ගැනීමට හැකි වූ අතර තවමත් රැකියා විරහිත ආතල් එක විඳිමින් සිටිමි. "දැන් නම් ඔය ඇති හිටියා නේද " යනුවෙන් සැරින් සැරේ එන අවවාද, අනුශාසනා ගැන සීරියස් විදියට සිතීමට කාලය පැමිණ ඇත. හරි හමන් අන්තර ජාල පහසුකමක් නැති වීම තවමත් උග්‍ර ප්‍රශ්නයක් වී ඇත. ඩේටා යනු වැදගත් ගරු කටයුතු දෙයක් බව මට තේරුම් ගියේ ලංකාවට පැමිණි පසුවය.

ලංකාවේ ජීවිතය තවමත් එපා වී නැත. මැලේසියාව මතක් වන්නේ කඩවලින් බඩු ගන්නට ගිය විටය. මේ රටේ තියෙන බඩු වල ඇතුලේ රත්තරන් තියෙනවාදැයි හිතෙන තරමට බඩු බොරු ගණන් ය. ඒවා ඉතින් කොහෙත් එහෙමය. මැලේසියානුවන් කොයි වෙලෙත් උන්ගේ රටේ බඩු ගණන් යැයි විස්සෝප වෙති. ඇමරිකාවේද වැඩි වෙනසක් තිබිය නොහැක. ඕවා ගැන මම කවදාවත් වොරි වන්නේ නැත. වයිෆා ගේ කන්කරච්චල් ඉවසීම ඇර වෙන කිසි අවුලක් නැත. මෙලොව වෙසෙන කොයි වයිෆාත් එසේම බැවින් ඒ ගැන ද එච්චර සිතිය යුතු නැත.

රට සිටින අයට ලබා දුන් බදු සහන ගැන පසුගිය දිනවල ලොකු ප්‍රචාරයක් ගිය බව ෆේස්බුක් එකෙන් නිවුස් බලන ඔබ සැම දන්නවා යැයි සිතමි. ඒ බදු සහනය ලැබෙන්නේ මෙසේය. ඔබ වසරකට දවස් 365ක්වත් අවම වශයෙන් පිට රට සිටිය යුතුය. බැරි වෙලාවත් සතියක් දෙකක් එහෙ මෙහෙ උනොතින් ඔබ වසර 10ක් රට සිටියත් ඒ බදු සහන ලැබෙන්නේ නැත. රේගුවේ මහත්තුරුන් ගානට ඒ නොසිටි කාලය ගණන් හදා ඔබට නියමිත බදු මුදල් අය කරගන්නවා ඇත. රට සිටි කාලය ඔවුනට වැදගත් වන්නේ අන්තිම අවුරුද්දේ පමණි. ඉතින් මගේ අවවාදය රේගුවේ මහතුන් සමග විශේෂ ඇයි හොඳයියක් පයිරු පාසානමක් ඔබට නැති නම් සහ කවදා හෝ ලංකාවට ඔය මොනවා හරි බඩු ටිකක් අරගෙන එන්න සිතා සිටිනවානම් අන්තිම අවුරුද්දේ පණ ගියත් ලංකාවට පය නොගැසිය යුතු බවයි.  නමුත් ඉතින් මේක ශ්‍රී ලංකාව කියන ඔප්ෂන් එකත් ඔබට ඇති බවත් මතක තියාගත යුතුය.

ලංකාව යනු ඉතින් රමණිය, මරණිය, සෝබමාන කුණු පිරුණු රටකි. ඒ රටේ ඉපිද හැදුනු වැඩුණු අපිට ඉතින් හත් වෙනි දෙව්ලොවට ගියත් නැවත ලංකාවට ඇවිත් එහි ජිවත් වීමට ඇති කැමැත්ත වැළැක්විය නොහැකි යැයි මට සිතේ.

බ්ලොග් ලිවිම කියවීම නැවත යතා තත්වයට පත්වන්නේ මට ජොබ් එකක් ලැබුණු පසුව බව සඳහන් කල යුතුය. මක්නිසාද යත් රස්සාවක් නැතිව ගෙදර සිටින විට කොම්පියුටරයක් බධාගෙන සිටීමේ නරක පුරුදු අපිට උපතින්ම පිහිටා නැති බැවිනි. 

මැලේසියාව කෙටියෙන් - Glimpse of Malaysia

     මැලේසියන් ජිවිතයට අවුරුදු 4ක් පිරීමට ආසන්න වී ඇත. ජීවිතය ගලාගෙන යන හැටි අපුරුයි කියා සිතෙන්නේ කිසිදිනෙක පිටරටක වැඩ කිරීමට හෝ පදිංචියට කිසිදු කැමැත්තක් නැතිව සිටි මා දැන් මේ රටේ සිව් වසරක් ගෙවා ඇති බව සිතෙන විටය. මම නම් මෙහෙමයි, මම නම් මෙහෙම වෙන්නේ නෑ යනුවෙන් සිතා සිටීම හරිම විහිළු සහගත දෙයක් බව මගේ කුඩා මොළයට මේ වනවිට වැටහී ඇත.

කොහොමද ඔහේ ජිවිතේ යනුවෙන් අසන අයට මගේ පිළිතුර ඔන්න ඔහේ ඉන්නවා හෝ මෙලෝ රහක් නෑ යනුවෙන් බොහෝ විට ආරම්භ වේ. ඒ මට උපතින්ම ලැබී ඇති සහජ හැකියාව ඔහේ ඉඳීම නිසා හෝ රස දැනීම පිලිබදව ඇති පොඩි අවුලක් නිසා විය හැකිය.  කෙසේ හෝ ඉතින් අවුරුදු 4ක් ගෙවා දමා ඇත. 

මැලේසියන් ජීවිතය ගැන මට වඩා අත්දැකීම් ඇති සහ ඇසු පිරු තැන් ඇති බොහෝ අය මේ අවකාශයේ සිටී. මගේ සත දෙකත් ඉතින් මෙසේ ලියා තබමි.

ඔබ කෙදිනකවත් මැලේසියාවට පැමිණ නැත්නම්, ඇවිත් ගියාට පාඩුවක් නැති, පහසුවෙන් සහ අඩු වියදමකින් පැමිණිය හැකි රටක් නිසා පොඩි රවුමක් දමා යාමට ඉතා සුදුසු රටකි.

මම මැලේසියාවට පැමිණීම හා පහුගිය අවුරුදු 4 තුල විටින් විට ආගිය තැන් ගැන බ්ලොග් සටහන් කිහිපයක් ම ලියා ඇත. ඒ සියලු දේ අතරින් මගේ සිත් ගත් දේ සහ මේ ජීවිතය නීරස වීම ගැන ඔන්න ඔහේ ලියා තැබීම සුදුසු යැයි සිතමි.

ලංකාවද මැලේසියාවද යනුවෙන් සිතා බලනවිට නිතැතින්ම මට ලංකාව හොඳ වේ. හේතුව මෙය යැයි කීමට නොහැකි හොඳ කමක් ලංකාවේ ඇත. ඉතින් මැලේසියාවට වඩා මට ලංකාව හොඳය. නමුත් ලංකාවට වඩා මැලේසියාව හොඳ වන බොහෝ හේතු සාධක ඇත. තවමත් සංවර්ධිත රටක් ලෙස නිල වශයෙන් නම් වී නොමැති නමුත් භෞතික වශයෙන් සෑහෙන දුරට සංවර්ධය වී ඇති බැවින් ඒ සමග ලැබෙන පහසුකම් අතින් ලංකාවට වඩා බොහෝ ඉදිරියෙන් මැලේසියාව සිටී. ප්‍රධාන වශයෙන් වෙසන ජාතින් තුන් වර්ගයේම මිනිසුන් තුල බොහෝ ආචාරශීලි ගුණධර්ම ඇති අතර, වැඩි කලබලයකින් තොර සෞම්‍ය මිනිසුන් ලෙස මට දැනේ. මැලේ, ඉන්දියානු සහ චීන ජන වර්ග වලින් ප්‍රධාන වශයෙන් සමන්විත මැලේසියානුවන් ගෙන් මැලේ ජාතිකයින් ප්‍රියමනාප, මිත්‍රශීලි, කම්මැලි ගති ලක්ෂණ ඇති මිනිසුන් ලෙස හිතෙන අතර, ඉන්දියානුවන් කොහේ සිටියත් ඉන්දියානු ගති ලක්ෂණම පෙන්නුම් කරයි. සල්ලි කාර, වැඩ කාර,  උද්දච්ච චීනුන් නිසා මේ රට මෙලෙස දියණු වී ඇති බව සත්‍යයක් නමුත් චීනුන් සමග ගනුදෙනු කිරීම නම් ඉතා අමාරුය. මම මැලේ මිනිසුන්ට කැමතිය. චීනුන් අප්‍රිය වී ඇති අතර, ඉන්දියානුවන් සමග ගනුදෙනු අතේ දුරිනි.

දේශගුණිය අතින් ලංකාවට සමාන නමුත් ලංකාව වඩා සුවදායක බව සිතෙයි. මම දන්නා පරිදි රටේ ඉතිහාසය පෘතුගීසි, ලන්දේසි ඉංග්‍රීසි ආක්‍රමණ සහ ඊට මදක් එපිට කාලයක් තෙක් ලියවී ඇති අතර මම වැඩි දුරටත් ඒ ගැන සොයා බලා නැත. මේ අවුරුදු 4ටම ජාතික කෞතුකාගාරයට යාමට නොහැකි වීම කනගාටුවට කරුණකි.

ගත කල කාලය ඇතුලත මැලේසියාවේ 3න් කොනක ඇති බොහෝ ප්‍රසිද්ධ ස්ථාන දැක බලා ගැනීමේ අවස්තාව හිමිවීම නිසා ආයේ බලන්න ඉතිරි වී ඇත්තේ නැගෙනහිර කොනේ ඇති දුපත් කිහිපයක් පමණි.  ඒ ඒ ගමන් ගැන සටහන් කිහිපයක් ම දැනටමත් ලියා ඇති බැවින් වැඩි දුරට ඒ ගැන ලිවීමෙන් පලක් නැත.

මැලේසියාවේ රජයට සම්බන්ධ තොරතුරු තාක්ෂනය පිළිබඳව  ජාතික පර්යේෂණ සහ සංවර්ධන ආයතනයේ ප්‍රධාන ව්‍යපෘති දෙකක මේ වන විට මමත් මගේ බිරිඳත් වැඩ කර ඇත. අප දෙදෙනා ගෙවුණු පසු ගිය අවුරුදු 4ටම  24x7 එකටම සිටියා යැයි කීම වඩා නිවැරදි වන්නේ මේ ගත කල අවුරුදු 4ම එකම ප්‍රොජෙක්ට් වල එකම මොඩියුල් වල එකට වැඩ කිරීම නිසාය. අප දෙදෙනාට එක ළඟ මේස පුටු ලබා දීමට මේ මිනිසුන් හැම වෙලේම කාරුණික වූ බව නොකියාම බැරිය.

මුල් අවුරුදු දෙක මැලේසියානු මුදල් අමාත්‍යංශයේ ව්‍යපෘතියකත් ඊළඟ අවුරුදු 2ක සෞඛ්‍ය අමාත්‍යංශයේ ව්‍යපෘතියකත් වැඩ කිරීමේ අවස්ථාව අපට හිමිවිය. රටක් වශයෙන් සැලසුම් සහගතව ඔවුන් ක්‍රියාත්මක කරන ව්‍යාපෘති සහ විදෙස් දැනුම සිය රටේ දියුණුව වෙනුවෙන් යොදා ගැනීමත්, වසර 2020 වනවිට මැලේසියන් තාක්ෂණික යෝධයින් (Tech Giants)  බිහි කිරීමේ අරමුණත් ඇතිව ඔවුන් කරන මේ ව්‍යපෘති වලින් ඉගෙන ගැනීමට බොහෝ දේ ඇත. ලංකාවේ ICTA ආයතනය හා සමානව මැලේසියානු රජයට අවශ්‍ය තාක්ෂණික ව්‍යපෘති සිදු වන්නේ මේ ආයතනය හරහාය. නමුත් මම දිනක් මේ ආයතනයේ CTO හමුවූ විට ලංකාවේ ICTA ආයතනය ගැන දැනුවත් දැයි විමසු විට එහෙම ආයතනයක් ගැන කිසි දෙයක් නොදන්නා බව පැවසුවේය. ඇත්තටම නම් අපිට මොවුන්ගෙන් ඉගෙන ගත හැකි දේ බොහෝය. ඔවුන් ඒ සඳහා උදව් උපකාර කිරීමට පවා කැමති වනු ඇත. ඒවා ඉතින් ලොක්කන්ගේ වැඩය.

ගෙවී ගිය අවුරුදු 4ම එකම බොසෙක් යටතේ වැඩ කිරීමේ අවස්ථාව අපට හිමිවිය. ඇඟ පුරාම මොලේ තියෙන හැකර කටක් ඇති වැඩ කාර චීන බොසා සහ ඇල්වතුරත් නිවලා බොන හරිම අහිංසක නමුත් දැනුමෙන් ලොක්කාටත් උගන්නන තවත් චීන සහෝදරයෙකුත් අප සමග හැමදාම එකට වැඩ කළේය. ඔවුන් දෙදෙනා සැබවින්ම දක්ෂයින් වන අතර නොමසුරුව ඒ දැනුම තමන්ගේ කණ්ඩායමට ලබා දීමටත් ඔවුන් කාරුණික වීම සඳහන් කල යුතුය. ඔවුන් අප ලවා වැඩ කර ගත්තා සේම, නිසි ලෙස සිය වගකීම ගෙන අවශ්‍ය වෙලාවේදී ව්‍යාපෘතියේ සාර්ථකත්වය වෙනුවෙන් මැදිහත් වීම අගේ කල යුතුය.  පර්ෆෙක්ෂනිස්ට් කෙනෙකු වූ බොසා සමග වැඩ කිරීම අභියෝගයක් වූ බොහෝ දිනයන් අවසන් වුයේ ඌට හොම්බට දෙකක් දෙන්න සිත් වීමෙනි නමුත් ඒ හැම දිනම ඉගෙන ගත් දේවල් ජිවිත කාලයටම වැදගත් ය. බොසා දකින විට හොම්බට අනින්නට හිතුනත් ඌ කෙරෙහි ගෞරවයක් හැමදාම සිතේ ඉතිරි වී ඇත.

රැකියාවට එන්නට පෙර බොහෝ දේවල් ගැන හොයා බලා එන්නම් වාලේ එන්නේ නැතුව අපිට අවශ්‍ය පරිදි සියල්ල සුදානම් කරගෙන පැමිණීම නිසා මෙහි ජීවිතය සුවදායි ලෙස ගලා ගියේය. ආපු හැටි ගැන සටහනක් මෙහි ඇත.   රැකියාවේ තිබුණු අපහසුකම් සහ කාලයක් යන විට ඇති වන නීරස ගතිය හැරුණු කොට වෙන අවුලක් තිබුනේ නැත. කොහොමත් ගෙට වූ චරිතයක්  නිසා වැඩි සමාජ ආශ්‍රයක් නැතිව ඉතාම හිතවත් මිතුරන් කිහිප දෙනෙකුට ආශ්‍රය සිමා වීම නිසා සමහරවිට ඒ නීරස බව වැඩි වන්නට ඇත. නමුත් මම එසේ හිඳීමට ප්‍රිය කරමි. කෙතරම් සැප පහසුකම් තිබුනත් හිත පවුලේ අය සහ නෑ හිත මිතුරන් ගේ ඈත් වී ජිවත් වීම කාලයක් යන විට එපා වේ. සැපක් ලෙස දැනුනත් එය අමුතුම ආකාරයේ දුකකි.

ඔය නීරස ගතිය දුරු කර ගැනීමට සෑම සති අන්තයකම ෂොපින් මෝල් ගානේ කරක් ගැසුවද අවසානයේ සිදුවුයේ ෂොපින් මෝල් ද එපා වී යෑමය. කම්මැලි කම යන්නට තවත් නානාප්‍රකාර දේවල් කරන්නට පටන් ගත්තා වුවද ටික කලකින් සියල්ල එපා වී අමුතුම ආකාරයේ හොල්මන්ද පොල්කොළ ගතියක් සහිතව බොහෝ දින ගෙවී ගියේය. චීන නංගි කෙනෙක් සමග පුල් එකට බැස පිහිනීමට ඉගෙන ගැනීම ඔය අතර සිදුවූ වැදගත් වැඩකි. ආකිමිඩිස්ට යුරේකා කියන්නට උදව් වූ පරිදි ජබොස් ගා පුල් එකට පනින්නට පමණක් දැන සිටි මට දැන් යාන්තමට එගොඩ මෙගොඩ පිහිනා ගැනීමට ඒ නංගි උදව් උපකාර කළේය. රස්සාවෙන් ඉගෙන ගත් දේ හැර ජිවිතයට වැදගත් යමකට අලුතින් ඉගෙන ගත්තේ එපමණකි.

අප දෙදෙනාගේම පවුලේ අයත් සමග කිහිප විටක් මැලේසියාවේ විවිද ස්ථාන වල සංචාරයට අවස්තාව ලැබීමද, ලංකාවේ උදව් අවශ්‍ය කිහිප දෙනෙකුට නොමසුරුව උදව් පදව් කිරීමේ අවස්තාව ලැබීම ද රට සිටීමෙන් ලැබුණු අනෙක් ප්‍රයෝජන වේ. පිට රටක වැඩ කර අත්දැකීම් ලබාගැනීම, ලෝකයේ විවිධ රට වල ඇවිද ලෝකය කොතරම් විව්ධාකාරදැයි දැක බලා ගැනීම අපුරු වැඩකි. උපන් රටට ලැදි වීම නොවැලැක්විය හැකි දෙයක් වුවත්, උපන්දා සිට මැරෙන තුරු උපන් රටට වීම අනුවණකමක්  යැයි සිතේ. මට කෙදිනකවත් ලංකාව ගැන දුකක් කනගාටුවක් මේ රටේ සිටින විට ඇති නොවිනි. මන්දයත් මිනිසුන්ගේ ජිවන අරගල ලෝකයේ කොහෙත් එක හා සමාන බැවිනි. එකම දේ සමහර රටවලදී වඩා පහසුවෙන් ඒ අරගලය කිරීමට හැකි වීම පමණි. ලංකාවේ ජීවිතය සුවපහසු නැති වුවද එය එතරම්ම අපහසු යැයි ද මට නොසිතේ. ඉතින් වැඩි සැපක් යටතේ වුවද විඳින්නේ දුකක් නම් විඳින සැප මදක් අඩුවීම එතරම් ගැටලුවක් නොවේ. (මේවා ඉතින් තියරි පමණි. ගෙදර උන්දෑගේ කතන්දර අසා සිටිය යුතුය)

ඉතින් මැලේසියන් ජීවිතය ඔය ආකාරය. මේ අතරේ ඉන්න ඉන්න ගමන් ගත් පින්තුර ටිකක් දමා සටහන අවසන් කරමි. නැවත බ්ලොග් බැලීමට ලිවීමට හැකි වන්නේ මේ සියල්ල නිමාකොට ජිවිතයේ මැලේසියන් පරිච්චේදය නිමා කොට ලබන සතියේ ලංකාවට පැමිණි පසුය. ලංකාවේ ජීවිතය යටතේ වැඩිපුර යමක් ලියවේ යැයි සිතමි.

මැලේසියාවේ පළමු වසර දෙක ගෙවී ගිය මුදල් අමාත්‍යංශය. මැලේසියානු රාජ්‍ය සේවකයෝ ද 9ට විතර පැමිණ, පැය දෙක තුනක් කා බී 4.30 වෙනවිට සෙමින් මාරු වන ජනකොටසක් බව මෙහිදී අපි ඉගෙන ගත්තෝය.

මුදල් අමාත්‍යංශ ගොඩ නැගිල්ලේ ඇතුලත සිට ගත් පුත්‍රජයා නගරයේ පැනොරාමාවක්. පුත්‍රජය නගරය ගැන ලිවීමට සිතා සිටිය මුත් එය ඉටු නොවිණි. පසුව ලියමි.

පුත්‍ර ජයාවේ ඇති ප්‍රධාන මුස්ලිම් පල්ලිය.

ඔබ සැම අදුනන පෙට්‍රොනා කුළුණු

දිනෙක ඉර බැස යන වෙලාවක. මැලේසියාවේ වඩාත් ම සිත් ගත් දෙය වන්නේ සැම තැනකින්ම විසල්ව පෙනෙනා අහස සහ මෙවැනි තේජාන්විත ඉර බැසයාම්ය. අප සිටි කොන්ඩෝවට ඉතා අපුරු ලෙස මේ ලෙස ඉර බැස ගියේය.

කැමරන් හයිලන්ඩ්ස් නමින් හඳුන් වන මැලේසියානු කඳුකර තේ වගාවක්. අපගේ සුප්‍රසිද්ධ බ්ලොග් කරුවෙකු සමග ගිය ගමනක්දි ගත් පොටෝවකි. ඒ මහතා දැන් පේන්නට නැත.

චීනුන් ද බෞද්ධයෝය. නමුත් ඔවුන් අපට වඩා වෙනස් ය. ඒ වෙනසට මම කැමතිය.

මැලේසියාව ලංකාවට වඩා දියණු වන්නේ මේ ලෙසය.

ලංකාවී දුපතේදී වැස්සට හසුවූ උකුස්සෙක්.

අනේ මෙවැනි ලස්සන විදි චිත්‍ර ලංකාවේ නොඅදින්නේ ආණ්ඩුවෙන් උදව් උපකාර නොලැබෙන නිසා දැයි මට සැමදා සිතේ.

සැබෑ ආදරය ටැබූ ද විය හැකිය

              සැබෑ ආදරය හරි අපූරු විදියට අපිට හමු වෙනවා. ගොඩක් වෙලාවට ඔය හමුවෙන ආදරය තේරුම් ගන්න අපිට තේරෙන්නේ නෑ. සැබෑ ආදරය නම් මෙන්න මෙහෙමයි කියල අපේ සමාජය අපිට උගන්නල තියෙන රාමු වලින් එහාට ආදරය දකින්න අපිට නොහැකි වෙලා තියෙන එක හරිම අපරාදයක්. රාමු වලින් තොර වෙච්ච කුඩා දරුවන්ගේ ආදරය අපිට කිසි අඩුවකින් තොරව දැනෙන්නත් අනෙකුත් බොහෝ සම්බදතා  වලදී විවිධ කොන්දේසි වලට අනුකුලව ආදරය අපිට දැනෙන්නෙත් හේතුව මේ අපි හිර වෙලා ඉන්න රාමු නෙවෙයි ද?

yin yang සංකේත දෙකක් අතර දන්වැලකින් බැඳුනු රතු පාට හදවතක පින්තුරයක්

ළමා කාලයෙන් පස්සේ අපේ හිත්වල තියෙන ආදරය හෙමින් හෙමින් වෙනස් වෙන හැටි හරි පුදුමයි. ළමා කාලයේදී අනිත් අය ගැන අපේ හිත්වල තියෙන ආදරය හරි සිම්පල්. සුළු දේකට මහ මෙරක් තරම් ආදරේ වෙනවා. පුංචි ටොපියක්, නැත්නම් පුංචි සෙල්ලම් බඩුවක් නිසා හිතේ ඇතිවන සතුට නිරායාසයෙන්ම ආදරයක් බවට පෙරළෙනවා. ටික වෙලාවකින් ඕක ගානක් නැති වෙලා යන එක ඇත්ත. හැබැයි ඒ ඇතිවන ආදරේ හරිම ඔර්ජිනල්. 

පස්සේ පස්සේ පුංචි  කෙල්ලක් හෝ පුංචි කොල්ලෙක් ගැන අපේ හිත් වල ඇතිවන ක්‍රෂ් එක මට හිතෙනවා ඔර්ජිනල් කියල. හැබැයි ඒ වෙද්දී ටික ටික කන්ඩිෂන් වෙලා තියෙන අපේ හිත ඒ ඇතිවෙන ඔර්ජිනල් හැඟීමට ඉඩ දෙන්නේ නෑ. පුංචි උනත් වටෙන් පිටෙන් ඇහිලා දැනිල තියෙන දේවල් එක්ක ඒ ආදරේ සංසන්දනය වෙනවා. සුන්දර මතකයන් විතරක් ඉතිරි කරලා ඒ ක්‍රෂ් ක්‍රෑෂ් වෙලා යන්නේ අපේ හිතේ ඇතිවන ඔරිජිනල් ආදරේට වඩා වට පිටාවෙන් ලැබිච්ච කන්ඩිෂන් වෙච්ච මනස බලවත් වෙන නිසා. 

එතනින් පස්සේ ආදරේ කියන්නේ තනිකරම සමාජීය දෙයක්. සමාජයෙන් ඉගෙන ගෙන තියෙන, උදේ හවස මාධ්‍ය වලින් ඔළුවට දාන අනුන්ගේ ආදරයෙන් අපි අපිට හරි යන ආදරය හොයන්න දඟලනවා. ඔය අනුන්ගේ රාමු අස්සෙන් අපිට ඕනේ කරන ආදරය හොයාගෙන යද්දී අපිට ලැබෙන අපුරුම තෑග්ග තමයි විවිධාකාර අත්දැකීම්. සමහර විට මුළු ජිවිතයම රසවත් කරන්නත්, එහෙම නැත්නම් මුළු ජිවිතයම මහා වේදනාවකින් පිරිච්ච විඳවීමක් කරන්නත් ඔය අත්දැකීම් වලට පුළුවන්. ඒ වේදනාවන් ලෝකයම රසවත් කරන අපුරු කලා නිර්මාණ වෙන්නත් පුළුවන්. මට හිතෙන විදියට සහ මගේ අත්දැකීම් වලින් නම් අපිට හරියන ඔර්ජිනල් ආදරය අපිට හම්බවෙන්නේ අපි ඔය තරුණ කාලේදී අනිත් අය කියන හෝ අනිත් අයගේ රාමු අස්සෙන් ආදරය හොයනකොට නෙවෙයි. අපි අපේ අවංක ස්භාවයෙන් අපි අපිම වුනාම තමයි ඒ හරියන කෙනා අපිට ලැබෙන්නේ. එහෙම හම්බවෙන ආදරය හැමදාම තියෙනවා. අමුතුවෙන් තියාගන්න දෙයක් නෑ.

එහෙම හම්බ වෙන ඒ ආදරය ඇතුලේ තියෙන අපුරු රස විඳින්න පුළුවන් වෙන්නෙත් අපිට ඒ හමුවෙන කෙනා ව පිටින් දාන රාමු වලින් තොරව ඒ පුද්ගලයාගේ සැබෑ ස්වරුපයෙන් දකින්න පුළුවන් නම් විතරයි. සමාජ රාමුවක් ඇතුලෙන් දකින්න ගත්ත ගමන් ආදරය දිය වෙලා යනවා. අපිට හමු වෙච්ච ඒ පුද්ගලයාගේ තියෙන සමහර පුංචි දේවල් අපිට මිස් වෙනවා.  මේ ලෝකේ ඉන්න හැම කෙනෙක්ම අනන්‍ය වෙච්ච චරිත. ඉතින් ඒ අනන්‍යතා අපිට දකින්න පුළුවන් නම් ඒ මිනිස්සු කොච්චර අපුරු චරිතද කියල හිතෙයි. හැබැයි තව කාගේ හරි මතයක් තුලින් මිනිස්සුන්ව මනින තාක් අපිට ඒ අනන්‍ය බව දකින්න බෑ.

ආදරය ඇතිවෙන්න ඕනේ ගැහැණු පිරිමි, පිරිමි ගැහැණු අතර විතරද? ගැහැණු ගැහැණු, පිරිමි පිරිමි ආදරය ගැහැණු පිරිමි ආදරයට වඩා අඩු වෙන්නේ කොහොමද? අපි නොදකින, නොසිතන ඒ පැති අපි ටැබූ විදියට සලකල මග ඇරලා දාල තියෙනවා. ගස් වැල් තුල ආදරය තියෙනවා. සොබා දහමේ ආදරය තියෙනවා. සතා සීපාවා තුල ආදරය තියෙනවා. අපි ඒ ආදරයට හරිම සංවේදියි. හැබැයි අර ටැබූ ආදරයට අපි අසංවේදියි.

අපි බොහෝවිට ආදරය සහ බැඳීම පටලවාගෙන ඉන්නේ. ආදරය තියෙන්න බැඳීමක් තියෙන්න ඕනේ නෑ. බැඳීම තද වෙන්න වෙන්න ආදරය අඩු වෙනවා.  බැඳීමෙන් දුක වැඩි වුනාට ආදරයෙන් දුක අඩු වෙනවා. ආදරය බැඳීමක් කර ගන්න ගියාම දුක වැඩි වෙනවා.  බැඳීමෙන් තොර ආදරය හරිම අපුරුයි. ආදරය කියන්නේ බැඳීමක් කියල විතරක් අපේ ඔළුවට දාල තියෙන නිසා අපිට ආදරයේ සහ බැඳීමේ වෙනස තේරුම් ගන්න අමාරුයි. අපිට කාගේ උනත් පොඩි ළමයෙක් දැක්කම හරි ආදරයක් ඇති වෙනවා. නමුත් අපි ඒ ළමයට බැඳිලා නෑ. හැබැයි කිසිම හේතුවක් නැතිව ආදරයක් ඇතිවෙනවා. හැබයි ඒ හැඟීම වැඩිහිටියෙක් කෙරෙහි එහෙම ඇති වෙන්නේ නෑ. වැඩිහිටියෙක් ගැන එහෙම ආදරයක් ඇති වෙන්නේ බොහෝ විට කුමක් හෝ බැඳීමක් නිසා. අපිට වැඩිහිටියෝ පව් කියල හිතුනට එයාලට ආදරේ හිතෙන්නේ හරි අඩුවෙන් සමහර විට රුපය නිසා වෙන්න ඇති.

ආදරය ගැන මේ සටහන ලියන්න හිතුනේ දැනට මාස කිහිපයකට කලින් බලපු අපුරු චිත්‍ර පටියක් නිසා. බාගෙට ලියල දාල තිබිච්ච එකක් ඉවරයක් කරලා දාන්න හිතුනා. චිත්‍ර පටිය ගැන යමක් නොකියාම බෑ. නමුත් කතාව ස්පොයිල් නොකර ඒ ගැන කතා කරන්නත් බෑ. කොහොම වුනත් තරුණ යුවලක් අතර ඇතිවෙන ආදරය සහ ඒ ආදරය කොච්චර දුරට යනවද කියල මේ කතාවෙන් කියවෙනවා. සැබෑ ආදරය ටැබූ ද විය හැකිය කියල මට හිතුනේ ඒක බලල ඉවර වුනාම.

චිත්‍ර පටියේ නම The Danish Girl බලල තියෙන අය ඔයාලට දැනුන අදහස කියන්න. නොබලපු අය හොයාගෙන බලන්න. ආදරයේ සියුම් තැන් කොච්චර තියෙනවද කියන එක හිතල බලන්න හිතෙයි.

The Danish Girl චිත්‍ර පටයේ ප්‍රචාරක පෝස්ටරයක්

මේ තියෙන්නේ මේ අදහස ගැන මිට අවුරුදු 6-7කට කලින් මම ලියපු සටහනක්.  මේ වගේ අදහස් ගැන හිතල බලන්න පුරුදු පුහුණු කරපු අපුරු ගුරුවරු ටිකක් මට හිටියා. ටිකෙන් ටික යාන්ත්‍රික වෙලා ගිහින් දැන් ඔළුවෙන් ඒ අදහස් වේලිලා ගිහින්. නැවත ඔවුන් හමුවී වියලුනු හිතට තෙතමනය ගේන්න කාලය ඇවිල්ල.