පුරාවෘතයේ පැවැත්ම ... "No survivors? Then where do the stories come from I wonder?"

කොහොමද මේ පුරාවෘත බිහිවෙන්නේ ..? දැන් මේ අපි ආසාවෙන් කියවන, බලන රසවිඳින අතීත කතා නිකම් කාගේ හරි මනං කල්පිත විතරද ? ඇත්තටම සිටි මිනිසුන් ,සිදුවීම් නිසා මේවා හට ගත්ත නම් ඒ මොන මොන කාල වල ද? මම කියන්නේ මේ අපි දන්නා අවුරුදු 5000ක විතර අතීතේ  ගැන නෙවෙයි ..  ඊට එහා ගිය විශ්මිත මායා කරුවන් , නිර්මාණ කරුවන් , වීරයින්,දුෂ්ටයින්, සතුන්  සිටියා ද? අපි හැමෝම දන්නා මකරා කියන්නේ සංකල්පයක් විතරද ?   අපේ සිත් ඇතුලෙන් නිර්මාණ විදියට මේ එලියට එන්නේ කවදා හෝ අපි අත්දුටු දේවල් ද? (ඔලුව කොලොප්පන් වුනාම මට මේවා හිතුනට.. හැමෝටම ඒක  එහෙම ද?)

මීට අවුරුදු 7-8 කලින් මම මඩවල උපාලි හාමුදුරුවෝ හම්බ වෙච්ච වෙලාවක ඔය වගේ අබුත ප්‍රශ්නයක් ඇහුව .. මම ඇහුවේ ඔය අපි දන්නා ජාතක කතා කොහේ සිද්ද වෙච්ච ද? මොන කාලේද කියන එක.. ඒ කියන්නේ යටගිය දවස සිටි බ්‍රහ්මදත්ත කොහෙද හිටියේ වගේ ප්‍රශ්නයක් ..  හාමුදුරුවෝ සාමාන්‍යයෙන් ඔය විද්‍යා පැත්තටම බර නිසා තමා මම එක ඇහුවේ .. මම ඒ හාමුදුරුවන් ව හම්බ වෙච්ච පලවෙනි වතාව.  අපි හාමුදුරුවන් ව කඳුබොඩ පන්සලට බස්සන්න යන ගමන් ද කොහෙද  නිකමට අහපු දෙයක් මේ .. හාමුදුරුවෝ කිව්වේ ඔය හැමදේම මේ පෘථිවිය මත සිද්ද වෙච්ච දේවල් කියල .. ඒ කියන්නේ මේක චක්කරේ වගේ මිනිස්සු ඇති වෙනවා දියුණු වෙනවා විනාශ වෙලා යනවා කියල ... කොහොම වුනත් හාමුදුරුවෝ කිව්වා සමහරවිට වෙනත් ග්‍රහලෝක වල ජිවිය තියෙන්න පුළුවන් .. නමුත් ඔය ගොඩක් අපි දන්නා ජාතක කතා නම් යම් යම් කාල වලදී මේ පෘථිවිය මතම සිද්ද වෙන්න ඇති කියල ...  (මෝඩ ප්‍රශ්නෙකට සරල උත්තරයක් )..

පස්සේ කාලෙක මම කියවපු පොතක තිබුනා බලංගොඩ ආනන්ද මෛත්‍රිය  හාමුදුරුවන්ගෙන් කවුදෝ කෙනෙක් අහපු ප්‍රශ්නෙකට උන් වහන්සේ උත්තර දීල තිබුනේ ඔය දෙවිවරු ගැන එහෙම ඉස්සර ඉඳන් මිනිස්සු විශ්වාස කරන, පැවතීගෙන එන කතාව තමා හරි ... පහුකාලීනව ගොඩ නැගෙන එක එක මත වැඩක් නෑ  කියල .. දැන් එතකොට ඔය අපේ දෙවි දේවතාවන්ගේ කතා ඇත්තටම මේ ශ්‍රී ලංකාවේ කවදා හරි වෙලා තියෙන්න ඇති ...දෙවියන් ගැන එහෙම හෙන සිරා  සීන්  තියෙනවනේ .. මම කියන්නේ හෙන වීර චරිත වෙන්න ඇති .. අහස මුහුද දෙබෑ  කරගෙන ආපු කතා එහෙම සමහරවිට ඇත්ත වෙන්න ඇති .. මොකද ඔය දෙවියන් යදින කොට කියන මන්තරද,ශ්ලෝක ද වල තියෙන දේවල් කවුරු හරි ජොලියට ලිව්වා වෙන්න බෑ නේ ...

දැන් එතකොට කතරගම දෙවියෝ ,පත්තිනි දෙවියෝ , විෂ්ණු දෙවියෝ  සහ අනෙකුත් සෙට් එක ලංකාව ඉන්දියාව වගේ පැතිවල ඉන්න අතරේ  සියුස්,හර්කියුලිස්,ප්‍රොමිතියස් ,ඇතිනා  වගේ අය යුරෝපය හරියේ ඉන්න ඇති ...තෝර් එහෙම නොර්වේ පැත්තේ ඉන්න ඇති...   

එහෙම හිතල බැලුවම මේ අපි අද දකින හැමදේම තව අවුරදු හෙන ගානකින් පුරාවුර්ත වෙනවනේ...  හැක් අපේ බ්ලොගුත් පුරාවුර්ත වෙයි.. හරි ජොලි...

මේ විදියට කාලෙන් කාලෙට ඇතිවෙලා නැති වෙලා යන ශිෂ්ටාචාර වල බොහෝ සැඟවුණු දේ තියෙන්න පුළුවන්.. සමහර විට එක පුද්ගලයෙක් දෙන්නෙක් විතරක් දන්න දේ...  කට වචනයෙන් රැක ගෙන එන දේ වගේම මොනවා හරි විදියකට ලියවිලි වශයෙන්...   එක එක ජන කොටස් වලට ආවේනික වෙච්ච බොහෝ අමුතු දේවල් අපි දකිනවනේ.. ඒ දේවල් කවද හරි මේ ලෝකේ සිද්ද වෙලා ඒවායින් යම් යම් ප්‍රතිඵල මිනිස්සු ලබාගෙන ඇති... පරම් පරාවෙන් පරම් පරාවට එන්නේ මම හිතන්නේ අවුරුදු ලක්ෂ ගානක් පරණ දේ වෙන්න පුළුවන්..  අපි දන්නා ඉතිහාසය ඇතුලේ අවුරුදු ලක්ෂ ගානකට කලින් තිබිච්ච දේවල් දැන් දැන් ටික ටික හොයා ගන්නවා... ඒ කියන්නේ ඒ බොහෝ දේවල් ඇත්ත වීමේ සම්භාවිතාවක් තියෙනවා..  අර හනුමන්තා ඇතුළු සෙට් එක හදපු පාලම මේ ලඟදි නාසා එකේ අය ආයේ හොයා ගත්ත ලු..  ඉතින් රාමායනය ඇත්ත වීමේ සෑහෙන සම්භාවිතාවක් තියෙනවා.. (රාවණා ආයේ නැගිට්ටෝත් නම් මරේ මරු..)  වාල්මිකී බොරුවක් කරලා නෑ..

ඊළඟට ඔය නැති වෙලා ගියා කියන ඇට්ලන්ටිස් නම් වූ අති දියුණු ශිෂ්ටාචාරය...  මම හිතන්නේ  iPhone වර්ෂන් පහළොස්දාස් දෙකක් (15002ක්)  විතර වත් දියුණු වෙලා තියෙන්න ඇති...  ඇට්ලන්ටිස්  කොහෙද තිබ්බේ කාටද අයිති එකක් ද කියන එක කොහොම වුනත්  එහෙම එකක් කවදාවත් නොතිබ්බනම් කොහෙන්ද එහෙම කතාවක් අපි අතර තියෙන්නේ..

"No survivors? Then where do the stories come from I wonder?" මේක අර  කපිතාන් ජැක් ස්පැරෝව් (නොදන්නා අයට : මේක තියෙන්නේ Pirates of the Caribbean - The Black Pearl එකේ) අහන්නේ නිකන් නෙවෙයි.. පදනමක් ඇතුව..   අපි හිතමු ඇට්ලන්ටිස් කියල එකක් තිබ්බ ඒක විනාශ වුණා කියල.. හැබැයි ජන කතාවක් විදියට හරි ඒක පවතින්න හේතුවක් තියෙන්න ඕනේ.. කවුරු හරි අහපු දැකපු කෙනෙක් ගෙන් තමයි පුරා වෘතයක් පටන් ගන්න ඕනේ..

හරි අපි මෙහෙම හිතමු.. ඔය සේරම මිනිස්සු හිතින් මවා ගත්ත සුරංගනා කතා..  (තනිකරම දේශපාලන කුමන්ත්‍රණ මේ වංචා දුෂණ යට ගහන්න ) ඒත් කොහොමද ඕක මුලින්ම හිතන මිනිස්සුන්ට ඔය වගේ අමුතු අදහස් ඔළුවට එන්නේ....  කොච්චර නිර්මාණශීලි වෙන්න ඕනෙද.. ? මිත්‍යා කතා වල සමාජය අවුරදු ලක්ෂ ගානකට එහා තියෙන්නේ.. දැන් ඉන්න (අවුරදු 1000ක් ඇතුලත )  කෙනෙක්ට ඒ දේ මවන්න මුලික වෙන්නේ මොකක් ද?   මිනිස් සිත පුදුමාකාරයි.. මොළය සෑහෙන්න දියුණුයි ඒක ඇත්ත..  හැබැයි මොළයට ප්‍රොසෙස් කරන්නත් හිතට හිතන්න පටන් ගන්නත් කොහෙන් හරි වස්තු බීජයක් ඔළුවට එන්න ඕනේ..  එකක් ඔළුවට ආවට පස්සේ ඒක වටා කතාවක් ගොඩනගන්න හරි ලේසියි.. අපි කතාවක් ලියන්නේ අපි කොහෙන් හරි අහපු දැකපු සිද්දියක් මුල් කරගෙන.. මම විද්‍යා ප්‍රබන්ද පොතක් ලිව්වේ මම කියවපු විද්‍යා ප්‍රබන්ද වලින් මගේ ඔලුවේ ඉතිරි වෙලා තිබ්බ සංකල්ප පාවිච්චි කරලා.. මම හිතන්නේ අනිත් අයත් එහෙම තමා.. හැබැයි එක තැනකින් මේ සියල්ල පටන් ගන්න ඕනේ.. කොහෙද ඒ තැන..?

හරි ලෝකය තුල ජිවය ඇති වෙලා නැති වෙලා යනවා.. මේ ඇති වීමේ නැති වීමේ සයිකල් එක මෙට්‍රික් ක්‍රමයට අවුරදු බිලියන්ස් වලින් හරි බෞද්ධ ක්‍රමයට කල්ප වලින් හරි වෙන්න පුළුවන් ..  ඔය තරම් කාලයක් තිස්සේ වෙච්ච හෝ වුණා යයි සලකන දේවල් අද දක්වා පවතින්න මුලික වෙච්ච සිස්ටම් එක මොකක් ද?

ඕක ගැන බොහොම අපුරු මතයක් මම දන්නා කෙනෙක් ගෙන් ඇහුව..  අපිට වඩා සිත දියුණු කල කෙනෙක් කියල කියමුකෝ..  අපි මොකක් හරි නිර්මාණයක් කරනකොට (සංගීත තනුවක්, කතාවක්, නව නිපැයුමක් වගේ ඕනෙම එකක ඔරිජිනල් වර්ෂන් එක) ඒ පුද්ගලයාගේ සිත ඒ අරමුණ වෙතටම නාභිගත වෙනවා.. ඒ කියන්නේ සිත සියුම් වෙලා ඒ අරමුණෙන් ඉන්නකොට විශ්වයේ තියෙන ඒ සබ්ජෙට්ක් එකට අදාළ දැනුම එයාට විවෘත වෙනවා...  දැනුම කියන්නේ හැමවෙලේම විශ්වය තුල ගලා යන දෙයක්.. කාලෙන් කාලෙට ඔය විදියට ඕක විවෘත කරන්න පුළුවන් අය බිහිවෙනවා...

ඉතින් මට හිතෙනවා විද්‍යාවේදී උගන්නනවනේ ශක්තිය මැවීම හෝ විනාශ කිරීම කරන්න බෑ කියල..ඔය අවුරුදු බිලියන් කල්ප ගානක් තිස්සේ සිද්ද වෙච්ච දේවල් විශ්වය තුල යම්කිසි ශක්ති ප්‍රභවයක් විදියට ඇති කියල..

මම අහල තියෙනවා බුදුහාමුදුරුවන්ගේ කට හඬත් ඒ විදියට තැන්පත් වෙලා තියෙනවා කියල.. . (මම අහපු ඔය සංකල්පේ දාල මම ඒ දවස් වල  විද්‍යා ප්‍රබන්ධයක් ලිව්වා දේවදත්ත මේ අපි ඉන්න කාලේදී සයන්ටිස්ට් කෙනෙක් වෙලා ඒ විදියට තැන්පත් වෙලා තියෙන  බුදු බණ අහල නිවන් දකින සීන්  එකක් තියෙන එකක්... පොඩි ලව් කේස් එකකුත් එක්කම.. :D)

ඔන්න ඉතින් කරනවනම් පරීක්සන...

කාලෙකින් ඔලුව කරකුට්ටන් වෙච්ච විදියේ එකක් ලිව්වා... මේ දවස් ටිකේ පිස්සුවෙන් වගේ වැඩ කරලා ඊයේ පෙරේදා ලෙජන්ඩ් ඔෆ් ද සිකර් බලන්න ගත්තා (අද බලල ඉවර කළා J) .. ඔය සිකරයාගේ පුරාවෘත්තේ බල බල ඉන්න කොට හිතිච්ච දේවල් ටිකක් තමා මේ ලියල දැම්මේ.. වැඩිය සීරියස් ගන්න එපා.. 

සොෆ්ට්වෙයාර් මැජික් සමඟ අධික වැඩ ...

මෙහෙ ආවට පස්සේ මාස 2ක විතර ෆ්‍රී ටයිම් එකක් තිබ්බට දැන් සති තුන හතරක් විතර එක  දිගට මැරී ගෙන වැඩ. අපි දෙන්නම එක විදියට වැඩ ... ලංකාවේ අයිස් ගහපු ඔක්කොටම හරියන්න දැන්  හෝ ගාල වැඩ ...   උදේ 10ට වැඩට ගිහින් හවස 5ට මාරු වෙලා සැපසේ හිටපු අවුරුදු 3කින් පස්සේ එක දිගට මෙහෙම වැඩ කරන්න හිතයි,ඔළුවයි,කඳයි ,බඩයි  හදාගන්න සැහෙන්න අමාරුයි.  දැන් ඉතින් වට්ටුඩු  කියල බෙරේ ගහනවා ... පොඩි මොකක් හරි වැඩක් කරගෙන ඉන්න හිතාගෙන ආපු බට්ටි නංගිට මටත් වඩා වැඩ ... මොනවා කරන්නද .. දෙන්න හස්බන්ඩ් වයිෆ් කියල නෑ  ... වැඩ කරද්දී ප්‍රොජෙක්ට් එකේ තව කෙනෙක් විතරයි ..දෙන වැඩේ කරන්න වෙනවා..   සෙනසුරාදා ඉරිදාත් රෑ 12-1 වෙනකම් දෙන්නත් එක්ක වැඩ කළා .... කවද කාපු ටකරන් ද කිව්වලු ...

මම දැන් අවුරුදු 10ක් විතර මේ සොෆ්ට්වෙයාර් කොටන වැඩේ කරනව ...  ඕකෙන් මුල් අවුරුදු 2කේ  හෙනම කට්ටක් කෑව.  පොඩි එකා නිසා ඕනේ කුණු ගොඩක් කරනවනේ ...  එක දිගට පැය 30-35 ක් ඔෆිස් එකේ වැඩ කරපු දවස් තිබුනා .. එහෙම ඉඳලත් සුද්දගෙන් පර්මිෂන් නැතුව ගෙදර යන්න විදියක තිබුනේ නෑ .. රස්සාව තිත්ත වෙලා හිටියේ ..  හැබැයි අමාරුවෙන් ඇදගෙන ගියා . පස්සේ පස්සේ කොම්පැනි වල සිස්ටම් එක  තේරුම් යනකොට මැරී ගෙන වැඩ කරන එක මම අතැරලා  දැම්ම ... ඇත්තටම අවශ්‍ය  දවස් වල නිදිමරන් කලත් අනිත් දවස් වල වෙලාවට මාරු වෙන්න ඉගෙන ගත්තා ... මුල්ම රස්සාව කරන දවස් වල  නයිට් වැඩ කරන එක ෆන් එකක් වුණාට දැන් නම් 6-7 වෙනකොට ඉන්න අමාරුයි ..  එකක් එහෙම හිටියට ඒ හැටි වැඩක් වෙන්නේ නැති නිසා ... වැඩ අතින් වත් අපේ ජිවිතේ අතින්වත් මහා ලොකු සෙතක් වෙන්නේ නෑ  අපි ගොඩක් රෑ වෙනකම් වැඩ කලාට  (මේක අදාළ නොවන රස්සාවල් තියෙනවා )

සොෆ්ට්වෙයා ජොබ් කරන අය දන්නවා ඇති නිතර සිද්ද වෙන මෙන්න මේ වැඩේ ගැන ...

හික් ...  ඔය කතාව නොකියපු සොෆ්ට්වෙයාර් කාරයෙක් නම් හොයා ගන්න බෑ ඕනේ ඔට්ටුවක් ... මම කරපු මුල්ම ජොබ් එකේදී දවසක් මම කරපු මොකක් හරි සිස්ටම් එකක් ගැන කතා කරන්න ලොක්කා ළඟට ආවා .. ඇවිල්ල ඇහුවා අන්න අර ක්ලයන්ට් කියනවා අරක වැඩ කරන්නේ නෑලූ  මොකද වෙලා තියෙන්නේ කියල බලන්න කියල... මට ඉතින් 100% ෂුවර් ඒක වැඩ කියල ... මම ඉතින් පොර වගේ කිව්වා නෑ එහෙම වෙන්න බෑ මගේ මැෂින් එකේ ඒක වැඩ කියල.. පොර මා දිහා කින්ඩි හිනාවක් දාල පල් එකට වගේ "පුතා මේ සොෆ්ට්වෙයාර් වල මැජික් නෑ ...ඕකේ වැඩ කලාට එකේ වැඩ කරන්නේ නෑ ... ඉක්මනට හොයලා මට කියන්න කියල "..  ඊට පස්සේ ඉතින් කොම්පුටරේ පරම්පරාව මතක් කර කර අවුල හොයන එක තමා කරන්නේ .. 

ඒ  මීට අවුරුදු 8-9කට කලින් . වැඩේ කියන්නේ  මේ දැන් සැහෙන්න දියුණු වෙලා තියෙන පරිගණක සහ මෘදුකාංග වලත් ඔය ලෙඩේ ඔහොමම එනවා .. මෙහෙ දැන් අපේ වැඩ බලන රෝබෝටික්කෙක් වගේ ඉන්න චීන කොලුවා කෑ ගහනවා මම අහගෙන හව් කම් ඊට් වර්ක්ස් ඉන් යුවර් මැෂින් නොට් ඉන් මයි මැෂින් කියල. සොෆ්ට්වෙයාර් වල මැජික් තියෙනවද කියල හිතෙනවා වෙලාවකට ... 

ඔහොම වෙන්නේ අපි වැඩ කරනකොට අවධානය තියෙන්නේ ගොඩක් වෙලාවට කරන වැඩේ හරි ලොජික් එක හරි ගැන විතරයි.. වැඩ කරන මැෂින් වල කොන්ෆිගරේෂන්, කරන පොඩි පොඩි සෙට්න්ග්ස්  වල වෙනස් කම් , නැත්නම් ඩේට බේස් වල මොකක් හරි, නැත්නම් කරපු වෙන මොකක් හරි වෙනසක් අපිට අමතක වෙනවා නැත්නම්  අනිත් කෙනාගේ එකේ තියෙන ඔය වගේ අවුලක් තමා ... හරියට ටෙස්ට් නොකර සුද්දන්ට එහෙම යැව්වම සුද්දා ඉතින් අනාතයි .. හික් ... 

ඊට පස්සේ තියෙන අනිත් ලොකුම අවුල තමා මේක 

මේක බැලුවම මම හිතන්නේ ඕනේ කෙනකුට තේරෙයි ... ඔය ප්‍රශ්නේ සොෆ්ට්වෙයාර් නෙවෙයි ලංකාවේ නම් හැම ප්‍රොජෙක්ට් එකකම වගේ තියෙනවා .. ඒ කියන්නේ කරන්න ඕනේ මොකක් ද කියල හරියට කතා බහ නොකිරිම .. ගොඩක් සොෆ්ට්වෙයා ප්‍රොජෙක්ට් ෆේල් වෙන්න ලොකුම හේතුව තමා මේක ...

මෙහෙ වැඩ වල තාක්ෂණික පැත්ත නම් ලංකාවේ ගොඩක් කොම්පැනි වලට වඩා සෑහෙන්න  දියුණුයි  අපි වගේ උඩින් පල්ලෙන් තියරි එක බලල කොහොම හරි වැඩේ කරලා දාන්න ට්‍රයි නොකර කරන්න තියෙන උපරිම හොඳට වැඩේ කරන එක තමා මෙයාලගේ හොඳම ගතිය .. මෙහෙ වැඩ කරන්නේ චීන අය  තමා.. මැලේ අය අයිස් ... හැබැයි  ඕනෙම තැනක ඉහලම පුටුවේ ඉන්නේ මැලේ ජාතිකයෙක්...  ජාතිවාදය හීන් නුලෙන් තියෙන ලක්ෂණ තියෙනවා... චයිනිස් අය තනිකරම රොබෝලා වගේ තමා.. ඔලුව වැඩ කරන්නේ නියම කොම්පියුටර් වගේ.. අපිට හැරෙන්නවත් අමාරුයි... මේ මාසෙට සැහෙන්න දේවල් ඉගෙන ගත්ත තාක්ෂණික සහ ටෙක්නිකල් ප්‍රොජෙක්ට් වල නියම විදියට වැඩ කරන හැටි ගැන... 

ලංකාවේ ගොඩක් කොම්පැනි වල අරමුණ සුද්දෙකුට මොකක් හරි අටවල දීල සල්ලි ටිකක් හොයා  එක නිසා වැඩ කරන අයට ඕනේ උනත් වෙලාව අරගෙන හොඳට වැඩ කරන්න බෑ... ගොඩක් කොම්පැනි වල ඉහළ පුටු වල අවශ්‍යතාවය නිසා සිරා විදියේ ප්‍රොඩක්ට්ස් හදන්න අමාරුයි...  අනිත් එක අපි ගොඩක් වෙලාවට මේ ජොබ් එක කරන්නේ තවත් රස්සාවක් විදියට විතරයි.. හැබැයි ලෝකේ ගන්න ගොඩක් රටවල ඉන්න සොෆ්ට්වෙයාර් ඉංජිනේරුවන්ගේ ජීවිතේම මේ තාක්ෂණික දේවල් තමා.. දැන් අපේ ලීඩ් වගේ ඉන්න චීන කොලු ගැටයත් එහෙම එකෙක්.. සිගරට්  බොනවා කෝඩ් ලියනවා..හතර වටේට කෑගහනවා...  වෙන ලයිෆ් එකක් නම් නැ වගේ.. මරු පොර...

වැඩ කරන වටපිටාව ගැනත් නොකියම බැ.. දැනට තාවකාලිකව අපි වැඩ කරන්නේ මෙහෙ ආණ්ඩුවේ ඔෆිස් එකක.. මොකද අපි කරන ප්‍රොජෙක්ට් එක තනිකරම රජයේ සහ මෙහෙ අගමැති  යටතේ තියෙන්නේ ... මේක හරි ගියොත් තව අවුරුදු 5-10කින් ලංකාවෙන් මේ සිස්ටම් එක සල්ලි දීල ගනියි... හෙහ් හෙහ්...

කොහොම හරි කට්ටිය වැඩ කරන්නේ ලොකු රවුම් මේසයක් වටේ ඉඳන්.. 

මෙන්න මේ වගේ

අපි කස්ටිය එක පැත්තක්,චීන්නු ටික එක පැත්තක් අපිට ඉස්සරහින් ඉන්න මැලේ කෙල්ලෝ ටික වෙනම ලෝකයක්... උන්ගේ වැඩේ කන එක.. කනවා කියන්නේ උදේ 10 විතර ඉඳන් හවස 3-4 වෙනකම් එක එක ජාති කනවා.. තලු මර මර.. දන්නවනේ මුස්ලිම් අය  සද්දෙට කන විදිය.. ඊට පස්සේ සද්දෙට ගුඩුස් යවනවා.. හික්.. වටේ ඉන්න උන් ගැන කිසිම ගානක් නැ.. ඉඳල හිටලා මොනවා හරි මුරුක්කු බිස්කට් බෝතලයක් අපිටත් දෙනවා..  ඒ ටික නියම අයිස් ලෝකයක්.. එයාලට කරන්න හරි හමන් වැඩක් නෑ තාම..

ආතල් ම සින් එක තම ඉන්න කට්ටිය භාෂා 4ක් කතා කරන එක..(මැලේ,චීන,ඉංග්‍රීසි,සිංහල) සමහර වෙලාවට දෙමළත් ඇහෙනවා.. හික්.. කවුරු කාට මොනවා කිව්වත් තේරෙන්නේ නැ... ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කරන කොට වැදගත් උනාම ඇති...  උන් අපිට මොනවා කියනවද අපි උන්ට මොනවා කියනවද දෙයියෝ තමා දන්නේ..  මුණ බලාගෙන හිනා වෙලා ඕනේ කුනුහරුපයක් කියන්න පුළුවන්.. අර මචං ෆිල්ම් එකේ මහේන්ද්‍ර පෙරේරා එයාර් පෝට් එකේ සුද්දට හිනා වෙලා කතා කළා වගේ... හෙහ් හෙහ් හෙහ්..

පෞද්ගලිකව මට මෙහෙ ආපු නිසා ටෙක්නිකල් අතින් හොඳක් සහ නරකක් වුණා වගේ.. මොකද මම ගොඩක් කාලයක් කෝඩ් ලියන එකෙන් අයින් වෙලා පොඩ්ඩක් විතර සිස්ටම් ඩිසයින් සහ ආකිටෙක්ට් වැඩ කර කර ඉඳල එක පාරටම මෙහෙ ඇවිල්ල තනිකරම කෝඩ් වලට ආයෙත් බහින්න වෙච්ච එක ටිකක් අමාරුයි.. අනිත් එක රස්සාව පටන් ගත්ත කාලේ ඉඳල ඕනෙම විදියේ ප්‍රෝග්‍රෑමින්  ලැන්ග්වේජ් එකක් ඉගෙන ගෙන වැඩ කර කර හිටිය නිසා මම පහුගිය කාලේ තීරණේ කළා ප්‍රධාන වශයෙන් Android මුලික වෙච්ච මොබයිල් ඇප්ලිකෙශන් විතරක් ඉදිරියට කරන්න.... හැබැයි දැන් ආයෙත් Java වෙබ් developmant තමා කරන්නේ..  ඉතින්  ගොඩක් දේවල් මට අලුතින් මතක් කරගෙන/ඉගෙන ගෙන තමා කරන්න තියෙන්නේ... එක්ස්පිරියන්ස් වලින් ගොඩ දාන්න පුළුවන් හැකියාව ටිකක් අඩුයි... මොනවා කරන්නද කියල දැන් ඉතින් මුල ඉඳන් මේක කරනවා..  ළුණු බිකත් බඩටනේ කියල... හැබැයි තාක්ශනේ මොකක් වුනත් නියම විදියට ප්‍රොජෙක්ට් එකක් කරන සිස්ටම් එක ඉගෙන ගන්න පුළුවන් මෙහෙන්.. (මැනේජ්මන්ට් කොහොම උනත් )

කොහොමත් ඉදිරි මාස 6ක් විතර යන කම් මේ කට්ට මේ විදියට තියෙයි... ඊට පස්සේ මොනවා වෙයි ද දන්නේ නැ.. දැනට ඉතින් උදේ යනවා හවස එනවා.. වික් එන්ඩ් එකේ රස්තියාදු හරි නිදා ගන්න එක හරි තමා.. නැත්නම් ෆිල්ම්ස් ... ජිවිතේ එකා කාරී වෙලා... අද උදේ නම් ලංකාවට ගිහින් පොත් ප්‍රදර්ශනේ බලන්න යන්න තරම් හිතුනා..  අපේ අක්කයි අම්මයි මාව අවුස්සන්නම කෝල් කරලත් කියනවා අද දවසම අපි පොත් ප්‍රදර්ශනේ බලන්න යනවා ජෙලස් නේද කියල....  සෝ සෑඩ්.. L 

    

මගේ සිංහල බ්ලොග් ලිවිම...

මේක මේ ඊයේ හදිසියට ලියල දාපු පෝස්ට් එකේ ලියන්න කියල හිතන් හිටපු පොඩි පොර ටෝක් එකක් .. ඊයෙ ගෙදර එනකොට පොඩ්ඩක් රෑ වුණා .. රස්තියාදුවට සීමාවක් නෑනේ ... :) 

මම හිතන්නේ මම මේ බ්ලොග් එක පටන් ගත්ත කතන්දරේ එහෙම මිට කලින් ඇනිවසරි පොස්ට් වල දාල තියෙනවා .. ඉතින් පරණ තැටි ආයේ කරකවන්න ඕනේ නෑනේ..  කොහොම හරි මේ බ්ලොග් ලිවිල්ල මම අවුරුදු 7ක් කළා .. ලොකු සීන් එකක් නෙවෙයි .. මොකද ලියන්න හිතුනම ලියනවා නැත්නම් නෑ ..ඇත්තටම අවුරුදු 7ක් ලිව්වට මම පොස්ට් 200ක් වත් ලියල නෑ .. ඉතින් පරණ උනාට පොරක් නෙවෙයි ..  අනිත් එක මම මේක ලියන්න පටන් ගත්ත කාලේ ඉඳලම ලියන තවත් පරණ බ්ලොග් තියෙනවා .. ඔවුන් තාමත් ලියනවා ඕනනම් පොඩි වෙනසක් ඇති පටන් ගත්ත දිනයේ..එච්චරයි ..

උදාහරනෙකට මෙන්න මේ බ්ලොග් එක..  

http://srishanu.blogspot.com/2006/11/blog-post.html

මේ 2005 ඉඳන් බ්ලොග් ලියන කෙනෙක්.. පලවෙනි සිංහල යුනිකෝඩ් පොස්ට් එක මට වඩා පොඩ්ඩක් පරක්කු වෙලා දාල තියෙන්නේ හි හි.. ඔන්න ඔහොමයි ඉතින් පරණම එකා වෙලා තියෙන්නේ..  

කොහොම හරි මම මේ බ්ලොග් එකේ මොනවා හරි ලියන්නේ මට හිතුනම තමා. වෙන කිසිම බාහිර සාධකයක් නිසා කවදාවත් ලියල නැ.. කොටින්ම හැමදාම උදේ පාන්දර වැඩට ගිහින් ඉස්සෙල්ලාම මේක බලල වැඩ පටන් ගන්න බට්ටි නංගිගේ හිතසුව පිණිසවත් මම මේකේ මොකුත් ලියල නැ.. අනේ අරකෙ මොනවා හරි ලියන්නකෝ කියල කිව්වට ඉතින් මට එහෙම මොකුත් ලියන්න හිතෙන්නේ නෑ.. බ්ලොග් අංසෙන් නම් ඔන්න පොඩ්ඩක් ස්වාධින කමක් යාන්තමට වගේ තියෙනවා .. J

අනිත් එක තමා ලියන්න දේවල් නැති කම ...ගොඩක් වෙලාවට මට හිතෙන දෙයක් තමා  අනිත් බ්ලොග් ලියන අය හැම පැත්තම කවර් වෙන විදියට ලියල දානවනේ මම තව මොනවා ලියන්නද කියන එක ..සහ ඔය එක එක අංශ ගැන තියෙන මගේ තියෙන බොහෝම අඩු දැනුම.. උදාහරනෙකට දේශපාලනය සහ ලංකාවේ තියෙන ප්‍රශ්න.. ලංකාවේ තියෙන ප්‍රශ්න සහ දේශපාලනය කියන්නේ 2ක් නෙවෙයි එකක්.  මම දේශපාලන සබ්ජෙක්ට් එක  මොකුත් දන්නේ නැති කම  සහ ඒවා ගැන දන්නා බොහෝ අය ඉන්න නිසා ඕක ගැන ලියල වැඩක් නැ..  

ඊට පස්සේ තාක්ෂණික දේවල්...  මම ඔය කොම්පුටර් අන්සේ රස්සාවක් කලාට මොකද දන්න ලබ්බක් නෑ... ඒ කියන්නේ ඔය එදිනෙදා කරන රස්සාවට අදාළ තාක්ෂණික දේවල ඇරුනාම ගැජට් බැජට් සහ අලුත්ම හෝ පරණ  හෝ ටෙක්නිකල් දේවල් ගැන දැන් එච්චර ඔලුවේ නැ... දැන් ඉන්න පොඩි උන් සිරාවටම බොහෝ දේවල් දන්නවා ඉතින් ටෙක්නිකල් දේවල් ලියල වැඩකුත් නැ... 

ඊට පස්සේ ආගම දහම ගැන... මේක ගැන කතා කරලා මෙලෝ වැඩක් නැ කියල මට දැනට අවුරුදු 5-6ක ට කලින්ම හිතුනා.. ඉතින් ඒවා ගැන දන්න අය සහ  උනන්දු අය ගේ කතා බහ එහෙන් මෙහෙන් බල බල ඉන්නවා.. මගේ මතය ලියන්න මට එච්චර හිතෙන්නේ නැ..  

කලාවටත් ඉතින් හෙන හැකියාවක් නැති නිසා ඒ අන්සේ ගැනත් ලියන්න දෙයක් නෑ... චිත්‍රපට බැලීම ,ටීවී සිරිස් බැලීම වගේ දේවල් ගැන ඉතින් ලියන්න තරම් දෙයක් නෑ... පිස්සුවෙන් වගේ බලනවා මිසක්...  මම පට්ට බිසී විදියට ඉදන් ගොඩක් වෙලාවට කරන්නේ ඒක .. හි හි...

ඊට පස්සේ ගවේෂණ , වාර්තාමය ලිපි, ආදී වෙනත් කරුණු ඇතුලත් අධ්‍යාපනික ලිපි වගේ ඒවා ලියන්න තරම් දැනුමක් හෝ හැකියාවක් නැති නිසා සහ හොයල ලියන්න තියෙන පට්ට කම්මැලි කම නිසා ඒවගේ දේවල් ලියන්නෙත් නැ...  වැඩිය එලිපහලියට යන්නේ නැති ගෙදරට වෙලා ෆැන්ටසි ආතල් ගන්න ගතිය නිසා ආතල් සිද්දීත් වැඩිය නැ.. (පරණ සින් ට්කක් වත් පස්සේ ලියල දාන්නම්).. ඊට පස්සේ ජිවිතේ ගැන, රස්සාව ගැන ,මිනිස්සු ගැන එච්චර අත්දැකීම් නැති නිසා ඒවා ගැනත් මොකුත් ලියන්න හිතෙන්නේ නැ...  හැබැයි ගොඩක් අයගේ ජිවිත අත්දැකීම් වලින් මම බොහෝ දේවල් ඉගෙන ගෙන තියෙනවා...

කොටින්ම ඉතින් එදිනෙදා කාල බිලා ඉන්නවා මිසක්, සිද්දි මොකුත් නැති නිසා (හෝ සිද්ද වෙන සිද්දි වලට මම දෙන බර අඩු නිසා ද මන්ද) එහෙමට කියල ලියන්න දෙයක් නැ.... ගොඩක් වෙලාවට  15x7 වගේ ඔන්ලයින් හිටියට මම කරන මගුලක් නැ...  බොහොම අමාරුවෙන් ඉන්ටනෙට් කනෙක්ට්  වෙලා බ්ලොග් ලියන අයව සිරාවටම අගය කරන්න ඕනේ...  

හැම අනිවසරි පොස්ට් එකකදීම හිතනවා තව ටිකක් වැඩිපුර ලියනවා, කමෙන්ට් කරනවා ටිකක්   මනුස්සයෙක් වගේ මේ බ්ලොග් කෙරුවාව කරනවා කියල හැබැයි ඉතින් ලියපු දාට පහුවදා ඉදන් ඉතින් ආයෙත් බැක් ටු නෝමල්.. :P කොහොම හරි මේ බ්ලොග් නිසා ඉගෙන ගෙන තියෙන දේවල් නම් හෙනට වටිනවා.. මේක නිසා අඳුර ගත්ත හිත මිත්‍රයෝ ටිකත් ගොඩක් වටිනවා...  යලට මහට ලියල ඔහේ ඉන්න නිසා වලි හෝ තරහකාරයෝ නම් කවුරුත් නැ... ඉස්සරහටත් ඉතින් එහෙමම ඉමු.. බ්ලොග් එකක් නිසා තමන්ටත් අනුන්ටත් ඇන වෙන්න ඕනේ නැනේ... අනිත් එක අපිට තියෙන එක එක විදියේ ප්‍රශ්න එලෝ කෝටියක් එක්ක මේ බ්ලොග් කට්ටක් නිසා තව අලුත් ප්‍රශ්න ඔලුවේ දාගන්නේ මොකටද..

ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි මම අවුරුදු 7ක් තිස්සේ මේක ලිව්වේ... ඉස්සරහටත් වැඩි වෙනසක් නම් වෙන එකක් නැ... කලින් පොස්ට් එකේ සුබ පතපු කස්ටිය ආයේ සුබ පතන්න මහන්සි වෙන්න එපා.. හි හි..  ඒ සුබ පැතුම් වලට බොහොම ස්තුතියි... මේක මේ තවත් එක පොස්ට් එකක් විතරයි.. ලියන්න මෙලෝ දෙයක් නැතුව හිටිය මට පොඩි පොයින්ට් එකක් හම්බ වුණා මොනවා හරි කුරුටු ගාන්න..  කවදා හරි ලියන තව පොස්ට් එකකින් නැවත හමුවෙමු.. 

හුටා..!!!! අදට මම මේ බ්ලොග් එක පටන් අරන් අවුරුදු 7ක් ගෙවිලා..

7 වෙනි වසර සමරන්න එක්ක ටිකක් බරසාර පොස්ට් එකක් දාන්න හිතාගෙන හිටියේ.. හැබැයි අමතක වුනා... දැනට මේකෙන් නිල වශයෙන් අවුරුදු 7 සමරල හෙට අනිද්දට එකක් ලියල දාන්නම්.. මේ අවුරුදු 7තේ මේක බලපු සහ කොමෙන්ට් කරපු ඔක්කොටොම තැන්කු... :)

My Life Is So Much More Interesting Inside My Head

මේක මට ඉස්සර ඉඳලම තියෙන ලෙඩක්.. ඒ කියන්නේ යථාර්තයට වඩා ෆැන්ටසියට කැමති වීම ... ඔය ෆැන්ටසිය ඇතුලේ මම බොහෝ දේවල් කරලා තියෙනවා... තාමත් කරනවා කොටින්ම මේ දැනුත් මේක ලියන්නේ ඔය ෆැන්ටසිය අස්සේ ඉඳන් ... මට විතරක් නෙවෙයි අපි හැමෝටම මේ ලෙඩේ තියෙනවා කියල මම හිතන්නේ .  එකම දේ අපි ලොකු වෙන්න වෙන්න අපි ඒ ෆැන්ටසි ලෝකෙන් ඈත් වෙනවා .. මේ ෆැන්ටසි ලෝකේ ජිවත් වෙන්න තියෙන කැමැත්ත ලස්සනට  විග්‍රහ වෙච්ච තනි වාක්‍යක් මේ මාතෘකාව.

 මම මේක මුලින්ම දැක්කේ මම කලින් වැඩ කරපු තැන හිටපු මල්ලි කෙනෙක්ගේ ස්කයිප් ස්ටේටස් එක විදියට . උට ටිකක් මොලේ කචල් ... හැබැයි මු මේ ස්ටේටස් එක දාපු වෙලාවේ මට හිතුන යකෝ මුට වැඩිය මට කචල් නේ කියල.. හි හි .. 

ෆැන්ටසියට වඩා යතාර්ථය දකින්න කියල තමයි අපිට හැමෝම උගන්වන්නේ... අපි යතාර්ථය කියල දකින්නේ ඇත්තද? නැත්නම් සමාජය විසින් අපිට ඇත්ත කියල දකින්න සලස්සපු තවත් ෆැන්ටසියක් ද?  

මේ ලෝකේ රිද්මය හරියට හදුනාගත්ත මිනිස්සු කාලෙන් කාලෙට බිහිවෙනවා. ඔවුන් ඒ රිද්මය එක එක විදියට පාවිච්චි කරලා බොහොම අපුරු ෆැන්ටසි නිර්මාණය කරනවා .. හොඳ සහ නරක දෙකටම..  ඔය අතරින් අපි වගේ හුදී ජනයා තම තමන් කැමති ෆැන්ටසි තොරගෙන් ඒවා ඇතුලේ ජිවත් වෙනවා.

ගොඩක් වෙලාවට අපි අපේ ෆැන්ටසි ලෝකෙට හිර වුනාම අපිට අනිත් කෙනාගේ ෆැන්ටසිය පෙන්නේ නෑ .. මට වගේ වෙලා තියෙන්නේ දේශපාලනය,ආර්ථිකය,සමාජ ප්‍රශ්න වගේ ෆැන්ටසි එච්චර පෙන්නේ නෑ .. මට පෙන්නේ හඳට යන සින්, ඒලියන් සීන්, ඊට පස්සේ ඔය හයි ටෙක් සීන් සහ සුරංගනා කතා වගේ දේවල් තමයි..  තවත් කෙනෙකුට කලාව සංගීතය වගේ ෆැන්ටසි ඇති .. මහ පොළොව සමඟ ගැටී වැඩ කරන ගොවියා,කම්කරුවා ගේ ෆැන්ටසිය ඔය හැම එකටම වඩා වෙනස් ඇති... ආගම ෆැන්ටසියක් කරගත්ත අයට ඔය අනිත් ෆැන්ටසි හැම එකටම වඩා වෙනස් ලෝකයක් පේනවා ඇති ..

හැබැයි සංවේදී කම සහ මානුෂික හැඟීම්  වල වෙනසක් මේ ෆැන්ටසි වෙනස නිසා සිද්ද වෙනවද? හිතන්න ඕනේ දෙයක්..

තමන් ජිවත් වෙන ෆැන්ටසියට අදාළව  බොහොම  වැදගත් දේවල් මේ ලෝකෙට කරපු මිනිස්සු ඉන්නවා ... අරගලයේදී මියයන පිඩිතයා  සහ අභ්‍යවකාශය ජයගත් අභ්‍යවකාශගමියා දක්වා තමන් දකින ඒ ෆැන්ටසිය නිසා ලෝකයට යම් මෙහෙයක් කරන මිනිසුන් ඉන්නවා.. වඩා වැදගත් වන්නේ කවුරුන් කළ  මෙහෙයද කියන එක අවසානයේ තම තමන් ජිවත් වෙන ෆැන්ටසියට සාපේක්ෂයි ... 

සමාජ ප්‍රශ්න නිසා එකිනෙකා ජිවත් වෙන්න කැමති ෆැන්ටසි කාලෙන් කාලෙට වෙනස් වෙනවා.. හැබැයි හිත යටින් තියෙනවා අපි ඇත්තටම ආස කරන ෆැන්ටසිය .. අපිට අපි ආස කරන ෆැන්ටසියට යන්න බොහෝ වෙලාවට ඉඩක් ලැබෙන්නේ නෑ .. සමාජය කියන ෆැන්ටසි ජෙනරේටරය කාලෙන් කාලෙට අපිව එක එක ෆැන්ටසි වල හිර කරන නිසා.  

හැබැයි පොඩි කාලේ තමන්ගේ හිතට කාවදින ෆැන්ටසිය තුල අපිව හැමදාම ජිවත්කරවන සුළු ස්භාවයක් මේ විශ්වයේ තියෙනවා. අපි එක හරියට දකින්න ඕනේ ..අනිත් ෆැන්ටසි වලට හිර නොවී තමන් ආස කරන දේ වෙනුවෙන් යන මිනිස්සු  අවසානයේ ඒවා තුලින් අපූරු දේවල් කරන්නේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති ...

මට හිතෙන්නේ මේ ෆැන්ටසි අප තුල මුලින්ම වපුරන්නේ අප කියවන පොත පත. පොත් පත් නොකියපු අය තමන්ට සහජයෙන් උරුම වන හෝ ජිවත් වන සමාජය විසින් තල්ලු කරන ෆැන්ටසි වල ජිවත් වෙනවා. සමහරවිට දැන් දැන් වෙන වෙන දේ වලිනුත් පොඩි උන් ෆැන්ටසි හදාගන්නවා ඇති .. 

මට හිතෙනවා අපිට අපි ජිවත් වෙන ෆැන්ටසිය හරියට අඳුන ගන්න පුළුවන් නම් මේ ලෝකය වෙනුවෙන් බොහෝ දේ කරන්න පුළුවන් කියල. සැරෙන් සැරේ එක එක ෆැන්ටසි වලට හිර වෙන්නේ නැතුව..

  

අප ජිවත් වන ෆැන්ටසි සියල්ලෙන්ම තොර වූ එක්තරා නිර්මල ස්භාවයක් මේ විශ්වයේ පවතිනවා... තමන් ජිවත් වූ ෆැන්ටසිය අවබෝධයෙන් යුතුව ගෙවා නිම කරලා අවසානයේ සියලුම ෆැන්ටසි යනු මායාවක් පමණයි කියල දකින මිනිස්සු අවසානයේ අන්න ඒ නිර්මල ස්භාවයට පත්වෙනවා. ඒක ෆැන්ටසි  වලින් ස්වයක්තයි ඒ කියන්නේ ෆැන්ටසි ඉන්ඩිපෙන්ඩන්ට්..  

කොහොම හරි ඉතින් ඒ කුමාරයා මකරව  මරල කුමාරිව බේරගත්තලු .. ඊට පස්සේ ඒ කුමාරයයි කුමාරියි බොහොම සතුටින් ජිවත් වුනාලු.. අම්මට හුඩු වැලිවේරියේ දෙන්නෙක් මරලා නේද වතුර ඉල්ලලා උද්ගෝෂණ කරලා.. අනේ අම්මප මේ ආණ්ඩුවනම් .. !

සිංහල යුනිකෝඩ් ලියන්න හොද ෆොනටික් මෘදුකාංගයක් ගැන උදව්වක්...

මම මෙච්චර කල් පාවිච්චි කලේ ගාර්ප් සිංහල සොෆ්ට්වෙයාර් එක... මොකක්දෝ හේතුවකට මම දැනට පාවිච්චි කරන ලැප් ටොප් එකේ මේ  ගාර්ප් එක වැඩ කරන්නේ නැ... සිංහලෙන් බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගත්ත දා ඉදල ගාර්ප් එක පාවිච්චි කරපු නිසා ඊට පස්සේ අලුතින් එකතු වෙච්ච සිංහල යුනිකේත සොෆ්ට්වෙයාර් ගැන මට එච්චර අදහසක්  නෑ.. මට ඕනේ වෙබ් පිටු වල සහ වින්ඩෝස් වල ඒ කියන්නේ මයික්‍රොසොෆ්ට් වර්ඩ්,එක්සෙල්,නෝට් පෑඩ් වගේ ඒවයෙත් කෙලින්ම ෆොනටික් විදියට ලියන්න පුළුවන් එකක්.. ගාර්ප් එකේ ඔය පහසුකම් ටික ඔක්කොම තිබුණ .. 

දැන් මේ ලියන්න ගූග්ල් ඉන්පුට් ටුල්ස් වලින්.. මේක හොදයි වෙබ් පේජ් වල ලියන්න .. හැබැයි කෙලින්ම වින්ඩෝස් වල ලියන්න මේක පාවිච්චි කරන්න නම් බෑ වගේ .. කට්ටිය සිංහල ලියන්න පාවිච්චි කරන සොෆ්ට්වෙයාර් ටික කොහේ හරි ලිස්ට් එකක් හදල තියෙනවද..? මම ගූගල් කරලා හොයා ගත්ත කීපයක් ට්‍රයි කළා එකක් වත් අර මම කියපු ඔක්කොම පහසුකම් එක්ක හොයා ගන්න බැරි වුණා.. මේ ලැප් ටොප් එක ෆොර්මැට් කරලා මට ඕනේ විදියට හදාගන්න බෑ.. ඉතින් තව ටික කාලයක් යනකම් සිංහල ලියන්න මොකක් හරි අටව ගන්න ඕනේ ... අලුතින් මොකක් හරි එකකට හුරු වෙන එකේ මගේ අවශ්‍යතා ටික ඔක්කොම හරි යන එකක් හොයලම හුරු වෙන්නයි හිතුවේ ...  

මේ බ්ලොග් ලියන අයියල අක්කල ,නැන්දල මාමල,නංගිලා මල්ලිලා,ආච්චිලා සීයල සහ මචං ල මචින්  ලාගෙ අදහස් ටිකක් දෙන්න ප්ලීස්... ලා ....

මැලේ මිනිසුන්ගේ දේශයේ සත් දිනක්…

          පහුගිය මැයි 25 වන සෙනසුරාදා උදේ 7.45ට යෙදුනු සුභ මොහොතින් සිරි ලංකාද්වීපයෙන් ගුවන් ගතවී පැය 3කුත් විනාඩි තිස් හතලිස් පනස් ගානක ගුවන් සවාරියකින් පසු බස්ටි නංඟී මැතිනිය සමඟ මම මහතා මැලේ මිනිසුන්ගේ රටට ගොඩ බැස්සෙමු. ඒ අවුරුදු 2ක් මැලේ මිනිසුන්ගේ රටේ පිහිටි ආයතනයක වැඩ කිරීමේ පරම පිවිතුරු චේතනාවෙනි.

මම මීට පෙර ඉන්දියානූ මිනිසුන්ගේ දේශයට වරකුත් තායි මිනිසුන්ගේ දේශයට වරකුත් ගොඩ බැස තිබුණද මැලේ මිනිසුන්ගේ රටට ගොඩ බැස නොතිබූ බැවින් මෙය අලුත් අත්දැකිමක් විය. මැලේ මිනිසුන් ආතල් ජන කොටසකි (ජන කොටස් හැට හුටහමාරකි)

ප්ලේනයෙන් බැස ටැක්සියක් ගෙන කලින් කතාබස් කරගෙන තිබූ ආකාරයට අදාළ පුද්ගලයා හමුවීමට එපාට්මන්ටුවට ආවිට අයියෝ සල්ලි කියා සුද්ද සිංහලෙන් කියනා යෙදුමක් මතක් විය. අප සිතා සිටියේ මැලේ මිනිසුන් යනු පට්ට සුපිරි ජාතියක් ලෙසය. හතර වටේම පට්ට පාරවල් සහ පට්ට කාර්ය.  බලන බලන් අත තට්ටු හැට හුටහමාරක් ඇති එපාට්මන්ටු බිල්ඩිං ය. එහෙව් රටේ අපට ඉන්නට මුන් සුදානම් කර ඇති එපාට්මන්ටුව හරියට ජයික් හිල්ටන් සිහිනය මාළිගාවත්ත ප්ලැට්වලින් එළිවීමක් වැනිය. බස්ටි නංඟීගේ මූණ දෙස බැලීම පවා දුක් සීන් එකකි.. ඕනෑම එකක් බොහෝ විට ඔන්න ඔහේ කමක් නෑ ගානෙන් ඉන්න මටත් මේ සීන් එක නම් ඇල්ලුවේ නැත. 

අපිව මෙහි ගෙන ආ නිල වශයෙන් අපේ මෙහි බොසා අපට එම තට්ටු නිවාසයේ ඇති එක එක එපාට්මන්ටු පෙන්නමින් ඒවා වර්ණනා කරයි.. උගේ හැටියට ඒවා මෙහි ඇති අපට සුදුසු ඉතාම හොඳ තත්වයේ ඒවාය. අපට වැඩ කිරීමට ඇති ස්තානය පේන දුරින් තිබීම සහ අපට පයින් වැඩට යාමට හැකිවීම ඌට ඒවා මාකට් කිරීමට ඇති පොසිටිව් ෆැක්ටර්ස්ය. සුමානයක් විතර එක දිගට මැරීගෙන එක එක ඒවාට මහන්සි වී පට්ට මහන්සියෙන් ආ අපිට වැටී නිදාගන්න තැනක් නොදී මූ අපිට අර එපාට්මන්ටු අවුරුද්දක බද්දකට ගැනීමට යෝජනා කරමින් හෙන ටෝක්ස් දෙයි. එනපොට හොඳ නැති බව හීනියට වගේ මගේ කුඩා මොළයට වැටහී මහන්සි නිවා ගන්නා තෙක්  හෝටලයේ නැවතී අද කළ යුතු දේ හෙටට කල් තබා ඒ රාජකීය එපාට්මන්ටුවෙන් ගැළවී ඊට සාපේක්ෂව ටිකක් විතර හොඳ හෝටලයකට යාන්තම් සෙට් වුනෙමු.

හෝටලයට පැමිණ මේ සිද්දිය පිළිබඳව මැලේ දේශය පිළිබඳව විසේසන්නයෙකු වූද, ලංකාවට ප්‍රිය වූද, බ්ලොග් ලියන්නාවූද, එල කොල්ලෙක් වූද (වයසින් අංකල් වුවද අනිත් සෑම එකකින් ම එලම කොල්ලෙකි..) මහතෙකුට ඇමතුමක් දුන්නෙමු. ඒ මහතාගේ උපදෙස් පරදි සියලු කටයුතු හෙටට කල් තබා අප දෙදෙනා මලා සේ වැටී නිදාගත්තෙමු..

මැලේ මිනිසුන්ගේ දේශයේ අප ගෙවූ පළමු දිනය එසේ නිමා විය…

පහුවදා උදේ පාන්දර අටට විතර නැඟිට මැලේ දේශය පිළිබඳව විසේසන්නයෙකු වූද, ලංකාවට ප්‍රිය වූද, බ්ලොග් ලියන්නාවූද, එල කොල්ලෙක් වූද ඒ මහතා, එම මැතිනිය සහ පුතනුවන් සමඟ ඉහත කී පට්ට එපාට්මන්ටුව බැලීමට නැවත වරක් පිටත් වී ගියෙමු… ඒ මැලේ මිනිසුන්ගේ රටේ සෑම එපාට්මන්ටුවක් ම මෙසේම දැයි කන්ෆර්ම් පිට දැන ගැනීම සහ රටතොට සහ එහි ජීවිතවීම ගැන උපදෙස් ආදිය ඒ මහතාගෙන් ලබාගැනීමේ බලාපොරොත්තුව සහිතවය…මඤඤං  වී සිටි අප දෙදෙනාට රට ගැන,රටේ මිනිසුන් ගැන, උන් සමඟ කටයුතු කිරීම ගැන, වැඩ කටයුතු සිද්ද කර ගැනීම ගැන පියෙකු මෙන් උපදෙස් ඒ මහතා ද මවක මෙන් උපදෙස් එම මැතිනියද ලබා දුන්නෝය. ඒ මහතා විසින් ලබා දුන් ප්‍රණීත භෝජන සංග්‍රහය ගැන ද නොකියාම බැරිය. ඒවා මහත් ඵල මහානිසංස ලැබෙන පිං කං ය…

ඒ උපදෙස් වලට අනුව අප දෙදෙනා පෙර කී එපාට්මන්ටුවෙන් නූලෙන් ගැලවී අපිට හරියන එපාට්මන්ටුවක් අප හොයා ගනිමු යන ගට් එක හිතට අරගෙන නැවත පෙරකී හෝටලයටම සෙට් වුණෙමු. මෙහිදී අපගේ බොසාගේ හිත මද වශයෙන් රිදුණද ඒ හිත එක මොහොතකට හදන්නට අපිට අවුරුදු 2ක් කට්ට කන්න බැරි නිසා ඒවා ඒ ඒ විදියට සිද්ද වෙන්න ඉඩ ඇර අපි කෙලින් තීරණයක් ගතිමු.. අප ගත් තීරණය ගැන ඒ වන විටත් මැලේ දේශයේ සතියක් ගෙවා තිබූ අප මිතුරාටද, එදින ගොඩ බැසගත් නව මිතුරාටද දැන් වූ නමුත් ඔවූහූ අර පට්ට එපාට්මන්ටුවේ ජීවත් වීමට තීරණය කළ බව පසුව දැන ගන්නට ලැබිණි. ඒවා ඒ ඒ අයගේ කැමත්තය… 

දෙවන දවස එසේ නිමාවූ අතර 3න් වෙනි දවසේ මට පළමු වරට වැඩට යාමට සිදුවිය.

අවුරුදු 3-4ක් ඩෙනිමයි අතට අහුවූ ටීෂර්ට් එකකුයි ඇඳන් වැඩට ගිය මට ජෙන්ටා ගසා වැඩට යාම සියල්ලට වඩා අජූත කාරනාවක් විය. නමුත් මැලේ රටේ දී අප වැඩ කළ යුත්තේ එසේය. ඒවාට හිත හදාගත යුතු විය.

යන්නේ කොහෙද මල්ලේ පොල් වගේ උදෑසන ටැක්සියක් කතා කරගෙන දන්නා ඉංග්‍රීසියෙන් යන්න ඕනෑ තැන ගැන ටැක්සි කරුවාට පාර කියූවෙමි. ඌ ගත් කටටම ගාන මෙච්චරයි යනවනම් යමු නෝ මීටර් කියා කැඩිච්ච ඉංගිරිසියෙන් කියා මට ඕනෑවට වගේ හිටියේය. ඕනේ මඟුලක් යැයි කියා ඔන්න ඔහේ යමු කියා අලුත් ජොබ් එකේ පළවෙනි දවස වෙනුවෙන් නොවටිනා ගානක් ටැක්සියට ගෙව්වෙමි.. ඒවා වැළැක්විය නොහැකිය.. අපි සුද්දන්ගෙන් කඩන ලෙසට උන් අපෙන් කඩා ගන්නේය..

ඔපීසිය නම් පට්ටය.. ඒ කියන්නේ සිරාවටම පට්ටය… ලෝකයේ බිහිවන නව නිර්මාණ බොහෝමයක උපත සිදුවන තැනකි.. පේටන්ට් බල පත්‍රම බර ගානක් හිමි කමක් ඇති මැලේ දේශයේ මහ ආණ්ඩුවේ වියදමින් දුවන රිසර්ච් ඇන්ඩ් ඩිවෙලප්මන්ට් සෙන්ටර් එකකි. 

නැනෝටෙක්නොලොජි,ඉලෙක්ට්‍රොනික්ස්,මයික්‍රෝබයොලොජි,කොමියුනිකේෂන් ටෙක්නොලොජි ආදී මෙකී නොකී සෑම දෙයක් පිළිබඳව පරයේෂණ කරන ආයතනයකි… 

මෙවැනි තැනක මම මොන ලබ්බක් කරන්නේදැයි ඔබට සැකයක් ඇත්නම් එය මෙසේ පැහැදිලි කළ හැකිය.. මැලේ රටේ රජයට සම්බන්ධව කරන නව සංකල්පයක් සහිත පද්ධතියක වැඩ කිරීම වෙනුවෙන් ඔවුන් මාව,බස්ටී නංඟීව සහ තවත් අපේ කොල්ලන් 4 දෙනෙකු තෝරාගත්තෝය. බොහෝ විට ලංකාවෙන් තවත් අයට එම අවස්තාව ලබා ගැනීමට හැකිවනු ඇත.. අදාළ ක්ෂේත්‍රයේ වසර 7-8ක පළපුරුද්ද ඇතිනම් චෑන්ස් ලබා ගත හැකිය..  වැඩි චිස්තර සඳහා ටොප් ජොබ්ස් බලන්න. නැතිනම් මාව අමතන්න..

එතන පස්ට කැන්ටිමක් ද ඇත.. උදේ දවල් කෑම ඉතා ප්‍රණීත ලෙස එතනින් සාධාරණ මිලට ලබා ගත හැක.

ඔය ආකාරයට 3න් වෙනි දවස ගෙවී ගිය අතර හවස ගෙදර යාමට නැවත ටැක්සියක් නොගෙන පුරුදු වෙන්නටත් එක්ක කෝච්චියේ සහ මොනෝ රේල්ලුවේ හෝටලයට ගියෙමි.. එතැන් පටන් අලුත් එපාට්මන්ටුවක් සොයා ගන්නා තෙක් උදේ හවස වැඩට ගියේ මේ ක්‍රමයෙනි..

අලුත් එපාට්මන්ටු සොයා ගැනීමද ආතල් ජනක වැඩකි,  ඉන්ටර්නෙට් එකෙන් බලා, දුරකතන ඇමතුමක් ලබා දී ඒජන්තවරයා සහ අයිතිකරුවා සමඟ වෙලාවක් වෙන් කරගෙන ඒවා බැලීමට යායුතුය. එසේ බැලීමට ගිය පළමු එකේදීම මට අර ඉහත කී මහත්මා කී කතාව සත්‍ය බව වැටහී ගියේයේ.. තවත් අඹ ගස් ඕනෑ තරම් ඇත.. බොහෝ ඒවා මී පැණි මෙන් රස ඇති අඹ ඇති ගස් ය.. මැලේ රටේ ද අන්ඩ පාලයෝ සිටින බව මෙයින් මට විසි පස්වන වරට පමණ තහවුරු විය..

කෙසේ හෝ ටැක්සි වලට බොරු ගනන් ගෙවමින් උන්ට කැඩිච්ච ඉංග්‍රීසියෙන් පාර කියමින් සොයා ගත් දෙවන එපාට්මන්ටුව (මෙය කොන්ඩෝවකි) පට්ට ලෙස අපේ සිත් ගත්තෝය.. ඒ කියන්නේ බස්ටි නඟිගේ සිත් ගත්තාය. ඒ කියන්නේ ඒ වැඩේ ෆයිනල් ය..

යට කී මහත්මාට ඩේලී අප්ඩේට් දෙමින්,ස්ටේටස් රිපෝට් යවමින්,උපදෙස් ලබාගනිමින් කෙසේ හෝ නියමිත පරිදි එම කොන්ඩෝව අපි අවුරුද්දක් සඳහා ලබා ගත්තෝය. ඒ මැලේ දේශයේ ගෙවුණු 4වෙනි දවසේදීය..

පස්වෙනි දවසේදී හීන් සීරුවේ බඩු ටික ගෙනත් දමා.. වැඩට ගොස් හීන් සීරුවේ අලුත් ගෙදරට ඇවිත් නිදා ගත්තෙමු.. මම වැඩට ගිය දාට පසු දින බස්ටි නඟාද වැඩ පටන් ගත්ත අතර අපි දෙන්නා දැන් වැඩ කරන්නේ එකම තැනය.. ඒ කියන්නේ අල්ලපු පුටුවේය..  (එහි හොඳ සහ නරක දෙකම ඇති අතර ඒවා බ්ලොග් වල ලිවීම සුදුසු නැත…)

හයවෙනි දවසේ උදේ පාන්දර අපේ එපාට්මන්ටුවට පොඩ්ඩක් දුරින් ඇති ගේට්ටුවකින් ටෙක්නොලොජි පාක් එකට ඇතුළත් වී පැය භාගයක් ආතල් එකේ ඇවිදීමෙන් ඔපිස් එකට ඉතා පහසුවෙන් ආ හැකි බව අප සොයා ගත්තෙමු.. ඒ සොයා ගැනීමත් සමඟ ටැක්සි වලට බොරු ගනන් ගෙවීම සහ උන්ට පාර කියා දෙමින් ගමන් යෑමේ කරදරයෙන් ගැළවුනෙමු.. කකුල් රිදීම වෙනම කතාවකි…

එසේ 6වෙනි දවස ගෙවා දමා අද සෙනසුරාදා මැලේ දේශයට පය ගසා ගෙවුණු සත්වන දවසේ යාන්තම් ඉන්න හිටින්න තැනක් පිළිවෙලකට සකස් කරගෙන මනුස්ස ස්වරූපයෙන් ඉදිරි වසර 2ක ගෙවීම නිල වශයෙන් ආරම්භ කළෙමි… මේ සියල්ලේ ගෞරවය ඉහත කී මැලේ දේශය පිළිබඳව විසේසන්නයෙකු වූද, ලංකාවට ප්‍රිය වූද, බ්ලොග් ලියන්නාවූද, එල කොල්ලෙක් වූද ඒ මහතාට, එම මැතිනියට පින් සිදු වන්නට ලබා ගත් දේමය.. සුළු සුළු ඇණ ගැනීම් කීපයක් මැද්දේ උවද සාර්ථක සතියක් ගෙවීමට මා වැනි මන්ද ඩයල් එකකට හැකිවූයේ ඒ විසේසන්න උපදෙස් මහිමයෙනි..

කෙසේ හෝ අවසන් වශයෙන් පැවසිය යුතු දෙයක් වන්නේ..  ලංකාව හැර යාමේ බලා කිසිම බලාපොරොත්තුවකින් තොරව සිටි මට බොහෝම සාමාන්‍ය ලෙස අලුත් ජොබක් සොයා ගැනීමට දැමූ ඇප්ලිකේෂන් එකක් බැක් ෆයර් වීමෙන් ලබා ගත් දෙයකි මේ ගමන සහ රැකියාව.. අවුරුදු 2ක අවසානයේ (ඊට කලින් දොට්ට නොදැම්මොත්) නැවත ලංකාවට පැමිණ සෙට්ල් බෙට්ල් වීමේ පරම පවිත්‍ර චේතනාවෙන් මේ ගමන පැමිණියෙමි… අපි නොදන්න බොහෝ දේ ලෝකයේ සිදුවන නිසා යන්තම් හෝ ඒ දේ සමඟ ගැටී වැඩ කිරීමේ අවස්ථාවක් ලැබීමත්, ඒ අවස්ථාව මට ඕනෑ හැම දේම (ගෙදර උන්දෑටත් රස්සාවක් සමඟම) දීමට ඔවුන් එකඟ වීමත්, කීයක් හරි වැඩියෙන් හම්බ කරගෙන ගැජමැටික්ස් ටිකක් එකතු කරගෙන යාමට හැකි නිසාත් ආ ගමනකි..

මෙහි බොහෝ දේ හොඳය.. හැබැයි ලංකාව ඊට වඩා බොහෝ හොඳය…

ප.ලී 

මෙම පෝස්ටය පසුගිය සෙනසුරාදා ලියා අවසන් කලද මාගේ google එකවුන්ට් එක මෙහි සිට බාවිතා කිරීමෙ  තිබූ ගැටලුවක් නිසාවෙන් බ්ලොගයට ලොග් වීමේ හැකියව ලැබුනේ අදය. 

2 වෙනි ඇනිවසරි ට්‍රිපය - 2

1 කොටස බලල එනව නම් මෙතන කොටන්න...

1 කොටස මෙලෝ රහක් නෑ 2 කොටසවත් බලමු නම් පහළ බලන්න...

එදා ප්‍රවෘත්ති වලට නතර කළාට පස්සේ කතාව ලියන්න අමතක වුණා නේ (පස්ට බුසී).. ගොඩක් වෙලාවට මට ටීවී එකේ යන ෆිල්ම් බලන්න අමතක වෙනව ඔය ප්‍රවෘත්ති වලට නවත්තපුවහම.. නැත්නම් නින්ද යනවා..

හරි එහෙනම් එදා අර ටී පැක්ටරිය දැකල නේ සීන් එක අවසන් වුණේ.. ඕනේ එකක් වෙන්න කියල අපි ඉතින් ඔය පාර දිගේ ගියා... ගිහින් ගිහින් ගිහින් ගිහින් කොහොම හරි මෙන්න ආවා ටී පැක්ටරිය ලඟට

මේ තියෙන්නේ ක්ලෝස් අප් එකක්

වමෙන් බැලුවම මෙහෙම

දකුණ මෙහෙම

ළඟට ගිහින් බැලින්නම් මෙන්න වැඩක්..

ෂල්ලී බර ගානක් ක්‍රෙඩිට් කාඩ් එකෙන් කපාගෙන අපි ඇවිල්ල තියෙන හෝටලේ පරණ ටේ පැක්ටරියක් නේ බොලේ...

මේක සිරාවටම පරණ තේ ෆැක්ටරියක් හෝටලයක් බවට පත්කරපු තැනක්.. යන්න කැමති කෙනෙක් ඉන්නවනම් මෙන්න ලිංකුව

ඇතුළ සුපිරි ලෙස හදල තියෙනවා හැබැයි ෆැක්ටරි ගතිය එහෙම මම ඉතිරි වෙන විදියට..

යට ඉඳන් උඩ බැලුවම පේන්නේ මෙහෙම

උඩ ඉඳන් යට බැලුවම පේන්නේ මෙහෙම

අම්මට හුඩු මේ මොකක් ද?

මෙන්න ක්ලෝස් අප් එකක්

විස්තරේ තියෙනව මෙතන සිංහලෙන් ම

සයිඩ් 2කේ තියෙනව මෙන්න මේ වගේ තඩීඊඊඊඊඊඊ ෆෑන් 2ක්

කාමර තියෙන්නේ මෙන්න මේ ආකාරයට

මෙන්න අපේ කාමරේ ජනේලෙන් පේන විව් එක

ජනේලේ ඇරියම පේන්නේ මෙහෙම

ඔන්න ඔහොමයි හෝටලේ ඇතුළේ තත්තේ.. බලන්න වටින තැනක්.. ඔය මම ඉහළ දාල තියෙන මැෂිම මේ ෆැක්ටරිය වැඩ කරන දවස් වල පාවිච්චි කරපු ජෙනරේටර් එක.. අදටත් ඒක වැඩ. 1930 ගනන් වල තමා ඔතන හයි කරල තියෙන්නේ.. රාත්‍රී කෑම වෙලාවට කලින් ඔය ජෙනරේටරේ ඔන් කරල ඔය තඩීඊඊඊඊඊ ෆෑන් 2ක කරවල පොඩි ෂෝ එකක් එහෙම පෙන්නනවා..

ඔය පරණ යකඩ බඩු සහ බිල්ඩිම ඇරුනම අනිත් සියළු දේ තරු 4,5,6,7 ක හෝටලයක් වගේ (හරි තරු ගාන දන්නේ නෑ). සේවකයෝ හරිම සුහද ශීලීයි.. කොට කලිසම්, සරම් ඇඳගත්ත පරණ කංකානිල තමා හැම දේම කරන්න ඉන්නේ.. කොටින් ම මුලින් ම අපිට හම්බ වෙච්ච රූම් එකේ විව් එක පොඩ්ඩක් කචල් කිව්වම අපිට ඉහළම තට්ටුවෙන් හොඳ රූම් එකක් නොමිලේම දෙන්න එයාල එකඟ වුණා.. නිකන් කිව්ව විතරයි..

කෑමත් නරකම නෑ.. එකම් දේ ඉන්න කට්ටිය අඩු උනාම ඒ ගොල්ලෝ දෙන්නේ සෙට් මෙනු ක්‍රමයට කෑම.. අපි ඉතින් මෙනුවේ තියෙන ඉංග්‍රීසී පට්ට විදියට දන්න අය නිසා යාන්තම් බඩ ගින්නේ නොයි ද නිදාගත්තා.. උදේ නම් බුෆෙට් (ටී සයිලන්ට් ඈ) එකක් තිබ්බා.. දවාලෙත් සෙට් මෙනු සීන් එක්ක තිබ්බ නිසා අපි සුපුරුදු ලෙස දන්න කියන බතුයි හොදියි කෑවා (රයිස් ඇන් කරී කියන්නේ)..

තව විශේෂ දේවල් විදියට පුංචි තේ ෆැක්ටරියක් තියෙනවා.. ඔන්නම් අපිට වත්තෙන් තේ දලු ටිකක් කඩාගෙන ඒ ෆැක්ටරියට දාල කුඩු කරල පැකට් කරල ගන්නත් පුළුවන් පොඩි ගානක් ගෙවල.. තව ලස්සන මල් වත්තක් තියෙනවා.. ඊට අමතරව කෝච්චි පෙට්ටියකුත් තියෙනවා ඔන්නම් අපිට ඒකේ ඉඳන් කන්නත් පුළුවන්..

මේකේ තියෙන වැදගත් ම දේ තමයි ඔවුන් අපට දෙන හැම දේ සමඟම පුංචි තේ දල්ලක් දෙනව..  (අර සෙට් මෙනු කනකොට තේ දළුත් කැවෙන්න ඉඩ තියෙනවා හික් හික් හික්...)

හරි ඔන්න ඕක තමා අපි දෙන්නගේ සෙකන්ඩ් ඇනිවසරි ට්‍රිප් එක.. මේ වැඩේ එක දවසෙන් ක්ලෝස් කරන්න සිද්ද වුණා මට පහුවදා ආයෙත් එන්න ඕනේ කමක් තිබ්බ නිසා.. මේ සැරේ ඉතින් වන් ඩේ ට්‍රිප්..

ඇනිවසරි වලට යන්න, හනිමූන් යන්න, ඉඳල හිටල යන්න අවංකවම හොඳ ප්ලේස් එකක්.. ලොකු ගානක් නෑ.. ගිහින් බලල ලබන්න හොඳ අත්දැකීමක්..

ඊළඟ ඇනිවසරි ට්‍රිපයෙන් නැවත හමුවෙමු..

ට්‍රිපය... 2+ ඉයර්ස් මෑන්..ඕ.ම.ගෝ

ජයග්‍රාහී දෙවැනි ඇනිවසරිය සමරනු වස් අපි දෙදෙනා විසින් යන්නට යෙදුණු ට්‍රිපයේ විස්තර.

මෙ සැරේ ඇනිවසරිය යන්න අපි සෑහෙන්න කාලයක් ප්ලෑන් කලා.. යන තැන් ගැන.. ලංකාවේ යන්න තැන් ඕනේ තරම් තිබුණට මේ වගේ දවස් වල එහෙම ආවට ගියාට යන්න බෑනේ.. සෙල්ලං ද අවුරුදු 2ක් ඇද්ද කියන්නේ.. :)

ගිය සැරේ කන්ඩලමේ ගිය නිසා මේ සැරේ රජරට පැත්ත අතෑරියා... දකුණු පළාතේ මුහුද අද්දර ඒවත් ඉතින් බෑ බෑ වගේ හිතුනා.. නිතර ගාලු යන නිසා.. නැගෙනහිර පැත්තට යන එකත් ටිකක් අදිමදි වුණා මාබල් බීච් සවාරිය හින්ද.. ඊට පස්සේ ඉතිරි වුණේ බස්නාහිරයි උතුරයි.. ‍ බස්නාහිර පළාතේ ට්‍රිප් යන්න පුළුවන් ද .. ගෙදර හිටිය වගේ නේ.. උතුරේ කොහෙද තරු පන්තියෙ හෝටල්.. කාල වරෙන්කො මේ සැරේ ගෙදර ඉන්න සෙට් වීමක් තව පොඩ්ඩෙන්...

කොහොම හරි පළාත් හතර අත ඇරල අන්තිමට මැද තෝර ගත්තා.. ආයේ හුනස් ෆෝල්ස් යමුද (නැලවිලි ස්වරයෙන්..)? සික් අවුරුදු 2කට කලින් නේ ගියේ.. ආයේ යන්න දැන්ම බෑ.. නුවර වෙන හෝටල් නැද්ද? නෑනේ සිරා ඒව නෑ..  නුවර වැඩක් නෑ.. එහෙනම් ඕනෙ එකක් කරගන්න (ගැස්සිලි ස්වරයෙන්)..

අන්තිමට ලෙඩට දුකට සැපට ඕනේ එහෙකට අපි කාටත් පිහිටට එන නුවර එලිය තමා අපේ 2වෙනි ඇනිවසරියට නිල වශයෙන් ආලෝකය සැපයුවෙ..

නුවර එළියෙත් ඉතින් එක එක ජාතියේ හෝටල් නේ.. මේ දවස් වල සීසන් නිසා සෙනඟත් වැඩියි.. මේ ලඟදිත් අම්මල එක්ක ගිහින් ආව නේද? අනේ මන් ද.. සික් ලංකාව නම්...

ලොකු ලොකු හෝටල් අයිතිකාර මහතුන්ලගේ වෙබ් සයිට් පීරමින් (මැදින් දෙකට බෙදා) ඔහොම හොයනකොට සෙට් වුණා පස්ට තැනක්...

ටක්කර ටාංංංංංංංංංංංංංංංංංංංං

නෝනාවරුනි,මහත්වරුනි,නෝනාවරු නැති මහත්වරුනි,මහත්වරු නැති නෝනාවරුනි,දරුවනි,දැරියනි... 

බැඳලා අවුරුදු 2ක් පිරීමේ සතුට (සතුට ඈ) සැමරීම වස් මෙවර අපට පිහිට වූ හෝටල් රාජයා...

උතුරු කරෙන් එන්න....ආආආආආඅ

දකුණු දෙසින් එන්න....ආආආආආඅ

නැගෙනහිරින් එන්න....ආආආආආඅ

බස්නාහිරිනුත් එන්ඩෝඕඕඕඕඕඕ..

ලයිට් නිමල එන්න......ආආආආආආ

(මෙය මුදල් ගෙවා ප්‍රචාරය කරන ලද දැන්වීමකි. ඇයි මීට කලින් මුදල් ගෙවපු ඇඩ් දැකල නැද්ද.. නිකන් යනව මනුස්සයෝ යන්න)

මේකට යන්න මම තෝරගත්තේ ලංකාවේ මේ කාලේ යනවනම් යන්න තියෙන හොඳම පාර.. ඒ කියන්නේ  කිලෝමීටර් 30-40 විතර සුපිරි ගමනක ආශ්වාදය ඔබට ලබා දෙන අපූරූ මාර්ගයක්... 

අවිස්සාවේල්ල නුවර එළිය මහා මාර්ගය.. 

ඔය පාරේ යනකොට හම්බවෙනවනේ කිතුල් ගල.. ඔය කිතුල්ගල හරියේ යනකොට මම කනාවට වගේ දැක්කා මේං මේ බෝඩ් ලෑල්ල

මම හිතාගෙන හිටියේ කිතුල්ගල හරියෙන් ගලන්නෙත් කැළණි ගඟ කියල මෙච්චර කල්.. හික් හික් (මගේ තවත් මෝඩ ආතල් එකක්)

මේක දැක්කම ගොඩක් අය දන්නවනේ මොකක් ද සීන් එක කියල.. ගොඩක් අය දැන ගත්තට බස්ටි නංඟි වගේ අය ඕක දන්නේ නෑ.. බෝඩ් එක පහු කරන් ගිහින් සෑහෙන දුරක් ගිහින් වැදගත් කම පැහැදිලි කරල දීල ආපහු හරෝගෙන ආයේ බෝඩ් එක පහු කරන් ගිහින් මුල ඉඳන් ආයෙත් බලන් ඇවිත් යාන්තම් ගියා අර බ්‍රිජ් ඔන ද රිවර් ක්වායි කියන ෆිල්ම් එකේ ලොකේෂන් එක බලන්න.. ෆිල්ම් එකේ ලෝකේෂන් එක කිව්වේ පාළම හදපු තැන බලන්න

මෙන්න මේ පඩිපෙලෙන් බැහැල

 මෙන්න මේ වගේ තේවතු..

 කඳු පල්ලම්

 වලින් බැහැල ගියාම මෙන්න මේක බලා ගන්න පුළුවන්.. 

මේ තියෙන්නේ එහා ඉවුර

මේ තියෙන්නෙ ගඟේ දෙපැත්ත

මේ ක්වායි ගං කොමළිය

මේ තියෙන්නේ ඔය හැදුවයි කියන පාළම..  (ෆිල්ම් එක බලල නැති අයට)

මේක උඩින් කෝච්චියක් යනව ඉතින් ෆිල්ම් එකේ නම්.. (1957 දි කොම්පියුටර් ජිල්මාට් තිබ්බද?)

ඕක බලල ඉතින් ආපහු අපේ ගමනට අපි සෙට් වුණා.. කිතුල්ගලින් නාල යමු,වයිට් වෝටර් රාෆ්ටින් කරල යමු, මේ හරිය හෙන සිරා නාන්න.. ඊ.ටී.සී වගේ කතා ගොඩකින් පස්සේ අපි සුපුරුදු විදියට ගමන ගියා..

ඔන්න පාරේ තියෙන සිරාම ටිකට ආවා.. හැටන් හන්දියෙන් හරෝල නුවර එළිය පැත්තට යන්න ගත්ත විතරයි කිලෝමීටර් 3ක් විතර යනකම් පට්ට පාර.. සැහ්.. අන්න පාරවල්.. ඊට පස්සේ.....

දෙයිහාමුදුරුවනේ මගෙ කාර් එක.. මේක ඕෆ් රෝඩ් යන්න හදල නෑ යකෝව්ව්ව්...

අපරාදේ කියන්න බෑ හැටන් ඉඳන් රදැල්ල හරහා නුවර එළිය ටවුමේ ටී හන්දියට එනකම්.. තව අවුරුදු 2-3කට ආයේනම් යන්නේ නැති තරමට පාර හොඳයි.. අපි යන්න කලින් දවසේ ත්‍රීවීල් එකක් පෙරළිලා කෙනෙක් මැරිලත් තිබ්බා.. කොටින්ම අපි යනකොටත් මිනිස්සු එබි එබි බල බල හිටිය අපි දැක්ක..

ඇත්තටම කිව්වොත් පාර හදනවා.. තව ටික කාලෙකින් නියමෙට තියෙයි.. දැන්නම් තනිකරම පස්,මඩ,ගල් ගොඩක් විතරයි.. සෙන්ට් ක්ලේයාර් හරිය එහෙම ගන්න දෙයක් නෑ.. හැබැයි පාර හැදෙන්නෙ වටපිටාව හොඳට බලන්න පුළුවන් නැරඹුම් ස්තාන එහෙමත් එක්ක.. තව ටිකක් ඉවසල ඉමු.. ලයිටි බිල් වැඩි වෙනව වගේ ඒව කමක් නෑ කියල හිතෙනවා ඒ වගේ දියුනු වෙනව දැක්කම..

ඔන්න ඔහොම පට්ට පාරක පැය 3-4ක් (මුලු ගමනට පැය 7.5ක් විතර) ෆුල්ම ෂපාන් එකේ බඩේ ගින්දරේ බැරුව නුවර එළියට ආවා.. නුවර එළියෙන් කාලා උඩුපුස්සැල්ලාව පාර දිගේ කඳ පොළ පැත්තට ආවා..

කඳපොළ හන්දියෙන් හැරිල පාරක යනකොට හාවෝ මාරු වෙන තැන්,මුවෝ පාර පනින තැං,ඌරෝ පාර පනින තැං,වල් ඌරෝ පාර පනින තැං (පේනවනේ රට පිළිවෙලකට යන හැටි), තව මොකුන් ද මන් ද පාර පනින තැං හැටහුටහමාරක් පාස් කරගෙන යනකොට මෙන්න තියෙනවා....

ටක්කර ටාංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංංං

පරණ තේ පැක්ටරියක්... 

පස්ට පරණ තේ පැක්ටරියක් කියන්නේ පස්ටම පරණ එකක්.. 

මේ තියෙන්නේ පොටෝ කෑල්ලක්

ගමනේ ඉතිරි කොටස ප්‍රවෘත්ති විකාශයෙන් පසුව බලාපොරොත්තු වන්න....

පරණ ෆිල්ම්ස්....

ෆිල්ම්ස් බැලීමේ උණ කාලෙන් කාලෙට විවිධ ස්වරූප වලින් එනවනේ.. වෛරස් උණ වගේම තමා ඉතින් බැලුවහම ...මට හිටපු ගමන් හැදෙනව පරණ ෆිල්ම්ස්, සයන්ස් ෆික්ෂන්, එකම ඩිරෙක්ටර්ගේ ෆිල්ම්ස්, ෆිල්ම්ස් සීරීස් වගේ එක එක කැටගරි වල ෆිල්ම්ස් විතරක් බැලීමේ උණක්... කාලේකට කලින් මට ඔය පරණ ෆිල්ම්ස් ඒ කියන්නේ 1950-1980 ව දශක වල වගේ හැදිච්ච ඉංග්‍රීසි ෆිල්ම්ස් බැලීමේ ආසාවක් ආවා.. ඒක තාමත් තියෙනවා.. 

පරණ ෆිල්ම්ස් වල සෑහෙන්න ගන්න දේවල් තියෙනවා.. ගොඩක් වෙලාවට අලුත් ෆිල්ම්ස් වල තියෙන්නේ එකම මොඩල් එකේ කතා සහ මීට දශක 3-4-5කට කලින් මේ ෆිල්ම්ස් කොහොමද හැදුනේ කියන එක ගැන අදහසක් ගන්න සහ අපි නොහිතන විදියේ අමුතුම කතා තේමා වලින් හැදිච්ච ෆිල්ම්ස් එහෙම හම්බ වෙනවා ඔහොම පරණ ෆිල්ම්ස් බලද්දි..

මේ වෙනකොට බලපු පරණම ෆිල්ම් එක විදියට මතක තියෙන්නේ ලෝක පූජිත සිනමාකරුවෙකු වන අකිරා කුරසෝවා මහතාගේ රෂෝමොන් මේක 1950 දි තමා තිරගත වෙලා තියෙන්නේ.. මේ කතාව අපේ සුප්‍රසිද්ධ මනමේ කතාවට ටිකක් සමානයි.. මට මතක විදියට මේ ෆිල්ම් එකේ තමයි කෙලින්ම සූර්‍යයා දෙසට කැමරාව එල්ල කරල ඉර එළිය කැලෑව අතරට පෙරිල එන සීන් එකක් මුලින්ම සිනමා කලාවේ රූගත කරල තියෙන්නේ.. ෆිල්ම් එක කළු සුදු.. හැබැයි ඒක තිබ්බ සමහර දර්ශන පුදුම විදියට මගේ හිතට කා වැදුණා..

මීට මාස 2-3කට කලින් ටීවී එකේ The Ten Commandments (1956) පෙන්නුවා. ඒකෙන් ඒකත් බලා ගත්තා. මම බලපු පරණම අතින් දෙවැනි තැන තියෙන්නෙ මේක. මේ ෆිල්ම් එකත් බලන්න වටින එකක්.. අපේ සිංහල බෞද්ධ අයට විශේෂයෙන් බලන්න වටිනවා කොහොමද මාස්ටර් පීස් එකක් විදියට තමන්ගේ ජාතිය ආගම ගැන කියවෙන ෆිල්ම්ස් හදන්නේ කියන එක මේ වගේ ෆිල්ම්ස් වලින් ඉගෙන ගන්න පුළුවන්. 

ඊට පස්සේ බලපු පරණම එක The Bridge on the River Kwai (1957) මේක ගැනත් ගොඩක් කට්ටිය දන්නවනේ.. කිතුල්ගල හදපු පාළම පුපුරවන සීන් එක තියෙන්නේ මේකේ. ඒ සීන් එකත් සෑහෙන්න තාත්වික විදියට කරල තිබ්බා. 

ඊළගට බලපු පරණම එක තවත් මගේ ප්‍රියතම සිනමාකරුවෙකු වෙච්ච ස්ටැන්ලි කියුබ්‍රික් මහතාගේ ලොලීටා. මේක 1962දී තිරගත වෙච්ච එකක්.. මේක නම් සෑහෙන්න කතාබහට ලක් වෙච්ච ෆිල්ම් එකක්.. එවගේම කතාව සෑහෙන්න 18+ ගතියේ එකක්.. මේකේ තියෙන්නේ ටීන් වයසේ ඒ කියන්නේ ටීන් කාලේ පටන් ගන්න වයසේ වගේ ගෑනූ ළමයෙක් සහ මැදිවයසේ පුද්ගලයෙකු අතර ඇතිවන ටිකක අසම්මත සම්බන්ධතාවක්.. හැබැයි ඒක හෙන අපූරුවට ගලාගෙන යන කතාවක්.. 

ස්ටැන්ලි කියුබ්‍රික් මගෙ ප්‍රියතම සිනමා කරුවා වුණේ මගේ කවදාවත් හොඳ නොවන සයන්ස් ෆික්ෂන් උණට සම්බන්ධව මාස්ටර් පීස් එකක් විදියට මම සලකන 2001: අභ්‍යවකාශ වීර චාරිකාව බැලුවට පස්සේ... මේකේ කතාව පොඩි කාලේ කියවල හිතේ මවාගෙන හිටපු දේවල් ෆිල්ම් එකෙන් බලනකොට දැනුනේ පුදුමාකාර හැඟීමක්... (ඒක තෙරෙන්න මේ සයන්ස් ෆික්ෂන් උණ තියෙන්න ඕනේ.. හික් හික්..) 2001: අභ්‍යවකාශ වීර චාරිකාව තිරගත වෙලා තියෙන්නේ 1968දී.. මීට අවුරුදු 45කට විතර ඉස්සරත් ඒ වගේ තාක්ෂණික සංකල්ප තියෙන කතා නිර්මාණය කිරීම ඇත්තටම මාර විදියට අගය කලයුතු දෙයක්.. මොකද කොම්පියුටර් ජිල්මාට් දාන්න දැන් කාලේ වගේ පුළුවන් කාලයක් නෙවෙයි නේ.. නමුත් දැන් හැදෙන ගොඩක් ෆිල්ම්ස් වලට කරට කර තරඟයක් දෙන්න ඒ ෆිල්ම්ස් සමත් කියලයි මගෙ නම් හැඟීම. (අතීත කාමෙම නෙවෙයි.. ඇත්තටම ඒ මිනිස්සු අගය කළ යුතු තරමේ දේවල් කරල තියෙනවා.)

ඊළගට මේ ඊයේ පෙරේදා 1968 දි හදපු Franklin J. Schaffner කියන සිනමාකරුවා හදපු Planet of the Apes සීරීස් එක බලන්න පටන් ගත්තා. මේකේ ෆිල්ම්ස් 5ක් තියෙනවා. 1970 දි Beneath the Planet of the Apes, 1971 දි Escape from the Planet of the Apes (1971) , 1972දි Conquest of the Planet of the Apes (1972) සහ 1973 දි Battle for the Planet of the Apes (1973) කියල ෆිල්ම්ස් පහ තිරගතවෙලා තියෙනවා. මේ සෙට් එකම ඩවුන්ලෝඩ් කරගන්න පුළුවන් මෙතනින්. මේවයේ ඉන්න වානරයින්ගේ මේකප් මේ ඊයේ පෙරේදා ලංකාවේ තිරගත වෙච්ච ෆිල්ම් වල මේකප් වලට වඩා තාත්විකයි කියල මට හිතුණා. මේ කතා මාලාව නම් සෑහෙන්න ජනප්‍රිය වෙලා තව ගොඩක් ෆිල්ම්ස් හැදුන පහු කාලීනව.. මට මතකයි මම 5වසර ශිෂ්‍යත්වේ කරන කාලේ වගේ මේ සීරීස් එකේ මුල් කතාවද කොහෙද ටීවී එකේ ගියා.. පන්ති කට් කර කර කලුසුදු ටීවී එකේ ඕක බැලුව.. 

හරි ඊළඟට බලපු පරණම එක ආයෙත් ස්ටැන්ලි කියුබ්‍රික්ගෙ A Clockwork Orange මේක 1971 තිරගත වෙච්ච එකක්. මේකේ කතාව නම් 18+. මේකේ තියෙන්නේ අපරාධ කරුවෙක්ව අපාරාධ වලින් ම හෙම්බත් කරල පුනරුත්ථාපනය කරනව වගේ සීන් එකක්.. මට තේරුණ විදියට එහෙම එකක්.. ස්ටැන්ලි කියුබ්‍රික්ගෙ කතාවල තියෙන්නේ හෙන අමුතු අසම්මත සිද්දි.. හැබැයි මාර ගති.. ඒ කියන්නේ අපිව සම්පූර්ණයෙන් ම වෙනස් විදියට බලන්න පොළඹවනවා. මම සෑහෙන්න කාලෙක්ට කලින් Eyes Wide Shut ගැනත් පෝස්ට් එකක් ලිව්වා. මෙතනින් ඒකත් බලන්න පුළුවන්

හරි මේ ෆිල්ම්ස් බලපු දවස් වල මට ස්ටැන්ලි කියුබ්‍රික් උණ හැදිල හිටියේ.. ඉතින් මේවත් එක්කම Barry Lyndon මේක 1975 දි සහ Full Metal Jacket (මේක නම් 1987 දි තිරගත වෙච්ච එකක්) බැලුවා. ස්ටැන්ලි කියුබ්‍රික් උණ කොච්චර දරුණුද කිව්වොත් මේ ෆිල්ම්ස් සෙට් එක මම ඩීවීඩි එකකටත් කොපි කරල තියාගෙන ඉන්නවා ලොකු උනහම ආයෙත් බලන්න කියල.. 

හරි ඊට පස්සේ මීට සති 2කට විතර කලින් බැලුවා හර්මන් හෙස ගේ සිද්ධාර්ත . මේක 1972 දි හදපු එකක්. හර්මන් හෙස ගැන සහ මේ ෆිල්ම් එක ගැන මම වෙනම එකක් ලියන්නම්.. ඒ තරම් වටින කතාවක්.

ඊට පස්සේ තියෙන්නේ ගොඩක්ම 1980 දශකෙදි හදපු ඒව තමා.Tarzan, the Ape Man 1981 දි. මේක නම් එච්චර සිරා නෑ.. හැබැයි බෝ ඩෙරෙක් සිරා..හික් හික් :) ඊට පස්සේ ආයේත් සුප්‍රකට ඉන්දියානා ජෝන්ස් සෙට් එක. Raiders of the Lost Ark (1981), Indiana Jones and the Temple of Doom (1984),Indiana Jones and the Last Crusade (1989) මේව ගැන නම් ඉතින් මම අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑනේ.. මේව බලන්නෙ නැතුව ෆිල්ම්ස් බලල වැඩක් නෑ කියල තමා මම නම් හිතන්නේ

අසූ ගනන වෙද්දි ලෝක සිනමාව සෑහෙන්න දියුණු තත්වෙක තියෙනවා කියල කියන්න පුළුවන්.. අසූ ගනන් වල හැදුනු ගොඩක් කතා අපි හැමෝම වගේ බලල ඇති. අහ්හ් අසූ ගනන් වලට එන්න කලින් එකක් තියෙනව අමතක වෙච්ච එකක්. ඒක ඉතින් තවත් මගේ ෆේ - රිවට් සයි ෆයි එකක් තමා.

 1977 දී තිර ගත වෙච්ච  Star Wars A New Hope ෆිල්ම් එක. ස්ටාර් වෝර්ස් ගැනත් ඉතින් මම පොර ටෝක් දෙන්න ඕනෙ නෑනේ.. ලුක් ස්කයිවෝකර්,R2D2,C3PO, ඩාත් වේඩාර් සහ ජෙඩායි නයිට්වරු අපේ හීන ලෝකෙට ගෙනාවේ මෙන්න මේ කාලෙදි ජෝර්ජ් ලූකස් මහත්තය විසින්. ස්ටාර් වෝර්ස් කතාමාලාවේ 4වෙනි කොටස තමයි 1977දි මුලින් ම හැදුවේ. ඒ මොකද ඒකාලේ තිබුණ තාක්ෂණේ ඒ කතාවේ ඉතිරි කොටස් අධ්‍යක්ෂක වරයාට ඕනේ විදියට හදාගන්න මදි නිසා කතාව අනුපිළිවෙලින් නෙවෙයි තිරගත වුණේ. 2005 දි තමයි 3න් වෙනි කොටස 2002දි 2වෙනි කොටස. ඔය වගේ. මෙතනින් ගිහින් කතාමාලාව අනුපිළිවෙලට බාගන්න පුළුවන්.

තව අමතක වෙච්ච එකක්. ඔය 80 ගනන් වල භීෂණ කාලෙදි ලංකාව මිනී කන්නන්ගේ දේශයක් විදියට හඳුන්වපු සීන් කෝන් එකක් පත්තර වලද කොහෙද ගියා. ඒකට හේතු වෙච්ච ෆිල්ම් එකත් මම මේ ළඟදි බාගෙන බැලුවා. මේ ෆිල්ම් එක ගොඩක් ලංකාවේ රූගත කරල තියෙන්නේ. ෆිල්ම් එකේ නම The Mountain of of the Cannibal God. මේක තිරගත් වෙලා තියෙන්නේ නම් 1978දි නමුත් මට මේ ෆිල්ම් එක සහ භීෂණ කාලේ අතර සම්බන්ධයක් තිබුණ වගේ යාන්තමට මතකයි. හරියටම දන්න කෙනෙක් විස්තරේ කියන්න. මේකේ මේ මිලේච්ඡයින්ගේ කන්ද විදියට පෙන්නන්නේ ශ්‍රීපාද කන්ද නිසාද මන්ද මේක කොහොමහරි කතා බහට ලක් වුණා. අනිත් එක මේකත් ඉතින් 18+ තමා.. දැන් කාලෙට වඩා ඒ කාලේ 18+ ඒවා හැදිල තියෙනවා. මම නම් ඔක්කොම බැලුවේ 25+ වගේ උනාට පස්සේ.. හික් හික්.. 

ඊට පස්සේ බලපු ඊළඟ පරණ එක තමයි 1985දි තිරගත්අ වෙච්ච Back to the Future ෆිල්ම් එක. මේකත් සයි-ෆයි ගනයේ එකක්. හරි ජොලි ෆිල්ම් එකක්. මේක්ත් ෆිල්ම්ස් 3ක් ආවා 1989 දි සහ 1990 දි. මටත් ඒ දෙක තාම බලාගන්න බැරි වුණා. ඔන්න ඔහොමයි දැනට මතක් වෙන විදියට මම බලපු පරණ ෆිල්ම්ස්.. 1990 කියන්නේ එච්චර පරණ නැති නිසා ඒව ගැන ලියන්නේ නෑ.. තේරුමක් නෑනේ.. 

කට්ටිය බලපු මේ කාල සීමාවට අයත් හෝ මීටත් කලින් හදපු සිරා ෆිල්ම්ස් ගැන කොමෙන්ට් ටිකක් දාල යන්න.

පිළිකාව, ජීවිතය සහ මරණය

තමන්ට පිළිකාවක් තියෙන බව දැන ගත්ත වෙලාවට කෙනෙකුට මොනවගේ හැඟීමක් එනව ඇද්ද? ඉස්සෙල්ලාම මරණ බය දැනෙනවා ඇති. ඊට පස්සේ ටිකෙන් ටික ලෙඩේ ගැන පොසිටිව් විදියට හිතල කොහොම හරි ඉස්පිරිතාලේ ගිහින් බෙහෙත් අරන් හොඳ කර ගන්න හිතෙනවා. ඊට පස්සේ එක එක දොස්තරවරු, ලෙඩේ හැදිච්ච අය/ හොඳ වෙච්ච අය ගැන හොයල බලනවා. ටිකෙන් ටික බෙහෙත් ගන්න, ඉන්ජෙක්ශන් ගහන්න, කරන්ට් අල්ලන්න පටන් ගන්නවා. ටික ටික කොන්ඩෙ එහෙම යන්න ගන්නවා. මේ ඉන්ජෙක්ශන් ටික ගහල ගෙදර යන්න පුළුවන්.ඊට පස්සේ හරි යයි. දොස්තර මහත්තයත් කිව්ව දැන් බය වෙන්න දෙයක් නෑ කියල... සැනසිල්ලක් හිතේ ඇඳෙනවා. 

ඊළඟ දවසේ ක්ලිනික් එකට ගියාම කර්න්ට් එක ටික අල්ලන්න ඕනෙ කියනවා. බය වෙන්න දෙයක් නෑ කියනවා. ටික කාලයක් කර්න්ට් එක අල්ලනවා. ටික ටික හම කළුවෙලා පිච්චිලා යන්න ගන්නවා. මේ සැරේ කර්න්ට් එක අල්ලල මේ ඉන්ජෙක්ශන් ටික ගැහුවට පස්සේ හරි..  සතියක් දෙකක් යනවා. කන්න බෑ.. කිසිම රසක් දැනෙන්නෙ නෑ.. ටික ටික කෙට්ටු වෙනවා. පොඩි ඔපරේෂන් එකක් කරන්න වෙනවා. දැන් සෑහෙන දුරට අඩුයි ඉතිරි වෙලා තියෙන ටික කපල අයින් කළාම හරි. ඔපරේෂන් එකෙන් පස්සේ නහයෙන් බටයක් දාල කෑම දානව. කතා කරන විදිය වෙනස් වෙනවා. වචන හරියට ශබ්ද වෙන්නේ නැතුව යනවා. දැන් හරි කෑම ටික වැටිල ඇඟට පණ ආවම හරි. 

ඔපරේෂන් එකෙන් කෑල්ලක් කපල අයින් උනත් මොකද අඩු වෙනවනම්... අසරණ කම ඇස් වලින් දෝරේ ගලනවා. ටික දවසකින් බට අයින් කරල කන්න ගියාම කෑම කන්න බෑ.. ගිල ගන්න බෑ.. රසක් දැනෙන්නෙ නෑ.  පිළිකා හොඳ කරන හාමුදුරු කෙනෙක් ඉන්නවලු. ගිහින් බැලුවනම් හරි. බස් එකේ නැඟල දවසක් තිස්සේ බස් එකේ මැදිරිගිරියට ගිහින් බෙහෙත් අරන් එනවා. ඒ කසාය,ගුලි හදල බොනවා. සති ගානක් කරනවා. සිංහල බෙහෙත් වලට මුලින් ලෙඩේ වැඩි කරලනේ අඩු වෙන්නේ. ඉවසන්නම බැරි තරම් තත්වේ අමාරු වුණහම ආයේ පිළිකා රෝහලේ ක්ලීනික් එකට යනවා......

මහරගම පිළිකා රෝහලේ මේ චක්කරේ ගෙවන පිළිකා රෝගීන් කී දාහක් ඉන්නව ද?  හැමෝගෙම මූණේ තියෙන්නේ බලාපොරොත්තුව.  ටික ටික වැහැරිලා දුර්වල වෙලා.. ඇවිදින ඇටසැකිලි වෙනකම් ම බලාපොරොත්තුව. ඊයේ රෑ අර ඇඳේ හිටපු ලෙඩා මළා, අන්න අර ඇඳේ ලෙඩාටත් හාමුදුරු කෙනෙක් ගෙනල්ල පිරිතක් එහෙම කියෙව්වා. අදත් සේලයින් වලට දාල බෙහෙත් දුන්නා. මේ බෙහෙත් ටික බිව්වට පස්සේ අඩු වෙයි. ගෙදර යන්න පුළුවන් වෙයි. පිළිකා රෝහලේ වාට්ටුවල්,කොරිඩෝවල දාල තියෙන ඇඳන් උඩ/යට  කී දාහක් මේ  වගේ ඉන්නවද?

මම කවදාවත් පිළිකා රෝහලට ගිහින් තිබුණේ නෑ. මීට මාස 8කට විතර කලින් ජයතිලක අයියට පිළිකාවක් තියෙනව කියල දැන ගත්ත දා ඉඳන් සතියට කීප සැරයක් උදේ හවස මම පිළිකා රෝහලට ගියා. ජයතිලක අයිය කියන්නේ අපේ ලොකු අම්මගේ දුවගේ මහත්තයා. වයස 52යි. ගොඩක් කල් හිටියේ රට. ලොකු ජොබ් එකක් නෙවෙයි මැදපෙරදිග ගිය තවත් එක් ශ්‍රමිකයෙක්. කන බොන චරිතයක් හැබැයි වලි නෑ සද්ද නෑ හරි නිදහසේ සැහැල්ලුවෙන් ජීවත් වුණා. හිත හොඳයි. කුහක කම්, මහන්තත්ත කම් නෑ. ඕනෙ වැඩකදි බැහැල කරනවා. කවුරුත් කියන්න ඕනෙ නෑ. දැක්ක තැන හිනා වෙලා කතා කරල පොඩි විහිළුවක් කරල ඉන්න චරිතයක්. මම දන්න කාලේ ඉඳන් අපේ 60ක් විතර ඉන්න පවුලෙ කවුරුවත් ජයතිලක අයියට බනිනවා මම අහළ නෑ. රට ඉන්නකොට නැති පාලුව ගැන තමා අවුරුද්දට කට්ටිය සැට් වුණාමත් කියන්නේ.

ඔය උඩින් මම ලිව්වේ පහුගිය මාස 8ටේ ජයතිලක අයියගේ ජීවිතේ ගෙවිල ගිය හැටි බොහෝම කෙටියෙන් සරලව මම දැක්ක විදියට. ජයතිලක අයියගේ පිළිකාව තිබුණේ එයාගේ දිවේ. බෙහෙත් වලින්, කරන්ට් එකෙන් හොඳ වෙන්නේ නැති වුණාම දිවෙන් කෑල්ලක් කපල දැම්මා. ඒත් ඉවරයක් වුණේ නෑ...

මම ගොඩක් දවස් වලට උදේ 6ට බලන්න යනවා. අද කොහොමද? අවුලක් නෑ මල්ලී.. දොස්තරල බෙහෙත් දෙනවා අපි බොනවා. ඒයාල එක එක ඒව කරනවා අපි බලන් ඉන්නවා. ඔය මොකක් හරි වෙන්නේ නැතෑ. වැඩිම වුනොත් මැරෙයි නේ. ඊට වඩා වෙන මොනව වෙන්නද? මමත් ඉතින් ඔය ඕපදූපයක් හරි මොකක් හරි බයිලයක් කියව කියව ඉඳල එනවා. මම ඒ ගිය මාස 8ම එකම දවසකවත් ලෙඩේ ගැන කලකිරීමෙන්, දුකින්, කතා කලේ නෑ.. කතා කරන්න බැරි නම් හිනාවක් දාල ඉන්නව මිසක් දරුවෝ ගැන, අක්ක ගැන පවුල ගැන කෙඳිරිගගා දුක කිව්වේ නෑ. ජීවිතේ ගැන කලකිරීමක් නෑ, සංසාර දුක වගේ මහ්ප්‍රාණ බුදු බණ කතා කලේ නෑ. සිද්ද වෙන දේට මූණ දුන්නා හැම වෙලේම සුභවාදීම හිනා වෙලා. ඇඳෙන් නැඟිට ගන්න බැරි වෙනකම් තමන්ගේ වැඩ ඔක්කොම කර ගත්තා. අඩුවෙලා ගෙදර ගිහින් හිටපු දවස් වල ගෙදර වැඩ කළා, දර පැලුවා, ලිඳෙන් වතුර ඇදල රෙදි සේදුව. ඔය හැම එකම කලා.. ඇඟේ ශක්තිය ඉතිරිවෙලා තියෙනකම් හිටියේ සැහැල්ලුවෙන්. ඒක මවාගත්ත සැහැල්ලුවක් නෙවෙයි. සිද්ද වෙන ඕනෙ දේකට මූණ දෙන්න සූදානම් වෙලා ජීවත් වෙච්ච නිසා ආපු සැහැල්ලුවක්.

පහුගිය පෝය දවසේ මම ගිය වෙලේ ළඟ තිබ්බ එක්ස්-රේ එකක් අරන් කියනවා දැන් මටත් මේව කියවල තේරුම් ගන්න පුළුවන්. ටික කාලෙකින් බෙහෙත් දෙන්නත් පටන් ගන්න පුළුවන් තරම් මම දැන් සබ්ජෙක්ට් එක දන්නව කියල.. එතකොට හිටියේ හරියට කතා කරගන්නවත් බැරි, කෙලින් ඉන්නත් බැරි තරම් අමාරුවෙන්. නාහෙට බටයක් දාල සෙම හිරවෙවී ඉන්න වෙලාවක ගොත ගගහ ඔය ටික මාත් එක්ක කිව්වේ. එදා මම ඔලුව අත්ගාල මම ගිහින් එන්නම් කිව්වම, ඇඟේ ඉතිරි වෙලා තිබ්බ ඔක්කොම ශක්තිය දාල මගේ අත මිරිකුවා. ඇස් වල තිබ්බේ කියා ගන්න බැරි හැඟීමක්.

පෝයට පස්සේ ආපු සෙනසුරාදා උදේ මම ගියාම බොහෝම අමාරුවෙලා හිටියේ. යන්තම් ඇස් දෙක ඇරල බලල නිදා ගත්තා. එදා හවස ගෙදර කට්ටිය ගමේ පන්සලේ හාමුදුරුවෝ එක්කන් ගිහින් පිරිත් ටිකක් කියල පිරිකරක් එහෙම පූජ කෙරෙව්වා. හොඳ සිහියෙන් ඒ හැම දේටම සහභාගි වුණා. 

ඉරිදා පාන්දර 3.30ට දිමුතු අයීයා මට කෝල් එක්ක දුන්නා ජයතිලක අයියා නැති වුණා කියල.

පාන්දර 2.00ට විතර කිසි සද්දයක් නැතුව නින්දෙන්ම පණ ගියා කියල ඉස්පිරිතාලේ ළඟ නැවතිලා හිටිය ජයතිලක අයියගේ මල්ලි කිව්වා.

එයා වැඩි කල් ජීවත් වෙන්නේ නැති බව අපි දැනගෙන හිටියා. දොස්තරල කිව්වා පිළිකාව ගොඩක් පැතිරිලා වැඩි කාලයක් ඉන්න එකක් නෑ කියල. හැබැයි ජයතිලක අයියගෙ ජීවිතේ ගැන තිබ්බ ආකල්පය, ලෙඩේ ගැන තිබිච්ච සැහැල්ලුව අපි හැමෝටම බලාපොරොත්තුවක් දුන්නා. ජීවිතේ ගැන එහෙම දකින්න එයා ඉගෙන ගත්තේ මොන ස්කෝලෙන් ද? මොන විශ්ව විද්‍යාලෙන් ද? හතර පෝයට සිල් අරන්, මහා පිං කම් කරල, දාන මාන දීල මහා ගොඩක් පින් රැස් කරල ඉවර වෙලා නෙවෙයි එයා ජීවිතේ තේරුම් ගත්තේ. මනුස්සයෙක් විදියට ගමේ ගොඩේ හන්දි ගානේ, ත්‍රීවීල් පාක් වල, කම්කරු රස්සාවල් වල, මැදපෙරදිග කාන්තාරවල ජීවත් වෙද්දි එයා ජීවතේ ගැන ඉගෙන ගන්න ඇති. සමහරවිට කට්ටිය එක්ක සෙට් වෙලා අඩියක් ගහද්දි, සිගරට් එකක් බොද්දි එයා ජීවිතේ ගැන තේරුම් ගන්න ඇති.

සාම්ප්‍රදායික ආකල්ප වලින් පිරිච්ච අහිංසක අම්මගේ, නංඟිලගේ, මල්ලිලගේ, දරුවන්ගේ,බිරිඳගේ හිත සැනසෙන්න දවස් කීපයක් ගෙදර තියාගත්ත මිනිය පාංශකූලේ දීල ඉවර වෙලා ගෙදරින් එළියට ගනිද්දි මොර සූරන්න වැස්සක් පටන් ගත්තා.  එකට කාපුබීපු නෑදෑයෝ ටික, හන්දිවල රස්තියාදු ගහපු කොල්ලො ටික මහ වැස්සේ හැතැක්ම 2ක් විතර පාර දිගේ පෙට්ටිය කරේ තියන් ගියේ, අකුණු ගහද්දි මඩ නාගෙන තමන්ගේ එකාගේ මිනිය තමන්ගේ අත්වලින් ම වළ දැම්මේ ඒ මනුස්සයගේ මොන දේ නිසාද? මොන වැදගත් කම නිසාද?  පාරවල් උතුරල යන්න ඒ වැහැපු වැස්සෙන් මිනිස්සුන්ගේ දුක හේදිල ගියා වගේ.

මට දුක ඒ වැස්සේ තෙමීගෙන ජයතිලක අයියගේ මිනියට කරගහන්න බැරි වෙච්ච එකට. මම ගරුතර මහා සංඝරත්නය වාහනයෙන් පන්සලට වැඩම කරවන්න ඒ වෙලාවේ ගිහින් හිටියේ.

මැරෙනව කියල දැන දැනත් ආතල් එකේ ජීවිතේට මුණ දීපු උඹ මළාට පස්සේ නරක තැනකට යන්න විදියක් නෑ අයියේ.. නිවනත් උඹට ගොඩක් දුර වෙන එකක් නෑ.  පස්සේ වෙලාවක ආයේ සෙට් වෙමු.