The princess and her box හෙවත් වෘකයාගේ පෙට්ටිය

   
     Once upon a time, In a land far, far away, there was a magical kingdom. Surrounded by an invisible wall which is taller than the tallest tree ever grown. Kingdom was built by ancient kings whose footprints have already vanished on the sand of time. Nobody knew the existence of that land.  Unlike other magical lands, there were no dragons, there were no witches...

"Who lived there then?" you might wonder..  

There lived a beautiful princess. The most beautiful of all princesses ever lived. Ravishing eyes, alluring smile with kissable lips... "oh! all princesses are like that.. you might say". "Well.. but she had the most ravishing eyes, the most alluring smile and the most kissable lips...!"

She lived with her one and only friend. 

Kingdom was filled with joy and happiness ever since it was built. People lived there were the most intelligent people ever lived. "wasn't there a single stupid kid at least? you might think...

No there wasn't...because there was a huge library which was bigger than the biggest library in all kingdoms ever existed...

"So now you are saying that all people in that kingdom have read all books in that biggest library?

"Well... ummm..... yes... or maybe not...

One bright morning the princess woke up...

"Was she single?"

Of course! she was single...

Ok... hmm..

And she called her friend...

"Oh! I forgot to tell you about her friend... her one and only friend was a wolf..."

"A wolf...?"

"Yes, a wolf. A big bad wolf".

"Why on earth she was keeping a big bad wolf as her best friend?"

"Don't you know? Those lands with magic are mystical... though, there were no witches, no dragons... people were mystical... they had wolves."

"ok...go on..."

The wolf was protecting the most valuable possession of the princess...

"Her Box!"

"The box? what box?"

"Ohhhhh... You mean... that box..that beautiful, ravishing, alluring and kissable box?"

"What? what are you talking about?" "I'm reading a fairytale here... you dirty freaks!"

බෑනේ ඉතින් කරන්න.

මේක මේ ලස්සන සුරංගනා කතාවක්. වෘකයෙකුයි පෙට්ටියකුයි ගැන. මහ ලොකුවට මේ ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කලාට සුද්දෝ මහ ජරා සත්තු... අපි වගේ හැදියාව නෑ... කතාව කියන්ඩ දෙන්නේ නෑනේ.. ඔන්න ඔහේ මම වෙච්ච සිද්දිය කියන්නම්. සුරංගනා කතාව ලොකු වුනාම කොහෙන් හරි හොයල කියව ගන්ඩ ලා ...

අර වෘකයා දන්නවනේ, අර බඩ තඩි, උස, කළු, මහත... අර අර රතු හැට්ට කාරීත් එක්ක මොකක් ද හුටපටයක් නටන්න ගිහින් අතේ මාට්ටු වෙච්ච වෘකය අනේ...

ඌ ආයේ මේ පැත්තේ ආවනේ... මේ සැරේ එන්න ඇත්තේ මැලේ කෑල්ලක් අල්ල ගන්න වෙන්න ඇති... ගිය සැරේ ඇවිල්ල චීන කෑලි අල්ල ගන්න ගිහින් හොඳ පාඩමක් ඉගෙන ගන්න ඇති... චීන කෑලි එක්ක සෙල්ලං දාන්න බෑ.... ලංකාවටත් ආව නේද? රතු හැට්ට කාරිගේ කේස් එකෙන් පස්සේ ලංකාවේ කෙල්ලෝ පස්සේ යන එක නවත්තල ද කොහෙද... හුහ්...

මම ගියා ආපු දවසෙම බලන්න... අපරාදේ කියන්න බෑ ඌ මෙහෙ එන්නෙම මම මෙහෙ ඉන්න වෙලාවට... ඒ අතින් නම් ඉතින් හොඳ වැඩත් කරනවා...

හරි හරි වැඩි කතා බතා ඕනේ නෑ...

පින්තුර ටික බලන්නකෝ

කාට හරි අගක් මුලක් තේරෙන්නේ නැත්නම් මෙතෙන්ටයි මෙන්න මෙතෙන්ටයි ගිහින් ආගිය කතා දැන ගෙන එන්න.

මේ සැරෙත් ගිය සැරේ වගේම පෙට්ටි වර්ග දෙකක් තිබ්බ. එකක් රිංගිට් 99යි. අනික රිංගිට් 79යි.

පෙට්ටි ගොඩ ගසා ඇති අයුරු

මම පෙට්ටිය ගත්ත වෙලාවේ මගේ නමයි, ටෙලිෆෝන් නම්බර් එකයි, ගත්ත දිනෙයි පෙට්ටියේ ලියනව. මෙහෙම කරන්නේ හොර කරන එක වලක්වන්න. පස්සේ එලියට යද්දී බිලත් එක්ක චෙක් කරලා බලනවා හරි කෙනාගේ පෙට්ටියද කියල. 

මම මේ සැරේ පෙට්ටිය ගන්න කලින් ඇතුලට ගිහිල්ල වටයක් දාල බැලුව ගන්න තරම් පොත් තියෙනවද කියල. පොත් තිබුන. හැබැයි අර මුල්ම සැරේ තිබුන වගේ හොඳ පොත් අඩුයි. තිබුණු පොත් ගොඩක් ඒවා කලින් සැරේ තිබුණු ඒවම තමයි. අනිත් එක පොත් ටිකක් පරණයි. නමුත් අපරාදේ කියන්න බෑ හොඳ පොත් තිබුනා.

මේ තියෙන්නේ පොත් ගොඩවල්,

මේවා දැක්කහම ඉතින් නොදා එන්න හිත දෙන්නේ නෑ... හැබැයි දැන් එහෙම ආවට ගියාට වැඩ කරන්න බෑනේ..

පළවෙනි දවසෙත් හෙනට සෙනග

මෙන්න මෙහෙමයි දැන්වීම් දාල තිබුනේ

හරි දැන් බලමු වටේ කැරකිලා කැරකිලා මම ගත්තු සෙට් එක.

ඔක්කොම පොත් 32ක් තිබුනා.

මේ සැරේ පෙට්ටිය හරියටම වහන්න පුළුවන් විදියට පොත් අහුරන්න වුනා. පොඩ්ඩක් හරි මැදින් ඉස්සිලා තිබුනත් චාන්ස් එකක් දුන්නේ නෑ.. නමුත් ඉතින් පාඩුවක් නෑ...

මැයි මාසේ 10 වෙනිදා ඉඳල 20 වෙනිදා වෙනකම් තිබුනා. මම ආයේ සැරයක් යන්න හිතාගෙන ආවට එක එක දේවල් හින්ද ආපහු සැරයක් යන්න බැරි වුනා. කොහොම වුනත් හොඳ පොත් ටිකක් හම්බ වුනා. ඔය යටම තියෙන The Hobbits ග්‍රැෆික් පොත ගිය සැරේ ලංකාවට ගිය වෙලාවේ අතගාල බලල ගන්නේ නැතුව ආපු එකක්. මේ සැරේ දැක්ක ගමන් පෙට්ටියට දා ගත්තා. ලංකාවේදී රුපියල් 1000ක් විතර වෙච්ච එක මෙහෙ නිකන්...  ඔය EINSTEIN කියන පොතත් මම කලින් ගත්ත එකක්. හැබැයි හෙන සිරා නිසා තව එකක් ගත්තා. ඉස්කෝලෙක පුස්තකාලෙකට දෙන්න වගේ හෙන වටිනවා. 

ගිය සැරවල් වල ගත්තු පොත් ඔක්කොම ලංකාවේ දාල ආපු නිසා එක පොතක්වත් නැතුව හිටියේ. මේක ලැබිච්ච එක නිකන් ඉහේ මල් 5ක් විතර පිපුනා වගේ. 

දැන් කෙනෙක් අහන්න පුළුවන් පොත් ගත්තට කියවන්නේ නෑනේ.. කෝ එකක් හරි කියෙව්වා ද කියල...  හෙහ් 

මේ තියෙන්නේ කියවන්න ගත්තු පොත. සෙල්ලං ද කොල්ලෝ කිව්වලු...

පොත ගැන විස්තර කියවලම තමා ඉතින් කාට හරි දැන ගන්න වෙන්නේ... හැදිච්ච කොල්ලෙක් වශයෙන් ඕවා මේකේ ලියන්න හොඳ නෑ... රට්ටු එක එක දේවල් හිතන්න ඉඩ තියෙනවා.

ඔන්න ඔහොමයි ඉතින් මේ සැරේ වෘකයාගේ පෙට්ටි කතාව සිද්ද වුනේ. මම දැක්ක මේ ප්‍රදර්ශනේ ආයෙත් ලංකාවේ තියෙනවා කියල කතාවක්. ඕක සංවිධානය කරන අයට පුළුවන් නම් මේ පෙට්ටි වැඩේ කරන්න යහපාලනෙන් හෙම්බත් වෙලා ඉන්න මිනිස්සුන්ට අඩු ගානට හොඳ පොත් ටිකක් වත් ගන්න අවස්තාවක් දෙන්න තිබුනා. කලින් සැරේ සේල් එකේ තිබ්බ පොත් වල ගාන වැඩියි මට නම් හිතුනු විදියට. මොකද ඔය ඕනෙම පොතක් රුපියල් 200ට විතර මෙහෙ තියෙනවා. ලංකාවේදී අඩුම ගාන මම දැක්කේ 500ක් ද කොහෙද...

තව පොත් ප්‍රදර්ශයක් ආපු ගමන් ආයේ හමු වෙමු එහෙනම්..

කැරකෙන ලෝකේ...

                

                ලියන්න දේවල් 15002ක් විතර ඔළුවට ආවට කිසිම දෙයක් නොලියා මාස 2ක් ගත වුනා. පෙබරවාරි මාසේ අන්තිම එක ලිව්වට පස්සේ ලියන්න ඕනේ තරම් වෙලාව සහ විවිද දේවල්  තිබුනට හැමදෙයක්ම නිකන් අංජබජල් වෙලා තිබුනේ. සිංහලෙන් Unsettle කියන්නේ. අන්න එහෙම වෙලා. කොටින්ම කිව්වොත් දැන් මම මගේ Motto එක විදියට පාවිච්චි කරන්නේ Never Settle කියල. ඔය වයසට ඔහොම ඉඳල බෑ නේද? අරක කරන්න ඕනේ, මේක කරන්න ඕනේ. අපි නම් ඔය කාලේදී මෙහෙමයි. ඔන්න  ඔහොම ලැබෙන අවවාද අනුසාසනා අහගෙන සම්මත විදියට වැඩ කරන්න ගත්තට මොකද අන්තර් විශ්වීය කුමන්ත්‍රණ වලින් කොහොම කොහොමින් හරි ඒවා වළක්වල, මේ අහිගුන්ටික හෙවත් සිංහලෙන් කිව්වොත් Posh Nomad ජිවිතේකට ගෙනල්ල අතෑරලා දාල තියෙනවා.  මං ඔය මාවල් චිත්‍රපටි, එතකොට ස්ටාර් වෝර්ස්, ස්ටාර් ගේට්, ස්ටාර් ට්‍රෙක් වගේ ඒවා බලන හින්ද ඔය අන්තර් විශ්වීය කුමන්ත්‍රණ ගැන හොඳට දන්නවා. ඒ නිසා මේ බයියන්ගේ ටොයියන්ගේ උපදෙස් පැත්තක තියල අපි දෙන්නා Finding Neverland වගේ ඉන්නවා. 

                  කොටින්ම කිව්වොත් අපි ආපහු ඒ කියන්නේ බැක් ටු මැලේසියා ආවා. මෙතැන් සිට සියලු දේ මැලේසියාවේ සිටය. දැන් ඔය මගේ කෙරුවාවල් ගැන යන්තම් යන්තම් හරි දන්න කියන අයට ලොවෙත් නැති ප්‍රස්න තියෙනව. ඒ කියන්නේ...

අර ගෙයක් හදන්න ගත්ත කිව්වා නේද? එතකොට ඒක? 

ආ ඒක ද? මම එහෙම එකක් කිව්ව ද? ආ කිව්ව ද? 

ඔව් ඔව් ඒ දවස් වල හෙන ටෝක්ස් දුන්න නේද? 

ආ ඒක මේ.. මේ.. මේ... බාගෙට හැදුවා... ඔව් ඔව්... හදල තියෙන්නේ...  මේ මේ... දැන් පොඩ්ඩක් නතර කළා... 

පොඩ්ඩක් කිව්වේ...? 

පොඩ්ඩක් කිව්වේ... පොඩ්ඩක් හදල නතර කළා...

ඇයි නතර කලේ...? එහෙම නතර කරන්න හොඳ නෑනේ...

නතර කලාට මක් වෙනවද? 

නෑ මේ... මම කිව්වේ ඉතින් මේ..... හදන්න පටන් ගත්තු විදියට ඉතින් අපි හිතුවේ.....

අපි ඒක නැවත දැනුම් දෙන තුරු වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි නතර කළා...  

එතකොට අර ගෙනිච්ච බඩු...? වික්ක ද? 

නෑ නෑ වික්කේ නෑ... 

විකුණනවද දන්නේ නෑ නේද? 

නෑ නෑ විකුනන්නෙත් නෑ... 

හරි හරි.... මම මේ නිකන් ඇහුවේ...  

ඒ කියන්නේ මැලේසියාවේ ඉදන් ගේ හදනව ද?  

නැවත දැනුම් දෙන තුරු නතර කළාම නැවත දැනුම් දීලා තමයි ආයේ හදන්නේ. එතකං පොඩ්ඩක් ඉන්න. 

හරි හරි මම මේ නිකං ඇහුවේ...  

දෙන්න තුං දෙනා වෙන්න අදහසක් නැද්ද දැම්ම? 

තුං වෙනියා මගක් දුර ඇවිල්ල ආපහු යන්න ගියානේ.. අයේ ඕනේ දවසක එයිනේ...

ඒකත් එහෙම ද? ඕවා ඔහොම තමා. හැබැයි එහෙම කියල බෑ... 

දැන් බලන්න අර අපේ අහවලාගේ අහවල් ගෙදර...

අපි ඒකත් නැවත දැනුම් දෙන තුරු වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි නතර කළා...

හෙහ් හෙහ් එහෙම පුළුවන් ද? ඕවා කල් දාල බෑ...

නෑ නෑ කල් දාන්නේ නෑ... බය වෙන්න එපා...

ඔය කිව්වට අර අපි දන්න ගෙදරක........

හරි හරි මම කිව්වනේ අපි නැවත දැනුම් දෙන්නම්...

දැන් එතකොට මැලේසියාවේ ඉන්න තැනක් රස්සාවක් එහෙම තියෙනවද..?

ඉන්නේ මැලේසියාවේ හන්දියේ බෝ ගහ යට... රස්සාවට කරන්නේ බෝ ගහේ කපුටෝ ගනන් කරන එක..

හෙහ් හෙහ් එහෙම කියල පුළුවන් ද?

ඉන්න තැනක් රස්සාවක් නැතුව කොහොම ද?

ඉන්න තැනක් රස්සාවක් තියෙනවා...

කලින් තැනම ද?

නෑ නෑ වෙන තැනක්.

එතකොට ඉන්නේ..?

ඉන්නෙත් වෙන තැනක...

ආ ඒක හොඳයි...

උයාගෙන ද කන්නේ?

නෑ මා ළඟ මැජික් පොල්ලක් තියෙනවා. මන්තරේ මතුරලා ඒකෙන් මේසෙට තට්ටු කරන්න විතරයි තියෙන්නේ කෑම ඉබේ පහල වෙනවා. 

හහ් හහ් හා.. හරි ෂෝක් නේ... ලංකාවට ඇවිල්ල ගියාට පස්සේ විහිළු කාරයෙක් වෙලා නෙ..

මැලේසියාවේ හන්දියේ කඩෙන් ගත්තේ... ඕනනම් පොල්ලක් ගෙනත් දෙන්නම්...

මටත් දැන් ලංකාව එපා වෙලා තියෙන්නේ...

මැලේසියාවේ බඩු ගණන් ද?

නෑ... ඔක්කොම මන්තර බලෙන් ලැබෙන්නේ... 

විහිළු නෙමෙයි අනේ...

මැලේසියාවේ තියෙන්නෙත් ලංකාවේ තියෙන බඩුම තමා. එකම කොම්පැනි වල හදන, එකම බිස්නස් කරන මිනිස්සු ඉන්නේ, බඩු ගණන් තමා.

වෙන රටකට යන්න තිබ්බනේ... ඇයි අපහු මැලේසියා ගියේ?

මේක ඉතින් දන්න කියන තැන නේ...

වෙන කොහේ හරි යනව ද?

අහිගුන්ටික ජිවිතේ නෙ.. කොහේ යයි ද කවුද දන්නේ...

ඒ වුණාට ඔය වයසට ඔහොම ඉඳල බෑ... පිළිවෙලක් වෙන්න එපෑ..

හරි හරි...එහෙම කරන්නම්කො.... එහෙනම් මම ගියා බායි...

ඔන්න ඔහොමයි ඉතින් ඕවා සිද්ද වෙන්නේ. ලෝකේ කැරකෙන එකේ අපිත් ඔය කවද හරි නතර වෙනකම් ඔන්න ඔහේ එහෙට මෙහෙට කැරකි කැරකි ඉන්න එකනේ...